بایگانی ماه : جولای, 2017

گروه حوادث_رسانه ها: روزنامه شهروند نوشت:زن جوان پس از افتتاح شرکت تبلیغاتی‌اش به دنبال استخدام نیرو بود که نخستین نیروی کاری‌اش در زمینه پخش کارت‌های تبلیغاتی در دومین روز کاری ماجرای تلخی را رقم زد. پسر جوان زمانی که متوجه تنهابودن مدیر شرکت شد، با چاقو میوه‌خوری زن جوان را در دفترکارش مورد آزار و اذیت قرار داد و پا به فرار گذاشت.
 


 


 

به گزارش شهروند، اسفندماه ‌سال گذشته نسرین زن ٣٧ساله یک شرکت تبلیغاتی در میدان انقلاب راه‌اندازی کرد و برای شروع کارش ابتدا به دنبال یک کارمند برای پخش‌کردن کارت‌های تبلیغاتی و جذب نیرو گشت تا این‌که با پسر جوانی به نام مسعود آشنا شد. مسعود ٢٠ساله در این مرحله پذیرفت تا در ازای هر روز پخش‌کردن کارت‌های جذب نیرو از زن جوان ٩٠‌هزار تومان دریافت کند و پسر جوان در نخستین روز شروع به پخش کارت‌های شرکت تبلیغاتی زن جوان کرد.نسرین روز نخست منتظر ماند تا مسعود به دفتر بازگردد تا پولش را پرداخت کند اما خبری از مسعود نشد تا این‌که فردای آن روز مسعود با نقشه‌ای طراحی‌شده پای در دفتر کار نسرین گذاشت. نسرین سرگرم میوه‌خوردن در شرکت تبلیغاتی‌اش بود که مسعود وارد دفتر شد و پس از این‌که اطمینان پیدا کرد زن جوان در دفتر تنهاست، به سمت او حمله کرد.

 

مسعود قصد داشت نسرین را اسیر نقشه سیاه خود کند که در این مرحله زن جوان در برابر خواسته این جوان مقاومت کرد اما مسعود که تصمیم داشت نقشه‌اش را به اجرا برساند، در گام بعدی چاقوی میوه‌خوری که روی میز بود را برداشت و پس از زخمی‌کردن نسرین و با تهدید زن جوان را هدف آزار و اذیت قرار داد.نسرین پس از فرار پسر جوان به‌ خاطر خونریزی که در دستش بود، به بیمارستان رفت و درحالی‌ که تحت‌نظر پزشکان قرار داشت، ماجرای آزار و اذیت پسر جوان را به ماموران کلانتری ١۴٨ انقلاب گزارش کرد. بدین ترتیب تیمی از ماموران پلیس آگاهی تهران با درجریان قرارگرفتن این پرونده سیاه برای دستگیری عامل این اقدام سیاه وارد عمل شدند.

 

کارآگاهان در گام نخست به شرکت تبلیغاتی زن جوان رفته و با بررسی دوربین مداربسته شرکت تصویر مسعود را به دست آوردند. ماموران در این شاخه از تحقیقات با این سرنخ به سراغ آلبوم مجرمان سابقه‌دار رفته و خیلی زود مشخص شد که مسعود یکی از تبهکاران سابقه‌دار است که دوماه قبل به ‌خاطر سرقت مسلحانه از بانک رفاه شهر لاهیجان دستگیر شده اما با قرار وثیقه از زندان آزاد شده است.همین کافی بود تا ردیابی‌های اطلاعاتی و تخصصی پلیس کلید زده شود و کارآگاهان با کاوش‌های پلیسی موفق به شناسایی مخفیگاه مسعود در اطراف کرج شدند.

 

مخفیگاه این جوان شرور چند روز تحت‌نظر ماموران قرار گرفت تا این‌که تیم کارآگاهان با اطمینان از حضور مسعود در خانه‌اش موفق به دستگیری وی در عملیاتی غافلگیرانه شدند. مسعود ٢٠ساله ابتدا خود را در ماجرای آزار و اذیت زن جوان بی‌گناه ‌دانست اما وقتی در برابر فیلم دوربین مداربسته قرار گرفت، در تناقض‌گویی‌هایش مجبور به اعتراف شد.پسرجوان گفت: «پس از آزادی از زندان، بیکار بودم و در خیابان‌های پایتخت پرسه می‌زدم که یک آگهی جذب نیرو برای پخش‌کردن کارت‌های تبلیغاتی روی دیوار مشاهده کردم و پس از تماس با مدیر شرکت که یک زن بود، برای شروع به کار راهی آن‌جا شدم. ابتدا تصمیم به کار داشتم و روز نخست با وجود این‌که زن جوان در شرکت تنها بود، کارم را انجام دادم اما فردای آن روز زمانی که برای گرفتن پولم به شرکت رفتم، دیدم نسرین در دفتر تنهاست. وسوسه کافی بود تا در همان لحظه نقشه‌ای را برای تجاوز به زن جوان طراحی کنم و با برداشتن چاقو میوه‌خوری نسرین را مجبور به تسلیم‌شدن در برابر خواسته‌ام کردم. زن جوان سعی داشت با مقاومت مانع کارم شود که به ناچار با چاقو ضربه‌ای به دستش زدم تا نقشه‌ام به اجرا برسد.»

 

با اعترافات این متهم، پرونده آزار و اذیت زن جوان پس از تحقیقات پلیسی و با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد.

 

سرنوشت قربانی پس از تجاوز

وکیل نسرین پس از صدور کیفرخواست با حضور در دادگاه کیفری یک استان تهران به قضات گفت: «این ماجرا تأثیر منفی و بدی در روحیه نسرین گذاشته است تا حدی که پس از این ماجرا وی اقدام به تعطیلی شرکت تبلیغاتی کرد و از ترس روزهای زیادی خود را در خانه حبس کرد و به ‌خاطر بیماری افسردگی تحت‌نظر پزشکان قرار گرفت. زن جوان به‌ خاطر اتفاقی که برایش رخ داده، دیگر حاضر به زندگی در کنار خانواده‌اش نیست و به همین خاطر به کشور ترکیه سفر و زندگی جدیدی را در آن‌جا شروع کرده، اما به هیچ قیمتی حاضر به گذشت نیست و برای پسر جوان خواستار اشد مجازات شده است.»بنا بر این گزارش، قرار است به ‌زودی پسر جوان برای صدور حکم نهایی در دادگاه کیفری یک استان تهران مورد محاکمه قرار گیرد.

منبع: بهارنیوز

به گزارش تسنیم، ۴۶ سال دارد و دو سال پیش همسرش را به خاطر سوء مصرف مواد مخدر از دست داد؛ همین هم باعث شد بیشتر از گذشته برای تأمین معیشت و پرداخت اجاره‌ بهای خانه کوچکی که در حاشیه شهر کرایه کرده، کار کند؛ آن هم کارهایی که که در توان او بلکه در توان کمتر زنی است.  « عطیه» که حالا با مرگ همسرش، از دار دنیا فقط یک پسر جوان دارد، برای تأمین هزینه‌های زندگی در یک گاوداری مشغول می‌شود اما سختی کار در گاوداری او را از پا می‌اندازد و نهایتاً هم راهی بیمارستان می‌شود.  پس از انجام آزمایش‌های مختلف در بیمارستان به او می‌گویند که به ویروس HIV مبتلا شده؛ ویروسی که همسرش هم در زمان حیات به آن مبتلا بود. عطیه پس از چند روز و تجویز داروهای مختلف از بیمارستان مرخص می‌شود و به خانه بازمی‌گردد.
 
حالا که از یک طرف مادر توانایی کار کردن ندارد و از طرف دیگر هم به بیماری سختی مبتلا شده، «سعید» تنها فرزند «عطیه»  بعد از انصراف از تحصیل و بنا بر پیشنهاد دوستانش در مجاورت یکی از مدارس ابتدایی محل سکونتشان، یک دستگاه فتوکپی می‌خرد و در کنار آن با فروش لوازم تحریر، برای خود کاسبی کوچکی دست و پا می‌کند.  او که زمان زیادی از راه‌اندازی کسب و کار جدیدش نگذشته بود، کار و بارش کساد می‌شود و بدهی پشت بدهی بالا می‌اورد به طوری که مجبور به فسخ اجازه مغازه می‌شود و لوازم مغازه را زیر قیمت می‌فروشد تا طلب طلبکاران را پرداخت کند اما وجوه حاصل از فروش اسباب و وسایل مغازه، کفاف بدهی طلبکاران را نمی‌دهد و نهایتاً هم از دست طلبکاران فرار می‌کند غافل از اینکه مادر بیمارش، پشت سفته‌هایی را که زمان راه‌اندازی مغازه به طلبکاران داده، امضا کرده بود.  
 
با این حال، طلبکاری که سفته‌های امضا شده توسط مادر سعید را در اختیار داشته، پس از متواری شدن او، در محاکم قضایی طرح دعوا می‌کند و نهایتاً هم عطیه بابت ضمانت ۳۵۰ میلیون ریالی، محکوم به پرداخت طلب و از ابتدای سال ۹۶ راهی زندان می‌شود.  سعید که اینجای کارش را نخوانده بود و پیش‌بینی نمی‌کرد مادرش به خاطر طلب او به زندان بیافتد، پس از مدتی  آفتابی می‌شود اما عواقب تلخ ناشی از حبس برای پسری در این سن و سال، مادر را مصمم به حفظ همین شرایط تلخ می‌کند.  طلبکار پرونده هرچند با مشاهده شرایط این خانواده به میزان ۱۰ میلیون تومان از اصل بدهی گذشت می‌کند اما نبود پشتوانه مالی، وضعیت را همچنان این گونه برای مادر بدون تغییر و تحرک ثابت نگه داشته است.  حالا پرونده این مادر رنجور که هم از بیماری رنج می‌برد و هم از شرایط زندان، در ستاد دیه مطرح شده تا شاید با کمک خیرین و نیکوکاران بتوان او را از زندان رها کرد.
 

“نیکوکارانی که تمایل دارند یاری‌‌گر این مددجوی نیازمند باشند، می‌توانند کمک‌های نقدی خود را به شماره حساب‌های ستاددیه کشور به قرار ۷۴/۷۴ بانک ملت شعبه مستقل مرکزی، ۷۷۷۷ بانک تجارت شعبه مرکزی، ۸۸۸۸ بانک صادرات شعبه مرکزی یا ۵۵۵۵۵ بانک ملی واریز نموده و برای اختصاص مبلغ پرداختی جهت آزادی این فرد یاد شده فیش‌ پرداختی را با تحریر موضوع کمک انجام شده به شماره ۸۸۹۱۶۰۱۱ دورنگار کنند. روابط عمومی ستاددیه با تلفن تماس ۱۵ – ۸۸۹۱۶۰۱۲ پاسخگوی سوالات شما در این زمینه خواهد بود.”

منبع: بهارنیوز

گروه جامعه_رسانه‌ها: روزنامه شهروند نوشت: روستاهایی که با طولانی شدن ساخت آزادراه تهران- شمال دسترسی ارتباطی‌شان دچار مشکل شده است، موضوع گزارشی است که در زیر مورد بررسی قرار گرفته است. “حلقه‌ خبرنگارها و دوربین‌ها و رکوردرها را کنار می‌زند و با یک پاکت‌نامه در دست، دنبال خودرو حفاظت می‌دود: «اسحاق! اسحاق! گوش کردی؟ ما فقط یک راه می‌خواهیم.» معاون اول ریاست‌جمهوری نامه‌اش را می‌گیرد و به او می‌گوید که حتما به درخواستش رسیدگی می‌شود. خودرو راه می‌افتد و پیرمرد عصای‌اش را تندتر می‌زند: «جهانگیری ما دوستت داریم‌ها. ما رأی دادیم بهت. یک راه فقط.»می‌پرسم: «از کدام روستا آمده‌اید؟» پیرمرد بادی به غبغبش می‌اندازد و می‌گوید: «شهرستانک، بزرگترین روستای جاده چالوس.»
به ما می‌گویید چه چیزی برای آقای جهانگیری در آن نامه نوشته بودید؟
حرف من فقط دو کلمه است؛ راه می‌خواهیم. ما یک جاده فرعی ماشین‌رو از این آزاد‌راه برای شهرستانک می‌خواهیم.
از زمانی که ساخت این آزادراه شروع شد، چه مشکلاتی برای شما پیش آمده؟ یعنی شما از اول به تهران راه مستقیم داشتید و الان ندارید؟
نه خانم. ما همیشه برای تهران رفتن پدرمان درآمده. از اینجا تا تهران فقط ٢٠کیلومتر راه است؛ آنوقت ما مردم شهرستانک برای تهران رفتن باید از اینجا تا کرج ١٠٠کیلومتر برویم و ۵٠کیلومتر برگردیم.  زندگی‌مان را این ساخت‌و‌سازهای راه تعطیل کرده است؛ فدای سر اسحاق اما حالا که ما اینهمه ساخت‌وساز را تحمل کرده‌ایم باید به ما هم راه بدهند. املاک ما از بین رفته است. زمین‌های ما از بین رفته است. برخی زمین‌های ما سند نداشتند؛ همه از بین رفتند، عیب ندارد فقط به ما هم یک راه بدهند.  

پیرمرد می‌خندد و می‌گوید همه‌اش رو چاپ‌ کن. این روستا ۵‌هزار نفر جمعیت دارد. ٣٠ تا شهید داده است. جهانگیری هم شماره دفترش را داده است. شما هم کمک کن ما راه بگیریم از این اتوبان.
دگرگونی ٢١ روستا
در مسیر آزادراه تهران- شمال
ساخت آزادراه تهران – شمال بیست‌و‌سه ‌سال است که در دستور کار قرار گرفته و از همان ابتدای کار، یکی از بزرگترین چالش‌هایی که مسئولان دوره‌های مختلف با آن مواجه بودند، وجود سکونتگاه‌های روستایی در مسیر و پیرامون آزادراه بوده است. حریم‌های روستایی به درستی مشخص نبودند و چالش‌های ساخت‌وساز واحدهای مسکونی روستایی در خارج از حریم روستاها پیش‌روی سازندگان
 قرار داشتند.  در مسیر آزادراه تهران- شمال عملا مجموعه‌ای از روستاهای کوهستانی و کوهپایه‌ای قرار دارند و احداث و تکمیل این آزادراه موجب تحولات شگرف و عمیق در ساختار کالبدی و اجتماعی- اقتصادی روستاهای مجاور آزاد‌راه شده است. وحید ریاحی، عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت معلم، در مقاله‌ای تحت‌عنوان «آزادراه تهران – شمال دگرگونی‌های روستاهای پیرامون» نوشته است: دست‌کم ٢١روستا در مسیر آزادراه تهران – شمال با دگرگونی‌های بنیادین مواجه شده‌اند.
بنا بر تأکید دکتر ریاحی جمع‌آوری اطلاعات تحقیق حاضر مبتنی بر روش پیمایشی و میدانی بوده است و در عین‌ حال از بررسی‌های کتابخانه‌ای و اسناد مکتوب سازمانی درباره سکونتگاه‌های روستایی حاشیه آزادراه نیز استفاده شده است.
زمین‌ها را خریداری کرده‌ایم
«هر چه از مسیر احداث کردیم، زمینش را خریده‌ایم؛ مگر این‌که آن زمین سند نداشته یا به منابع طبیعی تعلق داشته باشد.» این پاسخ خیرالله خادمی، معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور به «شهروند» درباره زمین‌هایی است که در مسیر آزاد‌راه قرار  داشته است. معاون وزیر راه درباره‌ راه‌های محلی این روستاها هم می‌گوید: برای تمام روستاهای در این مسیر سعی بر این بوده که اگر راهی در جایی قطع شده، حتما به صورت دیگری راه برای آن ایجاد شود. اگر مواردی بوده که عبور آزادراه از میان آن الزامی باشد، با زیرگذر یا روگذر و اقداماتی از این دست، مشکل تردد آن منطقه را قطعا حل خواهیم کرد.
روستاییان   نگران نباشند
برای تمام روستاهای در راه یا دسترسی محلی ایجاد شده یا ایجاد خواهیم کرد. موضوع را با امیر امینی، معاون برنامه‌ریزی وزارت راه و شهرسازی هم در میان گذاشتیم. امینی در این‌باره به «شهروند» توضیح می‌دهد: «از همان ابتدای کار، برای همه روستاهای باقیمانده، ابتدا دسترسی ایجاد شده، سپس کلنگ ساخت آن تکه از آزادراه به زمین خورده است.»
معاون برنامه‌ریزی وزارت راه می‌‌گوید: روستاهای بومی نگران نباشند، تسهیلات ویژه‌ای برای این عزیزان ارایه می‌شود. برای همه‌ روستاها، مسیر به آزادراه ایجاد و تخفیفات ویژه‌ و مضاعفی برای آنها در اخذ عوارض، در نظر گرفته خواهد شد. و طبعا تمام روستاها به راهی که نیاز به پرداخت عوارض نداشته باشد هم دسترسی پیدا می‌کنند. اگر موردی به درستی اطلاع‌رسانی نشده، به محض استعلام و بررسی صحت و سقم ماجرا در دستور کار  قرار خواهد گرفت و به وضع راه‌های آن روستا رسیدگی
 خواهد شد.
اکثر این  روستاها و شهرهای حاشیه در کرج و جاده کندوان واقع شده‌اند که در طرح جامع منطقه‌ای که وزارت راه آن را تدوین کرده است، نه‌تنها دسترسی‌های این روستاها بلکه وضع حمل‌ونقل و ترافیک احتمالی متحمل بر آنها هم به‌طور کامل بررسی شده است. به‌گفته امینی، هر چه تردد یک روستا بیشتر باشد، تعداد دستورالعمل‌های بیشتری برای آنها بررسی خواهد شد.
معاون برنامه‌ریزی وزارت راه و شهرسازی تأکید می‌کند که حتی در مواردی دیده شده که در یک روستا یا حاشیه یک روستا، یک نقطه جمعیت به‌ صورت غیرقانونی و خودجوش به وجود آمده است. وزارت راه حتی برای این نقاط جمعیتی هم خود را موظف می‌داند که هم یک مسیر رایگان محلی برای آنها ایجاد کند، هم یک مسیر ماشین‌رو با پرداخت عوارض که البته عوارض روستاییان همان‌طور که گفتم مشمول تسهیلات و تخفیفات ویژه خواهد شد.

منبع: بهارنیوز