بایگانی ماه : جولای, 2017

گروه فرهنگی_رسانه ها: روزنامه ایران نوشت:آواز پارسی در زادگاهش خاموش شد؛ قرار این بود که شامگاه جمعه ۶ مرداد ماه استاد شهرام ناظری به همراه فرزندش حافظ، طرح «آوازپارسی» را در شهرستان قوچان برگزار کنند، اما کنسرت به دستور دادستان این شهر لغو شد؛ آن هم تنها به این بهانه که اجرای کنسرت در سالن کارگران این شهر در‌ شأن هنرمندان و مردم نیست.
 

ممنوعیت و ممانعت از اجرای کنسرت در استان خراسان رضوی بویژه شهر مشهد که حالا برای بسیاری از مردم و هنرمندان به عادت تبدیل شده، یک اتفاق سیاسی است که هر روز با توجه به نگاه‌های سلیقه‌ای، به رنگی ظاهر می‌شود. حجت‌الاسلام والمسلمین مظفری رئیس کل دادگستری خراسان رضوی پیشتراشاره کرده بود که: «دستگاه قضا با اصل برگزاری کنسرت‌ها مخالف نیست ولی شرط و دغدغه ما همواره این بوده که کنسرت‌ها سالم و بدون مسائل خلاف اخلاق و عفت عمومی برگزار شوند.»

 

حالا سؤال این است که پرداختن به موسیقی اصیل ایرانی به همراه اشعار شاعران بزرگ ایران چه تعارضی با صحبت‌های دادستان دارد که هر بار و به هر بهانه‌ای اجرای موسیقی سنتی در شهرهای خراسان رضوی ممنوع می‌شود! اتفاقی که سال گذشته نیز در نیشابور تکرار شد و مانع اجرای کنسرت کیهان کلهر و شهرام ناظری در این شهر شدند.حافظ ناظری درباره ممنوعیت اجرای کنسرت از سوی دادستانی به «ایران» گفت: دو روز پیش از اجرای این کنسرت اعلام کردند سالن معلم برای این اجرا مناسب نیست و سالن کارگران را انتخاب کردند. البته پیش از آن حواشی لغو کنسرت در فضا مجازی و خبرگزاری‌ها به گوش ما رسیده بود اما بازهم تأکید داشتیم که به شایعات توجه نکنید و کنسرت برگزار خواهد شد. ناگفته نماند تا دو ساعت به برگزاری کنسرت نیز از سوی دادستانی نامه رسمی مبنی بر ممنوعیت کنسرت اعلام نشده بود حتی به مردمی که با عشق و علاقه در جلوی سالن به صف ایستاده بودند این نوید را دادند که ساعت اجرا به ۲۲ موکول شده است.

 

وی افزود: من و استاد ناظری به همراه گروه از ساعت ۱۵:۵۰ دقیقه در ساختمان ارشاد حضور داشتیم تا این مسأله پیگیری شود اما هیچ اتفاقی نیفتاد تا آنکه ساعت ۱۹ دادستان شهرستان قوچان با من تماس گرفتند و اظهار داشتند که این سالن مناسب اجرا نبوده و جان ما و اعضای گروه در خطر است و بعد گوشی را قطع کردند.

حافظ ناظری در ادامه گفت: فشار و استرس‌های این موضوع سبب شد حال استاد ناظری بد شود و متأسفانه به درمانگاه منتقل شدند. این در حالی است مسئولانی که مانع اجرای این کنسرت شدند ادعای نگرانی از جان استاد را داشتند.

 

این آهنگساز، علاقه و عشق مردم را به موسیقی اصیل ایرانی ستودنی دانست و گفت: در کنسرت جمعه شب علاقه‌مندان بسیاری از نقاط مختلف ایران در انتظار یک اجرای خوب موسیقی بودند و تا پاسی از شب نیز با ما ماندند و حتی نزدیک بود منجر به یک درگیری شود تا جایی که دادستانی با من تماس گرفتند و گفتند به سالن کنسرتی که از سوی  مردم پلمب آن شکسته شده بود بیایم تا کمی اوضاع آرامتر شود. این در حالی است که در خبرگزاری‌های استان اعلام شده بود کنسرت با موفقیت و با استقبال چشمگیر مردم در حال برگزاری است!

 

این نوازنده و آهنگساز با بیان اینکه نمی‌دانم چرا با موسیقی فاخر و موسیقی سنتی این‌طور رفتار می‌کنیم، گفت: این فرهنگ و تمدن ماست که باید به آن افتخار کنیم. در این میان عده‌ای باقی مانده‌اند که سعی دارند این فرهنگ را حفظ کنند و به جوانان انتقال دهند. باید خوشحال باشند که هزاران هزار نفر، بخصوص جوانان زیر ۲۰ سال را در کنسرت‌های «ناگفته» با موسیقی ایرانی آشتی دادیم.‌ باید تشویق کنند نه اینکه در را پلمب کنند.حافظ ناظری همچنین به ایسنا گفت: هنرمندان که هیچ، اما این چه رفتاری است که با مردم می‌کنند؟! چه کسی مسئول و جوابگو است؟ مردم باید بپرسند و جواب بخواهند. من همه دنیا را گشته‌ام. هم با کم‌ترین امکانات به اجرای موسیقی پرداخته‌ام و هم در بهترین سالن‌های جهان کنسرت برگزار کرده‌ام، با نوازنده‌های آماتور، بزرگان موسیقی جهان، برندگان ۵۰ جایزه اسکار موسیقی کار کرده‌ام، اما تا امروز این مورد را در زندگی ندیده بودم.

 

این نوازنده و آهنگساز با بیان اینکه مانند آدم‌های جانی و در حالی که مشخص نیست چه خطایی مرتکب شدیم، با ما این رفتار می‌شود، گفت: موسیقی‌ای که قرار بود برای شما اجرا کنیم، دربرگیرنده اشعار فردوسی است، چراکه اینجا خانه حضرت فردوسی است. من می‌توانم بپذیرم که این شهر فضای مذهبی دارد و برای همه ما قابل احترام است، حتی اگر یکی از جوانان تازه‌کار موسیقی به این شهر بیاید و برایش مشکلی ایجاد شود، طبیعی است، اما پدر من، مردی است که جوانان و رزمندگان ایران با صدایش شهید شدند، چطور ممکن است با این برخورد مواجه شود؟ ناظری با بیان اینکه در را روی کسی که صدایش در خون مردم ایران جاری است، پلمب می‌کنند، گفت: استاد شهرام ناظری کسی است که تمام موقعیت‌های دنیا را رها کرد و با همه سختی‌ها در ایران ماند.

منبع: بهارنیوز

سامان پارسی- روزنامه بهار
«بازی تاج و تخت» یک مجموعه تلویزیونی آمریکایی با سبک خیال‌پردازی حماسی است که بر اساس رمان «ترانه آتش و یخ» اثر جرج مارتین ساخته و پرداخته شده است. این مجموعه درباره هفت پادشاهی است که هر کدام در سودای قدرت در ابری از سیاست ورزی، توطئه، افتخار، فریب، دسیسه و وحشی‌گری سعی در نابودی حریف و قدرت مطلق شدن دارد. سریال به خوی طغیانگر انسان برای کسب قدرت مطلق در جهانی که‌ترکیبی از افسانه، اسطوره و تاریخ است که روایتی منسجم و داستانی هیجان انگیز دارد. جهان سریال هم چون فیلم «ارباب حلقه‌ها»‌ترکیبی از واقعیت و خیال است که انسانها در کنار اژدها و مردگان متحرکی که از درون تاریکی و سرما قصد نابودی انسان را دارند،‌ترسیم شده است. انسجام روایت‌های اصلی، هارمونی روایت‌های فرعی با آن و شخصیت پردازی عالی همراه با صحنه پردازی، فیلمبرداری و جلوه‌های ویژه‌ایی که‌ ترکیبی بی نقص را به وجود آورده در تمام لحظاتِ سریال مخاطب را در هاله ایی از افتخار، هیجان و تعلیق غرق می‌کند.
***
تلفیقی از اسطوره و افسانه
از مهمترین ویژگی‌های سریال، ورود بی‌درنگ به سلسله اتفاقاتی بود که در پس هر کدام روایتی فرعی برای معرفی هفت اقلیم پادشاهی برای مخاطب داشت، داستان هایی که با وجود جنگ‌ها و کشته شدن شخصیت‌های مختلف و قسمت‌های زیاد به شکلی عالی توانست مخاطب را مشتاق به ادامه آن نگه دارد. بی‌شک «بازی تاج و تخت» یکی از بهترین سریال‌هایی است که ساخته شده و به خوبی توانسته با الهام از اسطوره و افسانه و همچنین برخی وقایع تاریخی اروپا مانند ایزابلا ملکه ظالم فرانسه در قرن ۱۴ یا شوالیه‌های قرون وسطی به شکلی بی‌نقص در تمام لحظات به پیش رود. حذف محبوب‌ترین شخصیت‌های سریال مانند ند استارک، کاتلین همسرش در یک عروسی خونین یا مرگ جان اسنو و زنده شدن دوباره‌اش مخاطبان سریال را غمگین و شگفت‌زده کرد. با این حال داستان بدون هیچ گونه ضعفی به خوبی پیش رفت و در تمام لحظات توانست به بهترین شکل ممکن در کیفیتی مطلوب مخاطب را با خود همراه کند.

میل عمیق به قدرت طلبی و طغیان
این مجموعه تصویرگر و روایت‌گر میل عمیق آدمی به قدرت مطلق و طغیانگری است، میلی که در صورت فراهم‌شدن شرایط به هر شکلی نمایان می‌شود و دست به کاری می‌زند. قدرت مطلق در ابتدایی‌ترین حالت، انسان را دچار توهم خدا گونه‌ای می‌کند که هر امری را اخلاقی و ارزشی می‌داند. «سرسی» نمونه دقیق انسانی است که با رها کردن خوی طغیانگرش همه چیز را برای رسیدن به اهدافش از بین می‌برد حتی عروس و فرزندش را. به گونه‌ای که او هیچ‌ترسی از کشتار و خونریزی ندارد. قدرت داشتن یکی از مظاهری است که انسان را به دلیل نبود هیچ محدودیتی برای لذت بردن و رسیدن به خواسته ها، مطالبه گر و متوقع می‌سازد و به شکل‌های مختلفی در زندگی نمود پیدا می‌کند. داشتن قدرتی بی حد و حصر همچون خدایان در عصری که پادشاهان خود را خدایگان زمین می‌دانستند، فرصتی به انسان می‌دهد تا خوی مستبد خفته درونش را آزاد و همه را ملزم به اطاعت از خویش کند، در چنین شرایطی هر نافرمانی مستحق مرگ است. در هفت اقلیم افراد مختلفی در حال حکومت هستند و هر کدام با ایده ای در حال حکمرانی، برای همین هر یک از پادشاهان برای قدرت مطلق شدن به واسطه توطئه و دسیسه یا نیرنگ و سیاست ورزی به شکل‌های گوناگون چون گردن زدن تا زنده پوست کندن دشمن سعی در نابودی رقیبان دارند. در دوره‌ایی که مردم دارای آئینی برای پرستش هستند و جهانی مملو از افسانه‌های همه عصرها است، قدرت هنوز با نبرد شوالیه‌ها تقسیم می‌شود. گاهی نوعی سیاست ورزی و نیرنگ نیز در پشت پرده برای اتحاد برخی حریفان و نابودی حریفی دیگر در جریان است. مانند قتل «استارک ها» در عروسی خونین یا گردن زدن «ند» و تمام اینها برای تاج و تختی است که خوی طغیانگر انسان و میل به داشتن قدرت بی حد و حصر را ارضا می‌کند.

 «تیرون لنیستر» نوعی سیاست ورزی در رفتارهایش دارد که یادآور ماکیاولی است و «جان اسنو» با اتحاد با قبایل وحشی نوعی رنسانس را در تفکر مردمش ایجاد می‌کند که تا پیش از خود سابقه نداشته است. داستان در زمانه‌ای است که خدایان، جادوگران و مردگان زندگی می‌کنند و نویسندگان به خوبی تمام عناصر دنیای مدرن را در این روایت قرار داده اند. بانکی که به پادشاهان اقلیم‌های مختلف در صورت لزوم کمک مالی می‌کند یا مکانی که افراد برای آموزش و فراگرفتن علم به آن فرستاده می‌شوند، تلفیق این موارد با کلاغ سه چشمی که با پسر بچه‌ای حرف می‌زند یا سه اژدهایی که برای بازگرداندن سلطنت از «لنیستر ها» به «تارگرین ها» نبرد می‌کنند به شکلی واقعی و قابل باور به روایت در آمده است.

خلق الگویی نوین در ذائقه تماشاگران
جهان سیاست و بازی‌های آن که برای کسب قدرت، فرزند، برادر یا متحد خود را قربانی می‌کنند و یا با لشکرکشی و اعزام شوالیه ها، سرزمین رقیب را نابود می‌کنند تا آنجا که به زنی با بچه‌ای در شکمش نیز رحم ندارند. این خشونت ناشی از قدرت طلبی به شکلی عالی در این مجموعه به تصویر درآمده است و با اینکه در هر فصل از سریال چند شخصیت اصلی حذف می‌شود، همچنان می‌تواند مخاطب را هیجان زده کند. داستان‌ها به گونه‌ای خلاقانه و با ظهور شخصیت‌های جدید همراه هستند، اما با این حال روند کلی مجموعه بدون هیچ خللی ادامه می‌یابد. بی شک سریال «بازی تاج و تخت» یکی از بهترین سریال هایی است که تاکنون ساخته شده زیرا از همه نظر‌ترکیبی عالی از همکاری یک تیم حرفه‌ای است. کارگردانی عالی  دیوید بنیف و دی. بی. وایس که در هر فصل اطلاعات جدیدی را با اتفاقات مختلف به مخاطبان ارائه می‌دهند و به خوبی توانسته‌اند مخاطب را وادار کنند، الگوهای ذهنی تکراری و تجربه دیدن سریال را رها و همراه با آنها الگوسازی کند.علاوه بر این موارد، بازی عالی بازیگران آن هم در نقش‌هایی کاملا تخیلی یا باورپذیر کردن کاراکترهایی غیر واقعی چون اژدها از سویی و از سوی دیگر واقعی کردن جهان روایت به بهترین شکل ممکن، لذتی دلچسب و متداوم را به هنگام دیدن این سریال در مخاطبان به وجود آورده است.

افزایش ۵۰ درصدی مخاطبان در فصل جدید
هنوز زمانی از انتشار اپیزود افتتاحیه فصل هفتم «بازی تاج و تخت» روی آنتن شبکه «اچ بی او» نرفته بود که این شبکه با جذب ۱۶٫ ۱ میلیون بیننده مواجه شد. میزانی که در تاریخ این شبکه یک رکورد جدید بود. از این میزان مخاطب، بیش از ۱۰ میلیون نفر از طریق شبکه کابلی و بقیه نیز از طریق گیرنده‌های دیجیتال (DVR) و پخش آنلاین به تماشای فصل جدید پربیننده‌ترین سریال تاریخ «اچ بی او» نشستند. اما غافلگیرکننده‌ترین پدیده امسال، افزایش ۵۰ درصدی شمار مخاطبان اپیزود افتتاحیه این سریال در مقایسه با سال گذشته بوده است. به گزارش «ورایتی» ، این جهش باورنکردنی در میزان مخاطبان سریال در حالی رخ داده است که بالاترین آمار بینندگان تلویزیون معمولا متعلق به فصل بهار است – زمانی از سال که با پخش شش فصل گذشته «بازی تاج و تخت» همراه بوده است. علاوه بر این، اپیزود «سنگ اژدها» در میان تمام سریال‌هایی که تا امروز از شبکه «اچ بی او» روی آنتن رفته‌اند، رکورد پربیننده‌ترین اپیزود افتتاحیه را نیز به خود اختصاص داد. پیش از این، فصل ششم «بازی تاج و تخت» با میانگین ۲۵٫ ۷ میلیون بیننده در هر اپیزود (با در نظر گرفتن تمام پلت‌فرم‌های تماشای سریال و همچنین مخاطبانی که بعدتر به جمع بینندگان اولیه سریال اضافه شده‌اند) ، رکورد پربیننده‌ترین فصل را در میان سریال‌های «اچ بی او» به نام خود ثبت کرد.شگفت‌انگیزتر این که در چشم‌انداز تولیدات تلویزیونی این روزها، «بازی تاج و تخت» را باید پدیده‌ای استثنایی به شمار آورد، چرا که میزان مخاطبانش در هر فصل به طرز چشمگیری افزایش یافته است. همچنین در میان پست‌های توییتری با مضمون سریال‌های تلویزیونی، اپیزود افتتاحیه فصل هفتم رکورد بیش‌ترین تعداد توییت را به خود اختصاص داد. در جریان پخش این اپیزود بیش از ۲ میلیون توئیت منتشر شد.

منبع: بهارنیوز

سروش مظفرمقدم
روزنامه بهار
مدیا کاشیگر از میان ما رفت. . خبرمثل همیشه تلخ و تکان دهنده است. سخن گفتن از مدیا کاشیگر آسان نیست. از پی بیش از ده سال دوستی با او، امروز نمی‌توانم در مرگش چیزی بنویسم. باز گفتن خدمات او به فرهنگ و هنر، شعرها و‌ترجمه‌ها و داستان‌ها و مقالاتش، کاری بیهوده است چرا که همگان می‌دانند. باید از شخصیت منحصر به فرد و استثنایی او بگویم. طنز تلخش، صراحت لهجه و هوشیاری بی بدیلش. رک‌گویی و حاضر جوابی‌اش. دانش و احاطه بی مثال اش بر ادبیات و تاریخ و فلسفه. مدیا زیاد می‌دانست. در این سال‌های آخرین رنج فراوانی می‌کشید. نه به دلیل بیماری جسمی فرساینده‌ای که درگیر اش بود. نه! بیشتر به خاطر آشفتگی وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشوری که دوستش می‌داشت. برای او، امکان رفتن به خارج از این مرزها هماره فراهم بود. اما نرفت. نخواست که برود. گویا چراغ اش در همین خانه می‌سوخت. از خارجه نشینی گریزان بود. می‌رفت و زود بازمی‌گشت. انگار دلش تنگ می‌شد.

در آخرین گفتگویمان در مورد ادبیات، با نیش‌دار‌ترین کلمات و صریح‌ترین الفاظ، به نقد رخوت فرهنگی، سانسور و خودمداری دست‌اندرکاران ادبیات پرداخت. هرچند که همیشه امیدوار هم بود. به آینده این کشور و فرهنگ بالنده‌اش. مدیا ابایی نداشت که سخنان‌‌‌‌‌اش عده‌ای را برماند. اصلا در بند این موضوعات نبود. بیشتر سعی داشت (سعی غریزی و ناخودآگاه) با نیش قلم و کلام اش، رخوت و خوابزدگی را به صلابه نقد بکشد. دوستان بسیاری داشت که ستایشش می‌کردند و البته مخالفان بسیاری. اما نه به ستایش دوستانش غره می‌شد و نه به سعایت مخالفانش.

او تنها بود. تنهای تنها. و گویا در این اواخر و به رغم وخامت اوضاع شکننده جسمی‌اش، سخت‌تر و جدی‌تر وارد گود این نبرد نابرابر شده بود. در واپسین گفتگوی ادبی‌ام با او (اسفند ماه ۹۵) مدیا کاشیگر با مهارت و استادی خاص خودش، مبحث ادبیات عامه پسند و وضعیت رمان و داستان فارسی را از زیر ذره بین ذهن هوشیاراش گذراند و با دقتی مثال زدنی، وضعیت نهاد ادبیات داستانی در ایران را تحلیل کرد. او نه خیلی خوشبین بود و نه چندان سیاه بین. او منتقدی واقع بین و عملگرا بود. با مدیا کاشیگر خاطرات بی نظیری دارم. از او بسیار یاد گرفتم. با هم خندیدیم و گریستیم.در سفر و بزم و گفتگوهای بی پایان ادبی بودیم. امروز دلم برای نکته سنجی‌ها، پرخاش‌ها و خنده‌های بلند و نگاه‌های عمیق اش تنگ شده بود. می‌خواستم برای ادای احترام و دیدار اش به تهران بیایم که این خبر تلخ و شوم رسید و غافلگیرم کرد. . . این نوشته هم مثل حال امروزم پریشان است. . . در مورد مدیا کاشیگر سخن گفتن خیلی مشکل است. او به قول بورخس: همه چیز و هیچ چیز بود. . خود خودش بود. م کاشیگر!

منبع: بهارنیوز