بایگانی ماه : آگوست, 2017

روسیه چندی پیش نیز اعلام کرد که یک کاروان خودرویی متعلق به داعش را در نزدیکی شهر دیرالزور در شرق سوریه هدف قرار داده است.
وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که تعداد زیادی از تروریست‌های داعش را در نزدیکی شهر غانم در شرق سوریه از پای درآورده است.

به گزارش ایسنا، به نقل از اسکای نیوز عربی، بنا بر اعلام وزارت دفاع روسیه در این حمله دست‌کم ۸۰۰ تروریست داعش از پای درآمدند و ۱۳ تانک، ۳۹ خودروی حامل مسلسل‌های سنگین، ۹ خمپاره انداز و تجهیزات دیگری از تروریست‌ها نابوده شده است.

وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که در این حمله ارتش سوریه به نیروهای روسی کمک کرده است و بخشی از جمع آوری اطلاعات برای انجام حمله نیز با ارتش سوریه بوده است.

روسیه چندی پیش نیز اعلام کرد که یک کاروان خودرویی متعلق به داعش را در نزدیکی شهر دیرالزور در شرق سوریه هدف قرار داده است.

همزمان ارتش سوریه در حال پیشروی به سمت دیرالزور است که آخرین استان سوریه محسوب می‌شود که بخش عمده آن در کنترل داعش قرار دارد.

منبع: الف

عصر ایران نوشت: موسوی لاری یک سیاستمدار آرام است. عضو ارشد مجمع روحانیون بعد از دوران پر سروصدای عبدالله نوری با رای نمایندگان راست‌گرای مجلس پنجم به وزارت کشور دولت اصلاحات رسید.

اهم اظهارات موسوی لاری در ادامه بخوانید؛

* بعد از جریان اتفاقات سال ۷۶ و موفقیت آقای خاتمی، بصورت طبیعی من یکی از افرادی بودم که به ایشان نزدیک بودم. ایشان به من گفتند شما معاون حقوقی امور مجلس باشید که ارتباط با مجلس را بتوانید تنظیم کنید. مجلس هم در آن زمان اصولگرا بود و در راس آن آقای ناطق نوری بود و هیئت رئیسه هم همه اصولگرا بودند. منتها همه آدم واقع نگری بودند آدم هایی بودند که مصالح ملی را هم درک می کردند و هم به آن توجه داشتند. در آن دوران وقتی آقای نوری استیضاح شد همه ما تلاش کردیم استیضاح به نتیجه نرسد و به همین دلیل جلسات زیادی با نمایندگان و عناصر تاثیر گذار گذاشتیم؛ منتها اکثریت مجلس به این نتیجه رسیده بودند که آقای نوری را استیضاح کنند. وقتی بحث استیضاح مطرح شد و رای آورد آقای خاتمی چند اسم بمن دادند و گفتند خوب است برای وزرات کشور با اینها صحبت کنید. آقای خاتمی تماس گرفت، به دفتر من بیایید با هم صحبت کنیم. وقتی رفتم ایشان گفت؛ در رابطه با وزارت کشور من دیروز که ملاقات با رهبری داشتم افراد مختلفی مطرح شد از جمله خود شما و بالاخره بعد از ماحصل گفت وگوی من با رهبری توافق شد. رهبری فرمودند شما برای وزارت کشور مناسب هستید.

*آقای ناطق نوری بسیار متین بود. ما تا آن زمان به چشم رقیب به او نگاه می کردیم یعنی تا قبل از شروع دولت خاتمی. اما بعد از شروع کار دولت آقای ناطق در کسوت رئیس مجلس واقعا در جهت حمایت از دولت و حفظ منافع و مصالح ملی حرکت کرد با اینکه به دلیل همان رقابت ها ممکن بود با من خیلی مانوس هم نباشد اما در مجلس خیلی خوب بود و هیچ حرکت مقابله ای با من نداشت. مجلس را هم به گونه ای اداره کرد که رای من کسب شود.

*ماجرای ۱۸ تیر شروعش از روزنامه سلام با مدیر مسئولی آیت الله موسوی خوئینی ها بود. نامه را منتشر کرده بود که جریان امنیتی کشور افشای ان نامه را جرم تلقی می کرد. آنها به دادگاه شکایت کردند و دادگاه هم روزنامه سلام را توقیف کرد. تا اینجا یک امر معمولی بود و شکایتی از یک روزنامه به دلیل مطلبش صورت گرفته بود که دستگاه مسئول هم برای رسیدگی به پرونده روزنامه را توقیف می کند. دانشجویان کوی دانشگاه تهران نسبت به توقیف سلام که روزنامه نو اندیش آن زمان بود و جزو پیشگامان جریان اطلاع رسانی کشور بود واکنش نشان دادند. اما اتفاقی که هیچوقت توجیه نمی شود نوع برخورد نیروی انتظامی با این تظاهرات دانشجویان بود. نیروی انتظامی با خشونت رفتار کرده و دانشجویان را متاثر ساختند و اگر نیروی انتظامی وارد نمی شد این اتفاقات پیش نمی آمد. به نظر من این برخوردی که صورت گرفت برخورد قابل توجیهی نبود. البته فرمانده نیروی انتظامی هم موضوع را به شکل دیگری مطرح کرده بود و گفته بود شب زنگ زدیم به وزارت کشور اما پاسخگو نبود.

* امروز حوادث دوران احمدی نژاد و مشکلات ۸۸ را پشت سر گذاشته ایم. بنابراین مسائلی که امروز وجود دارد خیلی فرق دارد؛ آقای روحانی دولت اول خود را تحت شرایط خاصی تشکیل داد و عملا هم آن همسویی لازم که با کل جریان حامی دولت باید وجود داشته باشد، در دولت یازدهم نبود.

*در موضوعات سیاسی حتی خود روحانی موضعگیری می کرد و بعضی از وزرایش حاضر به موضع گیری سیاسی هم نبودند. انتظار این بود دولت بعدی به گونه ای شکل بگیرد که آن ۲۴ میلیون رای را در نظر بگیرد و مطلبتشان را تامین کند. اما با نگاه به ترکیبی که معرفی شده است باید گفت که در حوزه سیاسی و اقتصادی تغییر خاصی صورت نگرفته و عملا می توان گفت دولت فعلی و قبلی تفاوت چندانی با هم ندارد.

*درست است که خواستگاه آقای روحانی جامعه روحانیت و اصولگرا بود اما مدت هاست که با آن جریان به یک نقطه تعارض رسیده بودند. چیزهایی که آنها دنبال می کردند مطلوب روحانی نبود. کاندیداتوری آقای روحانی به صورت فرد مستقل صورت گرفته بود و این درست است که با جریان اصلاح طلب رایزنی نکرده بود و به عنوان کاندیدای ما نیامده بود اما به عنوان کاندیدای اصولگرا و جامعه روحانیت هم نیامده بود و بصورت شخص خودش و مستقل وارد صحنه شده بود.

*با پیروزی در انتخابات روحانی از نظر گفتمانی به جریان اصلاحات نزدیک شد و موضع اصلاح طلبانه را دنبال می کرد. جریان اصلاحات هم از آقای روحانی حمایت کرد و به واقع شخص اقای روحانی تا همین امروز از نظر پیگیری مطالبات مردم با گفتمان اصلاحات نزدیک تر است تا جریان اصولگرا، به همین دلیل هم اصلاح طلبان روحانی را در کسوت جدید به عنوان کسی که مطالبات مردم را از دریچه اصلاح طلبانه دنبال می کند قبول دارند و الان هم همینگونه است.

منبع: الف

به نوشته ایندیپندنت دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا تمایل ندارد پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش، کاخ سفید را ترک کند.

به گزارش واحد مرکزی خبر،  ایندیپندنت نوشت: تیم راجرز روزنامه نگار هشدار داده است احتمالا دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا تمایل ندارند پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش، کاخ سفید را ترک کند.

پایگاه اینترنتی این روزنامه در گزارشی به قلم شهاب خان نوشت: این روزنامه نگار و کارشناس مسائل سران آمریکای لاتین گفت «این رئیس جمهور آمریکا هیچ حرمتی برای جایگاه ریاست جمهوری قائل نیست.»

این کارشناس درباره جبهه آزادی‌بخش ملی ساندینیستا (یک حزب سیاسی و سوسیالیست در نیکاراگوئه) و دانیل اورتگا رئیس جمهور پیشین این کشور -دبیرکل این حزب- گفت، ماندن بر سر قدرت برای دوره های طولانی مدت برای سران آمریکای لاتین امری عادی است.

وی گفت شباهت هایی میان ترامپ و آن دسته از سران مثل اورتگا به چشم می خورد. وی با توصیف ترامپ به عنوان یک رئیس قبیله گفت، ترامپ آمریکا را تجزیه می کند زیرا با متحد شدن آن مخالف است.

وی نوشت «ترامپ تنها به خودش توجه دارد. وی همه چیز را برای حفاظت خود قربانی می کند. به این ترتیب است که دیکتاتوری ها متولد می شوند.»

وی افزود «مدت کوتاهی پس از انتخاب دانیل اورتگا به عنوان رئیس جمهور نیکاراگوئه در سال ۲۰۰۶، سرجیو رامیرز نویسنده معروف به من گفت: هر کسی که گمان می کند اورتگا پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش قدرت را رها می کند، ساده لوح است. من ساده لوح بودم. چنین اتفاقی رخ نداد و اورتگا قدرت را رها نکرد.»

وی گفت احتمالا اتفاق مشابهی در آمریکا با تلاش ترامپ برای خودداری از کنار گذاشتن قدرت پس از پایان دوره اش رخ خواهد داد.

منبع: الف

محمدآزاد جلالی زاده

الف» خاطرات تاریخ سیاسی – اجتماعی معاصر را تقریباً هر  فرد یا گروه و جریانی که روایت کرده، آن را به سمت و سوی خویش کشانده و به نفع خود و دارودسته اش تفسیر کرده است. از سلطنت طلبان که هنوز هم انقلابیون را عامل ارتجاعی و بیگانه می پندارند و انقلاب را به عوامل خارجی و پشت پرده نسبت می دهند و آن را یک سازش گوادلوپی می دانند، تا مجاهدین خلق که روایت شکل گیری و دوپاره شدنشان و سپس انقلاب و انتخابات و دست بردن دوباره شان به اسلحه را به قول خود قیام به نفع خلق توصیف و تفسیر  می کنند، تا روایت اشخاصی چون بنی صدرکه حذفشان را توطئه سیستم جدید می دانند تا روایت رسمی و غالب نظم مستقر سیاسی و کتب تاریخی مدارس که یگانه عامل پیروزی انقلاب ۵۷ در ایران را روحانیت و شخص امام و وجه اسلامیّت مردم می دانند.

همه و همه انگار به جدّ یکطرفه به نزد قاضی شتافته اند؛ امّا وقتی خاطرات مبسوط ابراهیم یزدی را از وقایع معاصر ایران به مطالعه می نشینی، فارغ از نوع نگاه و سمت و سویش و حتی فارغ از آنکه خود در بطن پر التهاب انقلاب بوده، نگاه همه جانبه و فراگیر، تحلیل های هوشمندانه — و نه خام و آبکی –،گستردگی اطلاعات و اشراف بر جزییات و نیز نوعی موضع دلسوزانه و فارغ از این یا آن گروه برای ایران، مکتوبات تاریخی کم نظیری مربوط به تاریخ معاصر پدید آورده است.

ب» روایت تاریخی ست که وقتی شهید مطهری از فرانسه بازگشته بود و از او درباره سه تن پرسیده بودند، ابوالحسن بنی صدر را مغرور و مَن مَن کن، صادق قطب زاده را فعال اما کم عمق و ابراهیم یزدی را بسیار تودار معرفی کرده — نقل به مضمون — و در واقع در نهایت زیرکی تیپولوژی سیاسی افراد یاد شده را درست شناخته بود، چرا که عاقبت من من بنی صدر و فرار او اساساً  باعث تغییر جهت اساسی در کشور شد، و نهایت صادق که زیاد رفت و آمد داشت و زیاد می بافت، آن بود که همه می دانیم، اما در این میان این ابراهیم یزدی بود که تا لحظات آخر زندگی اش دبیر کل نهضت آزادی ماند و به فعالیت مسالمت آمیز در چهارچوب قانون جمهوری اسلامی پایدار. هر چند که پس از وقایع ابتدای انقلاب و سپس جنگ تحمیلی فعالیت های نهضت آزادی هم به محاق رفت و تبدیل به چیزی شد که می توان آن را «محفل» نامید اما یزدی به عنوان نماد و تمثال «نهضت آزادی» تا آخرین لحظات کنار یارانش ماند.

ج» نسل جوان تر شاید به دلیل همان توداری ذاتی ابراهیم یزدی و عدم علاقه به ایجاد هیاهو و حاشیه، ندانند که همو بود که در اوان نوجوانی به نهضت خداپرستان سوسیالیست پیوست که روایتی چپی و سوسیالیستی از اسلام ارائه می داد،  امّا از زمان دانشجویی تا آخر زندگی به نوعی «ضد چپ» ماند، از همان ایامی که دانشجو بود و با نوشته هایش بر روی تخته سیاه کلاس، دانشجویان توده ای را تحریک و وادار به بحث می کرد که به قول خودش، چپ های کم مطالعه و کم عمقی بودند تا زمانی که نهضت آزادی تشکیل شد و یزدی جز فعالان شناخته شده شاخه برون مرزی نهضت شد تا پس از فوت مرحوم مهندس بازرگان، که همه را جمع کرد تا زیر چتری واحد گرد آیند، اما مهندس سحابی خود و یارانش را چپ و یزدی و حواریونش را طرفدار راست دانست و این اتحاد شکل نگرفت، در همه وقت ها راهنمای راست را می زد و «لیبرال» منش بود، همان صفتی که در اوایل انقلاب و دهه شصت مخالفان بازرگان و نهضت از آن به عنوان «فحشی سیاسی » برای عقب راندن حریفانشان از آن استفاده می کردند.

د» ابراهیم یزدی بود که از همان ابتدا به مبارزه با استبداد رفت و مشکل استبداد ایران را در خود شخص شاه می دید؛ یزدی بود که در خارج از ایران به جدّ به دنبال هماهنگ کردن نیروهای اپوزیسیون رژیم شاه به ویژه در بین قشر جوان وتحصیل کرده بود؛ یزدی بود که فرانسه را در برابر پیشنهاد به لبنان «در اصل بعلبک» که بعضی از اطرافیان آیت الله پیشنهاد داده بودند، نشاند و امام را راضی کرد که به کشوری غربی بروند تا بتوانند بُرد رسانه ای داشته باشند، یزدی بود که یکی از استراتژیست های اصلی و منبع مورد مشورت امام در نوفل لوشاتو بود؛ یزدی بود که در پرواز انقلاب، رهبر انقلاب را راضی کرد تا زیر لباسهایش، جلیقه ی ضد گلوله بپوشد؛ یزدی بود که نزد امام رفت و دانست که دور و برش آنقدر شلوغ خواهد شد که دسترسی به وی امکان ندارد و از او تنها یک قرآن خواست و دستخطش را و سپس رفت.

یزدی بود که به جدّ پیشنهاد شرکت بازرگان در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری را داد که با مخالفت شورای مرکزی — و به ویژه  شخص مهندس سحابی — مواجه شد — و یک لحظه تصور کنیم اگر بازرگان به جای بنی صدر اولین رییس جمهور انقلاب می شد، تاریخ معاصر این مُلک چه تغییراتی می کرد–؛ یزدی بود که بعدها هر چه کرد نتوانست امام را ببیند تا سال شصت و چهار و آن هم، آخرین دیدار بود و مدت ها قبل تر از آن، نهضت آزادی ها از بازی رسمی سیاسی کنار زده شده بودند؛ یزدی بود که تا آخرین لحظات عمرش به مبارزه انتخاباتی، پارلمانی و مسالمت آمیز پایبند ماند و نه انتخاب شدن یا نشدن، بلکه نفس برگزاری انتخابات آزاد برایش مهم بود و ابراهیم یزدی بود که تحصیلاتش در علوم جدید بود، اما دغدغه دین مداری و سازش دین با دنیای مدرنش او را به سمت ترجمه کتابهایی چون خدا در ضمیر ناخودآگاه فرانکل کشاند و هیچگاه دین و سیاست را دو عرصه جدا از هم ندانست و نشناخت.

ه» با درگذشت دکتر ابراهیم یزدی، باید گفت «نهضت آزادی» تمامی اعضای اصلی بنیانگذار و مؤثر خود را از دست داده است، شخصیت های برجسته ای چونان دکتر یدالله سحابی، آیت الله طالقانی، مهندس مهدی بازرگان و کنون نیز دکتر ابراهیم یزدی که هر یک فارغ از حزب و مرامشان به شخصه یک جریان بودند و جریان ساز و این صدمه بر پیکر نحیف نهضت آزادی به راستی جدّی ست چرا که نهضت آزادی اساساً از همان اوان عمق نفوذش به وجود برجستگان حاضر در آن برمی گشت و آینده معلوم خواهد کرد که آیا نهضت آزادی های متقدم توانسته اند برای نهضت آزادی متأخر، نیرو و کادرسازی کنند یا خیر و آیا این جریان اصیل همچنان به حیات سیاسی اش ادامه خواهد داد یا نه؟

و» کنون مردی که در مورد وقایع سیاسی – اجتماعی معاصر زیاد می دانست و سیاست ورزی شریف و دلسوز — در معنای دقیق کلمه — برای این سرزمین بود، از میان ما رخت بربسته و به دیگرسو شتافته است. سیاست ورزان معمولاً فراز و نشیب بسیار دارند و ثواب و خطاهای فزون و موثرتری نسبت به بقیه افراد انجام می دهند، اما افزودن مؤلفه «شرافت» به «سیاست» کار هر کسی نیست، دکتر ابراهیم یزدی از امتحان ترکیب این دو عنصر  سرافراز بیرون آمد. خدایش بیامرزد و وی را با خوبان درگاهش محشور نماید.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: در حالیکه ۱۲ ساعت از درگذشت دکتر ابراهیم یزدی می‌گذرد هنوز هیچ‌یک از مقامات دولتی و حکومتی جمهوری اسلامی ایران، درگذشت اولین وزیر خارجه خود را تسلیت نگفته‌اند!

بهار این موضوع را به طور متناوب دنبال خواهد کرد تا مشخص شود بسیاری از مسئولان نظام همچون حسن روحانی رییس‌جمهور فعلی به دلیل دوستی‌ها سابق، و افرادی چون دکتر ظریف به عنوان اینکه اولین وزیرخارجه و هم صنف خود، دارفانی را وداع گفته آیا حاضر خواهند شد در یک اقدام اخلاقی و انسانی و فراتر از مسائل سیاسی، پیام‌های تسلیت و همدردی با بازماندگان آن مرحوم صادر کنند یا باز هم «مصلحت» دست آنان را برای این کار، بسته است. فعلا منتظر می‌مانیم و می‌بینیم!

منبع: بهارنیوز

سجاد خداکرمی- روزنامه بهار
حسن روحانی رئیس جمهور دولت‌های یازدهم و دوازدهم در انتخابات اخیر از همتش برای جوانگرایی در مدیریت کشور گفت، موضوعی که جدید نبود و در سال‌های اخیر بارها از سوی سیاست‌ورزان و کارشناسان عرصه سیاست مورد توجه و تاکید قرار گرفته بود اما وعده آن از سوی رئیس جمهور برخی را تا حدودی دلگرم‌تر کرد. روحانی در نهایت رئیس جمهور دولت دوازدهم شد  تا آنکه وی به مقطع معرفی وزرا برای کابینه دوازدهم رسید و وعده‌ای که مردم برایش دلگرم بودند مورد مطالبه قرار گرفت و مصادف شد با معرفی جهرمی جوان متولد سال ۶۰ شمسی که با حواشی بسیاری هم همراه شد. موضوع جوانگرایی در مدیریت کشور اما به همین جا ختم نشده و حضور بسیاری از آقازاده‌ها که پدرانشان سال ها است در شعاع مدیریتی کشور در حال گردش‌اند و بسیاری‌شان هم شعار جوانگرایی سر می‌دهند در مناسب مدیریتی جنجال ساز شده است، جنجال‌هایی که حکایت از تفاوت عمده‌ در تعریف عمومی با تعریف این مسئولین وجود دارد و نتیجه آن هم شده مسئله ورود نسل سوم از نزدیکان و وابستگان مقامات مختلف به عرصه مدیریتی کشور؛ و نمونه‌های قابل ذکر زیادی هم از این دست می‌توان سراغ گرفت که با وجود بسیاری از جوانان برجسته و کارآمد چهره خود را از پرده برون انداختند. کسانی چون دختر صفدر حسینی اصلاح طلب که توانست در نبود بزرگان و بسیاری مقدم‌تر از خود در لیست اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس قرار گیرد و یا پسر حداد عادل نماینده ادوار مجلس و از چهره‌های برجسته اصولگرا که رد پای حضورش را می‌توان در وزارت کار و بسیاری جاهای دیگر گرفت یا اخیرا فرزند بهمنی رئیس بانک مرکزی دولت احمدی نژاد که فرزندان او هم در روز‌های اخیر حاشیه ساز شدند و یا حمید رضا عارف فرزند محمد رضا عارف که حضورش در جایگاه‌های مدیریتی را به ژن خوب خانوادگی اش نسبت داد و بسیاری دیگر که از نزدیکان برخی مقامات و مسئولان هستند و در روز‌های اخیر حضور آنها در مناسب مدیریتی بسیار مورد توجه قرار گرفته، کسانی که به دلیل رانت موجود و با وجود سن کم و تجربه ناکافی برای سمت‌های مختلف از جمله شهرداری‌ها و مدیرعاملی شرکت‌های وابسته به وزارت کار و. . . شده‌اند مدیر و صاحب مسئولیت!

اوایل شهریور ماه سعید حجاریان که از وی به عنوان تئورسین جریان اصلاحات یاد می‌شود در ارتباط با نقد هایی که به روحانی برای انتخاب وزرایش می‌شود، گفت: «بضاعت روحانی در مقطع فعلی در همین حد است. چرا که ما از اول انقلاب تا به امروز کادر‌سازی نکرده ایم، اگر کادرسازی می‌کردیم الان کابینه بهتری داشتیم. خود آقای روحانی هم نیرویی بهتر از این وزرای پیشنهادی نداشت اگر داشت معرفی می‌کرد. مسئله این است که کفگیر به ته دیگ خورده است و نه کسی را باقی گذاشته‌ایم و نه نیرویی‌تربیت کرده ایم.» صحبت‌های این فعال شناخته شده اصلاحات باز هم موضوع عدم گردش نخبگان در هرم‌های مدیریتی کشور را مورد توجه قرار داد و با واکنش هایی مواجه شد. فردای انتشار سخنان تئوریسین اصلاحات یک اصلاح طلب دیگر در این ارتباط سخن گفت، غلامرضا ظریفیان که در دولت اصلاحات معاون وزیر علوم بود در واکنش به سخنان حجاریان گفت: «ما نوعی رجعت پیدا کردیم و به ساختار قدیمی و سنتی بازگشتیم و محافظه کار شدیم و همانطور که در ابتدا گفتم در گذشته و اکنون باقی ماندیم و حالا که در شرایطی هستیم که نیازمند نیروهای جدید هستیم، نمی‌توانیم افراد مناسبی پیدا کنیم. زیرا اصلا ما نیروی کارآمد‌تربیت نکردیم و حدود چهل سال با جوانان زمان انقلاب که الان زمان بازنشستگی و استراحتشان است، مدیریت کردیم.» البته این گفته‌ها منحصر به اصلاح‌طلبان نبوده و اصولگرایان نیز از این دست سخنان به زبان جاری می‌کنند که در آخرین نمونه از آن محمد رضا باهنر نماینده ادوار مجلس و از چهره‌های ارشد جریان اصولگرا روز گذشته گفت: یکی از مشکلات در کشور کادرسازی است و هیچ نهادی جز احزاب نمی‌تواند این کار را انجام دهد و این کار دانشگاه‌ها نیست.

نکات طرح شده از سوی حجاریان، ظریفیان و یا باهنر در ارتباط با عدم کادرسازی برای عهده گیری مدیریت توسط نسل جدید و گردش در مدیریت و لزوم جوانگرایی در ساختار‌های مدیریتی کشور نه تنها از سوی بسیاری از صاحب نظران و کنشگران سیاسی کشور مورد تاکید است که در خود هرم مدیریتی نیز بسیاری شعار آن را سر می‌دهند اما بسیاری از شعار‌ها در عمل به حضور وابستگان این مسئولین در مناسب مدیریتی انجامیده است. البته این نخستین بار در تاریخ پس از انقلاب نیست وبه نوعی یک روند ثابت طی سه دهه اخیر بوده است اما قاعدتا با وجود گسترش رسانه‌های و شبکه‌های اجتماعی این روزها در ابعاد مختلف اطلاع‌رسانی می‌شود و در مرکز توجهات قرار گرفته است و این شائبه را ایجاد کرده که آیا قرار است مدیریت کشور همچنان میان برخی خانواده‌ها در گردش باشد و به صورت پیوسته نسل‌های بعدی این افراد نیز وارد عرصه مدیریتی و اجرایی شوند و در نهادهای قدرتمند فعالیت داشته باشند؟ آیا منظور از جوانگرایی محدود به مسائل خانوادگی می‌شود یا عموم ملت ایران را نیز در بر می‌گیرد؟

در همین خصوص و در بازگشت به گفته‌های سعید حجاریان، صادق زیبا کلام تحلیگر مسائل سیاسی روز گذشته  با نقل بخش‌هایی از گفته‌های حجاریان عنوان کرد: من با تمام وجودم با آقای حجاریان مخالف هستم و نمی‌دانم که چرا ایشان چنین مسئله‌ای را مطرح کرده اند. چه کسی می‌گوید ما نیروی خوب، کارآمد، مدیر و مدبر نداریم؟ نه؛ مشکل جای دیگری است. مشکل ما به بخشی سیاسی و گزینشی برمی‌گردد. مشکل این جا است که ما یک سری ضوابط تنگ و محدود گزینشی داریم که هرکسی از این چارچوب عبور نکند نمی‌تواند وارد بدنه مدیریتی کشور شود و گویا فقط نزدیکان و وابستگان مسئولان چنین شرایطی دارند. اجازه دهید برایتان یک مثال ساده بیاورم. فرض کنید یک فرد متدین که مدیر، مدبر و کارآمد است، ریش خود را با تیغ می‌زند. آیا این فرد اجازه ورود به عرصه مدیریتی کلان کشور را دارد؟ خیر. اگر این مدیر همسر یا دخترش کمی حجاب‌شان با آنچه دختران و همسران مدیران فعلی دارند متفاوت باشد، اجازه ورود به بخش مدیریتی کشور را پیدا می‌کند؟ خیر!

زیبا کلام افزود: موضوع این است که ما یک سری محدودیت‌های عجیب و غریب برای گزینش‌هایمان مشخص و تعیین کردیم که خیلی‌ها نمی‌توانند از آن عبور کنند بعد می‌گوییم که شخص دیگری نیست. اما به نظر من هست. افرادی در کشور حضور دارند که نه اصلاح‌طلب هستند و نه اصولگرا اما ملاحظات اطلاعاتی و امنیتی اجازه ورود به این افراد نمی‌دهد. در تمامی موارد باید نهادهای امنیتی و اطلاعاتی ارزیابی و نظر خودشان را در خصوص مدیران و مسئولان مطرح کنند که واقعا این عجیب است. مگر در کشورهای دیگر سازمان‌های اطلاعاتی به این مسائل ورود می‌کنند؟ مثلا سی‌آی‌ای یا ام‌آی سیکس درباره انتخاب مدیران نظر می‌دهند و دخالت می‌کنند؟ لذا این باید حل شود که چرا نهادهای امنیتی باید در این مسئله ورود کنند؟ جالب است که در چنین گزینش‌هایی دقیقا آنچه که مورد توجه و معیار قرار نمی‌گیرد تجربه، دانش، کارآمدی افراد است. برای آنها مهم این است که مثلا درحوادث بعد از انتخابات ریاست جمهوری دور دهم حضور داشتند یا خیر؟ حجاب دختر یا همسر این فرد مناسب است یا خیر؟ خب وقتی چنین قوانینی وضع می‌کنیم معلوم است که بسیاری از افراد کارآمد نمی‌توانند وارد کابینه شوند یا در فلان منطقه شهردار شوند. تا وقتی که ما این معضل را رفع نکنیم روند به همین شکل فعلی پیش خواهد رفت که فرزندان و نوه‌ها و ندیده و. . . مسئولان آرام آرام به صرف داشتن ژن خوب در سمت‌های اجرایی قرار می‌گیرند سیستم فاسد  می‌شود و عواقب بدی برای کشور در پی خواهد داشت.

وی درپاسخ به این سؤال که زمانی ارتباط خانوادگی با مسئولان صرفا یک امتیاز محسوب می‌شد اما چه اتفاقی افتاد که امروز این افراد حضور در سمت‌های مدیریتی و اجرایی را حق خود می‌دانند، گفت: موضوع این است که هیچ دلیل اخلاق و منطقی برای اینکه این افراد بدون داشتن تجربه کافی و بدون توجه به شایسته‌سالاری بیایند و شهردار یا نماینده مجلس و. . . شوند، آنها اینگونه توجیه می‌کنند که مثلا پدر ما جنگ رفته است یا جانباز است یا اینکه طی این سال‌ها به کشور خدمت کرده و. . . . درحالی که باید به این افراد گفت پدر شما هر چه انجام داده به دلیل اعتقادات خودش بوده و برای کشورش انجام داده است و اگر فرد متدین و دین داری است که خوش‌ به حالش در آخرت به کارش می‌آید ولی این دلیل نمی‌شود که شما بدون تجربه و توانایی در سمت‌های مهم جای یک نیروی کارآمد را اشغال کنید. بنابراین حرف‌های شما از پایه و اساس اشتباه است. ادامه این روند همانطور که پیش‌تر هم اشاره کردم بسیار خطرناک است. همین الان هم بسیاری از کشورها که نظام سیاسی‌شان با ما یعنی ۴۰ سال پیش فعالیت‌شان را آغاز کردند در مدار‌ترقی قرار دارند و ما همچنان اندرخم یک کوچه‌ایم و حتی نمی‌توانیم وزیری که باب میل رئیس جمهور است و مدیر و مدبر و کارآمد است انتخاب کنیم.

منبع: بهارنیوز