بایگانی ماه : آگوست, 2017

رئیس مجلس در نطق پیش از دستور خود به تمام حاشیه‌های پیش آمده در مراسم تحلیف پاسخ گفت و تأکید کرد: چند سالی است آفتی گریبان‌گیر کشور شده است و موضوعاتی که مربوط به امنیت و منافع ملی است به سرعت به موضوعات جناحی تبدیل می‌شود.

علی لاریجانی رئیس مجلس در نطق پیش از دستور خود ضمن تبریک روز خبرنگار گفت: این روز را تبریک می‎گویم و امیدوارم تلاش های آنها در توسعه کشور و ایجاد وفاق در افکار عمومی جهت حل مشکلات کشور، عامل پیشرفت کشور شود.

او ادامه داد: از میهمان عزیز که در مراسم تحلیف حضور به عمل آوردند تشکر می‎کنم. حضور ۵۰۰ نفر از مقامات عالی‎رتبه در مجلس نوعی ارج نهادن به مردم سلااری دینی بود و دلالت از چند امر داشت. یکی حکایت از احترامی است که دولت ها به ایران دارند و علی رغم  تبلیغات مستمر قدرتمندان، درخشندگی ملت ایران منجر به تعلق خاطر آنها را به ملت ما شده است.

لاریجانی با تأکید بر مردمسالاری دینی در کشور،‌ تأکید کرد: حضور مقامات خارجی در مراسم تحلیف همچنین نشان دهنده مردم سالاری دینی در ایران است، علی رغم اینکه بسیاری از کشورها از نعمت مشارکت مردم در سرنوشت خود بی‌بهره‌اند،‌ ایران بعد از انقلاب توانست نظامی مردم سالار را ایجاد کند و این حضور احترام به رای مردم و ارزش جمهوری اسلامی بود.

رئیس مجلس افزود: علی رغم دسیسه های  آمریکا و حرافی های آمریکا و برخی کشور که فریاد می زدند ایران منزوی در جهان است حضور این تعداد چشم گیر مقامات خارجی نشان داد که دولت ها بی اعتنا به  دسیسه ها، علاقمند به ایران هستند و نشان دادند پروژه منزوی سازی ایران چقدر پوچ و بیراه است.

او معتقد است: در ادامه لفاظی های آمریکا برای محدود سازی فعالیت اقتصادی ایران،  این حضور نمایانگر علاقه کشورها به داشتن رابطه تجاری با ایران بود و نشان داد تحریم های آمریکا چقدر بی مقدار است.‌ نکته پنجم اینکه از همه قسمت های آمریکا،‌ اروپا و … در این اجلاس شرکت نمودند که حکایت از آن داشت که حمایت از ملت و دولت ما جنبه منطقه ای ندارد.

لاریجانی در این بخش از صحبت‌هایش با بیان این نکته که «احترام کشورهای مختلف به ایران دستاوردی برای ایران بود که با برخی از حاشیه سازی ها تلاش شد این دستاورد دیده نشود»، تصریح کرد: متاسفانه چند سالی است که آفتی گریبانگیر کشور شده است و موضوعاتی که مربوط به امنیت و منافع ملی است به سرعت به موضوعات جناحی تبدیل شده، موجب خسارت می شود و تلاش می شود اقدامات پر ارزش با حاشیه سازی ضایع شود. این اجلاس هم از این آسیب مصون نبود.

او مثال زد: مثلا نام چند کشور کوچک را برجسته کردند و آن را بزرگنمایی کردند! آیا مقامات عالیه از چین،‌ آذربایجان، هند،‌ ترکیه،‌ برزیل،‌ تونس،‌ عمان،‌ دانمارک، ایتالیا، اسپانیا و بسیاری از دیگر کشورها موضوعی قابل پنهان کردن است؟ چرا ارزش کار و احترام برخی از کشورهای مهم را بی جهت،‌ کم مقدار نشان می‌دهید؟ مقامات عالی رتبه کشورها برای حضور خود در یک کشور، محاسبات زیادی می کنند و علی رغم تمام تلاش های آمریکا و برخی از کشورها حضور آنها نشانه دوستی و شکست آشکار پروژه منزوی سازی ایران بود.

لاریجانی با اشاره به سلفی نمایندگان با موگرینی،‌ گفت: تصویر برداری چند نماینده با یکی از میهمانان هر چند نوعی سهل انگاری بود اما تبدیل آن به یک موضوع اساسی و ندیدن این همه اثرات مهم اجلاس در امنیت ملی کشور، نشان دهنده درست اندیشی و نگاه ملی در آن نهفته نیست. البته حضور ۵۰۰ مهمان خارجی در این مراسم ما را با محدودیت جا مواجه کرده بود که نتوانستیم از همه بزرگان کشور دعوت نماییم و عذر ما را انشاالله می پذیرند. البته جفا است که این محدودیت جا را با مسائل قومی و مذهبی مرتبط نمایند.

ادامه دارد…

منبع: الف

نویسنده و تحلیلگر مشهور جهان عرب تاکید کرد که رژیم صهیونیستی با حمایت از خواسته کشورهای تحریم کننده قطر، به جبهه عربستان پیوست.

به گزارش تسنیم، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور جهان عرب در تحلیلی در روزنامه رای الیوم به تصمیم تازه رژیم صهیونیستی برای بستن دفاتر شبکه تلویزیونی قطر و ممنوعیت فعالیت آن پرداخت و نوشت: این تصمیم بدان معنا است که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل تصمیم گرفته است تا در جبهه کشورهای تحریم کننده قطر قرار گیرد و به طور رسمی به ائتلاف جدید تحت رهبری عربستان بپوندد.

وی افزود: ایوب قرا وزیر ارتباطات اسرائیل گفت که تل آویو همگام با عربستان، مصر، امارات و بحرین خواهد شد که دفاتر الجزیره را بسته و فعالیت آن را آنجا متوقف کردند.

عطوان تصریح کرد: این گفته ایوب قرا ضربه‌ای قوی و صاعقه وار به این چهار کشور بود زیرا آنها هم اکنون تلاش های زیادی می کنند تا ملت های عرب را به درستی موضعی که اتخاذ کرده اند، متقاعد کنند و آن را در صف خود علیه دولت قطر و شبکه الجزیره به بهانه حمایت آنها از تروریسم بسیج نمایند.

منبع: الف

نزدیک به شش ماه از ورود «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا به کاخ سفید می گذرد و در این مدت آشفتگی کابینه وی روز به روز افزایش یافته است. در این میان، اجرای برجام و پایبندی به آن یکی از برجسته ترین موضوعات اختلاف بین ترامپ و چهره هایی چون وزیر امور خارجه آمریکا به شمار می آید.

به گزارش ایرنا، با وجود پنهان داشتن بسیاری از زوایای کاخ سفید و مباحث دولتمردان آمریکا از پیش روی رسانه ها و خبرنگاران، چند وقتی است که اختلافات در دولت این کشور عیان شده است؛ اختلاف هایی که با هزینه هایی نیز همراه بوده و با وجود گذشت تنها چند ماه از عمر دولت جمهوریخواه کنونی ایالات متحده، شماری از مناصب خود کناره گیری کرده و برخی نیز به اجبار کنار گذاشته شده اند.

** اختلاف در کابینه ترامپ بر سر برجام
یکی از برجسته ترین شکاف ها در کابینه ترامپ به تفاوت نگاه او با «رکس تیلرسون» وزیر امور خارجه در زمینه توافق هسته ای با ایران برمی گردد. هر چند که ترامپ و تیلرسون هر دو مدعی شده اند پیشگام نقض برجام نخواهند شد اما آنها نگرش متفاوتی به این توافق معتبر بین المللی دارند.

دعوای رییس جمهوری و وزیر امور خارجه آمریکا بر سر برجام پس از آن آشکار شد که خبرگزاری «رویترز» چندی پیش به نقل از تیلرسون از جدی شدن این اختلافات خبر داد. وزیر امور خارجه آمریکا معتقد به همراهی و همگامی با دیگر اعضای ۱+۵ در عملیاتی سازی توافق هسته ای است اما ترامپ در تلاش است به هر نحوی که شده جلوی اجرای برجام به شکل کنونی را بگیرد زیرا از نگاه او، این توافق برای آمریکا سودی نداشته و به توانمندی افزونتر ایران یاری رسانده و خواهد رساند.

پس از کش و قوس های فراوان و نرسیدن به نظری واحد در این زمینه، ترامپ ضمن ابراز نارضایتی از عملکرد وزیر امور خارجه خود، راه دیگری را در پیش گرفت. در این باره نشریه «فارین پالیسی» نوشت که رییس جمهوری آمریکا در دوره قبل یعنی سه ماه پیش به طور مشخص از تیلرسون خواست تا زمینه اعلام عدول ایران از مفاد برجام را آماده کند و تیلرسون موفق به این کار نشد. در نتیجه، ترامپ کار رسیدگی به این موضوع را به چند نفر از افراد معتمد خود در کاخ سفید سپرده است.

از دید بسیاری از ناظران، ترامپ به دلیل فشارهای داخلی و بین المللی، در سطح شعار ناگزیر خود را به توافق هسته ای متعهد نشان می دهد و ایران را ناقض روح برجام قلمداد می کند اما در عرصه عمل به دنبال یافتن راهی موجه و کم هزینه برای خروج از برجام است.

بر پایه توافق هسته ای بین ایران و گروه ۱+۵، رییس جمهوری آمریکا در هر بازه زمانی سه ماهه موظف به تمدید تعلیق تحریم ها است و ترامپ سعی می کند با مطرح کردن بهانه ای مبنی بر عدم پایبندی ایران به متن برجام از امضای آن سر باز زند.

این اختلاف نظر بین ترامپ و تیلرسون به حدی جدی است که بسیاری از کارشناسان و رسانه ها از اقدام محتمل وزیر امور خارجه آمریکا در ترک کابینه دولت ترامپ سخن به میان می آورند. البته این تنها یکی از موارد تنش در کاخ سفید محسوب می شود و موارد مشابه فراوانی در این مدت وجود داشته است.

** ناهمسازی های گوناگون در دولت ترامپ
تاکنون تغییر و تحولات متعددی در زمینه حضور چهره های مطرح در کابینه ترامپ ایجاد شده است. پس از کنار گذاشته شدن «مایکل فلین» مشاور امنیت ملی دولت ترامپ به عنوان نخستن قربانی سیاسی کاخ سفید، «جیمز کومی» رییس پلیس فدرال نیز با دستور مستقیم ترامپ از کار برکنار شد. با وجود اخراج «راینس پریبس» رییس دفتر کارکنان و شاغلان کاخ سفید، کناره گیری «والتر شاب» مدیر دفتر ملاحظات اخلاقی دولت آمریکا و «مایکل دوبکه» مدیر پیشین ارتباطات کاخ سفید هنوز هم شاهد تغییر و تحولات در دولت این کشور هستیم.

«شان اسپایسر» سخنگوی کاخ سفید چند روز پیش از منصب خود کناره گیری کرد و به فاصله چند روز از این رویداد، «آنتونی اسکاراموچی» مدیر ارتباطات کاخ سفید در حالی که تنها ده روز در این سمت قرار داشت اخراج شد و آخرین قربانی کاخ سفید تا این لحظه است. حال باید منتظر ماند و دید که دعوای ترامپ و وزیر امور خارجه او به کجا ختم می شود و آیا تیلرسون قربانی بعدی خواهد بود یا خیر؟

اگر چه ورود ترامپ به کاخ سفید و درک بخشی از مقدورات و محذورات داخلی و بین المللی سبب تعدیل برخی از رویکردهای او شده اما هنوز هم لجاجت و اصرار بر پیاده سازی شعارهای انتخاباتی، برای وی دردسرآفرین است.

برخی بر این باورند که ناآگاهی سیاسی و اطلاعات نادرست ترامپ از اوضاع پیچیده جهانی به ایجاد شکاف در کابینه وی دامن زده است. وجود چنین نقصی در شخص اول آمریکا بدون شک بر سیاست های این کشور نیز تاثیرگذار است و به نارضایتی در کابینه منجر می شود. گفته می شود همین موضوع در قبال برجام نیز وجود دارد که بر تیرگی روابط رییس جمهوری و وزیر امور خارجه ایالات متحده افزوده است.

در همین زمینه، تارنمای آمریکایی «سالون» در گزارشی به برخی ویژگی های شخصی ترامپ در حوزه سیاستگذاری خارجی اشاره کرد و نوشت که «منابع مطلع آمریکایی به خبرگزاری رویترز گفته بودند مقام های عالی رتبه سیاست خارجی در وزارت امور خارجه آمریکا از ترامپ ناراضی و معتقدند که رییس جمهوری آمریکا اجازه نمی دهد آنان به طور مستقل کار تخصصی خود را انجام دهند. این نارضایتی به صورت متقابل از جانب ترامپ نسبت به تیلرسون نیز وجود دارد.»

البته در اختلاف نظر شکل گرفته بین رییس جمهوری و وزیر امور خارجه باید به عنصر دیگری نیز توجه داشت و آن تاثیرپذیری بیش از حد ترامپ از «استیو بانون» و «سباستین گورکا» به عنوان مشاوران ارشد در کاخ سفید است؛ افرادی که مخالفت آنها با توافق هسته ای ایران و ۱+۵ کمتر از ترامپ نیست.
افزون بر آن، مهره چینی خانوادگی رییس جمهوری آمریکا در بدنه اصلی دولت و همچنین نگاه ارباب- رعیتی ترامپ حتی به عالی ترین مقامات این کشور به افزایش تنش ها در کاخ سفید و هیات دولت دامن زده به حدی که در ماه های گذشته صحبت ها از استیضاح وی بالا گرفته است.

در همین زمینه، به تازگی نیز روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» با انتشار گزارشی مبنی بر نارضایتی نمایندگان حزب جمهوریخواه از سیاست ترامپ نوشت بعضی از اعضای رهبری این حزب خود را برای انتخابات سال ۲۰۲۰ میلادی بدون حضور ترامپ آماده می ‌کنند.

منبع: الف

صادق زیباکلام می‌گوید مسئله ذوق‌زدگی و سلفی گرفتن برخی نمایندگان با فدریکا موگرینی، ناشی از مشکل بزرگتر «در میان ما ایرانی‌ها» است.

وی ضمن مصاحبه‌ای که در روزنامه‌های آرمان و صبح نو چاپ شده، می‌گوید: مسئله سلفی‌هایی که نمایندگان مجلس با موگرینی گرفتند و اساسا توجهی که نسبتا به موگرینی در مجلس شده نشأت گرفته از یک مسئله بسیار عمیق‌تری است که در میان ما ایرانیان وجود دارد. منظور من از ایرانیان، ایرانیان اصولگرا، اصلاح‌طلب یا تندرو و… نیست. ما ایرانیان به نظر می‌رسد که یک ولع، اشتیاق و میل زیادی داریم که بااهمیت تلقی شویم و به ما گفته شود که ایران کشور مهمی است و ایرانیان مردمان بسیار مهمی هستند، شرق و غرب وامدار تمدن ما هستند و از این دست مسائل.

وی می‌افزاید: خود همین آمدن سران کشورها که برای تحلیف روحانی آمده‌اند ببینید که ما چقدر سعی کردیم این موضوع را در بوق و کرنا کنیم. اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا و صدا و سیما و… لحظه به لحظه گزارش می‌کردیم که نخست‌وزیر بنین هم وارد شد یا مشاور رئیس‌جمهور کشوری دیگر هم وارد شد. اما حقیقت این است که اگر از خانم موگرینی صرف‌نظر کنیم، من نمی‌دانم کدام شخصیت مهم از کشور مهمی برای این مراسم به ایران آمده است. اینکه ما آنقدر اصرار داریم که بزرگ جلوه‌گر و دیده شویم شاید ناشی از احساس عقب‌ماندگی تاریخی باشد.

وی اضافه کرد: ریشه آنچه در مورد موگرینی و مجلس اتفاق افتاد را می‌توان در این جست‌وجو کرد که روزنامه‌های اصولگرا از پریروز نسبت به حضور هیئت‌های‌ خارجی اشتیاق زیادی نشان دادند. آنها با وجود مخالفت‌هایی که با روحانی دارند، در عین حال از اینکه روسای کشورهای دیگر آمده‌اند به خود می‌بالند.

زیباکلام گفت: ظرف سه چهار سال گذشته چند بار شما این جمله را از اصولگرایان شنیدید که آن شخصیت اعتراف کرده که بدون حضور ایران مسئله سوریه یا مسائل دیگر حل نمی‌شود. من یادم هست کنفرانسی بود که روسیه، ترکیه و ایران بودند و بنابر دلایلی آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها نبودند و چقدر اصولگرایان مانور دادند که جمهوری اسلامی ایران است که قدرت بزرگ و جدید خاورمیانه است و دیگر آمریکا در منطقه نقشی ندارد.

ما (خطابم به اصولگرایان است) از صبح تا شب روز شنبه به آمریکا و انگلستان و به فرهنگ و تمدن غرب حمله می‌کنیم ولی صبح یکشنبه اگر یک آدم معمولی اروپایی بگوید ایران کشور مهمی است روزنامه‌های اصولگرا تیتر می‌زنند که غربی‌ها اذعان کرده‌اند ایرانی‌ها خوبند. اگر غربی‌ها به درد نمی‌خورند چرا باید آنقدر نظرشان برای ما اهمیت داشته باشد؟

درباره این سخنان باید گفت: اولا ذوق‌زدگی درباره شرکت چند مقام خارجی در تحلیف روحانی، مختص اصلاح‌طلبان بود و هیچ روزنامه اصولگرایی چنین هیجان بی‌موردی از خود بروز نداده است. و به راستی آمدن معاون مثلا وزیر خارجه انگلیس چه ذوقی می‌تواند داشته باشد.

ثانیا شبه روشنفکرانی مانند آقای زیباکلام نباید عقده‌های شخصی و نهان خود را به ملت ایران نسبت دهند. اگر رسانه‌های حزب‌اللهی به اعترافات مقامات و رسانه‌های عمده غرب درباره قدرت ایران استناد می‌کنند، از باب‌ الفضل ما شهد به الاعداست؛ این چه دخلی به چهره ملتمس و حقیر برخی نماینده‌ها برای گرفتن عکس یادگاری با موگرینی دارد؟

استناد به مقامات و رسانه‌های غربی برای تفهیم این واقعیت به امثال آقای زیباکلام است که اگر خودتان توان تشخیص قدرتمندی ایران را ندارید، لااقل از کسانی بپذیرید که آنها را می‌پرستید.

ثالثا آقای زیباکلام با این قیافه حق به جانب اخیر- با چاشنی روانشناسی و جامعه‌شناسی- گویا یادش رفته است که آذرماه ۱۳۹۲- هنگامی که مشغول بزک آمریکا و متهم کردن جمهوری اسلامی به ماجراجویی و طفره از ۳۰ سال مذاکره و حل مشکل بود- در روزنامه شرق نوشت: اگر نامم به جای صادق، «آلفرد» یا «دیوید» و نام فامیلی من هم به جای زیباکلام، «جانسون» یا «اسمیت» بود و به جای استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در دانشگاه «ییل» یا «استنفورد» تدریس می‌کردم در آن صورت حتما برای وضع نظریه «دیپلماسی مثبت» در برابر «دیپلماسی منفی» در ایران به عنوان یک نظریه‌پرداز سیاسی، شهره خاص و عام می‌شدم! و حتما صدها رساله فوق لیسانس و دکترا در خصوص بسط و تبیین نظریه دیپلماسی مثبت و منفی و انطباق آن با شرایط ایران و… به نگارش درآمده بود. اما خب اسمم صادق است و در محله بازارچه آب‌منگل تهران بزرگ شده‌ام.

منبع: الف