از «ب. ز» جناح میانه‌رو تا «ب. ز» تندروها
صادق صدرایی
از اتفاقات روزگار است که هم نام اختصاری بیژن زنگنه می‌شود «ب. ز» و هم نام اختصاری بابک زنجانی «ب. ز» است. همین روزگار چرخید و چرخید تا این که همزمان با دادگاه شرکای «ب. ز» دومی با توانمندی و برنامه ریزی «ب. ز» اولی قراردادی مهم و از نگاهی تاریخی با توتال فرانسه امضا شود. اگر روزگار، روزگاری با شرایط طبیعی بود قاعدتا می‌بایست وزیری با توانمندی زنگنه را به اصطلاح «حلوا حلوا می‌کردند» اما ظاهرا شرایط طبیعی نیست و بیژن زنگنه در این روزها بیشتر از آن «ب. ز» معروف تحت فشار است و مانند متهم با او برخورد می‌شود. از تریبون نماز جمعه تا صداوسیمای انحصاری، از‌تریبون مجلس تا رسانه‌های وابسته به مراکز شناخته شده، از پیمانکار سابق تا دلال‌های داخلی و خارجی همه و همه از قرارداد با توتال با نفرت یاد می‌کنند.
«توتال چای»اش می‌خوانند و با تکرار دروغ‌هایی شاخدار مانند آن که «هفتاد درصد سرمایه کشور را به شکل رایگان به اجنبی داده اند» سعی در وارونه نمایی حقایق دارند. با ادامه یافتن این وضعیت اصلا بعید نیست که چند نماینده مجلس هم هوس کنند که برای خالی نبودن عریضه طرح سوال از زنگنه را هم کلید بزنند.
طنز روزگار آن جاست است که آن‌ها که «دشمن» خطاب می‌شوند هم از این قرارداد ناراضی‌اند و یاللعجب از این شباهت بین تندروهای داخلی و خارجی که هم در برجام خودش را نشان داد هم در قرارداد نفتی و هم در هر موضوع دیگری که اندکی شرایط ایران و ایرانی را بهبود ببخشد و باعث توسعه کشور شود. همان‌ها که در پرونده غارتگری تاریخی بابک زنجانی زبان در کام گرفته بودند و آن هنگام که چهار مسوول ارشد «دولت عدالت‌طلب» شان زنجانی را تایید کردند سخنی نگفتند امروز از این برنامه تلویزیونی به آن برنامه تلویزیونی دیگر می‌روند و از این روزنامه به آن خبرگزاری در رفت و آمدند تا با وارونه نمایی که شگرد همیشگی شان است اندکی از آلامشان را کاهش دهند.
از نگاهی باید به این جماعت حق داد. هنگامی که می‌توان با محاسبه «هزینه – فایده» بهترین طرف قرارداد را انتخاب کرد و دیگر از تحریم و کاسبی اش خبری نیست شاید اگر هر کدام از ما هم بودیم از این که منبع بزرگ درآمدمان را از کف رفته می‌بینیم همینقدر ناراحت و دلواپس می‌شدیم. پاسخ همه این جوّسازی‌ها و فشارها ادامه همین مسیر است. مسیری که مردم ایران در انتخابات۹۶ بر آن مهر تایید زده و با بلندترین صداهای ممکن به آن آری گفته اند.
«ب. ز» محبوب جریان میانه‌رو بیژن زنگنه است، وزیری که با درایت هم راه برای حضور زنان و جوانان با شکستن دایره بسته مدیریت وزارت نفت گشوده است و هم با توانمندی در کوتاه‌ترین زمان ممکن پس از برجام ایران را به جایگاه گذشته اش در بازار نفت رسانید و هم با قراردادهایی از جنس آن چه اخیرا با توتال فرانسه امضا شده خواب را از چشمان دلالان خارجی و داخلی که چشم طمع به ثروت این ملت دارند ربوده است، و «ب. ز» محبوب تندروها و دلواپسان بابک زنجانی است که آنچه با این کشور کرد اظهر من الشمس است و امید می‌رود که دستگاه قضایی در کنار محاکمه او به محاکمه شرکا و رفقای شناخته شده اش هم بپردازد.
منبع: بهارنیوز