بایگانی سال : 2017

به بهانه واقعی نشدن تعرفه‌ها، بند مربوط به ممنوعیت فعالیت هم زمان پزشکان در دو بخش خصوصی و دولتی در برنامه پنجم توسعه اجرا نشد. نمایندگان کمیسیون بهداشت و تلفیق پیشنهادی را در تنظیم لایحه برنامه ششم ارائه کرده اند که گرچه شرط تعرفه‌ها را برای اجرای این قانون بر می دارد، اما با واگذاری تصمیم به دانشگاه های علوم پزشکی عملا فشار قانون را از روی دولت برای ممنوعیت فعالیت هم زمان پزشکان در دو بخش خصوصی و دولتی بر می دارد.
 
به گزارش الف، سال گذشته چنین روزهایی بود که در انتهای سال پایانی اجرای برنامه توسعه پنجم توسعه در مورد برخی بندهای اجرا نشده مجلس به صرافت افتاد و البته برخی وزرا در واکنش به این پرس و جو، پاسخ‌هایی به وکلای مردم دادند.

وزیر بهداشت در این خصوص در صحن علنی مجلس گفت: آن بخشی که قرار است بنده را در مقابل جامعه پزشکی قرار بدهد و زیرفشار ببرد، طبیعی است که انجامش نخواهم داد. قانون خوب است. خودتان تصویب کردید بیمه سر یک ماه ۶۰درصد اسناد را پرداخت کند که این هم قانون است پس چرا به من کمک نمیکند.

اما باید گفت که یکی از بندهای اجرا نشده قانون پنجم، ماده ای بود که پزشکان را محدود به دریافت حقوق و درآمدزایی از یکی از دوبخش دولتی و خصوصی می کرد، بندی که اجرا نشد و علت اجرا نشدن این بند در توضیح قائم مقام وزیربهداشت دکتر حریرچی مشخص است.

حریرچی در این خصوص می‌گوید: نظر وزارت بهداشت در مورد تمام وقتی پزشکان و سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری در حوزه سلامت است. اگر ما تعرفه را بر اساس ارزش افزوده و مبتنی بر شواهد کنیم و بین بخش دولتی و غیردولتی اختلافی وجود نداشته باشد، تقریبا تمام این مشکلات میتواند حل شود.
 
اما نکته ای که وجود دارد این است که واقعا تعرفه‌ها باید چقدر شود تا واقعی باشد، گرچه در گام سوم تحول سلامت تعرفه‌ها تا چندین برابر افزایش یافته‌اند اما هنوز واقعی نشده اند و به گفته مسئولان وزارت بهداشت حتی همین رقم نسبت واقعی شده نیز در کشمکش وزارت بهداشت و رفاه به دست پزشکان نرسیده است، حالا در بررسی لایحه برنامه ششم بهارستانی‌های کمیسیون بهداشت و کمیسیون تلفیق در پیشنهادی این شرط واقعی شدن تعرفه ها را برداشته اند اما از سوی دیگر با افزودن اما و اگری که تشخیص استثناء شدن پزشکان را از این قانون به صلاح‌دید دانشگاههای علوم پزشکی می گذارد عملا مجوزی رسمی برای در ابهام ماندن و اجرا نشدن این بند از قانون در برنامه ششم صادر کرده اند.
 
امینی فرد سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در این خصوص می گوید: مواردی که ما در استان های محروم در جذب متخصص و یا حتی پزشک‌های عمومی مشکل داریم اگر هیات امناء دانشگاهی نیاز را صد در صد تشخیص دادند در آن صورت میتوانند در هر دو بخش دولتی و خصوصی اشتغال داشته باشند ضمن اینکه اشتغال در مطب را ما نمیتوانیم به عنوان شغل دیگری حساب کنیم که بنا بر تبصره‌ای که دیوان عدالت اداری هم دارد البته این مصوبه کمیسیون تلفیق است و اینکه در صحن رای بیاورد یا نیاورد مشخص نیست.
 
وی در پاسخ به سوالی مبنی براینکه هیات امناء هم میتواند جزو هیات علمی دانشگاه هم باشد و لزومی ندارد که حتما در مناطق محروم باشد، کافی این موضوع تشخیص داده شود، گفت: چیزی که فعلا هست، بله همین طور است.

گرچه کمیسیون بهداشت با تاکید بر مناطق کم برخورداری این پیشنهاد را توجیه می کند، اما کیست که نداند عمده تخلفات اشتغال و حقوق بگیرهای همزمان از دو بخش خصوصی و دولتی در پایتخت و مراکزاستان های برخوردار روی میدهد. بعضی کارشناسان نبود ارائه عملی برای اجرای این برنامه و بند از قانون را نه مربوط به کمبود پزشک میدانند و نه مربوط به تامین مالی بدنی عمومی جامعه پزشکان،  بلکه مربوط به بازگذاشتن راه منفعت مالی برای شماری معدودی از پزشکان پایتخت نشین شاغل در دو بخش خصوصی و دولتی میدانند که ارتباط آشکار و پنهانی نیز با نهادهای تصمیم گیر در حوزه سلامت دارند.

دکتر طاهرخانی عضو شورای عالی نظام پزشکی در این خصوص گفت: عدم اجرای این بند از قانون در راستای حمایت از آحاد جامعه پزشکی و به ویژه پزشکان کم درآمد نبود چراکه اجرای این قانون میتواند درآمدهایی را که برخی از مسئولین نظام سلامت و نظام بیمه ای کشور در هر دو بخش دولتی و خصوصی برای خودشان ایجاد کردند به مخاطره بیندازد.
 
در آخر باید گفت که کاش برخی از قانونگذاران و برخی مسئولان نظام سلامت چه در وزارت بهداشت و چه در سازمان های بیمه‌گر همانطور که در این پیشنهاد تغییر شکل و قانون که رسانه‌ها از آن به مستثنی کردن پزشکان از قانون دو شغله بودن یاد کردند هماهنگ هستند، در دیگر امور سلامت نیز دست از نمایش کشمکش فرساینده و آسیب رسانشان در رسانه‌ها بر میداشتند و هماهنگ و هم پیمان با مردم کشتی سلامت جامعه را به سر منزل مقصود میرسانند.

منبع: alef.ir

جلسات متعددی که با حضور نمایندگان ایرلاین‌ها برگزار شده نتایج مثبتی داشته و تقریبا تمامی ایرلاین‌ها برنامه‌ریزی دقیقی برای تسویه بدهی‌های خود به شرکت فرودگاه‌ها ارائه کردند.

غلامحسین باقریان – عضو هیات مدیره شرکت فرودگاه‌ها – در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب، اظهار کرد: از چند ماه قبل که شرکت فرودگاه‌ها اعلام کرد در صورت انجام نشدن اقدامات لازم از سوی شرکت‌های هواپیمایی بدهکار این شرکت مراتب اعتراض یا شکایت خود را به مراکز قضایی ارجاع خواهد داد، تقریبا تمامی شرکت‌های هواپیمایی نسبتا به تسویه این بدهی‌ها اقدام کردند.

وی ادامه داد: در این میان بعضی از شرکت‌ها بخش قابل توجهی از بدهی‌های خود را پرداخت کرده‌اند و دیگر شرکت‌ها نیز نسبتا به انجام برنامه‌ریزی‌های لازم برای تسویه این رقم‌ها اقدام کردند.

عضو هیات مدیره شرکت فرودگاه‌ها در پاسخ به این سوال که رقم ۷۰۰ میلیاردی بدهی ایرلاین‌ها به شرکت فرودگاه‌ها کاهش یافته نیز گفت: با توجه به اقداماتی که در این ماه‌ها صورت گرفته رقم بدهی‌ها به شکل جدی کاهش یافته است، اما هنوز ارقام باقی‌مانده بالاست و باید نسبت به اجرای برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته اقدامات لازم انجام شود.

به گفته باقریان، شرکت فرودگاه‌ها جلسات رسمی خود با نمایندگان شرکت‌های هواپیمایی در این زمینه را ادامه می‌دهد و این امیدواری وجود دارد با توجه به رویکرد ماه‌های گذشته شرایط برای تسویه بدهی‌ها فراهم شود.

پس از آنکه چند سال قبل شرکت فرودگاه‌ها نرخ خدمات فرودگاهی ارائه شده به شرکت‌های هواپیمایی را افزایش داد و البته به دنبال سخت شدن اوضاع ایرلاین‌های ایرانی در فضای بین‌المللی بخشی از هزینه خدمات فرودگاهی معوق شد.

این بدهی که شرکت‌های هواپیمایی دولتی اصلی‌ترین طرف‌های آن به حساب می‌آیند از حدود ۴۰۰ میلیارد تومان به ۷۰۰ میلیارد تومان رسید و کار را به جایی رساند تا شرکت فرودگاه‌ها تهدید به ارجاع پرونده ایرلاین‌های بدهکار به مراجع قضایی کند.

چند روز قبل معاون اول رییس جمهور در تصویب‌نامه‌ای نسبت به تهاتر ۱۰۰۰ میلیارد تومان از بدهی‌های شرکت هواپیمایی آسمان به شرکت‌های دولتی با رقمی که این شرکت از دولت طلب دارد اعلام موافقت کرد.

منبع: alef.ir

مرد جوانی که در جنایتی هولناک همسرش را به خاطر سوء‌ظن شدید خفه کرده و به شهرستان «نور» منتقل کرده بود، صبح دیروز از سوی قضات دادگاه شعبه چهارم دادگاه کیفری استان تهران – کیخواه و حسینی – محاکمه شد.

به گزارش «ایران»، در یکی از روزهای سرد زمستانی سال ۹۳ که برف بشدت می‌بارید، یکی از اهالی شهرستان نور – در استان مازندران – به طور اتفاقی بخشی از جسد زن جوان را زیر برف‌ها دید. با پیدا شدن جسد، بازپرس کشیک قتل و تیم جنایی در محل حضور یافت.پس از تحقیقات مقدماتی، جسد به پزشکی قانونی منتقل شد. در حالی که حدود شش ماه از ناپدید شدن زن جوان می‌گذشت و خانواده‌اش هیچ اطلاعی از سرنوشت او نداشتند. بالاخره جسد شناسایی شد. بلافاصله هم آرش – همسر ۳۰ ساله قربانی – تحت بازجویی قرار گرفت و سرانجام راز ناپدید شدن زن ۲۸ ساله‌اش را فاش کرد.

مرد همسرکش در بازجویی‌ها به کارآگاهان جنایی گفت: چند وقتی بود که به همسرم ظنین شده بودم و احساس می‌کردم او رابطه پنهانی دارد. به همین خاطر روز حادثه پس از درگیری و مشاجره در حالی که بشدت عصبانی بودم با دست‌هایم نرگس را خفه کردم. بعد هم جسدش را در صندوق عقب خودرویم گذاشتم و آن را از تهرانپارس به شهر «نور» بردم و رها کردم. صبح دیروز محاکمه مرد جنایتکار در شعبه چهارم دادگاه کیفری برگزار شد.در ابتدای جلسه پس از بیان کیفرخواست، اولیای دم خواستار قصاص دامادشان شدند. سپس متهم به قتل در برابر قضات ایستاد تا از خود دفاع کند.

او گفت: «من همسرم را دوست داشتم اما از زمانی که متوجه شدم او رابطه پنهانی دارد، دائم با هم جر و بحث می‌کردیم. تا اینکه روز حادثه جر و بحثمان بالا گرفت و در حالی که عصبانی بودم همسرم را خفه کردم. آنگاه قضات از وی پرسیدند آیا درباره ادعای خودت مدرک و دلیلی هم داری؟ متهم در جواب گفت: مدرکی ندارم اما در بررسی تلفن همراهش پی بردم با کسی ارتباط دارد.

آرش پس از قبول اتهام قتل دقایقی سکوت کرد و سپس با چهره‌ای آشفته از خانواده همسرش خواست او را به خاطر فرزندشان ببخشند.

قضات دادگاه پس از شنیدن اظهارات متهم وارد شور شدند تا رأی خود را صادر کنند.


گفـــت‌و‌گو با متهم
شغلت چه بود؟ راننده آژانس.
سابقه کیفری داری؟ نه.
چرا همسرت را کشتی؟ احساس می‌کردم او رابطه نامشروع دارد.
آیا فقط احساس از رابطه‌ای می‌شود که تو همسرت را به قتل برسانی؟ من قصد کشتن زنم را نداشتم ولی وقتی با هم درگیر شدیم، خون جلوی چشمانم را گرفته بودم و نمی‌دانم چه شد که او را کشتم…
همسرت را دوست داشتی؟ بله، اگر دوست نداشتم هیچ‌وقت با هم درگیر نمی‌شدیم و این ماجرا پیش نمی‌آمد!
چند فرزند داری؟ یک پسر ۱۲ ساله.
چرا بعد از قتل جسد همسرت را به شمال بردی؟ نمی‌دانم، ترسیده بودم.
چرا به پلیس اطلاع ندادی؟ می‌ترسیدم.
الان چه احساسی داری؟ هر لحظه از زندگی‌ام با کابوس روبه‌رو می‌شوم. من کار اشتباهی کردم. امیدوارم خانواده همسرم از حق قصاص بگذرند، گرچه خودم را برای مرگ آماده کرده‌ام.

منبع: alef.ir

 استاد جوان دانشگاه و شاگردش سه سال قبل سر سفره عقد نشسته بودند، وقتی در زندگی مشترک به بن‌بست رسیدند، راهی دادگاه خانواده شدند.

به گزارش روزنامه ایران، زن و مردی که روبه‌روی قاضی نشسته بودند، تا سه سال پیش در یکی از دانشگاه‌های تهران به‌عنوان استاد و دانشجو سرگرم کار و زندگی خودشان بودند. اما در آن صبحِ سرد زمستانی به‌عنوان زن و شوهر باید درباره پرونده‌ای حرف می‌زدند که با موضوع دادخواست «مطالبه مهریه» به جریان افتاده بود.

«جابر» به‌عنوان استاد در چند دانشگاه تدریس می‌کرد و آن‌طور که می‌گفت در طول سال بیشتر از ۱۲۰۰ دانشجو در کلاس‌هایش حضور دارند. مردی ۳۸ ساله بود، کت و شلوار اتوکشیده‌ای بر تن داشت که با پیراهن چهارخانه و پلیور قرمز همخوانی داشت، عینک طبی زده بود و هر چه می‌گفت در تکه کاغذی یادداشت می‌کرد. همسرش «شراره» ۲۸ ساله و کارمند یک شرکت خصوصی بود که مانتوی سفید و مشکی رنگ پوشیده بود و شال گلداری هم بر سر داشت. مرد آرام سخن می‌گفت و بر خلاف او زن تند تند و با هیجان حرف می‌زد.

به محض ورودشان به اتاق، قــــــــــــــاضی «محمود سعادت» پرونده و مدارک ضمیمه آن را بررسی کرد. بعد از چند لحظه رو به مرد، گفت: «همسرتان درخواست مطالبه مهریه داده‌اند، آیا امکان پرداخت مهریه را دارید؟»
 مرد که از پنجره شعبه ۲۶۱ دادگاه خانواده به بیرون چشم دوخته بود، جواب داد:«یقیناً مال و اموالی ندارم که بتوانم ۱۱۴ سکه طلا یکجا را پرداخت کنم. اما سعی می‌کنم بتدریج آن را بپردازم. چند ماه پیش هم که مرا تهدید به مطالبه مهریه کردند، عرض کردم که نیازی به شکایت نیست. مهریه حق شماست و همه آن را خواهم داد. اما گویا مشکل این خانم دریافت مهریه نیست…»

 قاضی تمایل نداشت چندان وارد جزئیات اختلاف آنها شود، اما جابر به حرفش ادامه داد و گفت:«الان که خدمت شما هستم، نه خانه‌ای برایم مانده و نه حتی یک دست لباس دیگر. یک روز وقتی از دانشگاه به آپارتمان اجاره‌ای‌مان مراجعه کردم نه از همسرم خبری بود و نه از اثاثیه منزل. خانه را به صاحبش بازگردانده بود و همه چیز، حتی لباس‌ها و کتاب‌هایم را با خودش برده بود…»

زن که تا آن لحظه ساکت بود، رو به قاضی گفت:«شوهرم علاقه‌ای به زندگی با من ندارد، یک شیفت در شرکتی دولتی کار می‌کند و بقیه اوقات هم در چند دانشگاه تدریس می‌کند. دیگر وقتی برای من و زندگی‌اش باقی نمی‌ماند. به همین خاطر ترجیح می‌دهم تا دیر نشده طلاق بگیریم چرا که نمی‌خواهم فقط همخانه باشیم!»

مه رقیقی آسمان تهران را فرا گرفته بود. مرد دوباره از پنجره دادگاه نگاهی به بیرون انداخت وبه یاد نخستین روزهای آشنایی با همسرش افتاد. در یکی از روزهای مهر ماه چهار سال پیش که آسمان آبی و کلاس گرم بود، برای نخستین بار اسم او را از روی دفتر حضور و غیاب صدا زد. همه می‌دانستند استاد خیلی سختگیر است و برایش میان شاگردان تفاوتی وجود ندارد، با این حال چون با شراره همشهری بود، او را در گوشه ذهنش به خاطر داشت. شراره چند ترم بعد از دانشگاه رفت و فارغ‌التحصیل شد. استاد یادش می‌آمد که درست یک سال بعد، هنگام خروج از کلاس و در مسیر خانه شراره را دوباره دید. چند جمله میان استاد و دانشجو رد و بدل شد، تا اینکه به خیابان رسیدند.

در آن لحظه‌ها شاگرد بدون مقدمه گفت: «استاد چرا تا به حال ازدواج نکرده‌­اید؟» و او جواب داد:«راستش فرصتی پیش نیامده. از طرفی مورد مناسبی هم پیدا نکرده‌ام» و شراره ادامه داد:«من تازه فهمیده‌ام که با هم همشهری هستیم. راستش من همیشه به شما علاقه‌مند بودم و دلم می‌خواهد با هم ازدواج کنیم…» استاد شماره شراره را گرفته بود تا خوب به این موضوع فکر کند. چند ماه بعد از آن ملاقات تصادفی، چند باری هم به کافی شاپ و رستوران رفتند و چند دفعه هم تلفنی صحبت کردند.

جابر که در تهران تنها زندگی می‌کرد، با خودش می‌گفت سن و سالش هر روز بالاتر می‌رود و بهتر است زودتر ازدواج کند. یک روز هم دلش را به  دریا زد و به تنهایی به خواستگاری رفت. آن شب همه موارد و مسائلی که ممکن بود بعدها مشکلی در زندگیشان به وجود بیاورد به عروس خانم و خــــــــــــانواده‌اش گفت. از وضــــــــع مالی متوسط اش، اهمیت آبرو و اعتبارش، سازگار بودن زن، اهمیت اخلاق، گذشت و… حرف زد.

همان شب قرار عقد گذاشته شد و هفته بعد خانواده داماد از شهرستان به تهران آمدند. در مراسم عقد بود که مادرش به جابر خبر داد خواهر و برادر عروس هر کدام با همسردومشان آمده‌اند. با این حال جابر اهمیتی به موضوع نداد و به مادرش سفارش کرد به کسی چیزی نگوید. چند ماه بعد استاد و دانشجوی دیروز به‌عنوان زن و شوهر راهی خانه جدیدشان شدند و زندگی مشترکشان را آغاز کردند. اما در طول یک سالی که از زندگی آنها گذشت شراره به بهانه‌های مختلف مبلغ قابل توجهی از جابر پول گرفت.

حتی خواهش کرد اجاره نامه آپارتمان به نام او باشد تا بتواند وام بگیرد. جابر هم برای خوشحالی همسرش هر کاری می‌کرد تا اینکه یک روز به طور اتفاقی فهمید که همسرش قبلاً هم یکبار ازدواج کرده و طلاق گرفته است.

با افشای این راز پنهان تازه داماد بشدت دلسرد شد، اما به روی خـــــودش نیاورد، چرا که برای او آبروی خانوادگی و اعتبار حرفه ای‌اش اهمیت داشتند. اختلاف‌های زن و شوهر از همانجا آغاز شد.قاضی سعادت از زن پرسید:«اگر مال و اموالی از همسرتان سراغ دارید می‌توانید به دادگاه معرفی کنید تا نسبت به ارزش دارایی ایشان نسبت به پرداخت مهریه شما رأی صادر شود. با این حال بهتر است شما هم صبور باشید و در مورد مشکلات گذشت کنید.»

مرد که از مرور خاطرات گذشته به خود آمده بود گفت: «هر چند ایشان با احتساب ودیعه آپارتمان و مبالغ دستی دیگر حدود ۱۰۰ میلیون تومان از من گرفته، همــــــــــــچنان علاقه مندم به زندگی‌مان ادامه دهیم. اما هر وقت که موضوع ادامه زندگی را پیش کشیده‌ام به من می‌گوید؛ تاریخ انقضای زندگی من و تو رسیده؛ مگر زندگی مشترک خانه اجاره‌ای است که تاریخ انقضا داشته باشد؟»شراره سرش را به پایین انداخت و گفت: «مهریه حق من است. باید مهریه‌ام را بدهی…»

سپس قاضی سعادت پرونده آنها را بست و صدور رأی را به روزهای آینده موکل کرد. اما قبل از رفتن زن و شوهر به آنها توصیه کرد با هم کنار بیایند و زندگی مشترکشان را خراب نکنند. جابر و شراره در حالی از دادگاه خارج شدند که انگار هیچ وقت در هیچ دانشگاهی استاد و شاگرد نبوده‌اند.

منبع: alef.ir