بایگانی ماه : اکتبر, 2017

شب گذشته ۲۰ مهرماه مراسم افتتاحیه تماشاخانه شانو و آکادمی «صادقی» با حضور مدیران و هنرمندان تئاتر کشور برگزار شد.

به گزارش مهر، در این مراسم علی مرادخانی معاون هنری وزارت ارشاد، مهدی شفیعی مدیرکل هنرهای نمایشی، محمود صلاحی رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، محمدجواد حق‌شناس رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران، رحمت امینی، پیمان شریعتی، احمد کامیابی مسک، سهراب سلیمی، مسعود دلخواه، مهدی افضلی مدیرعامل موسسه توسعه هنرهای معاصر، اردشیر صالح پور، اسماعیل خلج، شهرام کرمی، اردلان شجاع کاوه، الیزا اورامی، قاسم زارع، یارتا یاران، ایرج راد، نادر نادرپور، ناصر آویژه، حسن دادشکر، گلاب آدینه، کاظم هژیر آزاد، توحید معصومی، عباس عبدالله زاده، رضا افشار و … حضور داشتند.

کوروش سلیمانی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون اجرای مراسم را بر عهده داشت.

در ابتدای برنامه قسمتی از نمایش «فروغ ساراپینا» به کارگردانی و اجرای محسن حسینی به نمایش در آمد و پس از آن قطب الدین صادقی مدیر این تماشاخانه در صحبت هایی عنوان کرد: توسعه هنر شکل های گوناکونی دارد که یکی از آنها همین غیر دولتی کردن تئاتر است و اینکه ابتکار عمل به دست کسانی بیفتد که تعریف دیگری از هنر تئاتر دارند. من بیش از ۵۰ سال است که کار تئاتر می کنم همه کار کرده ام از تدریس و بازیگری گرفته تا نوشتن و کارگردانی اما تا به حال تماشاخانه نساخته بودم و این تجربه بسیار گران‌سنگ و پر از درد و مهنتی برای من بود.

وی تصریح کرد: برای تماشاخانه ساختن دلایل مختلفی داشتم که یکی از دلایل آن بحث آموزش بود که در کار ما از اهمیت بسیاری برخوردار است اما متاسفانه این روزها آموزش به امری کاریکاتور گونه تبدیل شده است. من سالیان دراز با دانشجویان کار کردم و از این منظر به خودم تبریک می گویم که هیچ گاه محبتم را از آنها دریغ نکردم. هدف دیگری که من را ترغیب به راه اندازی یک تماشاخانه کرد پیدا کردن یک جایگاه برای گروهمان بود. گروه ۴۰ نفره من مثل آواره ها بی مکان بودند و این بی مکانی من را بسیار آزار می داد. احساس کردم حرمت ها دارد از بین می رود و ما آرامش و تمرکزی برای انجام کار خلاقانه و منسجم نداریم. این حق ما نبود که بعد از ۸۰ کار حتی ۴۰ متر برای اینکه دور هم جمع شویم در اختیار نداشته باشیم.

وی ادامه داد: مساله دیگری که باعث شد به این فکر بیفتم این بود که در همه جای دنیا مدیر تئاترهای بزرگ، کارگردان های بزرگ و صاحب سبک هستند. دولت به آنها امکانات می دهد و در کارشان دخالت نمی کند و فقط یک کنترل مالی روی کارشان دارد. این کارگردان برای حداقل ۵ سال مدیریت آن تئاتر را برعهده دارد و سبک و هویتی خاص برای آن تماشاخانه به وجود می آورد که متاسفانه این کار در کشور ما هنوز شروع نشده است.

کارگردان «مکبث» متذکر شد: من دوست داشتم برخی نمایش هایی را که خودم دوست دارم کار کنم و هنرمندانی را که هم‌تعریف با من هستند به کار دعوت کنم. برایم سخت بود که در انتظار اجرا در سالن های مختلف بمانم. آرزویم بود جایی را داشته باشم که یک تعریف واقعی از هنر داشته باشد و در واقع این تماشاخانه عکس العملی بود که نسبت به تئاتر تجاری داشتم. معتقدم این موج تئاتر تجاری طولی نمی کشد اما این روزها اغلب کارها هیچ ربطی به ایران ندارد و تئاتر دارد حالت شکل روشنفکرانه دور از واقعیت های زندگی اجتماعی به خودش می گیرد و روز به روز مهجورتر می شود.

این مدرس و کارگردان تئاتر یادآور شد: در کاری که شروع کردم مشکلات بسیار زیادی از جمله مشکلات مالی داشتم. بسیاری از افرادی که به عنوان سرمایه گذار وارد این کار می شدند تعریفشان از تئاتر با من بسیار فرق داشت در نتیجه هیچ شریکی را قبول نکردم. مشکلات ساخت و ساز و سرراست نبودن مهندسانی که وارد کار شده بودند از دیگر مشکلات من بود و در مقطعی متوجه شدم که ۷۰ میلیون از من اختلاس شده است. مشکل دیگر افتادن در بروکراسی ادارات بود که اگر چند جا من را نمی شناختند با مشکلاتی بیش از این روبرو می شدم.

صادقی با اشاره به افرادی که در شکل گیری این تماشاخانه او را یاری رساندند، گفت: پیش از همه از آقای مرادخانی و افضلی کمال تشکر را دارم. اگر آقای مرادخانی و مهدی شفیعی در سه چهار بزنگاه من را یاری نمی کردند، فلج می شدم. به آقای صلاحی نیز ادای احترام می کنم که بسیار به ما کمک کردند. صندوق کارآفرین و صندوق حمایت از هنرمندان من را بسیار زجر دادند اما کمک زیادی هم به من کردند. همچنین از آقای امرآبادی مدیر سایت تیوال و افراد دیگری که در این پروژه با من همراه بودند، قدردانی می کنم.

وی در پایان صحبت هایش بیان کرد: در حال حاضر ۴۳۰ میلیون بدهکار هستم و چک‌ دست مردم دارم و امیدوارم تا آخر سال بتوانم قرض هایم را تسویه کنم. برای راه اندازی این تماشاخانه همه ریسک هایی را که هرگز در عمرم نکرده بودم امتحان کردم که امیدوارم نتیجه اش را ببینم. نکته دیگر اینکه صاحب ملک حاضر شده اینجا را بفروشد که همین جا اعلام می کنم یا به من وام بدهید یا خودتان این ملک را بخرید چون حیف است اینجا از بین برود، بگذاریم اینجا محلی برای آفرینش های هنری باشد. در حال حاضر قرار است از اول آبان ماه نمایش های «من»، «پینکیو دروغ بگو» و «فروغ ساراپینا» در این تماشاخانه به صحنه بروند و تا آخر سال نیز تقاضاهای بسیاری برای اجرای نمایش دریافت کرده ایم.

بعد از صحبت های صادقی، اپیزود «سرگل» از نمایش «نامه های عاشقانه از خاورمیانه» توسط هانا کامکار اجرا شد.

در ادامه علی مرادخانی معاون هنری وزارت ارشاد عنوان کرد: قطب الدین صادقی از دوستان قدیمی من است و از زمانی که من در معاونت موسیقی بودم همیشه سری هم به تاتر می زدم و با صادقی هم‌ گپ و گفت داشتم. از همان دوران وی قصد داشت تماشاخانه ای خصوصی راه اندازی کند اما مشکلات مالی این اجازه را به او نمی داد. امروز بسیار خرسندم که وی توانست به آنچه سال ها قصد عملی کردنش را داشت، برسد. این برای اولین بار است که یکی از هنرمندان ما تماشاخانه ای خصوصی راه اندازی کرده است که جای خوشحالی دارد. قطب الدین صادقی جدا برای به ثمر رسیدن این پروژه زحمت کشیده است.

وی ادامه داد: امکانات ما آنقدر وسعت ندارد تا به هنرمندان کمک و از آنها حمایت کند پس تنها راه حل مشکلات اهالی تئاتر، ورود بخش خصوصی است. برای من توفیق زیادی است که هنرمندان ما در این زمینه کار می کنند.

مرادخانی یادآور شد: هرچه قدر دخالت دولت در این زمینه کمتر شود به تعالی رسیدن این برنامه ها سریع تر رخ می دهد. ما باید به صادقی کمک کنیم قرض او را از پا نیندازد. رشد تاتر ما با امکانات زیرساختی مان توازن ندارد و از طرف دیگر هم بودجه ای برای حمایت نداریم اما راه چاره این است که دوستانی را که چنین قصدی دارند، حمایت کنیم.

اجرای رقص کردی (هلپرکی) توسط آسو نادری و گروهش بخش بعدی مراسم شب گذشته بود.

در ادامه محمد جواد حق شناس رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران عنوان کرد: بسیار با ارزش است که قطب الدین صادقی بعد از ۵۰ سال کار و کارگردانی ۸۰ نمایش ارزشمند، تماشاخانه ای را به دارایی های تهران اضافه کرده است که من به سهم خودم از وی تشکر می کنم.

وی ادامه داد: باید تلاش کنیم با هم افزایی با مدیران معاونت هنری، هنرمندان را در این راه یاری رسانیم. در حال حاضر شهرداری بیش از ۳۰ هزار میلیارد بدهی دارد و دولت هم بودجه ای برای اختصاص به هنر ندارد اما این مسایل نیمه خالی لیوان است پس باید به سرمایه های موجود توجه بیشتری کرد و نیمه پر لیوان را از منظری دیگر دید. افرادی مثل قطب الدین صادقی سرمایه عظیمی برای هنر این مملکت هستند و اگر بتوانیم قدر این سرمایه ها را بدانیم و در کارشان دخالت نکنیم می توانیم در چند سال آینده شاهد افزایش چنین اماکنی باشیم.

اجرای بخشی از نمایش «من» به کارگردانی فرهاد تجویدی بخش پایانی مراسم شب گذشته بود.