بایگانی ماه : ژانویه, 2018

احد وظیفه در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بر اساس نقشه‌های هواشناسی امروز با فعالیت سامانه بارشی در مناطقی از غرب، جنوب غرب، دامنه‌های زاگرس مرکزی، دامنه‌های جنوبی البرز و نواحی مرکزی کشور ابرناکی، بارش باران، در مناطق سردسیر و کوهستانی بارش برف گاهی با وزش باد رخ می‌دهد.وی افزود: امروز به‌تدریج با نفوذ جریان‌های شمالی در سواحل غربی و مرکزی خزر نیز بارش باران و وزش باد شروع می‌شود.مدیر کل پیش‌بینی و هشدارسریع سازمان هواشناسی در ادامه گفت: فردا (۱۷ دی‌ماه) ضمن کاهش دما در نیمه شمالی و نیمه غربی کشور، بارش باران در سواحل دریای خزر و بارش باران و برف در شمال شرق، ارتفاعات البرز، دامنه‌های زاگرس مرکزی و جنوبی و به صورت پراکنده در برخی نقاط مرکز، جنوب، برخی مناطق شرق و جنوب شرق کشور پیش‌بینی می‌شود.وظیفه با اشاره به اینکه بارش‌ها روز یکشنبه در برخی مناطق گیلان و مازندران شدت بیشتری خواهد داشت، اظهار کرد: روز دوشنبه (۱۸ دی ماه) در برخی مناطق شرق کشور به ویژه در استان‌های هرمزگان، نیمه شرقی فارس، کرمان و دامنه‌های زاگرس جنوبی بارش باران و درمناطق سردسیر و کوهستانی بارش برف، گاهی همراه با وزش باد پیش‌بینی می‌شود. روز دوشنبه کاهش دما و در بعضی ساعات وزش باد شدید در نیمه شرقی کشور رخ خواهد داد.وی ادامه داد: دریای خزر در بعد از ظهر امروز و طی فردا و خلیج فارس در روزهای یکشنبه ودوشنبه مواج پیش بینی می‌شود.مدیر کل پیش‌بینی و هشدارسریع سازمان هواشناسی در مورد هوای تهران گفت: فردا آسمان تهران نیمه ابری، همراه با مه صبحگاهی، گاهی وزش باد در بعدازظهر کاهش ابر پیش‌بینی می‌شود و بیشترین و کمترین دما بین ۹ و صفر درجه سانتیگراد خواهد بود همچنین در روز دوشنبه ( ۱۸ دی‌ماه) صاف همراه با غبار محلی با بیشینه و کمینه دمای ۸ و منفی یک پیش‌بینی می‌شود.
منبع: بهارنیوز

به گزارش ایسنا، در اطلاعیه‌ای که از سوی سازمان حمل و نقل و ترافیک منتشر شده، با اشاره به سوالات مکرر شهروندان درباره طرح ترافیک جدید و توقف ثبت‌نام آرم‌های سابق، آمده است: لایحه پیشنهادی شهرداری تهران برای تغییر شیوه صدور اجازه ورود به محدوده‌ها، در آستانه ارائه به شورای اسلامی شهر تهران برای بررسی و تصویب است.این سازمان از عموم کارشناسان و صاحبنظران دعوت کرده است که با اطلاع کامل از ابعاد و جنبه‌های مختلف این طرح، نقدها و نظرات خود را برای اصلاح مشکلات احتمالی اجرای آن اعلام کنند.در این اطلاعیه از همه اظهارنظرکنندگان خواسته شده است که به جای منافع شخصی و گروهی، منافع عموم مردم را مدنظر قرار دهند و کمک کنند که شرایطی عادلانه‌تر برای مردم تهران فراهم شود و به سمت شهری با ترافیک و آلودگی کمتر حرکت کنیم.

متن این اطلاعیه بدین شرح است:
« سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در پاسخ به سوالات مکرر شهروندان محترم درباره طرح ترافیک جدید و توقف ثبت‌نام آرم‌های سابق، به اطلاع عموم مردم می‌رساند که با توجه به برنامه جدید شهرداری برای تغییر شیوه اجرای طرح ترافیک که با هماهنگی نهادهای ذی‌ربط در حال طی مراحل قانونی است، ثبت‌نام برای دریافت آرم طرح ترافیک سال ۱۳۹۷ انجام نخواهد شد. بر اساس طرح جدید، شهروندان نیازی به خرید سالانه آرم طرح ترافیک ندارند و بر اساس ضوابطی که بعد از تصویب نهایی اعلام خواهد شد، می‌توانند با پرداخت عوارضی که میزان آن توسط شورای محترم اسلامی شهر تهران تصویب خواهد شد، وارد محدوده طرح ترافیک شوند.

لایحه پیشنهادی شهرداری تهران برای تغییر شیوه صدور اجازه ورود به محدوده‌ها در آستانه ارائه به شورای شهر تهران برای بررسی و تصویب است. جزییات طرح پیشنهادی شهرداری تهران نیز در هفته‌های اخیر از طریق رسانه‌های گروهی به اطلاع مردم رسیده است. بدیهی است که بر اساس قانون، جزییات و نرخ‌های اعلام‌شده تا کنون، قطعی نیست و اختیار تغییر آنها با اعضای شورای شهر است. در همین فرصت، از عموم شهروندان و به ویژه کارشناسان و صاحبنظران نیز دعوت می‌کنیم که شهرداری را از نقدها و نظرات خود درباره این طرح بهره‌مند سازند تا برای اصلاح مشکلات احتمالی آن در مقام اجرا اقدام شود. جای این گلایه از برخی مسئولان سابق و معدودی از ارباب جراید نیز باقی است که بدون اطلاع کامل از ابعاد و جنبه‌های مختلف این طرح، به طرح ابهاماتی پرداختند که پاسخ آنها در توضیحاتی که تاکنون از سوی مدیران شهرداری تهران اعلام شده، وجود داشته است.سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران به صراحت اعلام می‌کند که در دوره مدیریت جدید، توزیع کارت‌های شناور طرح ترافیک به‌طور کامل متوقف شده و ۶۴۲ کارت باقی‌مانده از قبل نیز باطل شده است. بعد از این هم پرونده کارت‌های شناور که صدور و توزیع آنها از اساس با ابهام قانونی مواجه بوده و مراجع نظارتی هم بر ممنوعیت آن تاکید دارند، برای همیشه بسته خواهد شد. در طرح جدید هم برخلاف آنچه برخی ادعا کرده‌اند، هیچ تبعیضی بین مدیران شهرداری با دیگران وجود نخواهد داشت و عوارض خودروهای مدیران همه ارگان‌ها با آحاد مردم برابر خواهد بود.

بنا براعلام روابط عمومی معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، شهرداری تهران در طرح ترافیک جدید قصد دارد ضابطه را برای همیشه جایگزین رابطه کند و در حذف سلیقه‌مداری و قدرت ناشی از اعطای آرم به این و آن پیشقدم شود. البته این تصمیم دشواری است که موفقیت در آن نیازمند همراهی نهادهای مختلف، اصحاب رسانه‌ها و همه کسانی است که به نوعی در این باره به ابراز نظر می‌پردازند. لذا از همه اشخاص و نهادهایی که در این باره اعلام موضع می‌کنند، می‌خواهیم به جای منافع شخصی و گروهی، منافع عموم مردم را مدنظر قرار دهند و کمک کنند که شرایطی عادلانه‌تر برای مردم تهران فراهم شود و به سمت شهری با ترافیک و آلودگی کمتر حرکت کنیم.»
منبع: بهارنیوز

سعید صفاتیان  در گفت و گو با ایرنا افزود: برای بانوان ۱۶ تا ۳۰ سال کسانی که مصرف کننده ماده مخدر «گل» هستند، باید فکری کرد چون همین موضوع موجب رشد اعتیاد در بانوان، از هم پاشیدن کانون خانواده ها و گرایش بسیاری از بانوان به مصرف این نوع از موادمخدر می شود.صفاتیان درباره زنانه شدن چهره اعتیاد نیز تاکیدکرد: زنانه شدن اعتیاد یعنی اینکه بیش از ۵۰ درصد معتادان در کشور بانوان باشند اما در هیچ جای دنیا این را نداریم شاید در برخی از کشورهای میزان زنان به ۱۵ تا ۲۰ درصد برسد.وی با بیان اینکه در ایران حدود ۱۰ درصد از معتادان کشور را بانوان تشکیل می دهند، اضافه کرد: متاسفانه بسیاری از بانوان از سن ۲۰ سال به بالا به خاطر لاغری با استفاده از تبلیغات شبکه های اجتماعی و آرایشگاه ها به سمت موادی مانند شیشه می روند، که البته درمان این افراد بسیار سخت تر است چون حمایت های اجتماعی کمتری دارند و دیرتر به مراکز درمان مراجعه می کنند و بخاطر اعتیاد به فساد و فحشا کشیده می شوند.مدیرعامل موسسه دانش اعتیاد و روانشناسی ادامه داد: یک مشکل دیگر که درباره اینها رخ می دهد، این است که اگر این بانوان ازدواج کنند و باردار شوند بچه آنها هم اعتیاد دارد، که فاجعه دیگری به موضوع اعتیاد در کشور افزوده می شود.وی تصریح کرد: اکنون ۱۰ درصد معتادان و مصرف کنندگان موادمخدر در کشور زن هستند، پس باید برنامه ریزی به گونه ای باشد که از افزایش تعداد بانوان معتاد در کشور جلوگیری شود، البته دولت طرح کاهش ۲۵ درصدی اعتیاد در طول برنامه ششم توسعه را پیش بینی کرده است که امیدواریم به موضوع اعتیاد بانوان نیز در این طرح نگاه ویژه ای شود.صفاتیان ادامه داد: با استفاده از طرح کاهش ۲۵ درصدی اعتیاد در کشور می بایست ۲،۵ درصد اعتیاد در میان بانوان نیز کاهش داده شود، البته در طرح های اجرایی در کشور متاسفانه برنامه ریزی قوی وجود ندارد که بتوانیم کاهش آمار اعتیاد در بانوان را داشته باشیم.وی ابراز امیدواری کرد: با تلاش همه مسئولان و متولیان امر مبارزه با موادمخدر بتوانیم علاوه بر پیشگیری، درمان و مقابله، جهت کاهش آمار معتادان و جلوگیری از افزایش مصرف کنندگان موادمخدر کشور گام های اساسی برداشت چون اعتیاد مادر آسیب های اجتماعی است و تمام عرصه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را تحت تاثیر قرار می دهد.
براساس آخرین شیوع شناسی اعتیاد در کشور، دو میلیون و ۸۰۰ هزار نفر معتاد در کشور وجود دارد.
منبع: بهارنیوز

مستاصل، بلاتکلیف، با غمی که امکان بروز نداشت. «چیزی یادم نمیاد. ساقی‌ای که بهم عرق داده بود، حتما قرص ریخته بود توش. من قبلا هم مست کرده بودم ولی کدوم آدمیه که با مست‌کردن، آدم بکشه؟ من هیچی یادم نمیاد و نمی‌فهمم چیکار کردم.»به گزارش خبرآنلاین، اینها را امیرحسین، یک هفته قبل از اعدام می‌گفت؛ در تماس ده دقیقه‌ای از زندان. زمانی که امید داشت به بخشش و درخواست کمک می‌کرد. «وقتی با داییم رفتیم و خودم رو معرفی کردم، مجبورم کردن که هر اتفاقی افتاده رو اعتراف کنم. شرایط سختی بود و من به‌خاطر عرقی که خورده بودم هیچی یادم نمیومد. برای اینکه خلاص بشم، یه داستانی رو روایت کردم. من هنوزم یادم نمیاد چیکار کردم.»این حرف‌ها باید می‌ماند تا زخمی را باز نکند؛ نه زخم خانواده‌ای که ستایشش را از دست داده نه زخم امیرحسینی که روایتش با درد است. این حرف‌ها در همان تماس‌های چند دقیقه‌ای با استرس تمام‌شدن تماس باید می‌ماند تا خود امیرحسین روایتشان کند؛ اما حالا که نیست شاید این حرف‌ها بتواند خیلی چیزها را ترمیم کند، که اگر ترمیمی باشد، نه ستایشی قربانی می‌شود نه امیرحسینی بالای دار می‌رود. ترمیمی که راه‌حل‌ش حذف و اعدام نباشد. «همه تفریح من گوشیم بود؛ چیز دیگه‌ای نداشتیم. یه رفیق هم داشتم که دور از چشم بابام باهاش بیرون می‌رفتم؛ وگرنه دعوام می‌کرد. این ماجرا سر گوشیمم بود البته. دوست نداشت همش سرم تو گوشیم باشه؛ ولی خب چیکار می‌کردم؟»

«چی دارم بگم جز اینکه اشتباه کردم؟ نفهمیدم. اون موقع انقدر حالم بد بود و تو حال خودم نبودم که به یک چیزهایی اعتراف کردم که به ضررم شد. هرجا هم گفتم دروغ بود کسی باور نکرد. نمی‌دونم چقدر درسته بگم یا نه ولی به‌خدا من با هیچ‌کس رابطه جنسی نداشتم. ۱۶ ساله‌م بیشتر نبود. نفهمیدم.» امیرحسین نمی‌توانست درباره قبل از آن لحظه‌ها حرفی بزند، نمی‌توانست پل بزند به گذشته و خاطره‌بازی کند. نمی‌توانست و تنها حرفش این بود که اشتباه کردم و نفهمیدم. دلش می‌خواست جبران کند اما نشد. پنج‌شنبه صبح اعدام شد.سرباز رجایی‌شهر می‌گفت بالاخره نتوانستند امیرحسین را نجات دهند؟ نشد و امیرحسین اعدام شد، دومین قربانی آن اتفاق. حاصل شانتاژ و شوآف برای سوژه‌هایی که آن را به نام خودمان بزنیم؛ که هرچقدر اشک بیشتری را درآوردیم و نفرت بیشتری کاشتیم؛ ما برنده‌ایم. که حقوق متهم را به عمد یادمان رفت تا بگوییم ما با خانواده ستایش همراهیم و نفرت کاشتیم برای دور و بری‌ها. که روزهای آخر خانواده‌ ستایش بگویند ما به اعدام راضی نیستیم اما خیلی‌ها ما را تهدید کرده‌اند که اگر رضایت بدهیم فلان و بهمان می‌کنیم.انگار که یادمان رفته باشد ستایش و امیرحسین هر دو کودک بودند؛ وقتی حتی فعالان مدنی حامی کودکان نیز از پیگیری‌های همه جانبه این پرونده با محوریت اینکه دو کودک قربانی این ماجرا شده‌‌اند، شانه خالی کردند، دیگر نمی‌شود به موضع‌گیری‌های مجازات‌گرایانه افکار عمومی دل بست. با همه اینها امیرحسین حذف شد تا دیگر شاهد تجاوز و قتل نباشیم؛ بی‌خبر از آن که مشکل فردی نیست و ریشه در جامعه‌ای دارد که خشونت زیر پوستش نفس می‌کشد.
منبع: بهارنیوز

می‌گل هشترودی-روزنامه بهار
در اعتراضات هفته گذشته شاهد این بودیم که در کنار مردمی که از وضع اقتصادی موجود اعتراض داشتند جوانانی هم دست به اعتراض زده بودند که از نسل سوم انقلاب به حساب می‌آمدند. با وجود این که به گفته روانشناسان دهه‌های هفتاد و هشتاد نسلی متفاوت از نسل‌های پیشین خود هستند اما این اعتراضات سبب شد که در کنار نسل‌های گذشته خود حتی با شور و هیجان بیشتری به مطالبه گری پرداخته و اعتراضات خود را نسبت به اوضاع کنونی اشتغال و اقتصاد و حتی تحصیل بیان کنند اما باید دید خواسته این جوانان چیست و چرا تا کنون به آن پرداخته نشده است؟
***

انتخاباتی که حول محورهفتادی‌ها رقم خورد
حالا بیش از یک هفته از اعتراضات می‌گذرد؛ هفته‌ای پرالتهاب و پرسروصدا که کم‌کم رو به آرامی می‌گذارد. موضوعی که توجه‌ها را بیشتر از همه جلب کرده، بیشتر از آن‌که سیاسی یا اقتصادی باشد، اجتماعی است. نسلی معترض که این‌روزها سربرآورده و مورد توجه‌ جامعه‌شناسان قرار گرفته است. مسئولان می‌گویند؛ بیشتر آن‌ها که در روزهای گذشته به خیابان‌ها آمده‌اند، جوان بوده‌اند و نوجوان؛ همان‌ها که حالا چند سالی است با یک اصطلاح نامیده می‌شوند: «دهه هفتادی‌ها و دهه هشتادی‌ها.»به یاد داریم که دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری عرصه خودنمایی همین دهه هفتادی‌ها و دهه هشتادی هایی بود که کودکی متفاوتی از بچه‌های دهه ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ را تجربه کرده بودند. آنان بی‌واهمه مطالبات خود را فریاد می‌زندند. مطالباتی که صرفا سیاسی نبود و سویه‌های پررنگ اجتماعی و فرهنگی داشت.در واقع می‌توان گفت که در انتخابات ریاست جمهوری میدان‌دار کمپین‌های انتخاباتی همین جوانان دهه هفتادی بودند که این روزها نیز برای دومین بار مطالباتشان را در اعتراضات مردمی فریاد زدند.

نسل‌های آرمانگرا و نسل‌های واقع گرا
تفاوت‌های بسیاری بین نسل‌های شصت و هفتادو حتی هشتاد وجود دارد و همین تفاوت‌ها نیز باعث شده است که متولدین دهه شصت با هر سختی و مشکلاتی جنگیده و کمتر دیده شده که لب به اعتراض باز کنند اما متولیدین دهه ۷۰ که این روزها پا به دانشگاه گذاشته و جوانان این کشور را تشکیل می‌دهند تفاوت بسیاری با دهه شصتی‌ها دارند و یکی از دلایلی که باعث حضور این جوانان در اعتراضات اخیر بود همین وجه تفاوت است.
متولدین دهه شصت همیشه در حال جنگیدن برای به دست آوردن حداقل‌ها بوده‌اند. این حداقل‌ها از نشستن در سر نیکمت سه نفره مدرسه شروع و به یک صندلی در دانشگاه، رفتن به سربازی و به دست آوردن کار ختم می‌شد. برای این نسل که پدر و مادرشان در ابتدای نوزادی آن‌ها را دکتر و مهندس صدا میزدند رفتن به دانشگاه یعنی تمام موفقیت‌هایی که یک جوان می‌تواند به دست آورد و نرفتن به دانشگاه نیزبه معنای پایان دنیا تلقی می‌شد. برای این افراد به دست آوردن تمام حد اقل‌ها با رقابتی سخت همراه بود به طوری که به دلیل جنگ‌هایی که برای رسیدن به حداقل‌ها داشتند، دیگر توان داد زدن و اعتراض کردند از وضعیت نا به سامان اقتصادی یا بی‌کاری را نداشتند.

اما متولدین دهه هفتاد و هشتاد که دارای حضور پررنگی در تمام عرصه‌ها هستند، این روزها معترضند و اعتراضشان را با صدای بلند و رسا عنوان می‌کنند و این بزرگترین تفاوت دهه هفتاد و هشتاد با نسل‌های قبل است. فراموش نکنیم این نسل همان نسلی است که حدود ۲هزار نفر نوجوان دهه هشتادی تنها از طریق یک وعده تلگرامی در مجتمع تجاری کوروش دورهم جمع شده‌اند و همه را به فکر انداخت که این نسل دغدغه‌ها و اولویت‌هایش برای زندگی؛ قطعا با نسل‌های پیش از خود تفاوت دارد. حضور این نسل را بار‌ها و بار‌ها در اتفاقاتی مانند مراسم درگذشت مرتضی پاشایی، کلیپ هپی، تجمع اعتراضی دانش آموزان به دلیل سختی امتحانات، خودکشی‌هایی که در این نسل رخ می‌دهد، ازدواج‌های زود هنگام‌شان وغیره که موجب شده نگاه‌ها و توجه‌ها به نسل جدید معطوف شود، دیده ایم. نسلهایی که حالا قشر جوان کشور را تشکیل می‌دهند و به قاطعیت می‌توان گفت از همان ابتدا تا کنون به هیچ یک از مطالبات این جوانان پاسخی داده نشده است.

صداهایی که ناشنیده باقی ماند
معصومه ابتکار، معاونت زنان و خانواده ریاست‌جمهوری در رابطه با اعتراض جوانان در هفته گذشته و بازداشت‌شدگان حوادث اخیر که اغلب جوانان هستند می‌گوید: «ما به گفت‌وگوی عمیق بین نسلی نیازمندیم. حتما نیازمند شنیدن صدای نوجوانان و جوانان هستیم، زیرا برای شنیدن صدای نسل دهه ۷۰ و ۸۰ فرصت و فضای کافی نه در خانواده و نه در جامعه فراهم نکرده‌ایم. البته اقدامات خوبی در آموزش و پرورش یا دانشگاه‌ها برنامه‌ریزی شده، ولی کافی نیست. حتما باید صدای جوانان و نوجوانان شنیده شده و مطالبات آنها درک شود. این گفتمان با شنیدن شروع می‌شود یعنی قبل از اینکه ما صحبت کنیم، باید صدای نسل دهه ۷۰ و ۸۰ را بشنویم. باید در رسانه‌های عمومی، فضای عمومی جامعه، دانشگاه‌ها، آموزش و پرورش و خانواده برای جوانان و نوجوانان جایگاه قائل شویم، این نسل به فضای مجازی گرایش زیادی پیدا کرده است این در حالی است که فضای مجازی همان قدر که فرصت‌های فوق‌العاده‌ای دارد، مقداری تهدید هم دارد که توانمندسازی جوانان برای استفاده صحیح از فضای مجازی بهترین راه برای مقابله با تهدیدات است.  صدای جوانان و نوجوانان ابتدا در داخل خانواده شنیده شده و به رسمیت شناخته شود. جوانان و نوجوانان را نباید فقط به عنوان یک عنصر فرمان‌بر در نظر گرفت بلکه باید حق پرسشگری و چالش‌گری آنها را به رسمیت شمرد.»

این یعنی ابتدای همان اعتراضی که بار‌ها و بارها چه در همایش‌های قبل از انتخاباتی و چه در اعتراضات هفته گذشته باید شنیده می‌شد اما نشنیده باقی ماند.  هر جا که پای مطالبه گری در میان بوده است جوانان امروز صدایشان بلند بوده و اما صدایشان شنیده نشده است و به خواسته‌های آن‌ها پاسخ مناسبی داده نشده است. روزی در مجتمع تجاری کوروش دور هم جمع شدند که شمارشان را به نمایش بگذارند، روز دیگر در مراسم تشییع جنازه مرتضی پاشایی خواستار شادی و امید به زندگی بودند و در اعتراض به امتحانات نهایی و اجتماع در مقابل اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران ثابت کردند که از حقشان کوتاه نخواهند آمد. اما امروز خواسته این جوانان چیزی جز رفاه حداقلی برای زندگی، اشتغال مناسب و شادی و نشاط و امید به زندگی نیست؛ این که چرا به این خواسته‌ها توجهی نمی‌شود را باید از مسئولین پرسید.

صدایشان را بشنویم
این طور که معلوم است آمار دقیقی از دانشجویان اعتراضی و بازداشتی در دسترس نیست اما این را باید به خاطر سپرد که مطالبات نسل جدید با فیلترینگ تلگرام و اینستاگرام رفع نمی‌شود. آنها می‌خواهند بگویند «ما هستیم» و به دنبال آن، نیازها و شرایط خود را به همه یادآوری کنند. البته این نوع قدرت نمایی و خودنمایی نسل جدید نشانه‌ای از عصر جدید یعنی عصر الکترونیک، موج سوم و عصر مجازی هم می‌تواند باشد. این نوجوانان زیر ۲۰ سال با دنیایی متفاوت از سایر بخش‌های سِنی جامعه، نشان داده‌اند که دارای نیازها، نگاه، جهان بینی و از همه مهم تر مطالبات خاص خود هستند. به همین دلیل کارشناسان می‌گویند باید بیش از پیش به آنها اهمیت داد و منتظر دیگر خودنمایی‌ها و قدرت نمایی‌های آنها بود و اگر بخواهیم با آنها از طریق سختگیری وارد تعامل شویم شاید اتفاقاتی جبران ناپذیری رخ بدهد. به همین دلیل است که آن‌ها بر لزوم تغییر رویکردها به این نسل تاکید می‌کنند و معتقند که آنها را با تمام شادی‌هایشان، هیجاناتشان، تنش‌ها‌شان، تلخی‌هایشان و حتی خشونت‌هایشان جدی بگیریم و تنها به این بسنده نکنیم وکه بگویم که «اینها هنوز بچه هستند» باید صدای آن‌ها را بشنویم…
منبع: بهارنیوز

به گزارش پایگاه خبری پلیس، سردار “مهدی انصاری” در جمع خبرنگاران افزود: ساعت ۳۰ دقیقه بامداد امروز یکشنبه، ۱۷ دی ماه فردی با مراجعه به منزل پدر خانم خود در یکی از روستاهای اطراف یاسوج، با شلیک اسلحه کلاشینکف پدر و مادر خانم خود را به کام مرگ ‌کشاند.وی بیان کرد: همچنین در این تیراندازی این فرد، همسر و یکی از بستگان خانواده پدر خانم قاتل نیز زخمی و روانه بیمارستان شدند که وضعیت همسر قاتل مطلوب نیست.
فرمانده انتظامی استان کهگیلویه و بویراحمد اضافه کرد: قاتل هم اکنون متواری شده اما اقدامات لازم برای دستگیری وی در کمترین زمان ممکن در دستور کار است.
 
منبع: بهارنیوز

علیرضا آیروش روز دوشنبه در گفت و گو با  ایرنا افزود: به دلیل گسترش لکه های نفتی و شعله های آتش تا شعاع بیشتر از یک کیلومتر، علیرغم بسیج امکانات و تجهیزات امدادی و آتش نشانی در محل، هنوز کشتی در آتش می سوزد و آتش آن خاموش نشده است.آیروش در مورد وضعیت جستجوی خدمه نیز گفت: هیچ شواهدی برای جان باختن خدمه مفقود شده کشتی ایرانی وجود ندارد و جستجوها برای یافتن افراد مفقود شده همچنان ادامه دارد.
وی گفت: دولت محلی شانگهای و همچنین دولت مرکزی پکن تمام تلاش خود را برای جستجوی خدمه مفقود شده این کشتی بکار گرفته است.شنبه شب در اثر برخورد نفتکش ایرانی با یک کشتی باری چینی – هنگ کنگی در سواحل شرقی این کشور ۳۲ خدمه که ۳۰ نفر آنها ایرانی و دو نفر بنگلادشی هستند، مفقود شده اند.وز­ارت حمل و نقل چین اعلام کرد حادثه ساعت ۸ شب شنبه در ۱۶۰ مایلی دلتای یانگ تسه رخ داد.این کشتی به مقصد کره جنوبی حرکت می کرده که در ۲۵۰ کیلومتری سواحل شهر شانگهای چین با یک کشتی باربری ثبت شده برای هنگ کنگ برخورد کرده است.وزارت راه و ترابری چین در بیانیه ای اعلام کرده که ۲۱ سرنشین چینی کشتی باربری کریستال که حامل بار غله از آمریکا بوده است، نجات یافته اند.اوت سال ۲۰۱۶ نیز یک نفتکش ایران در تنگه سنگاپور با یک کشتی باری سوییس برخورد کرد که تلفاتی نداشت و باعث نشت نفت به دریا نشد.
منبع: بهارنیوز

به گزارش مهر، به گزارش واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد، فریده اسدیان گفت: مقاوم‌سازی ساختمان‌ها از جمله اقداماتی است که در بحث مدیرت قبل از وقوع زمین ‌لرزه باید به آن توجه ویژه‌ای شود.وی افزود: با نگاه به خسارات زمین‌لرزه کرمانشاه مشخص می شود، بیشترین تلفات جانی و مالی در بخش بافت‌های فرسوده بوده و حتی در ساختمان‌های مسکن مهر نیز تنها شاهد تخریب نما و دیوارهای نازک بوده‌ایم.استاد ژئومورفولوژی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد تاکید کرد: تمهیداتی نظیر تعیین مناطق امن در منزل برای پناه بردن در هنگام وقوع زلزله، مناطق امن در تهران و حاشیه شهر و قطع خودکار شریان‌های اصلی آب، برق و گاز از جمله عواملی است که باید در بحث مدیریت بحران زمین‌لرزه‌ها به آنها توجه ویژه ای شود.اسدیان با اشاره به حرکت صفحه عربستان از سمت جنوب غرب کشور و فشار وارده از آن که منجر به تغییر رفتار در گسل‌های ایران شده است، افزود: پس از وقوع زلزله ۵.۲ ریشتری در تهران، شایعه‌های فراوانی به‌خصوص در مورد تخریب بسیار سنگین در تهران ایجاد شد.

وی عنوان کرد: میزان تخریب ناشی از زلزله در تهران به هیچ عنوان بر اساس گفته‌ها و شایعات مطرح شده نخواهد بود. البته مناطقی مانند منطقه ۱۲ که در بافت فرسوده واقع شده‌اند ممکن است آسیب بیشتری ببینند.استاد ژئومورفولوژی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد با بیان اینکه در حال حاضر وضعیت گسل‌های تهران به حالت آرامش برگشته است، گفت: وقوع زمین‌لرزه‌های مختلف در سطح کشور، مانند خوزستان، کرمان، کرمانشاه، لنگرود و ایلام نشان از تخلیه انرژی زمین دارد.اسدیان اظهار داشت: به‌جای ترس و دلهره از آنها، باید صبر کرد تا گسل‌ها، فعالیت خود را انجام داده و به حالت آرامش نزدیک شوند.وی به ساخت‌وسازهای اخیر در ژاپن با بهره‌گیری از فناوری نانوکربن اشاره کرد و ادامه داد: برای مدیریت قبل از بحران زلزله، لازم و ضروری است تا بلند مرتبه‌ سازی با تکنولوژی جدید و قابل انعطاف در برابر زلزله صورت گیرد.استاد ژئومورفولوژی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد گفت: اخیرا در کشور ژاپن از فناوری نانوکربن برای ساختمان‌های مرتفع استفاده شده که تا زلزله‌های ۹ ریشتر از خود مقاومت نشان داده است.
منبع: بهارنیوز

محمد راستاد، مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی از تلاش برای انتقال این جسد به شانگهای و اقدامات لازم برای شناسایی هویت خبر داده است. این در حالیست که تلاش نیروهای امدادی برای مهار آتش سوزی این نفتکش تا ساعات اولیه بامداد دوشنبه به نتیجه نرسیده و دلیل اصلی وقوع این سانحه هنوز مشخص نیست. وزش باد شدید نیز عملیات اطفا حریق در این نفتکش را کند کرده است. سی و دو تن از خدمه و کارکنان تانکر نفتی سانچی که سی نفر از آنها را افراد ایرانی تشکیل می دادند، شنبه شب و در پی برخورد شدید این نفتکش با یک کشتی باری در آبهای شرق چین ناپدید شدند.
 

سیروس کیانی، مدیرعامل شرکت ملی نفتکش ایران پیش تر گفته بود «یکی از قایق‌های نجات نفتکش حادثه دیده سانچی از این کشتی جدا شده و این کورسوی امید ما برای احتمال زنده ماندن خدمه است.» کیانی با اشاره به خدمه این کشتی افزود: «در میان خدمه چهار نفر دانشجو، دو نفر با ملیت بنگلادشی و یک خانواده حضور دارند که امیدواریم همگی سالم باشند.» این ابراز امیدواری در حالی مطرح می‌شود که حدود دو روز از بروز این حادثه می‌گذرد و به گفته منابع محلی، نیروهای امدادی چینی و کره‌ای هیچ نشانی از خدمه نفت‌کش سانحه دیده پیدا نکرده اند. وزارت حمل و نقل چین در بیاینه ای اعلام کرد: این سانحه ساعت بیست شنبه شب به وقت محلی روی داد و در جریان آن تانکری که ۱۳۶ هزار تن میعانات سبک نفتی را حمل می کرد پس از برخورد با یک کشتی باری به کلی آتش گرفت. وزارت حمل و نقل چین با اشاره به ادامه عملیات جستجو و نجات افراد حادثه دیده تصریح کرد که هنوز از سرنوشت ۳۲ خدمه این نفت کش از جمله ۲ بنگلادشی و ۳۰ ایرانی که در دریا ناپدید شده اند هیچ رد و نشانه ای یافت نشده است.

این بیانیه می افزاید شعله های آتش از تانکر به روی کشتی که همچنان بر روی آب شناور است، سرایت پیدا کرده و در اطراف محل سانحه لکه های بزرگ نفتی سطح آب دریا را پوشانده است. منابع چینی محل وقوع این حادثه را در سیصد کیلومتری شرق محل تقاطع آبهای دریا با رودخانه یانگ‌تسه، طولانی‌ترین رودخانه در قاره آسیا عنوان کرده اند. سرچشمهٔ این رودخانه استان چینگهای در غرب چین است و پس از حرکت به سمت شرق به دریای چین شرقی می‌ریزد.
منبع: بهارنیوز

گروه جامعه: دکتر «محمدرضا کلاهی»، جامعه‌شناس، در یادداشتی با عنوان «فرودستان بوروکراتیک» درباره‌ی تجمعات اعتراضی اخیر نوشت:
۱ – نه سیاسی، نه اقتصادی
ریشه‌ی اعتراضات اخیر چیست؟ این یادداشت قصد ندارد علت مستقیم جزئیات وقوع این رخ‌دادها را در این زمان خاص بررسی کند بلکه فقط می‌خواهد زمینه‌های اجتماعی نارضایتی‌هایی را بکاود که بستر را برای وقوع اعتراضاتی از این جنس آماده کرده است. پرسش آن است که جنس نارضایتی‌هایی که پشتوانه‌ی چنین رخ‌دادهایی هستند چیست؟
نکته‌ی اول آن‌که همه متفق‌اند که این اعتراضات، از جنس اعتراضات ۸۸ نیست. اعتراضات ۸۸ بر یک شکاف سیاسی-ایدئولوژیک سوار بود. شکافی که طبقات حذف شده‌ای را پدید آورده که در تعیین سرنوشت خود دخالت داده نمی‌شوند یا سبک زندگی آن‌ها به رسمیت شناخته نمی‌شود یا آزادانه نمی‌توانند عقاید خود را ابراز کنند. این‌ها کسانی هستند که آزادی خود را از دست رفته حس می‌کنند و خود را زیر محدودیت‌های نظامی غیردموکراتیک می‌بینند. اعتراضات فعلی را چنین شکافی برنیانگیخته است. اصلاح‌طلبان به این اعتراضات دعوت نکرده‌اند و نفوذی بر آن ندارند. موضوع آن شکاف اصلاح‌طلبی-اصولگرایی نیست. درخواست اصلی از جنس مطالبات اصلاح‌طلبانه نیست. به زبان دیگر درخواست آزادی یا دموکراسی وجود ندارد. معنای این گفته آن است که فقدان آزادی یا فقدان دموکراسی برانگیزاننده‌ی اعتراض نبوده است. البته شعارهای بسیار تند علیه کلیت نظام اجتماعی و سیاسی داده می‌شود اما در شعارها از مطالبه‌ی آزادی و دموکراسی خبری نیست. گرچه شعارها علیه نظام سیاسی است اما مطالبات، سیاسی نیست. پرسش آن است که پس اعتراض بر سر چیست؟
در نبود مطالبه‌ی آزادی یا دموکراسی تقریباً تنها پاسخی که به ذهن می‌رسد و تاکنون داده شده پاسخ اقتصادی است. مطالبه، از جنس اقتصادی است. برانگیزاننده‌ی اعتراض، فقر یا محرومیت‌های مادی است. اعتراضات، شورش تهیدستان است علیه نظم حاکمی که آن‌ها در آن تهیدست شده‌اند. به نظر من این پاسخ به چند دلیل درست نیست یا دست کم کافی نیست.
طبقات محروم و تهیدست کسانی هستند از قبیل کارگران فصلی، بی‌کاران، یا مستخدمان جزء ادارات. این‌ها معمولاً نه فرصت، نه توان و نه جرأت و جسارت حضور خیابانی ندارند. (دست کم در مراحل اولیه‌ی اعتراضات ندارند؛ ممکن است در صورت گسترده شدن و فراگیر شدن، آن ها هم به جمع معترضان بپیوندند اما شروع کننده نخواهند بود). نگاهی به ترکیب معترضان هم نشان می‌دهد که از چنان طبقاتی نیستند. معترضان، همان طبقات متوسط و عموماً جوانی هستند که انرژی اصلی برای شور و هیجان‌های خیابانی را فراهم می‌کنند.
اما نکته‌ی مهم‌تر آن است که فقر، تهیدستی یا شکاف اقتصادیِ صرف، نمی‌تواند عامل نارضایتی و اعتراض باشد. شکاف اقتصادی می‌تواند رضایت‌مندانه باشد. مهم‌ترین شرایطی که شکاف اقتصادی را رضایت‌مندانه می‌کند، یکی فقدانِ انتظارِ برابری است و دیگری وجود راه‌کارهای مشروع برای تحرک عمودی. عامل اول مربوط به دوران پیشامدرن و عامل دوم یک عامل مدرن است.
به عنوان مثال در یک جامعه‌ی کاستی سلسله مراتب اجتماعی و طبقاتی شدیدی حاکم است؛ اما طبقات اجتماعی جایگاه تعریف شده‌ای دارند که مورد قبول همگان است. اعضای هر طبقه جای خود را پذیرفته‌اند. جابه‌جا شدن درون طبقات ناممکن است و هیچ کس هم چنین انتظاری ندارد. در چنین جامعه‌ای نارضایتی از شکاف اقتصادی بی‌معنا است. جوامع ارباب-رعیتی گذشته هم کمابیش چنین‌اند. این‌ها مثال‌هایی هستند از جوامعِ نابرابرِ پیشامدرن که در آن‌ها فقدان انتظار برابری، مانع از ایجاد نارضایتی می‌شود. اما بحث حاضر بیشتر به عامل دوم مربوط است.

۲ – مشروعیت بوروکراتیک، هسته‌ی مرکزی زیست مدرن
حتا در جوامعی که برابری‌خواهی ارزش مسلط است و انتظار یک زیستِ برابر وجود دارد، در شرایط معینی ممکن است نابرابری به نارضایتیِ بحران‌ساز تبدیل نشود. شرایطی که مانع بروز نارضایتی می‌شود عبارت است از: وجودِ «سازوکارهای جمعاً پذیرفته شده برای تحرک عمودی». هرگاه «سازوکارهای جمعاً پذیرفته شده‌ای» (و به عبارت دیگر سازوکارهای «مشروعی») وجود داشته باشد که اعضای طبقات پایین به کمک آن‌ها بتوانند جایگاه طبقاتی خود را بهبود ببخشند، نارضایتی کاهش پیدا می‌کند. مشکلی که در ایران نارضایتی پدید می‌آورد، مختل بودن سازوکارهای مشروع برای بهبود وضعیت است.
این «سازوکارهای مشروع برای بهبود وضعیت» را بوروکراسی (در معنای عام خود) می‌خوانیم. بوروکراسی یعنی سازوکارهایی که برای انجام و اجرای هر تصمیمی، توسط همگان پذیرفته شده و به رسمیت شناخته شده باشد. این پذیرش همگان همان است که به آن «مشروعیت» می‌گوییم. و به شرایطی که چنین سازوکارهایی وجود داشته باشد در این‌جا می‌گوییم «مشروعیت بوروکراتیک». وجود سازوکارهای مشروع برای ارتقاء جایگاه طبقاتی مانع از آن می‌شوند که نابرابری آنچنان نارضایتی ایجاد کند که به شورش‌های جمعی بیانجامد. چرا که در صورت وجود چنان سازوکارهایی، اولاً برای کسی که از وضع خود ناراضی است راهی وجود دارد که وضع خود را بهتر کند و از وضعیت خود راضی‌تر شود. ثانیاً کسانی که نمی‌توانند وضع خود را بهتر کنند، علت وضع نامطلوبِ خود را نه به جامعه که به خود نسبت می‌دهند. آن‌ها از خود ناراضی می‌شوند نه از جامعه‌ی خود. بنابراین علیه جامعه نمیشورند.
«سازوکارهای مشروع» (یا مشروعیت بوروکراتیک) یکی از مهم‌ترین هسته‌های مرکزی زیست مدرن است. در فقدان آن، جامعه از هم می‌پاشد و زیست جمعی ناممکن می‌شود. هر اندازه که این سازوکارها ضعیف‌تر یا مختل‌تر یا نامشروع‌تر شوند، زیست مدرن با اختلال و ناکارآمدی و عدم مشروعیت مواجه می‌شود.
دیگر هسته‌ی مرکزی زیست مدرن عبارت است از «اعتماد اجتماعی». اعتماد به نظام‌های جمعی عامل اصلی انسجام اجتماعی در دوران مدرن است. دستگاه‌های اجتماعی در فقدان اعتماد جمعی فروخواهند پاشید. واضح‌ترین مثال، نظام بانکی است. بزرگ‌ترین سرمایه‌ی نظام بانکی اعتماد سپرده‌گذاران است. اگر افراد به یک بانک اعتماد نداشته باشند، در آن سپرده نخواهند گذاشت و اصولاً بانک شکل نمی‌گیرد. و اگر اعتمادشان زایل شود، پول‌های‌شان را خواهندبرداشت و بانک ورشکست خواهد شد. بانک، بهترین مثالِ نوعی برای نظام‌های مدرن است.
بسیار شنیده‌ایم که گاهی در محصول یک تولید کننده‌ی بزرگ جهانی (مثلاً یک خودرو) اشکال فنی کشف می‌شود. به محض انتشار این خبر، شرکت تمامی محصولات خود را از بازار جمع می‌کند و به خریداران خسارت می‌پردازد. علت این رفتار، پای‌بندی اخلاقی مدیران شرکت نیست. علت، آن است که «اعتماد مشتریان» تنها سرمایه‌ای است که یک نظام مدرن در اختیار دارد. اِشکال فنی، آن اعتماد را مخدوش می‌کند و بلافاصله مدیران دست به کار می‌شوند تا حتا با پرداخت هزینه‌های گزاف، اعتماد از دست رفته را بازگردانند.
همه‌ی ساحت‌های زندگی مدرن از همین قاعده پیروی می‌کند. سازوکارهای مشروع، با اعتماد اجتماعی و این دو با رضایت اجتماعی پیوند تنگاتنگ دارند. اگر سازوکارها نامشروع شوند، اعتماد اجتماعی زایل خواهد شد و نارضایتی بالا خواهد گرفت.

۳ – عدم مشروعیت بوروکراتیک
در ایران این سازوکارها، شفاف، همگانی و دارای توزیع برابر نیست. ابهام دارد، پیچیده است، نادقیق و غیرقابل پیشبینی است و مهمتر از اینها به قدرت چانه‌زنی و لابی‌گری افراد وابسته است. بوروکراسی مشروع وجود ندارد. این بحث را با مثال پیش می‌برم.
فرض کنید جوانی در ابتدای ورود به بازار کار، ایده‌هایی برای یک فعالیت تولیدی دارد. در ابتدا باید شرکتی به ثبت برساند. ثبت شرکت (که علی‌الاصول می‌تواند بی نیاز از مجوز باشد و در بسیاری از کشورها چنین است) در ایران نیاز به مجوز دارد. فرایند ثبت شرکت و گرفتن مجوز برای آن یک فرایند صوری اداری ساده است. اما اداره‌ی ثبت شرکت‌ها این فرایند را به راحتی انجام نمی‌دهد. همین اولین گامِ صوری و بی‌اهمیت ممکن است ماه‌ها طول بکشد و ممکن است اصلاً ناموفق باشد. البته اگر فرد روابط قوی و لابی‌های مؤثری داشته باشد اوضاع به کلی فرق خواهد کرد. آنچه که موفقیت ثبت شرکت را تضمین می‌کند، فرایند اداری اعلام شده (سازوکارهای جمعاً پذیرفته شده) نیست بلکه قدرت لابیگری و چانه‌زنی شخصی خود فرد است. این فرایند معمولاً مخفیانه انجام می‌شود و ممکن است با پرداخت پول‌های تعریف نشده (رشوه) همراه باشد که آن هم طبیعتاً مخفیانه خواهد بود. مخفیانه بودن فرایند، یعنی نامشروع بودنِ آن. یعنی ناظر سومی که ممکن است مشاهده‌گر این فرایند باشد، آن را موجه و پذیرفتنی نمی‌داند. البته گرچه فرایند، مخفیانه است اما هر کس سر و کارش به اداره‌ی ثبت شرکت‌ها افتاده باشد از آن خبر دارد و می‌داند که کسانی که موفق به ثبت شرکت شده‌اند فرایندی نامشروع را طی کرده‌اند. به عبارت دیگر، همواره همگان به کسانی که موفق به ثبت شرکتی شده‌اند، مشکوک و به آنها «بی‌اعتماد»اند.
مثال دیگر: جوان دیگری را فرض کنید که در آستانه‌ی ورود به بازار کار، در جستجوی شغل است. فرایند رسمی و تعریف شده آن است که کارفرماها فراخوان جذب نیرو بدهند. جویای کارها سوابق و توانایی‌های خود را اعلام کنند و کارفرماها با بررسی سوابق و توانایی‌های مجموع متقاضیان، بهترین گزینه را انتخاب کنند. اما در واقعیت چنین فرایندی طی نمی‌شود. فرد جویای کار در جایی شغل خواهد یافت که قوی‌ترین لابی‌گری‌ها را در آن‌جا داشته باشد. نتیجه آن که افراد بر اساس قدرت لابی‌های خود جایابی می‌شوند نه بر اساس توانایی‌ها و شایستگی‌های‌شان. و البته همه به تجربه از این فرایند مطلع شده‌اند. بنابراین همه نسبت به شایستگی کسانی که جایگاهی را اشغال کرده‌اند مشکوک و به عبارت دیگر به آن‌ها «بی اعتماد»اند و هر چه جایگاهی بالاتر باشد، شک و بی‌اعتمادی به آن بیشتر است.
چنان که دیده می‌شود، ضعف و اخلال در سازوکارهای بوروکراتیک، مستقیماً موجب بی‌اعتمادی می‌شود. همین بی‌اعتمادی نسبت به صاحبان ثروت و سرمایه پدید می‌آید. از آن‌جا که فرایندهای کسب ثروت شفاف و تعریف شده نیست و به لابی‌ها وابستگی زیادی دارد، صلاحیت همه‌ی صاحبان ثروت در نظر دیگران مشکوک و غیرقابل اعتماد است.
این سازوکارهای مبهم، ناشفاف، غیررسمی، توافق ناشده و شخصی شده، همان عامل اصلی فسادها و اختلاس‌ها است. آن‌چه بحران‌زا است، خود فساد و اختلاس نیست. در منظم‌ترین و دقیق‌ترین نظام‌های بوروکراتیک هم امکان دزدی و اختلاس وجود دارد اما می‌تواند کشف شود و عوامل‌اش به مجازات برسند. آن‌چه بحران‌زا است، اشکال سیستماتیک در نظام اداری است به نحوی که اختلاس را به یک رویه تبدیل می‌کند.
سازوکارهای بوروکراتیک ناکارآمد، غیرشفاف و توافق ناشده، به تدریج افراد را در طیفی قرار می‌دهد از کسانی که بیشترین امکان‌های لابی‌گری و ارتقا را دارند تا کسانی که کم‌ترین امکان را دارند. همیشه پایین‌ترها به بالاترها مشکوک و بی‌اعتمادند، جایگاه آنها را مشروع نمی‌دانند و آنها را شایسته‌ی جایگاهی که احراز کرده‌اند نمی‌پندارند. به این ترتیب یک بی‌اعتمادی عمومی نسبت به همه‌ی سازوکارهای اجتماعی و بی‌اعتمادی عمومیِ همه افراد نسبت به هم شکل می‌گیرد. جایگاه‌های بالاتر، کم‌تر قابل اعتمادند و نامشروع‌ترند. و گروهی وجود دارد که در پایین‌ترین جایگاه از لحاظ امکان ارتقا و دسترسی به سازوکارهای پیشرفت برخوردارند. کسانی که کم‌ترین امکان لابی‌گری و تغییر رویه به نفع خود را دارند. اینها را در این‌جا به نام «فرودستان بوروکراتیک» می‌خوانیم. این فرادستی و فرودستی بوروکراتیک، به عبارت دیگر «شکاف بوروکراتیک»، بی‌اعتمادی به نظام‌های اجتماعی و نارضایتی از وضع موجود سه عامل به هم پیوسته و درهم تنیده‌اند.
تأکید بر شکاف اقتصادی یا سیاسی نمیتواند بی اعتمادی فراگیری را که امروز در کشور وجود دارد توضیح دهد. هم بی اعتمادی و هم مقصر دانستن نظام‌های مدیریتی و تصمیم‌گیری، ناشی از ناکاآمدی بوروکراتیک است که شرح آن رفت.

۴ – نه اصلاح‌طلب، نه اصولگرا
مشکلِ ناکارآمدی بوروکراتیک قابل تحویل به اصول‌گرایی یا اصلاح‌طلبی نیست. مسأله اصولاً از جنس نزاع سیاسی نیست و با اصولگرا-اصلاح‌طلب کردن بحث، موضوع حل نخواهد شد. اگر بخواهیم دنبال مقصر بگردیم، باید اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان هر دو را در بروز این مشکل سهیم بدانیم. اصلاح‌طلبان از قضا بیش از اصول‌گرایان مدیریت اجرایی کشور را در دست داشته‌اند. به جز دوره‌ی احمدی نژاد، اصول‌گرایان هیچ انتخابات ریاست جمهوری را برنده نشده‌اند. بنابراین آن‌ها هم در ناکارآمدی بوروکراتیک سهیم‌اند. اما چنان که گفته شد، موضوع فراتر از نزاع‌های جناحی است. ناکارآمدی بوروکراتیک در یک سال و دو سال پدید نیامده و به آسانی هم رفع نخواهد شد. این معنای عامی که از بوروکراسی در این جا مد نظر است، کلیه ی دستگاه‌ها و کل ساختار اجرایی و تصمیم‌گیری کشور را در تمام بخش‌ها به علاوه‌ی رابطه‌ی میان همه‌ی آن بخش‌ها را در بر می‌گیرد.
کلاهی با انتقاد از عملکرد قوه‌قضاییه، آن را از عوامل مهم زایل شدن اعتماد عمومی در ایران امروز دانست و گفت: البته نظام‌های بوروکراتیک از نظر میزان اهمیت در شکل‌دهی به اعتماد عمومی با هم تفاوت دارند. برخی نظام‌ها در مرکز شکل دادن به اعتماد عمومی قرار دارند. مهم‌ترین و اصلی‌ترین نظام بوروکراتیک که کارکرد آن اثر مستقیم و فوری بر اعتماد عمومی دارد نظام قضایی است. نظام قضایی از آن رو اهمیت دارد که نهاد ناظر بر عملکرد سایر نظام‌های بوروکراتیک است. ناکارآمدی یا فساد در نظام قضایی، سایر نظام‌های بوروکراتیک را به فساد می‌کشاند. علاوه بر آن، نظام قضایی جایگاهی نمادین نیز در دادستانی و دادخواهی دارد.
دومین دستگاهی که ارتباط مستقیم با اعتماد عمومی دارد، رسانه‌های جمعی است. در حال حاضر صداوسیمای جمهوری اسلامی، به عنوان ارگان نظام جمهوری اسلامی عمل می‌کند اما به هیچ‌رو بی‌طرف نیست. از یک جناح سیاسی به شکلی حاد و غیرحرفه‌ای طرف‌داری می‌کند. متن اخبار صداوسیما به بیانیه‌های حزبی شبیه شده است. در این چند روز در نقد صداوسیما سخنان زیادی گفته شده و اینجا نیازمند تکرار نیست. در کنار اصلاح رویه‌های صداوسیما، فراهم کردن مجراهای رسانه‌ای که از طریق آن همه‌ی طرف‌ها بتوانند صدایی داشته باشند و احساس حاشیه‌نشینی نکنند، یکی از مهم‌ترین شرایط جلب اعتماد عمومی است.
نظام قضایی و رسانه، فقط دو نمونه از دستگاه‌هایی بود که عمل‌کردشان در بازگرداندن اعتماد عمومی اهمیت دارد. حل مشکل نیازمند تحولات ساختاری است. نیازمند تحول نحوه‌ی ارتباط اجزاء مختلف نظام کلان بوروکراتیک با یکدیگر و با جامعه‌ی مدنی و عرصه‌ی عمومی است. نیازمند به کارگیری همه‌ی ظرفیت‌های انسانی و اجرایی است. نیازمند کنار گذاشتن نگاه‌های حذفی است. نیازمند آشتی ملی است.
انتهای پیام
منبع: بهارنیوز