بایگانی ماه : اکتبر, 2017

بیماریهای واگیردار یا قابل انتقال به بیماریهایی گفته می شود که در اثر بک عامل بیماری زا به طور مستقیم یا غیر مستقیم از یک شخص به شخص دیگر یا به وسیله حشرات، جوندگان و یا ناقلان غیرزنده (مثلاً خاک) منتقل می شوند.
اهمیت بیماریهای واگیردار
به علل زیر بیماریهای واگیردار اهمیت فوق العاده دارند :
۱- از شخصی به شخص دیگر قابل انتقال بوده، بنابراین از جنبه شخصی خارج می شوند و جنبه عمومی پیدا می کنند.
۲- بیشتر آنها قابل پیشگیری هستند (واکسیناسیون، بهداشت محیط، بهداشت شخصی)
۳- معمولاً با آنتی بیوتیکهای موجود قابل درمان هستند.
۴- هنوز در بسیاری از کشورها مساله مهم بهداشتی را تشکیل می دهند (به علت کثرت موارد).
راههای ورود میکروبها به بدن
میکروبها از راههای زیر وارد بدن انسان شده، ایجاد بیماری می کنند :
۱- دستگاه تنفس : به وسیله استنشاق (سل، آنفلوآنزا)
۲- دستگاه گوارش : از راه خوردن آب، غذا و شیر آلوده (حصبه، وبا، تب مالت)
۳- دستگاه ادراری، تناسلی : تماسهای جنسی (بیماریهای آمیزشی مانند سوزاک و سفلیس، ایدز)
۴- پوست و مخاط ها : تلقیح به وسیله زخمها، اجسام تیز، سرنگ آلوده (کزاز، یرقان)
۵- خون: انتقال خون حاوی میکروب و انگل های خونی (یرقان، مالاریا)
راههای انتقال بیماری
سرایت و انتقال بیماریهای واگیردار به سه طریق انجام می شود :
۱- سرایت مستقیم : از طریق تماس نزدیک بین شخص سالم و شخص بیمار، بیماری منتقل می شود؛ مثل گریپ، سرخک، سل و یا اینکه شخص سالم با شخص حامل بیماری که بظاهر سالم است، تماس حاصل می کند؛ مثل : بیماری حصبه.
۲- سرایت غیر مستقیم : در این نوع سرایت، شخص الوده، آب ، غذا، شیر و غیره را آلوده می کند و فرد سالم با استفاده از این مواد آلوده به بیماری مبتلا می شود. مثلاً شخص مبتلا به حصبه یا زردی یرقان (هپاتیت عفونی) یا شخص سالم حامل میکروب حصبه مقدار زیادی میکروب از راه مدفوع دفع می کند؛ اگر اصول بهداشت رعایت نشود و مخزن زیرزمینی آب آشامیدنی بهداشتی نبوده، به فاضلاب ارتباط داشته باشد، اشخاص مستعد از راه خوردن آب حاوی میکروب حصبه، آلوده و مبتلا می شوند. مگس نیز می تواند غذا را آلوده به میکروب حصبه کند.
۳- سرایت با واسطه : در این طریق، انتقال بیماری بین عفونت و میزبان نهایی با واسطه یک موجود زنده دیگر (حشرات و … ) انجام می پذیرد. مثلاً انگل مالاریا باید در بدن پشه آنوفل، عامل مولد تیفوس در بدن شپش و یا عامل مولد طاعون چند روزی در بدن کک بماند و تغییر و تکامل پیدا کند تا بتواند در انسان تولید بیماری مالاریا، تیفوس و طاعون کند. بنابراین پشه آنوفل، شپش و کک میزبان واسطه و انسان میزبان نهایی است.
منبع: مه شو

میزان سدیم و پروتئین شیرمادر به حدی است که به کلیه های نوزاد که هنوز کامل نشده اند صدمه ای وارد نمی کند.
شیر مادر پاکیزه، دارای درجه حرارت مناسب و عاری از آلودگی میکروبی است.
تغذیه با شیرمادر رابطه عاطفی بین مادر و فرزند را بیشتر می کند. تماس و توجه مادر در هنگام شیر دادن اثر مطلوبی بر رشد شیرخوار دارد. کودکانی که با شیر مادر تغذیه شده اند در دوران بلوغ از امنیت روانی بیشتری برخوردارند.
برای نوازد نارس و کم وزنی که قادر به مکیدن پستان مادر نیست، شیر مادرش- بویژه آغوز – به خاطر داشتن ترکیب مناسب با موقعیت چنین نوزادی، باید با قطره چکان و یا قاشق چایخوری به او داده شود. این امر از بروز بسیاری بیماریهای عفونی و مرگ و میر ناشی از آن که در این نوزادان شایع است پیشگیری می کند. تماس بدنی مادر و نوزاد در بهبود رشد و تکامل نوزادان نارس و بیمار نقش حیاتی دارد.
جذب کلسیم شیر مادر به سبب نسبت مناسب کلسیم به فسفر، بهتر انجام می شود و کمبود کلسیم در شیر مادر خواران کمتر دیده شده است.
به دلیل وجود عواملی مانند لاکتوفرین و اسیدیته بیشتر شیر مادر، جذب آهن شیرمادر بمراتب صورت می گیرد و نیاز به دادن قطره آهن تا شروع تغذیه تکمیلی نیست.
اسهال در شیر مادر خواران بمراتب کمتر است و نیز به سب نوع مدفوع، سوختگی ناحیه تناسلی کمتر دیده می شود.
چون تعداد دفعات ابتلاء به بیماری در شیرمادر خواران کمتر است، نیاز به بستری شدن در بیمارستان و جدایی عاطفی نیز کمتر پیش می آید.
شیرخوارانی که از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر دچار مشکلات دندانی ناشی از پستانک و تغذیه مصنوعی می شوند.
منبع: مه شو

کم خونی فقر آهن شایعترین نوع کم خونی در دنیا بویژه در جوامع کم در آمد است که موجب بیماری و ناتوانی افراد می شود. اهمیت کلی کم خونی در مرگ و میر نیست، بلکه اثرات اجتماعی زیان بار آن مهم است؛ زیرا میزان کار و فعالیت مبتلایان به علت ضعف و خستگی کاهش می یابد.
کم خونی را می توان با پایین بودن میزان هموگلوبین خون کمتر از حد طبیعی تشخیص داد. وقتی کم خونی به علت کمبود آهن باشد، افزایش مصرف آهن قابل جذب به توسط فرد مبتلا موجب افزایش میزان هموگلوبین خون می شود.
شایعترین علت کم خونی، عدم مصرف غذاهای آهن دار است که باعث می شود بدن نتواند به اندازه کافی خون بسازد. افرادی که به کرم های قلابدار آلوده هستند و یا به اسهال مزمن، اسهال خونی و مالاریا مبتلا می شوند، نوزادان و یا متولد شده از مادران کم خون و شیرخوارانی که بعد از ۶-۴ ماهگی غذاهای کمکی و آهن تکمیلی دریافت نمی کنند به کم خونی فقر آهن مبتلا می شوند.
دختران در سنین بلوغ، زنان در سنین باروری و بویژه در دوران حاملگی به علت نیاز خاص به آهن بیشتر در معرض ابتلا به کم خونی فقر آهن قرار می گیرند. علت کم خونی آنان این است که برای جایگزینی خونی که در طول دوره قاعدگی یا زایمان از دست می دهند، به قدر کافی غذاهای حاوی آهن و یا مکمل های آهن مصرف نمی کنند.
در زنان کم خونی خطر سقط جنین و خونریزی هنگام زایمان بیشتر است. کودکان کم خون بطور مکرر به بیماریهای عفونی عو کننده مبتلا می شوند. همچنین تغییرات رفتاری و کاهش توانایی در یادگیری در این کودکان مشاهده می گرددکه پس از درمان فعالتر شده ، در امور تحصیلی موفق می شوند. کودک کم خون، کم فعالیت و دارای چهره ای رنگ پریده است. در حالات شدید، زود به نفس، نفس می افتد و صورت، بدن، دستها و پاهایش متورم است. برای پی بردن به وجود کم خونی باید قسمت داخلی لبها و پلکهای پایین را معاینه کرد. این قسمتها که در حالت طبیعی قرمز هستند، در صورت کم خونی صورتی یا مایل به سفید به نظر می رسند. به کودکان، بالاخص در سنین مدرسه بایستی غذاهای حاوی آهن مثل گوشت، جگر، ماهی و تخم مرغ داده شود.
منبع: مه شو