تاریخچه گیاه درمانی

‏برای درک بهتر هر موضوع اساسی، بررسی سابقه آن بسیار ضرورت دارد. اصطلاح گیاه د رمانی توسط پزشکی فرانسوی بنام هنری لکرک، در سال ۱۹۱۳، ابداع شد. این شخص آزمایشات زیادی در مورد استفاده ازگیاهان دارویی انجام داد که عمده کارهای تحقیقی وی در مجله گیاه درمانی فرانسه امده است. در این مجله کارها و روش های کار بسیاری از بزرگان این علم نیز موجود است. لکلرک مدارک وکارهای انجام شده در طول دوره زندگی اش را تحت عنوان گیاه درمانی جمع آوری کرده است.
‏شناخت گیاهان دارویی به زمان های بی او قبل ازگیاه درمانی برمی گردد، به این صورت که در بسیاری از موارد استفاده ازگیاهان دارویی موجود درعلم طب به چندین هزارسال قبل می رسد. چین، تبت و هندوستان نمونه هایی ازگیاهان دارویی دارند که تعداد کمی از مجموعه گیاهان دارویی عصر قدیم را در برمی گیرد. ازجمله مناطق دیگری که اطبای آن ها در این زمینه نیز کار می کرده اند می توان افریقا، امریکای شمالی، امریکای جنوبی و یا اقیانوسیه نام برد، و به همین دلیل امروزه بسیاری ازمردم این مناطق ازهمان داروهای قدیمی درگیاه درمانی جدید استفاده می کند. ازاین گیاهان می توان به گیاه سرخارگل و پنجه شیطان اشاره کرد.
کشیش های پزشک در مصر و یونان قدیم مانند جالینوس، هیلدگارد فون بینگن، و پاراسلیوس همگی جزو افرادی بودند که از قدرت گیاهان چگونگی استفاده از گیاهان برای درمان بیماران اگاهی داشته اند. پزشکان معروف قرن نوزدهم مانند کریستوف ویلهلم ون هافلند، کارل گوستاوکاروس و سباستین نیپ بطور منظم و مدون ازگیاهان دارویی استفاده می کردند. تفاوت های عمده در علائم بیماری که سبب استفاده ازگیاهان دارویی متفاوت شده است به طور مشخص به دست نوشته های هزاره های اول یا قبل از آن برمی گردد. از نقطه نظر علم پزشکی جدید بسیاری ازعلائم مذکور در این نوشت ها، غیرتخصصی، غیر علمی و یا مبهم است، زیرا ما قادر به درک ماهیت این دورارن بیماری های آن نمی باشیم که این حالت در مورد کارهای پاراسلیوس بیشتر شخص است. اما باید گفت که رد کردن یا نشاختن بسیاری ‏ازعلائم و قراردادن بعضی ازعلائم بیماری درگروه استثناثات در آن زمان ناشی از تعصب آن ها نبوده است؛ باید پذیرفت که متخصصان آن زمان درباره ارتباط بین بیماری ها واختلاف بین مردم، طبیعت ودیگرمسائل اطلاعات بیار کمتری نسبت به متخصصان عصرحاضرداشته اند. بنابراین باید به یاد داشته باشیم که ما نباید به فکر برگشت به دوران خوش گذشته یا برگشت به طبیعت باشیم، بلکه باید علم گیاهان دارویی گذشته را بیشتر بررسی کرد. وبا توجه به سیستم جدید گیاه درمانی که مبتنی بر روش های جدید وکاملا علمی می باشد، این گونه گیاهان و اثرات آن ها را از لحاظ کار امدی و ایمنی محیطی مورد ازمایش و بررسی قرار دهیم.
‏تاریخچه گیاه درمانی با تاریخچه داروسازی مدرن کاملا مرتبط است. همان گونه که داروسازی و طب مدرن از اواسط قرن نوزدهم شروع به تکامل و توسعه نمود، گیاه درمانی نیز دارای قوانین مدونی شد. مرزهای بسیار باریک موجود در علم داروسازی مدون دربخشی گیاه درمانی کمرنگ ترشده واصطلاحا دست متخصصین کمی بازتر است. علاوه بر این متخصصین همیشه بایدبه دنبال یافتن منابه جدید اطلاحات و شناسایی آن ها باشد
منبع: مه شو