بایگانی ماه : سپتامبر, 2017

گروه سیاسی- رسانه‌ها: روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت:  در سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ که ضعف رژیم پهلوی و قدرت انقلاب اسلامی نمایان شد، تمام کسانی که در انتظار برپائی یک نظام اسلامی بودند امیدهای زیادی به اصلاح امور جامعه از جنبه‌های مادی و معنوی داشتند. یکی ازاین امیدها مربوط به زدودن خرافات از متن مطالب دینی بود که توسط مبلغان دینی که به نحوی از مقولات دینی سخن می‌گفتند مطرح می‌شد. در آن زمان، انقلابیون فکر می‌کردند یکی از مهم‌ترین اولویت‌های نظام حکومتی دینی، ارتقاء محتوای مضامین دینی است که در محافل مذهبی اعم از جشن‌ها و عزاداری‌ها مطرح می‌شود بطوری که فقط تعالیم منطبق بر اسلام ناب به مردم منتقل خواهد شد و سطح فکر دینی مردم نیز به برکت همین مطالب سطح بالا رشد خیره‌کننده‌ای خواهد یافت و جامعه ایرانی به برکت انقلاب اسلامی پیشروترین جامعه دینی در سطح جهان خواهد شد.

✔️متأسفانه آنچه در چهار دهه گذشته رخ داده، برعکس انتظارات است بطوری که اکنون سخیف‌ترین مطالب خرافی و بی‌پایه‌ترین ادعاها توسط بعضی منبری‌ها و مداحان در محافل مذهبی مطرح می‌شوند و سنگین‌ترین ضربه‌ها را به دین اسلام و مذهب شیعه وارد می‌کنند. در همین ایام منتهی به عید غدیر که عیدالله الاکبر است و می‌تواند بهترین وسیله برای تحکیم وحدت امت اسلامی و قوی‌ترین امکان برای نشان دادن چهره روشن تشیع علوی باشد، توسط بعضی از مدعیان پیروی از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام مطالبی در تریبون‌های مذهبی مطرح شد که موجب وهن مذهب و ایجاد تفرقه میان امت اسلامی است. ولایت امیرالمؤمنین بقدری روشن و مستدل است که اثبات آن نیازی به توسل به مطالب ضعیف و غیرمستند ندارد، آنهم مطالبی که به ابزاری برای تمسخر دین توسط معاندان قرار می‌گیرد و به حساب انقلاب و نظام اسلامی گذاشته می‌شود.

✔️ ورود به مقوله روابط زناشوئی توسط یک فرد ملبس به لباس روحانیت همراه با بیان جزئیاتی که شرم آور است، برپائی همایش ترویج چند همسری در اسلام توسط یک فرد معمم، طرح گماشتن افراد روحانی در بیمارستان‌ها تحت عناوینی از قبیل روحانی درمانی بیماران، استفاده از بعضی روحانیون فاقد معیارهای لازم در تلویزیون و رادیو به عنوان کارشناس مسائل دینی که مطالب آنها از طریق فضای مجازی برای تمسخر دین و مذهب دست به دست می‌شود و دخالت مداحان و منبری‌های کم سواد در موضوعات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و نظامی و بین المللی، از اموری هستند که مشکلات زیادی پدید آورده‌اند درحالی که اصولاً نیازی به ورود روحانیون به چنین مقولاتی نیست.

✔️ وقتی عده‌ای فکر می‌کنند روحانیون باید در مترو مستقر شوند و به سؤالات مذهبی مردم پاسخ بدهند، این روند غلط به تدریج تا استقرار در اتوبوس و تاکسی و هواپیما به پیش می‌رود! اینها به معنای ورود فیزیکی روحانیون به تمام شئون زندگی مردم است درحالی که نه تنها در ساختار روحانیت چنین وظیفه‌ای تعریف نشده و هرگز وجود نداشت بلکه اقدامی زیانبار و همراه با عوارض سوء است.از اینها مهم‌تر اظهارنظرهای نادرست، خرافی، گمراه‌کننده و موهنی است که بعضی از اداره کنندگان محافل مذهبی به دین و مذهب نسبت می‌دهند و عملاً در جهت خلاف مسیر انقلاب و نظامی اسلامی که رسالت مهم آن پالایش دین و مذهب از این زنگارهاست فعالیت می‌کنند.

✔️ امروز، اکثر مردم به سطحی از آگاهی رسیده‌اند که در مقابل مطالب خرافی واکنش نشان می‌دهند و مطالب افراد کم سواد فقط در بخش کوچکی از مردم تأثیرگذار است که هنوز آگاهی لازم را ندارند. متأسفانه انتشار مطالب انحرافی این افراد از طریق رسانه ملی و فضای مجازی، که اولی از روی غفلت است و دومی با هدف تمسخر، ضربه سنگینی به اعتقادات و باورهای دینی مردم وارد می‌کند و این برای جامعه اسلامی و انقلابی، یک خسران بزرگ است.

✔️ وضعیت تأسفباری که امروزه با انتشار مطالب سخیف منسوب به دین و مذهب پیش آمده باید هرچه زودتر تغییر کند تا محافل مذهبی، اعم از جشن‌ها و عزاداری‌ها به جایگاه‌های تجلی اسلام ناب و خالص تبدیل شوند. این هدف، با سه اقدام جدی محقق خواهد شد. اول، نظارت جدی بر محتوای مطالب منبری‌ها، مداحان و اظهارنظر کنندگان مذهبی توسط بزرگان حوزه. دوم، خودداری رسانه ملی از پخش مطالب نادرست، سطحی، بی‌سند و خرافی و انحرافی. و سوم، محدود ساختن حضور و کارکرد روحانیون به جایگاه‌هائی که در وظایف روحانیت تعریف شده است.

✔️رها ساختن امور مذهبی و عدم نظارت بر محتوای آن، که ظاهراً سیاست کنونی مسئولین است، آفات فراوانی دارد که اگر امروز به آن پایان داده نشود، در آینده قابل کنترل نخواهد بود و سیل بنیان براندازی که آفات آن به راه خواهد انداخت، اعتقادات دینی مردم را با خود خواهد برد.

منبع: بهارنیوز

فائزه طاهری- روزنامه بهار
سومین کنگره سراسری حزب اتحاد ملت ایران اسلامی، دو سال پس از نخستین کنگره در حالی برگزار شد که نسل‌های دوم و سوم اصلاحات فرصت یافتند تا در کادر رهبری این حزب نقش و جایگاه پررنگ‌تری بیابند. این حزب اصلاح طلب که با بر سرکار آمدن دولت روحانی و پس از خزان فعالیت‌های سیاسی و حزبی که از فردای انتخابات خرداد۸۸ دامن گیر جریان اصلاحات و فضای سیاسی کشور شده بود، با‌ترکیبی از اصلاح طلبان شناخته شده و کادرهای حزبی با سابقه به عرصه سیاست ورزی و کار حزبی وارد شد. اتحاد ملت با نقش آفرینی‌های چشم گیر در کنار دیگر احزاب و گروه‌های اصلاح طلب توانست با عمر حدودا ۲سال و نیمه خود قدم‌های بزرگی برای انتخاب مجدد روحانی به ریاست جمهوری و چیدمان‌ترکیبی اصلاح طلب‌تر از مجلس شورای اسلامی و همچنین تشکیل شوراهای اصلاح طلب شهر و روستا در کلان شهر‌های مهم کشور بردارد؛ اما این شروع خوب برای اتحاد ملت که حال با‌ترکیبی پویاتر در شورای مرکزی این حزب هم همراه شده نوید آینده حزبی محوری و پویا در جریان اصلاحات خواهد بود؟ برای پاسخ به این سوال و برای دریافتن مواضع حزب اتحاد ملت پیرامون مسائل سیاسی حزبی روز کشور با حسین نورانی‌نژاد از اعضای جدید شورای مرکزی این حزب اصلاح طلب به گفت‌وگو نشستیم. نورانی نژاد در این گفتگو از نقش و جایگاه اتحاد ملت در جریان اصلاح طلب می‌گوید و معتقد است «در انتخابات اخیر حزب اتحاد ملت توانست سرمایه اجتماعی خود را نشان دهد اما نفوذ و قدرتی که حزب مشارکت در زمان خود داشت، اکنون برای اتحاد ملت مهیا نیست، امکانی که شاید در آینده فراهم شود.» او با این همه اما می‌گوید «به لحاظ نفوذ اجتماعی و ویژگی‌های گفتمانی که اتحاد ملت دارد، به نحو بارزی متمایز است و تاثیرگذاری سیاسی بیشتری نسبت به سایر احزاب دارد.» در ادامه مشروح گفتگوی «بهار» با عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت را می‌خوانید:
***
*نقش و جایگاه اتحاد ملت در جریان اصلاحات چیست؟ با توجه به اینکه برخی بر این اعتقادند که اتحاد ملت به نوعی بدیلی برای حزب مشارکت است، در ادامه راه مشارکت چه روندی را می‌تواند پیش بگیرد؟
اتحاد ملت با جبهه مشارکت یکی نیست و کاملا دو حزب متفاوت هستند. حزب اتحاد ملت همان‌طور که بارها از زبان چهره‌های ارشد حزب مطرح شده، اسم مستعار هیچ حزب دیگری از جمله جبهه مشارکت نیست. جبهه مشارکت شرایط و اقتضائات خود را داشت و اتحاد ملت حزبی متفاوت است. اگرچه بسیاری از نیروهایی که اکنون در اتحاد ملت هستند در گذشته عضو جبهه مشارکت بودند و به بیان دیگر به لحاظ گفتمانی به آن جریان کاملا نزدیک هستند، اما به لحاظ روش‌های سیاسی، ساختار و تشکیلات، کاملا حزب متفاوتی است. همان‌طور که در گذشته جبهه مشارکت اصلی‌ترین و بزرگترین حزب اصلاح‌طلب بود، در انتخابات اخیر هم شاهد بودیم که تنها حزب اصلاح‌طلبی که توانست در سراسر کشور ستاد راه‌اندازی کند، جذب نیرو کند و سرمایه اجتماعی خود را نشان دهد، اتحاد ملت بود. البته این بدان معنا نیست که سایر احزاب سرمایه اجتماعی و زمینه‌اش را ندارند، اما به هر حال به لحاظ نفوذ اجتماعی و ویژگی‌های گفتمانی که اتحاد ملت دارد، به نحو بارزی متمایز است و تاثیرگذاری سیاسی بیشتری نسبت به سایر احزاب دارد.

*منظور از بدیل البته این نبود که اتحاد ملت جایگزین مشارکت شده باشد؛ اما بالاخره با توجه به نقش جبهه مشارکت در جریان اصلاحات، به نظر می‌رسد اکنون اتحاد ملت به نوعی آن نقش را عهده دار شده است.
واقعیت این است که اگر بخواهیم بین این دو حزب مقایسه کنیم، نفوذ و قدرتی که جبهه مشارکت در زمان خود داشت، اکنون برای اتحاد ملت مهیا نیست. شاید در آینده از موقعیتی که جبهه مشارکت در جریان‌های سیاسی کشور برخوردار بود، جلوتر هم بزند اما در حال حاضر نمی‌توان اتحاد ملت را با تفوق و قدرت جبهه مشارکت مقایسه کرد.

*در کنگره سوم حزب اتحاد جوانان بیشتری توانستند به شورای مرکزی و دیگر ارکان حزبی راه بیابند. پررنگ شدن نقش و حضور جوانان در کادر رهبری حزب اتحاد ملت را چطور ارزیابی می‌کنید؟
عقبه‌ فکری حزب اتحاد همواره نوگرایی را داشته است و طبعا یک جریان نوگرا باید از نیروهای جوان‌تر بیشتر استفاده کند. از طرف دیگر از جنبه‌ کلان‌تر که در سال‌های گذشته مفصلا از سوی جریان‌های مختلف اصلاحات مورد توجه قرار گرفته این است که باید به جوانان بهای بیشتری داده شود. البته شاید این جوان‌ها که از آنها سخن می‌گوییم جوان سنی نباشند و به عبارت درست‌تر نسل دوم و سوم اصلاحات هستند. این افراد برای سمت‌های مختلف سیاسی و اجرایی مورد استفاده قرار گیرند، تا در آینده‌ای که نسل اول اصلاحات بازنشسته می‌شوند، این افراد صاحب تجربه باشند. این دغدغه در حزب اتحاد ملت هم بوده و هست. به همین دلیل در این انتخابات اقبال نسبتا خوبی به نسل دوم و سوم اصلاحات صورت گرفت و چهره‌های جوانی به شورای مرکزی راه پیدا کردند.

*پس از موفقیت اصلاح طلبان در برسرکار آوردن شورای شهر تمام اصلاح طلب، مجلس اصلاح طلب‌تر از قبل و دولت موتلف و متحد؛ حال راهبرد اتحاد ملت در تعامل با این نهادها چگونه است؟
ما که دولت را از خود می‌دانیم. برای ریاست جمهوری آقای روحانی تلاش و از شعارها و برنامه‌هایش حمایت کردیم و حمایت خود را ادامه خواهیم دارد، در عین اینکه مطالبات خود را بیان خواهیم کرد و اگر لازم باشد انتقاد هم خواهیم داشت. در واقع رویکرد ما اتحاد-انتقاد است. همین رویکرد را در قبال سایر نهادها نیز خواهیم داشت، از جمله شورای شهر و مجلس. البته طبعا نسبت به نهادهایی مانند شورا که فراکسیون‌هایی در آنجا هستند، امکان نظارت بیشتری داریم، زیرا اعضای حزب در آنجا حاضر هستند و می‌توانیم از طریق اعضا در جریان فعالیت‌ها قرار بگیریم. کمیسیون‌های تخصصی ما اگر نظری برای اداره بهتر شهر و کشور داشته باشند، می‌توانند نظرات خود را از طریق نمایندگان حزبی در شورا منتقل کنند تا اگر مورد پذیرش اعضا قرار بگیرد اجرا شود. در حزب اتحاد ملت هفت کمیسیون تخصصی داریم که برنامه‌های حزب را برای اداره کشور تبیین می‌کنند، از جمله کمیسیون سیاسی، اجتماعی، علمی فرهنگی، اقتصادی، امور زیربنایی و محیط زیست، مطالعه توسعه مناطق و مطالعات زنان. در این کمیسیون‌ها تمام بحث‌هایی که می‌خواهیم حول و حوش اداره بهتر کشور داشته باشیم دنبال خواهیم کرد. طبیعی است که اگر نظری برای هر یک از این بخش‌ها در دولت، مجلس یا شوراها داشته باشیم، اگر از ما بخواهند در اختیارشان قرار می‌دهیم. اگر هم نخواهند، ما به عنوان حزبی که بخشی از جامعه مدنی را تشکیل می‌دهد نظرات خود را منتشر خواهیم کرد.

*در سال‌های اخیر مشکلات اقتصادی از مشکلات عدیده مردم بوده است. اما اگر بخواهیم مشکلات معیشتی و اقتصادی را کنار بگذاریم، در خصوص مسائل سیاسی و اجتماعی چه مشکلاتی وجود دارد که مردم با آنها روبه‌رو هستند و اتحاد ملت چه راهبردهایی برای این مشکلات دارد؟
در حوزه سیاسی ما به عنوان یک جریان دموکراسی‌خواه طبعا بر توسعه سیاسی و بسط و آزادی بیشتر در عرصه عمومی و زمینه‌سازی برای مشارکت مدنی مردم در تعیین سرنوشت خود تاکید داریم. در این بین به کار امنیتی هم به عنوان مقوم این فعالیت‌ها قائل هستیم و نه احیانا مانعی بر سر توسعه سیاسی. ولی در این مسیر فقط نگاه به خودمان نداریم. دغدغه‌ها و نگرانی‌های دیگر جریانات، برخی نهادهای حاکمیتی و گرایش‌های متفاوت فکری و اجتماعی را هم سعی می‌کنیم در نظر بگیریم.در کنار این مسائل، یکی از دغدغه‌هایی که اکنون با آن مواجه هستیم و در سال‌های آینده هم بیشتر از آنها خواهیم شنید، مسائل محیط زیستی است که کشور در آستانه بحران قرار دارد و از مسائل اصلی است که ما در کمیسیون امور زیربنایی و محیط زیست آن را دنبال می‌کنیم.

*حزب شما برای مرتفع شدن موضوع حصر چه پیشنهادی دارد؟
ما سعی کردیم همواره زمینه‌سازی سیاسی و اجتماعی را انجام دهیم برای اینکه رفع حصر هرچه راحت‌تر اتفاق بیفتد. ما معتقدیم اگر رفع حصر صورت بگیرد هیچ بازنده‌ای نخواهد داشت و همه برنده خواهند بود. ما سعی می‌کنیم به روندی که منجر به برد-برد در رفع حصر شود در شرایط سیاسی فعلی کشور کمک کنیم.

*شما در حزب اتحاد ملت و برای فعالیت‌های حزبی کدام یک از روش‌های سیاســت‌ورزی جامعـــه‌ محــور یا پارلما‌نتاریستی را در پیش گرفته‌اید  و میان این دو به کدام شیوه سیاست ورزی اولویت می‌دهید؟
بحث پارلمانتاریستی که اصلاح از بالا و از درون ساختار قدرت را دنبال می‌کند یک سری طرفدار دارد و بحث جامعه‌محوری که اصلاح‌ از پایین را دنبال می‌کند نیز هواداران دیگری دارد. حزب اتحاد ملت حزبی است که یک پا در قدرت و یک پا در جامعه دارد. اما پای تکیه‌گاه حزب در جامعه است. به همین دلیل انتظار می‌رود که به صورت طبیعی ما یک حزب معطوف به سیاست‌ورزی جامعه‌محور باشیم. سرمایه اجتماعی که این حزب به نسبت سایر احزاب دارد هم به دلیل همین رویکرد است که سعی می‌کند از درون جامعه‌ مدنی با اصحاب قدرت گفتگو کند. ما در حال حاضر بیش از اینکه به دنبال کسب قدرت از طریق نمایندگان مستقیم خود باشیم، در پی تاثیرگذاری بر قدرت هستیم. البته جایی که بتوانیم وارد قدرت شویم رد نمی‌کنیم. سیاست‌ورزی جامعه‌محور هم نفی حضور در قدرت نمی‌کند. اما از حضور در قدرت در پی تاثیرگذاری بر جامعه، تقویت جامعه‌ مدنی و نهادسازی هستیم. رویکرد حزب اتحاد ملت به مقوله قدرت از این منظر است، نه صرف کسب قدرت. البته در بین کسانی که معتقد به سیاست‌ورزی جامعه‌محور هستند، الگوهای مختلفی وجود دارد و همه یکسان نیستند. برخی به مدل نهادمحور تعلق خاطر دارند، برخی به مدل شبکه‌ای و هسته‌ای قائل هستند، برخی معتقدند باید با اقشار مرجع جامعه ارتباط گرفته و از طریق آنها مطالبات و ادبیات گفتمان را نشر دارد، برخی هم از طریق جنبشی در پی پیشبرد سیاست‌ورزی جامعه‌محور هستند. طبیعی است که حزب به مدل نهادمحور نزدیک‌تر باشد.

*انتقاداتی مطرح می‌شود درباره اینکه احزاب اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا در برهه‌ای از زمان مانند انتخابات فعالیت پررنگی داشته و پس از مدتی در محاق فرو می‌روند. آیا این انفعال حزبی که دامن گیر بسیاری از احزاب در ایران است در اتحاد ملت نیز وجود دارد؟
ما به همان‌اندازه که در زمان انتخابات کار می‌کردیم، امروز هم در حزب کار می‌کنیم و وقتمان صرف فعالیت‌های سیاسی و تشکیلاتی می‌شود. متاسفانه بسیاری از احزاب صرفا در زمان انتخابات شکل می‌گیرند و تلاش می‌کنند که سهمیه‌ای از سبد آرا یا لیست‌ها بگیرند، سپس سیاست را تا انتخابات بعدی فراموش می‌کنند. اما انصافا حزب اتحاد ملت با توجه به وسعت تشکیلاتی که دارد و رویکرد ایجابی آن و نیروهای نخبه تشکیلاتی که گرد هم آورده، اینطور نیست که از این انتخابات تا انتخابات آینده تعطیل شود. انتخابات یک کار در میان کارهای فراوانی است که ما در حزب انجام می‌دهیم. ما کنگره تشکیل می‌دهیم، شورای مرکزی شکل می‌دهیم، ارکان را فعال کرده و کمیسیون‌ها را شکل خواهیم داد. ذیل کمیسیون‌ها گروه‌های تخصصی هستند که به صورت مرتب جلسه دارند و همه بخش‌ها مشغول فعالیت دائمی هستند. ما سعی می‌کنیم راه آهسته و پیوسته را ادامه دهیم.

منبع: بهارنیوز

دکتر علی میرزامحمدی(جامعه شناس)
بچه که بودم از کردها بسیار می‌ترسیدم. در تصورات کودکانه‌ام، آنها در زیر شال خود دشنه ای تیز پنهان کرده بودند و عن قریب بود که سرم را ببرند!؟ اما این تصورات کودکانه با مشاهده مردان، زنان، پسر بچه‌ها و دخترکان معصومی که در کوره‌های آجرپزی نزدیک محل زندگی ما در زیر آفتاب سوزان عرق سوز می‌شدند به تناقض منتهی می‌شد. با خودم می‌گفتم اینها معصومتر از آنند که سر ببرند!؟ کسانی که جنگ و بیکاری آنها را از محل زندگی خود به شهرهای دیگر کوچانده بود. فکر می‌کنم رنگ زرد غروب با تداعی حال و هوای زادگاه، دیوانه شان می‌کرد و دلتنگی امانشان را می‌برید. برای همین بود که عصرها با حزن عجیبی به بهانه خرید در میدان شهر پرسه می‌زدند. بچه‌های کار و بازمانده‌های مهر، همراه پدر و مادرهای رانده شده از زادگاه، تاوان جنگ و نابرابری‌های اجتماعی را مظلومانه می‌پرداختند.

وقتی وارد دانشگاه شدم به صورت اتفاقی با بچه‌های کرد هم اتاق شدم. اوایل حس خوشی نداشتم اما کمی که گذشت حصارهای زبان، قومیت و مذهب را در هم شکستیم و همانند برادران غریب که تازه متوجه همخونی با همدیگر  شده بودند لذت با هم بودن را تجربه کردیم. کردهای دانشکده شیمی تبریز بواسطه روحیات خاص که در تعاملات روزمره حصارهای قومیتی، زبانی و مذهبی را به رسمیت نمی‌شناخت احترام ویژه ای برایم قایل بودند. آنها که در شهرهای دو قومیتی ( ترک- کرد) آذربجان غربی زندگی می‌کردند، از تبعیض هایی که در حق آنها در مدارس شده بود خاطرات تلخی را تعریف می‌کردند.

برایم از پیش داوری‌هایی که اقوام مختلف ایرانی درباره همدیگر و علیه یکدیگر داشتند شکوه می‌کردند. ما گاهی درباره این تصورات نادرست و احمقانه صحبت می‌کردیم و به آنها می‌خندیدیم. جمع دوستانه شبانه ما در برخی اتاق‌های دانشجویی با حضور دانشجویانی از دیگر شهرهای ایران پرشورتر می‌شد. رنگین کمانی از اقوام مختلف فرهنگ ایران. شما می‌توانستید به راحتی در گوشه ای از خوابگاه، راحت بنشینید و نظاره گر این رنگین کمان زیبا باشید. در این نشست‌های شبانه، سوغاتی و میوه‌های شهر‌های مختلف ایران را می‌توانستید نوش جان کنید. حتی اگر میوه و سوغاتی نبود بساط چایی به راه بود.

راستش را بخواهید پس از گذشت سال‌ها، دلم برای دوستان کردم تنگ شده است. دلم لک زده برای گپ‌ها و تریبون‌های پرشور دانشجویی دهه هفتاد! دلم لک زده برای موسیقی کردی که در خوابگاه دانشجویی بپیچد و بی آنکه حتی کلمه ای از آن را بفهم، نصفه و نیمه زمزمه‌اش کنم. دلم لک زده برای نمازهای اول وقت دوستان کردم. دوست دارم بدانم آن دانشجوی کرد که عاشق دختر دانشجوی تبریزی شده بود و دختر نیز او را دوست داشت، توانست از حصار مذهب و قومیت خود را رها کند و به عشقش برسد!؟

ایکاش ایران بزرگ، همانند یک اتاق بزرگ دانشجویی بود که همه اقوام ایرانی فرصت آشنایی و دوستی با همدیگر را در آن پیدا می‌کردند. در یک سفره کنار هم می‌نشستند و همه پیش داوری‌های احمقانه را دور می‌ریختند. دست کم هر شب، فرصتی به اندازه یک چایی خوردن در کنار هم داشتند. ایکاش این همه غریبه نبودیم با همدیگر. ایکاش فرصت و مجالی برای تنش‌های قومی، زبانی  و مذهبی نمی‌دادیم. ایکاش اینهمه از همدیگر دور نمی‌شدیم. ایکاش ایران بزرگ، همانند یک اتاق بزرگ دانشجویی بود که همه اقوام ایرانی فرصت آشنایی و دوستی با همدیگر را در آن پیدا می‌کردند.

من در اتاق دانشجویی تخیلات معصومانه خود، سفره بزرگی پهن کرده ام تا دانشجویان اقوام مختلف ایرانی را برای شام دعوت کنم. اگر بخواهید شما هم می‌توانید در این تخیل شیرین با من شریک بشوید!  در این سفره بزرگ همه دعوت شده‌اند؛ فارس‌ها، ترک‌ها، کردها، لرها، عرب ها، بلوچ‌ها، گیلکی‌ها، مازنی‌ها، تالشی‌ها، کرمانجی‌ها، حتی گرجی‌زبان‌های ایران، و سیاه پوستان جنوب. در سفره بزرگ ما هیچ محدودیت قومی، دینی و زبانی وجود ندارد. دوستان مسیحی، یهودی و زرتشتی و حتی صائبیان خوزستان هم دعوت شده‌اند. تقریبا” همه دوستان آمده اند؛ اما هنوز خبری از دوستانم بلوچمان نیست. به ساعت نگاه می‌کنم؛ کمی دیر کرده اند. دلواپس شان هستم!…خدا را شکر! آنها هم دارند می‌رسند. رو به میهمانان می‌کنم و می‌گویم : دوستان، کمی صمیمی تر بنشینید تا دوستان بلوچمان نیز سر سفره بنشینند. تو را به خدا! تعارف نکنید از خودتان پذیرایی کنید!
ایکاش ایران بزرگ همانند یک اتاق بزرگ دانشجویی بود. ایکاش این‌‌همه با همدیگر غریبه نبودیم.

منبع: بهارنیوز