بایگانی ماه : آگوست, 2017

نوری المالکی معاون رئیس جمهور عراق خواستار تحقیق درباره حمله به نیروهای گردان سیدالشهداء در مرز عراق با سوریه و مجازات عاملان آن شد.

به گزارش مهر، معاون رئیس جمهور عراق به حمله آمریکایی ها به نیروهای گردان سیدالشهداء در مرز این کشور با سوریه واکنش نشان داد.

به گزارش السومریه، نوری المالکی معاون رئیس جمهور عراق خواستار تحقیق درباره حمله به نیروهای گردان سیدالشهداء در مرز عراق با سوریه و مجازات عاملان آن شد.

وی افزود: شهادت جمعی از رزمندگان مقاومت اسلامی گردانهای سیدالشهداء در حمله غیر قابل توجیه از سوی نیروهای ائتلاف بین المللی به محل استقرار این رزمندگان در مرزهای عراق و سوریه را تسلیت عرض می کنیم و این حمله که منجر به جانباختن برخی از فرزندان حشد شعبی شد را محکوم می کنیم و خواستار تحقیق فوری و تشکیل کمیته عالی برای مقابله با این اقدامات و مجازات عاملان این کشتار شنیع هستیم به ویژه که این پدیده فراتر از حالات فردی است.

مالکی تاکید کرد: این سبب می شود که یک سئوال برای همه ما ایجاد شود که چرا این حملات همزمان با پیروزی های نیروهای مسلح و حشد شعبی بر داعش در همه جبهه ها رخ می دهد.

شایان ذکر است که گردانهای سیدالشهداء روز گذشته از حمله به نیروهای خود از سوی آمریکایی ها در مرز با عراق و سوریه خبر داده بود.

منبع: الف

وزیر امور خارجه در پیامی یاد و خاطره شهدای مظلوم مزار شریف را گرامی داشت.

به گزارش تسنیم، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه در پیامی یاد و خاطره شهدای مظلوم مزار شریف را گرامی داشت.

در این پیام آمده است:

بِسمِ اللّه الرّحمنِ الّرحیـمْ

مِنَ المومنینَ رجالٌ صدقوا ما عاهدوا الله علیهِ فَمِنهم مَن قضی نَحبه وَ مِنهم مَن ینتَظِرُ وَ ما بدّلوا تَبدیلاً.

۱۹ سال از شهادت مظلومانه جمعی از دیپلمات‌ها و خبرنگار عزیز و فرهیخته کشورمان در مزار شریف که حین انجام وظیفه و خدمت صادقانه در خارج از کشور به درجه رفیع شهادت نائل آمدند، گذشت. فاجعه‌ای که دل ملت ایران و همه مسلمانان و حق طلبان جهان را به درد آورد.

نقض قوانین بین‌المللی و زیر پای نهادن اصول انسانی و توسل به خشونت و ترور در شکستن حریم مصونیت دیپلمات‌های کشورمان در مزار شریف، از تاریکترین و دردناکترین صفحاتی است که در تاریخ پر فراز و نشیب کشور عزیزمان به ثبت رسیده است.

اکنون با گذشت قریب به دو دهه از آن جنایت هولناک و غم انگیز، خدمتگزاران دستگاه دیپلماسی و جامعه رسانه‌ای کشور، همچنان این زخم کهنه را بر دل داشته و سوگوار هجران مظلومانه همکاران خود هستند.

اینجانب ضمن گرامیداشت یاد و خاطره سفر کردگان این فاجعه دردناک و تجدید میثاق با همه شهدای اسلام و انقلاب، برای این عزیزان از درگاه حضرت باری تعالی، علو درجات و برای خانواده و بازماندگان آنان توفیق و سربلندی روز افزون مسئلت می‌کنم.
محمد جواد ظریف
وزیر امور خارجه

منبع: الف

آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی پیش از فروپاشی در سال ۱۹۹۱ ، در اظهار نظری پیرامون تنش های کنونی میان آمریکا و روسیه، پوتین و ترامپ را به گفتگو و ایجاد تفاهم فراخواند.

به گزارش مهر، میخائیل گورباچف آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق در گفتگو با خبرنگار آناتولی درباره تنش های رو به افزایش میان روسیه و آمریکا گفت: توصیه من به سران دو کشور این است که نباید از هم ترس داشته باشند؛ بلکه باید راه گفتگو و مذاکره را انتخاب کنند.

گورباچف با اشاره به اینکه در دیپلماسی، صبر و عدم رد اقدامات انجام گرفته برای بهبود روابط میان طرفین اهمیت زیادی دارد، عنوان داشت: به عنوان مثال، رونالد ریگان رئیس جمهور اسبق آمریکا در ابتدا نسبت به من کمی مغرور بود. اما من با یک رفتار مؤدبانه به او گفتم که وی در جایگاهی بالاتر از من قرار ندارد و معلم من نیست. این رفتاری مصمم بود که باعث رنجش طرف مقابل نیز نشد .

آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق در ارتباط با تحولات اخیر در روابط دو کشور با اشاره به رقابت هسته ای در دوران جنگ سرد، تأکید کرد: در آن دوران به دلیل این رقابت هر لحظه امکان بروز یک جنگ هسته ای که قادر به از بین بردن شرایط زندگی در کره زمین بود، وجود داشت.

وی در ادامه افزود: اکنون سران این کشورها نباید در چنین شرایطی که روابط دو کشور روبه افول است، بدون هیچ اقدامی صبر کنند، بلکه باید راه گفتگو را در پیش بگیرند.

منبع: الف

سجاد خداکرمی- روزنامه بهار:
۲۷ خرداد ۱۳۹۲ مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام میزبان نخستین نشست خبری حسن روحانی هفتمین رئیس جمهور ایران در دوره یازدهم بود، رئیس جمهوری که با شعار تدبیر و امید و مشی اعتدالی در انتخابات پیروز شده بود و پس از پیروزی در انتخابات به میان اصحاب رسانه آمده بود تا از سیاست و برنامه‌هایش برای اداره کشور بیشتر بگوید. در آن نشست خبری موضوعات و موارد بسیاری از رئیس‌جمهور منتخب پرسیده شد که بخشی از آنها حول مرتفع شدن ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های اعمال شده در دوران پیشین بود. اما در این میان یک پرسش مهم رئیس جمهور را به اظهار نظر در رابطه با محدودیت‌های اعمال شده بر سر راه اصحاب رسانه و محدودیت‌های صنفی که از تابستان داغ ۸۸ به‌جا مانده بود واداشت؛ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران که در آن تاریخ ۴سال از پلمب شدنش به دستور قاضی مرتضوی دادستان تهران می‌گذشت. در آن نشست خبری خبرنگار روزنامه بهار خطاب به رئیس جمهور گفت: «امید را به خانواده و انجمن روزنامه‌نگاران برگردانید.» و رئیس جمهور نیز در پاسخ به وی گفت: «امید را مردم برگرداندند. هر انجمنی را طبق قانون باید فعال بکنیم. این انجمن‌های صنفی بهترین راه اداره مسائل جامعه هستند.» و پس از آن رئیس جمهوری اعتدالی درباره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران گفت که این انجمن را باز خواهد گرداند و از بازگشایی این انجمن، به عنوان یکی از شاخص‌های رفع فضای امنیتی کشور یاد کرد. او در دو مقطع نزدیک به زمان ایراد این سخنان باز هم به رسانه‌ها پرداخت. ۸تیر۹۲: «باز و امن کردن فضا برای افکار و تولیدات مختلف باید مورد توجه قرار بگیرد تا مردم بتوانند نشاط بیشتر و تولیدات جدیدتر و اثربخشی‌ بیشتر از این خانواده بزرگ را مشاهده کنند.» «حکومتی که ریشه در حمایت مردم دارد و از حضور رای‌دهندگان و رای مردم مشروعیت می‌یابد، نه تنها از رسانه آزاد نمی‌هراسد بلکه از آزادی قانونمند و مسئولانه رسانه‌ها استحکام بیشتری خواهد گرفت.»

 ۱۰تیر۹۲: «رسانه‌ها هستند که با کار خود ناظر پی در پی بر حکومت و به خصوص دولت هستند.» «نقد دلسوزانه رسانه‌ها می‌تواند به نظام و دولت یاری برساند.» «ارتباط خوبی مابین رسانه‌ها و دولت در دولت تدبیر و امید برقرار خواهد شد و ارتباط دولت با رسانه‌ها دو طرفه خواهد بود.»چهار سال گذشت؛ رئیس جمهور در طول این چهار سال بارها از رسانه‌ها گفت، از حقوق رسانه‌ها و اصحاب آن از آزادی‌های مصرح در قانون و بسیاری حقوق دیگر؛ اما انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران بازگشایی نشد، بازداشت و احضار روزنامه نگاران ادامه یافت، توقیف مطبوعات و بسته شدن سایت‌ها نیز ادامه یافت. هرچند در بخش عظیمی از این موارد دولت وی مسبب نبود اما اتهام سنگین مماشات و سکوت در برابر این موارد در کنار اتهام بی عملی در قبال وعده‌ها از سوی روحانی و دولتش گریبان گیر روحانی شد. پس از این همه انتخابات ۹۶ از راه رسید، اما بسیاری از اصحاب رسانه و روزنامه نگاران با انتقادها و گله‌هایشان در حمایت از روحانی به پاخاستند  و برای پیروزی دوباره‌اش از هیچ تلاشی فروگذار نکردند. بیش از چندین و چند نامه حمایتی که برخی بیش از هزار امضای اصحاب رسانه را همراه داشت، فعالیت‌های وسیع در کمپین انتخاباتی او و تلاش بی وقفه در همراه کردن مردم  برای رای دوباره به ائتلاف اعتدالی اصلاحی حضور روزنامه نگاران و اهالی رسانه را پشت شیخ اعتدال اثبات کرد، اثباتی که در تداوم امید به ادامه مسیر تغییر و تصحیح شرایط کشور در همه حوزه‌ها از جمله رسانه‌ها و حمایت از آنها بود.

تلاش‌های بی ثمر
موضع عدم بازگشایی انجمن روزنامه‌نگاران ایران که یکی از مطالبات جامعه رسانه‌ای از روحانی بود در طول ۴سال ابتدایی اش و علی‌رغم وعده‌های داده شده چندان که باید و شاید حل و فصل نشد، چندین ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶، علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد وقت در یک مصاحبه مطبوعاتی از تغییر روش دولت در جهت حل مشکل انجمن صنفی گفت: «انجمن صنفی روزنامه نگاران با شرایط سابق ادامه کار نخواهد داد ولی پیرو تفاهمنامه‌ای که وزارت ارشاد با وزارت کار منعقد کرده این تشکل صنفی در شکل جدید کاملا استانی در تمامی‌استان‌ها ادامه پیدا خواهد کرد.» پس از آن که اهالی رسانه دیدند راه‌ها در این مسیر صعب العبور شده، پنجاه و چند نفر از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران اکثرا اصلاح‌طلب به همراه اعضای سابق هیأت مدیره انجمن منحله روزنامه‌نگاران ایران با تشکیل جلسه‌ای اعلام کردند که به عنوان مؤسس در حال تشکیل انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران هستند. این تلاش تازه در نهایت با تمام موافقت‌ها و مخالفت‌های مختلف اعلام موجودیت کرد.

از علی ربیعی وزیر «تعاون کار و رفاه اجتماعی» دولت یازدهم به عنوان نخستین کسی که ایده‌ استانی شدن انجمن‌های روزنامه‌نگاران را مطرح کرد نام برده می‌شود، ایده‌ای که در نبود هیچ انجمن صنفی مادری و به نوعی تحمیلی از سوی روزنامه‌نگاران تهرانی پذیرفته‌ شد چرا که گزینه جایگزینی در چنین شرایطی وجود نداشت. بدرالسادات مفیدی که دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران است در تشکل جدید سخنگو شد و گفت: «چیزی که الان شکل گرفته مختص استان تهران است و هیچ ربطی به انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران ندارد. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران هنوز وجود دارد اما در آن پلمب شده و ما همچنان تلاش و پیگیری خود را برای بازگشایی دفتر انجمن و فک پلمب آن ادامه می‌دهیم.» اما او در مصاحبه‌ی دیگری به استفاده از این فرصت دست آمده تأکید کرد و گفت: «موانع زیادی برای بازگشایی مجدد از سوی نهادهایی چون قوه قضائیه یا وزارت کار و امور اجتماعی برای ما ایجاد شده است و آیین‌نامه‌هایی که دست و پای ما را می‌بندد. اما به تازگی دیدیم که در استان تهران چنین فرصتی پیدا شده و بهتر است از این فرصت استفاده کنیم و اگر منتظر بمانیم ممکن است فرصت باز شدن چنین انجمنی را هم از دست بدهیم و با نزدیک شدن انتخابات هم همین امکانی که می‌توانست به نفع روزنامه‌نگاران باشد از دست بدهیم.» ماشاالله شمس‌الواعظین رئیس هیأت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران هم «از تشکیل انجمن‌های صنفی استانی در بیش از ۱۶ استان ایران و تشکیل چنین انجمنی در سایر استان‌ها» خبر داد و گفت که «انجمن جدیدالتاسیس هرچند از انجمن صنفی سابق جدا و مستقل است اما جایگزین آن انجمن نیست و خود مطالبه‌ بازگشایی انجمن اصلی را دارد و باید استقبال کرد.»این گفته‌های شمس‌الواعظین در شرایطی بود که خبر آمد از سوی برخی نهادها، هم برای مرتفع شدن مشکل انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران و هم در فرآیند تشکیل انجمن صنفی استانی خط قرمزی برای حضور شخص او وجود داشته و دارد؛ خط قرمزی که باز هم دولتی‌ها در برابرش کوتاه آمدند.

انجمن جدید با تمام آنچه که دولتی‌ها درباره کمک به سرپا شدنش گفتند هنوز به سرانجام نرسیده و درباره علی ربیعی ناخرسندی روزنامه نگاران به خاطر بد عهدی در بازگشایی انجمن صنفی مادر (ایران) و به ناخرسندی از ثبت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران و بی عملی‌هاو گه گاه کارشکنی‌های وی افزوده شد. اصرار بر تغییر‌ترکیب هیات مدیره از سوی ربیعی آن هم بدون قبول مسئولیت و شفاف‌سازی مانع ثبت انجمن جدید شد تا جایی که هیات مدیره منتخب‌ترجیح داد رایزنی و گفت و گو را به وزیر جدید ولو دوره تازه ربیعی موکول کند.

پیگیری یک مطالبه
پس از پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ بیش از هزار روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای نامه‌ای را امضا کردند و به او یادآور شدند که پیگیر وعده‌های داده شده روحانی هستند و مطالبه خواست‌هایشان را با رئیس جمهور در میان گذاشتند. آنها در نامه‌ای با بیش از هزار امضا خطاب به رئیس جمهور نوشتند: «اگر در دوره اول دولت «تدبیر و امید» بسیاری از وعده‌های انتخاباتی و برنامه‌های اعلامی شما محقق و یا شرایط تحقق آنها فراهم نشد، اکنون به پشتوانه حماسه‌ای که مردم آفریدند، انتظار همگان این است که مطالبات بر زمین مانده مردم به خصوص در حیطه حقوق شهروندی و اقتصاد، در دومین و آخرین دوره دولتتان پاسخ داده شود. دراین میان اما هنوزمطالبات اهالی قلم و مطبوعات که همواره درانعکاس مشکلات و نیازهای مردم، شفاف‌سازی و آگاهی بخشی به آنان پیشگام بوده و شرایط و بسترهای حضورگسترده، فعال و آگاهانه آنها را در عرصه‌های انتخاباتی فراهم کرده اند، برآورده نشده است.» آنها به روحانی یادآور شدند: «اگر قرار باشد وزرا، مدیران یا کارشناسان یک اداره کل، دستور و وعده یک رئیس جمهور را معطل نگه دارند و حقوق شهروندان را نادیده بگیرند، اصل تمرکز گرایی و تفکیک قوا و اقتدار شخص رئیس جمهور مخدوش و در واقع به آرای میلیونی ملت اهانت شده است.» و در آخر نیز خاطرنشان کردند: «به عنوان نمایندگان افکار عمومی، وعده‌های انتخاباتی شما را گوشزد کرده و از دولت دوازدهم که تداوم دولت تدبیر و امید است، بخواهیم که با ابرام بر قانون و استوار کردن نظم در دستگاه‌های اجرایی، زمینه تحقق وعده‌های شما را فراهم کند.»
و آخر. . .
خبرنگار و روزنامه نگار ایرانی روز دارد اما حتی خانه هم ندارد؛ خانه به معنی جایی که متعلق به نهاد مدنی و صنفی و البته مستقل باشد. نه که ندارد، دارد اما پس از تابستان پر التهاب ۸۸ امروز  ۸سال می‌شود که بسته است. روزنامه نگاران و اهالی رسانه‌ها امید داشتند با روی کار آمدن دولت روحانی خانه روزنامه نگاران نیز مانند خانه سینما باز شود اما نشد خانه‌ای که حداقلی‌ترین خواست و مطالبه اهالی رسانه است و با سقف خواست‌های آنها بسیار فاصله دارد. هنوز هم تمام آنچه وعده شده بود زیر سنگینی این مطالبه و بسیاری دیگر از مطالبات اهالی مطبوعات اعم از آزادی قانون‌مند رسانه‌ها و حمایت از آنها مانده است.

منبع: بهارنیوز

علی فرخی – روزنامه بهار
مارشال برمن در کتاب تجربه مدرنیته از زبان مارکس می‌نویسد که «تمامی مناسبات ثابت و منجمد شده، همراه با زنجیره تعصبات و باورهای باستانی و قابل احترام آن‌ها از میان می‌روند و تمامی نسبت‌های نوپدید پیش از آنکه شکل پیدا کنند خصیصه‌ای باستانی به خود می‌گیرند. هرآنچه سخت و استوار است دود می‌شود و به هوا می‌رود، هرآنچه مقدس است دنیوی می‌گردد و انسان‌ها در نهایت ناگزیر می‌شوند تا با شرایط واقعی زندگی و مناسبات خود با همنوعانشان، رو در رو شوند.» از فردای انقلاب اسلامی به این سو که بحث درباره سخت‌گیری‌های فرهنگی و اجتماعی در گرفت تا روزگاری که کم کم این سخت‌گیری‌ها جان گرفت و جا افتاد و تبدیل به امر روزمره شد، همواره کشاکشی بین بخش‌هایی از حاکمیت و شهروندان خاصه طبقه متوسط شهری بر سر مسایل فرهنگی و اجتماعی نیز وجود داشته است.

کشاکشی که از سانسور کتاب و فیلم تا برگزاری کنسرت تا نوع پوشش خصوصا پوشش زنان تا بسیاری مسایل دیگر که گاه به خصوصی‌ترین و درونی‌ترین حریم شخصی افراد بر می‌گردد را در بر گرفته و باعث شده تا بخشی از منابع عمومی کشور برای کنترل نوع نگاه و سلیقه مردمان به کار گرفته شده و سلایق شهروندان را به سلیقه مورد تایید بخش‌هایی از حاکمیت نزدیک نماید. هر چه بیشتر پیش رفت کنترل این نوع نگاه سخت‌تر و طبیعتا پر هزینه‌تر شد به نحوی که کم کم دایره تصمیم‌گیران کشور را نیز در بر گرفت و با اعمال سلیقه بر سر تایید صلاحیت نامزدهای مناصب مختلف، حلقه انتخاب را تنگ‌تر و منتخبین را یک‌دست‌تر نمود. سهل است که نگاهی جز نگاه رسمی به مقوله زندگی، در بسیاری مواقع نه صرفا به لحاظ عقیدتی که به لحاظ امنیتی نیز مشمول نظارت و دقت خاص قرار گرفت.

در هنگامه این کشاکش‌ها عده‌ای معتقد بودند که آنچه سخت و استوار است بالاخره در مواجهه با واقعیات، عرفی شده و تیزی و سختی خود را از دست خواهد داد، اما نگرانی آن بود که روند این تغییرات نه بر اساس منطق آزادی که از سر ناچاری و وادادگی به ابتذال صورت گیرد. در واقع سخن از این بود که آنجا که شعارها پای خود را بر زمین عملگرایی می‌گذارند، خواه ناخواه بسیاری از خطوط‌ترسیم شده به نفع واقعیت عقب‌نشینی خواهند کرد اما چگونگی این عرفی شدن مسائل می‌تواند خود در مناسبات بعدی سیاسی و اجتماعی تاثیرگذار باشد. به‌طور مثال وقتی در میانه تبلیغات غلیظ رسمی ضد غربی در کشور، بهبود و نزدیکی رابطه با غرب نه از مسیر برقراری خودآگاهانه روابط منطبق بر تبادل منافع که با ذوق‌زدگی چند نماینده مجلس با نماینده‌ای از غرب نمایش داده می‌شود یا اینکه در میان این همه محدودیت برای هنرمندان‌تراز اول کشور، به جای بسترسازی برای ارتقاء سطح موسیقی کشور و برنامه‌ریزی برای‌ترویج موسیقی، شاهد عکس یادگاری دم‌دستی‌ترین و سبک‌ترین بخش موسیقی با متصلب‌ترین بخش‌های حاکمیت هستیم، یا اینکه در گیر و دار گشت ارشاد و سخت‌گیری‌های خیابانی بر سر مساله پوشش، تابوی حجاب نه بر منطق آزادی حق پوشش که از بیرون زدن دم خروس در اثر وزش نسیمی بر سر الگوی تبلیغ شده صدا و سیما در یک کشور اروپایی شکسته می‌شود، ظاهرا بازهم آنچه که سخت و استوار است دود شده و به هوا رفته اما چون این مواجهه با پدیده‌های تابو شده از سر انفعال بوده اولا به بدترین وجه ممکن و توام با رسوایی شکل گرفته و ثانیا بهره‌مندی از قرار گرفتن در بیرون خطوط‌ترسیم شده نه برای همگان که برای معدودی از نزدیکان و خودمانی‌ها خواهد بود.

مساله این عکس‌ها، صرفا یک رسوایی ساده نیست، چرا که این نحوه تابوشکنی از ناحیه حمایت‌شدگان و فیلترشدگان نه تنها مضحک و رسواگر است که شاهدی است بر شکست سیاست‌های درب‌های بسته. سیاستی که نتیجه محتوم آن در بهترین حالت جز تن دادن به ابتذال و سطحی‌نگری نخواهد بود. تجربه نشان داده که به‌کارگیری منابع عمومی به نفع یک سلیقه یا نگرش خاص نه تنها کمکی به تبلیغ آن نگرش نخواهد کرد و منابع عمومی و بیت‌المال را حیف و میل خواهد نمود بلکه نهایتا به بازتولید کاریکاتورگونه و مبتذل از آنچه که ممنوعیت داشته منجر خواهد شد.عکس‌های منتشر شده در این چند وقت اخیر صرفا یکی از شواهد این مدعاست.  بنابراین همانطور که دنیا آزموده، اینجا هم آزموده خواهد شد و آنچه که سخت و استوار است اندک اندک یا یکباره دود خواهد شد و به هوا خواهد رفت اما اگر نهادهای متصلب راه را بر خواست شهروندان ببندند و همگان را یک‌گونه و یکدست بخواهند، آنچه که سخت و استوار است شاید به دست ابتذال خودی‌ها شکسته شود و نه منطق عموم شهروندان.

منبع: بهارنیوز