حملات وحشتزدگی و رفتار اجتناب
حمله وحشتزدگی یک تناقض بزرگ است. با رویت چیزی که شدیداً خطرناک به نظر می رسد، وحشت وجود شما را می گیرد در حالی که اصولاً خطری در کار نیست. حمله وحشتزدگی نمونه بارز تشدید اضطراب بر اثر تفکر ترسناک است.
حملات وحشتزدگی، ترس و ناراحتی شدید هستند. این حملات غیر قابل پیش بینی می باشند و معمولاً در شخص ترس شدیدی از تکرار حملات ایجاد می کنند. این حملات یک دفعه شروع می شوند و ۱۰ تا ۳۰ دقیقه طول می کشند. این حملات هر روز یا گهگاه رخ می دهند، تا جایی که بعضی از آدم ها شب ها بر اثر حمله از خواب بیدار می شوند.
وقتی شخص از تکرار حملات می ترسد، از حضور در وضعیت هایی که احتمال می دهد در او نشانه های وحشتزدگی ایجاد می کنن، اجتناب می کند.
همچنین در وضعیت هایی که امکان گریز ندارد یا وقوع حمله ممکن است مایه شرمندگی او شود و یا کسی نباشد که به او کمک کند، اجتناب می کند. وقتی هم در وضعیتی که از آن می ترسند قرار می گیرند، یک نفر را به عنوان همراه با خود می آورند یا از در اختیار بودن کمک مطمئن می شوند.
آسیب پذیری
روز به روز شواهد بیشتری به دست می آید که حملات وحشتزدگی و رفتاری اجتناب مرتبط با آن، محصول آسیب زیربنایی و طرز فکرهای خاص است.
همان طور که گفتم، اضطراب بسیار شدید می تواند مبنای زیسا شناختی با وراثتی داشته باشد؛
یعنی شخص در برابر خطرات بالقوه به شدت مضطرب می شود و این اضطراب شدید در دراز مدت باعث می شود بیش از حد روی خطرات متمرکز شود. اما این که چرا خودش را به صورت وحشتزدگی نشان میدهد، حداقل تا حدودی به یادگیری های شخص بر می گردد.
منبع: مه شو