بایگانی سال : 2019

گروه سیاسی: عضو فراکسیون امید مجلس با اشاره به نحوه ورود این فراکسیون به انتخابات هیات رییسه مجلس، معرفی کاندیدای ریاست مجلس از سوی فراکسیون امید را موجب توافق دو فراکسیون سیاسی دیگر بر سر ریاست مجلس و کرسی نایب رییسی دانست.

علی مطهری با اشاره به انتخابات روز یکشنبه هیات رییسه مجلس گفت:‌ درباره انتخابات هیئت رئیسه مجلس در فراکسیون امید دو نظر وجود داشت، یکی نظر باتجربه‌ها مثل آقایان تاجگردون و تابش و بنده که مخالف معرفی کاندیدا برای ریاست بودیم و دیگر نظر جوانترها و شخص آقای عارف که به شدت طرفدار معرفی کاندیدا برای ریاست بودند.

وی اضافه کرد: استدلال گروه اول این بود که احتمال رأی آوری کاندیدای ریاست که قاعدتا آقای عارف خواهند بود ضعیف و زیر ۵۰ درصد است و علاوه بر این در صورت کاندیدا شدن ایشان دو فراکسیون دیگر متحد می‌شوند و توافق می‌کنند که به ازای رأی ولایی‌ها به آقای لاریجانی، مستقلها نیز به کاندیداهای نایب رئیسی آنها رأی بدهند و در نتیجه خطر از دست رفتن برخی کرسی‌های فراکسیون امید در هیئت رئیسه وجود دارد.

این نماینده مجلس ادامه داد:‌ اما استدلال گروه دوم از جمله جناب آقای عارف این بود که ما باید به جامعه پیام بدهیم که این جریان سیاسی بی‌تفاوت نیست و برای ریاست هم کاندیدا دارد هرچند رأی نیاورد، آنگاه اعلام می‌کنیم که تعداد ما در مجلس این مقدار است و در اقلیت هستیم پس انتظار بیش از حد نداشته باشید و این پیام در واقع برای انتخابات اسفند ۹۸ و انتخابات ۱۴۰۰ خواهد بود. البته برخی از این افراد – نمی دانم بر چه اساسی – معتقد بودند که آقای عارف رأی می آورد.

مطهری یادآور شد:‌ به بیان دیگر گروه اول توجه به درون مجلس و کسب کرسی‌های بیشتر در هیئت رئیسه از طریق ائتلاف با سایر فراکسیونها داشت و گروه دوم نظر به بیرون مجلس و بهره برداری در آینده داشت؛ هرچند برخی کرسی‌ها را در هیئت رئیسه از دست بدهیم. البته این سؤال باتجربه‌ها از جوانترها که اگر پیام ضعف به جامعه بدهیم چه فایده ای دارد، هرگز پاسخ داده نشد. سرانجام نظر جوانترها و شخص آقای عارف غالب شد و به عنوان تصمیم فراکسیون اعلام گردید و شد آنچه نباید می‌شد.

این عضو فراکسیون امید مجلس درباره عضویت خود در این فراکسیون تصریح کرد:‌ همه می دانند که عضویت من در فراکسیون امید به خاطر احترام به لیست امید بوده است والاّ من اصلاح طلب اصطلاحی نیستم.
در ابتدای تشکیل فراکسیون امید برخی افراد که نامشان در لیست امید بود از این فراکسیون خارج شدند ولی من این کار را اخلاقا درست نمی‌دانستم و تا امروز نیز به لوازم کار فراکسیونی پایبند بوده‌ام.

وی افزود: همچنین همه می دانند که من در مجالس هشتم و نهم برای هیچ پستی از هیئت رئیسه مجلس یا کمیسیون کاندیدا نشدم ولی در مجلس دهم برای ممانعت از ورود افراد تندرو به هیئت رئیسه کاندیدای نایب رئیسی شدم چون فکر کردم فرد دیگری از همفکرانم رأی ندارد. در سه سال گذشته به همین ترتیب عمل شد و رأی آوردم. امسال آقای مصری رأی آوردند و البته ایشان را در مجموع معقول می دانم.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: ایرنا نوشت: «موشک‌های مالیوتکا مثل دسته آتاری سیم داشت، قشنگ نگاه می‌کردی و به هدف می‌زدی، اینها را ما نمی‌دانستیم چه کنیم، حتی با این‌ها آدم می‌زدند. بچه‌هایی که می‌رفتند، با چوب یا دسته بیل، سیم آن موشک‌ها را قطع می‌کردند. کجای دنیا با دسته بیل جلو این موشک‌ها می‌ایستند؟» این عبارات، روایت یک سخنران مشهور است که کلیپ سخنانش این روزها در شبکه‌های اجتماعی دست به دست و مایه خنده می‌شود.

فردی که ممکن است برخی اطلاعات و دانش او را چندان بالا ندانند، اما قدرت سخنوری و نیز بهره‌مندی از «آزادی در حد مطلق» باعث شده به یکی از مهمترین سخنرانان محافل مذهبی تبدیل شود. مطلب جدید این سخنران متولد اردیبهشت ۶۳ را با یکی از راویان دفاع مقدس در میان گذاشتیم؛ مجید نداف، اما معتقد است بیش از آن که امثال این سخنران «جوان و جبهه ندیده» مقصر باشند، باید بزرگ‌ترهایی را که الگوی این جوانان هستند، مورد انتقاد قرارداد.

وی درباره کلیپ صحبت‌های علی اکبر رائفی‌پور درباره عملکرد موشک مالیوتکا در زمان جنگ و اینکه رزمندگان سیم آن را با بیل قطع یا منحرفش می‌کردند تا به هدف نخورد، می‌گوید: «مسأله این نیست که کارکرد مالیوتکا چگونه است. اصل موضوع این است که باید پناه برد به خدا از راویان دروغین جنگ که نسبت به آنچه که از رزمندگان واقعی شنیده‌اند، به نوعی جانمایی می‌کنند و با تسامح و خوش‌بینی شاید بتوان گفت: با روایت‌های دیگران همذاتپنداری می‌نمایند. این یک تیغ دولبه است که در عین آن که می‌تواند موجب تقویت آرمان‌های مقاومت ملت ایران گردد، اما از سوی دیگر می‌تواند زمینه‌های تحریف را فراهم نماید و یا حتی خواهد توانست جای خادم و خائن را عوض کند. آنچه در کلیپ مزبور از تمسخر و ریشخند و وقاحت دیده شد، متعجبم ساخت و ذهنم را به بازسازی‌های دروغین روایت‌های جنگی که توسط برخی دیگر از این نوع راویان به نفع خودشان انجام می‌گیرد، معطوف کرد.»

وی با اشاره به روایت‌های جعلی که به گفته او «عموما از همفکران این ناقلان اخبار دروغین سرمی‌زند»، گفت: «برخی روایت‌های همین آقای دکتر یا سردار س. ق. نه تنها شرم آور بلکه بسیار خطرناک است. از دوستان جبهه دیده و همرزممان انتظار نمی‌رود برای خالی نبودن عریضه یا برای جلب توجه، یا برای هر دلیل موجه و غیرموجه دیگر از جمله تقویت روحیه انقلابی و حماسی مردم مرتکب سندسازی و تاریخ‌سازی شوند. دوستان زیادی، از جمله نگارنده همین سطور، بارها اشکال ادعاهایشان را ثابت کرده‌ایم. دیگر با این قهرمان بازی‌های ساختگی چه چیزی می‌خواهند به‌دست آورند؟»

نداف درباره واکنش مناسب راویان و پژوهشگران دفاع مقدس گفت: «وظیفه همه ماست که با این پدیده زشت که نوعی سرقت فرهنگی نیز محسوب می‌شود مقابله کنیم. سرقت یعنی این که از من و شما و دیگر شاهدان عینی روایتی می‌شنوند و خود را به جای رزمندگان جا می‌زنند. برخی گویا هنوز برای درجه و یا دفاع از درجه‌های نا بحق گرفته شان، وسوسه می‌شوند این گونه تاریخ بسازند یا آن را وارونه کنند. حالا این جملگی را مقایسه کنید با بیان روایت‌های دوستان رنجدیده گمنام و پاکباخته‌ای که وقتی سخن به خاطرات خود می‌گشایند دهانمان را قفل می‌کنند و چشمانمان را می‌دوزند به لبانشان و بی‌اراده اشک را در دیده‌هامان جاری می‌سازند. کمی صداقت کافی‌ست که همه ما مثل اینان شویم. گوهری که این روزها کمیاب شده است.»

این پژوهشگر و نویسنده دفاع مقدس درخصوص ارزیابی فنی کلیپ منتشره گفت: «بنده فقط یک بار کار با مالیوتکا را از فاصله نزدیک دیدم. دو سه روز پس از عملیات عاشورا (در میمک) عراقی‌ها به یکباره حدود نزدیک به ۱۰۰ دستگاه تانک در مقابل خط دفاعی ما روبروی پاسگاه نی خزر آرایش دادند. انگار که به‌ هم چسبیده و به آرامی قصد داشتند خط تماسشان را به ما نزدیک کنند. در همین لحظات بود که یوسف کابلی به همراه یکنفر دیگر دولا دولا از کانال، خودشان را به جلو رساندند. تانک‌ها بدون دوربین قابل مشاهده بودند. او خیلی ذوق کرد و با خوشحالی و سراسیمگی صحنه را ترک نمود. شاید نیم ساعت طول نکشید که جیپ روباز او از دور نمایان شد. بدو بدو هر دو خودشان را به سنگر جلو رساندند. به سرعت سلاحی که تا آن موقع ندیده بودم را مجهز و مسلح کردند. چنان ماهرانه شلیک می‌کردند که این همه تانک را مجبور به توقف کردند. موشک یا راکت مالیوتکا وقتی رها می‌شد سیم دنباله‌اش، لول می‌خورد و جلو می‌رفت.»
وی در پایان گفت: «از آن زمان به بعد، من عاشق این شهید عزیز شدم که چگونه لنگان لنگان رفت و برگشت و بی‌سر و صدا و شلوغ‌بازی مأموریتش را به انجام رساند. باور کنید هر موقع در مسیر خیابانی که به نام او مزین است، قرار می‌گیرم، مو بر بدنم سیخ می‌شود.»
منبع: بهارنیوز

دکتر علی میرزامحمدی (جامعه شناس)
در دهه ۹۰ شاهد ظهور دسته‌ای از مدعیان اندیشه ورزی با تحلیل هایی فضل‌فروشانه بر اساس توهم توطئه بوده‌ایم. آنها این بار با ملغمه توهم و توهین، با تعرض به نخبه‌های محبوب، آشفته بازار تحلیل‌های بی اساس خود را گرم نگه می‌دارند. در این یادداشت به دلایل اجتماعی رشد این دسته از مدعیان اندیشه ورزی یا تئوریسین‌های خودخوانده خواهیم پرداخت.
 ریشه‌های رشد تئوریسین‌های خودخوانده را باید در انجماد گفتمان‌های فکری مطرح جامعه ایران جستجو کرد که جامعه تشنه اندیشه‌های جدید را به دامن افرادی سوق می‌دهد که با ساختار شکنی و  انتخاب گزینشی برخی دال‌های گفتمان‌های رایج، مفصل بندی التقاطی از آنها ارایه می‌کنند. این گفتمان‌های التقاطی به عنوان بدل و شکل نوین گفتمان‌های موجه به جامعه القا می‌شود. این نوع گفتمان یا آنچه در این نوشتار از آن به شبه اندیشه  نیز یاد می‌کنیم تصویر و تفسیری وا‍ژگونه از مسایل، ریشه ها، اولویت بندی، و راهکارهای مقابله با آنها ارایه می‌دهد. ترویج شبه اندیشه‌ها در سطح جامعه نه تنها کمکی بر حل مسایل نیست بلکه با تحریک عامه به فوران نا بهنگام احساسات و هیجانات زود گذر به مانعی مهم بر عقلانیت و مصلحت اندیشی است.

سخنوران این گفتمان‌های التقاطی و مروجان شبه اندیشه‌ها به جای آنکه تحت مشاوره‌های روانشناختی قرار گیرند در انجماد گفتمان‌های دیگر فرصت پیدا می‌کنند ترکیبی از توهم و تفکر را به نام اندیشه جدید به عامه القا کنند. صد افسوس برخی طیف‌های سیاسی و فرهنگی نیز از آنها به نام تئوریسن حمایت کرده و تریبون در اختیار آنها قرار می‌دهند و به صورتی گسترده، شبه اندیشه‌های آنها را بازنشر می‌کنند. این تئوریسین‌های خود خوانده دارای ویژگی‌های شخصیتی و توانایی‌های فردی ویژه‌ای هستند که به آنها در جذب مخاطب قدرت خاصی می‌بخشد. مهمترین ویژگی تئوریسین‌های خودخوانده دهه ۹۰  را به صورت زیر می‌توان خلاصه نمود:

الف- خود علامه‌پنداری
 تئوریسین‌های خودخوانده این تصور را درباره‌ی خود دارند که دارای دانشی ممتاز و گسترده هستند.آنها سخنان عجیب و جنجالی در حوزه‌های مختلف از جمله سیاست، سینما، اقتصاد، تاریخ و فلسفه مطرح می‌کنند، در حالیکه تخصص آکادمیک و سابقه روشنی در هیچ‌کدام از این زمینه‌ها ندارند! این خودعلامه پنداری موجب شده است آنها در شرایط فرهنگی خاص کشور در سالهای اخیر به وی‍ژه انزواطلبی و سکوت یا مهاجرت برخی نخبه‌های مطرح، جولان دهنده و سخنران محافل در مناسبت‌های دینی و اجتماعی شوند.

ب- توهم افشاگری‌های جهانی
تئوریسین‌های خودخوانده در محافل مختلف سعی در افشاگری‌های جهانی دارند! مثلاً آنها خبر دارند که کشورهای همسایه در حال سرقت ابرهای باران‌زای ما هستند، شلوار «جین» برآمده از مفهوم جن و کفش پاشنه‌بلند نماد سُم جن است، تاسیسات هارپ در حال تولید زمین‌لرزه در کشور است، فوتبال نوعی قمار و تماشای آن معادل تماشای نبرد گلادیاتورها است،پزشکی نوین تقلبی است و کمر به انقراض نسل بشر بسته است و طب سنتی باید جایگزین آن شود..! تئوریسین‌های خودخوانده در کل به همه چیز با دیده شک و تردید می‌نگرند و به زعم خود سعی دارند پشت پرده توطئه هایی را که بیشتر ما از آن غفلت داریم به ما عیان کنند!؟

ج- استدلال ورزی‌های غلط و دور شدن از واقعیتها
 استدلال ورزی یا صغری و کبری کردن‌ها و نتیجه گیری از آنها نیازمند طی مراحل درست است. آگزیوم‌ها باید صحیح باشد تا جریان استدلال ورزی و نتیجه گیری نیز صحیح باشد. در تئوریسین‌های خودخوانده این جریان به صورت ناقص و یا غلط پیگیری می‌شود. این نتیجه گیری‌های غلط، ریشه در اطلاعات غلطی دارد که این افراد از منابعی نامعتبر خوانده یا شنیده‌اند. متاسفانه حتی برخی از این افراد با وجود آشکار شدن نظریه‌ها یا پیش بینی های غلط  با لجبازی با مسائل برخورد می‌کنند و اصرار بر حفظ تصورات اشتباه خود دارند. آنها مطالعه گرانی حرفه‌ای و مشاهده گرانی کنجکاو هستند. آنها ساعت‌ها در کتابها، مجلات ، روزنامه ها، سایت‌ها ، برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌ها و کارتونها وقت صرف می‌کنند. اما این مطالعه‌های گسترده ولی سطحی و این کنجکاوی‌های برآمده از ذهن آشفته در خدمت تصور آنها بر تقویت باورهای غلط است. بر این اساس آنها با وجود این تلاش‌ها و تقلاها به منابع معتبری که باورهای آنها را رد می‌کند اطمینان ندارند. در نتیجه ذهن تئوریسین‌های خودخوانده  روز به روز از واقعیت‌ها دورتر می‌شود.

د- تمایل به احساس کنترل امور
به اعتقاد «کارن داگلاس» روانشناس بریتانیایی یکی از دلایل اعتقاد به تئوری توطئه که می‌تواند نیاز کاذب انسانها را به تئوریسین‌های خودخوانده تبیین کند پایین آمدن شاخص‌های امنیت و افزایش استرس عمومی در جامعه است. این افراد با اطمینان بخشی کاذب می‌توانند عامه را به حل این استرس‌ها با راهکارهایی که خود تجویز می‌کنند امیدوار کنند. خود این افراد در تحلیل‌های خود نگرانی‌های کاذبی مطرح می‌کنند که حس نیاز افراد جامعه را به کنترل این نگرانی‌ها افزون می‌کند. متاسفانه شرایط اقتصادی و سیاسی دهه نود این نگرانی‌ها را در افکار عمومی و نیاز کاذب عامه را به تحلیل‌های تئوریسن‌های خودخوانده افزایش داده است.

ه- اعتبارجویی اجتماعی
تحقیقات نشان داده است افرادی که در جامعه دارای موقعیت اجتماعی خوبی نیستند، بیشتر به تئوری‌های توطئه اعتقاد دارند. تئوریسین‌های خودخوانده معمولا” افرادی هستند که در هیچ یک از رشته‌های علمی نتوانسته اند جایگاه معتبر آکادمیک کسب کنند. آنها برای کسب اعتبار علمی مسیری غلط طی می‌کنند. به این معنا که با سوء استفاده از عطش جامعه به دانستن به زعم خود بر اساس شالوده شکنی مسایلی جدید مطرح می‌کنند. این شیوه طرح بر اساس مهارت خاص آنها در سخنوری و ایده پردازی است که آنها را در مرکز توجه عمومی قرار می‌دهد.  با وجود این آنها هرگز در مراکز معتبر علمی جایگاهی نداشته و فقط در مراکزی که خود ، حامیان یا مروجان آنها برپا داشته اند به عنوان توریسین‌ها حضور می‌یابند.

و- توهین و تخریب نخبه‌ها
 تئوریسین‌های خودخوانده سعی در تخریب منتقدان و مخالفان خود دارند. به ویژه زمانیکه کذب و توخالی بودن شبه نظریه‌های آنها بر همه بر ملا می‌شود برای بقا در مرکز توجه افکار عمومی نه تنها از ارائه‌ی پاسخ درباره‌ی تصوراتشان شانه خالی می‌کنند بلکه به مغلطه رو آورده و به منتقدان و فعالان سیاسی، چهره‌ها و نخبه‌های محبوب هنری، ورزشی، جهانی، اقتصادی، علمی و ادبی و عقاید و سلایق مختلف مردم می تازند و یا آنها را به استهزا می گیرند. به تازگی آنها با ملغمه توهم و توهین، پرده‌های حیا را دریده و ناجوانمردانه اقدام به افترازنی‌های اخلاقی می کنند.

آینده تئوریسن‌های خودخوانده دهه ۹۰ از شرایط اجتماعی و اقتصادی جامعه ایران تاثیر می‌گیرد. به این معنا که هرچه شرایط ناامنی و استرس ناشی از این شرایط افزایش یابد افکار عمومی آمادگی بیشتری دارند تا در دام تحلیل‌های ترکیب یافته از توهم، توهین و شبه اندیشه گرفتار شوند. خطر جدی تر زمانی است که تحلیل های آنها سیاستگذاری های حوزه های مختلف کشور را تحت تاثیر قرار دهد. سکوت و انزوای متفکران اصیل، این خطر را با گسترده تر کردن میدان مانور این دسته از مدعیان افزایش خواهد داد.

با اینهمه مباحثه و مناظره مستقیم با این افراد به صلاح نیست، چراکه متفکران اصیل قصد ارایه حقایق علمی را دارند در صورتیکه با تکیه بر نظریه «کارن داگلاس» روانشناس بریتانیایی تئوریسن‌های خودخوانده بسته به نیازهای روانی خود از حس افشاگری، کسب کنترل و چهره‌ی معتبر کاذب خود، حقایق مسلم را انکار خواهند کرد. بر این اساس بهترین شیوه نقد، تحلیل غیرمستقیم شبه نظریه‌ها بدون ذکر نام این افراد است. مخاطب قرار دادن مستقیم آنها با بر آورده کردن نیاز آنها به کسب حیثیت اجتماعی، موجب خواهد شد بر توهمات خود اصرار بیشتری داشته باشند. اما در سطحی کلان، نقش نظام آموزش و پرورش در پرورشی نسلی که با روش تفکر و استدلال منطقی آشنایی بیشتری داشته باشد غیر قابل انکار است. این کار به تمایز بین توهم و واقعیت و علم و شبه علم در نزد افکار عمومی کمک شایانی خواهد نمود.
 
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: این روزها متهمان فسادهای مالی و بانکی، صف به صف رو به روی میز قاضی می‌نشینند و از خود در برابر اتهام‌های وارده دفاع می‌کنند. بسیاری از این متهمان یک وجه اشتراک مهم با هم دارند؛ آنهم چهره ظاهرالصلاح است. موهایی به کنار شانه زده، ریشی بر صورت و تسبیح و انگشتر به دست!

در جامعه ایرانی هر کسی این شمایل را داشته باشد، مردم او را فردی مذهبی قلمداد می‌کنند. آنها نه تنها در ظاهر بلکه در دفاعیه‌های خود هم از فعالیت‌های مذهبی و ملی خود برای ایران و اسلام سخن می‌گویند. حضور این افراد با این چهره‌ها نشان می‌‍دهد که هنوز راه پیشرفت در این کشور نه بر اساس شایستگی بلکه به خاطر ظاهر یا بهتر بگوییم ظاهر‌سازی است. امثال این افراد به این نتیجه رسیده بودند که اگر در قالب آدم‎های مذهبی خود را معرفی کنند، کارشان بهتر و بیشتر راه می‌افتد.

بستن یقه، عقیق دست کردن و ادا کردن کلامت عربی از حلق، همچون آسانسوری است که برخی را از طبقه یک به سرعت به طبقه‌های بالا می‌رساند و این در حالی است که بسیاری برای رفتن به طبقه‌های بالا از پله‌ها استفاده می‌کنند. وقتی در استخدام‌ها از نماز جمعه، شلوار لی و نداشتن ماهواره سخن به میان می‌آید باید انتظار این را هم داشت که در دادگاه‌های فساد مالی چهره‌های به ظاهر مذهبی را هم دید.

خیلی از کسانی که در مرحله استخدام هستند، به نماز جمعه نرفتند یا خیلی از واجبات و مستحبات خود را انجام نمی‌دهند اما برای اینکه استخدام شوند، می‌گویند هر هفته نماز جمعه می‌رویم و تا تعقیبات نماز صبح را نخوانیم از سجاده بلند نمی‌شویم. متاسفانه جامعه، مردم را به سمت ریا هُل می‌دهد. آنها می‌بییند اگر ریا نکنند کارشان راه نمی‌افتد. در برخی اداره‌ها آنهایی که به دنبال گرفتن وام و یا تسهیلات هستند، در صف اول نماز حضور پیدا می‌کنند و والضالین را چنان می‌کشند که همه بشنوند.

همین رفتارها باعث شده است تا ما مردی را که ریشی دارد و انگشتری به دست کرده است را مذهبی و دیگری را غیر مذهبی بدانیم. این در حالی است که ممکن است فردی که ظاهر عادی و حتی غیرعادی دارد بسیاری مذهبی‌تر از کسانی باشد که ادعای مذهبی بودن دارند. بروید متن این دادگاه‌‌ها را بخوانید و ببینید که این متهمان چقدر از انقلاب و امام حسین برای دفاع از خود خرج کردند. در دین اسلام بر روی حق الناس تاکید بسیاری شده است.

اما می‌بینیم به راحتی توسط کسانی که نام دین را یدک می‌کشند زیر پا گذاشته می‌شود. باید از اینکه دین مردم ظاهری شده است، بترسیم. از اینکه کسانی که خود را مذهبی معرفی می‌کنند اما حق مردم را می‌خورند، وحشت کنیم. کاش قبل از گرفتن هر وامی، استخدام شدن در هر اداره‌ای این بیت حافظ را با خود مرور کنیم که حافظا می‌خور و رندی کن و خوش باش ولی/ دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
منبع: بهارنیوز