بایگانی ماه : جولای, 2017

روش تجسم دوتایی که در آ از نیرو تجسم استفاده می کنید، انگیزه شما برای تغییر کردن را بیشتر می کند.
فرض کنید از ناراحتی کوتاه مدت ناشی از تغییر کردن اجتناب می کنید و مثل سابق می مانید. به ضررهای آن فکر کرده و آنها را دقیقاً تجسم کنید. سپس مواجهه با مشکلات، رفع مشکلات و فواید بلند مدت تغییر را تجسم کنید. تمام فواید آن را در نظر بگیرید. حالا این دو تصویر را با هم مقایسه کید.
راه های وارسی حقایق
اصلاح تخمین ها
وقتی حدس می زنید در مورد احتمال وقوع رویداد ترسناک اغراق می کنید، احتمال وقوع آن را با درصد نشان بدهید. با همین عمل ساده واقع بین می شوید. گاهی اوقات باید جلو بروید و شواهدی را بیابید که این درصد را براساس آن پیدا کرده اید؛ ببه این ترتیب تخمین خود را پایین خواهید آورد.
برای مثال وقتی به این نتیجه رسیدید که احتمال طرد شدن شما ۱۰ درصد است، به خودتان تذکر بدهید که ۹۰ درصد احتمال دارد طرد نشوید.
سوزان که اشاره کردیم و سگ هراسی داشت، از این فن برای رفع ترس خود از گاز سگ استفاده کرد. سوزان با بعضی از دوستانش حزف زد و فهمید اکثر انها با سگ های خشن مواجهه شده اند ولی سگی آنها را گاز نگرفته است. او نتیجه گرفت ۵ درصد احتمال دارد سگ ها او را گاز بگیرند و ۹۵ درصد احتمال دارد سگ ها او را گاز نگیرند. البته شاین فن، مشکل سوزان را به طور کامل حل نکرد. او مقیاس فاجعه را نیز پرکرد ول با این کار توانست نظر واقع بینانه ای در مورد نظر داشته باشد.
فرضیه آزمایی
یکی از بهترین راه های وارسی و اصلاح باور، عمل کردن به آن است. فرض یه آزمایی بعنی بررسی شواهد مربوط به ترس ها و عمل کردن براساس آنها برای رد ترس ها.

فرضیه آزمایی به شکل زیر انجام می شود:
۱- بنویسید می ترسید چه اتفاقی بیفتد؛ برای مثال پیامدهای منفی مورد انتظار را یادداشت کنید.
۲- عملی را طراحی کنید که با انجام دادن آن می توانید بفهمید پیامدهایی که از آنها می ترسید، رخ خواهند داد یا خیر.
۳- سپس آن عمل را انجام بدهید و ببینید واقعاً به پیامدهای منفی مورد نظر ختم می شوند یا خیر. بعد نتیجه را با مواردی که در مرحله ۱ تجسم کرده بودید، مقایسه کنید.
فرضیه آزمایی گاهی اوقات کاملا آسان است. برای مثال اگر معتقدید کلا نمی توانید نشانه های اضطراب را اداره کنید، می ت وانید از فن تمرکز روی تنفس استفاده کنید. به این ترتیب می فهمید بفهمید که حداقل موقتاً می توانید نشانه های اضطرابی خود را کنترل کنید.
ماشین حساب نگرانی
این فن، راه خوبی برای بررسی نگرانی است. یک کادر چهار قسمتی بکشید. موضوعی را که معمولاً درباره آن نگران هستید یا الان در مورد آن نگران هستید، بنویسید. برای آن که مطمئن شوید چیزیرا فراموش نکرده اید، از «دفتر نگرانی» هفتگی استفاده کنید. برخی از نگرانی های رایج عبارتند از : سلامت، آسایش، رفاه، موفقیت و امنیت خود؛ سلامت، امور مالی و رفاه خانواده؛ نگرانی ها شغلی، مثل نگرانی در مورد عملکرد خود و همکاران تان؛ مشکلات جهانی مثل جنگ و بلایای طبیعی و امور جزیی.
منبع: مه شو

چارچوب بندی مجدد
راهبرد دیگر برای قرار دادن رویدادها در سر جای واقعی خودشان این است که به جای «افتضاح» یا «غیر قابل تحمل» دانستن رویدادها، آنها را «دلسرد کننده»، «نگران کننده» یا «ناخوشایند» در نظربگیرید. این راهبرد در مورد دنیز موثر بود. او به جای «فاجعه» در نظر گرفتن طرد شدن، آن را «ناخوشایند» در نظر گرفت.
صورت دیگر چارچوب بندی مجدد این است که بفهمیم حتی رویدادهای منفی نیز تقریباً همیشه جنبه های مثبت هم دارند. البته مراقب باشید وانمود نکنید یک تجربه بد، تجربه واقعاً خوبی است. این روش موثری نیست چون غیر واقع بینانه است.
آمادگی برای رو به راه کردن وضعیت های ترسناک
برای جلوگیری از فاجعه سازی می توانید از فنون زیر استفاده کنید، هر چند این فنون بیش از همه برای رفع ترس از آینده مفید هستند.
فن بدترین مورد
آدم ها معمولاً از فکر کردن به خانه آخر اتفاقی که از آن می ترسند، اجتناب می کنند. مواجهه با بدترین حالت یک رویداد، ابتدا اضطراب را بیشتر می کند ولی در نهایت به کاهش بلند مدت اضطراب ختم می شود. دلیلش این است که با این کار می فهمید ؟
۱- «بدترین» اتفاق ممکن هم قابل تحمل است.
۲- بدیهی است هر اتفاقی قابل تحمل است.
۳- اگر هم اتفاق افتاد می توانید تا حدودی آن را کنترل کنید.
یکی از راه های برخورد با بدترین مورد ممکن این است که بگوییم «خوب چی می شود ؟» از خودتان بپرسید «خوب چی می شود ؟»
آینده نگری
این فن نشان می دهد زندگی و دنیا با وقوع اتفاقات ترسناک به سر نمی آیند.
۱- رویداد ترسناک را تجسم کنید. سپس یک روز بعد از وقوع آن رویداد، هفته بعد، ماه بعد، چند ماه بعد، یک سال بعد، دو سال بعد و همین طور الی آخر را تجسم کنید.
۲- احساس خودتان در هر یک از این مقاطع زمانی را در نظر بگیرید. خواهید دید که زندگی تمام نمی شود و خودتان را با آن سازگار خواهید کرد.
از فن آینده نگری در مورد انواع رویدادها و شرایط – اعم از واقعی یا شرایطی که از آن می ترسید – استفاده کنید.
منبع: مه شو

همان یاخته های پوستی که لایه های مختلف پوست را می سازند ، صد ها هزار فولیکول درون پوست را نیز می پوشانند. تراکم این فولیکول ها و غدد چربی متصل به آن ها در صورت و پشت بیشتر است. فولیکول ها در سینه ، بازوها و لمبرها نیز وجود دارند اما نه به تعدادی که در صورت و پشت هست. یاخته های پوستی که فولیکول ها را می پوشانند همان الگوی حرکت به سوی سطح پوست و پوست اندازی تدریجی را دنبال می کنند که پوست پیرامونی انجام می دهد.
به دلایل گوناگونی که هنوز تمام آن ها کاملا روشن نشده است ، آکنه هنگامی آغاز می شود که غده چربی تولید سبوم (چربی) را افزایش می دهد و یاخته های پوستی پوشاننده فولیکول به درستی پوست اندازی نمی شوند. با گذشت زمان این ها انباشته می شوند و سوراخ فولیکول را مسدود می کنند. به این ترتیب ضایعه آکنه اولیه ، که ریز-کومدو (میکروکومدو) نامیده می شود ، شکل می گیرد. ریز – کومدو یک فولیکول موی بیش از حد رشد کرده و مسدود شده است. این توده مسدود کننده یا توپی نخستین مرحله در تشکیل هر نوع ضایعه آکنه است که پس از آن ایجاد می شود. توپی آن قدر کوچک است که دیده نمی شود و به همین دلیل ریز – کومدو نام دارد. آن چه بر سر این ریز – کومدو می آید نوع آکنه ای را که بعد ایجاد خواهد شد تعیین می کند.
فرایندهای مختلفی بر محتوای فولیکول اثر می گذارند که نتیجه آن اتفاقی است که برای ریز – کومدو می افتد و نوع آکنه ای است که بعد تشکیل می شود. اگر فولیکول مسدود شده یا ریز – کومدو ، زیر پوست بماند و به رشد ادامه دهد ، کومدوی بسته نامیده می شود که مانند یک برآمدگی سفید است و به این دلیل سفید سر نام دارد. در دانه سفید سر هیچ باکتری فعالی وجود ندارد. محتوای آن فقط یاخته های پوستی و چربی انباشته شده ای است که به دلیل انسداد بالا نمی تواند به سطح برسد.
به مرور زمان ، یعنی حتی در چند روز ، انسداد گاهی به سطح پوست می رسد و باز می شود. در این هنگام ضایعه را سیاه سر می نامند چون در سطح پوست سیاه رنگ است. این تغییر رنگ سیاه بر اثر کثافت نیست. بر اثر فرایندی به نام اکسایش است که طی آن هوا و چربی ها و پروتئین های پوست همه برهم تاثیر می گذارند و سبب سیاه رنگ شدن محتوای فولیکول می شوند. چون این مخلوط در مقایسه با محتوای عادی پوست بسیار ضخیم است ، در فولیکول می ماند و به مسدود کردن سوراخ فولیکولی ادامه می دهد. در سیاه سرها نیز مانند سفید سرها هیچ باکتری فعالی وجود ندارد. هم سیاه سرها و هم سفیدسرها ممکن است مدتی دراز در پوست گرفتار بمانند.
بهترین درمان این ضایعات لایه برداری ملایم و رتینوییدها است. بیرون آوردن آن ها با جراحی بسیار موثر است ، اما باید به یاد داشت که ناخن انگشت ابزار جراحی نیست و وررفتن و کندن این ضایعات ، هر قدر هم که وسوسه کننده باشد ، آن ها را بدتر می کند و خطر ماندن جای آن ها را بیشتر می کند.
منبع: مه شو

التهابی
پاپول ها: این ها ضایعات ملتهب (سرخ ، متورم) هستند که معمولا به شکل برآمدگی های کوچک و صورتی رنگ روی پوست ظاهر می شوند و در تماس با دست می خارند یا حساس اند.
پوستول ها: این ها پاپول هایی اند که سر آن ها چرکی است و قاعده آن ها سرخ. چرک متشکل از یاخته های مرده سفید خون و باکتری های مرده حاصل نبرد بین یاخته های سفید خون و P . acnes در فولیکول اند که بعد به سطح پوست آمده اند.
نودول ها: این ها ضایعات بزرگ ، دردناک ، سفت ، یا ناهموار هستند که در عمق پوست گیر می کنند و با سوراخ کوچکی که محل خروج فولیکول از پوست است به سطح پوست راه دارند. این ضایعات اغلب وقتی لمس می شوند سفت هستند چون از ترکیبی از چربی ها و پروتئین هایی که درون حفره مانند برجا می گذارند.
کیست ها: این ها در آکنه نادر هستند و معمولا به جای کیست واژه آکنه نودولی کیستی یا آکنه نودولی شدید به کار برده می شود. کیست شامل چند ضایعه عمیق ، دردناک و پر از چرک است که جای حفره مانند روی پوست برجامی گذارد. ضایعات آکنه ممکن است محدود به یک ناحیه بدن باشند یا چند ناحیه از بدن را بپوشانند. در بعضی افراد ضایعه آکنه فقط روی صورت یا فقط روی پشت یا سینه ظاهر می شود. در بعضی دیگر ضایعه آکنه فقط روی لمبرهاست و در عده ای همزمان در چند جای بدن ظاهر می شود. هر نوع ضایعه یا ترکیبی از چند نوع ضایعه ممکن است در هر ناحیه بدن و در هر زمان رخ دهد. داشتن یک نوع ضایعه آکنه ، شما را از داشتن انواع دیگر ضایعه آکنه در همان زمان در امان نگه نمی دارد.
در آکنه دارای P . acnes را بسیار آهسته تر از بین می برد تا مهاجمان دیگر را همچنین ، پاسخ ایمنی بدن فرایند التهابی را حتی بیشتر تشدید می کند و بر وخامت وضعیت می افزاید. ترکیب این دو عامل به معنای این است که برطرف شدن ضایعه مدت درازی طول می کشد و خود ضایعه سرخ و ملتهب است. بدتر از همه اینکه ور رفتن به جوش های آکنه التهاب را تشدید می کند ، حتی اگر تحت درمانی صحیح باشد. اگر یک جوش آکنه را بترکانید یا بکنید ، سرخی آن اغلب مدت بسیار طولانی می ماند که به این معنی است که پوست برای مدتی حتی طولانی تر سرخ و ملتهب می ماند.
درمان هایی که به شما پیشنهاد می شود به نوع ضایعه آکنه ای که دارید ، اینکه هر چند وقت جوش هایتان بیرون می ریزد ، اینکه جای آکنه روی پوست شما می ماند یا نه و اینکه چند ناحیه بدنتان درگیر آکنه است بستگی دارد. بسیاری از راه های درمان همپوشانی دارند و برای انواع گوناگون ضایعات آکنه به کار می روند. این موضوع تعیین یک برنامه درمان موثر را آسان تر می کند.
منبع: مه شو

سرشتی (مربوط به ژنتیک یا عواملی که از کنترل مستقیم شما خارج اند)
پیشینه آکنه شدید در خانواده
افزایش آندروژن های در گردش با جریان خون
بیش – واکنشی فولیکول ها به آندروژن ها
ناهنجاری های موضعی واحد مو – چربی
غیر سرشتی (مربوط به عواملی که دست کم تا حدی بر آن ها کنترل دارید)
درونی
داروها
تنش
ضدبارداری خوراکی
سایر درمان های هورمونی
آرایشی
آلودگی
محصولات مسدود کننده
تحریک کننده ها
بعضی نواحی نیز باید درمان پیشگیرنده شوند تا اصلا آکنه در آن رخ ندهد.
تغییرات هورمونی مربوط به بارداری یا شروع یا پایان قرص های ضدبارداری در بعضی زنان آکنه را بهبود می دهد ، اما در افراد مستعد به آکنه ، برحسب نوع ضدبارداری خوراکی که مصرف می کنند ، سبب آکنه می شود یا آن را تشدید می کند. بدن های ما پیوسته خود را از درون و بیرون به دقت تنظیم می کنند تا با تغییر درون بدن و تغییر جهان پیرامون مان تطبیق یابند. در بدن همیشه اتفاق هایی در جریان است.
تغییرات چرخه خواب ، امتحان ها ، غذاها ، روابط و تجربه ها – چه خوب چه بد – همه در سطوح مختلف بر بدن های ما تاثیر می گذارند. یعنی در سطح درونی ، تغییرات دائمی کوچک اما مهمی در هورمون های گوناگون رخ می دهد تا با این تغییرات دست و پنجه نرم کنند ؛ این تغییرات هورمون ها بر خلق و روحیه ، سوخت و ساز و پوست ما اثر می گذارند.
از بیرون ، وضیعت های که سبب ایجاد آکنه می شود یا آن را تشدید می کند می تواند ناشی از بعضی محصولاتی که به پوستمان می زنیم ؛ وررفتن به پوست با انگشت ها ؛ اثرهای آلودگی ، باد ، خورشید و عوامل دیگری باشد که سرانجام به شکل آکنه یا تحریک پوستی شبیه آکنه درمی آید.
ترکیب رویدادهای درونی و بیرونی است که پوست ما را از تعادل خارج و آکنه را وخیم می کند. برای مثال ، بعضی محصولاتی که به پوست مالیده می شوند در اطراف منفذ های پوست جمع می شوند ، یعنی غلظت آن محصول در آن ناحیه بیشتر می شود. این وضعیت اغلب فرایندی را در پوست آغاز می کند که گاهی کاملا شبیه انواع التهابی آکنه است ، ما در واقع فقط یک واکنش تحریک کننده پوست است.
اینجاست که در پیش گرفتن درمانی که برای آکنه انجام می شود فقط ناراحتی پوست را تشدید می کند. درسی که می گیریم این است که اگر درمانی که انجام می دهید در زمانی منطقی که به نظر من ۲ تا ۴ هفته است موثر نبود ، باید به متخصص پوست مراجعه کنید و راهنمایی شوید. این نکته نیز مهم است که پیش از مراجعه به پزشک تمام پرسش هایتان را بنویسید و فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می کنید یا در گذشته استفاده کرده اید همراه داشته باشید و با پزشک خود آن را مرور کنید تا بفهمید کدام برایتان مناسب است و کدام را نباید مصرف کنید.
منبع: مه شو