بایگانی ماه : آگوست, 2017

هر گوشه‌ای از شهر “وو وه” (vevey) (در نزدیکی شهر لوزان در سوئیس) نشان از مردی کوتاه‌قامت با سبیل و کلاه و عصا دارد. بر روی در بسیاری از تابلوهای شهر، در برخی میادین اصلی و پارک‌ها تابلو یا مجسمه‌ای از مرد کمدی سینمای جهان دیده می‌شود؛ انگار اهالی این شهر می‌خواهند همه بدانند که چارلی چاپلین ۲۵ سال آخر عمرش را در اینجا به همراه همسر و هشت فرزند خود در آرامش سپری کرده است.
چاپلین در دهه ۶۰ میلادی و هنگامی که با اتهاماتی مبنی بر حمایت از کمونیست‌ها رو به رو شد، از آمریکا به سوئیس نقل مکان و تا پایان عمر در این خانه بزرگ زندگی کرد. خانه‌ای که اینگونه توصیف‌اش کرده بود: «این خانه در کمال ناباوریِ ما، ۳۷ هکتار زمین با باغ‌های میوه دارد که محصول زیادی آلبالو، گوجه سبز، سیب و گلابی می‌دهد. همچنین باغ سبزیجاتی پُر از توت‌فرنگی و ذرت دارد. درست روبه‌روی تراس، ۵ هکتار سبزه‌زار با درختان خارق‌العاده بلندی قرار دارد که با کوه‌ها و دریاچه در یک قاب قرار می‌گیرند.»

مجسمه چاپلین در شهر “وو وه” که مسیر موزه را نشان می‌دهد
پس  از درگذشت چاپلین در سال ۱۹۷۷، این خانه به همسر و فرزندان او به ارث رسید. “اونا”، همسر آخر چاپلین نیز که در ۱۸ سالگی با چاپلینِ ۵۴ ساله ازدواج کرده بود، در همین خانه چشم از جهان فروبست. اما مخارج این خانه بزرگ، سنگین‌تر از آن بود که فرزندان‌شان از عهده آن بر بیایند. به همین خاطر هم پیشنهاد موزه شدن این خانه با حمایت «مایکل»، «یوجین» و «ویکتوریا»، سه فرزند چاپلین تحقق پیدا کرد.
ایده اولیه تبدیل خانه چاپلین به موزه در سال ۲۰۰۰ مطرح و تا چند سال‌ بعد نیز طرح‌ها و ایده‌هایی در این زمینه ارائه شد؛ در نهایت در سال ۲۰۱۳ ساخت این موزه به صورت رسمی آغاز شد، اما طرح تاسیس موزه چارلی چاپلین تنها شامل بازسازی خانه او نبود، بلکه با تاسیس ساختمانی جدا در کنار خانه او، اغلب لوکیشن‌های فیلم‌های معروف او در هالیوود نیز ساخته شدند.  

مجسمه چارلی چاپلین در دوران پیری و عکسی از همسر او در ورودی خانه
موزه «دنیای چاپلین» ۱۷ آوریل سال ۲۰۱۶ به صورت رسمی برای بازدید عموم افتتاح شد. به گفته یکی از مسئولان موزه «دنیای چاپلین»، تلاش شده که اغلب بخش‌های خانه چاپلین که یادآور سبک زندگی و خاطرات او هستند، همان‌گونه که بوده‌اند بازسازی شوند. کتابخانه و اتاق‌های ناهارخوری، نشیمن و خواب از جمله این بخش‌ها هستند. سایر بخش‌های خانه نیز به معرفی زندگی چاپلین، ارتباط او با افراد مشهور جهان و تاثیر مطبوعات در زندگی حرفه‌ای او اختصاص یافته که با مجسمه‌ها، تصاویر و فیلم‌های مستندی از او و خانواده‌اش همراه است.
فیلم‌هایی که در قسمت‌های مختلف این موزه به نمایش درمی‌آیند، اغلب تصاویری است که “اونا”، همسر چاپلین در موقعیت‌های مختلف از او ثبت کرده بود. چاپلین هر زمان که متوجه می‌شد همسرش از او فیلم می‌گیرد، حرکات طنزآمیز انجام می‌داد.

اتاق نشیمن خانه چاپلین که با عکس‌هایی از او و خانواده‌ش تزئین شده


موزه چاپلین


اتاق ناهارخوری
 چاپلین بعد از شکست تجاری و هنری در فیلم «کنتسی از هنگ کنگ»، افسردگی شدید گرفت، اما با شروع پروژه فیلمی درباره دختری بالدار که یکی از دختران خودش این نقش را ایفا می‌کرد، شرایط روحی بهتری پیدا کرد. این پروژه هیچ‌وقت به سرانجام نرسید، چراکه چاپلین دیگر برای کار کردن بسیار ضعیف شده بود. او سال‌های آخر عمر خود را تنها با رضایت و آرامش در کنار همسرش سپری کرد.


کلاه و عصای چاپلین به همراه بال‌هایی که قرار بود در فیلم ناتمام‌اش استفاده شود


اتاق خواب چاپلین به همراه تصاویری از جوانی تا پیری او
بخش دیگر موزه، در ساختمانی جدا به زندگی حرفه‌ای چارلی چاپلین اختصاص دارد که با پخش مهمترین آثار او آغاز می‌شود. اولین بخش به خیابانی اختصاص دارد که برای بسیاری از ما تصویر آشنایی است. خیابانی که اغلب سکانس‌های فیلم «پسر بچه» در آن تصویربرداری شده و به اعتقاد بسیاری این فیلم و این خیابان یادآور دوران کودکی خود چاپلین است.

چاپلین خود ادعا می‌کرد که در سال ۱۸۸۹ در محله‌ای در جنوب لندن متولد شده و ساختمانی در خیابان شلوغ بریکستون، خانه کودکی و نوجوانی او به همراه مادرش بوده است. البته علی‌رغم این ادعای چاپلین تحقیقات سازمان‌های اطلاعاتی بریتانیا٬ فرانسه و آمریکا برای یافتن مدارکی از مکان و زمان دقیق تولد او هیچگاه به نتیجه نرسیده است.
در سه سالگی پدر و مادرش از هم جدا شدند؛ پدرش را در ۱۲ سالگی از دست داد و مادرش هم در حین اجرای زنده برای سربازان، بر اثر پرتاب جسمی از سوی آنها و اصابت به سرش به بیماری روانی مبتلا شد. وقتی مادرش مجبور به ترک صحنه شد، چارلیِ پنج ساله مجبور بود برای آرام کردن تماشاگران روی سن برود و با آنچه از مادرش آموخته بود، شروع به آوازخواند کرد.

موزه چاپلین


لوکیشن خانه فیلم «پسر بچه» که یادآور خانه کودکی‌ چارلی چاپلین است
موزه «دنیای چاپلین»  که ساخت آن از ایده‌پردازی تا ساخت نزدیک به ۱۰ سال طول کشید، می‌تواند نمونه بارز آن چیزی باشد که هر آدمی از مصداق واژه موزه انتظار دارد. شاید شما هنگام ورود به موزه هیچ اطلاعاتی درباره شخصیت حرفه‌ای یا ابعاد شخصی چارلی چاپلین نداشته باشید، اما هنگام خروج بدون هیچ تلاش خاصی برای یادگیری، اطلاعات زیادی به دست آورده‌اید.
شاید تعریفِ ما از موزه که یادآور نگاه‌کردن به آثاری که گاهی توضیحی کافی نیز برای آنها ارائه داده نشده است، چندان مناسب نباشد. این روزها دیگر جذابیت‌های بصری همچون پخش فیلم‌های مستند، ارائه پیشینه تاریخی با پخش فیلم‌های مستند یا پیام‌های صوتی از ملزومات هر موزه‌ای است. موضوعی که کمتر در موزه‌های ما با وجود ارزش تاریخی بالایی که دارند، دیده می‌شوند.
[گزارش و عکس از: فاطمه خلیلی ایسنا]


موزه چاپلین


موزه چاپلین


مجسمه آلبرت انیشتین در خانه چاپلین که یادآور دیدار این دو چهره است


موزه چاپلین


موزه چاپلین


موزه چاپلین


موزه چاپلین


برخی از نگاتیوهای فیلم‌های چاپلین

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایرنا، گروهی معتقدند فعالیت دست فروشان کتاب ماهیتی فرهنگی دارد بنابراین باید رفتاری متفاوت در مقایسه با دیگر دستفروشان با آنان داشت زیرا دستفروشان فرهنگ را در خیابان اشاعه می دهند، برخی هم بر این باورند که این مساله منجر به عرضه کتاب های بی محتوا و فاقد مجوز می شود، هرچند توهین به صاحبان قلم نیز به شمار می آید.طی یک تحقیق در تهران که حسین ایمانی‌جاجرمی مدرس موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران به آن اشاره کرده، از میان ۱۰۰ نمونه مورد بررسی، ۸۰ مورد از شغل دستفروشی خود اظهار بیزاری کرده اند، این افراد دلایل این مساله را در ۲۷ مورد بی‌آبرویی، ۲۸ مورد نبود ثبات شغلی – مکانی و ۱۷ مورد مزاحمت‌های شهرداری عنوان کرده‌اند.هرچند این آمار بطور کلی درباره دستفروشی است اما به باور بسیاری از فعالان عرصه نشر، دستفروشی کتاب نیز رشد زیادی طی سالهای اخیر حتی در استان های دیگر داشته به گونه ای که هیچ نهاد و یا سازمانی با آن برخوردی نمی کند.

** عرضه کتاب در اشکال مختلف کمک به فرهنگ مطالعه
نویسنده مجموعه داستان «آن که باد می‌کارد» در این باره به خبرنگار ایرنا می گوید: پدیده دستفروشی کتاب را نمی‌توان به شکل مطلق ارزیابی کرد و آن را کاملا مثبت یا کاملا منفی دانست، در جامعه‌ای با سرانه مطالعه پایین که هنوز فرهنگ کتابخوانی در آن به درستی نهادینه نشده، عرضه کتاب در اشکال مختلف، کمک به ترویج فرهنگ مطالعه است.احمد طبایی می افزاید: دست فروشی، بازار غیررسمی فروش کتاب است که از ساز و کارهای قانونی پیروی نمی‌کند اما نباید فراموش کرد، چنین بازاری برای پاسخگویی به نیازهایی که در بازار رسمی برآورده نمی‌شود، شکل می‌گیرد.

به گفته وی، وقتی مخاطبان به دنبال کتاب‌هایی هستند که از آخرین زمان تجدید چاپ آنها سالها گذشته و در ویترین کتابفروشی‌ها پیدا نمی‌شود و یا کتاب‌هایی که قیمت آنها بالاتر از قدرت خرید بخش‌ عمده‌ای از جامعه است، خواه ناخواه سری هم به دستفروشان می‌زنند تا شاید همان کتاب‌های کمیاب یا گران را با بهایی کمتر خریداری کنند.طبایی ادامه می دهد: دستفروشی کتاب هم مانند هر کسب و کار غیر رسمی دیگر، مشکلاتی برای اصناف مرتبط که به شکل قانونی فعالیت می‌کنند، به وجود می‌آورد، وقتی کتابفروشان در بازار نه چندان پررونق کتاب، ناچار به تحمل هزینه‌های هنگفتی نظیر اجاره محل، آب، برق، گاز، تلفن و حقوق کارکنان هستند، حضور رقیبان ناخوانده‌ای مانند دستفروشان کتاب، کسب و کار آنها را با چالش مواجه می‌کند.
این نویسنده اضافه می کند: یکی از اصنافی که به شکل مستقیم از فعالیت دستفروشان کتاب متضرر می‌شود، نویسندگان و ناشرانی هستند که کتاب‌های آنها به شکل غیرقانونی تکثیر و توزیع می‌شود، بی‌آنکه کمترین بهره‌ای نصیبشان شود.طبایی می گوید: به نظر می‌رسد بهترین و کم‌هزینه‌ترین راهکار در برخورد با پدیده دستفروشی کتاب، ساماندهی آن است زیرا بدین ترتیب که با تعریف ساز و کارهای مناسب، حداقلی از نظارت بر دستفروشان کتاب اعمال شود و در ازای آن، برخی خدمات و تسهیلات به دستفروشانی که به این سطح از نظارت تن داده و از ساز وکارهای قانونی پیروی می‌کنند، ارایه شود.

** ساماندهی علمی دستفروشی کتاب
یک نویسنده و مسوول انتشارات اندیشه سرا نیز می گوید: دست فروشی به طور کلی که دستفروشی کتاب زیرمجموعه آن است، مساله ای ریشه دار است که نباید در مراحل حل آن، صورت مساله را پاک کرد و یا آن را حل نشده رها کرد، باید برای ساماندهی آن برنامه علمی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت داشت.بهزاد پاکروح با بیان اینکه جمع کردن دستوری دستفروشان، پاک کردن صورت مساله است، می افزاید: باید آنها را ساماندهی کرد و بهترین کار در این راه، ایجاد «بازارهای دائمی برای دستفروشان» در مکان های مناسب است، بازار ساماندهی شده دستفروش ها حتی در مرفه ترین کشورهای دنیا هم وجود دارد.به گفته وی، در صورتی که یک دستفروش حق داشته باشد، دستفروشی کند، باید برای مشتری هم این حق را قائل شد که از کسی خرید کند که فردا در همان مکان حضور دارد و پاسخگوست نه این که جنسی تقلبی بفروشد و جایش را عوض کند.
پاکروح ادامه می دهد: ساماندهی دستفروش ها را نباید با اخذ وجه و دادن اجازه دستفروشی به آنها اشتباه گرفت، ساماندهی دستفروش ها مدیریت علمی می خواهد، باید هویت و مکان دستفروش مشخص باشد و بر کیفیت و منشا اجناس و نحوه کار او نظارت شود.به گفته این نویسنده، دستفروشی فقط سد معبر نیست که با نیروهای رفع سد معبر رفع شود.

** برخوردهای سلبی در مقابله با دستفروشی کتاب چاره‌ساز نیست
مدیر نشر نارنج نیز برخوردهای سلبی برای مقابله با پدیده دستفروشی کتاب را چاره ساز ندانسته و به ایرنا می گوید: نتیجه این کار معکوس خواهد بود.کاوه کرباسی با بیان اینکه دستفروشان کتاب هر روز مانند قارچ سربرمی آورند آنها را برای صنعت نشر و اقتصاد کتاب مضر می داند و می افزاید: برخی از دستفروشان فقط به دنبال پول و سودجویی هستند که بیشترین صدمه و ضربه نیز توسط همین افراد به حوزه نشر وارد می شود.
وی ادامه می دهد: برخی افراد با انتشار و چاپ افست کتاب‌های کمیاب و آثار برتر ناشران، آنها را در خیابان عرضه می کنند، ریشه این کار نیز سیاستگذاری های نادرست وزارت ارشاد در همه دوره ها در این زمینه است.
کرباسی معتقد است با جلوگیری از چاپ یک کتاب، کنجکاوی ها درباره آن افزایش یافته و سبب می شود مخاطب آن را با قیمت بالاتر و به هر ترتیبی تهیه و مطالعه کند بنابراین هر کتابی اعم از مجاز و غیر مجاز را می توان در حاشیه خیابان انقلاب پیدا کرد.این ناشر و مولف اضافه می کند: وقتی یک مخاطب مانعی سر راه تهیه کتاب ببیند، در برابر آن مقاومت کرده و از روش های مختلف سعی کند آن را یافته و بخواند بنابراین ممنوع کردن انتشار یک کتاب و یا اکران یک فیلم نمی تواند مانع از خواندن و دیدن آن شود.
مدیر مسئول نشر نارنج می گوید: وزارت ارشاد نباید در ارائه مجوز برای نشر یک کتاب سخت‌گیری کند زیرا در هر صورت هر کتابی که با مشکل مجوز انتشار روبرو شود، به صورت زیر زمینی چاپ شده و در اختیار مردم قرار خواهد گرفت.

** شرایط اقتصادی و دستفروشی کتاب
یک کارشناس چاپ و نویسنده کودک و نوجوان نیز می گوید: اولین حاصل قوانین ممیزی بیش از حد، فاصله گرفتن خوانندگان و مصرف کنندگان کتاب از بازار رسمی و روی آوردن آنها به بازار غیر رسمی است زیرا کالای مطلوب و خواسته شان را در آن راحت تر و بیشتر از بازار رسمی می یابند.علی بیگدلی می افزاید: توجه نسبت به کتابهایی که دست فروشان در بساط خویش فراوان دارند، خود ترازوی قابل اعتمادی برای درک بازار است، در نبود ساز و کارهای موثر شناخت نیاز مخاطب، اتفاقا باید دست بوس سایه فروشان دانایی بود زیرا چراغ به دست گرفته اند و دو کار مهم و عمده را بدون هیچ چشمداشتی انجام می دهند. یکی آنکه رابطه مردم کوچه و خیابان را با کتاب حفظ می کنند و دیگری آنکه به ناشران و نویسندگان راه را نشان می دهند.

وی ادامه می دهد: در صورتی که ناشر، کتابفروش و نویسنده، قدر این نعمت را می دانست، چه بسا که از آن بهره های بسیار می برد، بار به این سنگینی را این سایه فروشان، به بهای ناچیز بر گرده گرفته و به پیش می برند، کاش شرایط طوری بود که آنها نیز می توانستند از این استعداد بی نظیر خود در درک دقیق و کاربردی خواسته های مردم بهره می گرفتند و راه و چاه را به سایر فعالان نشان می دادند، هرچند جای افسوس باقی است که این فضا با بی توجهی به حقوق معنوی صاحبان آثار، اعم از ناشر و نویسنده، قرین است. بیگدلی با بیان اینکه شرایط کلان اقتصادی در کشور به گونه ای است که نمی توان به فعالان بازار غیر رسمی به طور مستمر خرده گرفت، اضافه می کند: به احتمال زیاد، بسیاری از آنها راغب هستند تا استعداد و توانشان را در مسیر قانونی هم بکار گیرند اما روشن است که وقتی اقتصاد رسمی پاسخگوی نیاز فعالان اقتصادی در تولید شغل و ایجاد فضای کار نیست، مردم خود دست به کار خواهند شد هرچند این با همه بدی هایش، خوبی هایی هم دارد و نشان می دهد که آنها قدرت و هوشمندی لازم برای کارآفرینی را دارند.به گفته وی، این افراد رابطه گمشده و مبهم اقتصاد رسمی را با مردم و مصرف کنندگان و خواسته های آنان بازسازی می کنند و در یک وضعیت کج دار و مریز، نیاز آنان را بر طرف می سازند و نان بر سر سفره خویش از راه «کتاب» می گذارند.

** عرضه کتاب های بی محتوا و غیر مجاز
یک نویسنده و منتقد ادبی نیز دست فروشی کتاب در خیابانهای شهر را توهین به صاحبان قلم دانسته و به ایرنا می گوید: یکی از دلایل استقبال مردم از کتابهایی که به این شیوه به فروش می رسند، این است که کتاب توسط دست فروشان در معرض دید آنها قرار می گیرد، مثل غذا که باعث تحریک ذائقه افراد می شود.جعفر سید با بیان اینکه سالهاست شاهد پدیده زشت دستفروشی کتاب در مکان هایی به خصوص پیاده روهای خیابان هستیم،می افزاید: دست فروشی کتاب پدیده ای است که در آن برخی افراد به فروش انواع کتاب رنگ و رو رفته، بدون شناسنامه، غیر مجاز و ضعیف از نظر محتوا در حوزه های مختلف اقدام و مردم نیز حتی آنهایی که چندان اهل کتاب نیستند، این کتاب ها را خریداری می کنند.به گفته وی، یکی از دلایلی که مردم به خرید کتاب از دستفروشان روی می آورند، قیمت پایین آن است، هرچند قرار گرفتن کتاب در معرض دید عموم، افراد را به تهیه کتاب و سپس مطالعه ترغیب می کند، بنابراین نیاز است در فضایی مناسب انواع کتابهای خوب به مردم معرفی شود و آنها را از اخبار این حوزه آگاه کرد.
مدیر انتشارات آشنایی با بیان اینکه بسیاری از ناشران فاقد فروشگاهی برای عرضه کتاب های خود هستند، تصریح می کند: برخی از این افراد کتاب های خود را به دست دستفروشانی می سپرند که در هر نقطه شهر بساطی را برای فروش کتاب پهن کرده اند، بساطی که در بیشتر مواقع در آن کتاب های نامرغوب و مساله دار هم به چشم می خورد، در حالیکه برای رونق کار ناشران بدون ویترین و فروشگاه نیز باید به دنبال راهکارها بود.
این شاعر و منتقد ادبی با بیان اینکه برخی دست فروشان افرادی ناآگاه و بی سواد هستند که فقط برای امرار معاش به این کار تن داده اند، می افزاید: نهادهای فرهنگی باید برای جمع آوری دست فروشان و دلالان یار مهربان تدابیری بیاندیشند تا آنها بتوانند در مرکزی مشخص مانند جمعه بازارها اقدام به فروش کتاب های خود کنند، در این میان تبلیغ هم بشود و با نظارت های مستمر نیز مانع از عرضه کتاب های یاد شده شوند.به گفته سید، قوانین مربوط به سد معبر و فروش کتاب های غیرمجاز می تواند مانعی برای ادامه فعالیت دست فروشانی شود که علاوه بر ضربه زدن به صنعت نشر، چهره شهر را زشت و ناخوشایند کرده اند.

منبع: بهارنیوز

به گزارش خبرآنلاین، صنعت ساخت سریال‌های تلویزیونی در ترکیه طی یک دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است و انتظار می‌رود که در سال ۲۰۱۷ درآمد حاصل از صادرات سریال‌های تلویزیونی ترکیه به بیش از ۳۷۰ میلیون دلار برسد.سلین آرات از کمپانی سازنده برخی از بزرگترین سریال‌های تلویزیونی ترکیه مانند «حریم سلطان» و «بازی سکوت» در جشنواره فیلم سارایوو درباره پیشرفت صنعت سینمای ترکیه صحبت کرد.در حالی که درآمد ترکیه از صدور سریال‌های تلویزیونی در سال ۲۰۰۸ تنها ۱۰ میلیون دلار بود این میزان در سال ۲۰۱۶ به ۳۰۰ میلیون دلار افزایش یافت.در نتیجه افزایش درآمد حاصل از فروش سریال‌ها، بودجه ساخت آن‌ها نیز افزایش پیدا کرده است. برای نمونه هم اکنون برای ساخت هر قسمت از سریال‌های مشهور به ۸۰۰ هزار دلار رسیده است و بازیگران شاخص دستمزدهای میلیون دلاری می‌گیرند.

سریال‌های ترکیه اکنون در جای جای جهان از شرق اروپا تا خاورمیانه و شمال آفریقا هواداران بسیار پیدا کرده است. به نظر آرات یکی از دلایل موفقیت سریال‌ها افزایش رقابت کمپانی‌های تولید درون ترکیه است. در حال حاضر بیش از ۵۰۰ کمپانی تولید در ترکیه مشغول کار هستند.البته ترکیه هنوز نتوانسته به بازار آمریکای شمالی، اروپای غربی، اقیانوسیه و جنوب آسیا راه پیدا کند که به باور آرات این موضوع شاید به قالب و ساختار این سریال‌ها باز گردد.به نظر این تهیه‌کننده خطری که اکنون صنعت رو به رشد سریال‌سازی ترکیه را تهدید می‌کند، دست و پاگیر شدن قوانین به دلیل شرایط سیاسی حاکم بر کشور است.

منبع: بهارنیوز