بایگانی ماه : جولای, 2017

لاک ناخن
اکثر لاک های ناخن دارای ترکیبات مشابهی هستند مانند: نیتروسلولز و همچنین پوششی سخت و براق دارند. بعضی از ترکیبات خاص مانند نایلون ، لاک را محکم تر و بادوام تر می کند.
لاک ها ، ناخن را بر خلاف عقیده عموم محکم نمی کند. به علاوه لاک ها ممکن است دارای ترکیباتی باشند که برای ناخن و پوست مضر باشد و ایجاد ناراحتی های پوستی و حساسیت نماید. به همین دلیل تا مطمئن نشده اید که لاک روی ناخن خشک نشده به آن دست نزنید و اگر عجله داشتید دست هایتان را چند دقیقه زیر آب سرد بگیرید تا زودتر خشک شود. آب سرد باعث می شود لاک زودتر سفت شده و بالاخره خشک شود.
پاک کننده های لاک ناخن
پاک کننده های لاک برای ناخن ها مضر هستند و به آن ها آسیب می رسانند. برای پاک کردن لاک از پاک کننده هایی مانند آستون که حلال ترکیبات لاک هستند می توانید استفاده نمایید. آستون روغن و رطوبت را از سطح ناخن پاک کرده و آن را خشک و ورقه ورقه می کند. پس حتما از آستون هایی که دارای نرم کننده یا روغن می باشند استفاده کنید.
پاک کننده های لاک ناخن ممکن است به پوست شما نیز آسیب برسانند. از تماس این مواد با دیگر قسمت های بدن جدا پرهیز نمایید. پس از استفاده از آستون و یا هر پاک کننده لاک ، حتما دستان خود را بشویید. سعی کنید میزان پاک کننده ای را که برای پاک کردن لاک ناخن خود استفاده می کنید کنترل کنید و بیش از اندازه از آن استفاده نکنید.
منبع: مه شو

ناخن های مصنوعی به دلیل این که روی ناخن طبیعی گذاشته می شوند توسط چسب های خاصی محکم می شوند. این ناخن ها دائما باید تعویض شوند که همین امر می تواند باعث دردناک شدن ناخن ها شود و حتی باقی ماندن آن ها روی ناخن باعث جدا شدن ناخن ها می شود. درماتیت (اگزمای تماسی) که به دلیل تحریک و آلرژی در پوست دور ناخن و در قسمت های مختلف بدن ایجاد می شود از مهم ترین عوارضی است که در اثر استفاده از ناخن ها به وجود می آید ؛ همچنین بر اساس گزارشات بدست آمده افراد آرایشگری که کار کشات ناخن را انجام می دهند به علت آزاد شدن سم سیانید و بخار ناشی از آن دچار مسمومیت می شوند.
همچنین در اثر استفاده از این ناخن ها انیکولایزیس که در واقع کندگی لبه آزاد ناخن از بستر است ایجاد می شود ، ناصافی ، تغییر ناخن ، خط خط شدن آن ، شکنندگی و خرد شدن ناخن نیز در اثر استفاده از ناخن های مصنوعی به وجود می آید ؛ حتی بعضی از مواقع ناخن به طور کامل از بین می رود و تغییراتی در رنگ ناخن ها به وجود می آید. التهاب حاشیه ناخن و بروز عفونت های معمولی یا قارچی نیز از دیگر عوارض آن است.
اصولا ناخن های مصنوعی به دلیل این که به ناخن ها زیبایی و تنوع می دهد و عیوب ناخن های بیمار و تغییر شکل داده شده را می پوشاند مورد تقاضای زنان قرار می گیرد. برای چسباندن ناخن از حلال های مختلفی استفاده می شود بنابراین به دلیل حل شدن لایه مخافظ ناخن در ناخن مصنوعی ، ناخن ها استحکام خود را از دست می دهند و حالت نرمی شکل پیدا می کنند و آسیب پذیر تر می شوند و میکروب ها خصوصا عفونت های قارچی به راحتی وارد لایه زیرین ناخن می شوند.
ناخن های مصنوعی به چند حالت در بازار موجود است و مورد استفاده خانم ها قرار می گیرد. بعضی از آن ها که به شکل آماده موجودند ، روی ناخن ریخته شده و سپس شکل می گیرند ، این نوع از ناخن های مصنوعی بی رنگ هستند و افراد بنا به دلخواه خود می توانند از انواع لاک برای زیباتر کردن آن ها استفاده کنند و نیاز به چسب ندارند.
ناخن های مصنوعی که توسط چسب های مخصوص روی ناخن قرار می گیرد باعث بروز عوارضی همچون انواع آلرژی های پوستی می شود که با عوارض قرمزی ، التهاب ، پوسته ریزی و خارش ظاهر می شوند ؛ همچنین بعضی از انواع این نوع از ناخن ها ممکن است پس از چند بار استفاده حساسیتی در فرد ایجاد نکند ولی پس از استفاده مکرر این حساسیت ها بروز کنند که در این صورت ناخن دچار آسیب و تغییر شکل می شود. همچنین در این موارد صفحه ناخن تغییر رنگ می دهد که این مسئله به صورت موقت و گاهی طولانی مدت روی ناخن تظاهر می کند. آلرژی به چسب هایی که برای قرار گرفتن ناخن های مصنوعی روی ناخن مورد استفاده قرار می گیرد در زنان بیشتر مشاهده می شود. در صورت بروز عوارض مذکور ، خانم ها باید از داروهای ضد حساسیت که اکثرا کورتون های موضعی هستند برای بهبودی استفاده نمایند. چسب هایی که برای استحکام ناخن های مصنوعی به کار می روند بعد از مدت ها باعث عوارض برای مصرف کنندگان می شود که از این عوارض می توان به خالی شدن ناخن های طبیعی ، سوراخ شدن ؛ چروکیده و شکننده و بد رنگ شدن آن ها اشاره کرد که امکان باقی ماندن آن تا آخر عمر روی ناخن فرد وجود دارد. البته باید گفت این عوارض در افراد به صورت متفاوت بروز می کند. در صورتی که عمل کاشت ناخن به طور بهداشتی و مناسب انجام نشود عفونت های قارچی را در افراد افزایش می دهد. همچنین به دلیل این که پوست کناره ناخن در بعضی از مواقع دچار خونریزی می شود و ابزار کار را آلوده می کند ، در صورت عدم رعایت بهداشت ، احتمال انتقال بیماری های ویروسی همچون ایدز و هپاتیت را افزایش می دهد.
منبع: مه شو

تهیه دم کرده
یک راه بسیار ساده برای استفاده از گیاهان دارویی، دم کرده آن هاست. روش تهیه دم کرده شباهت زیادی به تهیه جای دارد. برای تهیه دم کرده آب را زمانی که جوش امد از روی حرارت بردارید، زیرا آب در حال جوشیدن باعث پراکنده شدن روغن های فرار با ارزش گیاه ازطریق تبخیر آن ها می شود. برای تهیه دم کرده از گل ها و برگ های گیاه استفاده می شود. دم کرده را باید تازه مصرف کرد، بنابراین از را روزانه پس از تهیه کردن طی همان روز مصرف کنید. می توان دم کرده را به صورت داغ و یا پس ازسرد شدن مصرف کرد.
‏برای دم کردن، گیاه مورد نظر را داخل ظرفی (مانند قوری قرارداده و آب داغ روی آن بریزید. آن را چند دقیقه دوراز حرارت مستقیم قراردهید تا دم بکشد، که پس از عبور دادن از صافی آماده میل کردن خواهد بود. مقادیر باقی مانده را می توانید پس از سرد شدن در وعده بعدی همان روز مصرف کنید.
‏مقادیر استاندارد: ۵ ‏الی ۱۰ گرم کیاه خشک شده یا ۱۵ گرم گیاه تازه به ازای یک لیوان آب (۱۵۰ ‏میلی لیتر) و یا ۳۰ ‏گرم گیاه خشک شده یا ۷۵ ‏گرم گیاه تازه ه ازا ۵۰۰ ‏میلی لیتر آب جوش دم کنید.
‏دوز استاندارد: مقدار مصرف دم کرده معمولا سه وعده در روز و هر وعده به میزان یک فنجان و یا یک لیوان می باشد.
‏تجهیزات مورد نیلز : قوری دردار، چای صاف کن، فنجان یا لیوان، ظرف شیشه ای در دار برای نگه داری مازاد دم کرده.
‏تهیه جوشانده
‏در روش جوشانده اجزای فعال گیاه در مقایسه با دم کرده به میزان بیشتری استخراج می شود. در این روش از ریشه، پوست، ساقه و برخی میوه ها استفاده می شود. گیاه را در آب سرد بریزید و مدت یک ساعت بجوشانید. جوشانده هم مانند دم کرده، باید هر روز تازه تهیه شود و مقدار آن برای سه وعده در روز کافی باشد. جوشانده را می توان به صورت داغ یا سرد مصرف کرد.
‏گیاه را در قابلمه ریخته و مقداری آب به آن اضافه کنید. آن را به قدری بجوشانید تا یک سوم آن بخار شود. جوشانده پس از عبور دادن از صافی آماده میل کردن خواهد بود. با قی مانده جوشانده را داخل ظرف شیشه ای و در محلی خنک برای مصرف در وعده های بعدی همان روز نگه داری کنید.
‏مقادیر استاندارد: ۳۰ ‏گرم گیاه خشک شده یا ۶۰ گرم گیاه تازه به ازا ۷۵۰ ‏میلی لیتر آب که پس از جوشیدن به حدود ۵۰۰ ‏میلی لیتر می رسد.
‏دوز استاندارد: مقدار مصرف جوشانده معمولا سه وعده در روز و هر وعده به میزان یک فنجان و یا یک لیوان می باشد.
‏تجهیزات صورت نیاز: قابلمه (ترجیحا سفالی یا لعابی)، چای صاف کن نایلونی، ظروف شیشه ای دردار برای نگه دا ری باقی مانده جوشانده.
منبع: مه شو

‏ترکیبات فعال گیاه را می توان با روغن استخراج کرد. روغن های دم کرده برای استفاده های موضعی در روغن های ماساژ،کرم ها، پمادها کاربرد دارند.
چنانچه ‏محل نگه داری روغن دم کرده خنک و تاریک باشد تا یک سال قابل نگه داری ‏هستند. دو روش جهت تهیه روغن های دم کرده وجود دارد: روش داغ که برای گیاهانی مانند گندمک و رزماری کاربرد دارد و روش سرد که برای گیاهانی مانند گل داودی وگل راعی به کار می رود.
روغن دم کرده داغ : برای تهیه روغن دم کرده داغ روغن وگیاه صورت نظر را داخل ظرفی ریخته وظرف داخل قابلمه پراز آب، (یا داخل ظرف بخارپز) قرارداده و مدت سه ساعت حرارت دهید. مخلوط روغنی را پس از عبور دادن از صافی داخل یک بطری تمیز با در محکم (درصورت لزوم با استفاده ازقیف) ریخته و نگه داری کنید.
‏مقادیر استاندارد: مقادیر لازم برای تهیه دم کرده داغ ۲۵۰ گرم گیاه خشک یا ۷۵۰ گرم گیاه تازه و ۵۰۰ میلی لیتر روغن آفتابگردان می باشد.
تجهیزات مورد نیاز: کاسه شیشه ای، قابلمه و یا ظرف بخارپز، صافی، ظروف شیشه ای درد ‏دار قیف.
روغن دمکرده سرد: برای تهیه دم کرده سرد‏، تنگ های شیشه ای در دار را از گیاه ‏مورد نظرکاملا پرکرده و سپس آن را لبالب با روغن پر کنید. ظرف را پس از بستن در آن، مدت ‏دو هفته در مقابل تابش آفتاب قرارد ‏هید. پس از این مدت محلول را ازصافی عبور داده، داخل بطری تمیزی ریخته ونگه د‏اری کنید.
مقادیر استاندارد : مقادیر لازم برای تهیه دم کرده سرد شامل مقدارکافی از گیاه مورد نظر برای پرکرد‏ن تنگ شیشه ای و مقدار حداقل یک لیتر روغن افتابگرد‏ان می باشد. تجهیزات صورت نیاز: تنگ بزرگ شیشه ای د‏ردار، بطری وقیف وصورت نیاز.
منبع: مه شو

مفاصل
محل اتصال دوسر استخوان را مفصل می گویند. مفاصل از نظر میزان و درجه پایداری و تحرک پذیری به سه دسته غیر متحرک، نیمه متحرک و مفاصل متحرک تقسیم می شوند. معمولا در ورزش مفاصل متحرک و نیمه متحرک کاربرد بیشتری دارند. مفاصل متحرک مانند تمام مفاصل سینوویال، مفاصل نسبتا ناپایداری هستندکه دارای تحرک پذیری و قابلیت حرکتی نسبتا زیادی هستند. منظور از واژه تحرک پذیری در مفصل سینوویال، دامنه حرکتی در آن مسیر و جهت هایی (درجات آزادی) است که برای مفصل به صورت طبیعی در نظرگرفته شده است و حرکات دیگر برای آن مفصل را غیرطبیعی و ممنوع می دانیم.
طبقه بندی مفاصل متحرک (سینوویال)
‏مفاصل متحرک به سه دسته تقسیم می شوند : مفاصل یک محوری، دو محوری، چند محوری
۱- مفاصل یک محوری
‏در مفاصل یک محوری، حرکت اساسا حول یک محور واحد انجام می شود. مفاصل یک محوری به دو دسته مفاصل قرقره ای (لولایی) و مفاصل استوانه ای تقسیم می شوند. مفاصل قرقره ای فقط حول محور فرونتال حرکت کرده و تنها حرکات تا شدن و بازشدن برای آنها مجاز و قابل اجراست. بنابراین، در مفاصل یک محوری قرقره ای، مانند مفصل درشت نی – رانی و مفصل آرنج (مفصل بازویی – زند زیرینی)، مفصل بین انگشتی و مفصل فک پایینی و مفصل مچ پا، باید از حرکاتی که مخصوص مفاصل دو محوری و چند محوری است خودداری شود و تمامی تمریناتی که خلاف ساختار و محور حرکتی مفصل است ممنوع است. حرکات مفاصل استوانه ای مانند. مفاصل بین استخوان آکسیس و اطلس و مفصل زند زیرینی _ زبرینی فوقانی نیز به چرخش حول محور طولی آنها محدود می شود.
۲- مفاصل دو محوری
‏در مفاصل دو محوری حرکت اساسا حول دو محور عمود برهم، معمولا محور قدامی خلفی ‏(دورکردن و نزدیک کردن) و محور عرضی (خم کردن و بازکردن) انجام می شود. سه نوع مفصل دو محوری به اسامی : مفاصل لقمه ای، بیضوی و زینی وجود دارند.
۳- مفاصل چند محوری
یک نوع مفصل چند محوری به نام مفصل کروی وجود دارد که حول هر سه محور مرجع حرکت می نمایند. با توجه به ساختار مفصلی و محورهای حرکتی آنها و عوامل محدودکننده حرکات دراین مفاصل که به طور طبیعی برای همه افراد یکسان است، می توانیم به حد مجاز حرکت در مفصل پی برده و محدوده ممنوع ادامه حرکت را پیش بینی کنیم.
منبع: مه شو

در این بخش به ذکر نکاتی می پردازیم که انجام و ایجاد آن در هر تمرینی آن را بدون شک به حرکتی ممنوع تبدیل می کند. این نکات در بحث مفصلی به پنج بخش تقسیم می شوندکه در زیر یه آنها اشاره می گردد.
۱- اثرات سوء حرکات غلط بر کپسول مفصلی
‏عضلات اسکلتی، رابط های فعال (رابط های انقباضی) را بین استخوان ها ایجاد کرده، درحالی که رباط ها و کپسول های مفصلی رابط های غیر فعال (رابط های غیرانقباضی) را بین استخوان ها به وجود می آورند. رباط ها و کپسول های مفصلی به همراه عضلات اسکلتی باعث انجام حرکات طبیعی ‏مفصل می شوند. به هر حرکتی که باعث کاهش انطباق و تقارن طبیعی مفصل و انحراف سطوح مفصلی شود حرکت غیرطبیعی گویند. وقتی انحراف سطوح مفصلی مختصر و جزئی باشد، سطح تماس بین سطوح مفصلی کاهش می یابد که به این وضعیت دررفتگی ناقص می گویند. دردر رفتگی ناقص به محض حذف عامل فشار، تقارن طبیعی مفصل نیز به حالت اولیه بازمی گردد، اما اثار مخربی بر بافت مفصلی بجا می ماند. کپسول مفصلی از طریق کمک به جلوگیری از انجام حرکت فراتر از دامنو طبیعی و جلو گیری ازحرکت درجهات غیرطبیعی به تثبیت مفصل کمک می کند و مانع دررفتگی ناقص مفصل می شود. دو نمونه در رفتگی ناقص مفصلی عبارت اند از:
‏الف- انعطاف پذیری بیش از حد در صورتی اتفاق می افتد که حرکاتی فراتر ازدامنه طبیعی، اما در مسیر طبیعی مفصل انجام شود.
‏ب- لقی بیش ازحد در صورتی به وجود می آید که حرکت فراتر از درجه طبیعی نباشد، اما در جهت های غیرطبیعی مفصل انجام شود.
هر درجه ای از لقی و انعطاف پذیری بیش از حد نه تنها باعث آسیب دیدگی رباط ها وکپسول های مفصلی می شود، بلکه منجر به آسیب دیدگی غضروف مفصلی نیز می گردد. از بحث فوق می توان نتیجه گرفت که به هنگام انجام تمرینانت آمادگی جسمانی (از قبیل انعطاف پذیری، قدرتی – استقامتی) حتی در جهت و سیب دامنه طبیعی حرکت، باید دقت کرد که رباط ها وکپسول های مفصلی به میزان زیادی تحت کششی و فشار قرار نگیرند، چون این عمل باعث نرمی و انعطاف پذیری بیش ازحد مفاصل می شود و در نتیجه، کپسول های مفصلی و رباط ها نمی توانند عملکرد خود را به طور صحیح وکامل انجام دهند، و در تمام وضعیت های مفصلی پایداری کمی خواهند داشت و به دنبال ایجاد این مشکل (انعطاف پذیری بیش ازحد)، انجام حرکات درجهات غیر طبیعی، حتی به طور ناخواسته شایع تر خواهد شد.
۲-. حرکات غیر مرتبط با ساختار و محورهای طبیعی مفصل
‏اگر حرکات غیر مرتبط با ساختار و محورهای طبیعی مفصل، با فشار و به طور اجباری به آن تحمیل شود، در دراز مدت با صدمات جبران ناپذیری روبه رو می گردد. برای مثال، حرکت دورکردن مفصل زانو در خلال ضربه پا در شنای قورباغه باعث وقوع سندرم زانوی قورباغه رو می شود. با توجه به آگاهی از ساختار مفصل زانو می دانیم که دورشدن و چرخش خارجی استخوان های ساق پا از مفصل زانو، حرکات غیرطبیعی برای این مفصل محسوب می شود و باید از انجام آن در هر نوع تمرینی خودداری کرد.
منبع: مه شو

‏تمام مفاصل دارای یک تا شش درجه آزادی هستند، در نتیجه، روی هم رفته تعداد الگوهای حرکتی ‏قابل حصول در مفاصل که می توانند یک کار معین را به انجام رسانند (درمورد بیشتر حرکات کل بدن) نامحدود است. از این رو، نتیجه گیری می شود زمانی که حرکت مفصلی در یک زنجیره حرکتی، به دلایل مختلف محدود می شود، مثلا ‏به خاطر ضعف عضلانی یا ناهنجاری های آناتومیکی و یا استمرار و تلاش برای انجام حرکات غیرطبیعی و نامناسب با ساختار مفصلی، مفاصل و عضلات دیگر موجود در آن زنجیره حرکتی معمولا از طریق تغییر و اصلاح دامنه حرکتی خود می توانند این محدودیت حرکتی را جبران نمایند به طوری که آن کار باز هم می تواند به انجام برسد، اما در این شرایط تمرینی هرگز به هدف اصلی تمرین و تقویت عضله مورد نظر نمی رسیم.
بیان این نکته حائز اهمیت است که برای هر وظیفه یا کار معین، یک الگوی حرکتی بسیار مؤثر و ‏کار آمد وجود دارد و اجرای آن الگوهای حرکتی ای دارای ارزش است که (الف) در درون دامنه های نسبتا محدود انجام شود،(ب) مقدار نیروی عضلا‏نی مورد نیاز به حداقل برسد، (ج) میزان فشار روی کل دستگاه عضلانی – اسکلتی را نیز به کمترین حد ممکن تقلیل دهد، (د) دقیقا عضله مورد نظر و لازم برای حرکت فعال گردد.
حتی مقدار مختصر و محدودی از حرکات جبرانی در یک مفصل نیز الگوی طبیعی اعمال فشار ‏در آن مفصل را تغییر می دهد، به علاوه هرچه میزان و درجه حرکت جبرانی در یک مفصل بیشتر باشد، میزان اعمال فشار روی آن مفصل و ساختارهای نگهدارنده آن نیز بیشتر بوده و احتمال اختلال عضلانی – اسکلتی وجود دارد.
‏از بحث فوق نتیجه گیرد می شود که صرف انجام شدن یک تمرین نباید فکر کنیم که دقیقا به هدف خاص آن تمرین رسیده ایم چون در زنجیره حرکتی برای اجرای یک تمرین، مفاصل و عضلات دیگر می توانند با تغییر و اصلاح دامنه حرکتی خود محدودیت های حرکتی را جبران کنند، اما حتی مقدار مختصر و محدودی از حرکت جبرانی در یک مفصل می تواند الگوی طبیعی اعمال فشار(بار) در آن مفصل را تغییر دهد و در همان حال ممکن است باعث ایجاد چندین نوع اختلا‏ل عضلانی اسکلتی شود.
‏مثالی از حرکات جبرانی در مفصل زانو به دلیل انجام حرکت غیرطبیعی در ناحیه پا ‏به هنگام فعالیت و تمرین هایی که وزن بدن به روی پاها قرار دارد، انجام حرکت پرونیشن ناحیه پا یا چرخش کف پا به طرف خارج ممکن است منجر به چرخش داخلی استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران شود. چرخش داخلی استخوان درشت نی می تواند منجر به چرخش و جابه جایی داخلی استخوان کشکک گردد، بنابراین، در صورتی که این گونه حرکات جبرانی اردوهای نرم و آهسته ‏(جاگینگ) و دوهای مسافت طولانی و هنگام پریدن و فرود آمدن به میزان زیادی تکرار شود سندرم ‏درد کشککی رانی اتفاق می افتد (کلیمنت و همکاران ۱۹۸۱).
‏در برخی از دونده ها دوره تماس پاشنه پا با زمین، با پرونیشن یا چرخش خارجی بیش ازحد و دراز مدت ناحیه پا همراه است (کاوانا ۱۹۸۰، هونتاس، حداد و شلزینگر ۱۹۸۶‏). پرونیشن یا چرخش خارجی ناحیه پا ممکن است ناشی از عوامل خارجی از قبیل کفش نامناسب و یا ناشی از عوامل داخلی از قبیل خستگی عضلا‏ت کنترل کننده حرکت برونیشن باشد.
در هنگام تمرینات ورزشی و جاگینگ و دویدن باید این نکته به طور مکرر تاکید شود که دونده ‏دقیقا بر روی چگونگی قرار دادن کف پا بر روی زمین دقت کرده و درحین فعالیت، وزن خود را روی ‏قسمت داخلی پا نیاندازد و دوره تماس پاشنه پا با زمین را آنقدر طولانی نکند که با پرونیشن یا ‏چرخش خارجی پا همراه گردد و درست آنست که دویدن را با سینه پا انجام دهد. همچنین باید در هنگام دویدن های طولانی و استقامتی به خستگی عضلانی توجه خاصی شود چرا که در زمان ‏خستگی کیفیت گام برداری کاهش یافته و ادامه دادن به دویدن و جاگینگ بیشتر می تواند آسیب رسان ‏باشد تا این که مفید واقع شود. بنابراین، می توان احتمال داد که اجرا شدن یک حرکت و تمرین خاص دقیقا نشانه الگوی حرکتی مؤثر و کار آمد مفاصل درگیر نباشد و شاید با کمی دقت بتوانیم حرکات جبرانی موجود در هر تمرین را بیابیم و در جهت رفع نکات اشتباه تمرینات خاص برآمده و الگوهای حرکتی هر تمرین را دقیقا در درون دامنه های نسبتا محدود خودش اجر اکرده و حرکت را به طور مؤثر وکارآمد و به کمک عضلات مخصوص آن حرکت به هدف نزدیک کنیم.
منبع: مه شو