بایگانی ماه : آگوست, 2017

داروهای پیشگیری می توانند به کاهش دفعات و شدت میگرن کمک کرده و کارایی مسکن ها حین حملات میگرن را افزایش دهند. به طور کلی، از داروهای پیشگیری، باید تنها بعد از امتحان کردن سایر اقدامات درمانی مثل اجتناب از محرک ها یا در صورت وقوع بیش از دو یا سه حمله میگرن در ماه استفاده کرد.
در اکثر موارد، این داروها از همه حملات میگرن پیشگیری نمی کنند و ممکن است عوارض جانبی جدی و خطرناکی را نیز به همراه داشته باشند. برای موثر واقع شدن، این داروها باید هر روز یا طبق دستور پزشک مصرف شوند.
• داروهای قلب و عروق. داروهای بلوک کننده گیرنده بتا و کانال کلسیم، که بیشتر برای درمان فشار خون بالا و بیماری شریان کرونر مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند به کاهش دفعات و شدت سردردهای میگرنی هم کمک کنند. عوارض جانبی این داروها ممکن است شامل: سرگیجه، خواب آلودگی یا سبکی سر و منگی باشد. بلوک کننده های بتا ممکن است علایم و نشانه های قند خون پایین را در افراد دیابتی بپوشانند و باعث تشدید آسم شوند.
• ضد افسردگی ها. برخی از داروهای ضد افسردگی در پیشگیری از همه انواع سردرد از جمله میگرن ها موثرند. کارامدترین آنها ضد افسردگی های ۳ حلقه ای مثل نورتریپتیلین (آونتیل، پاملور) و آمی تریپتیلین (الاویل) می باشند. این داروها قادرند با تاثیر بر سطوح سروتونین و سایر مواد شیمیایی موجود در مغز باعث کاهش دفعات و شدت سردردهای میگرنی شوند.
• داروهای ضد تشنج. برخی از داروهای ضد تشنج مثل اسید والپروئیک (دپاکن) و گاباپنتین (نورونتین)، که عمدتا برای درمان حملات تشنج و بیماری دو قطبی مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند مانع از وقوع حملات میگرنی هم بشوند. اسید والپروئیک می تواند باعث عوارض جانبی مثل تهوع و استفراغ، سوزش سر دل، اسهال، دل پیچه، ریزش مو و گیجی گردد. عوارض جانبی گاباپنتین ممکن است شامل: خستگی، سرگیجه، تاری دید یا تغییر وضعیت بینایی، بی ثباتی و تهوع یا استفراغ باشند. اگر باردار هستید، از این داروها استفاده نکنید.
• سیپروهپتادین. سیپروهپتادین (پری آکتین) نوعی آنتی هیستامین است که بر فعالیت سروتونین تاثیر می گذارد. از آن، گاهی اوقات، برای پیشگیری از میگرن در بچه ها استفاده می شود.
• ریبوفلاوین. دوز بالای ریبو فلاوین –حدود ۴۰۰ میلی گرم در روز- از حملات میگرن جلوگیری می کند. ریبو فلاوین (ویتامین B2) می تواند در برخی از افراد، نقایص سلول های مغزی را که احیانا با میگرن در ارتباط هستند، اصلاح کند. البته دوزهای بالای این دارو باید تنها زیر نظر پزشک مصرف شود.
منبع: مه شو

افراد، گاهی دچار پاسخ های عادتی عضلات به فشار عصبی می شوند-تنش عادتی. تکنیک های شل کردن عضلات می توانند درد حاصل از تنش عضلات را کاهش دهند. این تکنیک ها در اختلالاتی مثل سردردهای تنشی، سندرم مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) و کمر درد مفید بوده اند.
تکنیک های شل کردن عضلات در بسیاری از افراد، کارنامه موفقی را در زمینه رفع فشارهای عصبی بر جا گذاشته اند. اگر نگران و مضطرب هستید، راه برد زیر را امتحان کنید:
۱- روی یک صندلی راحت بنشینید یا اصلا دراز بکشید. چشمان خود را ببندید و شروع به کشیدن نفس های آرام و عمیق کنید. به مدت چند دقیقه نفس های عمیق و منظم بکشید. همین طور که هوا را به داخل ریه ها می دهید، اجازه دهید شکم و قفسه سینه شما با هوا متسع شوند. همزمان با بیرون دادن هوا از ریه ها، این دو ناحیه را منقبض کنید. بین دم و بازدم، نفس خود را برای چند ثانیه حبس کنید. تنها چند بار نفس کشیدن به این طریق می تواند شما را در موقعیت های پر استرس آرام سازد.
۲- عضلات انگشتان پا را منقبض کرده و پاهای خود را به سمت پایین فشار دهید. آنها را کشیده و تحت فشار نگاه دارید. تنش را در انگشتان پا و خود پاها احساس کنید. ببینید کدام دسته از عضلات در وضعیت کشیده قرار دارند. عضلات را کشیده نگاه داشته و به مدت حدودا ۲۰ ثانیه روی این تنش تمرکز کنید. سپس عضلات انگشتان پا و خود پاها را شل کنید. احساس کنید تنش از عضلات شما خارج می شود. احساس کنید عضلات بیشتر و بیشتر شل، و بیشتر و بیشتر سنگین می شوند. احساس کنید با رفع تنش از عضلات، گرمی خاصی در آنها جریان پیدا می کند. واژه های آرام باش و شل کن را در ذهن خود تکرار کنید. وقتی انگشتان پا و پاهای شما کاملا لخت شدند، همین کار را با دسته دیگری از عضلات مجاور انجام دهید و خیلی آرام و تدریجی به سمت بالای بدن حرکت کنید، هر بار با گروهی از عضلات: مچ پاها، ساق ها، ران ها، لگن و ناحیه کشاله ران، کپل ها، شکم، مشت ها، ساعدها و بازوها و کتف ها.
۳- سر خود را روی متکا یا بالش فشار داده و عضلات گردن را در حالت کشیده نگاه دارید. فک ها را محکم به هم فشار دهید. چشم ها را در هم کشیده و تنگ کنید. حالا آرام آرام آنها را شل کنید. همین طور که هر قسمتی از سر و گردن خود را شل می کنید، مرتب دو واژه آرام باش و شل کن را در ذهن خود تکرار کنید. نفس های عمیق و پر بکشید.
منبع: مه شو

علایم و نشانه ها
• درد ثابتی در داخل و اطراف یک چشم، که وقوع آن حالت سریالی دارد و غالبا در زمان معینی از روز یا شب رخ می دهد.
• آبریزش و قرمزی یک چشم، همراه با گرفتگی بینی در همان طرف درگیر.
مشخصه سردردهای خوشه ای، درد سوزشی شدید و کلافه کننده ای است که معمولا داخل و اطراف یک چشم و ناحیه شقیقه و گاهی یک گونه یا فک احساس می شود. چشم درگیر، پر خون و اشک آلود است. سوراخ بینی در طرف درگیر کیپ می شود و ممکن است آبریزش فراوانی پیدا کند. دیگر علایم احتمالی عبارتند از: کاهش قطر مردمک و افتادگی پلک.
سردرد در کودکان
سردرد یکی از علل اصلی غیبت کودکان از مدرسه است. سردردهای راجعه در اواخر کودکی و اوایل نوجوانی شایع اند، اگرچه به ندرت ناشی از یک علت جدی و خطرناک هستند. سردردها با بسیاری از بیماری های ویروسی در ارتباط هستند. اما، چنانچه کودک شما مرتب از سردرد شکایت دارد، حتی در مواقعی که غیر از این سردرد مشکل دیگری ندارد، باز هم با پزشک مشورت کنید.
سردرد می تواند نشانگر فشار عصبی مرتبط با مدرسه، دوستان یا خانواده باشد. ممکن است واکنشی به یک دارو، به خصوص، ترکیبات ضد احتقان باشد.
اگر فکر می کنید، این یک سردرد تنشی است، به فرزندتان کمک کنید تا راه هایی برای آرامش عصبی و اجتناب از استرس های بی جا پیدا کند. اگر سردردها مکررا رخ می دهند، به فرزندتان کمک کنید تا یک دفترچه خاطرات با محوریت سردرد تهیه کند. استفاده بی رویه از مسکن ها می تواند روی علل زمینه ای و احیانا جدی سردرد را بپوشاند، برای جلوگیری از این اتفاق، از داروهایی مثل استامینوفن (تیلنول و سایر مارک ها) یا بروفن (آدویل، موترین و سایر مارک ها)، تنها گه گاه و به شکل گذرا استفاده کنید.
به کودکان زیر ۱۶ سال آسپیرین ندهید مگر این که پزشک توصیه کرده باشد. آسپیرین، در بچه ها، با نوعی بیماری نادر، اما بالقوه مرگبار، موسوم به سندرم ری مرتبط است.
سردردهای میگرنی هم در کودکان اتفاق می افتند و غالبا با استفراغ ، حساسیت به نور و خواب آلودگی همراه هستند. بهبودی از این سردردها، به طور معمول، در عرض چند ساعت حاصل می شود.
چنانچه سردرد کودک شما به درمان مقاوم است، ناگهانی و بدون علت خاصی رخ می دهد یا مرتب بدتر می شود، با پزشک تماس بگیرید. در مواردی هم که سردرد در پی عفونت گوش، دندان درد، گلو درد چرکی یا هر عفونتی در این اواخر، ایجاد شده است باز به پزشک مراجعه کنید.
در صورت وجود هر گونه سابقه خانوادگی از سردرد میگرنی، حتما پزشک را در جریان قرار دهید. این اطلاعات می توانند در رسیدن به تشخیص مفید، واقع شوند.
درد، رفته رفته شدیدتر شده و در عرض ۵ الی ۱۰ دقیقه به اوج خود می رسد که به طور معمول ۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت به طول می انجامد. افراد مبتلا معمولا حین حملات سردرد دراز نمی کشند، زیرا این وضعیت باعث تشدید درد می شود.
منبع: مه شو

چنانچه علایم و نشانه های شما با سردردهای خوشه ای منطبق باشند، پزشک شما در تشخیص بیماری مشکل چندانی نخواهد داشت. با این وجود، برای رد کردن سایر مشکلاتی که درد مشابهی ایجاد می کنند، مانند ضعف دیواره یک شریان (آنوریسم) در سر، تومور حاصل از عروق خونی نوساز، سینوزیت یا گلوکوم، لازم است آزمایش هایی بر روی شما انجام شود.
سردردهای خوشه ای تا چه حد جدی هستند؟
سردردهای خوشه ای، نوعی بیماری مزمن به شمار می روند. علاج مشخصی ندارد و اطلاعات چندانی هم در مورد آنها وجود ندارد.
زمان مراجعه به پزشک
بعد از اولین حمله تشنج بزرگ (گرندمال)، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. چنانچه ارزیابی های پزشکی حاکی از ابتلا شما به صرع باشد، دیگر نیازی نیست هر بار دچار تشنج می شوید به پزشک یا اورژانس مراجعه کنید. اما در صورت وجود هر یک از شرایط زیر با پزشک یا مرکز اورژانس مشورت کنید:
• تشنج بیشتر از ۵ دقیقه طول می کشد.
• بهبود از تشنج به کندی صورت می گیرد.
• بلافاصله بعد از تشنج اول، حمله دوم آغاز می شود.
• شما باردار هستید.
• علایمی از آسیب یا بیماری وجود دارند.
• تشنج ها بیشتر از قبل رخ می دهند.
• در احساس شما هنگام و بعد از تشنج ها تغییراتی ایجاد شده است.
• شما داروی ضد تشنج خود را تغییر داده اید یا مداوای دیگری را آغاز کرده اید.
مورد الگوی دوره ای حملات آن در دست نیست. سردردها ممکن است به شکل مادام العمر گریبان گیر فرد باشند. درد حاصل از یک حمله سردرد می تواند فرد را از کار و زندگی بیندازد، لیکن آسیب جسمانی پایداری در فرد ایجاد نمی کند و منجر به اختلالات دیگری هم نمی شود.
منبع: مه شو

سلول های مغزی از طریق سیگنال های الکتریکی با هم ارتباط برقرار می کنند. حملات تشنج زمانی اتفاق می افتند که نوعی تغییر ناگهانی در این سیگنال ها به وجود آمده و باعث بی نظمی در آنها می شود. در خلال یک تشنج، برخی از سلول های مغزی سیگنال های غیر طبیعی ارسال می کنند که سلول های دیگر را از عملکرد صحیح باز می دارد. این سیگنال های غیر طبیعی می توانند باعث تغییرات گذرا در احساس، رفتار، یا هوشیاری فرد شوند.
تشنج ها ممکن است در نتیجه یک بیماری یا سانحه ای که به مغز فرد آسیب می رساند، یا به دلایل نامشخصی روی دهند. اگر یک بار دچار تشنج شوید، این بدان معنا نیست که حتما دچار بیماری صرع هستید. در صورتی که تشنج ها، خود به خود تکرار شوند، به این حالت صرع گفته می شود. اختلال تشنج، تعبیر وسیع تری است که هم حمله منفرد تشنج و هم صرع را در بر می گیرد.
اختلالات تشنجی، با اختلالات ذهنی تفاوت دارند، هر چند سلامت روانی و عقلی فرد می تواند در کنترل تشنج موثر باشد. تشنج ها باعث مشکلات روانی یا عقب ماندگی ذهنی هم نمی شوند، اگر چه برخی از افراد مبتلا به صرع ممکن است با چنین بیماری هایی نیز دست به گریبان باشند. در برخی از افراد، عوامل ارثی یا محیطی می توانند در تشنج های مکرر دخیل باشند.
وقتی کسی دچار تشنج می شود چه کار باید کرد
• اگر به طور اتفاقی به شخصی برخوردید که دچار تشنج شده است، بلافاصله به اورژانس زنگ بزنید و اقدامات زیر را انجام دهید:
• خیلی آرام شخص را به پهلو بخوابانید و چیز نرمی زیر سرش قرار دهید.
• دگمه های لباس بیمار در ناحیه گردن یا کراوات او را باز کنید.
• سعی نکنید انگشتان خود یا چیز دیگری را در دهان بیمار قرار دهید. زبان قابل بلعیدن نیست!
• سعی نکنید بیمار را از تکان خوردن باز دارید.
• ببینید بازو بند یا گردن بند هشدار دهنده ای دارد یا خیر، در صورت وجود چنین چیزی، باید شماره تماس اورژانسی یا نوع داروی مصرفی در چنین شرایطی در آن ذکر شده باشد. حساسیت های دارویی هم ممکن است در آن نوشته شوند.
منبع: مه شو