بایگانی سال : 2017

منبع: irankhabar.ir

به گزارش ایران خبر، ارتحال آیت الله هاشمی رفسنجانی، که بحق باید او را یکی از ایراندوست ترین مسوولان جمهوری اسلامی شمرد، شوک بزرگی به جامعه ایران وارد کرد و اینک با رفتن او به دیار باقی، سه جایگاه مهم که از آن ایشان بود، خالی مانده است: ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضویت در مجلس خبرگان رهبری و البته جایگاه ایشان در هدایت جریان اصلاح و اعتدال.

نخستین جای خالی با انتصاب فردی از سوی رهبر معظم انقلاب پر خواهد شد چه آن که طبق قانون اساسی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را رهبری نظام تعیین می کنند.

دومین جای خالی، کرسی آیت الله هاشمی در مجلس خبرگان رهبری است. طبق ماده ۷۹ آیین نامه اجرایی قانون انتخابات مجلس خبرگان، باید در استان تهران انتخابات میاندوره ای برگزار شود تا نماینده جایگزین ایشان انتخاب شود. قطعاً مردم به احترام مردی که بیشترین رأی را در انتخابات خبرگان آورد، شخصی را جایگزین او خواهند کرد که در مسیر مصلحانه هاشمی گام بردارد، فردی مانند سید حسن خمینی یا نظیر او.

اما هاشمی جز این دو جایگاه حکومتی، یک جایگاه رفیع ملی نیز داشت و آن، جایگاه “ریش سفیدی و بزرگی جریان اصلاح و اعتدال” بود به ویژه در شرایطی که برخی رهبران این جریان، با محدودیت های متعددی مواجه بودند و هستند.

هر چند کسی نمی توان به لحاظ تاریخی و شخصیتی، جایگزین آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی شود ولی آتیه اندیشی حکم می کند نزدیک ترین شخص به لحاظ منش و تفکر، راه او را ادامه دهد و اصحاب اصلاح و اعتدال نیز با او همراه شوند چه آن که طی مسیر پرسنگلاخ و ناهموار پیش رو، بدون داشتن مرجعی که همه به او اعتماد کنند و در موارد اختلاف، به خاطر مصالح ملی نظر او را مقدم بر خویش دارند، اگر ناممکن نباشد، بسیار دشوار و پرهزینه خواهد بود.

مروری بر شخصیت های نزدیک به مرحوم آیت الله هاشمی، جای تردید باقی نمی گذارد که شبیه ترین شخص به او از لحاظ طرز تفکر و رویکردهای سیاسی و مدیریتی، کسی نیست جز “حسن روحانی” ، هم او که یار سالیان دراز هاشمی بود و زمانی که شورای نگهبان آیت الله را از حضور در عرصه انتخابات محروم کرد، هاشمی در معرفی روحانی به جای خود لحظه ای تردید نکرد و تمام قد پشت او ایستاد و این حمایت را تا آخرین روز حیاتش ادامه داد.
هر چند آیت الله هاشمی، شخصیت بی بدیلی بود اما از منظر عملگرایی سیاسی، باید روحانی را جایگزین او دانست و تمام قد پشت او ایستاد ؛ روح آیت الله نیز از این عقلگرایی و واقع بینی دوستدارانش حتماً شاد خواهد شد.

منبع: irankhabar.ir

به گزارش ایران خبر، حجت الاسلام والمسلمین سیدمهدی طباطبایی از قدیمی ترین مبارزان پیش از انقلاب، با حضور در تلویزیون از آیت الله هاشمی گفت.

 

حجت الاسلام والمسلمین سیدمهدی طباطبایی گفت: من آیت الله هاشمی را شهید می دانم، چون به دنبال حق بود.

 

گزیده سخنان آیت الله هاشمی در زیر می آید:

 

*تا خبر درگذشت آیت الله هاشمی را شنیدم بی اختیار لرزه بر بدنم افتاد، گریه کردم، و فکر نمی کردم بتوانم اینجا صحبت کنم.

 

*اخوندی بود که پیش امام عزیزترین بود…..من مطلع هستم و بی خود حرف نمی زنم

 

*از هر کاری که احتمال می داد برای انقلاب ضرر داد خودداری می کرد… فحش می شنید، توهین می دید…بد توهین هایی به او کردند…اما او صبر داشت و می گفت نظام نباید لطمه بخورد.

 

*صداوسیمایی ها گله می کنند چرا بیننده تلویزیون کم شده، و چرا مردم ماهواره می بینند، الان اگر از هاشمی تجلیل نکنید بیننده تان کم می شود….افراد پخته و فهیم و باکمال و دلسوز جامعه توقع دارند صداوسیما در خصوص درگذشت ایت الله هاشمی مایه بگذارد.

 


*وقتی پیام رهبری را خواندم دلم برای آقای هاشمی و رهبری سوخت. الهی هیچکس مشاور دین دار و دلسوز خود را از دست ندهد. در ادامه پیام رهبری به اختلاف نظرهای اقای هاشمی با ایشان اشاره شده بود همین امر نشان می دهد که هاشمی دقیقا نظرات خود را می گفت اما مقید بود که در نهایت حرف رهبری را اجرا کند ایشان به فکر انقلاب و نظام بود. خناس ها می خواستند ایشان را از رهبر دور کنند اما موفق نشدند زیرا علاقه این دو بدان حد بود که هیچ فرد یا گروهی نتوانستند در آ شبهه ایجاد کنند.

 


*به خداوندی خدا انقدر هاشمی را دوست دارم، نمی توانم ارام بگیرم. به خودم فشار اوردم که گریه نکنم اما (گریه های بی امان سیدمهدی طباطبایی)…خدا نخواست ایشان بستری شود و ایشان قشنگ با حال خوب به مهمانی خدا رفت….برای من نقل کردند که با خوشی از همکارانش خداحافظی کرده است

 

*همه پولش را به رفقایش داد و کمک کرد و به هرکسی که محبت کرد، بیشتر صدمه دید.

 

 *چقدر با ایشان بدی کردند، حداقل از خدا بترسید…خیلی عادت به عفو داشت…برخی حمله به هاشمی را برای خود موفقیت می دیدند….هاشمی می گفت در حرم پیامبر دعا کرده بود «دوستانی که نادانسته یا عمدا به من جسارت کردند و فکر کردند به نظام خدمت می کنند، خدیا نه تنها بیامرزشان بلکه توفیق خدمت به انها بده»…..مخالفان نسبت های ناروایی می دادند، خدا اینها را ببخشد…..ای عزیزان، ایشان زنده نیست که دیگر ببخشد و خدا هم دیگر نمی بخشد…..ای بدگویان، دیگر ایشان نیست که شما را عفو کند و دیگر عفوی نخواهید دید، امیدوارم به عقل بیایید.

 

*من آیت الله هاشمی را شهید می دانم، شهید حتما نباید با شمشیر کشته شود، کسی در که در طلب حق باشد، شهید است…..ایشان را به اندازه ۴ شهید می دانم.

 

*اقای هاشمی وقتی تماز جمعه اش را متوقف کردند، نماز جمعه تعطیل شد، اقایان چکار می کنند؟ وقتی نشود مردم از نمازجمعه بهره بگیرند یعنی نماز جمعه تعطیل است. چرا نماز جمعه انقدر خلوت است؟ این چرا را باید اقایان جواب دهند.

 

*اقای هاشمی بهترین و قوی ترین کسی بود که حفظ نظام می کرد

منبع: irankhabar.ir

شهردار تهران در پیامی درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام را تسلیت گفت و تاکید کرد: آیت الله هاشمی مشاور امین و دلسوز رهبر انقلاب بود.

به گزارش مهر؛ در پی درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، محمدباقر قالیباف، پیام تسلیتی به شرح زیر صادر کرد:

انا لله و انا الیه راجعون

رحلت آیت الله هاشمی رفسنجانی، رییس محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام و یار دیرین امام و رهبری را به همه آحاد ملت به ویژه محضر رهبر معظم انقلاب، خانواده، بازماندگان و علاقمندان ایشان تسلیت عرض می کنم.

خدمات ارزنده ایشان در طول دوران مبارزه و پس از انقلاب از خاطره ها محو نخواهد شد.

ایشان در خط مقدم مبارزه با رژیم ستم شاهی طاغوت و یاور بنیانگذار کبیر انقلاب در روزهای دشوار پیروزی انقلاب اسلامی بودند. در دوران دفاع مقدس نیز چنانکه بنده از نزدیک شاهد بودم در جایگاه فرماندهی نقش کلیدی داشتند و پس از آن در دوران سازندگی که بنده توفیق همراهی در قرارگاه خاتم الانبیاء را داشتم، تلاش مجدانه ای برای پیشرفت کشور به خرج دادند.

آن مرحوم در سالیان متمادی بعد از انقلاب نیز مشاوری امین برای رهبری و دلسوز نظام بودند. هیچ گاه نقش محوری ایشان در این ۳۷ سال بعد از انقلاب فراموش نخواهد شد. علو درجات آن مرحوم و صبر و اجر برای بازماندگان را از درگاه ایزد منان خواستارم.

منبع: alef.ir

«سال ۲۰۱۶ یکی از موفقیت‌آمیزترین سال‌ها در تاریخ حکومت اسلامی ایران بود». این عبارت، ارزیابی راهبردی «شاول شای» (معاون پیشین شورای امنیت ملی رژیم صهیونیستی) است. او پیروزی‌های خیره‌کننده ایران و متحدانش در عراق و سوریه و یمن را سند ارزیابی خود… .

به گزارش کیهان، ۱- «سال ۲۰۱۶ یکی از موفقیت‌آمیزترین سال‌ها در تاریخ حکومت اسلامی ایران بود». این عبارت، ارزیابی راهبردی «شاول شای» (معاون پیشین شورای امنیت ملی رژیم صهیونیستی) است. او پیروزی‌های خیره‌کننده ایران و متحدانش در عراق و سوریه و یمن را سند ارزیابی خود عنوان می‌کند. محافل بسیاری در تل‌آویو و واشنگتن و لندن و برلین و پاریس هستند که مشابه همین ارزیابی استراتژیک را درباره قدرت تعیین‌کننده و بلامنازع ایران در تحولات منطقه غرب آسیا دارند؛ حال آن‌که اغلب همین محافل درباره برجام قضاوتی دیگر ارائه می‌کنند و معتقدند غرب از این طریق، بخشی از قدرت ایران را مهار کرد. اگر ایران به نحوی تحولات منطقه را مدیریت کرد که آمریکا مثلاً از تحولات سوریه حذف شد، در مقابل، دولت رو به پایان و بی‌دستاورد آمریکا، برجام را بزرگترین دستاورد خود برای مهار بخشی از قدرت فزاینده ایران می‌داند. این دوگانه چگونه قابل تبیین است؟ چرا ماجرای مذاکرات هسته‌ای ۱۲ ساله، برخلاف روند تصاعدی قدرت ایران حرکت کرد و حاصل آن به نقطه‌ای رسید که امروز دولتمردان ما از آن به عنوان «تقریبا هیچ»، «نقض عهد»، «دبه درآوردن»، «ادامه و تشدید تحریم‌ها» و «کارشکنی» یاد می‌کنند؟ کدام اتفاقات، باعث شد تیم مذاکره‌کننده نتواند در تراز اقتدار منطقه‌ای بلامنازع جمهوری اسلامی، پای میز مذاکرات ظاهر شود؟

۲- دو تعبیر حکیمانه از امیرمومنان علیه‌السلام در «غررالحکم و دررالکلم» نقل شده که به غافلگیری اشاره می‌کند. «من نام عن عدوّه، انبهته المکاید. هر کس نسبت به دشمن خواب باشد، نقشه‌ها و نیرنگ‌ها او را بیدار می‌کند» و «من نام عن نُصرهًْ ولیّه، انتبه ِبوَطاهًِْ عدوّه. هر کس از یاری مولای خود غفلت کند و خواب بماند، با لگد دشمن بیدار می‌شود». تلخی‌های ماجرای عبرت‌آموز- و فتنه‌آمیز- برجام، از غفلت نسبت به دشمن و کوتاهی نسبت به برخی هشدارهای رهبر حکیم انقلاب سرچشمه می‌گیرد. در منطق رهبر انقلاب که از مکتب امام خمینی(ره) و آموزه‌های اسلامی نشأت می‌گیرد، «بی‌اعتمادی مطلق به قدرت‌های سلطه‌گر و در راس آنها آمریکا، یکی از اجزای مهم قدرت نرم جمهوری اسلامی است و این بی‌اعتمادی باید روز به روز گسترش یابد» اما برخی مسئولان و تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان متاسفانه درک درستی از این رکن قدرت نداشتند. جریان نفوذ موجب تحریف‌ها و خطای‌فهم‌هایی در این میان شد تا آن‌جا که رهبر انقلاب ۲۸ شهریور ۹۵ در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران ضمن تبیین جایگاه بی‌اعتمادی به آمریکا در قدرت نظام، فرمودند «متاسفانه برخی حاضر نیستند این بی‌اعتمادی را قبول کنند و اگرچه به زبان می‌گویند آمریکا دشمن است اما احساس واقعی بی‌اعتمادی به آمریکا در آنها وجود ندارد… هنگامی که در انسان احساس دشمنی و بی‌اعتمادی به طرف مقابل وجود داشته باشد، در مذاکرات و دیدارها، الزامات آن را رعایت می‌کند».

۳- اصرار به برجسته‌سازی اختلاف درباره مقاومت یا تسلیم و تداعی دودستگی در کنار اصرار بر ناچارنمایی جبهه خودی، از دلایل مهم ناکامی در مصاف با دشمن است. تصور کنید درست در زمانی که امیر مومنان(ع) برای دفع شرّ اردوگاه معاویه اقدام به جهاد ‌کرد؛ صحابه‌ای مانند ابوموسی اشعری در کوفه پیدا می‌شود که ورود به جنگ را آلودن دست به خون مسلمین می‌داند و دعوت به ترک جهاد می‌کند. چنین صاحب منصبی اسباب تهییج دشمن می‌شود.

از سوی دیگر پیروزی یک شرط مهم دارد. به تعبیر علی‌بن ابیطالب(ع) «الظفر بالحزم و الحزم بأجالهًْ الرأی و الرأی بتحصین الاسرار. پیروزی با احتیاط و دوراندیشی است؛ و احتیاط با مشورت و تدبیر؛ و چاره تفکر و تدبیر، حفاظت از اسرار است» (حکمت ۴۸ نهج‌البلاغه). قطعاً آمریکا و غرب ۱۰ برابر ما نیاز به مذاکره و توافق داشتند اما فرض کنیم این نسبت، برعکس بود. آیا چنین نیازی  را که راز تلقی می‌شد، باید جار می‌زدیم؟ جای «تحصین اسرار» در این قبیل ادبیات پشت سر هم که گفته شد «آمریکا کدخداست»، «خزانه خالی است»، «آمریکا ظرف ۵ دقیقه می‌تواند تمام توان نظامی و دفاعی ما را نابود کند»، «ما نمی‌توانیم مقابل قدرت‌ها بایستیم، آن هم شعارهایی که بعضاً توخالی است، ما باید همراه شویم»، «هر توافقی بهتر از عدم توافق است» و «باید توافق انجام شود تا بتوان مشکل رکود و اشتغال و تولید و آلودگی هوا و آب خوردن را حل کرد». اظهار عجز و ضعف- که بخش عمده آن ناشی از نفوذ زدگی و خطای محاسباتی بود- نه تنها ترحم دشمن را به همراه نیاورد، بلکه مانند رساندن بوی خون به مشام گرگ‌های درنده بود.

۴- آقای روحانی رأساً مرتکب خطایی شد که قبلاً چوب مشابه آن را در آغاز مذاکرات (۱۳ سال پیش) از مجلس و دولت اصلاحات خورده بود. او در صفحه ۱۷۴ کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای» می‌نویسد «در آستانه مذاکرات تهران چند اتفاق ناگوار افتاد. اول اینکه یکی از سفرای ما در اروپا در مذاکره‌ای به مقامات آن کشور گفته بود ایران برای توقف غنی‌سازی آمادگی دارد. من فوراً با آقای خاتمی تماس گرفتم و گفتم من از اول نمی‌خواستم این مسئولیت را بپذیرم و می‌دانستم وزارت خارجه همکاری نمی‌کند… دومین مسئله آن بود که تعدادی از نمایندگان مجلس ]ششم[ طرح ۳ فوریتی برای الزام دولت به پذیرش پروتکل الحاقی را امضا کرده و در پی آن بودند که تقدیم مجلس کنند… با آقای کروبی صحبت کردیم و خوشبختانه ایشان مانع شد و طرح در صحن مجلس مطرح نشد ولی متأسفانه سفرای اروپایی از تهیه این طرح با خبر شده بودند. مسئله دیگر این بود که پیش از آنکه وزرای اروپایی به تهران برسند، رئیس جمهور در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود ما تعلیق را می‌پذیریم. به تیم مذاکراتی گفتم در مورد پروتکل الحاقی که در مجلس طرح ۳ فوریتی تهیه کرده‌اند، تعلیق را هم که رئیس‌جمهور اعلام کرده، من دیگر قرار است بر سر چه موضوعی مذاکره کنم؟». قطعاً روزی امثال آقایان ظریف و عراقچی قبیل این جملات را خواهند گفت و نوشت که ادبیات کسانی چون ]…[ و ]…[، دست ما را پیشاپیش در مذاکرات بست و جای مقاومت و چانه‌زنی نگذاشت.

۵- موضوع اما باز تلخ‌تر از این حرفهاست. جفای بزرگ زمانی کلید خورد که موضوع مذاکرات، دستمایه و موضوع تبلیغات انتخاباتی آقای روحانی و طیف مدعی حمایت از وی شد. از همین جا یک مسئله مهم ملی و در حال پیگیری، تبدیل به ابزار گروکشی انتخاباتی و سپس گروگان‌گیری منافع ملی از سوی دشمن شد. «پیروزی به هر قیمت در انتخابات»، هر چند در آغاز شیرین و مهیج می‌نمود، اما در میانه و انجام خود، نوعی بدهکاری و به گروگان رفتن را به همراه داشت. بنابراین ایستگاه بعدی، «توافق به هر قیمت و با هر شرایط» بود. هنرمندانی از سوی دستگاه دیپلماسی تحریک ‌شدند تا بگویند هر توافقی بهتر از عدم توافق است. در آن سوی میدان، گرگ‌های دیپلماسی دشمن هر بار با صدای بلندتر ‌گفتند «عدم توافق، بهتر از توافق بد است و ما عجله‌ای برای توافق نداریم». در این معامله شبه ربوی و نزولی، گام سوم از همه تلخ‌تر است؛ حفظ و اجرای یکطرفه توافق به هر قیمت ولو نقض سیستماتیک و مداوم برجام. این سومی، پیام صریح به حریف است، حاکی از اینکه در باره بدعهدی ذره‌ای تردید نکنید؛ چون ما آویزان پوسته بی‌محتوای توافقیم و نمی‌خواهیم بپذیریم راه را اشتباه آمده‌ایم و باید اصلاح کنیم! معلوم نیست به فلان مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور (با سوابق امنیتی) چه قدر ربط دارد- یا چه قدر شهوت دیده شدن در میان است- که در توئیتر می‌نویسد «در شرایط کنونی محرز است رئیس‌جمهور جدید آمریکا تلاش خواهد کرد با اقدامات ایذایی و فشارهای تبلیغاتی، ایران را وادار به نقص عملی برجام کرده و از این طریق، بهانه‌های لازم برای تأسیس، تمدید یا تشدید تحریم‌ها علیه ایران را فراهم کند». مشاور نابغه! تمدید (تأسیس!) ۱۰ ساله تحریم‌های موسوم به ISA، «تحریم» نیست؟!

۶- خبرگزاری و سایت «خبر آن‌لاین»، یک خبرگزاری خصوصی نیست که هر چه دلش خواست بنویسد؛ وابسته به معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد و دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت است. چند روز پس از آن که ماجرای مشکوک و توهین‌آمیز توزیع سبد کالا در بهمن ۱۳۹۲ اتفاق افتاد، همین خبرگزاری در نهایت رذالت نوشت «در توزیع سبد کالا،‌ حرف و حدیث‌های بسیاری گفته شد. روحانی نه یک رئیس‌جمهور فرهنگی است و نه دغدغه بسیاری از مسائل دیگر را دارد. او رئیس‌جمهور دیپلمات است که باید اجازه داد مهم‌ترین دغدغه دولت را به انجام برساند. توزیع سبد کالا به مردم – با شیوه‌ای انجام شد- نه یک اتفاق بود و نه عملی که تبعات آن برای روحانی و مردانش غیرقابل پیش‌بینی باشد. او دقیقاً همین اتفاق- ازدحام، دعوا و مرافعه و احیاناً له شدن در زیر دست و پا- را پیش‌بینی می‌کرد و اصلاً آن را برای پیشبرد استراتژی خود لازم داشت ]!![… نگاه کنیم به اظهارات اخیر وندی شرمن که گفته است «شما در اخبار دیدید که ایران اخیراً به طور قابل مشاهده‌ای، غذا بین مردم فقیر جامعه‌اش توزیع کرده تا نشان دهد کاهش هدفمند و محدود تحریم‌ها، تأثیر مستقیم بر مردم این کشور داشته است». به هر حال این دقیقاً همان نتیجه‌ای بود که روحانی از توزیع سبد کالا در میان مردم داشته است؛ این که تحریم‌ها بر روی مردم ایران تأثیر مستقیم و انکارناپذیر داشته. این که اوضاع اقتصادی مردم ایران نه تنها رو به راه نیست بلکه حاضرند برای چند عدد تخم‌مرغ و چند کیلو برنج با یکدیگر درگیر شوند]!![… درست است که روش توزیع کالا چندان مناسب نبود اما اگر با این نمایش بتوان جایزه اول بهترین اثر را در فستیوال سیاست جهانی به خود اختصاص داد، به تحقیر چند روزه‌ای که بازیگران آن شدند، می‌ارزید».

نام این قبیل ادبیات، اگر خیانت و وطن‌فروشی نباشد، بلاهت و سفاهت محض است و قطعاً پشت اندیشه و زبان چنین گویندگانی، شبکه نفوذی لانه کرده که به روش موریانه‌ها مشغول خوردن ریشه‌های شعور و شخصیت سیاستمداران است.

منبع: alef.ir

من به عنوان کسی که باورمند به انقلاب اسلامی هستم، همیشه خود را مدیون آیت ا… هاشمی رفسنجانی می دانستم و می دانم. روشن است که مقصود از این حرف این نیست که ایشان را بری از خطا می دانم یا حتی منظورم این نیست که نقدهایی گاه جدی به برخی نگرش ها… .

به گزارش خراسان، من به عنوان کسی که باورمند به انقلاب اسلامی هستم، همیشه خود را مدیون آیت ا… هاشمی رفسنجانی می دانستم و می دانم. روشن است که مقصود از این حرف این نیست که ایشان را بری از خطا می دانم یا حتی منظورم این نیست که  نقدهایی گاه جدی به برخی نگرش ها، عملکرد و به ویژه اطرافیان ایشان ندارم، بلکه منظور این است که نمی توان به انقلاب اسلامی احساس دین کرد و خود را به شخصیتی که در ایجاد، تثبیت و گذر از برخی گردنه های بسیار حساس آن نقشی اساسی داشته است، مدیون ندانست.

آیت ا… هاشمی رفسنجانی شخصی بود که نه تنها با رهبر انقلاب بلکه بر اساس تصریحات خود ایشان، حتی با حضرت امام(ره) اختلاف سلیقه های مهمی مثلا در سیاست خارجی داشت، اما هیچ گاه نشد که «دستوری حکومتی» از سوی امام یا رهبری  خطاب به ایشان صادر شود و ایشان از آن تمکین نکند و این تفاوت بسیار مهم ایشان با برخی دیگر از یاران قدیمی انقلاب بود که بر مسیر سقوط قرار گرفتند.

خلاف تصور بسیاری از مفهوم ولایتمداری، بر اساس فتوای رهبر انقلاب همین تمکین از دستور حکومتی ولی فقیه است که معیار  ولایتمداری شخص محسوب می شود و رعایت همین مسئله مبنایی بود که باعث شد  باوجود دیدگاه هایی که می توان نقدهایی بر آن وارد دانست، حتی در زمانی که در این سال های آخر فاصله دیدگاه های آیت ا… هاشمی  با رهبری به بیشترین اندازه خود رسید، مسیری متفاوت را طی کند.  خوب به یاد دارم زمانی که در جریان حوادث ۸۸ شعار “نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران” مطرح شد، آقای هاشمی به مناسبت راهپیمایی روز قدس بیانیه ای صادر و بر وجهه انقلابی خود تاکید کرد و پس از آن که شبهه افکنی ضد انقلاب مطرح شد مبنی بر این که چرا علی رغم روال سال های گذشته آقای هاشمی خطبه های نمازجمعه در روز قدس را نمی خواند، ایشان همان شب در گفتگوی تلویزیونی با العالم  جلوی سوءاستفاده ها را گرفت.

آیت ا… هاشمی رفسنجانی هم مثل همه افراد ترکیبی ازمجموعه  نقاط قوت و ضعف و عملکردهای درست و نادرست است و مشابه دیگران آنچه در ارزیابی شخصیت و عملکرد ایشان  باید ملاک قرار گیرد، برآیند قوت ها و ضعف های شخصیتی و عملکردی است. ارائه برآیند از این کارنامه نیاز به توصیف کامل قوت ها و ضعف ها در دوره های مختلف دارد که مجال آن در این مقال نیست، اما مهم این است که کارنامه ایشان به این مدال مفتخر شد که رهبر انقلاب به عنوان آشناترین فرد به شخصیت و عملکرد ایشان، آن را  «پرونده ای  مشحون از تلاش و فعالیت های گوناگون» در «پیشگاه الهی» برای «مبارزی کهنسال» دانستند.

منبع: alef.ir

به گزارش صبح نو، تاریخ پنجاه سال اخیر ایران بر مدار گفتمان انقلاب اسلامی شکل گرفته است و شخصیت‌های سیاسی کشور در نسبتی که با این گفتمان یافته‌اند، شناسایی می‌شوند.

آیت‌الله هاشمی رفسنجانی از معدود شخصیت‌های سیاسی ایران بود که درتمامی این دوران درکانون تکاپوهای سیاسی و اجتماعی ایران نقش‌آفرینی کرد. کنش سیاسی وی در بخش اعظم این دوران همراه با گفتمان غالب سیاسی کشور بود و در مقاطع محدودی که در گفتمان مغلوب قرار گرفته بود، نظام سیاسی کشور ظرفیت لازم را برای پذیرش نقش‌آفرینی وی فراهم ساخت.

در مقطعی که رویکرد انتقادی بر مواضع سیاسی وی غلبه داشت، برخی به توهم خیرخواهی برای انقلاب اسلامی و دیگرانی از سر کینه توزی، می‌کوشیدند که هاشمی رفسنجانی را به خارج از چارچوب نظام سیاسی برانند؛ اما هاشمی هوشمندتر از آن بود که سرمایه‌ای را که در سابقه انقلابی خود اندوخته بود، هبط کند و نظام نیز داناتر از آن بود که فرصت انتقادگری وی را به تهدید مخالفت و دشمنی بدل سازد.  شاید این اولین تجربه نظام سیاسی ایران بود که موضع انتقادی یکی از همراهان اصلی حاکمیت را تحمل می‌کرد و آن‌را به سوی مخالفت و حذف سوق نمی‌داد.

در نهایت هاشمی رفسنجانی زمانی از فضای سیاسی کشور رخت بربست که پس از دوره‌ای حاشیه‌نشینی به مرکز گفتمان سیاسی کشور بازگشته بود و وداعی خوش هنگام را برای وی رقم زد. از خداوند منان برای ایشان، رحمت و ثوابی درخور مجاهدت‌های انقلابی‌شان مسألت داریم.

منبع: alef.ir