بایگانی ماه : فوریه, 2020

رضا صادقیان
انتخابات به پایان رسید و کمترین میزان مشارکت طی تمام انتخابات‌های برگزار شده در دوره‌های گذشته رقم خورد. عدد ۴۲ درصد در نوع خود برای هر مسئول و شهروندی که دل در گرو آبادانی ایران و کارکردهای حکمرانی دارد جالب توجه است و هر فرد و جریان سیاسی و حتی تحلیلی از دریچه نگاه خود به این مشارکت خواهد نگریست. در اینجا مسئله به حضور، عدم حضور و مشارکت جریان‌های سیاسی در کارزار انتخابات ارتباط مستقیم ندارد.
برخی کاهش مشارکت را به شیوع ویروس اخیر، شرایط اقتصادی و موارد دیگر ارتباط داده‌اند  اما می‌توان دریچه نگرش به رویدادها انتخابات را گسترده‌تر کرد و نتیجه امروز را صرفا به رویدادهای ماه‌های قبل مربوط ندانست. حداقل آنکه می‌توان مدعی شد هیچ کدام از رویدادهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به یکباره رخ نداده و با اطمینان نمی‌شود رویدادهای امروز را صرفا به ماه‌های گذشته ارتباط داد. فروکاست کاهش مشارکت در انتخابات و بازخوردهای آن به ماه‌های گذشته و حتی رویدادهای خاص بیش از آنکه ما را با تصویری نسبتا مشخص از مسائل مبتلا به جامعه روبرو کند نمایی نادرست را پیش روی ما خواهد گذاشت و این همه برای بررسی وضعیت امروز جامعه به غیر از ادامه دادن راه به همان روال گذشته چیزی بیشتر نخواهد بود. به چند مورد از مسائل مهم که ارتباط مستقیم و یا غیر مستقیم با میزان مشارکت در انتخابات داشته است اشاره می‌گردد.
یکم: طی سال‌های اخیر و به صورت پیوسته اخبار مربوط به اختلاس، دریافت رشوه توسط کارکنان در سازمان‌ها و ادارات مختلف، ویژه‌خواری برخی از مسئولان سابق و یا نزدیکان این افراد و سوء استفاده‌های مکرر از جایگاه قانونی آنها در رسانه‌های رسمی منتشر شده است. همچنین برگزار شدن دادگاه‌های مربوط به مفاسد اقتصادی و نشر اخبار غیر رسمی نشانه‌های خوشایندی را به مردم در خصوص مبارزه با فساد مالی، سازمان یافته و در نهایت امر اجرای عدالت به صورت کامل به ناظران انتقال نداده است. در کنار این مسائل می‌توان به زندگی دوگانه برخی از مسئولان نیز اشاره کرد، مدیرانی که دم از ساده زیستی و رعایت حق و انصاف در تریبون‌های رسمی و غیر رسمی می‌زنند ولی در زندگی شخصی و فرزندان آنان نشانی از گفته‌های خودشان یافت نمی‌شود!
دوم: براساس سنجش‌ها و تحقیقات منتشر شده در سال‌های اخیر و به صورت مثال تحقیقات موسسه آینده‌بان و یا نظرسنجی‌های که توسط مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران منتشر شده است، برخی از دغدغه‌های شهروندان مانند گرانی، تورم، بیکاری، فساد مالی، فربه بودن ساختار دولت و دستگاه‌های اجرایی، غیر شفاف بودن برخی ارتباطات مالی و… قابل توجه است. در واقع انعکاس این سنجش‌ها حکایت از آن دارد که شماری از سیاست‌گذاری‌های صورت گرفته طی سال‌های گذشته با نیازهای شهروندان همخوان نبوده است. به عبارتی مشخص‌تر؛ ما با تراکم مطالبات طی سال‌های اخیر روبرو شده‌ایم، خواسته‌هایی که در حوزه اقتصادی بسیار مشخص و روشن است ولی به دلیل ارتباط داشتن این مطالبات با سایر مسائل جاری موفق به پاسخ دادن نشده‌ایم. سوم: ساختار و شرح وظایفت قوه مجریه، قضاییه و مقننه در قانون اساسی منفک شده از یکدیگر است. همچنین مفهوم کلان حاکمیت نیز در دانش سیاسی تعریف یگانه‌ای دارد، اما برای سایر شهروندان و چه بسا اکثریت آنان بیش از آنکه این عبارت و مفاهیم تفکیک شده و مرزهای مشخصی با یکدیگر داشته باشد،‌ همه را به صورت یکپارچه می‌شناسند و فهم می‌کنند. از همین رو جایگزین تمامی این مفاهیم به «نظام» و «دولت»  در ادبیات روزمره و حتی موضع‌گیری‌های شهروندان نمایان است، بنابراین مردم سازمان برق، شهرداری، سیاست‌های اطلاع‌رسانی در صدا و سیما، رفتار نیروی انتظامی و پلیس راهنمایی و رانندگی، دادگاه، تاکسیرانی، اتوبوسرانی، اداره پست، دریافت وام از بانک‌های مختلف، دریافت مجوز ساخت و ساز و سایر سازمان‌هایی که به شهروندان خدمت‌رسانی می‌کنند را با مفهوم دولت می‌شناسند. بخشی از آمار کاهش مشارکت در انتخابات را می‌توان در این بخش سراغ گرفت، به عبارتی طی سال‌های گذشته نه تنها در مراجعات شهروندان به سازمان‌های مختلف تسهیل صورت نگرفته است، بلکه مردم تغییری در این ساختارها لمس نمی‌کنند. نکته آخر؛ شاید این نتیجه و میزان مشارکت برای جریان اصولگرا به دلیل کسب نتیجه دلخواه خوشایند و غرور آفرین باشد، ولی نمی‌توان همچنان در ساز سرمست کننده پیروزی دمید و از خواسته‌ها و مطالبات شهروندان با هر نام و نشانی دوری جست. با توجه به شعارها و گفته‌های فراوانی که از سوی فعالان اصولگرا درباره کم کاری وتنبلی نمایندگان فعلی مجلس، لابی‌های دولت و مجلس درباره برجام و سایر مسائل اقتصادی تکرار شده است مجلس یازدهم آزمون بسی دشوار در پیش خواهد داشت. مسئله اصلی و نهایی هر کدام از دو جریان سیاسی در کشور می‌بایست پاسخ دادن به نیازها و ضرورت‌های زندگی شهروندان باشد، چنانچه این مهم مورد توجه قرار نگیرد و به حاشیه رانده شود، دور نخواهد بود که در انتخابات بعدی میزان مشارکت مردم از این حدود نیز پایین‌تر بیاید. 
 
منبع: بهارنیوز

با مرور سه مجلسی که در روند انتخابات ریاست جمهوری (بعد از پایان ۸ ساله قدرت یک رئیس جمهور) تعیین کننده بوده اند، می‌توان به نتایجی رسید. سه مجلس پنجم(۱۳۷۴)، هفتم(۱۳۸۲)، نهم(۱۳۹۰) مجالسی هستند که به خصوص در دوران حیات جمهوری اسلامی ایران پس از رحلت امام خمینی(ره) در انتخاب سه رئیس جمهور یعنی محمد خاتمی، محمود احمدی نژاد و حسن روحانی تعیین کننده بوده اند.

منطق انتخابات ریاست جمهوری؛ ضدی به جای ضد دیگر
 به طور کلی، در انتخاب روسای جمهور نوعی منطق شبه دیالکتیکی حاکم بوده است؛ بدین صورت که هر رئیس جمهوری که بعد از دیگری به قدرت رسید، آرمانها، اهداف و تیپی ضد رئیس جمهور قبلی داشته و به عبارتی آنتی تز او بوده است. در فضای سازندگی اما به لحاظ سیاسی و اجتماعی بسته مرحوم هاشمی، محمد خاتمی با آرمان آزادی به قدرت می‌رسد؛ محمود احمدی نژاد با شعار عدالت و بازگشت به آرمانهای انقلاب  و به خصوص توجه به قشر ضعیف به قدرت می‌رسد؛ این در حالی بود که بیشتر توجه خاتمی به طبقه متوسط بود و آزادی را بر عدالت ترجیح می‌داد. روحانی با شعار اعتدال و تاکید بر حل مساله هسته ای، اصلاح سیاست بین المللی و توقف تورم به روی کار آمد؛ او دقیقا بر نقاط ضعف دولت دوم احمدی نژاد تاکید کرد و همین نقاط ضعف را سکوی پرتاب خود نمود.اگر این منطق ادامه پیدا کند باید بگوییم که دولت بعدی هم به احتمال بسیار زیاد آنتی تز دولت روحانی خواهد بود و از همان جایی قدرت و محبوبیت به دست می‌آورد که روحانی آن را از دست داده است. بزرگترین مشکل دولت حسن روحانی چیست؟ بدون شک مشکلات عدیده اقتصادی پاشنه آشیل دولت دوم حسن روحانی بوده و خواهد بود. تورم، افزایش قیمت سوخت و به هم خوردن وضعیت معیشتی طبقات پایین جامعه دست و پای روحانی را به شدت بسته است. بنابراین، می‌توان حدس زد که رئیس جمهور آینده ایران با همین شعارها به قدرت برسد. او احتمالا با شعارهایی نظیر حمایت اقتصادی از مستضعفین، ایجاد آرامش در قیمت سوخت و خودرو و افزایش یارانه نقدی به قدرت برسد.

مجلس؛ نطفه تشکیل دولت آینده
حال به مساله اصلی بازگردیم. مجلس در این منطق چه جایگاهی دارد؟ به نظر می‌رسد که مجلس نظریه فوق را تایید می‌نماید. در واقع، بررسی سه مجلس پنجم، هفتم و نهم نشان می‌دهد که معمولا چینش پارلمانی می‌تواند شکل و شمایل رئیس جمهور آینده را معرفی نماید.  مجالس پنجم، هفتم و نهم اصولا مجالسی هستند که به صورت بالقوه مولد دولت آینده بوده اند. این مجالس در تقابل با دولت وقت شکل گرفته و شعارهای خود را بر تقابل با دولت قرار داده اند. این شعارها و تقابلها در مجالسی مثل پنجم کمی ملایمتر و در مجالسی مانند هفتم و نهم شدیدتر بوده است. تقابل سیاسی با دولت در این مجالس همیشه علنی نبوده و در برخی موارد، به نوعی نطفه مخالفت با دولت و شکل گیری دولت آینده را تعیین می‌کرده است.به طور مثال، مجلس نهم مجلسی اصولگرا بود اما در دل آن برخی نمایندگان اصولگرا اما مخالف دولت محمود احمدی نژاد به شدت فعالیت می‌کردند. ماجرای مشهور به یکشنبه سیاه هم در همین مجلس رخ داد؛ ماجرایی که اوج تقابل علی لاریجانی(رئیس وقت مجلس) و رئیس جمهور وقت را آشکار کرد. این امر در مجلس هفتم به مراتب عیان‌تر بود. اکثریت مجلس اصولگرا بودند و در تقابل با دولت اصلاح طلب محمد خاتمی قرار داشتند.اکنون مجلس یازدهم به چه نحو می‌تواند دولت آینده را تعیین نماید؟ چهار جریان اصلی اصولگرا در انتخابات  چند روز پیش بیشترین رای را به دست آوردند. این چهار گروه بدین قرار هستند: اصولگراهای سنتی، نو اصولگراها(در راسشان محمد باقر قالیباف قرار دارد)، جبهه پایداری‌ها و طرفداران محمود احمدی نژاد یا به عبارتی دولت بهاری‌ها. در بالا گفتیم که رئیس جمهور آینده احتمالا با شعارهای مشهود، عینی و توده گرای اقتصادی به قدرت می‌رسد. در بین چهارگروه اصولگرای فوق الذکر، دو گروه دولت بهاری‌ها و نواصولگراها شاید بیش از بقیه در ارائه و تقویت این شعار قوی باشند. در این بین، شاید قدرت گروه اول از دوم هم کمی قوی تر باشد. نباید فراموش کرد که احمدی نژاد از طریق همین شعارها، برنامه‌ها و تیپ و کاریزمای خاص خودش توانست رئیس جمهور کشورمان گردد.به همین صورت، شاید بتوان دولت یازدهم را هم به سیاق گذشته پرورش دهنده رئیس جمهور آینده ایران دانست. باید صبر کرد و دید که در آینده چه اتفاقی می‌افتد.  
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی-رسانه‌ها: روزنامه ایران درباره نتایج انتخابات و عملکرد مجلس آینده با علی مطهری مصاحبه کرده است.
بخشی از مصاحبه را می‌خوانید:
به‌عنوان یک نماینده مجلس که تجربه سه دوره حضور در انتخابات را داشتید، چه ارزیابی از آنچه در این انتخابات گذشت دارید؟ این انتخابات را چطور تحلیل می‌کنید؟
در مجموع اتفاق خوبی نیفتاد. چه نگرش و روش شورای نگهبان در بررسی صلاحیت‌های نامزدها را در نظر بگیریم و چه میزان مشارکت مردم، این واقعاً اتفاق مورد انتظار در این شرایط سخت کشور نبود. اما مهم این است که قبول کنیم باید آسیب‌شناسی و نقاط ضعف را برطرف کنیم که دوباره این اتفاق رخ ندهد. این اتفاقی که رخ داد و اینکه مشارکت پایین بود و بعد از انقلاب با چنین مشارکتی روبه‌رو نبودیم، علت‌های مختلفی دارد. اینکه این اتفاق را گردن ویروس کرونا بیندازیم یا به‌دلیل ضعف مجلس و دولت بدانیم، اینها دلایل قابل قبولی نیست آنچنان که برخی رسانه‌های اصول‌گرا چنین تحلیل‌هایی ارائه کرده‌اند.هر کدام از اینها جواب خودش را دارد. بحث ویروس کرونا اگر تأثیری هم داشته بسیار کم بوده و قابل اعتنا نیست. اگر بگویند ضعف عملکرد دولت بوده که ماجرا برعکس است. یعنی اگر مردم دولتی را ضعیف بدانند و به فرایند انتخابات هم امید داشته باشند اتفاقاً انگیزه بیشتری پیدا می‌کنند که از طریق رأی دادن بیایند مجلس قوی‌تری تشکیل دهند تا دولت را به حرکت وادارد. این امر سبب مشارکت بیشتر می‌شود. مسأله ضعف مجلس هم یک دروغ بزرگ است، به این دلیل که در واقع دست‌های مجلس دهم بسته بود. شما ببینید در طول این چهار سال، مجلس کجا می‌توانست درباره یک مسأله مهم کشور تصمیم بگیرد.
ما مثلاً بعد از قضیه تصمیم شورای سران سه قوه درباره بنزین می‌خواستیم در مجلس تصمیمی بگیریم یا بعد خواستیم به خاطر حوادث آبان ماه وزیر کشور را استیضاح کنیم، که به خاطر فشارهای خارج از مجلس میسر نشد. در خیلی موارد دیگر همین اتفاق افتاد. در واقع اول دست مجلس را بستند و بعد شروع کردند به تحقیر مجلس و تلقین کردند که این مجلس ناتوان است. این یک دروغ بزرگ است. دروغ دیگرشان این بوده که می‌گویند این مجلس، مجلس اصلاح‌طلبان است در حالی که این مجلس، مجلس اصول‌گرایان است و اکثریت اصول‌گرا دارد. اساساً با روش شورای نگهبان هیچ‌وقت این اتفاق در جمهوری اسلامی نمی‌افتد که یک مجلس با اکثریت اصلاح‌طلب روی کار بیاید. مجلس ششم البته یک استثنا بود. بنابراین اینکه می‌گویند مجلس ضعیف بوده اولاً این مجلس ضعیف نبوده و ثانیاً اگر هم ضعفی بوده عوامل خارج از مجلس باعث آن شده‌اند و تبلیغات گسترده در طول چهار سال گذشته علیه این مجلس، نهاد مجلس را در چشم مردم ضعیف جلوه داده است.
الان با این وضعیتی که شما می‌گویید باید چه کرد و تکلیف چیست؟ به هر حال بخشی از جامعه هم در انتخابات شرکت نکردند، باید به نظر شما برای این قسمت از جامعه چه کرد؟
باید علل این اتفاق را بررسی کنیم که در آینده دیگر تکرار نشود. مثلاً اتفاقات آبان ماه به نظر من در کم بودن مشارکت انتخاباتی تأثیر داشته است. البته هیچ‌وقت درصد مشارکت انتخاباتی در هیچ کشوری صددرصد نمی‌شود. اما در کشور ما مشارکت بالای ۶۰ درصد طبیعی بوده. مثلاً در دوره قبل مشارکت ۶۲ درصد بود یا سال ۸۸ مشارکت بالای ۸۰ درصد داشتیم ولی این عدد ۴۲ درصد عدد پایینی است.مخصوصاً باید توجه داشته باشیم که مشارکت در کلانشهرها به طور قابل توجه پایین‌ بوده است. مشارکت در شهر تهران ۱۸ درصد بوده که نگران‌کننده است. در واقع مردم یک پیامی دادند به مجموعه نهادها و مسئولان که باید این پیام را دریافت کنند و ببینند چه نقایصی در کارشان وجود دارد، آن را برطرف کنند.دلیل دیگر، حادثه هواپیما و رفتار غیردلسوزانه در حادثه جان‌باختگان کرمان بود. یک دلیل دیگر هم به نظر من این بود که برخی مسئولان ما بابت تشییع باشکوه پیکر سردار سلیمانی دچار توهم شدند و فکر کردند این جمعیت انبوه به معنی تأیید سیاست‌های داخلی و خارجی آنهاست؛ در حالی که چنین چیزی نبود و مسأله، شکسته شدن غرور ملی بود و مردم از این بابت ناراحت بودند که یک فرمانده ارشد آنها را امریکا در خاک کشور همسایه ترور کرده و دیدیم که موافق و مخالف نظام، همه وارد شدند.
عامل دیگر در کاهش مشارکت مردم، روش بحث برانگیز شورای نگهبان در بررسی صلاحیت نامزدها بود. در این دوره یک رویه در شورای نگهبان برجسته‌تر بود و آن رد صلاحیت بابت اظهارنظر بود. در گذشته هم از این کارها می‌کردند اما در این دوره خیلی شدید بود، یعنی آشکارا می‌گفتند شما باید این را می‌گفتید و آن را نمی‌گفتید. این رویه کاملاً مخالف آزادی بیان بود. این هم یک پدیده نامبارکی بود که متأسفانه این بار شدت پیدا کرده بود.
دلیل دیگر، ناعادلانه بودن رقابت بود که به‌دنبال رفتار شورای نگهبان ایجاد شد. یک طرف از چند ماه پیش با خیال آسوده مشغول برنامه‌ریزی بود و طرف دیگر تا دو روز مانده به انتخابات هنوز نمی‌دانست که چه نامزدهایی از آن تأیید صلاحیت شده‌اند و فهرست خود را چگونه ببندد. این اصلاً یک رقابت عادلانه نیست. مثل یک مسابقه دو سرعت است که افراد سریع را با دست نگه دارند برای اینکه ضعیف‌ها جلو بیفتند. و این اتفاقی که افتاد به ضرر کشور بود. البته من خودم به این اتفاقی که رخ داد خوش‌بین هستم. به خاطر اینکه وقتی که کار دست دوستان به قول خودشان انقلابی می‌افتد و اداره کشور را به دست می‌گیرند باعث می‌شود که خودشان به برجام برگردند، خودشان مشکل اف ای تی اف را حل کنند، خودشان سیاست خارجی را اصلاح کنند، رابطه با عربستان را برقرار کنند، حتی رابطه خوب با اروپا را در پیش خواهند گرفت.اینها در دل خودشان می‌دانند که کشور نمی‌تواند رابطه خود با دنیا را قطع کند ولی می‌خواهند این اتفاق یعنی بهبود روابط به وسیله خودشان رخ دهد نه به وسیله رقیب‌شان یا دولت آقای روحانی. من معتقدم با روی کار آمدن یک چنین مجلس یکدستی که بعد از آن هم احتمالاً یک دولت یکدست همراه به وجود خواهد آمد بسیاری از این مشکلات که عامل آن هم بیشتر خودشان بوده‌اند رفع خواهد شد. لذا این اتفاق را مبارک می‌دانم. چون مشکل دوستان ما این است که چرا قدرت در دست ما نیست؟ و وقتی که قدرت را به دست بگیرند و ببینند با روش‌هایی مثل برهم زدن برجام و کارشکنی در مورد FATF نمی‌توان کشور را اداره کرد خودشان مشکلات را حل می‌کنند. در واقع مشکل، جنگ قدرت است.
یعنی شما معتقد هستید ترکیب جدیدی که در مجلس شکل گرفته است، به رفع مشکلات فعلی در کشور خواهد انجامید؟ اما این مجلس قرار است یک سال و نیم با دولت روحانی کار کند که در واقع رقیب آنان محسوب می‌شود….
در این یک سال و اندی اگر مجلس جدید بخواهد اقدام احساسی در مورد دولت انجام دهد رهبری مانع می‌شود. اینکه مجلس و دولت یکدست شوند و به قول خودشان انقلابی باشند به نفع کشور است چون مسئول اداره کشور خواهند بود و به این نقطه می‌رسند که با این سیاست‌ها نمی‌شود کشور را اداره کرد. دنبال احیای برجام، حل مشکل اف ای تی اف و اصلاح سیاست خارجی خواهند رفت.
ما مجلس نهم را داشتیم. حتی قبل از آن مجالس هشتم و هفتم هم تقریباً یکدست بوده‌اند. حتی با دولت وقت هم یکدست بودند اما این اتفاقاتی که شما پیش‌بینی می‌کنید، رخ نداده بود. اگر هم به تعامل با دنیا می‌رسیدند، زمان و انرژی و هزینه زیادی می‌برد. آیا فکر می‌کنید این تصمیم اگر بخواهد در دوره جدید مجلس گرفته شود، سریع‌تر اتفاق می‌افتد؟
امروز شرایط متفاوت است. ما هیچ‌گاه این مقدار تحت فشار نبوده‌ایم. در اواخر دولت احمدی‌نژاد مجلس با دولت درافتاده بود و با هم متحد نبودند. خود احمدی‌نژاد هم آدم خاصی بود و قابل پیش‌بینی نبود. این گروه سیاسی نیاز به کیسه بوکسی دارند به‌نام دولت آقای روحانی که بتوانند حمله کنند. شما هم دیدید وقتی که صحبت از استعفای آقای روحانی می‌شد اینها خیلی نگران می‌شدند چون دیگر کیسه بوکس آنان از بین می‌رفت. ولی الان که وارد قدرت شدند و مخصوصاً اگر دولت را هم به دست بگیرند با تجربه‌ای که سران آنها پیدا کرده‌اند می‌فهمند که راه نجات کشور اصلاح سیاست خارجی، زنده کردن برجام و حل مشکل اف ای تی اف و در صورت لزوم برقراری رابطه با امریکا است.
آقای دکتر، اگر شما این اعتقاد را داشتید چرا از این جریان در انتخابات حمایت نکردید؟
برای اینکه این جریان مضرات دیگری دارد که در مجموع به ضرر کشور است. مثلاً اکثر آنها اصلاً اعتقادی به آزادی بیان و حقوق شهروندی ندارند. مثلاً اگر یک نفر منتقد در زندان کشته شود پیگیری نمی‌کنند. از طرفی انتخابات باید آزاد و رقابتی باشد. اگر بود، اینها رأی نمی‌آوردند اما حالا که این افراد رأی آورده‌اند و تا بیرون بودند دائم تخریب می کردند، ورودشان به مجلس و مخصوصاً اگر دولت آینده را هم به دست بگیرند باعث می‌شود معتدل شوند. وقتی خود را مواجه با اداره کشور ببینند از رفتار تند و افراطی خود دست برمی‌دارند.
کسانی که نتوانستند در این انتخابات در میدان رقابت حضور داشته باشند، مانند اصلاح‌طلبان و معتدلین و شخص شما، در ادامه راه باید چه برنامه‌ای داشته باشند؟
باید به آگاهی‌بخشی خود ادامه دهند. مردم را آگاه کنند، شیطنت‌هایی را که در پشت پرده از سوی برخی نهادها انجام می‌شود به مردم توضیح دهند، دنبال تشکیل احزاب قوی باشند. مهمتر از همه اینکه به‌دنبال حل مشکل نظارت استصوابی باشند. یادم است که رهبر انقلاب در آستانه مجلس چهارم که بحث نظارت استصوابی پیش آمده بود، گفتند که بله این یک موضوع قابل بحث است. حالا فعلاً در آستانه انتخابات هستیم، اما بعد از برگزاری انتخابات در این مورد بحث کنید. البته هیچ‌وقت در این مورد بحث نشد و نظارت استصوابی به‌عنوان یک امر مسلّم تلقی شد. من راجع به خودم نمی‌خواهم صحبت کنم ولی فردی مانند آقای جعفرزاده نماینده رشت، جانباز ۷۰ درصد قطع نخاعی است که خودش هم نمی‌داند به چه دلیل رد صلاحیت شده است.احتمالاً به خاطر نطقی است که گفت تا کی فتنه فتنه می‌کنید. یا آقای رحیمی نماینده تهران. این بنده خدا از ۱۵ سالگی به جبهه رفته است. اسیر شده، یک پای خود را از دست داده، آدم معتدلی هم هست. یک جمله حرف تندی که بگوییم نظام آسیب ببیند هم نزده است. چرا چنین فردی را رد می‌کنند؟ این مشکلات باید حل شود. باید با مقام رهبری صحبت شود. ممکن است که دستوراتی از سوی ایشان صادر شود. بالاخره باید تلاش کرد.
منبع: بهارنیوز

به گزارش ایلنا، مسعود رضایی با اشاره به اینکه برای بررسی دلایل میزان مشارکت مردم در انتخابات باید سیر تاریخی سال گذشته را مد نظر قرار داد، گفت: یکی از عوامل مهم میزان کاهش مشارکت در انتخابات، نارضایتی مردم از وضع موجود اقتصادی است.به گفته نائب‌رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس، مردم از شرایط اقتصادی کشور راضی نیستند و این موضوع مهمترین دلیل کاهش میزان مشارکت نسبت به دوره‌های پیشین بوده است.
مردم از مجلس ناامید شدند
مسعود رضایی در ادامه با اشاره به وقوع حوادثی مانند گران‌شدن قیمت بنزین و حوادث آبان‌ماه ادامه داد: در پی گرانی بنزین مردم احساس کردند مجلس در تصمیم‌گیری‌های کلان نقشی ندارد و نمایندگان قوی در مجلس حضور ندارند تا بتوانند در چنین تصمیماتی نقش‌آفرینی کنند.نماینده شیراز در مجلس دهم با بیان اینکه مردم در پی گرانی بنزین تاحدودی از مجلس ناامید شدند، افزود: این ناامیدی نیز دلیل دیگری برای کاهش تمایل مردم برای شرکت در انتخابات بود.
تاثیر رد صلاحیت کاندیداهای یک طیف سیاسی در کاهش مشارکت
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در ادامه با بیان اینکه دیگر دلیل کاهش مشارکت مردم در انتخابات، تصمیم شورای نگهبان در ردصلاحیت کاندیداهای یک طیف سیاسی خاص بود، خاطرنشان کرد: من در روزهای قبل از انتخابات مردم را به شرکت در انتخابات تشویق می‌کردم، اما مردم می‌گفتند ما به شرکت در انتخابات علاقه داریم اما نمی‌دانیم در این شرایط باید به چه کسانی رأی دهیم. این کاندیدای ردصلاحیت‌شده یازدهمین دوره انتخابات مجلس در ادامه با اشاره به ترغیب مردم برای شرکت در انتخابات افزود: صندوق رای پایه دموکراسی است، اما مردم در پاسخ به ما می‌گفتند به دلیل آنکه کاندیدای همسو با دیدگاه‌های ما در جریان انتخابات حضور ندارد، در انتخابات شرکت نمی‌کنیم.
در نبود رقیب، طبیعی است که یک طیف برنده انتخابات شود
به گفته رضایی در نبود رقبای شاخص از یک طیف سیاسی، کاندیداهای متعلق به دیگر طیف سیاسی با آرایی پایین‌تر از دوره‌های پیشین توانستند در انتخابات پیروز شوند.مسعود رضایی با اشاره به حضور نمایندگان منتخب انتخابات در کلانشهرها از یک طیف سیاسی خاص گفت: مهم‌ترین دلیل پیروزی این طیف سیاسی در انتخابات، مشارکت پایین مردم در انتخابات نسبت به دوره‌های پیشین بوده است.نماینده شیراز در مجلس دهم در ادامه با بیان اینکه در حال حاضر نگاه مثبت و امیدوارکننده‌ای در میان نمایندگان منتخب فارس در مجلس آینده کمتر مشاهده می‌شود، ادامه داد: با این حال ممکن است در ادامه مسیر برخی از این نمایندگان با دیگر تفکرات و دیدگاه‌های سیاسی سازش و تعامل داشته باشند.
منبع: بهارنیوز

به گزارش ایسنا، یکی از نمایندگان مجلس گفت: نمایندگان مجلس شورای اسلامی صبح امروز در هنگام ورود به مجلس از نظر دمای بدن کنترل شدند که در همین راستا به سه نفر از نمایندگان گفته شده وارد مجلس نشوند، اما آنها علیرغم این توصیه وارد جلسه شدند که یکی از آنها آقای امیرآبادی نماینده قم بود.وی همچنین گفت: ظاهرا به آقای امیرآبادی گفته شده بود که قرنطینه شود اما قبول نکرده و به منزل رفته است.این نماینده افزود: نمایندگان از ترس شیوع بیماری کرونا کلیات بودجه را رد کردند چرا که در غیر این صورت جلسات مجلس هر روز در دو شیفت ادامه پیدا می‌کرد. احمد امیرآبادی صبح امروز در خلال جلسه علنی در جایگاه خبرنگاران حضور یافت و علاوه بر گفت‌وگو با خبرنگاران  خبرگزاری‌های مختلف با چند شبکه تلویزیونی نیز به صورت اختصاصی گفت‌وگو کرد. البته وی به صورت خود ماسک زده بود و دستکش پلاستیکی نیز پوشیده بود. او دقایقی بعد در جایگاه هیات رئیسه حضور پیدا کرد و پس از نامساعد شدن حالش جلسه مجلس را ترک کرد و پس از آن یکی از کارمندان مجلس اقدام به ضد عفونی کردن محل نشستن وی کرد.  
منبع: بهارنیوز