گزارش یک خیانت
?جزیره بحرین واقع در جنوب خلیج فارس، در اوایل دوران قاجار تحت نظر ایران اداره می شد ولی پس از چند سال، انگلیسی ها به بهانه اینکه ایران فاقد نیروی دریایی است، طی قراردادی با قاجار ، حفظ امنیت خلیج فارس و بحرین را به عهده گرفتند. این حاکمیت که بیش از یکصد و پنجاه سال طول کشید، بعدها به طور مکرر مورد مخالفت دولت های وقت ایران قرار گرفت ولی هربار به نحوی با شکست مواجه می شد. در نهایت وقتی که ایران در سال ۱۳۳۶ ش در لایحه تقسیمات کشوری، بحرین را استان چهاردهم ایران اعلام کرد، موجی از مخالفت در کشورهای #عربی برانگیخته شد.
?در این میان محمدرضاشاه که نمیخواست حمایت کشورهای عربی را از دست بدهد و ضمناً برای اینکه بتواند حاکمیت ایران نسبت به جزایر دیگر خلیج فارس از قبیل تنب کوچک و تنب بزرگ و ابوموسی را تثبیت کند، یکباره و به طور ناگهانی، تصمیم خود را مبنی بر چشم پوشی از ادعاهای دیرینه ایران به بحرین اعلام کرد.
*اکثر فعالان سیاسی و اجتماعی در این برهه، سکوت کردند و اقدام خاصی انجام ندادند. جدایی بحرین را شاید بتوان یکی از بی سر و صداترین انفکاک ها از خاک ایران، برشمرد. به عبارت دیگر در هیچ برهه ای اینطور کم هزینه و بدون حساسیت های ملی، تمامیت ارضی مورد تعرض قرار نگرفت.
– حزب پان‌ایرانیست با سرپرستی محسن پزشکپور دولت را به دلیل این اقدام، استیضاح کرد و در نطق خود به شدت گریست. اسدالله علم در خاطراتش نوشته‌است: «به شاه عرض کردم ما نگران چه هستیم؟ اجازه بدهید صدای اقلیت شنیده شود، حتی توصیه می‌کنم اجازه بفرمایید نطق پزشکپور به طور کامل پخش شود.»
مجلس شورای ملی با ۱۸۷ رای موافق در برابر تنها ۴ رای مخالف به دولت رای داد و استیضاح به طور کامل رد شد! در واقع مجلس شورای_ملی بی آنکه مسئله بحرین به بحث گذاشته شود نظر دولت را پذیرفته و ابراز کرد که با انجام همه‌پرسی در بحرین، و پذیرش نظر اکثریت مردم آنجا، موافق است. نمایندگان حزب پان‌ایرانیست که با دولت مخالفت کرده‌بودند در دور بعدی از آمدن به مجلس شورای ملی بازماندند! و رژیم پهلوی به سرکوب معدود مخالفان داخلی پرداخت.
* در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۴۹ ش برابر ۱۱ می ۱۹۷۰ م شورای امنیت براساس گزارش هیئت اعزامی به بحرین مبنی بر تمایل اکثریت قاطع اهالی بحرین به استقلال، قطعنامه ای صادر کرد که مفاد آن قطعنامه مبنی بر لزوم استقلال بحرین، در ۲۴ اردیبهشت آن سال به تصویب مجلس شورای ملی ایران رسید. هنوز استقلال بحرین رسما اعلام نشده بود که هیئت حُسن نیت رژیم پهلوی راهی بحرین شد و هیئتی نیز از آنجا به ایران آمد.
* سرانجام این جزیره مهم و استراتژیک و سرشار از منابع انرژی در ۲۳ مرداد ۱۳۵۰ ش اعلام استقلال کرد و ایران نخستین کشوری بود که یک ساعت پس از اعلام استقلال، آن کشور را به رسمیت شناخت.
* بخشیدن بخشی از خاک ایران در حالی صورت گرفت که کمتر از ده سال بعد، طولانی ترین جنگ قرن توسط ابرقدرت های جهانی بر ایران تحمیل گشت اما حتی یک وجب از خاک میهن اسلامی از کشور جدا نشد. سکوت در این باره، باعث می شود که برخی شبکه ها و گروه ها با بزک کردن چهره پهلوی، تلاش کنند تا آنها را مدافع ایران و حقوق مردم نشان دهند.
بازخوانی این موارد تاریخی برای همه خصوصا نسل جوان لازم است و می بایست در این رابطه تلاش بسیاری صورت گیرد. جوانان، دانشجویان، پژوهشگران و اساتید دانشگاه وظیفه دارند که این موارد را تبیین کنند.
منبع: الف