بایگانی ماه : سپتامبر, 2017

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با بیان اینکه دولت ۱۱هزار میلیارد تومان پیش‌بینی‌شده سال ۹۶ برای پرداخت یارانه نقدی را در ۵ماه نخست سال پیش‌خور کرده، از مصرف ۱۱هزار میلیارد تومان دیگر از منابع بودجه تا پایان سال برای پرداخت نقدی یارانه‌ها خبر داد.

هادی قوامی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران پویا؛ با اشاره به اینکه از زمان تصویب قانون هدفمندی یارانه‌ها یعنی از سال ۸۹ تا ۹۵ ۲۸۰ هزار میلیارد تومان یارانه نقدی پرداخت شده است، گفت: در این مدت  ۱۹۰ هزار میلیارد تومان از محل اصلاح قیمتها و ۹۰ هزار میلیارد تومان از محل منابع بودجه عمومی برای پرداخت یارانه نقدی استفاده شده است.

به‌گفته نائب‌رئیس کمیسیون برنامه و بودجه، بر اساس قانون هدفمندی یارانه‌ها مصوب سال ۸۸، دولت باید ۲۰درصد از منابع حاصل از هدفمندی یارانه‌ها را به‌صورت سالیانه به بودجه عمومی تزریق کند این درحالی است که دولت برای پرداختهای نقدی یارانه‌ها به مردم از منابع بودجه برداشت می‌کند، بر این اساس تا پایان سال ۹۵ رقم برداشت دولت از بودجه ۹۰ هزار میلیارد تومان بوده و متأسفانه در این مدت به‌خلاف قانون مبلغی به بودجه عمومی از محل اصلاح قیمتها واریز نشده است.

وی با بیان اینکه بر اساس قانون در سال ۹۶، دولت مجاز شده ۱۱ هزار میلیارد تومان از منابع بودجه عمومی را برای پرداخت نقدی یارانه‌ها پرداخت کند، گفت: با ادامه این وضعیت و پیش‌خور شدن ۱۱ هزار میلیارد تومان مندرج در قانون آن هم در ۵ماهه نخست سال، پیش‌بینی دست‌اندازی ۱۱ هزار میلیارد تومانی دولت به منابع بودجه برای پرداخت نقدی یارانه‌ها دور از ذهن نیست.

قوامی خاطرنشان کرد، بر اساس قانون بودجه سال ۹۶، پیش‌بینی می‌شود  از اصلاح قیمتها ۸۵ هزار میلیارد تومان درآمد حاصل شود که ۳۶ هزار میلیارد تومان آن صرف پرداخت یارانه نقدی و ۴۹ هزار میلیارد تومان نیز به شرکتهای موضوع قانون هدفمندی یارانه از قبیل شرکت پالایش و پخش بازمی‌گردد.

وی در پایان تأکید کرد، موضوع تخلف بودن این اقدام دولت در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس بررسی و نتیجه آن در صحن علنی اعلام خواهد شد.

منبع: الف

این اولین نوبت نیست که حقوق‌های نجومی تیتر یک رسانه‌ها می‌شود،‌ اما تفاوت با دفعات گذشته، در خبر تکمیلی شوک‌آوری است که در ادامه خبر تبرئه نجومی بگیران اعلام شده است.

به گزارش فارس، اطلاع‌رسانی یک عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی از تبرئه دریافت‌کنندگان حقوق‌های نجومی و مختومه شدن پرونده آنها در گزارش دیوان محاسبات و البته جوابیه دیوان به این خبر، بار دیگر توجهات را به سرنوشت پرونده این مدیران دولت یازدهم جلب کرد.
 
البته این اولین نوبت نیست که بعد از موج اول خبری حقوق‌های نجومی در پی انتشار تصاویر فیش‌های حقوقی عده‌ای از مدیران دولتی در خرداد ۱۳۹۵ بار دیگر پدیده «نجومیّون» تیتر یک رسانه‌ها می‌شود،‌ اما تفاوت اساسی این نوبت با دفعات گذشته، ناشی از خبر تکمیلی نسبتاً شوک‌آوری است که عضو کمیسیون بودجه در ادامه داده است:

«تعدادی از مدیران نجومی‌بگیر نیز بعد از صدور رأی به دیوان عدالت اداری شکایت کردند تا بتوانند آن حقوقی که طبق قانون و بر اساس قوانین آن زمان تعلق می‌گرفته و دریافت کردند اما مسترد شده بود را دوباره پس بگیرند».

آن هم در شرایطی که در چهار سال اخیر، بارها تجمعات گروه‌های مختلف کارگران و بازنشستگان در اعتراض به پرداخت نشدن مطالبات و معوقاتشان به‌ویژه در مقابل ساختمان مجلس به‌عنوان خانه ملت صورت گرفته و این پرسش را برایشان پیش آورده است که دولتی که می‌گوید خزانه خالی است و نمی‌تواند حقوق بازنشستگان خود را بدهد، چگونه این قدر دارد که به بعضی مدیران خود، مبالغ کلان فوق تصور پرداخت کند؟


فاطمه حسینی در دفاع از حقوق پدر در مجلس نطق کرد
 
هرچند که محمد شیران نماینده مشهد در مجلس در این باره می‌گوید که دیوان محاسبات صرفاً جهت سنجش میزان انحراف از قوانین بودجه، پرونده‌‌ها را بررسی می‌کند تا مشخص شود آیا درآمدها و هزینه‌ها مطابق سرفصل مصوب بوده است یا نه ؟ و تبرئه مدیران نجومی‌بگیر از سوی دیوان محاسبات مجلس شورای اسلامی مانع از رسیدگی به پرونده آنان در سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضاییه نیست و هرچند دیوان محاسبات هم در جوابیه‌ای که نسبت به خبر تبرئه نجومی‌بگیران به رسانه‌ها ارسال داشته خاطرنشان کرده است که هر پرونده مستقل از پرونده‌های دیگر مورد رسیدگی و ارزیابی قرار گرفته که در بخشی از پرونده‏‌های رسیدگی شده تخلف احراز و محکوم شده است و در بخش دیگر نیز با توجه به قوانین حاکم بر آن تبرئه شده است، اما ضربه روانی وارده به افکار عمومی بابت پرداخت حقوق و مزایای بی‌سابقه در تاریخ کشور به برخی مدیران بانکی و بیمه‌ای و نیز رئیس سابق صندوق توسعه ملی شدیدتر از آن بوده است که بتواند تبرئه جمعی از این افراد را اگرچه در مرحله‌ای میانی از رسیدگی بپذیرند،‌ چه برسد به آن که بشنوند تعدادی از آنان برای بازپس‌گیری وجوه نجومی مستردشده‌شان شکایت نیز کرده‌ باشند.

در این باره، شاید اظهارات جدید محمد حسینی همان عضو کمیسیون بودجه که خبر تبرئه جمعی از نجومی‌بگیران در دیوان محاسبات را به فارس داده بود، در واکنش به جوابیه دیوان محاسبات را بتوان طرح مطالبه‌ بخش بزرگی از جامعه تلقی کرد.

حسینی در پاسخ به توضیحات دیوان محاسبات تصریح می‌کند: آیا این حجم عظیم رنجش و نارضایتی در میان مردم به‌واسطه پرداخت‌های نجومی به بخشی از مدیران را با چنین گزارشی سربسته درباره محکومیت یا تبرئه نجومی‌بگیران می‌توان کاهش داد ؟ آیا پس از این همه تأکیدات بر مذموم و محکوم بودن این پرداخت‌ها و دریافت‌ها قرار بود به این نقطه برسیم که نجومی‌بگیران مبالغ دریافتی را مسترد کنند و تبرئه شوند؟


محمد حسینی نماینده تفرش و عضو کمیسیون بودجه مجلس
 
وی با ذکر مثالی ادامه می‌دهد: اگر سارق را بازداشت کنند،‌ فقط اموال مسروقه را از او پس می‌گیرند و رهایش می‌کنند؟‌ پس چگونه صرفاً وجوه اضافه را از صاحبان فیش‌های نجومی پس گرفته‌اند و آن‌ها را تبرئه کرده‌اند؟

عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی در بیان خواسته حداقلی افکار عمومی خاطرنشان می‌کند که دیوان محاسبات دست‌کم باید اسامی آن دسته از نجومی‌بگیران را که محکوم شده‌اند، اعلام کند؛ خواسته‌ای که با مروری بر اظهار نظرهای صریح و بی‌پرده رهبر معظم انقلاب و سایر شخصیت‌ها در ذمّ پدیده «نجومی‌بگیری» پربیراه به نظر نمی‌رسد.

مقام معظم رهبری در یکی از اولین موضع‌گیری‌های خود در قبال دریافت حقوق‌های نجومی جمعی از مدیران دولتی، دوم تیر ۹۵ در دیدار حسن روحانی رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت، آن را هجوم به ارزش‌ها خواندند و با تأکید بر ضرورت برخورد تأکید کردند: این موضوع نباید شامل مرور زمان شود بلکه باید حتماً به‌صورت جدی پیگیری و نتیجه آن به اطلاع مردم رسانده شود.

ایشان در جملات دیگری که دو هفته بعد طی خطبه نماز عید فطر سال ۱۳۹۵ برای مردم و مسئولان ایراد کردند، حقوق‌های نجومی را برداشت‌های غیرمنصفانه و ظالمانه از بیت‌المال، نامشروع، گناه، خیانت به آرمان‌های انقلاب اسلامی برشمردند و گفتند:

«این‌جور نباشد که ما سروصدا بکنیم و بعد قضایا را تمام بکنیم و به‌کلّی به‌دست فراموشی بسپریم؛ باید دنبال بشود . . . دریافتهای نامشروع باید برگردانده بشود، و اگر کسانی بی‌قانونی کرده‌اند مجازات بشوند، و اگر سوءاستفاده‌‌ای از قانون هم شده است بایستی اینها را از این کارها برکنار بکنند؛ اینها کسانی نیستند که لیاقت این را داشته باشند که در این مراکز قرار بگیرند».


 
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دیگر خود با اعضای هیئت دولت به‌مناسبت هفته دولت در شهریور همان سال به صراحت بیان داشتند:

«از مسئله‌ حقوقهای نجومی آسان عبور نکنید . . . به مردم بگویید که چه کار کردید. در این قضیّه، مردم اعتمادشان ضربه خورده . . . برای متخلّف‌ اصلاً نباید عذر تراشید؛ برخورد هم بایستی قاطع باشد».

البته در حقیقت برخورد با حقوق‌های نجومی، چندان نیازی به اعلام مواضع بی‌پرده نفر اول کشور هم نداشت، زیرا ارقام منتشر شده در فیش‌های چند مدیر دولتی که حکایت از پرداخت‌های غیرمتعارف در بخش بزرگتری از دایره مدیران داشت، به قدری تکان‌دهنده بود تا هرگونه سکوت یا توجیهی را از سوی مسئولان و دستگاه‌های ذیربط دشوار سازد، اما به‌رغم این دشواری و با وجود صراحت رهبری در این باره،‌ کسی تصور نمی‌کرد که سخنگوی دولت یازدهم در مراسم تودیع صفدر حسینی یکی از نجومی‌بگیران صندوق توسعه ملی از وی به‌عنوان یکی از ذخایر نظام و امانتداران کشور یاد کند.


 
به علت همین جَهد و کوشش‌ها به‌منظور برگرداندن و حفظ اعتبار رفقای قدیمی است که نباید چندان از جابجایی نجومی‌بگیران میان پُست‌های مدیریتی و یا از اعتماد به نفس برخی از برخی از آنان برای شکایت به دیوان عدالت اداری جهت بازپس‌گیری حقوق‌های غیرمتعارف مسترد شده شگفت زده شد؛ آن هم در روزگاری که «ژن خوب» پسر رئیس فراکسیون امید مجلس و «ژن‌های خوب» دیگر فرزندان و وابستگان نَسَبی و سببی گروهی از مدیران امروز و دیروز مجوّز دریافت امتیازات و انحصارات و کلید در اتاق‌های بالاترین طبقات برخی نهادهاست.


 
به‌ویژه که دولتی تا چهار سال آینده مستقر است که افزایش حقوق مدیران در زمره اولین مصوبه‌هایش در چهار سال اولش بوده، اما رئیسش همین چند روز پیش در همایشی گفته است: اگر از کار خود رضایت ندارید، چرا آن را انتخاب کردید؟ و اگر کسی راضی نیست می‌تواند برود و این حرف کاملاً غلط است که بگوید، حقوق من نسبت به کاری که انجام می‌دهم کم است.

منبع: الف

اولین نبردی که در آن شرکت کردم، تصرف «تدمر» بود. پیش از آغاز عملیات در مناطق تفریحی مستقر شدیم ، به‌خود می‌گفتم، چطور چنین احمق‌هایی، به جنگجویانی شکست ناپذیر تبدیل می‌شوند.

به گزارش مشرق، «در رقه بودم»، حکایت جوانی آلمانی تونسی تبار به نام «ابو زکریا» است ‏که پس از ظهور «داعش» فریب وعده هایش را خورده، راهی سرزمین ‏‏«شام» می شود. اما خیلی زود می فهمد، این وعده ها سرابی بیش نبوده ‏است. لذا از رقه فرار کرده، به تونس بازمی گردد و در آنجا دست تقدیر او ‏را در مسیر «هادی یحمد»، نویسنده تونسی قرار می دهد. طی دیدارهایش با ‏یحمد آنچه در رقه و نبردهای داعش بر سرش رفته را نقل می کند تا این ‏نویسنده تونسی آن را به صورت کتابی چاپ و منتشر کند.‏

در قسمت های گذشته تلاش «ابو زکریا» به همراه سه تونسی دیگر جهت فرار و جدایی از داعش را ‏نقل کردیم و گفتیم که چگونه ابو زکریا با فروش سلاح های کلاشینکفش هزینه فرارش از سوریه را تامین ‏کرد و برای اینکه شک عناصر داعش در ایست های بازرسی را تحریک نکند، با ایفای نقش داماد «خواستگاری» را دستاویز فرارش قرار داد.

همچنین «ابو زکریا» نحوه سفرش از لیبی به ترکیه و از ترکیه به سوریه با کمک زنی به نام «ام مهاجر» را تعریف کرد و توضیح داد، عناصر داعش چگونه برسر مرزها هویت افراد را سلب می‌کنند و آنها را وادار به پذیرش هویتی جدید می‌کنند.

در ادامه این جوان آلمانی – تونسی از ورودش به سرزمین شام و مقدمات پیوستنش به داعش گفت، اینکه برای سرکردگان داعش آنچه در پیوستن این افراد به صفوف این گروه حائزاهمیت بود، تامین عناصر انتحاریش بود.

و اکنون ادامه ماجرا:

شرایط سخت و بدی که زنان مهاجر طی مدت اقامت در مراکز موقت داعش سپری می کنند تا مقدمات ورود آنها به سرزمین خلافت فراهم شود، موجب شده بود که بسیاری از این زنان به محض اینکه دستی به عنوان پیشنهاد ازدواج به سوی آنها دراز می شود، را بپذیرند.

در مورد خودم باید بگویم، بارها برای انتخاب همسر به این مراکز سر زدم و با وجود زنان مهاجر بسیاری که در آنها نگهداری می شدند، نتوانستم همسری برای خود بیابم.

روند ازدواج با زنان مهاجر به این گونه بود که ابتدا فرمی از مشخصات خود و همسر مورد نظرتان را پُر می کنید، این فرم در اختیار امرای اقامتگاه های زنان مهاجر قرار داده می شود.

در صورت یافتن همسر مورد نظر، جلسه ای با حضور امیر اقامتگاهی که همسر مورد نظر شما در آن اقامت دارد برگزار می‌شود و پس از کسب توافقات اولیه خطبه عقد بین زن و مرد خوانده می شود و آن دو به ازدواج یکدیگر در می آیند.

علاوه بر اقامتگاه زنان مهاجر، داعش اقامتگاه های دیگری برای «بیوه زنان» که به هر دلیل شوهران خود را از دست داده بودند و همچنین زنان مطلقه ایجاد کرده بود تا این زنان در آنجا نگهداری شوند.

به هر روی مقدمات پذیرش من به سرزمین خلافت اسلامی بدون مانع سپری شد و اجازه ورود به سرزمین خلافت را پیدا کردم. شب اول رسیدنم به رقه را فراموش نمی کنم.

صدای پرواز جنگنده های ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا و صدای انفجارهای ناشی از حملات هوایی آنها علیه مناطق مختلف رقه همه جا را پُر کرده و لحظه ای قطع نمی شد.

در اولین روزهای اقامتم در رقه، سفری به شهر موصل داشتم که در آن زمان تحت تصرف داعش بود. یک هفته را در آنجا سپری کردم. پاتوقم خیابان دانشگاه شده بود که در موصل معروفیت خاصی دارد و داعش طی مدت تصرف این شهر تلاش کرده بود، وضعیت سابق آن را حفظ کند، به همین دلیل بر تردد منظم و قانونمند خودروها در آن تاکید بسیار داشت، به همین دلیل همواره گشت های «حسبه» یا پلیس دینی داعش در آن تردد داشتند و با کوچکترین بی قانونی برخورد می کردند.

بعد از یک هفته به رقه برگشتم. بار دیگر با مسئله ابلاغ حکم پیوستنم به «کتیبه سیف الدوله» که به معضلی برایم تبدیل شده بود، مواجه شدم. چاره ای جز تن دادن به سرنوشت و پذیرفتن جدایی از دوستانی که بهترین ساعات و روزهایم با آنها سپری شده بود و اطاعت از دستور را نداشتم و این برای من به معنای آغاز خورد شدن و فروپاشیدن و شکل گیری احساس یاس و ناامیدی بود.

مقر کتیبه سیف الدوله شهر رقه بود و وظیفه آن محافظت از شهر و تامین امنیت آن بود، به همین دلیل امرای کتیبه بسیاری از خانه های مسکونی در نقاط مختلف رقه را به مقرهای این کتیبه تبدیل کرده بودند.

ماموریتی که به کتیبه سیف الدوله محول شده بود، آن را از مشارکت در نبردهای داعش در جبهه های عملیاتی عراق جز در موارد نیاز .و دستور مستقیم امرای ارشد داعش، باز می داشت و این به شدت موجب سرخوردگی من شده بود که سودای جهاد و مبارزه در راه خدا را در سر می پروراندم.

به زور دوستان بود که به این کتیبه ملحق شدم، چون من برای جهاد و شهادت در راه خدا آمده بودم و پیوستن به کتیبه سیف الدوله مرا از این هدف دور می کرد. اما دوستانم تلاش می کردند، مرا قانع کنند که تحقق این خواسته نیازمند مقدماتی است که برای من در پیوستن به کتیبه سیف الدوله عینیت می یافت.

پس از یک ماه که مطمئن شدم، هیچ راهی برای تغییر فرمان پیوستنم به کتیبه سیف الدوله وجود ندارد، تسلیم شدم و سرانجام خود را به امیر کتیبه معرفی کردم، در حالی که سعی می کردم، با یادآوری این آیه از قرآن کریم که می فرماید: « چه بسا چیزی را دوست نداشته باشید، اما خیر شما در آن باشد و چه بسا چیزی را دوست داشته باشید و شر در آن نهفته باشد و خداوند به این امر آگاه است، اما شما نمی دانید»، خود را قانع و راضی کنم.

مدتی به این ترتیب در رقه و خدمت در کتیبه سیف الدوله گذشت تا اینکه یک روز امیرم من و دیگر اعضای کتیبه را به یکی از مقرهایش احضار کرد و از ما خواست خود را برای نبردی که برای داعش اهمیت بسیار داشت و تمام کتیبه هایش در آن مشارکت دارند، آماده کنیم، به این ترتیب متوجه شدیم، نبرد بزرگ و سرنوشت سازی پیش رو داریم.

چند هفته قبل از شروع عملیات برای ما در مساجد رقه کلاس های دینی و توجیهی اجباری گذاشتند. مبلغان شرعی داعش می بایست، با ایجاد انگیزه، ما را آماده مشارکت در این نبرد کنند، نبردی که از آن به عنوان جدا کننده حق از باطل یاد می کردند.

آنها در این کلاس ها از ما خواستند، با تمام توان در این نبرد بجنگیم، چون پیروزی در آن به معنای دست یافتن داعش به شهری بزرگ با امکانات گسترده مانند فرودگاه و زندان بود، علاوه بر اینکه غنایم بسیاری را نصیب ما می ساخت، این توصیفات و توضیحات موجب شده بود، احتمال حمله به «دمشق» و تصرف آن بین ما مطرح شود.

اگرچه مبلغان شرعی داعش فراموش نکردند که به ما یادآوری کنند، به جای مشغول کردن اذهانمان به غنایم بسیاری که کسب می کنیم، تمام توان خود را صرف تحقق پیروزی به کار گیریم و ما با سادگی تمام ضمن اعتراض به سخنان تاکید می کردیم که تنها هدف ما جهاد در راه خداست و نیازی به مال دنیا نداریم، چون بسیاری از مهاجران از جمله الجزایری ها قبل از پیوستن به داعش افراد متمولی در کشورهایشان بودند.

این اولین نبردی بود که در آن شرکت می کردم. سوالات بسیاری ذهنم را مشغول کرده و احساسات متناقضی از شوق و ترس و بیم و امید وجودم را فراگرفته بود.

روز موعود فرا رسید. گروه گروه به سمت قرارگاه هایی که در شهر «طبقه» و نزدیکی دریاچه «اسد» برایمان در نظر گرفته شده بود، به راه افتادیم. قرارگاه هایی که برای ما در نظر گرفته شده بود، به همه چیز شبیه بودند، جز قرارگاه در واقع اماکن تفریحی و سیاحتی بودند که قبل از بحران سوریه مردم روزهای تعطیل و فراغت خود را در آنها سپری می کردند، نمی دانم، شاید هم به چشم من اینگونه آمده بودند.

مثل همیشه به دلیل پروازهای ائتلاف و احتمال شناسایی شدن توسط پهپادها، خروج از اتاق های این مراکز تفریحی و سیاحتی ممنوع شده بود. حدودا سه هفته در این اماکن تفریحی و سیاحتی مستقر بودیم. در این مدت وقت خود را به آشنایی با مهاجران جدید و نوشیدن «مته»، دم نوشی شبیه چای که از گیاهانی محلی در دشت ها و بیابان های سوریه و لبنان به دست می آید، سپری می کردیم. اوقات خود را در نهایت لذت و خوشی سپری می کردیم، گویی نه برای جنگ که برای گذران اوقات فراغت و تفریح به اینجا آمده ایم.

بعد از نماز صبح و ادای فرایض دینی و مذهبی که در نظر گرفته شده بود، در کلاس های سیره صحابه و نبردهای آنان شرکت می کردیم. بعد از این کلاس، من به حفظ قرآن و پس از آن فعالیت‌های ورزشی برای بالا بردن قدرت بدنی و حفظ آن مشغول می شدم.

طی این سه هفته تمام ساعات فراغت ما به شوخی و مزاح و خنده ها و قهقه های مستانه می گذشت و موجب شده بوده شد، این سوال عجیب در ذهنم مطرح شود که چگونه این افراد ساده لوح که سادگی آنها بیشتر به حماقت و بلاهت شبیه است، یک باره می توانند، به جنگجویانی شکست ناپذیر و عامل وحشت و تروریسم در جهان تبدیل شوند.

برخلاف نبرد تصرف «حدیثه» در عراق که احساسات آزاردهنده ای چون نگرانی و هراس لحظه ای مرا رها نمی کرد و سرانجام موجب عدم شرکتم در آن نبرد شد، در این نبرد احساس آرامش و اطمینان خاطر داشتم، لذا تلاش کردم، با هوای نفس بجنگم و بیم و هراس حضور در میدان را از خود دور کنم.

لذا در اماکن تفریحی و سیاحتی «طبقه» بر عبادات خود افزوده شب ها به نماز شب و روزها به روزه داری مشغول شدم. ایمان داشتم، پای در جاده مرگ گذاشته و بازگشتی پس از نبرد ندارم.

شب عملیات فرار رسید. امرای شرعی داعش که «کمال رزوق» نیز در میان آنها دیده می شد، آخرین توصیه ها و سخنان را ایراد و تلاش کردند، روحیه نبرد و جنگندگی را در ما زنده و تقویت کنند.

سرانجام در تاریکی مطلق شب ما را سوار بر زره‌ پوش هایی کردند که مقصد آنها پس از طی کردن مسیری بیابانی و طولانی جنوب شهر طبقه بود. در حالی که همچنان نمی دانستیم، ما را به کجا می برند.

انتهای یکی از این جایی دست و پا کرده بودم. سکوت بر همه حاکم شده بود و تنها صدایی که شنیده می شد، زمزمه های تلاوت قرآن و دعای بعضی از دوستان بود.

اولین ساعات سپیده دم به منطقه ای بیابانی رسیدیم که روزگاری آرزو داشتم، غبار آن را سرمه چشم خود کنم. به منزل گاهی در میانه آن راه بیابانی رسیده بودیم. از زره پوش پایین آمدم. سعی کردم،‌ سریعا مقداری آب بیابم تا با آن غبار راه را از سر و صورتم بشویم.

وسایلم را مرتب کردم، دستی به میان موهایم کشیدم. احساس کردم، عملا به یکی از جنگجویان داعش تبدیل شده ام، اکنون من نیز در تاسیس خلافت اسلامی سهیم بودم.

میانه راه و در بیابان تقسیمات گروهی نیروها آغاز شد، بی آنکه بدانیم، به کجا می رویم. اینجا بود که امرای گردان ها و کتیبه ها لب به سخن گشوده و اعلام کردند، هدف عملیات نظامی که تا ساعاتی دیگر آغاز خواهد شد، شهر تدمر، انبارهای تسلیحاتی و مهمات آنها و مراکز و مناطق نظامی این شهر است.

تا آن وقت سابقه نداشت، گروه نظامی و مسلحی فکر خارج کردن تدمر از کنترل نظام و ارتش سوریه را حتی به ذهن خود راه دهد. دلایل و اسباب آن بی شمار است که اولین و مهمترین دلیل آن بافت جغرافیایی منطقه است. در حالی که شهر تدمر دارای ساختار جغرافیایی بسیار بسته و کوهستانی است که نفوذ به آن تصرفش را با سختی های بسیار مواجه می کند، مناطق حومه شهر را بیابان های باز و فاقد هرگونه پستی و بلندی فراگرفته که امکان هرگونه اختفا و موضع گیری را از نیروهای مهاجم سلب می کند.

افزون موقعیت نظامی و راهبردی تدمر،‌ این شهر از لحاظ سیاسی و تاریخی و سمبلیک برای نظام سوریه دارای اهمیت بسیاری بود. لذا برای تصرف تدمر علاوه بر کتیبه هایی که «ارتش خلافت» را تشکیل می دادند، جنگجویان «ولایت حماه» نیز مشارکت داشتند.

گروه ما ماموریت رصد و تعیین اماکن تمرکز و استقرار نیروهای سوری و متحدان آن با استفاده از دوربین های بسیار پیشرفته و پهپادهای شناسایی بود. پس از اتمام این ماموریت، براساس نقشه های میدانی ریخته شده، گروه ما حمله با انبارهای بزرگ ذخایر و مهمات نظامی و ساختمان مقر افسران ارتش سوریه را برعهده داشت.

مابقی کتیبه ها به همین ترتیب بخشی از عملیات تصرف تدمر را برعهده داشتند. اما تصرف شهر به جنگجویان ولایت حماه سپرده شده بود. کتیبه های پیاده نظام از جمله کتیبه ما شبانه پیشروی به سمت انبارهای مهمات و تجهیزات نظامی را آغاز کردند، در حالی که یگان سنگین که از توپ و تانک و زره پوش بهره می برد، مامور شده بود،‌ پشتیبانی لازم از کتیبه های پیاده نظام با فراهم کردن پوشش آتش مناسب را به عمل آورد.

برای سهولت در ایجاد هماهنگی و برقراری ارتباط تمام نقاط  و مناطق محورهای عملیاتی نامگذاری و رمزگذاری شدند. تدمر از دو جهت به مناطق باز مشرف بود و این یکی از دلایلی بود که دیگر گروه های مسلح و تروریستی فعال در سوریه را از فکر حمله به تدمر و تصرف آن باز می داشت. افزون بر اینکه تدمر نزدیک ترین منطقه به مناطق تحت کنترل ارتش و نظام سوریه بوده و از لحاظ تقسیمات اداری و استانی دارای مرزهای مشترک با حومه شرقی استان حمص بود.

پس از فریضه مغرب و عشاء دو گروه نفوذی که من در یکی از آنها عضویت داشتم، حمله را آغاز کردند. کلاشینکفم را در دست گرفته و کوله ام که در آن یک بمب ۵ کیلویی محلی وجود داشت، را به پشت انداخته به راه افتادم.

منبع: الف

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در یک کنفرانس خبری درباره اتفاقات مربوط به تعطیلی و تفتیش ساختمان‌های دیپلماتیک روسیه در آمریکا عنوان کرد که روسیه برای خود حق تصمیم‌گیری به منظور کاهش تعداد کارمندان دیپلماتیک روسیه در این کشور تا میزان ۱۵۵ نفر را به منظور برابری کامل با تعداد کارمندان روسی در آمریکا در نظر می‌گیرد اما فعلا این کار را نخواهد کرد.

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در کنفرانس خبری خود در شهر شیامن چین و در خاتمه اجلاس گروه بریکس اظهار داشت: مسکو به دنبال شکایت از آمریکا به دلیل محروم شدن از حق اداره املاک خود در این کشور است.

او گفت، به وزارت خارجه کشورش دستور داده مقامات آمریکا را به اتهام نقض حقوق مالکیتی روسیه به دادگاه بکشانند.

رئیس‌جمهور روسیه پذیرفت که واشنگتن حق کاهش تعداد تاسیسات دیپلماتیک را دارد اما این کار را به شیوه‌ای “بی‌ادبانه و بی‌سابقه” انجام داده و در عین حال گفت، سخت می‌توان با کشوری که اتریش را با استرالیا اشتباه می‌گیرد، گفت‌وگو کرد.

کره شمالی

در عین حال رئیس‌جمهور روسیه اظهار داشت که عراق و لیبی مثال‌هایی هستند که رهبران کره شمالی با استناد به آنها متقاعد شدند که تنها عامل بازدارنده هسته‌ای می‌تواند از آنها محافظت کند و هیچ تحریمی آنها را منصرف نخواهد کرد. آنها شاید به خاطر تحریم‌ها به علف‌خواری بیفتند اما دست از برنامه هسته‌ای خود برنمی‌دارند.

پوتین افزود: تحریم های شدیدتر علیه کره شمالی رهبران پیونگ یانگ را تغییر نخواهد داد بلکه منجر به مصائب انسانی در ابعادی گسترده خواهد شد.

وی نسبت به تحریک هر چه بیشتر تشنج نظامی حول کره‌شمالی هشدار داد و گفت: این کار منجر به یک فاجعه جهانی خواهد شد.

سوریه

رئیس‌جمهوری روسیه تاکید کرد، کشورهای بریکس به نوعی آماده مشارکت در بهبود وضعیت انسانی در سوریه هستند.

پوتین اظهار داشت: امیدواریم شرکای ما عملیات رقه را پایان دهند اما صحبت از شکست نهایی داعش تنها بعد از شکست آن در دیر الزور ممکن است.

رئیس جمهوری روسیه ادامه داد: اوضاع سوریه به صورت ریشه‌ای تغییر خواهد کرد اما به طور نهایی تروریست‌ها نابود نمی‌شوند. اوضاع سوریه اکنون به نفع ارتش سوریه در جریان است.

وی ادامه داد: روابط با مصر عمیق است و برای ازسرگیری پروازها تلاش می‌کنیم.

منبع: الف

رئیس رژیم صهیونیستی با بیان اتهامات اثبات‌نشده از کشورهای اروپایی خواست در روابط خود با ایران دقت کنند.

به گزارش تسنیم، « رووین ریولین» رئیس رژیم صهیونیستی در دیدار با وزیر خارجه لیتوانی، ضمن تکرار اتهامات بی‌پایه، درباره از سرگیری روابط کشورهای اروپایی با ایران هشدار داد. 

به گزارش روزنامه صهیونیستی جروزالم‌پست، «ریولین» با آگاهی از روابط نزدیک برخی کشورهای اروپایی با ایران گفت که آنها باید هنگام تعریف روابط خود با تهران «بسیار دقت کنند»، زیرا ایران حامی «تروریسم» است.

اظهارات این مقام صهیونیست در حالی مطرح شده که گزارش‌های متعددی درباره درمان تروریست‌های النصره در بیمارستان‌های رژیم صهیونیستی منتشر شده است. رژیم صهیونیستی چندین بار هم مواضع نیروهای ارتش سوریه که در حال مبارزه با داعش بوده‌اند را بمباران کرده است.
 

منبع: الف