بایگانی سال : 2017

به گزارش تسنیم، تأمین اشتغال به ویژه برای جوانان همواره یکی از دغدغه های جامعه و سیاستگذاران اقتصادی بوده است. در حال حاضر با توجه به رشد جمعیت در دهه های قبل و جذب ناکافی نیروی کار در مشاغل و نیز ترکیب نیروی کار که بخش بزرگی از آن را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل می دهند، اشتغال به چالشی برای دولت تبدیل شده است.برآوردها نشان می دهد که در ۵سال آینده به طور متوسط سالیانه ۲٫۵ درصد به افزارد متقاضی کار در جامعه ایران اضافه خواهد شد. این موضوع توجه جدی به اشتغالزایی و فعالیت های اقتصادی به منظور جذب نیروی کار به خصوص جونان جویای کار را بیش از پیش نمایان می کند.به نظر می رسد که از مهمترین دلایل تداوم نرخ بالای بیکاری در کشور، به عدم تعادل در بازار کار و پیشی گرفتن عرضه بر تقاضای نیروی کار مربوط می شود که خود ناشی از تغییرات بلند مدت جمعیتی در دهه های گذشته و جوان بودن جمعیت است و از سوی دیگر مشکلات اقتصادی و عدم تداوم نرخ رشد اقتصادی مورد نیاز برای جذب  این افراد در بازار کار بوده است.

 علاوه بر بالا بودن نرخ بیکاری برای جوانان و عدم کاهش آن به نرخ های تک رقمی واقعیت دیگر درباره بازار کار در ایران این است که ترکیب بیکاری نیز طی سال های گذشته دستخوش تغییر شده است. به گونه ای که سهم افراد دارای تحصیلات دانشگاهی از کل بیکاران رو به افزایش بوده است.  به طوری که این سهم از حدود ۱۰ درصد در سال ۱۳۸۰ به بیش از ۴۱ درصد در سال ۱۳۹۴ افزایش یافته است.این وضعیت نشان می دهد که ماهیت بازار کار در حال تغییر است و لذا سیاست های اشتغالزایی در کشور نیز باید به گونه ای تدوین و اجرا شود که این بخش از افزاد تحصیلکرده جویای کار را تحت پوشش قرار داد. این رویه طی سال های ۹۵ و ۹۶ نیز روند صعودی داشته است. در سال‌های اخیر به گواه آمار اعلام‌شده از سوی مراکز آمار ایران، تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی بیکار یا به عبارتی بیکاران مدرک‌دار رو به افزایش بوده است.
 
علاءالدین ازوجی، مشاور وزیر و مدیرکل سیاستگذاری و توسعه اشتغال وزارت کار درباره وضعیت بازار کار ایران می گوید: بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۹۵ حدود سه میلیون و ۲۵۸ هزار نفر بیکار در کشور وجود دارد که از این میان تعداد کمی از آنها بی‌سواد هستند. خود این موضوع و سهم حدود ۴۰ درصدی افراد دارای تحصیلات دانشگاهی در میان بیکاران جامعه نشان‌دهنده تغییرات اساسی در ساختار جمعیتی و تحصیلاتی کشور نسبت به دهه‌های گذشته است.

 
منبع: بهارنیوز

به گزارش خبرآنلاین، یارانه حالا هفت سالی است بحث روز اقتصاد ایران است. اولین روزی که پرداخت یارانه نقدی به موجب قانون ۵ ساله هدفمندی یارانه ها مصوب شد، تا امروز که هفت سال از اجرای این قانون می گذرد، نه فقط اقتصاد که سیاست و اجتماع درگیر موضوع یارانه ها بوده و هستند. حالا قرار است یارانه ۳۱ میلیون نفر در سال اینده حذف شود. آیا این بار این پیش بینی به تحقق خواهد پیوست؟ بررسی این نکته که یارانه کجای زندگی اهالی ایران است، شاید بتواند پاسخ به این پرسش را امکان پذیر کند. یک راننده تاکسی اولین مخاطب بود. وقتی در برابر این پرسش قرار گرفت، گفت: نمی دانم چه روزی از ماه یارانه را می ریزند، پیگیری زیادی هم نمی کنم اما مشمول دریافت یارانه هستم چون حقوق بازنشستگی ام در حدود ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است.او که ۵۵ ساله به نظر می رسید، با اشاره به اینکه مجرد است، ادامه داد: قبض برق منزل من هر ماه حدود ۳۰ هزار تومان است، این یارانه ای که می گیرم جواب قبض برق من را می دهد اما در کل برایم چندان مهم نیست که پرداخت یارانه ادامه پیدا کند یا خیر. شاید اگر من هم زن و بچه داشتم، برایم مهم می شد چون بالاخره یک ۴۵ هزار تومان به سه ۴۵ هزار تومان بسیار متفاوت است.
 
چرا یارانه نگیریم؟
خانمی که معلم مقطع دبستان در حوالی میدان ولیعصر است، اما نظری دیگر دارد. او می گوید: یارانه نقدی حتی اگر به درد من نخورد، باید به من پرداخت شود چون سهم من از پول نفت است.او گفت: اصلا مطالبه من این است که تا پیش از این که یارانه پرداخت نمی شد، این پول کجا می رفت؟ چرا حالا همه مشکلات را به پرداخت نقدی یارانه ها مرتبط می دانند؛ در حالی که سال ها قبل هم با کمبود اعتبار برای بودجه های عمرانی روبرو بودیم و می دیدیم دولت پول کافی ندارد که پروژه های عمرانی را در موعد مقرر به بهره برداری برساند.
 
او گفت: متاسفانه حکایت مرتبط دانستن مشکلات اقتصادی با پرداخت یارانه نقدی به حکایت «مریض خر خورده» خیلی شبیه است . می گردند، ببیند چه عاملی را می توانند به این مساله مرتبط کنند و بعد هم نتیجه می گیرند پرداخت یارانه نقدی سبب شده است که مشکلات اقتصادی افزایش یابد. قبل از پرداخت یارانه نقدی عامل رشد تورم و از میان رفتن منابع کشور و راه نیفتادن پروژه های عمرانی و عدم ایجاد شغل چه بود؟ اصلا چه تضمینی هست که اگر یارانه نقدی قطع شود، این مشکلات حل شود؟او در پاسخ به این سوال که با پول یارانه نقدی چه می کنید؟ گفت: یارانه هر نفر در ماه با پول یک کیلو گوشت برابری می کند. من جای خاصی را برای هزینه کرد این پول پیش بینی نکرده ام، اما خب بالاخره پولی که وارد خانواده سه نفره ما می شود، هزینه خرید گوشت و مرغ در ماه را برای ما تامین می کند. وی با تاکید بر اینکه خودش ماهانه ۲ میلیون تومان دریافتی دارد و همسرش نیز ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان حقوق می گیرد، گفت: دریافتی من پرداخت اقساط وام به حدود ۷۰۰ هزار تومان می رسد و در نتیجه می بینید که این ۱۳۶ هزار تومان برای زندگی من مهم است.
 
شما یارانه می گیرید؟
بررسی ها نشان می دهد بیش از ۷۶ میلیون ایرانی در ماه یارانه دریافت می کنند، اما کافی است به دنبال دریافت کننده یارانه در شهرهای بزرگ بگردید تا متوجه شوید اغلب افراد تاکید دارند که یارانه نمی گیرند.این نکته نشان می دهد در حالی که مقاومتی عمومی در برابر حذف یارانه ها وجود دارد، ابایی در حوزه اعلام دریافت یارانه به صورت شخصی میان افراد وجود دارد.به عبارت دیگر، در شرایطی که طبقه متوسط و پولدار در گفتگوهای رو در رو  کمتر حاضر به اعتراف دریافت یارانه هستند، در کلیت مخالفتی عمومی و جدی با حذف یارانه ها وجود دارد. به نظر می رسد این دوگانگی خود می تواند در درازمدت ضرورت پرداخت یارانه نقدی به ایرانیان را از میان ببرد. کمی دورتر از تهران، در کرج اما وضعیت تفاوتی جدی دارد.
 
کفاف کرایه ماشین را که می دهد
خانمی خانه دار که به گفته خودش گاهی برای نظافت منزل راهی خانه آشنایان نیز می شود، در پاسخ به این سوال گفت: یارانه برای من بسیار مهم است. حداقلش این است که پول کرایه ماشین بچه من برای رفتن به دانشگاه را تامین می کند. اصلا همین که ماهانه ۱۸۲ هزار تومان به حساب ما ریخته می شود، برایمان مهم است و بخشی از زندگیمان را جمع می کند. مثل این می ماند که من سه تا چهار بار برای نظافت منزل راهی خانه های مردم شوم. پس این پول برایم اهمیت دارد. او درباره وضعیت کاری شوهرش گفت: شوهرم نه الان، در حدود بیست سال است که بیکار است. اصلا مسئولیت ندارد که دنبال کار برود. گاهی از این دست چیزی می خرد و به آن دست می فروشد که البته همیشه هم ضرر می دهد اما در کل کاری نمی کند که دریافتی ماهانه و روزانه یا به طور کلی درآمد داشته باشد.او گفت: شنیده ام می خواهند فقط به خانواده هایی که تحت پوشش کمیته امداد یا بهزیستی هستند، یارانه بدهند. من و بچه هایم تحت پوشش هیچ کجا نیستیم و درآمدی هم نداریم، به این ترتیب وضعیتمان به مراتب بدتر از گذشته خواهد شد و امیدوارم این طرح اجرایی نشود.
 
حقوق ها را افزایش دهید
دختر دانشجویی در دانشگاه علوم و تحقیقات در پاسخ به این سوال خبرنگار ما گفت: من هنوز ازدواج نکرده ام و یارانه دریافتی ام را به پدرم می پردازند. من فکر می کنم بهتر بود این یارانه را قطع می کردند و حقوق پدر بازنشسته ام که تنها دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است را افزایش می دادند. در این صورت مشکلات ما حل می شد این در حالی است که حقوق بازنشستگی پدر من کم است و از سوی دیگر، این یارانه هم قطع شود، شرایط مالی اش بدتر می شود.او با اشاره به اینکه پدرش ۳۴ سال قبل با هدف یافتن شغل از نایین راهی تهران شده است، گفت: البته آن گونه که شنیده ام، یارانه ها به درد فامیل ما در نایین بیشتر از ما می خورد. آن ها هزینه های کمتری نسبت به ما دارند، هزینه مواد غذایی، کرایه خانه و کرایه ماشین در شهر نایین خیلی پایین تر از تهران است و بی تردید ۱۸۰ هزار تومان برای یک خانواده چهار نفره در شهر پدری من پول خوبی است.
 
از من پولدارتر نبود؟
مردی ۶۰ ساله در ایستگاه اتوبوس در خیابان مطهری با تاکید بر اینکه یارانه نمی گیرد، گفت: یارانه من سال ۱۳۹۴ قطع شد، من هم دیگر شکایت نکردم اما باورم نمی شود که من با حقوق ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان در ماه جزو ۶ میلیون نفری باشم که مستحق دریافت یارانه شناخته نشده ام.
 
او گفت: سه فرزند دارم که تنها یکی از آنها مجرد است و با ما زندگی می کند اما برایم تعجب آور است که یارانه من قطع شده و حالا شنیده ام ۷۶ میلیون یارانه بگیر در ایران وجود دارد. یعنی در این مملکت فقط ۶ میلیون نفر شبیه من هستند، بروید بالای شهر تهران و مناطق گران قیمت اصفهان و شیراز و تبریز و … را ببینید، من مطئنم که در این کشور حداقل ۱۰ میلیون نفر از من پولدارتر هستند، حالا چطور یارانه من قطع شده است؟او در پاسخ به این سوال که در زمان دریافت یارانه با پول یارانه تان چه می کردید؟ گفت: جای خاصی را برای هزینه اش نداشتم. وقتی قبض برق می امد، قبض آب و گاز و… خوب پرداخت می کردم و طبیعتا بخشی از این هزینه ها با همین پول یارانه تامین می شد.او در پاسخ به این سوال که با قطع یارانه ها موافقید یا خیر؟ گفت: قطعا موافقم، کسانی که از من پولدار تر هستند یارانه نگیرند اما خوب اگر هم این یارانه را نگیرند، چه می شود؟ قسم می خورم هیچی. ما از این تصمیمات زیاد دیده ایم. مثلا گفته اند بنزین را گران می کنیم تا جلوی قاچاق را بگیریم. هم بنزین گران شده و هم قاچاق بنزین ادامه یافته است.
 
مناطق غیر برخوردار را مستثنی کنید
در این میان یک شهروند سیستانی اما نظراتی متفاوت درباره یارانه ها داشت. وی که برای انجام پیگیری درمان به تهران سفر کرده بود و در بیمارستان میلاد حضور داشت، در این خصوص به خبرنگار ما گفت: یارانه نه فقط به درد من که به درد همشهریان من می خورد. ما درآمدمان خیلی پایین است. بسیاری از جوانان ما از بیکاری تن به کارهایی می دهند که دریافتی شان روزی ۵ هزار تومان یا حتی ۱۰ هزار تومان است. خوب این وضعیت درست است؟ طبیعی است که همین ۴۵ هزار تومان به داد خانواده های سیستانی می رسد. کاش دولت مناطق برخوردار و غیر برخوردار را طبقه بندی می کرد و در مرحله حذف یارانه ها این موضوع را مد نظر قرار می داد.
 
دولت در قالب لایحه بودجه سال آینده پیش بینی کرده است ۳۱ میلیون نفر از فهرست ۷۶ میلیون نفری یارانه بگیران حذف شوند. این بدان معناست که دولت هر ماه هزار و ۴۱۰ میلیارد تومان کمتر از شرایط کنونی یارانه پرداخت می کند.کسانی که مخاطب این سوال واقع شدند، اما حاضر نشدند به آن پاسخ دهند و غالبا به این نکته اشاره می کردند که اظهارنظر در این مورد فایده ای ندارد و دولت ها در ایران نشان داده اند که هر وقت هر کاری را بخواهند انجام می دهند. در ضمن پولی که با عدم پرداخت یارانه می ماند، معلوم نیست صرف چه خواهد شد.   برخی با اعتراض به آنچه در هفت سال گذشته رخ داده، گفت: کاش شما آن وقت، سال ۱۳۸۹ می آمدید از ما می پرسیدید می خواهید یارانه بگیرید یا نه؟ جواب ما مطمئنا همان زمان منفی بود.





 




 
منبع: بهارنیوز

به گزارش ایرنا، توسعه صادرات غیرنفتی یکی از رویکرد دولت ها در دهه های گذشته بوده و در برنامه های توسعه ای میان مدت و بلندمدت نیز بر آن تاکید شده است؛ نقش صادرات به اندازه ای مهم است که بسیاری از کارشناسان، آن را تنها مسیر موفق برای توسعه اقتصادی یک کشور در بازار جهانی می دانند.صادرات کالاهای غیرنفتی یکی از راهبردهای اقتصاد مقاومتی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال های اخیر تاکید کرده اند که این مهم جز با حمایت از صادرکنندگان در قالب ارتقای توان تولید، تولید محصولات رقابت پذیر و نیز بهبود شاخص های کلان اقتصادی با هدف کمک به صادرات محقق نمی شود.در این میان یکی از شاخص های موثر بر رونق صادراتی، واقعی سازی نرخ برابری ارزهاست؛ اهمیت آن در توسعه تجارت به اندازه ای است که یکی از سیاست های چین برای مقرون به صرفه شدن صادرات آن و البته در کنار دیگر سیاست ها و برنامه های اصلاحی در حوزه اقتصاد، پایین نگه داشتن ارزش پول ملی آن بوده است.

در این پیوند «سیامک شهریاری» از صادرکنندگان برتر استان تهران در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: هر فعالیتی باید رویکرد توسعه ای داشته باشد تا بتواند محصولات جدید، بازار جدید و کارهای جدید را به دست بیاورد .
وی در زمینه تهیه و بسته بندی محصولات کشاورزی و صادرات آنها فعال است و آنها را کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزیلند صادر می کند، درباره مشکلات پیش روی صادرکنندگان گفت: بی توجهی به اجرای قوانین مصوب یکی از مشکلات پیش روی صادرکنندگان است.وی توضیح داد: در مقررات ارزی کشور، تسهیل صادرات کشور مورد تاکید قرار گرفته اما اجرایی نمی شود.این صادرکننده برتر استان تهران تاکید کرد: باید تفکر، تفکر صادراتی باشد تا بتوان صادرات را محور قرار داد زیرا بدون محوریت این موضوع پیشرفتی در زمینه اقتصادی به دست نمی آید.

شهریاری با بیان اینکه اقتصاد آزاد بهترین راهکار توسعه است، گفت: کشورهایی همچون ترکیه، چین و هند که به صادرات توجه کردند و از کاهش پول ملی و عواقب اقتصاد آزاد نترسیدند، به موفقیت های بزرگی دست یافته اند و ما می توانیم از تجربیان این کشورها استفاده کنیم.«مجید بازیان» یکی دیگر از صادرکنندگان برتر استان تهران در گفت و گو با خبرنگار ایرنا درباره مشکلات پیش روی صادرکنندگان گفت: نخستین مشکل نبود تعریف مناسب از زیرساخت های صادراتی است؛ در دوران تحریم ابزارهای محدود بانکی که برای صادرات وجود داشت، از صادرکنندگان گرفته شد و صادرکنندگان بدون هیچ گونه ابزار و زیرساختی در تجارت بین المللی فعالیت می کنند.
بازیان تک نرخی کردن ارز را خواسته اصلی صادرکنندگان بیان کرد و گفت: باید ارز از وضعیت چند نرخی کنونی خارج شود و تکلیف صادرکنندگان مشخص باشد.وی تاکید کرد: فاصله بین ارز صادراتی و ارز دولتی باعث رانت است و همیشه رانتی به کالاهای وارداتی داده می شود که به صادرات لطمه می زند.

این صادرکننده برتر گفت: ما به دنبال افزایش و کاهش نرخ ارز نیستیم بلکه نوسانات نرخ ارز در حوزه بانکی برداشته شود و ارز تک نرخی به بازار عرضه شود.پیشتر «محمد لاهوتی» رئیس کنفدراسیون صادرات ایران نیز غیرواقعی بودن نرخ ارز را مشکل اصلی صادرکنندگان دانسته و گفته بود: در حالی که طبق قانون باید نرخ ارز در کشور شناور شود، به دلیل وجود نگاه های خاص به موضوع ارز، همه مراقب آن هستند که قیمت آن افزایش نیابد.وی یادآور شد: با اینکه در سال های گذشته تورم در کشور تا ۴۰ درصد افزایش یافت، اما نرخ ارز ثابت ماند؛ این امر به این معنی است که کالاهای صادراتی ما هر سال به میزان تورم و عدم افزایش نرخ ارز، گران تر می شود.لاهوتی در مورد دومین مانع اصلی رشد تجارت جهانی ایران، گفت: بحث حمل و نقل و تاثیر قیمت حمل و نقل در قیمت تمام شده اولویتی دیگر است که باید به آن توجه شود؛ استانداردهای جهانی برای تاثیرپذیری قیمت تمام شده از هزینه های حمل و نقل حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد است اما میزان این هزینه ها در حمل و نقل ما ۲۵ تا ۳۰ درصد است؛ یعنی هزینه های حمل و نقل برای ما ۲ تا ۲٫۵ برابر استاندارد جهانی است.وی تصریح کرد: تا زمانی که حمل و نقل ما به سمت کاهش هزینه ها حرکت نکند، قیمت تمام شده ما قیمتی غیررقابتی در بازارهای هدف صادراتی است.
لاهوتی اضافه کرد: موضوع حمل و نقل تکلیف قانونی نیست که بگوییم دولت انجام نداده است ولی وظیفه حاکمیتی است و این امر نیازمند سرمایه گذاری است؛ شاید برنامه ریزی در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بتواند جوابگو باشد؛ مشکل هزینه های حمل و نقل را باید در بسته های حمایتی و مشوق های صادراتی در کوتاه مدت برطرف کنیم تا در میان مدت و دراز مدت با سرمایه گذاری هایی که انجام می شود بتوانیم با بروز رسانی و استاندارد سازی قیمت را کاهش دهیم.

وی گفت: نکته سوم، نرخ تسهیلات بانکی است؛ امروز نرخ تسهیلات در بنگاه های ما در بهترین شرایط کمتر از ۲۳ درصد نیست؛ در صورتی که رقبای ما خارج از مرزها با نرخ سه تا چهار درصد این ارقام را در محاسبات خود دارند.
لاهوتی اظهار کرد: در شرایطی که دولت نرخ تورم را ۹ درصد اعلام می کند و نرخ سپرده گذاری را ۱۵ درصد و نرخ تسهیلات ۱۸ درصد اسمی اعلام می کند، این سیگنال و پیام به تولید کننده داده می شود که به جای تولید، منابع را در بانک سپرده گذاری کنید؛ سپرده گذاری، هزینه هایی مانند مالیات، ریسک سرمایه گذاری، تحریم و غیره را هم ندارد.عضو هیات نمایندگان اتاق تهران افزود: سیاست کشور در حمایت از تولید، تولید صادرات محور نبوده و نیست؛ اگر تورم واقعا ۹ درصد است، نرخ سپرده باید ۹ درصد و یا حتی کمتر از ۹ درصد باشد تا منابع را به سمت تولید و بازارهای پولی سوق دهد؛ اگر نرخ سپرده گذاری در بانک ها کاهش پیدا نکند بانک ها هم قادر نیستند نرخ سود تسهیلات را برای بنگاه های تولیدی کاهش دهد.
منبع: بهارنیوز

نشست تامین اجتماعی- توسعه اقتصادی ؛ تعامل ها و تقابل ها باحضور فرشادمومنی و محمدستاری فر در موسسه دین و اقتصادبرگزار شد.

به گزارش جهان اقتصاد، فرشاد مومنی در این نشست که با موضوع بررسی نسبت نظام تامین اجتماعی با اقضائات توسعه ملی اختصاص داشت، گفت: واقعیت این است که غفلت از ملاحظات سطح توسعه و دلبستن به رویه‌های کوته‌نگرانه و سلطه غیر متعارف روزمرگی کشور را دستخوش آسیب‌های بسیاری می‌کند.

وی ادامه داد: در شرایط کنونی باید توجه نظام تصمیم‌گیری را به این نکته جلب کنیم که اگر نتواند طبق موازین علمی یک صورت‌بندی دقیق از مسائل کشور کند، امکان برون‌رفت از هیچ‌یک از چالش‌ها محقق نمی‌شود و مرتبا باید شاهد گسترش چالش‌ها باشیم.

مومنی با اشاره به اینکه از سال ۱۳۶۸ تا امروز به صورت بی‌وفقه شاهد مسئولیت‌گریزی نظام‌واری از مسئولیت‌های نهادهای قدرت بودیم،افزود: این امر به ویژه در مسئله تغذیه و آموزش‌های کلیدی و غیره با عریانی شدیدتری قابل توجه است. شما نسبت هزینه‌ای که دولت برای آموزش و بهداشت می‌کند را بررسی کنید تقریبا نصف میانگین جهانی است.

وی ادامه داد: وقتی‌ به امور اجتماعی که متکفل مسائلی است که به توانمندسازی مردم منجر می شود توجه نکنیم طبیعتا سرمایه‌های انسانی و فیزیکی هم کارکرد خود را از دست می‌دهند.

مومنی ادامه داد: از این رو می‌بینید با وجود اینکه مردم در واکنش به سهل‌انگاری دولت خود بخش اعظم هزینه‌های تحصیل فرزندان خود را به عهده گرفتند و کمابیش اقتداری در فرایند انباشت سرمایه انسانی رخ نداده ولی این انباشت سرمایه انسانی قادر نیست که منشا خلق ارزش افزوده شوند چون مناسباتی وجود دارد که به موجب آن فعالیت‌های تولیدی مقهور فعالیت‌های غیر مولد شده است. ادامه این وضعیت هزینه‌های جبران‌ناپذیری دارد.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: وقتی به آثار بسیاری از متفکران اقتصاد اجتماعی از جمله اینگلهارت رجوع می‌کنیم می بینیم این اعتقاد وجود دارد که تفکیک وجوه مختلف حیات جمعی یک تفکیک دقیق و حقیقی نیست و جنبه اعتباری دارد و وقتی امنیت اجتماعی را به دلیل سهل‌انگاری‌ها متزلزل می‌کنیم با بحران اندیشه‌ای و فرهنگی روبه رو می‌شویم و هنجارها و ارزش‌ها تحت تاثیر این خطای راهبردی قرار می‌گیرند و به این ترتیب اوضاع و احوال آسیب‌های اجتماعی به مراتب شکننده‌تر از اوضاع اقتصادی می‌شود.

مومنی با اشاره به اینکه نقطه‌ی عزیمت درست دولت را باید از تقویت چسپ اجتماعی شروع کرد،گفت: یکی از مهم‌ترین این بخشها هم نظام تامین اجتماعی است که برای مردم احساس امنیت ایجاد می کند اما متاسفانه این بخش اکنون دچار بحران است ولی آشفتگی فکری حاکم بر سیستم تصمیم‌گیری نیز تاکنون موفق به چاره‌اندیشی مناسب برای آن‌ها نشده است و بعضا دیده شده که بر آتش بحران نفت ریخته می‌شود.

وی با بیان اینکه یک نمونه آن را در جهت‌گیری‌های لایحه بودجه سال ۱۳۹۷ می‌بینیم،افزود: این دولت همواره به درستی دولت قبل را نقد می‌کرد که در دوره‌ وفور درآمد نفتی تورم هزینه‌های دولت عموما خصلت توزیع رانت داشته است و نسبت اندکی با مصالح توسعه ملی دارد ولی این دولت هم بازنگری اساسی در هزینه‌های غیر ضروری مبتنی بر رانت انجام نداده و در عوض کالاهایی را که اختیار دارد گران می‌کند.

مومنی باید به دولت و مجلس هشدار داد که در کنار همه آفت‌هایی که سیاست‌های تورم‌زا برای اقتصاد ایران دارد، از بودجه مشخص است که سیاست‌گذاری بودجه‌ای فریب غیرمولدها را خورده است و سیاست‌های تورم‌زا چه از طریق قیمت ارز و بنزین و غیره که به قصد رفع بحران از غیر مولدهاست به بهای تشدید بحران معیشت مردم تمام می‌شود.

منبع: عصرایران