بایگانی ماه : آگوست, 2017

از ایران می‌آیید؟؛ کجا سکونت می‌کنید؟ چند‌وقت می‌مانید؟ خانواده‌تان را می‌آورید؟ چقدر حقوق می‌گیرید؟  اینجا چقدر کار می‌کنید؟ دلتان تنگ نمی‌شود؟… و هزاران سوال دیگر آدم را می‌کشاند سمت سردرآوردن از قصه آدم‌هایی که هرکدامشان یک دنیا حرف دارند با خودشان و نصیب و قسمت‌شان.

باورش برای خیلی‌ها سخت است کسی بتواند ۶ماه؛ یک‌سال یا اصلا یک‌ماه بدون خانواده‌اش برود یک کشور دیگر و… اما خیلی‌ها این مسیر را انتخاب کرده‌اند و خیلی‌ها در انتظارند تا دعوتنامه‌شان امضا شود و قصه زندگی‌شان برسد به فصلِ دلدادگی. این را می‌شود از درخواست‌ها و نامه‌های عریض و طویل و زنگ‌های ممتد و پیگیری‌های بی‌وقفه متقاضیان و مراجعان به مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال‌احمر فهمید؛ از پزشک فوقِ‌تخصص تا پرستار و سوپروایزر و مدیر و دانشجو و داروخانه‌دار و…

مسیرت که بیفتد سمتِ این دیار؛ یعنی یک قصه داری با یک فصلِ جاوِدان که هر سطرش پُر از راز و رمز است. آدم‌ها؛ اینجا بی‌قصه نمی‌آیند؛ بی‌نشانه نمی‌آیند؛ هرکسی می‌آید؛ قبلَش قصه‌ای داشته، فصل‌های زیادی را گذرانده و حالا رسیده به اینجا… این قصه‌ها را گاه در عمق چشمانشان باید دید و گاه باید گوش جان سپرد…


وقتش باید برسد

خیلی‌وقت بود که دنبال فصلِ دلدادگی بود. نزدیک ٧-۶سال. گفته بودند این‌جور جاها برایِ آدم‌های خاص است؛ آدم‌هایی که یک واسطه‌ای؛ چیزی؛ دارند. گفته بود، من واسطه‌ام خداست. خدا برایش واسطه‌گری می‌کند، اما نه عراق، بلکه در عربستان. انگار قرار نبوده به این زودی‌ها برسد به فصل کربلا. می‌گوید: «هربار که قرار بود بیام عتبات یک‌جور دیگه دعوت می‌شدم بروم خانه خدا. خیلی عجیب بود داستان. خدا خودش می‌دانست در دلم چه می‌گذرد، اما نمی‌توانستم به دعوتنامه خانه خودش هم نه بگویم.» همیشه بعد از  برگشت از ماموریت‌های حج، قصد می‌کرده که این‌بار وقت خانه عشق است، اما انگار قصه‌اش چند صفحه اختصاصی خانه خدا گرفته بود.»

در نهایت به این تصمیم می‌رسد که ورق‌زدنِ صفحات این قصه را بسپارد به نگارنده‌اش تا هروقت و هرطور که خواست، این قصه به انجام برسد و قصه بالاخره می‌رسد به عشق. می‌گوید: «حالا که رسیدم؛ نمی‌خواهم تمام شود. هرچه در صفحات قصه‌ام نوشته‌اند؛ پربرکت است. می‌شد بنویسند خادم حرم شده، می‌شد بنویسند زائر شده، اما این صفحه‌ای که حالا قصه‌اش را می‌دانید، خیلی خاص‌تر است. من خودم هستم با همه توانایی‌های تخصصی‌ام و در قصه‌ای که مالِ خودِ من است. اینجا همه چی بی‌واسطه است؛ تویی و قصه‌ات و یک دنیا عشق.»

«خانواده اول مخالف اینهمه رفت‌وآمد بودند، اما همان کسی که قصه را رسانده بود به این صفحه، خودش هم می‌دانست چطور باقی قصه را جلو ببرد تا این قصه نیمه‌تمام و ابتر نماند. خودشان یکهو راضی می‌شدند که من بروم؛ پیگیر بودند؛ حامی می‌شدند و این یعنی همه این قصه‌ها یک نگارنده توانا و بصیر دارد.»


«بهشتی دَن گوزَلی کربلاسی وار آقامون»
قصه‌اش از دیار آذربایجان شروع شد؛ از همان روزهای کودکی که میانه هیأت از کربُ و بَلا برایش گفته بودند. هرچه می‌گذشت، این قصه مسیرش تغییر می‌کرد؛ درست در همان روزها که ساز زندگی‌اش ناکوک شده بود و با خود فکر می‌کرد عمرِ سی و اَندی ساله را بیهوده گذرانده؛ قصه‌اش رسیده به فصل «دعوت». می‌گوید: «امام حسین(ع) ندای درونی انسان‌ها و حال و احوالاتشان را از بر است. وقتی آمدم که دیگر ورق‌های زندگی‌ام از هم جدا شده بود و رسیده بودم به بُن‌بست». قصه‌اش اینجا رسیده به حس آشنایی که نمی‌شود ساده از کنارش گذشت. حس‌هایی که توی تمام لحظات و ثانیه ریشه دوانده است.»
«وصف ندارد این حس و حال؛ وقتی با وجودت حس می‌کنی فردی که سال‌های زیادی منتظر نگاهش بودی و منتظر پاسخش؛ یکهو، بی‌هوا، بی‌آنکه بتوانی تصور کنی؛ می‌شوی ریزه‌خوار سفره کرمش» برای اینجابودن و همجواری با «حسین(ع)». تمام دارایی‌اش از زندگی، یک پسر ٨ساله است که دوری‌اش سخت است و گاه غیرقابل تحمل. می‌گوید: «خوب است که می‌شود تصویری با هم حرف بزنیم. اینجا شلوغ باشد و کار زیاد؛ کمتر اذیت می‌شوم. الان فصلِ شلوغی است. یک روزهایی هیچ‌کس اینجا نیست و تازه می‌فهمی چه جایی آمده‌ای و چطور می‌توانی با خدا راز و نیاز کنی؛ درست در وسط بهشت.»


در عشق دیدن تو هواخواه غربتم
همه صورتش می‌شود لبریز از اشک‌های سرازیرشده؛ وقتی از قصه‌اش حرف می‌زند و سطرهای آن؛ قصه ارادتش خیال بود، تصور بود، همه‌اش انتزاعی بود و همیشه یک قصه تکراری آرام را مرور می‌کرد؛ اما دنیا زیرورو شد تا قصه‌اش رنگ بگیرد. بار اول فقط به هوای خودش و دنیایش آمده بود؛ با همه آنچه عَقَبه ارادت و دلدادگی‌اش بود. آمده بود حاجت بگیرد؛ با خیال جمع برگشته بود که حاجت روا می‌شود، اما حاجت دلش را ندادند؛ دل برید از دنیا، از خودش، از همه چیز… خودش می‌گوید: «اگر آن فصلِ دل‌بریدن نبود، حالا فصل دلدادگی هم نداشتم. اگر حاجتم را می‌دادند، دیگر فصلِ خدمتی هم نداشتم، فصلِ پروازی هم نداشتم.»
اینجا انگار خودت قلم برمی‌داری و رنگ می‌بخشی به قصه‌ات. بعضی‌ها زائرند و نور چشم آقا، اما تو انتخاب شدی تا خادمِ همان زائرای نور چشمی باشی. تصورش هم شیرین است و البته پُرمسئولیت. می‌گوید: «فکر می‌کنم اگر آن روزها حاجتم را می‌دادند، دیگر خادم نبودم، دیگر ماندنی نبودم. روزهای سختی گذشت، اما حالا هرچه بیشتر می‌مانم اینجا، بیشتر مطمئن می‌شوم از دست‌دادن این حس چقدر دردناک‌تر است.»


در انتظار یک تولد…
ردِّ خطِ پیشانی‌اش را که می‌گیری، سنش بیش از ۴٠‌سال نمی‌شود، اما نزدیک‌های ۵٠‌سال سن دارد. می‌گوید: «همین روزهاست که مادربزرگ شوم. بعد از اینکه من درخواستم پذیرفته شد، خبردار شدم دخترم باردار است، دلم نمی‌آمد کنسل کنم این سفر را. آمدم اینجا. همه چی خیلی خوب است، چون در جوار حسینی و می‌دانی به زوارش خدمت می‌کنی و می‌دانی که خود آقا ابوالفضل (ع)، حواسش به توست.»
سطرهای قصه‌اش روزبه‌روز خوانده می‌شود و دلش به دعای زائران خوش است و عکس‌های دختر باردار و خریدهای نوزادی که به‌ زودی به جمع خانواده می‌پیوندد، اما در قصه دعوتش، فصلی است به ‌نام حامی‌بودن. خیلی‌هایی که می‌آیند برای ماموریت‌های کوتاه مدت از پزشکان و پرستاران جوان؛ می‌شِناسند او را. یک‌جورایی برایشان مادری می‌کند و مثل دخترش حواسشان به آنها و خورد و خوراکشان است. می‌گوید: «برای ماهایی که مدت‌های زیادی می‌مانیم، دلتنگی رنگ و بوی دیگری دارد. قول داده بودم به خودم زیاد با بچه‌هایی که می‌آیند و می‌روند، صمیمی نشوم، چون دلبسته‌شان می‌شوم و وقتی برمی‌گردند، خیلی جدایی سخت می‌شود.»


قصه‌ای از نوع سکوت
هرچه بیشتر می‌خوانی‌اش؛ قصه‌اش را کمتر می‌فهمی؛ از کجا شروع شده و قرار است به کجا برسد. پیرمردی نزدیک ٧٠ساله با محاسن و موهای سفید که حسابی در کارش دقیق است، می‌آید نیروهای دوره‌ای را در فرودگاه تحویل می‌گیرد و همه‌ چیز را برایشان می‌گوید و حواسش حسابی به کارشان است. از هر کی می‌پرسی، می‌گوید: «اینجا بود وقتی آمدم؛ خیلی‌وقت است اینجاست. کسی سطرهای صفحات قصه‌اش را نمی‌داند. پا پی‌اش می‌شوم، پیگیرش می‌شوم، سر از قصه‌اش دربیاورم، اما خودش هم می‌گوید: «قصه ندارم؛ سخت نگیر اِنقدر.»
اما به ‌خیال من قصه‌اش آن‌قدر زیباست و رازآلود که دلش نمی‌آید آن را فاش کند؛ کسی را شریک روزها و شب‌های سطرهای قصه‌اش کند. از آن قصه‌های شنیدنی است که انگار کسی نباید محرم شنیدنش شود. باید همان‌طور توی دلت بماند و بشود برای خودت و آنکه قصه را نوشته و سرانجام می‌دهد…


از دانشگاه شهیدبهشتی تا بهشت
مادری عراقی و پدری ایرانی ابتدای قصه خانم دکتر جوان است. پدر،‌ سال ۶٣ شهید می‌شود، اما خانم دکتر، تهران بزرگ می‌شود؛ ازدواج می‌کند و بچه‌دار می‌شود؛ مادر ساکن عراق می‌شود و قصه خدمتش هر‌ سال با همکاری با بیمارستان‌های عراقی و بنیادهای خیریه، رنگ‌وبوی دلدادگی می‌گیرد.
می‌گوید: «اربعین ‌سال گذشته بود که قصه‌ام ورق خورد و رسید به فصلِ هلال‌احمر. درخواست همکاری دادم؛ پذیرفته شد و از همان موقع هر روز می‌آیم درمانگاه هلال‌احمر.» حالا نزدیک یک‌سال است که بیمارستان لقمان و دانشگاه شهیدبهشتی را رها کرده و موقتا ساکن کربُ و بَلا شده است.  «همین که یک‌نفر از اتاق راضی برود؛ همین که بگوید اجرت با امام حسین(ع)؛ برایم یک دنیا ارزش دارد؛ نمی‌شود مقیاس و مقداری برای این نوع دعاها پیدا کرد. خیلی‌وقت‌ها بوده واقعا گره‌هایی باز شده که خودم هم نمی‌دانم چطور و چگونه؛ اما شک ندارم تأثیر همین دعاهاست.»


دوباره جان می بخشند…
ورق خدمتش آن‌قدر رنگ‌وبوی اینجا را گرفته که نمی‌شود همه را نوشت. بچه‌هایش استرالیا و آلمان زندگی می‌کنند و فصل‌های قصه‌اش در آلمان و دانشگاه و عربستان و… عبور کرده و حالا رسیده به فصل حسین(ع). آمده طولانی‌مدت بماند، یک‌جورهایی، همجواری با این طایفه انگار روزی‌اش شده، مدت زیادی کاظمین بوده و حالا در کربلا. خیلی زندگی مرفه‌تری می‌توانست داشته باشد؛ با کار در یک بیمارستان خصوصی و تدریس و غیره؛ اما عَطایش را به لَقایش بخشید تا بیاید اینجا و یک فصلِ جدید اضافه کند به زندگی‌اش.
می‌گوید: «قصه من با این «خانواده» وصف‌نشدنی است؛ بی‌نظیر است. من تا آخرِ عمرم یادم نمی‌رود این خاندان چه لطفی در حقم کردند و چگونه جواب مرا دادند؛ همیشه مدیونشان هستم و خدمت به زوارشان را دین بزرگی روی گردن خود می‌دانم.» از میانه ورق‌هایش می‌شود ردِ یک امید را گرفت و رسید به یک نگاه ویژه؛ دخترِ جوانش مبتلا به ام‌اس می‌شود و حضورش در عراق، همزمان می‌شود با بیماری دخترش و روزگار میل می‌کند به ناخوشی، اما اینجا در یکی از سطرها برایش می‌نویسند؛ «جانِ دوباره» و دوباره جان می‌بخشند…

این داستان‌ها و روایت‌ها و قصه‌ها، تمام‌شدنی نیستند و گاه آنچنان در هم تنیده شده که می‌شود ردِ یک نشانی، ردِ یک تلنگر، ردِ یک حس آشنا را در یک قصه دیگر دنبال کرد. اینجا آدم‌ها با قصه‌هایشان می‌آیند و می‌مانند و برمی‌گردند و مرور همین قصه‌ها و نقلِ سینه‌به‌سینه‌اش است که جاودانه می‌کند این آمدن‌ها و رفتن‌ها را؛ تمام‌شدنی در کار نیست، نه اینکه دور تسلسل بیفتد در خاطرات و قصه‌ها؛ نه انگار کسی اینها را به هم زنجیر می‌کند و تَتِمه عشقش‌اش را می‌ریزد توی دل‌های آدم‌ها؛ آن‌قدر زیبا و هنرمندانه که دلت می‌خواهد ساعت‌ها فارغ از دنیا شوی و بنشینی و یک دلِ سیر گوش دهی، بخوانی و نگاه کنی به این قصه‌ها.

همه آدم‌ها، قصه‌ای دارند با این سرزمین؛ با آمدنشان یکی به‌عنوان زائر، یکی به اسم خادم، یکی هم به نام… راستی؛ «تو» در گرگ و میشِ تمامِ شب‌ها و روزهایی که به خیالت بیش از حدِ مجاز دردآور و ناشکیب و روزمره شدند و رنگ خاکستری گرفته‌اند و درست وسطِ تمامِ حصارهایی که دور خودت کشیده‌ای؛ تا‌به‌حال به قصه خودت با این سرزمین؛ حلقه اتصالت؛ به دعوتنامه‌ات فکر کرده‌ای؟

منبع: الف

معاون فرهنگی و اجتماعی شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه از اجرای بخش خیابانی جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی در “ایوان انتظار” میدان ولیعصر (عج) خبر داد.

به گزارش مدیریت ارتباطات و امور بین الملل شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه، محمد بنی حسن با اعلام این خبر گفت: گذرگاه ایوان انتظار به عنوان یک سازه با هویت فرهنگی محل تردد مسافران بسیاری درایستگاه متروی میدان حضرت ولی عصر عجل الله است که از زمان افتتاحاین گذرگاه شاهد اجرای برنامه‌های متنوع فرهنگی و اجتماعی در آن بودیم.
وی تصریح کرد: همزمان با برگزاری جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، بخشی از اجرای خیابانی این جشنواره در ایوان انتظار برگزار می‌شود و مسافران و عابران ایوان انتظار می‌توانند از تماشای این اجراهای هنری برخوردار شوند.
بنی حسن تصریح کرد: این برنامه با همکاری و هماهنگی دبیرخانه این جشنواره هنری، ۱۱ تا ۱۵ شهریور ماه از ساعت ۱۰ تا ۱۲ برگزار می‌شود.
 

** برگزاری پایگاه مشاوره “مهر و ماه” در مترو تهران

معاون فرهنگی و اجتماعی شرکت بهره برداری مترو تهران و حومه همچنین از برپایی پایگاه مشاوره خانواده و ازدواج “مهر و ماه” درایستگاه‌های مترو تهران خبر داد و گفت: به مناسبت سالروز پیوند آسمانی حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خدمات مشاوره رایگان با عنوان “مهرو ماه” در دو ایستگاه دروازه شمیران وتجریش در حال برگزاری است.
محمد بنی حسن افزود: تجربه برگزاری پایگاه‌های مشاوره در گذرگاه‌های فرهنگی مترو و استقبال مسافران شهر زیرزمینی از این برنامه‌ها موجب شد تا با همکاری اداره کل ورزش و جوانان استان تهران نسبت به اجرای دوباره این برنامه فرهنگی و ترویج سنت حسنه ازدواج در میان جوانان اقدام کنیم.
وی تصریح کرد: این برنامه امروز و فردا با حضور کارشناسان امور خانواده و جوانان به ارائه خدمات رایگان مشاوره‌ای و راهنمایی مسافران می‌پردازد .

منبع: الف

شنیده شدن صدای مهیب در مشگین شهر موجب هراس برخی از شهروندان این شهرستان شد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، صبح امروز چهارشنبه در پی شنیده شدن صدای مهیب در بخش شرقی مشگین شهر شهروندان دچار هراس شده و برخی از شدت هراس از منازل خود خارج شدند.فرماندار مشگین شهر علت شنیده شدن صدای مهیب در بخش شرقی مشگین شهر را شکسته شدن دیوار صوتی توسط هواپیمای جنگی یا جت عنوان کرد و گفت: به اشتباه هواپیما دیوار صوتی را شکسته است.

میرعلی رحیمی زاد تصریح کرد: به هیچ عنوان این صدا مربوط به انفجار نیست و در هیچ کجای شهر نیز خسارت و آسیبی مشاهده نمی شود.

وی متذکر شد: در وضعیت فعلی شهر به آرامش قبلی خود بازگشته و هیچ مشکلی از بابت صدای مهیب شنیده شده، به وجود نیامده است.

منبع: الف

دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه ارومیه در یادداشتی به بررسی و تحلیل علت بیشتر بودن دخترها نسبت به پسرها در کنکور پرداخت.

به گزارش فارس، سیدمحمد سیدعلوی دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه ارومیه در یادداشتی به بررسی و تحلیل علت بیشتر بودن دخترها نسبت به پسرها در کنکور پرداخت.

در متن یادداشت سیدعلوی آمده است: در بررسی مسائل آموزش عالی ایران به خصوص تجزیه و تحلیل آینده آموزش عالی، آزمون سراسری و دوره کارشناسی، به دلیل این امر اهمیت و توجهی است که در سطح جامعه به این دوره وجود دارد، به عنوان یک شاخص مورد توجه تحلیل گران این حوزه است. ورود به آموزش عالی به طور عام با کنکور دوره‌های کارشناسی و کاردانی که به کنکور سراسری معروف است، آغاز می‌شود؛ از این رو برای مطالعه در حوزه آموزش عالی بررسی روند تغییرات در این کنکور بسیار با اهمیت است.

موضوعی که در چند سال اخیر ذهن بسیاری از تحلیل گران و برنامه ریزان حوزه آموزش بخصوص آموزش عالی و نیز جامعه شناسان و اقتصاد دانان را به خود معطوف کرده، چرخش در روند معمول نرخ مشارکت زنان و مردان در آموزش عالی است. این تغییر که با آزمون سراسری ۷۷-۱۳۷۶ و تساوی شرکت کنندگان پسر و دختر در آزمون آن سال آغاز شد، در سال‌‌های بعدی همه ساله از نرخ مشارکت پسران کاسته و به نرخ مشارک دختران اضافه شده است؛ بطوری که در آزمون سراسری سال ۱۳۹۶ تعداد ۹۳۰ هزار و ۲۰۸ داوطلب ثبت نام کرده اند که از این تعداد ۵۴۸ هزار و ۴۳۴ نفر زن و ۳۸۱ هزار و ۷۷۴ نفر مرد هستند.

به عبارت دیگر ۹۶/۵۸ درصد زن و ۰۴/۴۱۴۱٫۰۴ درصد مرد هستند. این وضعیت در سال ۱۳۹۵، ۵۷ درصد داوطلبان، زن و ۴۳ درصد مرد و در سال ۱۳۹۴، ۸۳/۵۸ داوطلبان زن و ۱۷/۴۱ داوطلبان مرد بود. این نسبت از تحصیلی ۸۵-۱۳۸۴ که نسبت زنان ۴۷/۶۳ درصد و پسران ۵۳/۳۷ درصد بوده در همین سطح با کمی افت خیز حفظ شده است. علل و عوامل این روند را می‌توان در ذیل سه اتفاق مهم که در حوزه آموزش عالی بررسی و تحلیل کرد.

اتفاق اول: دانشگاه‌ها در سال‌های قبل، به منظور پاسخ به تقاضای اجتماعی ورود به آموزش عالی، بدون اینکه افزایش ظرفیت علمی و امکانات دانشگاه‌ها، اقدام به افزایش ظرفیت جذب دانشجو کردند؛ در این دوره نرخ ورود مردان نسبت به زنان بالا بود و تعداد زیادی مرد در طی چند سال وارد دانشگاه‌ها شدند. که بخش عمده‌ای از این دانشجویان در رشته‌های علوم انسانی فارغ‌التحصیل شدند چرا که برای آموزش عالی جذب دانشجو در این حوزه‌ها بسیار راحت‌تر و کم هزینه‌تر بود. گزاره‌های زیر بخشی از دلایلی هست که باعث گردید دانشگاه‌ها از سطح تقاضای بازار کار عقب مانده و دانشجویی تربیت کند که فاقد مهارت‌های لازم برای بازار کار و کارآفرینی بود:

کمیت گرایی در رأس تصمیم گیری آموزش عالی؛
افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو بصورت دستوری در موسسات آموزش عالی؛
عدم توان علمی و فنی دانشگاه‌ها برای تربیت دانشجویان با توان علمی بالا؛
درگیری آموزش عالی برای پاسخ به تقاضای اجتماعی و افزایش ظرفیت و غفلت از رصد روند‌های اجتماعی و بین المللی در موضوعات اجتماعی، اقتصادی و بازار کار؛
ورود دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی جدید و رانتی که فقط به صدور مدرک تحصیلی و تحویل فارغ التحصیلان فاقد دانش و مهارت مورد نیاز جامعه می‌پرداختند.

اتفاق دوم: فارغ التحصیلان این سیستم آموزشی فقط توانایی جذب در ساختار کارمندی را داشتند و فارغ التحصیلان رشته‌های فنی از مهارت کافی برای تصاحب شغلهای فنی برخوردار نبودند و از این رو بازار کار مکانیسم غیر مدارک دانشگاهی برای انتخاب نیروی کار خود برگزید که در وهله بعد یک نوع بی‌اعتمادی به مدارک دانشگاهی شکل گرفت.

از سوی دیگر بخش عمده‌ای از نیاز دولت و ساختار‌های کارمندی به نیروی کار تامین شده بود و فارغ التحصیلان جدید شانس کمتری برای ورود به این موقعیت‌های شغلی داشتند.

چیزی که حاصل این اتفاق بود شکل گیری نیروی تحصیل کرده بیکاری بود که از مهارت و دانش کافی و حضور در بازار کار آزاد برخودار نبوده و امکان جذب در ساختار مزد بگیر سازمان‌های بزرگ هم را نداشتند. این دسته از فارغ‌التحصیل‌های بیکار که هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شد و به ناچار وارد مشاغلی شدند که سنخیتی با تحصیلات آکادمیک آنها نداشت.

اتفاق سوم: بیکاری فارغ‌التحصیلان، اشتغال در مشاغل غیر مرتبط با تحصیلات، عدم امکان کسب درآمد از محل تحصیلات باعث شد که خانواده‌ها و مشاوران شغلی و خود دانش‌آموزان پسر به روند تحصیل در دانشگاه تمایل کمتری نشان دهند به جای هزینه زمان و پول برای کسب مدرک تحصیلی که شانس استفاده از آن در کمترین میزان ممکن بود، به ورود مستقیم به بازار کار بعد از اتمام دوران دبیرستان کنند.

اگر بخواهیم موضوع  کاهش تقاضای ورود به آموزش عالی پسران را به روش علی تبیین کنیم، باید دلیل آن را در کمیت گرایی آموزش عالی ایران بدانیم چرا که دانشگاه‌ها با افتادن در ورطه کمیت گرایی باعث کاهش کیفیت برون داد (فارغ‌التحصیلان) نهاد دانشگاه‌ شدند که عملا نمی توانستند از هزینه زمان و سرمایه‌ای که صرف کرده بودند استفاده کنند و با توجه به اینکه در ساختار اجتماعی ایران، پسران مسئول تامین معاش خانواده هستند، از این رو پسران به جای اتلاف وقت خود در ساختار آموزش عالی، ترجیح می‌دهند به فکر کسب مهارت و فرصت در بازار کار خارج از چارچوب مدرک تحصیلی باشند.

کمیت گرایی در آموزش عالی باعث افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان در رشته‌های مختلف شد و در نتیجه آن تعداد زیادی از فارغ‌التحصیلان مرد دارای مدرک تحصیلی هستند، ولی امکان جذب در بازار کار برای آنها فراهم نیست؛ از طرف دیگر هدفمند نبودن آموزش‌های دانشگاهی و عدم برخورداری دانشجویان و فارغ‌التحصیلان از آموزش مناسب، از یک سو سطح اعتماد و اعتبار اجتماعی مدرک تحصیلی را پایین آورده است و از سوی دیگر این بخش عمده‌ای فارغ‌التحصیلان، فاقد مهارت‌های لازم برای اشتغال و کسب درآمد هستند، این عوامل در کنار هم باعث شده است که مردان به نسبت زنان تمایل کمتری برای ورود به آموزش عالی داشته باشند.

به هم خوردن توازن و نسبت مشارکت زنان و مردان در زمینه تحصیلات دانشگاهی، در آینده علاوه بر به چالش کشیدن ساختار خانواده و طبقات اجتماعی، باعث اختلال در بازار نیروی انسانی متخصص کشور خواهد شد.

منبع: الف

دکتر جلیل نواز از عدم تغییر تاریخ آزمون‌های دکترای تخصصی و کارشناسی ارشد علوم پزشکی سال ۹۷ خبر داد و گفت: این آزمون‌ها مانند امسال به ترتیب در خرداد و تیر ۹۷ برگزار می‌شوند.

به گزارش ایسنا، دکتر جلیل نواز معاون مرکز سنجش آموزش پزشکی در خصوص آزمون‌های کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی علوم پزشکی سال ۹۷ و احتمال تغییر زمان این آزمون‌ها گفت: تغییر زمان آزمون دکترای تخصصی ۹۶ مصوبه شورای سنجش و پذیرش کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی بود که به منظور یکسان‌سازی شروع سال تحصیلی تمامی دانشجویان دانشگاه‌های مختلف اعم از وزارت علوم، وزارت بهداشت  و آزاد اسلامی صورت گرفت.

وی با اعلام این خبر خاطرنشان کرد، زمان برگزاری آزمون های یاد شده در سال ۹۷ تغییری نخواهد کرد و آزمون دکترای تخصصی در خردادماه و آزمون کارشناسی ارشد علوم پزشکی نیز در تیرماه ۹۷ برگزار خواهند شد.

به گزارش مفدا، معاون مرکز سنجش آموزش پزشکی همچنین از اعلام نتایج آزمون‌های کارشناسی ارشد، دکترای تخصصی و دستیاری دندانپزشکی ۹۶ در نیمه دوم شهریورماه خبر داد.

منبع: الف