بایگانی ماه : نوامبر, 2017

 

قاتل ارتشی ها

«کریستین گیلبرت» یکی از پرستاران مرکز پزشکی «وترانز» در نورث هامپتون ماساچوست بود. جایی که چهار نفر از بیماران بستری در این مرکز را به قتل رساند که همگی در ارتش فعالیت می کردند. اولین قربانی او مردی سی و پنج ساله به نام هنری هودون، یکی از نیروهای هوایی ارتش بود که به خاطر جراحاتی سطحی در بیمارستان بستری شد اما پس از چند روز بر اثر ایست قلبی جان خود را از دست داد. پس از تحقیقات مشخص شد که ایست قلبی او به خاطر تزریق ماده ای بوده که باعث افزایش ضربان قلب می شود.

 

گیلبرت از همین روش برای کشتن باقی قربانیان هم استفاده کرد. دومین قربانی مردی چهل و یک ساله به نام کنت کاتینگ بود، در دستان خودش از دنیا رفت؛ در حالی که باقی کارکنان بیمارستان گمان می کردند گیلبرت در حال تلاش برای بازگرداندن او به زندگی بوده است. راز گیلبرت ۱۵ ماه بعد فاش شد و به جرم سه قتل درجه یک و دو و همین طور اقدام به قتل مجرم شناخته شد. طبق قانون آمریکا این جرائم می توانست حکم اعدام داشته باشد اما گیلبرت به حبس ابد محکوم شد.

خطرناک ترین پرستار

«انه گریگ» یکی از پرستارانی است که به دلیل به قتل رساندن ۲۰ نفر از بیماران نه تنها در لیست خطرناک ترین زنان دنیا قرار گرفت، بلکه لقب «فرشته مرگ» را نیز به خود تعلق داد. در میان ۲۰ نفر قربانی که به دست او کشته شدند، ۴ کودک نیز بودند که آنه آنها را به وسیله تزریق سم به قتل رسانده بود.

 

این پرستار در سال ۱۹۷۷ در بیمارستانی در بورکشایر انگلستان به عنوان پرستار کار می کرد. او از کودکی به این کار علاقه مند بود. او بعد از این که مدتی در یکی از صومعه های انگلستان به کار پرستاری مشغول بود، به بیمارستان رفت تا کارش را به شکل جدی تری انجام بدهد. در آن روزها آنه آن قدر شاد بود که دوستانش او را پرنده خوشحال صدا می کردند. او به مدت ۳۰ سال در آن بیمارستان کار می کرد و همه او را پرستاری مسئول و مهربان می دانستند تا این که فکر قتل بیماران به ذهن آنه خطور کرد.

زمانی که او مشغول کشتن بیماران بود، پزشکان بیمارستان از شیوه یکسان مرگ بیماران شان متعجب شده و پلیس را در جریان قرار دادند. آنه که پرستاری بیمارانی را که مرده بودند به عهده داشت به دلیل شک پلیس شش ماه از کار معلق شد. در این شش ماه هیچ بیماری بر اثر مسمومیت از دنیا نرفت. به همین خاطر پلیس به قالت بودن آنه اطمینان پیدا کرد و به این طریق فرشته مرگ بازداشت شد.

آنه در جلسه محاکمه خود گفت: «من طاقت دیدن زجر کشیدن بیمارانم را نداشتم. مخصوصا کودکان، سالمندان و کسانی که از بیماری های صعب العلاج رنج می بردند.» این زن ادعا کرد بسیاری از کسانی که به قتل رسانده بود، خود تمایل به مردن داشتند و آنه آنها را به زور نکشته است. در سال ۲۰۰۲ آنه به اتهام قتل بیماران با تزریق سم به اعدام محکوم شد.

پرستار شیفت شب

در سال ۱۹۸۱ روبرت دیاز به عنوان پرستار شیفت شب در سه بیمارستان مختلف در لس آنجلس مشغول به کار بود. او قربانیان خود را با تزریق بیش از حد لیدوکائین به قتل می رساند. او قربانیانش را از میان سالمندانی انتخاب می کرد که به مراقبت های ویژه نیاز داشتند. تزریق او باعث حمله قلبی شدید و در نهایتی مرگ آنها می شد. به این ترتیب، هیچ کس به مرگ شان مشکوک نمی شد تا این که این مرگ ها باعث شد هر سه بیمارستان با هم مکاتبه ای داشته باشند و تحقیقات خود درباره پرستار مشترک در بخش سالمندان را آغاز کنند.

 

در این تحقیقات مشخص شد ۱۹ نفر از بیمارانی که تحت مراقبت دیاز بودند، جان خود را از دست داده اند. همچنین همه آنها در زمان مرگ کبود شده و رنگ پوست شان آبی شده بود. زمانی که خانه دیاز بررسی شد، مقدار زیادی ویال لیدوکائین پیدا شد. دیاز به جرم قتل ۲۸ نفر به اعدام محکوم شد که قرار بود حکمش پس از اتمام تحقیقات کامل اجرا شود اما او بر اثر ایست قلبی در سال ۲۰۱۰ در ۷۲ سالگی در زندان جان خود را از دست داد.

فرشتگان مرگ لاینز

فرشتگان مرگ لاینز لقب چهار پرستار بود که در بیمارستان لاینز در وین مشغول به کار بودند. آنها والتارد واگنر، ابرنه لیدوف، ماریا گروبر و استفانیا مایر نام داشتند و قتل های زنجیره ای خود را از سال ۱۹۸۳ آغاز کردند. قربانیان آنها بیماران سالمندی بودند که پزشکان امیدی به بهبودشان نداشتند و بعد از دستگیری هدف خود را از این کار، دلسوزی و کمک کردن به این افراد عنوان کردند.

 

تعداد قربانیان فرشتگان مرگ که همگی بالای ۷۵ سال بودند، ۴۸ نفر اعلام شد. راز این گروه پرستار بی رحم بالاخره در سال ۱۹۹۱ برملا شده و دستگیر شدند. البته پس از دستگیری و اعترافات این چهار نفر، پلیس معتقد بود که تعداد قربانیان بیشتر از ۴۸ نفر بوده است. با این که فرشتگان مرگ لاینز در عرض چند سال مرتکب قتل های زیادی شدند اما تا سال ۲۰۰۸ تمامی آنها مورد عفو قرار گرفته و آزاد شدند.

قاتلی که مردگان را احیا می کرد

از دسامبر ۲۰۰۳ تا فوریه ۲۰۰۴ به طرز مشکوکی تعداد فوتی های بیمارستان هورتون انگلیس بالا رفت و عجیب تر از همه این بود که همه آنها به خاطر مشکلات تنفسی جان خود را از دست داده بودند. اولین متهم بنجامین گین بود که پرستار اصلی بخش به حساب می آمد و به نحوی با تمامی بیماران فوت شده ارتباط داشت. همچنین گزارش شد که وقتی خبر داده می شد یکی از بیماران دچار مشکل تنفسی شده است، بنجامین به جای این که ناراحت شود، هیجان زده برای احیای او می رفت.

 

در واقع طبق گزارش همکارانش احیا کردن کاری بود که او خیلی دوست داشت و این کار را با هیجان انجام می داد. در ابتدا بنجامین به اتهام قتل دو نفر از بیماران بازداشت شد اما با اعترافات خودش مشخص شد که ۱۵ نفر را با استفاده از داروی بی حس کننده عضلات یا تزریق بیش از حد مسکن به قتل رسانده است. بنجامین به جرم قتل این ۱۵ نفر به ۱۷ بار حبس ابد محکوم شد.

قاتل حواس پرت

«استفن لتر» پرستار بیمارستان سانتوفن آلمان در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ بود. همان یک سالی که او موفق شد ۲۸ نفر از بیماران بیمارستان را به قتل برساند. البته او بعد از دستگیری با گمراهی پلیس گفت که ۱۲ نفر را به قتل رسانده است.

 

با مشخص شدن تعداد دقیق قتل هایی که استفن مرتکب شده بود، او در دادگاه برای دفاع از خود گفت: «شاید ۲۸ نفر درست باشد، من درست به خاطر نمی آورم. حافظه کوتاه مدت من بسیار ضعیف است.»

بیشتر قربانیان استفن نیز بالای ۷۰ سال بودند و او معتقد بود تنها به مرگ راحت تر و بدون درد آنها کمک می کند اما با تحقیقات پلیس و گفتگو با پزشک معالج بیماران مشخص شد حال بسیاری از کسانی که استفن به قتل رسانده است وخیم نبوده و حتی رو به بهبود بوده است. استفن نیز به جرم قتل ۲۸ نفر به حبس ابد بدون عفو مشروط محکوم شد.

پرستار روانی

آینو نیکوپ یک قاتل سریالی فنلاندی بود که در بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ به عنوان پرستار کار می کرد. در بین این سال ها پنج نفر از بیمارانی که آینو از آنها مراقبت می کرد به طرز مشکوکی جان خود را از دست دادند و دلیل مرگ شان هرگز مشخص نشد تا این که در مارس ۲۰۰۹، زمانی که آخرین قربانی از دنیا رفت، مسئولان بیمارستان به او مشکوک شده و پلیس را خبر کردند.

 

او به جرم قتل پنج بیمار در طول سال های خدمت خود بازداشت شد. دادگاه او در دسامبر ۲۰۱۰ برگزار شد ولی به خاطر این که آینو از نوعی بیماری روانی رنج می برد، قاضی او را به تحمل ۱۲ سال حبش محکوم کرد. این حکم باعث شد تا خانواده قربانیان به رأی دادگاه اعتراض کنند اما این کار آنها فایده ای نداشت. آینو به قاضی گفت: «من بیمارانی را می کشتم که دیگر امیدی به زنده بودن شان نبود.»

بی رحم ترین پرستار کودکان

برخلاف پرستاران دیگر که قربانیان شان بیماران سالمند بودند، قربانیان «جنه آنه جونز» را کودکان و نوزادان تشکیل می دادند. جنه به عنوان پرستار کودکان در بیمارستان بکسار کانتی سن آنتونیو مشغول به کار بود. در سال ۱۹۸۱ پرستاران این بیمارستان متوجه شدند اتفاقات عجیبی برای نوزادان این بیمارستان رخ می دهد و به طرز وحشتناکی تعداد فوتی ها بالا رفته است.

 

کودکان بیمارستان هم بر اثر مشکلاتی جان خود را از دست می دادند که هیچ ربطی به بیماری روز اول شان نداشت. نوزادانی که سالم و بدون مشکل متولد می شدند یک یا دو روز بعد با مشکلات تنفسی جان خود را از دست می دادند.

همین موضوع باعث شد تا سرپرستار بخش، چریل پندرگراف، تحقیقات خود را در این رابطه آغاز کند. او لیستی از کودکانی که خیلی ناگهانی جان خود را از دست داده بودند تهیه و مشخص کرد که پرستار آنها در زمان مرگ چه کسی بوده است. او به سرعت متوجه شد که تمامی نوزادان و کودکان فوت شده، تحت نظر جنه بوده اند و به همین خاطر این موضوع را با پلیس در میان گذاشت. پس از بررسی های پلیس، جنه به جرم قتل ۴۶ کودک به ۹۹ سال حبس و به جرم اقدام به قتل نوزادان و کودکانی که پزشکان موفق به احیای آنها شده بودند، به ۶۰ سال حبس محکوم شد.

پرستاری با ۱۶ قتل

جوزف دیووی آکین تا سال ۱۹۹۰ در بیمارستان نورث فولتان رژیونال در آتلانتا به عنوان پرستار مشغول به کار بود اما پس از آن به بیمارستان گرین کوپر آلاباما رفت. مدت کوتاهی از ورود جوزف به این بیمارستان می گذشت که یکی از بیماران آنجا به نام رابرت پریس سی و دو ساله بر اثر مصرف بیش از اندازه لیدوکانین جان خود را از دست داد.

 

در آن زمان جوزف در اتاق او بود و برای این که کسی به او شک نکند، خود را در حال احیای بیمار نشان داد. در عرض مدت کوتاهی تعداد کسانی که دچار حمله قلبی تنفسی می شدند به شدت افزایش یافت در حالی که در هر زمانی که حال یکی از بیماران بد می شد جوزف در آنجا حضور داشت. همین امر باعث شک اطرافیان شده و او را زیر نظر گرفتند تا این که بالاخره در زمان تزریق دارو به یکی از بیماران پزشکی او را دیده و با پلیس تماس گرفتند. جوزف به جرم قتل ۱۶ بیمار به حبس ابد محکوم شد.

آزمایشی که قاتل را لو داد

در سال ۱۹۸۰ ریچارد آنجلو پرستار بیمارستانی به نام گو ساماریتان در نیویورک بود. اولین باری که پزشکان به اقدامات وحشتناک او مشکوک شدند زمانی بود که او برای یکی از بیماران تزریقی انجام داد و از بیمار پس از مدت کوتاهی آزمایش گرفته شد. آزمایش او استفاده از دارویی را نشان می داد که از طرف پزشک تجویز نشده بود.

 

پس از این موضوع خانه آنجلو بازرسی شده و نمونه های دیگری از همان دارو در خانه او پیدا شد اما آنجلو توانست همه را متقاعد کند که از این دارو برای تنگی نفس خود استفاده می کند و در آن روز نیز بیمار دچار تنگی نفس شده بود. با این توضیحات و با توجه به سابقه کاری خوبی که تا آن روز از خود نشان داده بود توانست بار دیگر به کار خود بازگردد.

همچنین آنجلو قبل از این که به عنوان پرستار مشغول به کار شود، آتش نشان نمونه ای بود که به خاطر شجاعت هایش بارها از او تقدیر شده بود. همین موضوع باعث می شد تا دیگران کمتر به او شک کنند. آنجلو پشت همین چهره دروغین بین ۲۵ تا ۲۷ بیمار را با تزریق داروهای باز کننده ریه به قتل رساند تا این که مرگ های پی در پی و یک شکل بیماران بالاخره رازش را برملا کرده و دستگیر شد. آنجلو به ۶۱ سال حبس محکوم شد.

اولین قتل، نوزاد نارس

کاتاریانا پانتیلا، پرستار فنلاندی به جرم قتل سه نفر از بیماران در بین سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ دستگیر شد. اولین بیماری که کاتاریانا به قتل رساند نوزاد نارسی بود که تزریق دارو او را به سمت مرگ بود. کاتاریانا به خانواده نوزاد گفته بود این نوزاد به خاطر این که خیلی زودتر از موعد مقرر به دنیا آمده، جانش را از دست داده است. به این ترتیب هیچ کس به او شک نکرد تا این که مدتی بعد دو نفر از بیماران او که یکی به خاطر سکته مغزی دچار فلج بود و دیگری یک بیمار روانی که هر دو وضعیت مساعدی داشتند، به طرز مشکوکی از دنیا رفتند.

 

پس از کالبدشکافی، مرگ آنها بر اثر تزریق دارو گزارش شد. این موضوع باعث شد تا رئیس بیمارستان به کاتاریانا شک کرده و پلیس را در جریان بگذارد. پس از دستگیری، او به قتل هایی که انجام داده بود اعتراف کرده و تا زمان اعدام به زندان انداخته شد. این زن در مارس ۲۰۱۰ در سلول خود از دنیا رفت.

قتل در دو دهه

چارلز کولن در طول ۱۶ سالی که به عنوان پرستار مشغول به کار بود، در مراکز پرستاری و بیمارستان های مختلفی در نیوجرسی و پنسیلوانیا فعالیت کرد. اگرچه دادگاه تنها توانست ۲۹ قتل او را ثابت کند اما چارلز در واقع ۴۰ نفر از بیماران بیمارستان های مختلف را به قتل رسانده بود. او در طول مدت کاری خود پنج بار اخراج شد و حتی دو بار مجبور شد تا از کار استعفا دهد.

 

شیوه کشتن چارلز نیز تزریق های مرگبار بود که بیشتر با «دیگوسین» انجام می داد. طریق کارش و روشی که قربانیان را به قتل می رساند آن قدر به مرگ طبیعی نزدیک بود که توانست دو دهه بدون این که کسی به او مشکوک شود به کارهای وحشتناکش ادامه دهد. او بیشتر در شیفت شب کار می کرد که همین امر باعث می شد تا انجام قتل ها برایش راحت تر باشد، به طوری که تنها در عرض کمتر از یک سال ۱۳ بیمار را به قتل رساند.

چارلز هم مانند بیشتر پرستاران قاتل، بیماران سالمند را به عنوان قربانی انتخاب می کرد. تنها یکی از قربانیان او جوانی بیست و یک ساله به نام مایکل استرنکو بود که بیماری سختی داشت و چارلز معتقد بود هرگز بهبود نخواهد یافت. چارلز با کمک به پلیس در پیشروی پرونده و اعترافات خود توانست مجازات اعدام را به ۳۹۷ سال حبس بدون عفو مشروط کاهش دهد.

قاتل ۲۰۰ نفر

افرن سالدیوار اواخر سال های ۱۹۹۰ پرستار شیفت شب مرکز پزشکی ادونتیست کالیفرنیا بود؛ مرکزی که بیشتر افراد سالمند و ناتوان در آن نگهداری می شوند. او قربانیان خود را از میان همین افراد انتخاب می کرد و اعتقاد داشت با این کار نه تنها مرتکب گناه نمی شود بلکه به آنها برای رسیدن به آرامش کمک می کند.

 

«افرن» برای قتل قربانیانش از تزریق داروی بی حس کننده عضلات به میزان زیاد استفاده می کرد. در روز دستگیری برای همه ثابت شده بود که افرن شش نفر را به قتل رسانده و درست زمانی که قصد داشت قربانی بعدی را به قتل برساند، دستگیر شد.

این پرستار به جرم قتل عمد شش نفر به اعدام و هفت بار حبس ابد محکوم شد اما پس از تحقیقات بیشتر مشخص شد تعداد قربانیان او حتی می تواند بیشتر از ۲۰۰ نفر باشد. یکی از همکاران افرن در مصاحبه ای با دیلی میل گفت: «من مدتی بود که به کارهای عجیب او مشکوک شده بودم تا زمانی که داروهایی را که در کمدش مخفی کرده بود پیدا کردم. پشیمانم که چرا زودتر او را معرفی نکردم. اگر او را لو می دادم فرصت پیدا نمی کرد این تعداد انسان بیگناه را به همین راحتی به قتل برساند.»