ورزش پینگ‌پنگ را به نام دو برادر یعنی نیما و نوشاد عالمیان می‌شناسند. پس از بزرگانی همچون امیر و مجید احتشام‌زاده، این دو تلاش می‌کنند تا در کنار دیگر پینگ‌پنگ‌بازان تیم کشور بار سنگین پینگ‌پنگ را به دوش بکشند. نیما عالمیان که در سال‌های اخیر رده‌بندی خود را در جهان ارتقا داده هیچگاه زیر سایه برادر بزرگ‌ترش قرار نگرفت و توانست چهره‌ای مستقل در تنیس روی‌میز باشد.وی با اینکه پنج سال دیرتر از نوشاد پینگ‌پنگ را آغاز کرد اما توانست همدوش برادر بزرگ‌ترش در میدان‌های جهانی حضور یابد. نیما عالمیان که با وجود سن کم تجربه حضور در المپیک ریو را دارد، امیدوار است با استفاده از همین تجربه بار دیگر در میدان المپیک حاضر شود.
چرا تنیس روی میز را انتخاب کردید؟
به‌نظرم این ورزش در خانواده ما ارثی بود. ما حتما ژن پینگ‌پنگ داریم (خنده). هم پدرم و هم برادر بزرگ‌ترم هر دو جزو سرشناسان این رشته هستند.
اسم این رشته پینگ‌پنگ است یا تنیس روی میز؟
از هر دو عنوان استفاده می‌شود، ولی پینگ پنگ به‌نظرم بیشتر در ذهن علاقه‌مندان ورزش جا افتاده است.
شما دو برادر همزمان این رشته را آغاز کردید؟
نه! پنج سال دیرتر از نوشاد پینگ‌پنگ را شروع کردم.
ولی همدوش برادر بزرگ‌تر به موفقیت رسیدید.
خیلی تمرین می‌کردم؛ مثلا زمانی که کوچک بودم پدرم حتی گاهی تا هشت ساعت با ما تمرین می‌کرد. البته این شانس بزرگ را هم داشتم که نوشاد الگویم در زندگی بود. همیشه سعی داشتم اشکالاتم را با دیدن تمرینات و مسابقات نوشاد برطرف کنم.
از اینکه برادر بزرگ‌تان از شما جلوتر بود هیچ وقت ناراحت نشدید؟
نوشاد تنها برادر بزرگ نیست؛ بلکه مربی و راهنمای من در زندگی هم هست. به داشتن چنین برادری افتخار می‌کنم.
حتی از اینکه زیر سایه نام برادر بزرگ‌تر هم باشید ناراحت نبودید؟
من و نوشاد دو شخصیت جداگانه هستیم و هر دو تلاش می‌کنیم که برای پینگ‌پنگ ایران افتخار آفرینی کنیم. احساس می‌کنم هیچ کدام زیر سایه همدیگر نبوده‌ایم.
گفتید که پدرتان هم در این رشته فعالیت داشته‌اند. ایشان بودند که به شما و برادرتان آموزش‌های اولیه را در این رشته دادند؟
بله! تا زمانی که کوچک بودم، پدرم با نوشاد بیشتر تمرین می‌کرد ولی از وقتی که رسما و به‌طور حرفه‌ای این رشته را آغاز کردم زمان زیادی را برای آموزش من گذاشت. من و نوشاد بخشی از مسیر حرفه‌ای مان را مدیون پدرمان هستیم.
صدای برخورد توپ روی میز باعث ناراحتی مادرتان نمی‌شود؟
خوشبختانه مادرم نیز نگاه حرفه‌ای به ورزش دارد. من مدیون زحمات پدر و مادرم هستم.یک خانواده ورزشی و ورزش‌دوست هستیم. مادرم در کنار اداره زندگی پشتیبان ما سه تا بود تا به بهترین افتخارات برسیم.
فاصله بین پینگ‌پنگ ایران با آسیا چقدر است؟
واقعیت این است که پینگ‌پنگ آسیا حتی یک گام از پینگ‌پنگ جهان هم سرتر است. به‌دلیل اینکه کشورهای شرق آسیا واقعا در این رشته مهارت و تخصص دارند و بزرگانی در این منطقه هستند که رسیدن به حد آنها بسیار سخت است. آنها خیلی تلاش می‌کنند، تمرینات منظمی دارند، امکانات خوبی در اختیارشان است و به‌طور کلی چون حرفه‌ای هستند به پینگ‌پنگ به چشم شغل نگاه می‌کنند.
سال ۲۰۱۵ جهش ۷۶ پله‌ای در رتبه(رنکینگ) جهانی داشتید، این موفقیت چگونه حاصل شد؟
همیشه زیرنظر پدرم که در واقع نخستین مربی‌ام بود تمرین مستمری داشته‌ام. شاید باور نکنید ولی گاهی اوقات روزی چهار ساعت تمرین می‌کنم. البته بدنسازی هم نقش بسیار مؤثری در موفقیت یک بازیکن دارد. امیدوارم بتوانم روند صعودی‌ام را همچنان حفظ کنم. برای موفقیت بی‌وقفه در حال تلاش هستم.
البته راه سختی در پیش دارید.
بله! قبول دارم. باید خیلی بیشتر از این تمرین کنم. حریفان سختی داریم؛ خیلی قدر هستند. مثلا برزیل یکی از تیم‌های قدرتمند دنیاست که همیشه پینگ‌پنگ‌بازان در مقابل حریفان برزیلی به مشکل بر می‌خورند.
با این حال ورزش پرهیجان و پرطرفداری مثل پینگ‌پنگ نیاز به زیرساخت هم دارد.
درست است. ما باید در بخش باشگاه‌داری خیلی سرمایه‌گذاری کنیم. باید لیگ قوی و پویایی داشته باشیم تا از دل آن استعدادها کشف شوند. هر چی لیگ قوی‌تر باشد، تیم ملی هم قوی‌تر می‌شود و شرایط بدنی بازیکنان در حد بالایی می‌ماند. به‌نظرم ما استعدادهای زیادی در پینگ پنگ داریم که باید شرایط کشف آنها را مهیا کنیم.
شما برای رسیدن به المپیک ریو ۲۰۱۶ در دیدار انتخابی و کسب سهمیه برادرتان را شکست دادید.
واقعا یکی از سخت‌ترین بازی‌های عمرم بود. از یک طرف خوشحال بودم که سهمیه المپیک را کسب کردم و از طرف دیگر از اینکه نوشاد شکست خورده بود خیلی ناراحت بودم. خوشبختانه نوشاد موفق شد دوباره حریفانش را شکست بدهد و سهمیه المپیک را کسب کند.
احساس زیبایی بود که دو برادر سهمیه المپیک را کسب کردند.
عالی بود. واقعا خوشحالی‌ام مضاعف شد.
المپیک چطور تجربه‌ای بود؟
همانطور که می‌دانید المپیک بزرگترین رویداد ورزشی جهان است؛ یعنی تمام کشورها بهترین ورزشکاران‌شان را به این رقابت‌ها اعزام می‌کنند تا بهترین و بیشترین مدال‌ها و نتایج را بگیرند. معتقدم ورزشکاری که رشته‌اش المپیکی است باید حتما این میدان را تجربه کند. از ریو درس‌ها و تجربه‌های ارزنده‌ای کسب کردم؛ واقعا عالی بود. شاید اگر به المپیک نمی‌رفتم هیچ وقت این تجربه را به‌دست نمی‌آوردم.
چه توصیه‌ای به نوجوانان و جوانانی که می‌خواهند وارد این رشته شوند دارید؟
به همه توصیه می‌کنم تمرینات خود را به‌صورت کاملا جدی و با پشتکار پیگیری کنند. هر روز که تمرین می‌کنند این نکته را به یاد داشته باشند که باید تکنیک جدیدی یاد بگیرند و اشتباهات گذشته را تکرار نکنند. در غیراین صورت همیشه در همان مقطعی که هستند در جا می‌زنند و نمی‌توانند انتظار داشته باشند که به هدف‌شان برسند. توصیه دیگری که به ورزشکاران دارم این است که هیچ وقت از باختن نترسند؛ چون تا باخت نصیب بازیکن نشود هرگز راه بردن را یاد نخواهند گرفت.
معمولا آخر هفته را چه کار می‌کنید؟
تمرین، تمرین و باز هم تمرین. پینگ پنگ لحظه‌ای از زندگی ما جدا نمی‌شود.
عموی شما هم عضو تیم ملی بودند؟
بله! پدر و عمویم هر دو ۱۰ سال عضو تیم ملی بودند.
به رشته‌های ورزشی دیگر هم علاقه‌مندید؟
اخبار ورزشی کشور و جهان را پیگیری می‌کنم. از موفقیت ورزشکاران کشورم در میدان‌های آسیایی و بین‌المللی خیلی خوشحال می‌شوم. فوتبال، والیبال، کشتی و… را پیگیرم.
سقف آرزوهای نیما عالمیان کجاست؟
واقعیت این است که سقفی برای آرزوهایم درنظر ندارم اما در تلاش هستم که بتوانم بار دیگر به المپیک راه پیدا کنم.
این تجربه را که داشته‌اید!
بله ولی با توجه به تجربه‌ای که از بازی‌های المپیک ریو کسب کردم امیدوارم بتوانم از این تجربه برای نتیجه بهتر در المپیک توکیو بهره بگیرم.
وضعیت لیگ پینگ‌پنگ ایده‌آل است؟
واقعیت این است که هر چه لیگ پویاتر باشد، استعدادهای بیشتری شناسایی می‌شوند و می‌توانند در آینده به تیم ملی کمک کنند. باید تیم‌هایی که در لیگ شرکت می‌کنند هم آماده باشند و هم انگیزه لازم برای رقابت را داشته باشند تا ضمن ایجاد حس رقابت، پینگ‌پنگ‌بازان هم این حس را داشته باشند که دیده می‌شوند و می‌توانند به تیم ملی راه یابند.
رسانه‌ها هم در این شناساندن نقش دارند.
بدون شک ورزش بدون رسانه معنی ندارد و رسانه‌ها در چند سال اخیر نقش مهمی در پیشرفت ورزش کشور داشته‌اند. قبلا تمام خبرها به چند رشته ورزشی خاص معطوف بود، ولی الان همه رشته‌های ورزشی زیرنظر هستند و همین موضوع انگیزه ورزشکاران را هم بیشتر کرده است. اگر تمام رشته‌های ورزشی پخش تلویزیونی داشتند بدون تردید سرمایه‌گذاران هم راغب می‌شدند که در ورزش سرمایه‌گذاری کنند. هم‌اکنون یکی از مشکلاتی که ورزش دارد کمبود سرمایه‌گذار است که به‌نظرم پخش تلویزیونی می‌تواند به این موضوع کمک کند.
اگر یک‌بار دیگر به گذشته برگردید باز هم پینگ‌پنگ را انتخاب می‌کنید؟
شک نکنید، باز هم این رشته را انتخاب می‌کردم. پدرم، عمو و برادرم جزو حرفه‌ای‌های این رشته بوده‌اند. من هم در همین مسیر قرار گرفتم و خوشحالم که توانستم باعث افتخار پدرم باشم و گوشه‌ای از محبت‌ها و زحمات پدرم را جبران کنم.
ضعف پینگ‌پنگ ایران را در کجا می‌دانید؟
ما باید نیروهای تمرینی قوی از کشورهایی مثل چین، کره‌جنوبی و ژاپن به ایران دعوت کنیم تا با پینگ‌پنگ‌بازان تیم ملی تمرین کنند و بتوانیم از تجربه‌های آنها استفاده کنیم. اگر فدراسیون و مسئولان پینگ پنگ کشور بتوانند این شرایط را برای بازیکنان تیم ملی مهیا کنند این بخت را به‌دست خواهیم آورد که بیش از پیش رشد کنیم.
فاصله بین پینگ پنگ ایران با آسیا چه مدت زمان می‌برد تا پیموده شود؟
خوشبختانه در سال‌های اخیر پینگ‌پنگ ایران رشد خوبی داشته است اما- همانطور که شما گفتید- فاصله زیادی وجود دارد. تمرین‌های مستمر و زیاد یکی از راه‌هایی است که می‌توانیم خود را به سطح اول آسیا و جهان برسانیم. باید لیگ را با قدرت هر چه تمام‌تر برگزار کنیم و تیم ملی نیز در تورنمنت‌های بین‌المللی که حریفان قدرتمندی دارد شرکت کند تا بازیکنان نقاط ضعف‌شان را بشناسند و از روبه‌رو شدن با حریفان صاحب نام در میدان‌های اصلی وحشت نداشته باشند. فکر می‌کنم که این راه را با برنامه‌ریزی بلندمدت و سرمایه‌گذاری می‌توانیم جبران کنیم.
منبع: برترینها
