بایگانی ماه : آگوست, 2017

معاون وزیر خارجه انگلیس جهت حضور در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور منتخب کشورمان وارد تهران شد.

به گزارش ایسنا٬ الیستر برت، معاون وزیر خارجه انگلیس ظهر امروز از طریق فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) وارد تهران شد.

همچنین سفیر اکرودیته مونتنگرو در ایران در پاسخ به دعوت رسمی برای حضور در مراسم تحلیف حسن روحانی رئیس‌جمهور دولت دوازدهم ایران وارد تهران شد.



 

منبع: الف

منابع محلی در استان نینوا اعلام کردند که داعش در تلعفر بسیج عمومی اعلام کرده و برای ممانعت از پیشروی نیروهای عراقی خندق‌هایی را در اطراف این شهرستان حفر کرده است.

به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه خبری سومریه نیوز، یک منبع محلی در استان نینوا اعلام کرد که داعش بین اعضای خود و ساکنان شهر تلعفر بسیج عمومی اعلام و محورهای این شهرستان را بین نیروهای خارجی‌اش تقسیم کرده است. داعش نیروهای محلی خود را از فرماندهی محورهای این شهرستان منع می‌کند.

این منبع اعلام کرد: داعش خندق‌هایی را در مناطق مختلف این شهرستان حفر کرده تا مانع از پیشروی نیروهای عراقی شود. تعداد اعضای خارجی داعش در تلعفر به ۲۰۰ تن می‌رسد و همگی دارای تابعیت عربی، ترکیه‌ای، جمهوری آذربایجان و تابعیت‌های دیگر هستند.

نیروهای عراقی اخیرا شهر موصل، مقر اصلی داعش در عراق را از وجود این گروه تروریستی پاکسازی کردند و تنها شهر تلعفر در استان نینوا در دست داعش است.

این در حالی است که دولت عراق تسلطش بر ۱۷ روستا در شرق تلعفر را بیشتر کرده است.

یک مقام ارتش عراق گفت: افراد مسلح حشد شعبی شروع به عملیات نظامی در حومه شرقی تلعفر در غرب موصل کرده‌ و این کار را در راستای تقویت حضور نظامی قبل از آغاز عملیات تلعفر انجام داده‌اند.

وی تصریح کرد: نیروهای حشد شعبی عملیات نظامی برای پاکسازی جاده مواصلاتی بین منطقه عدایه در غرب موصل به سمت منطقه عین الجحش در جنوب شرق تلعفر را به اضافه جاده بغداد و موصل تکمیل کردند.

این مقام عراقی گفت: عملیات شامل پاکسازی منطقه و تقویت تسلط نیروها بر ۱۷ روستا به اضافه مسیرهای ارتباطی بین این روستاها بود.

در عین حال یک مقام محلی در نینوا امروز اعلام کرد، داعش یک مرد و سه فرزند او را به بهانه‌ اینکه دو تن از عناصر آن را در تلعفر کشته‌اند اعدام کرد.

این مقام به سومریه نیوز گفت: داعش امروز یک مرد و سه فرزندش را به در زمینی کشاورزی در نزدیکی مرکز شهرستان تلعفر تیرباران کرد.

از سوی دیگر مدیر موسسه الشهدا در استان الانبار امروز از کشف یک گور دسته‌جمعی در رمادی خبر داد که شامل جسد ۴۰ غیرنظامی بود. این گور دسته‌جمعی در منطقه طاش در جنوب رمادی واقع شده بود.

وی افزود: روی اجساد آثار گلوله بود که بیشتر از ناحیه جمجمه هدف تیرباران قرار گرفته بودند و احتمال می‌رود داعش آنها را در سال ۲۰۱۵ اعدام کرده باشد.
 

منبع: الف

وزیری که شیخ الوزرا شد!

به گزارش نامه نیوز؛ یک جوان سی و اند ساله کُرد بود، تحصیلکرده عمران و پر از شور و شوق انقلابی. همان سال های آغازین انقلاب بود که در کنار دیگر جوانان انقلابی وارد عرصه مدیریتی شد. نه در حیطه تحصیلی خود که در قامت معاون فرهنگی وزارت ارشاد دولت شهید رجایی. ورودش به جهادسازندگی در سال ۶۱ اما مسیر مدیریتی او را تغییر داد تا در نهایت مجلس اول او را به عنوان نخستین وزیر جهادسازندگی راهی هیات دولت میرحسین موسوی کند، سال اخر دولت دوم جنگ بود که زنگنه از وزارت جهاد به وزارت نیرو فرستاده شد.چشم امید حسن روحانی به «ژنرالِ نفتی» کابینه دومش /دلواپسان موفق به دور کردن «شیخ‌الوزرا» از پاستور نشدند

 

دولت سازندگی که پا گرفت و روزهای ساخت و ابادانی ایران فرا رسید اینبار در کنار آیت الله هاشمی قرار گرفت تا باز هم از روی صندلی وزارت نیرو ایت الله را همراهی کند. آنقدر زیرو بم کار اجرایی را خوب فراگرفته بود که دولت اصلاحات هم دلش نیاید او را کنار بگذارد. خاتمی اما اینبار او را راهی صندلی مهمترین وزارتخانه اقتصادی دولتش کرد. وزارت نفت. ساختمان بلند خیابان طالقانی ۸ سال او را در قامت وزیر به خود دید.دوران دولت احمدی نژاد برای او هم مثل بسیاری دیگر از سیاسیون و چهره‌های شاخص دوران انزوا بود و کنار رفتن. او در همه آن سالها اما بر یکی از کرسی‌های مجمع تشخیص تکیه زده بود. روحانی که آمد باید تن به آواربرداری می‌داد. او اقتصاد ویران شده احمدی نژاد را به ارث برده بود. آواربرداری از اقتصاد تنها مردان کارکشته را می طلبید. روحانی اینبار هم به مثابه هاشمی و خاتمی دستش را به سمت بیژن نامدار زنگنه دراز کرد. تا او را ژنرال نفتی دولتش کند.آنهم در شرایطی سخت. روزهای سقوط قیمت نفت و تحریم بازار نفتی ایران. روزهای دشوار زنگنه تازه آغاز شده بود.

 

بازگشت به وزارت نفت بعد از ۸ سال

روزی که حسن روحانی لیست وزرایش را به مجلس ارائه کرد، نام بیژن نامدار زنگنه نام نامانوس و غریبه ای برای نمایندگان نبود، آنقدر سابقه برای خود اندوخته بود که نمایندگان مجلس نهم او را لایق پوشیدن ردای وزارت بدانند. دفاع سرسختانه روحانی از او در جلسه رای اعتماد یک روز متفاوت را برای زنگنه رقم زد. همان گونه که انتظار می‌رفت، شمار زیادی از نمایندگان مجلس از او حمایت کردند، هرچند بودند برخی تندروهای دلواپس که تلاش داشتند با حاشیه سازی او را درگیر برخی پرونده های گذشته چون کرسنت کنند. زنگنه قاطعانه ایستاد و از خود دفاع کرد و رای گرفت. رای اعتمادی که از او شیخ الوزرای کابینه ساخت.زنگنه در ماه‌های نخست تکیه زدن بر کرسی وزارت نفت، با سیاست‌های بر جای مانده از دوران دولت‌های نهم و دهم مواجه بود. آقای وزیر اما عزم خود را جزم کرد تا صنعت نفت را بار دیگر احیا کند.

 

تولید نفت ایران، در همان روزهای حضور او در ساختمان نفتی خیابان طالقانی به دو میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه در روز کاهش یافته بود آنهم در شرایطی که این رقم در سال ۲۰۱۰، حدود چهار میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز بود، به گفته زنگنه، محدودیت‌های بین‌المللی سبب شده بود که ایران ۶۰ درصد از ظرفیت صادراتی خود را از دست دهد. به سرانجام رسیدن توافق نفتی و لابی قدرتمند زنگنه دراوپک دست به دست هم داد تا نه تنها تولید نفت ایران افزایش یابد که بازار از دست رفته نفت ایران کم کم از رقبا پس گرفته شود.تولید نفت ایران که کمتر از یک میلیون بشکه بود به بیش از ۳ میلیون بشکه رسید، بیش از ۱۵ تفاهم نامه با شرکت های خارجی منعقد شد و فازهای پارس جنوبی یکی بعد از دیگری آغاز به کار کرد. فردی که در نشست های اوپک چنان پای حرف خود ایستاد که در دومین نشست اوپک چهار وزیر انرژی و نفت کشورهای دیگر با او به طور خصوصی ملاقات داشتند و در تلاش بودند که با او مذاکره داشته باشند.او باردیگر توانسته بود وزارت نفت را به روزهای اوج خود بازگرداند. آنچنان که در وصف او بگویند«مردهای بزرگ بی‌دلیل بزرگ نشده‌اند.»

 

دردسرهای زنگنه با دلواپسان

روزهای شیخ الوزرا در ۴ سال سکانداری وزارت نفت روحانی اما راحت سپری نشد، او و ظریف سیبل حملات پی در پی تندروهای منتقد دولت بودند، یکبار کرسنت یکبار قراردادهای جدید نفتی و … بهانه پشت بهانه آنقدر که زنگنه را بارها مجبور به بلند کردن صدایش پشت تریبون مجلس کند. شاید همین فشارها و هجمه ها علیه او بود که زنگنه را برای ماندن در دولت دوم روحانی مردد کرد. آنهم درست در شرایطی که فضای افکار عمومی حضور او، ظریف و قاضی زاده هاشمی در دولت دوم روحانی را در قالب یک مطالبه از رئیس جمهور انتظار داشت.زمزمه ها بر سر لیست کابینه دوازدهم که بلند شد زنگنه بدون رقیب گزینه اصلی وزارت نفت بود اما خبرهای درگوشی می گفتند روحانی نتوانسته زنگنه را برای حضورمجدد در دولتش راضی کند. ژنرال نفتی فشارها و هجمه علیه خود را تنها دلیل این عدم تمایل عنوان کرده است.

 

زمزمه ها آنقدر جدی تر شدند که محمد رضا باهنر هم به این موضوع اشاره کرد و گفت: در برخی وزارتخانه‌ها رئیس‌جمهور می‌خواهد افراد بمانند، اما وزرا قبول نکردند، از جمله وزیر نفت که من با وی صحبت کردم و به‌شدت ابا داشت و گفت فشارهای غیرمعمول زیاد است و حوصله این جنگ و گریزها را ندارم.جنگ و گریزهایی که ردپای آن را باید در همان حملات تند و بدگویی ها و تهمت هایی که دلواپسان بارها و بارها به شیخ الوزرا وارد کردند جستجو کرد. برخی معتقد بودند، زنگنه که با تمام قوا در طی چهار سال گذشته پشت دولت ایستاده بود و به تعبیر حسن روحانی پاشنه گیوه‌هایش را ورکشیده بود و همچنین با توجه به عملکرد خویش، برای تداوم فعالیتش در دولت دوازدهم بیش از گذشته حمایت حسن روحانی را می طلبد حمایتی که او را در مقابل دلواپسان ۴ سال بعد دولت قرص و محکم تر کند.داستان شیخ و ژنرال هرچه بوده تا اینجای ماجرا گویا زنگنه راضی به تکیه زدن مجدد بر صندلی ریاست وزارت نفت شده است. روحانی برای ۴ سال آینده دولتش برنامه های ناتمام زیادی دارد. برنامه هایی که یک سوی آن بدون شک از زنگنه و وزارت نفت تحت نظارتش خواهد گذشت.

منبع: بهارنیوز

رضا صادقیان
 بحث‌های اخیر درباره کابینه پیشنهادی حسن روحانی به مجلس شورای اسلامی از نگاه اصلاح‌طلبان به مولفه‌های «تجربه» و «تحصیلات-تجربه» بازمی‌گردد، سخنی از سهم‌خواهی و دریافت حق نیست. دیدگاهی که قد و قواره برخی از وزارتخانه و معاونت‌های ریاست جمهوری را آنقدر بزرگ و تاثیرگذار در امروز و آینده کشور می‌داند که ترجیح می‌دهد کسانی بر مسند کار تکیه بزنند که همزمان از تحصیلات کافی و تجربه کلان برخوردار باشند، وزارتخانه را آنقدر فربه می‌دانند که راضی به گزینه‌های صرفا سیاسی و تجربه شده نیستند.

به عنوان مثال وزیر اقتصاد شخصیتی از جنس تحصیلات آکادمیک و صاحب‌نظر در این حوزه شناخته می‌شود، او قبل از آنکه به عنوان وزیر اقتصاد شناخته شود به عنوان فردی دانشگاهی در میان اقتصاددانان از جایگاهی قابل احترام برخوردار است. در میان اقتصاد خوانده‌ها به عنوان نهادگرا شناخته می‌شود، در مقایسه با ایشان رئیس بانک مرکزی قرار می‌گیرد که قبل از هر امری مدیری با تجربه است و بازار مالی و اقتصاد را بیشتر براساس تجربه کسب کرده، مدرک دکتری دارد ولی صاحب‌نظر در حوزه اقتصاد نیست. مدیری که گرایش‌های اقتصادی وی در دسته‌بندی اقتصاددانان نهادگرا، باورمندان به بازار آزاد و اقتصاد دولتی روشن نشده است. به عنوان مثال می‌توان شخصیت علمی و تجربه مدیریتی وی را با مرحوم دکتر نوربخش مقایسه کرد، فردی که با حضور در تلویویون و در مناظره‌ای برابر از گفته‌های خویش دفاع کرد و روانشاد دکتر مهدی صحراییان را به چالش کشید.

طی چهارسال گذشته محمدباقر نوبخت همزمان در کسوت دبیرکلی حزب اعتدال و توسعه، سخنگوی دولت و مدیریت این سازمان تاثیرگذار در کشور را در دست داشته است. سازمانی که با هجمه‌های مدیران ارشد دولت نهم و با همراهی و تشویق‌های بی‌وقفه برخی از نویسندگان که کلیت این نهاد را یادگار سیاست‌های آمریکا و دنیای سرمایه‌داری می‌دانستند به نابودی کشانده شد و کار به جایی رسید که بدون ابلاغ دستور سازمانی اتاق برخی از کارشناسان و مدیران سابق را قفل و تمام وسایل آنان را بعد از چند روز در کارتن به آدرس پستی منزل‌شان فرستادند. سازمان برنامه و بودجه را به حاشیه فرستادند تا نهاد نظارتی «خاصه خرجی»‌ها را رصد نکند و مشکلی در خرج کردن از کیسه دولت نداشته باشند. با روی کار آمدن دولت روحانی توقع می‌رفت این نهاد نظارتی به جایگاه اصلی خود بازگردانده شود و از قدرت کافی بهره برد، گویا به هر دلیلی و شاید ناتوانی و پرمشغله بودن مدیریت اصلی آن امکان بازسازی نیافت، مهمتر آنکه در همین دوره بود که برنامه ششم توسعه توسط این نهاد به نگارش درنیامد و تدوین آن به مجلس شورای اسلامی سپرده شد که در نوع خودش بی‌سابقه بود.

ذکر نام آقای نوبخت و سیف از این رو آورده شد تا میزان توقع‌ شهروندان و توانایی‌های ایشان براساس تجربه کار مدیریتی خودشان ارزیابی گردد، به نظر می‌رسد انتخاب گزینه‌هایی همانند این شخصیت‌ها نه تنها دولت دوزادهم را در مقایسه با دولت یازدهم قوی‌تر نخواهد کرد، بلکه فاصله میان سیاست‌های دولت و مطالبات جامعه بیش از گذشته خواهد شد. فرجام چنین کم‌کاری و ناتوانی مستقیم به پای اعتدال‌گرایان و اصلاح‌طلب‌ها نوشته می‌شود و گریزی از این چالش در سال‌های آینده نیست. خواسته یا ناخواسته در موقعیت فعلی جریان اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا در یک کشتی نشسته‌اند و چنین هم‌نشینی سبب کسب اعتماد و جلب رای مردم در سه انتخابات اخیر شد، چنانچه کابینه دولت دوازدهم از ناتوانی و کم‌کاری در حوزه مدیریتی رنج ببرد بدون شک انتخابات آینده بزرگترین چالش دولت و اصلاح‌طلبان خواهد شد، انتخاباتی که نیروهای اصولگرا اکثر کرسی‌های پارلمان را تصاحب می‌کنند و با انتقاد، سنگ‌اندازی و استفاده مکرر از ابزار استیضاح وزیران غیرهمسو دولت را با بزرگترین چالش روبرو می‌سازند، به آسانی تجربه سال ۸۲ و برآمدن مجلس هفتم تکرار می‌شود.

منبع: بهارنیوز

مهدی دادویی‌نژاد
یکی از فعالان و تحلیلگران اصولگرا مدعی این موضوع شده که تیم محمود احمدی‌نژاد تبدیل به فرقه شده و هر روز رادیکال‌تر می‌شود، در این موضع با ایشان هم فکریم که احمدی‌نژاد فرد نیست و یک فرقه است، اما نقطه تعارض با امثال ایشان نوع فعل انتخابی از سوی ایشان و اصولگرایان است، تیم احمدی‌نژاد مبدل به یک فرقه نشده، بلکه از ابتدا یک فرقه بوده، فعل شدن نیازمند یک روند در عمل و نظر هست، اما آیا   احمدی‌نژاد از ابتدای دوره ریاست‌جمهوری خود این چنین نبوده؟ آیا این رفتار رادیکالی از سوی تیم احمدی‌نژاد مختص امروز و یا به زعم ایشان دور دوم ریاست جمهوری ایشان است و از بدو امر او این‌چنین نبود و بعد‌ها با قرار گرفتن در حلقه انحرافیون، رادیکال و فرقه شدند؟ روزهایی که قبل از ریاست جمهوری او و در قامت شهردار تهران، از نوع منش و رفتار‌های خاص او سخن به میان می‌آمد برادران اصولگرا حساس نشدند؟

روزهایی که او در قامت رییس‌جمهور ایران مدعی هاله نور شد اصولگرایان کیفور از سرخوشی، احساس خطر نکردند که این حرف از کدام منبع دینی و فقهی ساطع شده و این چه جریانیست که به دنبال القائات خاص در سطح جامعه است؟ روزهایی که او در انتخابات، تمام قواعد  اخلاقی را یک به یک زیر پا له می‌کرد نمی‌شد فهمید احمدی نژاد آن دم مسیحایی جان بخش نیست؟ روزگاری او را به عرش اعلا می‌بردند یادشان نبود که از امام زمان (عج)  نه تنها برای احمدی نژاد، بلکه هر فرد دیگری نباید خرج و هزینه کرد؟ خواب‌های پی در پی و سفارشات واصله از ناحیه امام زمان (عج) را یادتان رفته؟

احمدی‌‌نژاد از ابتدا هم ظرفیت‌های لازم را برای عهده داری مسئولیت خطیر ریاست جمهوری دارا نبود، او از ابتدا سخنان باطل و انحرافی بر زبان می‌آورد، در بدو امر اما جناب احمدی نژاد نمی‌توانست رادیکالیته و فرقه خود را رسما فریاد بزند، اما می‌شد آن‌چنان او را سفارش شده منجی عالم بشریت هم جلوه نداد، شاید هر کس هم جای احمدی‌نژاد بود با این حجم تبلیغات و ستایش شدگی به این روزگار دچار می‌شد، اصولگرایان اغراق‌های بی مانندی در موردش انجام دادند که در نظام جمهوری اسلامی همانندی ندارد، کسی در تمام ادوار وجود ندارد که او را توصیه شده از سمت امام زمان (عج) بدانند، حال منصفانه به قضیه بنگرید آنانی که می‌گویند احمدی‌نژاد این‌چنین نبود و این‌چنین شد، این شدن مورد ادعای شمایان آیا نتیجه نظر و عمل جان فشانانه امثال خودتان نبود؟

اصولگرایان هم چنان می‌خواهند از زیر بار مسئولیت حمایت از رفتار و کردار احمدی‌نژاد شانه خالی کنند، همان‌ها که خواب می‌دیدند از سحر شدگی او گفتند تا بگویند نیاز به باطل السحر دارد این قلب تپنده، این سفارش شده، از وقتی که او را در احتضار سیاسی یافته‌اند از فرقه شدن او می‌گویند، از انحراف او می‌گویند، آن‌ها نمی‌خواهند به مردم پاسخگو باشند که چه شد فردی که از عصمت امام معصوم برایش خرج کردند این‌چنین بی محابا بر همه چیز تاخت و ویرانه‌ای بر جای گذاشت و حال به دنبال انواع انتحارهای سیاسی برای مضمحل کردن جامعه است؟ و ما طرفداران سینه چاکش چقدر دخیل در این ماجراییم؟ و چرا مجددا از همان شیوه برای رای اوردن کاندیدای مورد نظرمان استفاده می‌کنیم؟ فرق است بین بودن و شدن!  او در رفتار فرقه‌ای و رادیکالی خود از ابتدا راسخ بود و باید کسانی که این «بودگی» را نادیده گرفتند جوابگو و مسئولانه به دنبال راه حلی برای این معضل باشند و با مدعای اینچنین شدن او صورت مساله را پاک نکنند.

منبع: بهارنیوز