بایگانی ماه : مارس, 2020

گروه سیاسی: علی مطهری، نماینده مجلس در توئیتی نوشت: از روزی که آقایان جنتی و کدخدایی حدود ۹۰ نماینده مجلس را آن هم بعضأ به خاطر اظهار نظر برخلاف نظر آن ها رد صلاحیت کردند، یک دست الهی مجلس را تعطیل کرد. شاید این علامتی باشد برای این دو که دست از روش غلط خود بردارند.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: رییس‌جمهور در جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا گفت: امروز مصوب کردیم که محل هایی که تست می گیرند و از نظر بالینی متوجه می‌شوند که فرد به ویروس کرونا مبتلا شده است، باید در وهله نخست به فرد نزدیک فرد مبتلا یعنی خانواده همسر و غیره اطلاع دهند تا خانواده نیز مطلع باشند که این فرد مبتلا شده است و دوم اینکه باید حتی به محل کار فرد مبتلا وضعیت ابتلای فرد به کرونا اطلاع رسانی شود.
 حجت الاسلام حسن روحانی ادامه داد:  شاید ۸۰ درصد مردم به بیماری مبتلا باشند و علامت آن چنانی نداشته باشند اما در عین حال می توانند ناقل باشند و ویروس را به دیگران منتقل کنند اگر می توانند در منزل امکانات قرنطینه در یک اتاق را فراهم کنند، انجام دهند اگر ندارند و حالشان وخیم است در بیمارستان درمان خود را ادامه دهند. اما اگر بیماری خفیف است در نقاهتگاهی که در شهر است بروند خود را معرفی کنند و برای مدت ۱۰ تا ۱۵ روز به عنوان قرنطینه استراحت کنند.

متن سخنان رئیس‌جمهور در باره مدیریت بحران کرونا در کشور به این شرح است:
 می‌خواهم از مردم عزیز و بزرگوار کشور تشکر ویژه‌ای داشته باشم که از آغاز این ابتلاء و مشکل ویروس کرونا، همکاری بسیار خوبی با ستاد ملی کرونا داشته و دارند.
در مراحل مختلف یک فاصله‌گذاری‌های اجتماعی را مد نظر قرار دادیم و در هر مرحله‌ای مردم حمایت کردند. وقتی که گفتیم از شهری می‌خواهید خارج شوید، حتماً باید کنترل و غربالگری شوید و اگر علامتی نداشتید به سفر ادامه دهید والا به مبدأ برگردید، مردم همکاری کردند.
در مرحله دوم گفتیم مردم از استان‌های خودشان جز موارد ضروری به استان‌های دیگر سفر نکنند و افراد مسافری که این ایام خارج شدند از موطن‌شان سریع‌تر به وطن‌ اصلی‌شان برگردند، باز هم مردم حمایت کردند و آن وقتی که گفتیم فروشگاه‌های پرجمعیت و پرتردد تعطیل شود، مردم قبول کردند.
آن مقطعی که دو مرتبه تشدید کردیم و گفتیم جز مغازه‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی، بهداشتی و دارویی،  بقیه مغازه‌ها تا بیستم فروردین ماه بسته شود، مردم همچنان همکاری کردند.
حمایت و همکاری مردم اصل است. اگر جمهوری اسلامی ایران تا امروز در مقابله با این ویروس خطرناک کرونا موفقیت‌های خوبی را به دست آورده به خاطر حمایت مردم بوده بخاطر اینکه مردم برای سلامت خودشان در صحنه بودند. اگر بگوییم ۳ امتحان بزرگ الهی برای مردم ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود. یک امتحان در دوران دفاع مقدس بود، لازم بود همه مردم حمایت کنند جوان‌های عزیز، سپاه، بسیج، ارتش، نیروی انتظامی همه بیایند در کنار هم و در کنار توطئه جهانی موفق شویم، مردم این کار را کردند.
نه یک روز و دو روز، ۸ سال تمام از استقلال، عزت و نظام خودشان حمایت کردند.
امتحان و آزمایش دوم تحریم بود. یک تحریم طولانی که سال‌ها بر مردم اعمال شد؛ مخصوصاً در ۱۰ الی ۱۲ سال اخیر و بویژه تحریم‌های ۲ سال اخیر که شدیدترین تحریم‌ها برای مردم ما بود.
مردم ما حمایت کردند و در کنار نظام الحمدالله افتخارات فراوانی را برای کشور آفریدند. شاید این مورد کرونا را بگوییم امتحان سوم –  از این امتحانات زیاد بوده در کشور-  همه جا مردم پیروز بودند. چون این آزمایش، آزمایش قابل مقایسه با دنیا است.
به راحتی می‌توانیم مقایسه کنیم. این ابتلاء سختی برای مردم ما بود. روزهای سختی بر مردم ما گذشت. ایام عید بود و مردم می خواستند به سفر بروند و دید بازدید و اماکن متبرکه بروند. برای مردم سخت بود، اما در عین حال وقتی مقایسه می‌کنیم ملت‌ و کشور خودمان را با کشورهای دیگر، موفقیت‌هایی که در این زمینه به دست آوردیم، درست است که در خط مقدم پزشکان و پرستاران و کادر درمانی، نیروهای مسلح بودند و همه آمدند ولی کل مردم حمایت کردند.
دیروز در صحبت با استاندار اردبیل از او سوال کردم از مردم درخواست کردیم مسافرت‌های نوروزی نروند، امسال چند درصد کاهش سفر داشتید؟ و او گفت تقریباً می‌توانم بگویم که سفر نوروزی ما صفر بوده است.
این خیلی مهم است. استاندار دیگر می‌گوید کاهش سفر نوروزی من بالای ۸۰ درصد بوده و یک استاندار دیگر می‌گوید ۹۴ درصد کاهش سفر نوروزی داشتیم. مردم حمایت و کمک کردند و به صحنه آمدند، امروز آماری که معاونت درمان وزارت بهداشت و درمان در همین جلسه ارایه کرد و یک مقایسه‌ای بود و این نمودار از طرف سازمان بهداشت جهانی بود و نشان می‌داد که شرایط ایران در این نمودار در مقایسه با شرایط دیگر کشورهایی که امروز مبتلا هستند، شرایط بهتری است.
این نمودار به ما نشان می‌دهد که مردم آمدند و کمک کردند، اگر حضور و کمک مردم نبود، صدا و سیمای به عنوان صدای ملی آنچه لازم بود برای مردم تبیین کرد و مردم هم استماع و گوش کردند، یعنی هم سمعاً بود و هم طاعتاً بود هم اجرا کردند. بنابراین، این کار بزرگ و عظیمی بوده که در کشور ما انجام گرفت و می‌خواهم تشکر و سپاسگزاری کنم. آمار و ارقامی که امروز در جلسه ما وزارت بهداشت و درمان اعلام کرد، آمارهای امیدوارکننده‌ای هم بود هم نسبت به استان‌هایی که ورودی بیماران به بیمارستان های ما کمتر و خروجی از بیمارستان بیشتر شده است.
برخی از استان‌های ما این حالت را دارند. حتی در تهران در بیمارستان امام خمینی(ره) تهران که یکی از بیمارستان‌های بزرگ کشور ما است، اینجا اعلام شد که مراجعه‌کننده در روزهای اخیر به یک پنجم رسیده است. این خیلی مسأله مهمی است؛ یعنی مردم شرایط بهداشتی را مراعات کردند و در خانه ماندند و سفر و دید و بازدید را کنار گذاشتند البته در کنارش هم پزشکان ما تلاش زیادی کردند.
دستگاه‌های رسانه‌های ما تلاش زیادی کردند و مجموعه اینها دست به دست هم داده و امروز این افتخار را برای ما آفریده که نحوه نموداری که ترسیم می‌شود در این بیماری در کشورهای غربی و اروپایی با کشور ایران، متفاوت است.
یعنی آن جهش یک مرتبه‌ای که در این نمودار در کشورهای دیگر می‌بینیم در کشور ایران نمی‌بینیم و ملایم‌تر است. صدا و سیما این نمودار مقایسه‌ای را برای مردم باز هم تشریح و توضیح دهد. این نشانگر مردم کشور ما با فرهنگ بلندشان و پزشکان و پرستاران ما با ایثار و فداکاری و مدیریت کشور با همه توان‌اش به صحنه آمده است.
امروز در همین جلسه اعلام شد که ما در سایه طرح تحول سلامت، بحمدالله شرایط مراقبت‌های ویژه و آی‌سی‌یو و بیمارستان‌ها، شرایط بسیار بهتری پیدا کرده است.
۸ هزار و ۶۰۰ تخت مراقبت ویژه در کشور داریم اگر اینها نبود، اگر طرح تحول سلامت نبود، به جای ۸ هزار و ۶۰۰ ،  چهار و پنج هزار داشتیم، دچار مضیقه و مشکل می‌شدیم و اعتماد سلب می‌شد. گاهی ممکن است ۴ هزار تخت باشد، همان ۴ هزار تخت هم پر شود. همین که می‌بیند دیگر تخت ندارد و چیز اضافه‌ای برای احتیاط ندارد، روحیه را تخریب و خراب می‌کند.
شرایط، شرایط خوبی بوده است. آنچه در سلامت الکترونیک، آغاز سال قبل سال ۹۸ اجرا و پیاده شد، امروز آثارش را می‌بینیم. با این نظام سلامت الکترونیک است که این کار غربالگری صورت می‌گیرد با مردم در تماس هستند و به مردم اطلاع می‌دهند شرایط آنها را مطلع هستند، یا تعداد آمبولانسی که در این دولت ۲ برابر شده و این که امروز دست ما را باز گذاشته خدای ناکرده یک کسی اگر بدحال می‌شود، با آمبولانس به بیمارستان رسانده می‌شود، البته شرایط عید هم یک مقداری به ما کمک کرد. یعنی معمولاً در ایام عید تخت‌های بیمارستانی ما یک مقدار خالی می‌شود، هم پزشک‌هایی در ایام عید نیستند و هم بیمارها هر کاری می‌خواهند انجام دهند، معمولاً برای شب عید نمی‌گذارند و در ماه بهمن و اسفند انجام می‌دهند.
خود شرایط عید به ما کمک کرد، هم در کسب و کار فشار آوردیم و این قدم سخت را برداشتیم، بخاطر اینکه کسب و کارها خیلی بعد از شب عید از روز اول فروردین رونق ندارد معمولاً رونق‌ها برای ماه اسفند و اواخر اسفند است. اینها به ما کمک کرد و در مجموع کار بسیار بزرگ و عظیمی انجام گرفت.
نکته‌ای امروز در جلسه گفته شد جای بسیار تقدیر دارد. گفتند همه اساتید قدیمی و بزرگ دانشگاه – البته اشاره کردند به دانشگاه تهران و همه دانشگاه‌ها در سراسر کشور هم همین‌طور است – خودشان آمدند، به بیمارستان رفتند کنار پزشکان و پرستاران برای اینکه روحیه بدهند و در کنارشان قرار بگیرند. این خیلی ارزشمند است. این نشان می‌دهد همان آثاری که مردم ما در سایه فرهنگ بلند اسلام، ایران و انقلاب اسلامی، الحمدالله به این درجه رشد رسیدند و همه در کنار هم هستند و فعالیت می‌کنند.
نکته جالبی در جلسه امروز مطرح شد که این بیماری هنوز یک درمان و داروی درمان کننده ندارد و حتی گفته شد آنچه گفته می‌شود برخی از داروها درمان این بیماری است، درست نیست.
اینجا اعلام شد این تبلیغات هم تبلیغات درستی نیست و گفتند اساس دارو و درمان این ویروس مراقبت است. این مراقبت در منزل، بیمارستان و این مراقبت خوب است که در بیمارستان‌ها انجام می‌گیرد و آمار نشان می‌دهد فوتی‌های ما کاهش پیدا کرده و این همان مراقبت ارزنده‌ای است که در سراسر کشور انجام می‌شود. چند نکته است که باید خدمت مردم عزیز عرض کنم اولین آن درخصوص فردا است. فردا معروف به ” ۱۳ به در” و روز طبیعت است. مردم ما عادت داشتند و سنت‌شان بوده که از خانه خارج می‌شدند و می‌رفتند در صحرا، بیابان، پارک‌ها و جنگل‌هایی که در اطراف شهرها است و تا بعد از ظهر اینجاها بودند. امسال شرایط خاصی داریم، مردم در طول این مدت کمک و حمایت کردند و پشتوانه بخش سلامت کشور ما بودند.
درخواست ما از مردم این است که فردا هم لطف کنند، مراعات کنند، البته بوستان‌ها و پارک‌ها بسته است اما در عین حال مردم توجه کنند در خانه بمانند و این سنت را بگذارند برای یک موقع و روز دیگری که از این بحران و مسأله عبور می‌کنیم و این هم مورد توجه مردم باشد که برای ما بسیار مهم است.
چند نکته در جلسه مصوب شد که بسیار مهم است، اولین آن اینکه اگر کسی فهمید تست‌ کرونا او مثبت است و قطعی شد به این ویروس مبتلا شده، حتماً الزام است که خودش را قرنطینه کند. اگر حالش بد است به طور طبیعی به بیمارستان می‌رود و اگر حالش خوب است باز هم خودش را قرنطینه کند. یعنی نه اینکه بگوید حالم خوب است و مشکلی ندارم و بیرون می‌آیم. بله خود شما مشکلی نداری، ممکن است ۸۰ درصد مردم اینگونه باشند، پیش بیاید برایشان به این بیماری مبتلا شوند و علامتی هم نداشته باشند، اما در عین حال می‌تواند ناقل باشد و به دیگری سرایت کند بنابراین توجه کنند خودشان را در قرنطینه نگه دارند، اگر در خانه خودشان می‌توانند و امکانات لازم را دارند، یک اتاق می‌توانند اختصاص دهند، در خانه، در خانه خودشان بمانند، اگر ندارند و اگر حالشان بد است حتماً در بیمارستان و اگر حالشان خوب است در نقاهتگاهی که در شهر است بروند و خودشان را معرفی کنند و آنجا استراحت کنند برای مدت ۱۰ الی ۱۵ روز به عنوان قرنطینه و اگر کسی این کار را نکند یعنی بعد از اینکه به او اعلام کنند که تست تو مثبت است و دارای این بیماری هستی و او مراعات نکند و در یک جمع برود این به عنوان کسی که مرتکب خلاف شده و مقررات کشور را نقض کرده و به دیگران ضرر زده، مشمول قانون می‌شود و مجازات می‌شود و با او برخورد می‌شود، اگر دولت فهمید، دستگاه‌های اجرایی، نیروی انتظامی و ضابطین ما فهمیدند این فرد تخلف کرده، با او برخورد می‌شود و این در قوه قضائیه هم می‌تواند مورد محاکمه قرار بگیرد.این را حتماً همه باید مراعات کنند.
تسهیلاتی هم اگر مردم می‌خواهند و اگر خانه‌شان آمادگی ندارد برای این قرنطینه نقاهتگاه‌ها است در خدمت‌شان هستیم که مردم به آنجا بروند.
مسأله دوم اینکه امروز مصوب کردیم که همه آنجایی که تست را می‌گیرند یا بیمارستان‌ها که از نظر بالینی متوجه می‌شوند که طرف شرایط ابتلا دارد و به این ویروس مبتلا شده است، باید به یکی از اعضای نزدیک خانواده‌اش اطلاع دهند.
یعنی یک فرد است که باید به خانمش اطلاع دهند و خانم است که باید به شوهر و پدرش اطلاع دهند، به یک فرد نزدیک خانواده اطلاع دهند برای اینکه خانواده مطلع باشد، این فرد عضو خانواده چگونه است و دیگران را مبتلا نکند، دوم اینکه به محل کارش اطلاع دهند اگر طرف کارمند و کارگری است و جایی مشغول فعالیت است به رئیس آن بخش و به آن وزارتخانه اطلاع دهند. البته بگوییم محرمانه است یا نیست، محرمانه جزو مواردی است و بیماری چیزی است که نباید اعلام شود به دیگران ولی این مورد خاص چون موردی است که دیگران را مبتلا می‌کند این را هم مصوب کردیم که اطلاع دهند و این کار انجام بگیرد.
مورد دیگری که مردم ما باید بدانند و بسیار مهم است برای بعد از ۲۰ فروردین چه پروتکلی باید اجرا شود. امروز تصویب کردیم یعنی قبلاً مصوب کردیم که این محدودیت‌های سختگیرانه تا ۱۵ باشد و امروز همه به این نتیجه رسیدیم این را تأیید کنیم تا ۲۰ فروردین ادامه دهیم اگر چه هنوز آمار و ارقام و تحلیل دست ما نرسیده و بنا شد این آمار و ارقام و تحلیل وزارت بهداشت تا ۱۴ فروردین به ما دهد. اما در عین حال تا ۲۰ فروردین تمدید کردیم اما اینکه بعد از ۲۰ فروردین چگونه باشد هر کار و بخشی، بنا شد وزارت بهداشت و درمان و هم وزارت کشور ظرف امروز و فردا آماده کنند و هر زمانی آماده شد جلسه را بگذاریم.
به هر ترتیب صبح یکشنبه جلسه داریم ولی اگر زودتر هم آماده شد می‌توانیم اطلاع دهیم و جلسه را زودتر بگذاریم چون مهم است هم برای صدا و سیما و هم برای مردم مهم است، هم برای آموزش و پرورش، آموزش عالی، والدین و جوان‌های عزیز مهم است که چه جوری و کی سرکار بروند، ان‌شاء الله بتوانیم اوایل هفته آینده شنبه و یکشنبه مشخص و اعلام کنیم و بر مبنای آن ادامه پیدا کند و اجرا شود. نکته آخر اینکه بحثی مطرح شد در جلسه که مردم خوب است مطلع باشند. بنا شد روی این موضوع هم کار شود و وزارت کشور خبر دهد و با استان‌ها تماس بگیرند و آن اینکه امروز شرایط استان‌های ما یکسان نیست بعضی از استان‌ها شرایط‌شان نسبتاً خوب است، بعضی‌ها خوب و بعضی‌ها مشکل دارند. این ۳۱ استان عین هم نیستند.
۲۳ استان وضع‌شان نسبتاً خوب است و شرایطی دارند که شرایط قابل قبولی است. یک عده‌ای مبتلا، درمان و بستری می‌شوند اما عدد پایینی است. آیا ۲ تصمیم بگیریم. یعنی تصمیم بگیریم برای استان‌هایی که شرایط‌اش بهتر است آنها زودتر فعالیت‌های اقتصادی و آموزشی‌شان را زودتر شروع کنند ۲، ۳ استانی که شرایط‌شان یک مقدار متفاوت است آنها با تأخیر چند روزه انجام بگیرد یا نه یک کاسه تصمیم بگیریم و یک جا اعلام شود، این هم بنا شد که ان‌شاء الله امروز و فردا مورد بررسی قرار بگیرد و ما نسبت به آن تصمیم‌گیری کنیم. باز هم از مردم تشکر و سپاسگزاری کرده و توصیه می‌کنم به همه پروتکل‌های بهداشتی توجه کنند. این سختی‌ها گرچه مشکلاتی را برای بعضی‌ها در زندگی درست کرده اما سختگیری‌هایی بوده که برای جامعه و سلامت لازم بوده و ان‌شاء الله با پلیس و نیروی انتظامی و بسیج و همه نیروهایی که در دروازه‌های خروجی شهرها هستند، همکاری شود تا ان‌شاء الله از این مرحله با کمک همدیگر و با عنایت خداوند بزرگ عبور کنیم.
 
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: محمود سریع القلم (جامعه‌شناس) در یادداشتی به یک پرسش مهم در تاریخ ایران پاسخ داده است. اینکه چطور یک سیاست مدار تحصیلکرده در برخی حکومت ها تبدیل به یک فرد فاسد، توجیه گر و حتی متوهم می شود آنچه مهم است ساختاری است که این فرد تحصیل کرده در آن عمل می کند. یک ساختار او را مجبور می کند با دقت، Fact، و قضاوت منطقی تصمیم بگیرد (مانند آنگلا مِرکل فیزیک دان و استاد دانشگاه در آلمان شرقی سابق) و یک ساختار، تحصیل کرده را مجبور می کند که از اندیشه ها و سیاست های اشتباه، بی عاقبت و مُخرب نه تنها حمایت بلکه در تحکیم آن ها نیز بکوشد (مانند طارق عزیز، وزیر خارجه تحصیل کردۀ فرانسه و حقوقدان دورۀ صدام حسین).
متن یادداشت را بخوانید: 

اخیراً دانشجویی این سؤال را مطرح کرد:
“آیا این آقای وزیر متوجه آمار و ارقام نیست؟ آیا او متوجه مطالعات و تحقیقاتِ علمی نیست؟ مگر او تحصیل کرده نیست؟ پس قاعدتاً باید با فکر، منطق و دلیل صحبت کند، قضاوت کند و تصمیم بگیرد. چرا این سخنانِ غیر واقعی؟ چرا از افکار و سیاست های مردود دفاع می کند؟ چرا این درجه از توهم؟”
محتوای این سؤال به طیف وسیعی از سیاست مداران و مسئولان در سطح جهانی بر می گردد. دریک سالِ اخیر، قانون اساسی و مقرراتِ انتخاباتی چین و روسیه تغییر کرده اند تا روسای جمهور این دو کشور بتوانند برای یک تا دو دههٔ آینده در قدرت بمانند. در شبکه های اجتماعی و میزگرد های “علمی” این دو کشور نیز، عده ای به توجیهِ حقوقی، اجتماعی، ملی و سیاسی این تداوم حکمرانی حکمرانان و اُلیگارشی پرداخته اند.
کانونِ این بحث و سؤال دانشجو “تمایل به ماندنِ در قدرت” و “توجیه افکار و سیاست های موجود توسطِ اطرافیان” است.
اگر ذهن و سیستمِ تحلیلی آقای وزیر را واکاوی کنیم، (Deconstruction) به چه نکاتی ممکن است در ناخودآگاه او برسیم:
-آنقدر این پُست ومقام لذت دارد که حد ندارد؛
-این درآمد، در رسانه ها بودن و دیده شدن خیلی لذت دارد؛
-چقدر امکانات و منابع در اختیار است؛
-چقدر فرصتِ سفر و گرفتنِ حق ماموریت وجود دارد؛
-چقدر فرصتِ سخنرانی و مورد تمجید قرار گرفتن پیش می آید؛
-با این همه امکانات، می توان صد ها نفر را در اختیار گرفت؛
-چقدر فرصتِ رئیسِ جلسه بودن پیش می آید؛
-چقدر امتیازاتِ جانبی و نانوشته به دست می آید؛
-بنابراین، باید مهارت هایی را برای ماندن در ۵-۴ دولتِ مختلف کسب کرد. پرنسیب به چه درد می خورد!؛
-اگر قرار باشد دقیق و حقیقی قضاوت کرد که نمی توان از مزایای سِمَت بهره برد؛
-باید تمام مهارت های تحلیلی و توجیهی را برای دفاع از وضع موجود به کار بست؛
-باید از کلمات و عباراتی استفاده کرد که عمومِ مخاطبان را تحت تاثیر قرار داد؛
-باید دائما نقل قول کرد تا وفاداری کامل اثبات گردد؛
-بعضی وقت ها برای تهییج احساسات، باید کارهای سمبلیک کرد؛
-باید به میان کسانی رفت و آن ها را تایید کرد که در شکل گیری افکار عمومی موثر هستند؛
-سیاست مدار، روشنفکر نیست که انتقاد کند و با دلیل و آمار قضاوت کند؛
-سیاست مدار، آدمِ آکادمیک نیست که تحقیق کند وسپس اظهار نظر؛
-کجا مقرر کرده اند که سیاست مدار باید حقیقت را به خبرنگاران بگوید؛
-باید از فضیلتِ ابهام حداکثر استفاده را کرد؛
-ده درصد از حقیقت گفتن، زیاد هم هست؛
-به کارگیری واژه هایی مانند شرافت، صداقت، انسانیت و وجدان برای انحراف افکار عمومی ضروری است؛
-اصل، حفظ سِمَت و وزارت است؛
-اصل، تطویلِ سِمَت و وزارت است؛
-اصل، یادگیری روان شناسی حفظِ قدرت است؛
-اصل، توجیه، پیچاندن و گیج کردن است؛
-فردی که در پی حقیقت باشد خیلی نمی تواند در سیاست، قدرت و وزارت دوام آورد؛
فلاسفه اندیشه سیاسی و نویسندگان مختلف، با مضامین گوناگون، عموم عبارات فوق را در یک جمله خلاصه کرده اند: در طیفِ تمامِ لذت های قابل تصور در بشر، هیچ لذتی بالاتر از سِمَت، قدرت و احاطه و تسلط بر دیگران وجود ندارد.
بعضی عبارات دیگر:
جان استاین بِک (John Steinbeck): قدرت فساد نمی آورد؛ ترس از دست دادنِ قدرت فساد می آورد؛
آبراهام لینکلن (Abraham Lincoln): می خواهید شخصیتِ فردی را آزمون کنید به او قدرت بدهید؛
افلاطون (Plato): بهترین ارزیابی از یک فرد این است که با قدرت چه کار می کند؛
ارسطو(Aristotle): فردی که با همه دوست است، دوست هیچکس نیست؛
کنفسیوس (Confucius): درجهٔ دانش یک فرد این است که وسعتِ جهل خود را کشف کند؛
مارک تواین (Mark Twain): گول زدن افراد از متقاعد کردن آنان راحت تر است؛
ماکسیم گورکی (Maxim Gorky): بی رحم ترین دشمن ما، پرداختنِ به گذشته است؛
فئودور داستایفسکی (Fyodor Dostoevsky): بهترین روش اقناع زندانی برای این که از زندان فرار نکند این است که هیچ وقت فکر نکند در زندان است؛
فردریک نیچه (Friedrich Nietzsche): همه ما از حقیقت می ترسیم؛
امانوئل کانت: (Immanuel Kant): تصاحب قدرت در نهایت استفاده از استدلال را خراب می کند؛
توماس هابز (Thomas Hobbes): علاقهٔ به قدرت فقط با مرگ متوقف می شود؛
جورج اورول (George Orwell): نابودی معنای حقیقی واژه ها، چقدر زیباست؛
آلبرت اینشتین (Albert Einstein): اهتمامی که برای ترکیبِ قدرت و منطق انجام شده به ندرت موفق بوده و فقط برای مدتی کوتاه؛
ناپلئون بُناپارت (Napoleon Bonaparte): قانون اساسی باید کوتاه و مبهم باشد؛
جورج اورول (George Orwell): ما می دانیم که هیچ کس قدرت را به دست نمی آورد که بخواهد زمانی آن را از دست دهد.
تا آنجایی که توانستم برای دانشجو توضیح دادم که او باید با ماهیت و جنس قدرت آشنا شود تا از مدارهای ایده آلیستی و یُوتُوپیا خارج گردد.
آنچه واقعیتِ تاریخ بوده از این قرار است:
از جمله قدرت و ابهام، قدرت و زور، قدرت و حیله گری، قدرت و کتمان، قدرت و پول، قدرت و سوء استفاده از واژه ها، قدرت و تغافل، قدرت و لذت، قدرت و تکبر، قدرت و اخفاء، قدرت و آدرس غلط دادن، قدرت و اطلاعات غلط دادن، قدرت و ترساندن، قدرت و انحصار، قدرت و خودخواهی، قدرت و پرخاشگری، قدرت و کنترل، قدرت و حفظ قدرت، قدرت و نمایش، قدرت و تظاهر به تواضع، قدرت و هر روز در روزنامه ها بودن، قدرت و دستور دادن، قدرت و تحقیر دیگران، قدرت و نیاز به تایید دیگران، قدرت و لباس، قدرت و نحوه نشستن، قدرت و غیبت، قدرت و خود را اخلاقی نشان دادن، قدرت و مرتب حرف ها را تغییر دادن، قدرت و بخش های کلیدی یک موضوع را پنهان کردن، قدرت و مزایای قدرت.
این ابعادِ قدرت و ده ها بُعد دیگر، اجزای لاینفک قدرت هستند و حتی حالت عادی و طبیعی دارند. خیلی تربیت و آموزش می خواهد تا این گونه نباشد.
چطور می توان تصور کرد فردی برای ده سال رئیس جمهور چین باشد، کشوری که جایگاه اول را در بسیاری از شاخص ها در سطح جهان دارد و بعد بخواهد از لذتِ دائمی قدرت چشم پوشی کند؟ برای اینکه این قدرت حفظ شود، بخشی از عامه را می توان با احساسات مهار کرد؛ برخی از همکاران را با امکانات؛ بعضی از نویسندگان را با سمت و مزایا.
گروه بسیار بسیار کوچکی می ماند که سه راه دارند که یکی از آنها مهاجرت است.
قدرت خیلی شیرین تر از آن است که موقتی باشد. آیا رها کردن قدرت در کشوری مانند روسیه با توجه به مساحتِ وسیع، منابعِ طبیعی، توانِ هسته ای، ذخائرِ نفت و گاز، تاریخ و ادبیات، توان تسلیحاتی و جمعیت نه چندان زیاد و با ۱۱ ساعت تفاوتِ زمانی میان شرق و غرب آن، کار راحتی است؟
قدری سِمَت و امکانات توزیع شود کافی است و در کنار آن جلوگیری هوشمندانه، غیر مستقیم و دقیق از شکل گیری هر نوع تشکل رقیب.
William Burns که در دههٔ ۱۹۹۰ سفیر آمریکا در اردن بود در کتاب خاطرات خود می گوید که مَلِک حسین به صورت دائمی، افرادِ اطراف شاهزاده حسن، که در آن موقع قرار بود جانشین او شود را، تغییر می داد تا مانع از تشکیل کانون مستقلِ قدرت شود. همین روش در مصرِ حُسنی مبارک، عراقِ صدام، زیمبابوهِ رابرت موگابه و بسیاری از کشورهای آفریقایی و آسیای مرکزی برقرار بوده است.
آیا قدرت و حفظ قدرت در غرب هم شیرین است؟ البته که هست.
این طبع بشر است. قدرت، لذت و استتار لذت جزء لاینفک طبع بشر است. در غرب این خصوصیت طبع بشر را پذیرفته اند و در مقام سرکوب آن بر نیامده اند. بلکه از چند روش استفاده کرده اند تا این خصلت را محدود، محصور و کنترل کنند:
۱) آزادی رسانه؛
۲) رقابت حزبی؛
۳) انتخاباتِ فراگیر؛
۴) محدود کردن دورۀ قدرت و سِمَت.
وقتی فرانسوا اُولاند در پایان دورهٔ اول ریاست جمهوری خود متوجه شد تنها ۱۴ درصد جامعۀ فرانسه، او را تایید می کنند از کاندیدا شدن خود برای دور دوم ریاست جمهوری صرف نظر کرد در حالی که می توانست یک دورهٔ ۵ ساله دیگر نیز رئیس جمهور باقی بماند.
باراک اوباما درانتهای دورۀ ریاست جمهوری خود به آفریقا سفر کرد و در صحبتی که با دانشجویان در دانشگاه کِنیا داشت به طنز گفت که بسیار علاقمند است که رئیس جمهور باقی بماند ولی قانون فقط یک دورهٔ هشت ساله، اجازه ریاست و قدرت را می دهد. صدها رویه وجود دارد تا مانع از تداومِ قدرتِ او شوند و او نمی تواند قانون اساسی را با مانورسیاسی و به رأی خود تغییر دهد.
غربی ها از یک طرف موانع حقوقی برای تداومِ لذت از ریاست جمهوری ایجاد کردند و از طرفِ دیگر به جامعه و رسانه ها توانِ نظارت و تشکل دادند تا بدین شکل، توانِ استتار، تغافل، کتمان، حیله گری و انحصار، کم شود.
نمی توان ادعا کرد که این روش ها ایده آل هستند اما وضعیتِ آلمان از زیمبابوه بهتر؛ شرایطِ کانادا از پاکستان ارجح و افقِ نروژ از اردن امیدوار کننده تر است. تمدن بشری تا کنون این روش ها را کشف کرده است. این روش ها فعلاً باعث شده تا افراد در دانمارک به مهاجرت، تبعید یا زندان نروند.
طی چند قرن از ۱۶۴۸ به بعد، صد ها فیلسوف، رمان نویس، هنرمند، فعال مدنی، خبرنگار، نمایشنامه نویس و دانشمند، هزاران ساعت زمان صرف کرده اند تا توانِ استتار و وسعت لذت در مدارهای قدرت را محصور کنند. ظهور برنی سندرز (Bernie Sanders) در آمریکا و حمایتِ قابل توجه نسل جوان و طبقه متوسط و تحصیل کرده از او، نشان از زنده بودن اندیشه تغییر برای عدالت اقتصادی و جلوگیری از انحصار و دوقطبی شدن جامعه است.
رفتار خوب و بد انسان ها شرطی است. حفظ قدرت و سِمَت به مراتب مهم تر از استدلال، منطق، Fact، آمار، دلیل، مطالعه، تحقیق، مدرک، تحصیلات و علم است. چرا رقابت حزبی تعیین کننده است؟ چون از خود بزرگ بینی و خود حق پنداری جلوگیری می کند. بنابراین، داشتن تحصیلات به معنای مبرّا بودن از این آفت نیست.
آنچه مهم است ساختاری است که این فرد تحصیل کرده در آن عمل می کند. یک ساختار او را مجبور می کند با دقت، Fact، و قضاوت منطقی تصمیم بگیرد(مانند آنگلا مِرکل فیزیک دان و استاد دانشگاه در آلمان شرقی سابق) و یک ساختار، تحصیل کرده را مجبور می کند که از اندیشه ها و سیاست های اشتباه، بی عاقبت و مُخرب نه تنها حمایت بلکه در تحکیم آن ها نیز بکوشد (مانند طارق عزیز، وزیر خارجه تحصیل کردۀ فرانسه و حقوقدان دورۀ صدام حسین).
از این رو، دانشجو شاید متوجه شد که فضائل فردی وزیر در ساختاری معیوب به عملکرد منفی او می انجامد. زندگی و تلاش او در لذت بردن و بهره برداری از امتیازات قدرت صرف می شود. وقتی تغییر ناممکن باشد، حفظِ سِمَت با همهٔ رموز آن مبنای رفتار می گردد. نتیجهٔ بحث با دانشجو بدین جا ختم شد که در بیشترِ مناطقِ جهانِ فعلی، شما خیلی نمی توانید گله مند باشید وحتی انتظارِ کارآمدی داشته باشید. شما در پی کشفِ فونداسیونِ ساختمانی باشید که در طبقهٔ بیستم آن، افراد مشغولِ لذت بردن از سِمَت و قدرت هستند؛ فونداسیونی که زیرزمین است و دیده نمی شود. درحالی که استدلال روی زمین است و قابل دیده شدن. استدلال فقط با شفافیت از غُربَت رها می شود.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: در شرایط کرونایی فعلی که توصیه‌های فراوانی، از لزوم خانه‌نشینی مردم تا قطع کامل زنجیره انتقال ویروس در کشور، صورت می‌گیرد، شاید توجه به آثار این بیماری و مسائل مربوط به آن یکی از داغ‌ترین موضوعات در فضای مجازی و حقیقی به‌شمار رود. از این رو، مهم‌ترین سوالی که در این میان مطرح می‌شود به دوران «پساکرونا» مربوط می شود. این‌که پس از پشت سر‌گذاشتن این ویروس چه اتفاقات یا تحولاتی رخ خواهد داد؟ آیا دوره جدیدی در راه است؟ همه این سوال‌ها و بیشتر را از یک روشنفکر و فلسفه‌پژوه پرسیدیم تا به فهم عمیق‌تری از شرایطی که در آن قرار گرفته‌ایم، برسیم.  احسان شریعتی معتقد است بیکار شدن اقشار و طبقاتی که مجبورند به‌صورت روزانه و عملی کار کنند؛ کمترین پیامد چنین آفتی است، و عوارض و پیامدهای سنگین‌تر هم در راه است که بی‌شک افراد و سیستم‌های آسیب پذیرتر را بیشتر هدف و آماج تهاجم خود قرار می‌دهد. با توجه به بیکار شدن اقشار گسترده‌ای از مردم در همه ٔجوامع و به‌ویژه ایران، نظام ساماندهی کار و تولید و توزیع از سویی باید بازبینی کامل شود و تا آن‌زمان، خیل بیکارشدگان اخیر تأمین مالی و مادی شوند برای ادامهٔ بقا. و تمهیدات اخیر دولت در این زمینه به هیچ‌وجه کافی نیست. متن کامل گفتگوی احسان شریعتی با سایت جماران را در ادامه بخوانید؛
 آقای دکتر! با توجه به تحلیل‌هایی که در خصوص وضعیت کرونایی فعلی ارائه شده، به نظر شما این بیماری می‌تواند چه آثاری از حیث سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دربر‌داشته باشد. دوران پساکرونا را در چه راستایی می‌توان ارزیابی کرد؟ آیا می‌توانیم از همین امروز آن را دوران بهتری برای بشر ارزیابی کنیم یا اینکه هنوز هیچ چیز مشخص نیست؟
در درجهٔ نخست باید ماهیت این بیماری مسری به‌درستی شناخته شود. به‌نظر می‌رسد که بزرگان از ابتدا خبر شیوع آن را بسیار کوچک ارزیابی می‌کردند‌ و در سطح جهانی نیز آن‌ را محلی و حاشیه‌ای می‌شمردند و چندان که باید جدی گرفته نمی‌شد. قد و قامت ویروس البته چون بسیار کوچک بود، حتی برخی مسئولین مانند ترامپ به «فسقلی» بودن آن اشاره می‌کردند! مسئولین کشور ما نیز همین‌طور زمانی‌که این ویروس در چین شایع شد، گمان کردند در همان‌جا مهار خواهد شد. از این‌رو، هیچ کس خود را مستقیما قربانی و شریک نمی‌دانست.
 باید تعریف دقیقی از ماهیت و ابعاد این ویروس ارائه کنیم
هیچ‌کدام از رهبران جهان و من جمله مسئولان ما متوجه اهمیت و گستردگی پیامدهای این پدیده نبودند؛ تا این‌که ویروس تبدیل به پدیده‌ای فراگیر در تراز جهانی شد. و در عصر جهانی‌سازی است که پدیدهٔ سرایت و واگیری می‌تواند تا این اندازه معنا و مصداقی دیگر پیدا کند. هیچ‌کس فکر چنین ابعاد اختاپوسی یا ریشه‌های شبکه‌ای یا «ریزومی»(زمین ساقه‌ای) را نمی‌کرد. بنابراین ابتدا باید تعریف دقیقی از ماهیت و ابعاد و اندازه‌های این پدیده به‌دست‌ دهیم. در غیراین‌صورت و در غیاب شناخت این«پان‌دمی»(«همهٔ+مردم»جهان‌گیری)، دچار وحشت ناشی از جهل و حالات روانی فلج‌کننده‌ای مانند غلبهٔ هراس جمعی یا «پانیک» می‌شویم(هراس فراگیر از «پان»، خدای یونانی که با گذرش در دل‌ها هراس می‌افکند). و این پدیده البته از منظر روان‌کاوانه نیازمند تحلیل و ارایه راه‌حل‌های روانشناختی است. ویژگی نبردی که برای دفاع از حیات بشر شروع شده، در قیاس با جنگ‌های رایج نظامی که درگیری نیروها و قدرت‌های نظامی است، در این است که این جنگی علمی بوده و تنها با شناخت و روش‌های تخصص است که می‌توان بر حریف پیروز شد. بنابراین این جنگی است علیه جهل یا نشناختن ماهیت علمی و علل سرایت پدیده و از این‌رو نداشتن قدرت پیشگیری عملی مانند قرنطینه تا تولید واکسن. و به‌علت این ضعف، حیات بشر تا زمان رسیدن به یک راه‌حل موثر برای مقابلهٔ مؤثر تهدید می‌شود. تفاوت این پدیده با آفات و بلایای «طبیعی» که درگذشته وجود داشته‌اند در این است که خود بشر این بار بیش از پیش در انتشار آن مسئول است. به‌عنوان مثال، چین کشوری است که برای بسیاری از نیروهای سیاسی و اقتصادی دنیا یک مُدل محسوب می‌شود. حتی زمانی محافظه‌کاران ما نیز می‌گفتند خوبی مدل چینی در این‌است که هم ایدئولوژی بر آن حاکم است و اقتدار دولتی را دارد و هم می‌تواند سیاست‌های اقتصادی کاپیتالیستی و موسوم به‌ «نئولیبرال» را به‌خوبی پیش ببرد. این نوع رویکرد از سوی کشوری که ایدئولوژی چپ داشته اما در سیاست‌های اقتصادی به راست درغلطیده، بسیار خطرناک‌تر است. زیرا آنها دیگر اخلاق سیاسی‌ای که در لیبرالیسم کلاسیک بوده یا آنکه در عرف سنتی وجود داشته، ندارند و با یک بینش به تعبیر هایدگر استثمارگر «معارضه‌جو» خطاب به ذات طبیعت به‌مثابه منبع استخراج انرژی و بهره‌کشی می‌نگرد. چنین رویکردی می‌پندارد که می‌توان به‌نفع انسان هرکاری با طبیعت انجام داد و مواد مورد نیاز بشر را از سایر موجودات تامین کرد.
 
خیل بیکارشدگان اخیر باید تأمین مالی و مادی شوند
صاحبان چنین منشی با آزمایشات خود و نحوه تعاملی که با طبیعت دارند، موجب جهش‌های ژنتیکی و برهم خوردن توازن اکوسیستم شده‌اند. در نتیجه هر از چندی شاهد جهش‌های ژنتیکی، بیماری‌های نوظهور (از جنون‌گاوی و آنفولانزاهای گوناگون گرفته تا ایدز و کرونا و…)، و سونامی‌ها و آنومالی‌های گوناگون هستیم که متاسفانه بیش از پیش رو به افزایش اند. و این بار اما، جهش «طبیعی» این ویروس نوپدید، مدیریت و رفتار «غیرطبیعی» انسان با طبیعت و جامعه را زیرسوال می‌برد. این پدیده شوم پس از جنگ‌های جهانی عالم‌گیر بی‌سابقه است و تاکنون چنین پدیده‌ای نداشتیم که همهٔ جهان را خانه‌نشین کند و نظام‌های مستقر اقتصادی و اجتماعی دنیا را تهدید کند و برهم زند. امریکا دارد به کانون اصلی شیوع کرونا تبدیل می‌شود، و ترامپ که در برابر تمهیدات لازم دولتی و اجتماعی مقاومت می‌کرد، در حال عقب‌نشینی است. در حالی‌که این فاجعه و حتی کلمهٔ «کرونا» (از تاج به لاتینی)، در گزارشی از سی.آی.ای. در سال ۲۰۰۵ پیش‌بینی و اخطار داده شده بود (اخطار نسبت به سفارش ساخت تمام داروها به چین).
ببینید تصمیم به قرنطینه و برعهده‌گرفتن بها و هزینه‌های اجتماعی بیکاری که در کشورهایی نظیر بلژیک، ایتالیا، اسپانیا و فرانسه اجرایی شده و پیش بینی‌هایی که برای ماه‌های آتی صورت می‌گیرد نشان می‌دهد که به‌خلاف آنچه مسئولین ما می‌پنداشتند و می‌گفتند که قرنطینه شیوه‌ای قرون‌وسطایی است، اتفاقا تنها راه حل، طبق آنچه جامعه پزشکی می‌گوید خانه‌نشینی و انزوا (قرنطینه) است و شرایط هم هرچه قرون‌وسطایی‌تر این اصل صادق‌تر! البته واقعیت این‌است که جامعه هم باید آمادگی لازم ذهنی و روانی و مادی و اقتصادی را برای مقابله و مواجهه با عوارض و پیامدهای این قرنطینه داشته باشد. به‌خصوص به‌لحاظ اقتصادی و اجتماعی، یعنی بیکار شدن اقشار و طبقاتی که مجبورند به‌صورت روزانه و عملی کار کنند. و این هنوز کمترین پیامد چنین آفت است، و عوارض و پیامدهای سنگین‌تر هم در راه است که بی‌شک افراد و سیستم‌های آسیب پذیرتر را بیشتر هدف و آماج تهاجم خود قرار می‌دهد. با توجه به بیکار شدن اقشار گسترده‌ای از مردم در همه ٔجوامع و به‌ویژه ایران، نظام ساماندهی کار و تولید و توزیع از سویی باید بازبینی کامل شود و تا آن‌زمان، خیل بیکارشدگان اخیر تأمین مالی و مادی شوند برای ادامهٔ بقا. و تمهیدات اخیر دولت در این زمینه به‌هیچ‌وجه کافی نیست!
 با توجه به تحلیل‌های جامعه‌شناسان مبنی بر این‌که بی‌اعتمادی اجتماعی نیز می‌تواند در چنین برهه‌ای ضربه‌زننده باشد و بیان این مطلب که حتی شاید یکی از دلایل اعمال نشدن قرنطینه از سوی دولت همین مساله باشد، به نظر شما این موضوع تا چه اندازه دارای اهمیت است؟
این تحلیل درست است. بی‌اعتمادی موجود می‌تواند به این دلیل باشد که مسئولین تا مدت‌ها حساسیت، واکنش لازم و به‌موقع، و شاید شناخت کافی نسبت به شیوع این ویروس در کشور نداشتند. در این میان، فضای مجازی نیز سرشار از خبرهای متناقض است که بر این بی‌اعتمادی می‌افزاید. هنگامی که شرایط سیاسی و اقتصادی هم مساعد و جوّ شفاف نباشد و درست خبر ندهند، همه بر بی‌اعتمادی‌ها می‌افزاید. در چنین حالتی مردم به‌جای آن‌که به منابع رسمی خبررسانی روی آورند، به منابع غیررسمی و زیرزمینی اقبال نشان می‌دهند و از آنجا که اخبار آن منابع نیز اغلب درهم و گاه مغرضانه است، موجب بی‌اعتمادی و سردرگمی رایج می‌شود.
برای نمونه وقتی برای رفع احتیاجات به محله می‌روی، از مردم و کسبه محل نظرات متناقضی می‌شنوی: یک فروشنده اصلا وجود خطر را نفی می‌کند(چون میان آشنایانش کسی نگرفته)، یکی آن‌را جنگ بیولوژیک کنترل شده‌ای می‌داند (که تا چندی دیگر از اساس منتفی می‌شود!)، و… .
 خلاصه اکثریت مردم که البته سعی به رعایت می‌کنند و اقلیتی قوی که آنرا هنوز جدی نگرفته، و مامورین دولتی و حکومتی که می‌شود دید تاکنون در بزنگاه‌ها غایب بوده‌اند. حال باید پرسید که این عدم اعتماد افکار عمومی را از چه راه‌هایی می‌توان جبران کرد؟ با استفاده از دو راه‌کار: نخست، شفافیت یا راست‌گویی در عین روشن کردن ابعاد تهدید و میزان تلفات و بها برای مردم، و دیگر، مسیر حقوقی افزایش قدرت اجرای قانون، و تبدیل نصیحت به تکلیف و الزام. برای نمونه، نخست‌وزیر انگلیس از همان اول آب پاکی را روی دست همه ریخت و گفت بسیاری از عزیزانتان از این بیماری خواهند مُرد! از سوی دیگر صدراعظم آلمان گفت ۶۰ الی ۷۰ درصد مردم دچار این بیماری خواهند شد و بسیاری از خانواده‌ها به خصوص اقشار آسیب پذیر عزیزان خود را از دست خواهند داد و اینها عدد و آمار نیستند، انسان اند که می‌میرند. بنابراین پیش از وقوع فاجعه افکار جامعه را آمادهٔ مواجهه می‌کنند. 
اما ما چه کار می‌کنیم؟ تلاش برای تقلیل مسأله انجام می‌دهیم و اطلاعات درست ارائه نمی‌دهیم. همین باعث می‌شود تا اعتماد از بین برود. این‌که حقیقت ترسناک و تلخ است و می‌تواند واکنش منفی مردم را در برداشته باشد، راه‌حلش دروغ‌گویی نیست. به‌عنوان مثال وقتی ایدهٔ قرنطینه در ایتالیا مطرح شد، همه ترسیدند و جمعیت جابه‌جا شد و این باعث انفجار بمب بیماری در کشور شد. اما با اینکه اخطار و انظار می‌تواند واکنشی چنین از سوی مردم در پی داشته باشد، فراموش نکنیم که راه‌حل چنین مسأله‌ای این نیست که اقدام اجباری نشود. بلکه باید در عین این‌که حقیقت گفته می‌شود، واکنش‌های منفی احتمالی اقلیتی از مردم پیشبینی و پیشگیری شود.
برای نمونه، در روزهای عید دیدیم که علیرغم رعایت اکثریت، اقلیتی قوی هم به مسافرت ‌رفتند و اقصی نقاط کشور آلوده شد. این پدیده نشان داد که ورودی و خروجی شهرها می‌بایست بسته می‌شد. اما این‌کار نشد و حال در بازگشت این کار می‌خواهد تا حدودی انجام شود که دیر است. با این‌همه جلو ضرر را از هرجا بگیری منفعت است. این بحثی اخلاقی نیست که برای نمونه فلان مسئول دولتی بگوید «از مردم گلایه دارم!» کسی که مقررات سلامت عمومی را رعایت نمی‌کند و عبور و مرور غیرضروری انجام می‌دهد، سایرین را مبتلا می‌کند مرتکب جرم و جُنحه می‌شود و باید تنبیه و جریمه سنگین شود. یعنی به‌لحاظ حقوقی مرتکب جرم شده و جامعه باید برای دفاع از خودش با او برخورد کند. اینها همه نشان ضعف اقتدار دولت (برغم قدرت بالقوهٔ حاکمیت) است.
 تغییر و تحولات بزرگی اتفاق خواهد افتاد
همچنین در روزهای پیش از عید دیدیم کسانی به‌نام دفاع از مناسک دینی چگونه درب‌های حرم را شکستند. بی‌تردید اقدام آنها «جُنحه» بود و پلیس باید جلو پیشروی این گرایش را می‌گرفت. همانطورکه اقدام شهروندان کشورهای «متمدن» بر سر دستمال کاغذی کاری زشت بود! بنابراین چه در امر دینی به‌ظاهر قُدسی، چه در موارد بسیار حقیر مادی بحث حقوق و ساختارها مطرح است و جامعه باید با عقلانیت و خرد جمعی با هنجارشکنی غیرعقلانی اقلیت‌ها که سلامت و امنیت جسمانی جامعه را به خطر می‌اندازند، برخورد کند.
پس در این راستا، یکی شفافیت اطلاعاتی آگاهی‌بخش، و دیگر قدرت اعمال قانون اهمیت دارد. مشابه مدیریت عالی کشور چین که توانست شهر و منطقه‌ای را قرنطینه کرده و غذا به درب خانه ها برساند و همه جا و همه چیز را ضدعفونی و سالم‌سازی کند.
 این روزها علاوه بر مطالب آموزشی در فضای مجازی به‌منظور رعایت بیشتر بهداشت و…، مطالبی نیز از تاریخچه بیماری‌های مسری و آثار آنها بر جوامع منتشر می‌شود که جالب توجه است. یکی از این مطالب به وقوع رنسانس در اروپا اشاره داشت این که گویا پس از شیوع یک بیماری فراگیر اتفاق افتاده، آیا کرونا می‌تواند آثاری بزرگ مشابه آنچه در تاریخ وجود دارد داشته باشد؟
بله، حتما همین‌طور است و فکر می‌کنم این تغییر و تحول‌های بزرگ اتفاق خواهد افتاد. حال یا تغییراتی که مصلحین و متفکران به دنبالش هستند ایجاد می‌شود و یا در غیراینصورت، می‌تواند باعث بروز رویدادهای منفی مانند وقوع جنگ‌های جهانی و دیکتاتوری‌های محلی (و استقرار انواع فاشیسم یا سیستم‌های واکنشی در جوامع)، در برابر بحران شود. برای نمونه، در ایران خودمان قحطی و بیماری‌های مسری آستانهٔ جنگ جهانی اول موجب برآمدن دیکتاتوری ۲۰ ساله رضاخانی شد. بنابراین، صرف‌نظر از جنبه‌های مثبت و منفی تحولات بعدی، می‌توان گفت که به‌ناگزیر کیفیت تازه‌ای در نظام‌های سیاسی و اقتصادی کشورها به وجود خواهد آمد.
 با این وجود می‌توانیم انتظار تغییراتی بزرگ در جهان پساکرونا داشته باشیم؟
حتما همین‌طور است. اولین تغییری که ایجاد می‌شود بر سر درک تازه‌ای از «جهان» فردا است. امروز تازه مردم جهان متوجه می‌شوند که جهانی‌شدن جهان چیست. جهانیان فهمیده‌اند که اتفاقی که در ووهان چین افتاد به همه دنیا مربوط بوده و امر داخلی چینی نبوده است. امروز فهمیدیم همانطورکه از وضع همدیگر در جهان مطلع می‌شویم، مرتبط نیز می‌شویم و همه چیز به هم سرایت می‌کند. بنابراین نمی‌توان در نقطه‌ای از دنیا پدیده‌ای مثبت یا منفی وجود داشته باشد و سایر نقاط از آن بی‌اطلاع یا بی‌تفاوت باشند. نمی‌تواند در نقطه ای ثروت مطلق باشد و در نقطه دیگر فقر مطلق؛ نمی‌تواند در جایی جنگ باشد و در سایر نقاط صلح، نمی‌تواند در نقطه‌ای بیماری باشد و در سایر نقاط سلامتی برقرار. همه این‌ها در امر جهانی‌شدن به هم سرایت می‌کنند. بنابراین، جهانیان مجبورند برای دفاع از خویش همه اختلافات و تفاوت‌ها و تضادهای فرهنگی و حتی سیاسی را موقتا به تعلیق درآورند. برای نمونه، همین تحریم‌های آمریکا علیه ایران که منبعد بیش از پیش جور و جنحه و جنایت علیه مردم محسوب خواهند شد. این‌که هواپیماهای کشوری را به‌منظور تامین سوخت بین مسیر ایران و اروپا دوبار بنشانند، یک جنحه ضدانسانی «کوچک» است؛ جان جماعتی را به خطر بیاندازند، تا تنها تحریمی را اعمال کنند. چنانکه عدم توقف روند پروازهای عادی در شرایط جنگی امری توجیه‌ناپذیر بوده است؛ یعنی از ‌سوی دیگر، مقابله‌های واکنشی و ارائه مدل‌ها و راه‌حل‌های منفی نیز در مقابل نظم جهانی، به‌نفع همین سیستم ناعادلانه نظم جهانی تمام شده، چراکه پس از آن نتیجه گرفته می‌شود که بدیلی بهتر برای نظم موجود وجود ندارد. در حالی‌که بشریت و جهان نیازمند راه‌حلی فراگیر و واحد مبتنی بر حق و عدل، صلح و آزادی است. درست مانند راه‌حل‌ مقابله با این بیماری پاندمیک که باید جامع و برای کل جهان باشد و نه «یک بام و دو هوایی»!
 تغییراتی که به آن اشاره می‌کنید، به‌صورتی جبری و ناگزیر خواهد بود یا به اختیار سران کشورها صورت می‌گیرد؟ به بیانی دیگر، آیا مقتضیات زمانی باعث ایجاد تغییرات خواهد شد یا اینکه سران کشورهایی که تا دیروز بر سر موضوعات مختلف اختلاف داشتند به این نتیجه می رسند که باید با هم توافق کنند؟
در شکل درست و اصولی آن، نهادهایی مانند سازمان ملل و سایر نهادهای جهانی باید وارد کار شوند و اعمال قدرت کنند. آنها ضعیف هستند و با اینکه ضرورت ورود آنها به صحنه احساس می‌شود، قادر به این کار نبوده‌اند. در چنین شرایطی همه کشورها به‌خصوص آنهایی که ضعیف‌ترند باید بتوانند متحد شوند و نهادهای سراسری جهانی را تقویت کنند تا از طریق آن‌ها بتوانند ابرقدرت‌ها را مهار سازند.
کشورهای ضعیف‌تر باید در سطح محلی و کوچک‌تر سیستم‌هایی ارائه دهند که به نوعی راه‌حل بدیل ممکن و مطلوب‌تری برای نظم کنونی جهانی باشد. این کار باید نخست توسط مردم آن کشورها و سازمان‌های مردم نهاد و سمن‌ها انجام شود. نباید فراموش کرد که جوامع مدنی در این مسیر نقش مهمی ایفا می‌کنند. زیرا دولت‌ها و دیپلماسی جهان به‌دلیل همان «یک بام و دو هوایی» بودن یعنی داشتن منافع در مناسباتی که با یکدیگر دارند و در موازنهٔ قوا، همچنان که نمی‌توانند حقیقت را بیان کنند، نمی‌توانند در عمل خیر عمومی و مصلحت عام بشری را تضمین کنند. بنابراین مردم، افکار عمومی و روشنفکران و در مجموع جوامع مدنی باید در این مسیر نقش ایفا کنند و با فوریتی هم که امروز ایجاد شده، به‌نظر می‌رسد بر مصم شدن آنها در ایفای نقش مؤثرتر در آینده بیفزاید.
 در چنین شرایطی زندانیان باید آزاد شوند 
پس از این بحران، آیا می توان انتظار داشت شکاف میان دولت و مردم پس از این بحران تا حدی ترمیم شود؟
این شکاف نمی‌تواند چندان پایدار باشد. چنین شکافی براساس موقعیتی که به‌وجود آمده مانند همین رعایت نکردن عمومی خطر است. اگر دولت به‌معنای عام خود وظایف خود را به‌درستی انجام ندهد، موجب انفجار اجتماعی می‌شود. زیرا بخصوص در این مورد که بحث سلامت مطرح است. به عنوان مثال، در چنین شرایطی زندانیان باید آزاد شوند وگرنه حتی جان زندانبانان را به خطر خواهند انداخت. این بحثی عمومی و فراگیر است. قدرت‌های جهانی و منطقه ای نیز باید به قانونی عام و جهان‌شمول تن دهند و شکاف‌های میان خود را ترمیم کنند. شکاف میان دولت و ملت نیز باید برداشته شود. این شکاف می‌تواند به‌صورت مثبت یا منفی برداشته شود. شکل مثبتش این است که دولت و ملت یکی شوند. یعنی ملت بگوید دولتی‌ها نیز نمایندگان ما هستند و مانند مورد اخیر در اماکن مذهبی (مشهد) نشود که عده‌ای بگویند دولت «غلط کرده!» بحث این نیست که چرا گروهی دولت یا رئیس‌جمهور را این‌گونه مورد خطاب قرار می‌دهند، بل‌که این است که نه به نمایندگان جامعه که تصمیم گرفتند برای حفظ سلامت عمومی این تصمیمات را بگیرند و اقدامات را انجام دهند، توهین می‌کنند، بلکه می‌دانند که این نمایندگان منتخب و مطابق سلیقه خود آنها هستند، و باز به نمایندگان خودشان توهین می‌کنند! و کسانی که با نمایندگان سلیقهٔ سیاسی خود این می‌کنند، باید دید که با تفکرات دیگر چه‌ها نخواهند کرد. در اینجا دیگر باید تعارف‌ها کنار گذاشته شوند و جامعه برای دفاع از جان خود وارد صحنه شود. مسأله دیگر در سطح شوخی و تعارف و گله و انتقاد نیست. این مساله تا اندازه‌ای فوریت داشت که دیدیم طی جند هفته از کجا به کجا رسیدیم. اول بحث بر سر این بود که باید پرواز چند هواپیما از چین ممنوع می‌شد، و امروز می بینیم که نه تنها بیمارستان‌ها تخت کافی برای بستری نداشته که حتی قبرستان‌ها نیز گنجایش ندارند، پس بیماران بهتر است در خانه خود را درمان کنند.
 مدل مواجهه چین با این بیماری موفق بوده است
با انتشار این ویروس در نقاط مختلف کشور و در سراسر جهان، سیاسی دیدن صرف پدیده کاری اشتباه است. ممکن است ما به مدیریت محلی این بحران انتقاد کنیم، اما این مشکل تنها محدود به ایران نیست و در کشورهای دیگر نیز مشکلات مشابهی وجود دارد. آنچه مسلم است و دیدیم این‌است که مدل مواجهه چین با این بیماری موفق بوده است. بنابراین باید تمام ملت‌ها و دولت‌ها دست به دست هم دهند و علیرغم نقدهایی که به مدیریت‌های تاکنونی وجود دارد و بی‌اعتمادی در کنار آن، اقدام به چاره‌جویی کنند. در همین رابطه، برخورد دوگانهٔ اخیر مقامات با «پزشکان بدون مرز» به‌هیچوجه موجه نبود و به ضرر کشور ما تمام شد.
می‌بینیم که در روزهای اخیر دولت فرانسه نیز اعلام کرد که تا اطلاع ثانوی همه مخارج شهروندان از آب و برق و اجاره و..، را برعهده می‌گیرد. در فرانسه چنانچه شهروندان بدون ضرورت از خانه‌های خود خارج شوند، جریمه سنگین می‌شوند و اگر کسی حتی بخواهد به‌دلیل موجهی بیرون رود باید پرسشنامه‌ای از طریق اینترنت پُر کند و دلیل بیرون آمدن خود را اعلام کند
چندی پیش مصاحبه‌ای با یکی از اقتصاددانان کشور منتشر شد که او گفته بود «ایران پس از کرونا به‌سمت سکولاریسم پرتاب خواهد شد». نظرتان درباره این اظهارنظر چیست؟
تعریف علمی و عمیق سکولاریسم در کشور ما خوب ارائه و فهمیده نشده است. سکولاریسم مانند لائیسیته (فرانسوی) در کشورهای پروتستان به کار می‌رود و واژه‌ای مذهبی است. سکولاریسم در بُعد سیاسی یعنی تفکیک دین و دولت، بر پایه آن نهادهای دینی و نهادهای دولتی باید از هم تفکیک شوند. زیرا دولت از آن همهٔ شهروندانی است که با هر دین و عقیده‌ای در یک کشور زندگی می‌کنند. سکولاریسم در کشورهای پروتستان روندی است که عقلانی و عرفی شدن امور را دنبال می‌کند و به‌معنای غیردینی و به‌ویژه ضددینی شدن نیست! حتی در خود ادیان نیز صورت گرفته، برای نمونه در ادیان ابراهیمی توحیدی برخلاف ادیان شرقی و غربی دیگر که اسطوره‌ای و دوری بودند، امر قُدسی در آنها وارد تاریخ خطی شده و به‌تعبیر ماکس وبر به نوعی «سکولار»(عصری، این‌جهانی) شده است.
یک رشته تحولات بزرگ اعتقادی در راه است
دولت‌ها و جوامع سیاسی و مدنی پس از قرون وسطی و استقلال پیدا کردند و در پیمان وستفالی با استفاده از یک واژه دینی «سکولار»(در برابر رگولار)، روی اموال کلیسا دست گذاشتند. در ایران نیز این روند با خود انقلاب شروع شد. بدین معنا که دین وارد امور دنیوی و اجرائیات شد و از حالت مجزا و قدسی خودش دور شد و به‌نوعی توسط نظام دینی «سکولاریزه» شد. در ادامه به اینجا رسیده که قدسی و ماورائی بودنش توسط امر سیاسی و مادی تهدید می‌شود. بنابراین ضرورت تفکیک آن احساس می‌شود و رسیدن به نوعی تفکیک و تقسیم‌ کاری که به‌نفع هر دو باشد. به‌ این معنا به نفع هر دو که به‌نام «امر دینی» عقلانیت را مانند ماجرای قم و مشهد که در مثال آوردیم، تهدید نکنند و به‌نام امر سیاسی و اجتماعی، آزادی‌های دینی و انجام و اعمال مناسک و آیین و اعتقادات دینی تهدید نشوند؛ چنان‌که جوامع کمونیستی سابق یا کشوری مانند فرانسه که قصد داشت پس از انقلاب کبیر، دین دولتی درست کند و کلیساها را وابسته به خود سازد و البته از سال ۱۹۰۵ بدینسو در آنجا به این نتیجه رسیدند که این دو عرصه باید از یکدیگر تفکیک شوند. در ایران باید مراقب بود که این روند به افراط و تفریط کشیده نشود. یعنی یا یک‌عده به‌نام سکولاریسم «دین‌هراسی» (فوبیا) ایجاد کنند و یا به‌عکس ‌عده‌ای به‌نام دفاع از دخالت دین در عرصه‌ها نگویند که در همه حوزه‌ها از بهداشت و اقتصاد و… رویکرد دینی جداگانه مغایر عقل و عرف داریم. مثلا در حوزه بهداشت نگویند که ما تصمیماتی می‌گیریم که با طب و بهداشت عمومی در تناقض باشد. برای نمونه، مراکز بزرگ مذهبی از آنجا که به‌معنای معنوی «شفاخانه» هستند نباید با بیمارستان اشتباه گرفته شوند و یک عده با این تصور ضریح حرم ها را لیس نزنند! به نظر می‌رسد که یک رشته تحولات بزرگ اعتقادی در راه باشد. بدین معنا که به موجب آن خرافات و باورهای سست گذشته در ذهنیت و اعتقاد اجتماعی ابطال خواهند شد.
در خلال این تحولات، جایگاه طب سنتی-اسلامی چگونه خواهد بود؟ زیرا اخیرا شاهد حاشیه‌های زیادی از سوی مدعیان طب اسلامی بودیم. از سوزاندن کتب پزشکی مدرن گرفته تا حضور بدون رعایت نکات بهداشتی در بیمارستان ها، تکلیف این دسته از افراد چه خواهد شد؟
جایگاه این افراد اگر در تناقض با طب جدید باشند، منفی است. برای نمونه، وقتی می‌گویند به‌جای آنکه واکسن این ویروس را پیدا کنیم، می‌خواهیم از طریق خوراندن غذاهای سنتی یا دعا و ادویه و… مشکل را حل کنیم، مسلما مرتکب اشتباه می‌شوند. از سوی دیگر، با اینکه طب گیاهی و سنتی اثرات درمانی دارد اما دوره درمانی طولانی دارد و نمی‌تواند در خصوص چنین بیماری‌های فوری چاره‌ساز باشند.
بی‌تردید اگر مدعیان طب سنتی از حدود تکمیلی خود در کنار طب جدید خارج شوند می‌توانند آثار زیان‌باری داشته باشند، زیرا مقابله با این بلا و بیماری راه‌حل‌های فوری علمی می‌طلبد و جان انسان‌ها به خطر می افتد. از این‌رو، با اینکه طب گیاهی می‌تواند نقش طبی مکمل ایفا کند اما جایگزین راه درمان آنی و فوری نمی‌شود.
همه طبیب شده‌اند، مانند سیاست و اقتصاددانی ملی!
درخصوص معضل دیگری که سازمان بهداشت جهانی نیز به آن اشاره کرده و آن لزوم دامن‌نزدن به شایعات در فضای مجازی است، چه می‌توان گفت؟ امروز می‌بینیم که در این فضا مطالب متعددی به نقل از پزشکانی که هیچ اطلاعاتی نسبت به سابقه آنها در دسترس نیست، منتشر می‌شود. یا پرستاران و کادرهای درمانی که ادعا می‌کنند دانسته‌های بیشتری درباره این ویروس دارند، مصرف برخی داروها و مکمل‌ها را توصیه می‌کنند. چکونه می‌توان با این نحوه از اطلاع‌رسانی مواجه شد؟
واقعیت این است که جز رعایت جداسازی و بهداشت فردی، تاکید می‌شود که هنوز واکسنی برای این ویروس وجود ندارد. پس سیستم ایمنی بدن باید قوی باشد و این اصلی کلی است. اما این روزها آنقدر توصیه‌های پزشکی و ایمنی می‌شود که اشباع و انسداد اطلاعاتی پزشکی پیش آمده. برای نمونه تا چندی چندان نمیدانستیم فرق باکتری و ویروس و قارچ و..چیست، اما امروز همه دربارهٔ تفاوت این ویروس با معادل‌های قبلی‌اش اظهار نظر می‌کنند. همه طبیب شده‌اند، مانند سیاست و اقتصاددانی ملی!این پدیده خود نوعی عارضهٔ روانی ایجاد می‌کند؛ اینکه همه طبیب شوند و صبح تا شب بحث‌های پزشکی کنند خود موجب گمراهی و سردرگمی می‌شود.
همچنین از سوی دیگر این پرگویی و «درایش»، می‌تواند باعث بی‌اعتنایی و بی‌تفاوتی عمومی شود، به نحوی که می‌بینیم انگار برای خیلی‌ها در خیابان‌ها و اماکن عمومی اتفاقی نیفتاده و بی‌اعتنا به این خطر به ترددها، خریدها و سفرهای خود ادامه می‌دهند. بی تردید وفور انتشار اطلاعات متناقض در حوزه طب موجب این اشباع اطلاعاتی شده است. در حالی‌که رعایت یک اصل ساده کفایت می‌کند و آن این‌که از خانه بیرون نرویم تا زنجیره سرایت این بیماری قطع شود. اصول بهداشت فردی را رعایت کنیم. ما ملتی هستیم که هم فرهنگ ملی‌ پیش از اسلام‌مان به طهارت و بهداشت تا مرز افراط تاکید داشته و هم پس از اسلام به «وسواس» فقهی تبدیل شده، اما به‌گونه‌ای متناقض‌نما ما در یک جامعهٔ آلوده و کثیف به‌سر می‌بریم! به توالت‌ها عمومی نگاه کنید یا به زباله‌ها و نگاهی به همهٔ آلوگی‌هایی که در سطح اجتماع به وفور وجود دارد، بیندازید. این‌ها نشان می دهد که مردم بیرون از خانه و سپهر عمومی را از آن خود نمی‌دانند و آنجا را آلوده می‌سازند. این روزها از شهرداری‌ها می‌شنویم که زباله‌گردی کودکان پس از کرونا ممنوع شده، اما بنده می‌بینم که این داستان فجیع همچنان ادامه دارد و هنوز کودکانی را هرشب می‌بینیم که سرهای خود را تا کمر درون سطل‌های زباله‌ها فروبرده‌اند و پلاستیک می‌جویند. به‌هرحال می‌بینیم که ما برخلاف فرهنگ‌مان در جامعه ای آلوده زندگی می‌کنیم و این خود از همان تناقضات عجیب قابل مطالعهٔ فرهنگی و اجتماعی است. و بااین‌که می‌توانیم با رعایت یکی دو اصل ساده جلو انتشار بیماری را بگیریم، این کار را نمی‌کنیم و دائما داستان می‌بافیم. متاسفانه داستان‌های طبی بازگو می‌شوند و از آنجا که سطوح واقعی و غیرواقعی بودن مطالب نیز قابل تشخیص و اعتماد نیست، باعث سردرگمی و بی‌تفاوتی بیشتر می‌شود. برای نمونه، یک بار گفته می‌شود این ویروس آنقدر ریز است که از ماسک رد می‌شود، بنابراین لازم نیست ماسک بزنید! از طرفی دیگر گفته می‌شود این ویروس آنقدر درشت هست که از ماسک و پارچه رد نشود پس ماسک بزنید! در جای دیگر می‌گویند این پایان دنیاست و تاریخ تمام خواهد شد و می نویسند که این تازه شروع ماجراست و..؛ یکی می‌نویسد واکسن این ویروس ساخته و حتی امتحان شده و از سوی دیگر می‌گویند تولید واکسن حداقل دوسال طول می‌کشد. این اخبار متناقض نشان می‌دهد نباید زیاد توجهی به شایعات کرد و باید رویکرد دیگری برگزید.
 
* در خانه ماندن یک فعال اجتماعی، او را یاد محبوسین و محصورین می‌اندازد
برای نمونه، من به‌عنوان یک فلسفه‌پژوه باید ببینم که این پدیده از منظر هستی‌شناختی چه پرسش های معنایی و وجودی برای ما ایجاد می‌کند؟ این زندگی‌ای که به این سهولت از دست می‌رود و در عرض چند روز شخصیت‌های معروف از خوب و بد و مشهور و گمنام از میان ما می‌روند، چقدر اهمیت دارد که شخصیت‌ها و اهل قدرت برای حفظ آن اعتبار و هویت خود را به خطر می‌اندازند و طوری زندگی می‌کنند که انگار همیشه زنده خواهند بود؟ شاید اگر انسان بداند که ممکن است به زودی از بین رود به نحوی شایسته تر زندگی کند. برای یک فعال اجتماعی، از بُعد سیاسی، این‌که در خانه بماند او را یاد محبوسین و محصورین می‌اندازد و باید از آن دوستان بپرسیم که شما چگونه می‌توانید و می‌بایست درخانه مشابه زندان یا حصر زندگی ‌کنید؟
این آموزه فلسفی و تأمل برانگیز است که از این پس می‌بایست تعریف جدیدی از سبک زندگی، مناسبات با یکدیگر، با خود و خانواده و هم‌میهنان و همنوعان، درشهر و در جهان و در طبیعت بیابیم. هنگامی‌که در خانه هستیم لختی به دیدار خویش برویم و بیندیشیم. بحث تنها «بیماری رو به مرگ» نیست، موضوع عفونتی عمومی است که با روش‌های تاکنون به کار رفته، تمام عالم را گرفتار ساخته تا آن‌که به‌قول هملت شکسپیر «چیزی در کشور دانمارک فاسد شده است»(Something is rotten in the state of Denmark)! و به نظر می‌رسد که از این پس باید به مساله در همهٔ ابعاد توجه کرد: اقتصاددانان، روانشناسان، جامعه‌شناسان، مورخین، و ..، باید از زوایای دیگری به این موضوع و معضل بپردازند.
و اگر راه‌حل عاجل بحران این‌است که مردم در خانه بمانند، در عین‌حال به‌شکل فعال باید به هر نحو و با استفاده از تمام کانال‌های شبکه‌ای و با فاصله در حمایت از اقشاری فعالیت کنند که به‌دلیل این بیماری شغل خود را از دست می‌دهند و یا در خطر مستقیم قرار دارند. در درجه نخست کادر درمانی و پزشکی و سپس، ضرورت همبستگی همه‌جانبه با اقشار آسیب‌پذیر و محروم. در حال حاضر سه «سمن»-NGO- «جمعیت امام علی(ع)»، «رعد»، و «شاهد» متحد و در این زمینه فعال شده‌اند، و پویش ما به‌نام «امداد-پوران(شریعتی)» هم به حمایت از آنها فراخوان عمومی داده است، و امیدواریم مجموعهٔ این تلاش‌ها به ثمر بنشیند و قدری از رنج و محنت مردم بکاهیم.
مصاحبه‌گننده: سعید گیتی آرا
 
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: صادق زیباکلام درباره روند مجلس جدید و نوع ارتباط آنها با دولت روحانی و چالش‌های پیش روی دولت گفت: تندرو‌ها در این چند سال همه مشکلات و همه ضعف‌ها را به گردن روحانی و اصلاح‌طلبان و مجلس دهم می‌انداختند. اما بعد از ۱۴۰۰ نه روحانی، نه اصلاح‌طلبان، نه مجلس دهم و نه حتی فراکسیون امیدی هست که مسبب گرفتاری‌ها معرفی شوند. در واقع قوای مقننه، قضاییه و مجریه و همه ارکان نظام دقیقا مثل سال‌های ۹۲ تا ۸۴ تمام و کمال در اختیار تندرو‌ها خواهد بود و به همین دلیل، دیگر نمی‌توانند گرفتاری‌ها را به گردن این و آن بیاندازند.
مجلس یازدهم کمتر از ۲ ماه دیگر شروع به کار می‌کند. باید در انتظار رویارویی مجلس یازدهمی‌ها با دولت باشیم؟
قطعا همینطور است. من مدت‌ها قبل از اینکه انتخابات دوم اسفند ماه برگزار شود، گفته بودم مجلس یازدهم مجلسی با حضور اصولگرایان تندرو، اعضای جبهه پایداری و طرفداران احمدی‌نژاد تشکیل خواهد شد. پس معلوم است، مجلس یازدهم کارش را با حمله به روحانی شروع خواهد کرد. حتی می‌توان منتظر روزی باشیم که برکناری روحانی را دولت از بخواهند و در راستای آن تلاش‌هایی داشته باشند.
واکنش نظام نسبت به این تحرک چه خواهد بود؟
به گمانم مسئولین ارشد نظام با برکناری آقای روحانی موافق نباشند. به همین دلیل نمایندگان مجلس بعدی فعالیت‌های‌شان را برای تغییر تعدادی از وزیران، سفیران، استانداران و حتی فرماندهان به طور جدی پیگیری خواهند کرد. یعنی سیاستی را که تندروها حدود ۲ سال است شروع کرده‌اند، به جامعه این ذهنیت را القاء کنند «همه ارکان مملکت درست کار می‌کنند و همه مشکلات به دلیل ناکارآمدی دولت روحانی است» تا به زعم خود به مردم ثابت کنند، هر مشکلی که داریم زیر سر روحانی و تیمش است.
دولت چه واکنشی باید به این نوع تحرک نشان بدهد؟
ببینید! دولت آقای روحانی از نیمه دوم سال ۹۹ به دلیل اینکه سال آخرش است، خیلی نقشی نخواهد داشت. و اگر چه تندرو‌ها به حملات ادامه خواهند داد، نمی‌توانند کار خاصی انجام بدهند. در حقیقت از نیمه دوم امسال، همه چیز تحت تاثیر فضای انتخاباتی ۱۴۰۰ قرار می‌گیرد. یعنی اینکه چه کسانی می‌توانند به عنوان نامزد‌های جدی در انتخابات ریاست‌جمهوری باشند.
چه کسی گزینه تندرو‌ها برا ی رفتن به پاستور خواهد بود؟
در چنین فضای تندرو‌ها سعی شان را به کار خواهند گرفت تا با نشان دادن اینکه مشکلات، دشواری‌ها و نابسامانی های مملکت زیر سر روحانی و اصلاح‌طلبان است، آقای احمدی‌نژاد را مجددا بازگرداند و او برای سومین بار رییس دولت شده و کارش را شروع کند.
اما سد محکمی به نام شورای‌نگهبان بعید است چنین اجازه‌ای را بدهد.
خودشان هم می‌دانند شورای‌نگهبان نگاهی منفی به احمدی‌نژاد دارد. به همین دلیل همه تلاش‌شان را به کار می‌گیرند تا این شورا را برای تایید احمدی‌نژاد تحت فشار قرار بدهند. به همین دلیل با سخنرانی‌ها، از طریق روزنامه‌ها و تریبون‌هایی که دارند، کاری کنند تا احمدی‌نژاد برای حضور در انتخابات ۱۴۰۰ مجوز بگیرد.
سئوال این است؛ احمدی‌نژاد در میان اصولگرایان و مردم چقدر طرفدار دارد؟
این را نباید نادیده گرفت، احمدی‌نژاد در میان جریان اصولگرایان طرفداران خیلی زیادی دارد که البته به دلایلی، حمایت‌شان را علنی نمی‌کنند. همچنین او در جامعه و میان اقشار کمتر تحصیلکرده رای بالایی دارد و اگر سال بعد در انتخابات باشد، حتی اگر هیچ حمایتی از او نشود و صدا و سیما و ائمه جماعت هم برایش تبلیغ نکنند، بازهم حداقل ۲۰ میلیون رای دارد. بنابراین شورای‌نگهبان نمی‌تواند به راحتی احمدی‌نژاد را رد صلاحیت کند.
اما همین شورا چهره‌ای، چون آیت‌الله هاشمی را رد کرد و هیچ اتفاقی نیفتاد.
شرایط ۹۲ با ۹۹ خیلی فرق می‌کند. یعنی کشور الان دچار بحران‌های عدیده‌ای است که می‌توان به به‌هم ریختگی فضای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی اشاره کرد. در واقع زمانی که آیت‌الله هاشمی رفسنجانی را رد صلاحیت کردند، فضا متفاوت بود. ما نباید اعتراض‌های دی‌ماه ۹۶ و آبان‌ماه ۹۸ را فراموش کنیم. در این دوسال تغییراتی ایجاد شده است. حتی اگر فرض را بر رد صلاحیت احمدی‌نژاد بگیریم، کسی مثل سعید جلیلی که شباهت زیادی به او دارد را وارد کارزار انتخاباتی کرده و به احتمال زیاد دولت را در دست می‌گیرند که البته باید گفت، مشکل تندور‌ها بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ شروع خواهد شد.
چه مشکلی؟
ببینید! برای اینکه آن‌ها در این چند سال همه مشکلات و همه ضعف‌ها را به گردن روحانی و اصلاح‌طلبان و مجلس دهم می‌انداختند. اما بعد از ۱۴۰۰ نه روحانی، نه اصلاح‌طلبان، نه مجلس دهم و نه حتی فراکسیون امیدی هست که مسبب گرفتاری‌ها معرفی شوند. در واقع قوای مقننه، قضاییه و مجریه و همه ارکان نظام دقیقا مثل سال‌های “هشتاد و چهار” تا “نود و دو” تمام و کمال در اختیار تندرو‌ها خواهد بود و به همین دلیل، دیگر نمی‌توانند گرفتاری‌ها را به گردن این و آن بیاندازند. بنابراین تندرو‌ها باید پاسخگوی شرایط باشند، آنهم در شرایطی که فشار‌ها و تحریم‌ها شدیدتر شده است. ما سال ۹۸ را در حالی پشت سر گذاشتیم که رشد اقتصادی منفی ۹ و تورم ۵۰ الی ۴۰ درصدی را تجربه کردیم و دولت با یک‌سومِ کسر بودجه روبرو است که اصلاح این‌ها وظیفه تندرو‌ها می‌شود که همه می‌دانند، کار بسیار سختی است.
تندرو‌ها چه برنامه‌هایی را برای ترمیم فضا می‌توانند داشته باشند؟
چاره ای جز مذاکره نیست. یعنی یا مستقیم یا غیر مستقیم با ترامپ کنار خواهند آمد تا مقداری از مشکلات کمتر شود که در چنین حالتی، آن وقت می‌گویند، آی مردم‍! دیدید روحانی بلد نبود و ما توانستیم، مشکلات را کم کنیم.
حرفی مانده است؟
فضای سیاسی به استقبال روز‌های عجیب و پر از هیاهو می‌رود.
منبع: بهارنیوز

متن پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
روز ولادت قمر بنی‌هاشم حضرت ابی‌الفضل‌العباس سلام‌الله‌علیه را که تا ابد مفتخر به پرچمداری کربلاست به جانبازان عزیز کشور که نامشان مفتخر به تقارن با این روز است، تبریک عرض میکنم. شما جانبازان، مجاهدان فداکار و شهیدان زنده‌اید. چشم و دل شما با پاداش الهی روشن خواهد شد ان‌شاءالله. از خداوند متعال برای شما و خانواده‌های صبورتان که خدماتشان در شمار برترین حسنات است، سلامت، عزت، ثبات قدم و عافیت نیکو مسألت میکنم.
سیّد علی خامنه‌ای
۹ فروردین ۱۳۹۹
همه‌ساله در روز جانباز، هیأتهایی از طرف رهبر معظم انقلاب اسلامی در تهران و شهرستانها برای تجلیل از جانبازان سرافراز به منازل آنان و آسایشگاهها مراجعه می‌کردند که امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا و تأکیدات مسئولان امور بهداشت و درمان مبنی بر رعایت فاصله اجتماعی، این دیدارها ملغی شد.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: احمد زید‌آبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: این روزها مسئولان جمهوری اسلامی بویژه در وزارت خارجه، با تکیه بر مخاطرات گسترش کرونا در ایران و جهان، کارزاری رسانه‌ای در جهت لغو تحریم‌های آمریکا علیه ایران به راه انداخته‌اند. نخستین نکته‌ای که در این مورد به ذهن هر بشری می‌رسد این است که حکومت ایران به دلیل نوع منافع و هویتی که برای خود تعریف کرده است، به آزادی و حتی مرخصی بسیاری از زندانیان سیاسی در این شرایط خطیر شیوع کرونا که هیچ هزینه‌ای هم برایش در پی ندارد، رضایت نمی‌دهد، اما در همان حال از ترامپ می‌خواهد که تحریم‌هایی را که بنا به منافع خاص خود و با تحمل هزینه‌های گوناگون علیه ایران وضع و تحمیل کرده است، به علت شیوع کرونا به یکباره رفع کند؟ پاسخ محمد جواد ظریف و همکارانش در وزارت خارجه به این پرسش بسیار ساده چیست؟

کرونای آنها و کرونای ما!
زیدآبادی همچنین در یادداشتی دیگری نوشت: نخستین یادداشت سال ۹۹ را با ذکر دو نکتۀ مزه‌دار آغاز می‌کنم! نکتۀ نخست اینکه باید از شبکه‌های خبری صدا و سیمای جمهوری اسلامی که در این ایام خانه‌نشینی، ما را در جریان ریزترین جزئیات شیوع کرونا در ایالات متحدۀ آمریکا قرار می‌دهند، تشکر کرد!
اگر کسی این شبکه‌ها را دنبال کند از تک تک خبرهای مرتبط با بیماری کرونا در آمریکا، از رشد روزانۀ شیوع آن گرفته تا میزان تلفات در هر یک از شهرها و ایالت‌ها وکمبود تخت‌های بیمارستانی و نبود دارو و خلاصه هر فلاکتی که مربوط به این ویروس است، با تمام جزیئات آن با خبر است!
قبل از این هم البته این شبکه‌ها تمام سوانح رانندگی، حوادث تیراندازی، آتش سوزی‌ها و آماردقیق بی‌خانمان‌های آمریکا را بی‌وقفه به اطلاع مخاطبان خود می‌رساندند تا خیال آنها را از جهت مشکلات خودشان راحت کنند! در واقع، گویی از نگاه این شبکه‌ها، اینکه در ایران چه خبر است، اصولاً مسئله‌ای ثانوی و مادون آن است! مهم این است که در آمریکا مشکلی پیدا شود! ظاهراً همین که آمریکا مشکل داشته باشد؛ جای خوشحالی و نشاط دارد و در پرتو آن، از مشکلات خودمان هم که غمی نیست!
نکتۀ دوم هم اینکه، کرونا بر سر راه شیوع خود در هر کشوری، بیماری و مرگ به بار آورد، اما به اسرائیل که رسید، بنیامین نتانیاهو را نجات داد! نتانیاهو به خلاف برخی دیگر از رهبران کشورهای جهان، تا توانست به ابعاد خطر شیوع کرونا دامن زد. پیرو همین سیاست، وزیر دادگستری اسرائیل چند ساعت قبل از آغاز محاکمۀ نتانیاهو، کل محاکم اسرائیل را تعطیل کرد و سپس رئیس کنست نیز برگزاری جلسات نهاد قانونگذاری را به حال تعلیق در آورد تا امکان انتخاب رئیس جدید منتفی شود.
این وضعیت، سبب استمداد احزاب مخالف از دیوان عالی کشور شد تا با دخالت خود به بن‌بست تعلیق فعالیت کنست پایان دهد. پنج عضو دیوان عالی متفق‌القول به لزوم برگزاری سریع جلسۀ کنست رأی دادند، اما اعضای حزب لیکود رأی دیوان را محکوم کردند و رئیس کنست نیز از مقام خود استعفاء داد تا برگزاری جلسه را به تأخیر اندازد. در این میان، دیوار عالی دوباره مجبور به دخالت شد و با معرفی امیر پرتز رهبر حزب کارگر اسرائیل به عنوان رئیس سنی و موقت کنست، برگزاری جلسۀ آن را برای انتخاب رئیس دائمی، الزامی دانست. در این میان، لیکودی‌ها و متحدا‌ نشان با تکیه بر خطر شیوع کرونا و برانگیختن افکار عمومی، ائتلاف آبی – سفید را چنان تحت فشار گذاشتند که بنی‌گانتز نهایتاً از وعدۀ خود مبنی بر عدم شرکت در دولتی به رهبری نتانیاهو عدول کرد و به اتفاق دوستان نزدیکش از ائتلاف آبی – سفید خارج شد تا در دولت نتانیاهو سهیم شود و اسرائیل را از بن‌بست سیاسی ۱۵ ماهه برهاند!
گانتز علت عدول خود از وعده‌های قبلی‌اش را به خطر افتادن جامعۀ اسرائیل بر اثر شیوع کرونا ذکر کرد، اما متحدان سابقش در ائتلاف آبی – سفید، او را به دزدیدن آراء اسرائیلی‌ها و تقدیم آنها به نتانیاهو متهم کردند.
خلاصه آنکه شرایط مشارکت گانتز در دولتی به رهبری نتانیاهو هنوز مشخص نیست. فقط گفته می‌شود که قرار است گانتز مسئولیت وزارت دفاع و گابی اشکنازی رفیق نزدیک او، مسئولیت وزارت خارجه را به عهده گیرند. نزاع بر سر وزارت حساس دادگستری هم گویا هنوز خاتمه نیافته ولی احتمالاً آن هم به دوستان بنی‌گانتز می‌رسد. خلاصه آنکه کرونا اگر برای همه فاجعه بوده تا اینجا سبب نجات نتانیاهو شده است!
 
منبع: بهارنیوز

اسحاق جهانگیری در ارتباط ویدئوکنفرانسی با ستاد استانی مدیریت بیماری کرونای استان اصفهان ضمن تبریک سال نو و اعیاد شعبانیه اظهار داشت: استان اصفهان چشم و چراغ ایران است و از هر نظر برای کشور استانی استراتژیک و راهبردی محسوب می‌شود و تأثیرگذاری این استان نیز در سطح ملی است.
جهانگیری با بیان اینکه مردم استان اصفهان در تاریخ کشور، پیروزی انقلاب اسلامی و دوران دفاع مقدس نقش تعیین کننده و کارساز داشته‌اند خاطرنشان کرد: مردم استان اصفهان در مشکلات و مسائل مختلف قوت قلبی برای مسئولین کشور بودند و نقش نخبگان و علمای این استان در همه مقاطع کارساز و تعیین کننده بوده است. وی همچنین از شهرستان کاشان به عنوان شهرستانی مهم، بزرگ و تاریخی برای کشور یاد کرد و گفت: باید مسایل و مشکلات این شهرستان در خصوص کرونا به صورت جدی پیگیری و از تأمین اقلام مورد نیاز درمان مردم در این شهرستان اطمینان حاصل شود. معاون اول رئیس جمهور ویروس کرونا را دغدغه‌ای ملی و جهانی توصیف کرد و گفت: این ویروس نوظهور و عالمگیر به چالشی بزرگ برای جهان تبدیل شده و حتی کشورهای مهم و صنعتی نیز برای مقابله با این ویروس و تبعات آن، با چالش‌های جدی روبرو شده‌اند.

سلامت مردم مهمترین اولویت دولت است
جهانگیری با تأکید بر اینکه سلامت مردم کشور مهمترین اولویت دولت است و نمی‌توان به سادگی از کنار آن عبور کرد افزود: خوشبختانه همه نهادهای حاکمیتی، بخش‌های دولتی و خصوصی و آحاد مردم متحد شده‌اند و با انسجام و همدلی برای مقابله با ویروس کرونا مشارکت دارند.
معاون اول رئیس جمهور ادامه داد: انسجامی که امروز در کشور برای مقابله با ویروس کرونا شکل گرفته است همانند اتحاد و انسجامی است که در دوران دفاع مقدس وجود داشت به گونه‌ای که همه بخش‌ها پای کار هستند و علاقه دارند قدمی در مسیر مدیریت و مقابله با ویروس کرونا بردارند.
جهانگیری با یادآوری اینکه دولت از ابتدای شیوع کرونا اکثر بخش‌های اصلی خود را تعطیل کرد گفت: دولت از دهم اسفندماه دانشگاه‌ها و مدارس را تعطیل کرد و به جز بخش بهداشت و درمان که تأکید شد باید به صورت تمام وقت و سه شیفت فعال باشد، از کارکنان سایر بخش‌های دولت خواسته شد که در حد ضرورت و به صورت دورکاری و شیفتی در محل کار حضور داشته باشند و دلیل این حضور نیز تأمین نیازهای روزانه مردم بود.
معاون اول رئیس جمهور با بیان اینکه در بخش‌های مذهبی نیز کار بزرگی در کشور انجام شد، از علما، مراجع و در رأس همه مقام معظم رهبری برای تصمیم گیری در خصوص تعطیلی اماکن مذهبی کشور قدردانی کرد و گفت: در تاریخ کشور سابقه نداشته که حرم های مطهر و نمازهای جمعه تعطیل شوند و این تعطیلی‌ها نشان می‌دهد که اگر می‌خواهیم با ویروس کرونا مبارزه کنیم و اگر سلامت مردم موضوع اصلی جامعه است، مردم باید در خانه بمانند و فاصله اجتماعی را رعایت کنند.
 
گاهی در درک مشترک از خطر کرونا تفاهم در کشور وجود ندارد
جهانگیری با اشاره به اینکه گاهی در درک مشترک از خطر کرونا تفاهم در کشور وجود ندارد اظهار داشت: اگر ادراک مشترک از این خطر بزرگ در میان همه مسئولین و مردم وجود داشته باشد، دیگر نباید شاهد اقدامات متناقض نظیر به سفر رفتن تعدادی از خانوارها در این شرایط باشیم. معاون اول رئیس جمهور افزود: گزارش‌ها نشان می‌دهد که ۸۵ درصد مردم در برخی استان‌ها به سفر نرفته‌اند اما ۱۵ درصد باقیمانده یا خطر کرونا را جدی نگرفته‌اند و یا به سلامت خود و دیگران بی توجه هستند چرا که هر فرد مبتلا می‌تواند تعداد زیادی از اطرافیان و افراد دیگر را نیز درگیر کند.
جهانگیری همچنین با اشاره به گزارش‌های مسئولین استان اصفهان از تولید ده قلم کالای دانش بنیان برای مقابله با کرونا تصریح کرد: استان اصفهان مانند همیشه می‌درخشد و گزارش ارائه شده از اقلام دانش بنیان تولید شده گزارشی خوب و قابل تقدیر است. معاون اول رئیس جمهور با اشاره به برخی پیشنهادات مبنی بر استمرار تعطیلی‌ها خاطرنشان کرد: تا امروز بخش‌های زیادی از دولت و نظام برای جلوگیری از گسترش کرونا تعطیل شده‌اند و اگر نیاز باشد و ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا اعلام کند این تعطیلی‌ها استمرار خواهد داشت.
جهانگیری نقش مردم در پیشگیری از گسترش ویروس کرونا را تعیین کننده دانست و گفت: مردم باید به درخواست ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا مبنی بر در خانه ماندن پاسخ مثبت دهند و از خروج از منزل به جز در موارد ضروری پرهیز کنند. معاون اول رئیس جمهور ادامه داد: مردم باید بدانند که موارد ضروری شامل دید و بازدیدهای عید و ملاقات با خویشاوندان نیست و این گونه رفت و آمدها را باید به دوران پس از ویروس کرونا موکول کنند. موارد ضروری برای خروج از منزل فقط شامل موارد اضطراری نظیر مراجعه به بیمارستان و یا تأمین نیازها و اقلام ضروری است.

ویروس کرونا فقط به حوزه سلامت محدود نمی‌شود
جهانگیری با اشاره به اینکه ایامی نظیر سیزده بدر را در پیش داریم و باید از برگزاری این گونه مراسم به طور جدی پرهیز کنیم خاطرنشان کرد: باید توجه داشته باشیم که تبعات ویروس کرونا فقط به حوزه سلامت محدود نمی‌شود بلکه ابعاد اجتماعی و اقتصادی آن نیز بسیار گسترده است به همین دلیل باید تا حد ممکن از گسترش این ویروس جلوگیری کنیم.
معاون اول رئیس جمهور تصریح کرد: به دلیل عدم توجه درصد اندکی از مردم به هشدارها، از امروز ناچار هستیم با مردم از طریق بایدها و نبایدهای حکومتی صحبت کنیم و اگر افرادی به این الزامات که به نفع جامعه است توجه نکنند با آنها برخورد خواهد شد و متحمل جریمه و مجازات می‌شوند.
جهانگیری اضافه کرد: البته محدودیت‌ها و تعطیلی‌هایی که اعمال خواهند شد مربوط به پارک‌ها، تفرجگاه‌ها و مراکز تجاری است که محل اجتماع مردم خواهد بود اما فروشگاه‌ها و مراکزی که مسئول تأمین نیازهای مردم هستند تعطیل نخواهد شد و حتی به صورت ۲۴ ساعته خدمت رسانی خواهند کرد.
تصمیمات مهمی در حوزه اقتصادی کشور اتخاذ شده است
معاون اول رئیس جمهور یکی از تبعات ویروس کرونا را تبعات اقتصادی عنوان کرد و گفت: با وجود محدودیت مالی، دولت برای گروه‌های آسیب پذیر و اقشار ضعیف جامعه، یارانه، کمک‌های معیشتی و بسته‌های حمایتی پرداخت می‌کند و تسهیلاتی نیز به صورت قرض‌الحسنه برای صاحبان کسب و کارهای کوچک که دچار آسیب شده‌اند در نظر گرفته شده است.
جهانگیری همچنین با اشاره به مسایل بنگاه‌های اقتصادی استان اصفهان و کسب و کارهای مرتبط با گردشگری استان که به دلیل کرونا با مشکلات جدی روبرو شده‌اند خاطرنشان کرد: امروز تصمیم مهمی در ستاد اقتصادی دولت اتخاذ و مقرر شد ۷۵ هزار میلیارد تومان تسهیلات با نرخ سود ۱۲ درصد به این بنگاه‌ها پرداخت شود البته با این شرط که این بنگاه‌ها نیروهای شاغل خود را حفظ کنند.
معاون اول رئیس جمهور همچنین از پوشش صندوق بیمه بیکاری برای افرادی که در این ایام کار خود را از دست داده‌اند خبر داد و گفت: در مجموع دولت بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان تسهیلات و کمک‌های حمایتی برای کاهش تبعات اقتصادی کرونا اختصاص داده است.
منبع: بهارنیوز

به گزارش ایلنا، محمود صادقی نمانیده مجلس دهم با اشاره به اخبار ضد و نقیضی که درباره حضور پزشکان بدون مرز در کشور شنیده می‌شود، گفت: در خبری خواندم که این پزشکان برای درمان اتباع خارجی حاضر در ایران مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ اما رفتاری که با آنها صورت گرفته است فرای کم و کیف آن، برخورد ناموجهی بوده چرا که حضور آنها در کشور با هماهنگی مراجع ذیربط و وزارت اطلاعات بوده است.وی با بیان اینکه معمولاً این‌گونه است که وقتی می‌خواهند برای اشخاص ویزایی صادر کنند از مراجع امنیتی هم استعلام می‌گیرند، افزود: وقتی که مراجع ذیربط مثل وزارت امور خارجه وزارت، وزارت بهداشت و وزارت اطلاعات و در مجموع دولت ما تصمیم می‌گیرد و به افراد ویزا داده و برای حضورشان هماهنگی می‌کند اما با جوسازی عده‌ای با آنها برخورد می‌شود نشانه اختلال در نظام حاکمیتی کشور است.عضو فراکسیون امید افزود: یعنی دو دولتی یا چند دولتی یا به تعبیر رادیکال‌تر شاهد بی‌دولتی در کشور هستیم که البته برای حاکمیت ایران خیلی خطرناک است و اعتماد جامعه جهانی را هم نسبت دولت و حاکمیت در ایران دچار خدشه می‌کند.وی ادامه داد: در شرایط تحریمی کشور ما کمپین‌های مختلفی در سراسر دنیا به راه افتاده و حتی پارلمان انگلیس برای تعلیق تحریم‌های ایران کمپینی راه انداخته است، گروهی که ناشناخته هم نیستند چراکه پزشکان «بدون مرز» برای زلزله بم هم به ایران آمده بودند و یک  NGO و گروه غیر دولتی در سراسر دنیا شناخته شده هستند وارد کشور می‌شود، اما با آنها اینگونه برخورد می‌شود، حیثیت ایران را دچار خدشه می‌کند.

صادقی با بیان اینکه این برخورد از لحاظ اخلاقی نیز کار درستی نبوده است، گفت: فرض کنید همین دوستانی که در کشور ستاد مقابله با کرونا راه انداختند برای کمک به کشور دیگری بروند و در آنجا با چنین برخورد زشتی روبرو شوند؛ این حرکت از جنبه‌های مختلف سیاسی و اخلاقی حرکتی ناپسند بوده است و حتی اگر ادعا می‌کنند که جنبه امنیتی دارد چه کسی تشخیص می‌دهد؟ مراجع ذیربط یا این افراد؟!وی ارزیابی خود از فاصله‌گذاری اجتماعی را اینگونه مطرح کرد: اقدام خوبی است اما دیر؛ خیلی زودتر از اینها انتظار می‌رفت که این کارها انجام شود؛ حتی قبل از سفرهای نوروزی این اقدامات باید انجام می‌شد که ما اکنون نگران سیر صعودی دوباره بیماری نباشیم چرا که تعداد زیادی از مسافرانی که رفتند در حال برگشت به شهرهای خود هستند  و انتظار می‌رود که برگشت آنها باعث نقل و انتقال این ویروس و افزایش شیب مراجعات به بیمارستان‌ها باشد.نماینده مردم تهران در مجلس اضافه کرد: این اقدام دیر انجام شد اما تصمیمات خوبی گرفته شد؛ جلوی ضرر را از هر کجا بگیریم، فایده است.وی با بیان اینکه طرح فاصله‌گذاری اجتماعی باید با قاطعیت بیشتری دنبال بشود چرا که با سرنوشت و حیات یک کشور مرتبط است، درباره جایگاه دستگاه قضایی کشور برای انجام این طرح و برخورد با خاطیان تصریح کرد: همه دستگاه‌ها باید به نوبه خود و در جایگاه خودشان کمک و هم افزایی کنند، چه برخوردهای انتظامی و چه قضایی باشد اگر این طرح ضمانت اجرای نداشته باشد، طبیعتاً نمی‌تواند موفق باشد.رئیس فراکسیون شفافیت مجلس درباره تعطیل شدن ادارات مختلف و خصوصی و دولتی و اعلام این تعطیلی از طرف دولت، بیان کرد: دولت باید با قاطعیت بیشتری اقدام کند فرقی بین ادارات خصوصی و دولتی نیست و باید سطح خدماتی که ادارات و شرکت‌ها می‌دهند  تعیین شود و آنهایی که خدمات حیاتی و ضروری دارند مشخص شده و سایرین حداقل برای دوره‌ای تعطیل شوند.وی با اشاره نامه نمایندگان مجلس به رئیس‌جمهور، گفت: پیشنهاد شد طرح تعطیلی دوره دوره انجام شده و نتایج آن بررسی شود و اگر لازم بود دوباره تمدید شود؛ این موضوع باید فراگیر باشد همه کشورهای دنیا هیچ تفاوتی بین بخش خصوصی و غیردولتی قائل نیستند چرا که ماهیت این موضوع تفاوتی نمی‌کند؛ بنابراین باید محدودیت‌های یکسانی به فراگیری برای همه اعمال شود.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: سال ۹۸ با فراز و نشیب‌های زیادی همراه شد و اگر بگوییم یکی از بحرانی‌ترین‌ سال‌ها در این چهار دهه اخیر را پشت سر گذاشتیم گزافه نگفته‌ایم؛ اتفاقات و بحران‌هایی که دست به دست هم داد و وقتی انتخابات از راه رسید گویا دیگر دل و دماغی برای مشارکت در انتخابات نمانده بود و پایین‌ترین مشارکت طی چهار دهه اخیر رقم خورد.«مسعود پزشکیان» نائب رئیس مجلس شورای اسلامی که از زمره اصلاح‌طلبانی است که توانست از فیلتر شورای نگهبان عبور کند و خود را به دروازه مجلس یازدهم برساند درباره کاهش اعتماد عمومی و نقش آن در کاهش مشارکت مردم در انتخابات اسفندماه  می‌گوید:«ما در کارمان مشکل داریم اگر مشکل نداشتیم با این ریزش سرمایه اجتماعی مواجه نمی‌شدیم»پزشکیان تلویحا از رویکرد شورای نگهبان در بررسی صلاحیت ها که فرصتی برای حضور همه صداها در رقابت انتخاباتی را نداد گلایه دارد و می گوید«مجلس یکدست که هنر و دستاورد نیست»او درباره پیش‌بینی‌اش از سال ۹۹ نیز می‌گوید: «سال ۹۹ قطعا سال سختی خواهد بود از یک سو بیماری کرونا اقتصاد ضعیف کشور را ضعیف‌تر کرده است و از سوی دیگر با مشکلات مدیریتی هم مواجه هستیم که باری بر این موضوع است» آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگو است:
آقای پزشکیان! برخی تحلیلگران براین اعتقادند که بعد از ۴۰ سال از عمر انقلاب، اعتماد عمومی مردم روند نزولی گرفته و باید این موضوع را جدی گرفت و چاره اندیشی کرد، نگاه شما به این موضوع چیست؟
چون در روند کارمان مشکل داریم امروز مشاهده می‌کنیم اعتماد عمومی کاهش پیدا کرده است. علت هم ضعف مدیریتی و ناکارآمدی ما است. در کنار این ضعف‌ها فشاری هم که آمریکا می آورد مزید بر علت می شود  تا وضعیت را بدتر کند آنها هم تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند تا شیب ریزش سرمایه اجتماعی را تندتر کنند و کاری کنند که مردم نسبت به انقلاب بدبین‌ شوند. 
رفتار و عملکرد مسئولان باعث کاهش اعتماد عمومی شده است
لذا کاری که ما باید انجام بدهیم از اهمیت بیشتری برخوردار است اما متاسفانه ما مسئولان رفتار و عملکردی از خودمان نشان دادیم که این رفتارها موجب شده است تا این کاهش اعتماد عمومی بیشتر شود مثال‌های زیادی هم وجود دارد که می‌توان در این رابطه به عنوان مصداق‌های عینی از آنها نام برد مانند جو انتخابات، نوع مدیریت‌هایی که از خود نشان دادیم، آزادی‌هایی که از نظر سیاسی باید داده می‌شد، نوع نگاه‌های مدیریتی و … وقتی همه این موارد در کنار یکدیگر قرار می‌گیرد طبیعی است که نتیجه آن به سمت کاهش اعتماد عمومی به حاکمیت را شاهد باشیم.
وقتی اجازه ظهور و بروز صداهای مختلف در انتخابات داده نشود، مشارکت کم می شود
در انتخابات اخیر شاهد کاهش مشارکت بودمی، در این کم شدن مشارکت در انتخابات چقدر نقش کاهش اعتماد عمومی را سهیم می‌دانید و چقدر نقش شورای نگهبان در رد صلاحیت‌ها موثر است و ….
من وقتی از انتخابات نام بردم منظورم همین بود؛ وقتی ما تنها یک سلیقه و یک نگاه سیاسی خاص را اجازه می‌دهیم در انتخابات شرکت کنند و از ظهور و بروز صداهای مختلف و رقابت آنها با هم جلوگیری می‌کنیم نتیجه ای جز کاهش مشارکت ندارد. طبیعتا این یک سوی بازی است و از طرف دیگر اتفاقات و سیاست‌هایی را که اتخاذ کردیم از افزایش قیمت‌ها و مشکلاتی که ایجاد شد مانند اتفاقات آبان ماه این روند را تشدید کرد و موجب شد تا این کاهش مشارکت سیاسی رقم بخورد.حتی بسیاری از جریان‌های سیاسی انتخابات را تحریم کردند و گفتند ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم و عملا هم شرکت نکردند و این واقعیتی است که وجود دارد و ما نمی‌توانیم آن را نادیده بگیریم و همه این موارد به همان سیاست‌هایی باز می‌گردد که ما در طول این سال‌ها اتخاذ کردیم.
اینکه یک گروه مجلس را در دست بگیرد که هنر و دستاورد نیست
با توجه به انتخابات دوم اسفند و نتیجه‌ای که حاصل شد ما با مجلسی رو به رو هستیم که تقریبا یکدست و همه از جناح اصولگرا هستیم، خود شما به عنوان معدود چهره های اصلاح طلبی که راهی مجلس آینده شده اید، چقدر نگران تند شدن فضای مجلس آینده خصوصا در مقابل دولت هستید؟
بله متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که یک مجلسی کاملا یکدست از یک جریان سیاسی خاص روی کار آمده است. البته درباره تندروی‌ها من نگرای از این بابت ندارم اما نگرانی عمده اینجاست که ما با این اقدامات هر روز سرمایه اجتماعی بیشتری را از دست می‌دهیم اینکه فقط یک جناح و یک گروه مجلس را به دست بگیرد اینکه دستاورد و هنر نیست.
چرا از مشکلات علیه همدیگر استفاده می کنیم؟
خیلی از مردم با مشاهده این رفتارها بی‌تفاوت می‌شوند و برخی هم از این فرصت استفاده می‌کنند و هیزم بر این آتش می‌ریزند اگر نگرانی هم وجود دارد از این بابت است وگرنه اگر اکثریت مجلس را یک جناح به دست بگیرد آن هم در یک رقابت آزاد چه اشکالی وجود دارد؟! اما وقتی ما اجازه نمی‌دهیم دیگران با نظرات مختلف وارد انتخابات شوند طبیعی است که مشارکت را کاهش می‌دهد و طبیعی است که همه موضوعات و مشکلات به این جناح ختم می‌شود؛ حالا قرار است ببینیم این جناح چه گلی به سر این مملکت می زند؟! یعنی این سوال مطرح می‌شود اگر این‌ها امور را به دست بگیرند همه مشکلات کشور حل شود و معضل بیکاری مرتفع می شود؟! این ادعاهایی که می‌شود از همان دست ادعاهایی است که وقتی افراد کنار می‌ایستند مطرح می‌کنند. ما به جای اینکه دست به دست هم دهیم و مشکل را حل کنیم متاسفانه از مشکلات بر علیه هم استفاده می‌کنیم؛ در حقیقت به جای آنکه در زمان بروز مشکل به کمک هم دیگر بیاییم از آن برای حذف یکدیگر استفاده می‌کنیم.
درگیر دعوای چپ و راست نیستم /مهم اثرگذار بودن است نه اقلیت قوی یا ضعیف بودن
باتوجه به آرایش سیاسی مجلس یازدهم و حضور کمرنگ اصلاح‌طلبان که شاخص‌ترین چهره‌شان را شما می‌دانند، ارزیابی‌تان از این حضور کمرنگ چیست درواقع سوال اینجاست آیا این تعداد اندک اصلاح‌طلبان می‌تواند یک اقلیت موثر و قوی باشند یا یک اقلیتی که در معادلات سیاسی و پارلمانی چندان اثرگذار نخواهد بود؟
به نظر من تغییر زیادی ایجاد نخواهد شد و کلیت ماجرا همان است که بود یعنی این روندی که وجود داشت همچنان ادامه پیدا خواهد کرد و ما همچنان از دیدگاه‌های مورد تائیدمان حمایت می‌کنیم و تلاش می‌کنیم در همان چارچوب عدالت و انصاف حرکت کنیم؛ اینکه قوی هستیم یا ضعیف نمی‌دانم و اساسا خیلی هم مهم نیست اینکه بتوانیم تاثیر گذار باشیم اهمیت دارد. شخصا هیچگاه دعوای راست و چپ نداشتم و تلاش کردم تا اکثریت مردم در این تصمیم‌گیری‌ها اثر داشته باشند نه آنکه یک گروه خاص قدرت را به دست بگیرند و بعد تصور کنند همه باید از آنها تبعیت کنند. این تصور غلطی است.
اگر مجلس یازدهم به دنبال دعوا با دولت باشد…
پیش بینی شما برای سال ۹۹ و مهمترین چالش‌هایی که در پیش داریم چیست؟
سال ۹۹ قطعا سال سختی خواهد بود از یک سو بیماری کرونا اقتصاد ضعیف کشور را ضعیف‌تر کرده است و از سوی دیگر با مشکلات مدیریتی هم مواجه هستیم که باری بر این موضوع است؛ مجلس یازدهم هم که روی کار بیاید اگر قرار باشد امورات خود را به جای تعامل با دولت با دعوا به پیش ببرد نه تنها مشکلات حل نخواهد شد که ما با بغرنج‌تر شدن مسائل و مشکلات روبه‌رو خواهیم شد مگر آنکه نگاهمان را به مسائل عوض کنیم و به جای دعوا کردن دست به دست هم بدهیم کمک کنیم و مشکلات را رفع کنیم تا بتوانیم از این بحران عبور کنیم.
منبع: بهارنیوز