بایگانی ماه : نوامبر, 2017

به باراک اوباما، رئیس جمهوری سابق آمریکا، اجازه خدمت در هیئت منصفه داده نشد.

به گزارش بی بی سی، اوباما برای خدمت در هیئت منصفه یک پرونده قضایی به دادگاهی در شیکاگو احضار شده بود اما پس از حضور در دادگاه و مصاحبه با قاضی، اعلام شد که قاضی عضویت او در هیئت منصفه را مناسب نمی‌داند و در نتیجه رئیس جمهوری سابق آمریکا از خدمت در این پرونده معاف شده است.

با اینکه مقامات قضایی کوشیده بودند احضار باراک اوباما به شکلی عادی و دور از جنجال صورت گیرد، تعداد زیادی از هواداران رئیس جمهوری سابق در محل دادگاه تجمع کرده بودند و از او استقبال کردند. شماری از حاضران از آقای اوباما امضا خواستند و تعداد زیادی نیز با تلفن همراه از او عکس گرفتند.

پس از ورود به دادگاه، قاضی پرونده برای رسیدگی به صلاحیت اوباما به عنوان عضو هیئت منصفه با او مصاحبه کرد. مقامات دادگاه گفته‌اند که این رویه در مورد همه اعضای هیئت منصفه اعمال شد هر چند به گزارش رسانه‌های محلی، مصاحبه قاضی با رئیس جمهوری سابق به مراتب طولانی‌تر از مصاحبه با سایر اعضا بود.

در پایان این مصاحبه، سخنگوی دادگاه اعلام کرد که قاضی تشخیص داده است که عضویت اوباما در هیئت منصفه این پرونده “به مصلحت” نیست به این دلیل که حضور رئیس جمهوری سابق در جلسات دادگاه به احتمال زیاد باعث جلب توجه غیرعادی رسانه‌ها و ازدحام جمعیت خواهد شد و این وضعیت می تواند باعث انحراف توجه از موضوع پرونده شود.

اوباما فارغ‌التحصیل رشته حقوق از دانشگاه معتبر هاروارد است و پیش از ورود به سیاست، مدتی به عنوان حقوقدان فعالیت کرده بود.در صورتی که وی به عنوان عضو هیئت منصفه پذیرفته می‌شد، حق الزحمه تعیین شده برای این کار را که کمی بیش از ۱۷ دلار در روز است دریافت می‌کرد. به گفته رسانه‌های محلی، این مبلغ برای پرداخت هزینه پارک خودرو او کفایت می‌کرد.

در نظام قضایی برخی کشورها، از جمله ایالات متحده، رسیدگی به پرونده‌های کیفری، برخی از پرونده‌های حقوقی و بعضی موارد مطرح شده در محاکم پزشکی قانونی با حضور هیئت منصفه صورت می‌گیرد. اعضای هیئت منصفه با قرعه از میان شهروندان عادی انتخاب می‌شوند و پس از انتخاب، قانونا ملزم به حضور در دادگاه و انجام وظایف مربوطه هستند مگر اینکه قاضی آنان را برای این منظور مناسب نداند یا عذرشان برای عدم حضور را بپذیرد و آنان را معاف کند.

طبق قانون، کارفرمایان موظف هستند امکانات لازم را در اختیار کارکنانی که برای خدمت در هیئت منصفه احضار شده‌اند قرار دهند. بسته به وضعیت پرونده، ممکن است دوره خدمت در هیئت منصفه کوتاه یا طولانی باشد.

اعضای هیئت منصفه، که در محاکم آمریکا و بریتانیا معمولا دوازده نفراند، با حضور در تمامی جلسات دادگاه، از شکایت یا اتهامات علیه متهم، اظهارات شهود و مدارک ارائه شده و استدلالات دادستان و وکیل مدافع آگاه می‌شوند و سپس صرفا و منحصرا با استناد به شواهد و دلایل ارائه شده در جریان محاکمه و تبادل نظر با یکدیگر، نتیجه می‌گیرند که آیا فرد متهم در ارتباط با اتهامی که بر او وارد شده، مجرم است یا نه. انتظار می‌رود که اعضای هیئت منصفه به اتفاق آراء در مورد مجرمیت یا عدم مجرمیت فرد در ارتباط با اتهام مطرح شده اعلام نظر کنند.

براساس اعلام نظر هیئت منصفه، قاضی پرونده مجازاتی را که برای جرم مورد نظر مناسب می‌داند تعیین می‌کند. در جریان رسیدگی در دادگاه هم قاضی موظف است روند دادرسی را به نحوی اداره کند که اعضای هیئت منصفه بتوانند با آگاهی و به طور مستقل در مورد پرونده تصمیم‌گیری کنند.

هدف از استفاده از هئیت منصفه توسل به خرد جمعی و وجدان و معیارهای مشترک اجتماعی در تشخیص جرم است.

با توجه به اهمیت بی‌طرفی کامل اعضای هیئت منصفه، معمولا افرادی که با فرد متهم آشنایی یا ارتباط قبلی داشته باشند یا به خاطر اخبار و تبلیغات، احتمال پیشداوری مثبت یا منفی آنان در مورد پرونده یا متهم آن وجود داشته باشد برای عضویت در هیئت منصفه دادگاه رسیدگی به آن پرونده پذیرفته نمی‌شوند.

باراک اوباما اولین رئیس جمهوری سابق آمریکا نیست که برای عضویت در هیئت منصفه احضار و سپس رد می‌شود. جورج بوش، که قبل از اوباما رئیس جمهوری آمریکا بود، دو سال پیش برای خدمت در هیئت منصفه پرونده‌ای در تگزاس احضار شد اما او نیز مورد قبول قرار نگرفت. همچنین در سال ۲۰۱۱، جو بایدن، که در آن زمان معاون رئیس جمهوری بود، برای حضور در هیئت منصفه احضار شد اما قاضی پرونده عضویت او را رد کرد.

منبع: عصرایران

نیویورک تایمز نوشت: حکومتی نو که ‘محمد بن سلمان’می خواهد بسازد؛ ‘عربستان سلمان’ است نه ‘عربستان سعودی’ و در آینده نزدیک نه تنها خودش را، که کل منطقه را در شرایطی غیرقابل کنترل فرو خواهد برد.

به گزارش ایرنا، ‘ توماس فریدمن’ کارشناس مسائل خاورمیانه و دیدگاه نویس روزنامه نیویورک تایمز در این نوشتار آورده است: این روزها کشور عربستان شاهد تحولی انقلاب گونه است.

برای آنکه درکی عمیقتر از این رویداد فوق العاده مهم داشته باشیم؛ ابتدا باید چشمانمان را به روی یک حقیقت سیاسی در مورد این پادشاهی باز کنیم.

عربستان چهار دهه است که در جریان یک تغییر فاحش سیاسی قرار گرفته است اما نیروی سیاسی مسلطی که موتور محرک این تغییرات بوده؛ نه اسلام گرایی بوده نه بنیادگرایی؛ نه لیبرالیسیم نه کاپیتالیسیم و نه حتی ‘داعشیسم’.

این نیرو، ‘آلزایمر’ است.

نویسنده ادامه می دهد: خوب حالا قضیه را بطور مبسوط بازمی کنیم. موضوع این است که پادشاه کنونی عربستان ۸۱ساله است. او جانشین پادشاهی شد که در ۹۰ سالگی از دنیا رفت که او هم خودش جانشین پادشاهی شده بود که در ۸۴ سالگی درگذشته بود. هیچ کدام از این پادشاهان بانی اصلاحات در کشور نبوده اند.

در جهانی که شتاب تغییر و تحولات در آن در تمامی ابعاد و حوزه ها از تکنولوژی گرفته تا آموزش و جهانی سازی به سرعت برق است؛ حالا در چنین دنیایی این پادشاهان سعودی که پشت سر هم می آیند و می روند؛ تفکرشان این بوده است که همین اصلاحات انجام گرفته در کشور که سرعتش حتی به زحمت به ۱۰ مایل در ساعت می رسد؛ برای کشور کافی است. تازه همین شتاب کند هم پولش را نفت تامین کرده است اما این سیاست دیگر کار نمی کند.

حدود ۷۰ درصد جمعیت عربستان را جوانان زیر ۳۰ سال تشکیل می دهند و ۲۵ درصد آنها بیکارند. ۲۰۰ هزار جوان سعودی هم در خارج از کشور مشغول تحصیل اند که حدود ۳۵ درصد آنها اعم از مرد و زن همه ساله به خانه باز می گردند البته با دستانی پر و کاملا مجرب و آموزش دیده و دارای مدارج عالی دانشگاهی که به دنبال یک کار مناسب می گردند. اینها غیر از مسجد و فروشگاه به دنبال سرگرمی دیگری نیستند.

این نظام البته نومیدانه نیازمند آن است که مشاغلی خارج از حوزه نفت ایجاد کند یعنی اینکه منبع درآمد کشور را از اتکاء به نفت خارج سازد. حکومت سعودی دیگر نمی تواند هرچه پس انداز دارد بخورد و مابقی را هم بدهد و ثبات برای کشورش بخرد.

همه اینها را تک تک برشمردیم تا به تحولات شجاعانه اما غیرمدبرانه ای که در این ایام در عربستان در حال وقوع است برسیم. این رویداد بزرگ؛ بازی قدرت ولیعهد جوان ۳۲ ساله عربستان ‘محمد بن سلمان’ پسر ‘ملک سلمان’ پادشاه عربستان است.

فرید من می افزاید: محمد که من (نگارنده مطلب) تاکنون دو بار با او مصاحبه داشته ام؛ یک جوان جویای نام و بسیار عجول است.

من اشتیاق وصف ناپذیر او برای ایجاد اصلاحات در کشور را کاملا به جا و منطقی می دانم و آگاهم که او از حمایت چشمگیر جوانان کشورش برخوردار است و اراده او برای ایجاد تغییرات رادیکال (بنیادین) در عربستان را هم قانع کننده می دانم.

یک نگرش در مورد او مشخص است: محمد بیش از آنکه یک ‘وهابی ‘ باشد یک ‘ مک اینزی’ McKinseyاست. او بیش از آنکه یک قاری قرآن با صدای بلند باشد؛ کورنر شمار اعداد است. (مک اینزی؛ یک شرکت مشاوره مدیریت جهانی است).

محمد اگر نباشد؛ نظام پادشاهی سعودی مجبور خواهد بود او را بیافریند. بالاخره کسی باید باشد تا این خانه را بتکاند. اما یک چیز هنوز روشن نیست؛ اینکه غرائز آنی این شاهزاده برای ایجاد اصلاحات در چه نقطه ای ختم می شود و این غریزه مستبدانه او برای قبضه کردن قدرت از کجا شروع شد؟

رئیس جمهور ‘ترامپ ‘ از این موج دستگیریهای شاهزادگان و سرمایه داران و میلیاردرهای صاحب تجارت و صاحبان رسانه های عربستان که به اتهام فساد بازداشت شده اند استقبال کرده و در توئیتش نوشته است : ‘ تمامی این اشخاص سالها بود که کشور را می دوشیدند’.

من واقعا به صحبتهای ترامپ خنده ام گرفت. ماجرای بازداشت شاهزادگان سعودی به جرم فساد؛ مانند این است که ما روزی بشنویم دونالد ترامپ هفت تن از وزرای کابینه را به جرم ‘دروغگویی’ اخراج کرده است.

البته مشخص است که این دو هیچ ربطی به هم ندارند.

ترامپ وقتی این توئیت را می نوشته کاملا این داستان را فراموش کرده است که ‘محمد’ وقتی سال گذشته در تعطیلات در جنوب فرانسه بسر می برد، یک فروند قایق فوق االعاده شیک و رویایی به قیمت۵۵۰ میلیون دلار از یک روسی خریداری کرد. آیا محمد پول این قایق را از قلک خودش پرداخت کرده بود؟ و یا پس اندازش بود که از دکه لیموناد فروشی اش در ریاض بدست آورده بود؟ و یا آن را از دولت سعودی گرفته بود؟

وقتی فردی در آن واحد دست به اصلاحاتی بنیادین در کشور می زند و با این کارش دشمنان زیادی برای خودش می خرد، باید در وهله اول دستان خودش از هر آلودگی ای کاملا پاک و مبرا باشد.

فرد باید آنقدر پاک و سالم باشد وقتی حرفی را می زند مردم آن را باور کنند و نگویند که حتما ریگی به کفش داری که داری این صحبت را می کنی.

تغییر ایجاد کردن مطلقا کار ساده ای نیست، یقینا دردآور است.

محمد برای آنکه سرعت تصمیم گیری در کشور را بالا ببرد، دارد قالب یک نظام حکومتی را به کلی زیر و رو می کند.

او دارد ترکیب خاندان آل سعود را از نو شکل می دهد و آن را از قالب یک ائتلاف خاندانی که تمام اعضاء آن در قدرت سهیم هستند و قدرت بطور سنتی میان هفت خانواده اصلی بطور منظم جابجا می شود و تصمیم گیریها هم در این خاندان به صورت اجماع است، خارج می سازد و آن را به حکومتی که فقط یک خانواده در راس آن قرار دارد، مبدل می سازد.

به همین دلیل این دیگر’عربستان سعودی’ نیست. این، ‘عربستان سلمان’ است.

در آخرین حلقه از زنجیره بگیر وببندها؛ محمد بن سلمان اساسا ‘ گارد جوان پیر’ را که ‘ گارد ملی عربستان ‘ است و فرزندان سایر خانواده های کلیدی خاندان سلطنتی هستند و رقبای اصلی محمد برای سلطنت و جانشینی پدرش هستند را هم دستگیر و آنها را هم از میدان به در کرد.

او ضمنا تمام صاحبان سه شبکه تلویزیون خصوصی نیمه مستقل عربستان شامل MBC , ART و Rotana را هم بازداشت کرد.

محمد با این اعمال مشروعیت رژیم سعودی را هم تغییر می دهد. او دارد به دوران ‘پسا ۱۹۷۹’ نظام سیاسی عربستان خاتمه می دهد.

در سال ۱۹۷۹، حادثه تصرف شهر مقدس ‘مکه ‘ بدست یک واعظ فوق بنیادگرای سعودی اتفاق افتاد که مدعی بود خاندان ‘آل سعود’ مسلمان واقعی نیستند.

به دنبال این حادثه خاندان حاکم سعودی هم برای آنکه مشروعیت خود را تثبیت کند؛ یک سیاست دینی بشدت سختی را بر کشور حاکم کرد و از همان هنگام اقدام به صدور قرائت اسلام ناب خود یعنی ‘وهابیت’ به بیرون از مرزهایش کرد. سعودی شروع کرد در اقصی نقاط جهان از لندن گرفته تا اندونزی مسجد و مدرسه علوم دینی ساخت.

این رویکرد عربستان برای جهان عرب و جهان اسلام یک فاجعه بود.

صدور تفکر وهابیت به سرتاسر جهان؛ مقدمه ظهور جنبش های جهادی نظیر’القاعده’ و’ داعش’ بود. این گروهها نضج گرفتند و در مقابل؛ توسعه و آموزش و به موازات آن ترقی و پیشرفت زنان در جهان عرب و اسلام بشدت تنزل کرد.

اینک شاهزاده ای درعربستان ظاهرشده و می گوید که قسم خورده است یک اسلام سعودی میانه رو را به جهانیان معرفی کند.

او گام نخست را در این آرمان والا؛ با محدود کردن اختیارات پلیس دینی و اعطای اجازه رانندگی به زنان برداشت. این حرکتی بسیار مهم بود.

اما به هر حال؛ کاری که محمد انجام می هد، واجد این ارزش بزرگ است که او به مردمش این فرصت را داد تا از این پس آنچه که از حکومت مطالبه می کنند دینداری اش نباشد بلکه مملکت داری اش باشد، چگونگی پاسداری اش از ‘قرآن’ نباشد بلکه عملکردش در راه رفع بیکاری؛ رشد اقتصادی؛ بهبود مسکن و بهداشت جامعه باشد.

محمد دارد وهابیت را از نظام دین حاکمیتی خارج می سازد و تلفیقی از ملی گرایی سکولار به شیوه سعودی را جایگزین آن می سازد. این تفکر سیاسی بشدت با هرآنچه که ایرانی و پارس و شیعه است؛ ضدیت دارد. محمد با یک چنین رویکردی دارد به نقطه ای خطرناک پیش می رود.

محمد بن سلمان؛ نخست وزیر سنی مذهب لبنان ‘ سعد حریری’ را روز شنبه به ریاض فراخواند و از او خواست فورا استعفا بدهد.

حکومت لبنان که یک موازنه قدرت نسبتا با ثبات است که میان سنی ها، مسیحی ها و شیعیان به طور مساوی تقسیم شده است؛ حالا با این تحولات اخیر بشدت به لرزه افتاده است.

محمد بن سلمان در حاشیه ‘خلیج (فارس)’ هم دست به تحرکاتی زد و کشورهای عرب این حوزه را وادار کرد که ‘قطر’ را طرد کنند به جرم اینکه بیش از حد به تهران نزدیک شده است.

محمد بن سلمان در همسایگی اش هم یمن را بشدت در هم کوبید. محمد بن سلمان دارد زیاده خواهی می کند و ظاهرا هیچ کس هم جلودارش نیست.

یکی از روزنامه نگاران قدیمی و کهنه کار عربستانی می گوید:’ این یارو؛ عربستان را از مرگ تدریجی نجات داد. اما در این مجاهدتش نیاز به آن دارد که پایگاه قدرتش را از اینکه هست پهناورتر کند. این بسیار ارزشمند است که او دارد اهل بیت سعود را پاکسازی می کند اما مشکل اینجاست که او در این تصمیم گیریهای سیاسی و اقتصادی اش هیچ کس دیگر را دخالت نمی دهد و مشورت نمی گیرد’.

به هرتقدیر؛ بجاست که نگران باشیم.

در این میان، بازیگرانی هم هستند از جمله امارات؛ ترامپ؛ جرد کوشنر و بنیامین نتانیاهو که دارند از پشت صحنه به ولیعهد عربستان فشار می آورند و او را تحریک می کنند به جنگی همزمان هم در داخل و هم در خارج از مرزهای کشور برود.

بزودی شاهد آن خواهیم بود که نه تنها عربستان بلکه کل منطقه در وضعیتی گرفتارشود که دیگر قابل کنترل نیست.

من به سهم خود واقعا نگرانم.

منبع: عصرایران