بایگانی ماه : جولای, 2017

سید حسن موسوی چلک افزود: وقتی به سمت توسعه حرکت می‌کنیم، وقوع برخی پدیده‌های اجتماعی از جمله پدیده‌هایی با ماهیت آسیب‌های اجتماعی اجتناب ناپذیر است به طوریکه آتنا نه اولین فرد قربانی در این زمینه و نه آخرین آن است.

وی در ادامه با بیان اینکه پیش از آتنا نیز پرونده قتل “ستایش قریشی” سر و صدای زیادی در فضای مجازی بر پا کرد و امروز آتنا مورد توجه قرار گرفته است گفت:  آتنا آخرین کودک قربانی این چرخه نیست. بسیار مهم است بتوانیم در حوزه انواع آزارهایی که به کودکان لطمه می‌زند تدابیری آغاز کنیم که خشونت و آزار جنسی نیز یکی از اشکال همین کودک آزاری‌هاست.

آموزش خودمراقبتی به کودکان مستلزم ارائه اطلاعات به‌هنگام به آنهاست
رئیس انجمن مددکاری ایران در ادامه با تاکید بر آنکه باید به کودکان آموزش دهیم که چگونه از خود مراقبت کنند اظهار کرد: آموزش خودمراقبتی به کودکان مستلزم ارائه اطلاعات به‌هنگام به آنان است. برای مثال باید به کودکان در خصوص محافظت از اعضای بدنشان و یا تعرض، در هر دو جنسیت (دختر و پسر) آموزش‌های لازم را ارائه کنیم.

چلک ادامه داد: متاسفانه ارائه آموزش خودمراقبتی در کشور تابو است، این در حالیست که باید بدانیم آموزش چنین مسائلی صرفا و لزوما به معنای ترویج ارتباط جنسی نیست. وی با انتقاد از عدم ارائه آموزشهای مذکور تاکید کرد: نتیجه وجود موانع، برخی تابوها وعدم ارائه آموزش‌های به هنگام را امروز می‌بینیم.

رئیس انجمن مددکاری ایران با بیان آنکه حادثه قتل آتنا توسط یکی از نزدیکان مورد اعتماد خانواده وی صورت گرفت که این مسئله نیاز به بررسی دارد، افزود: بسیاری از خانواده‌ها در برابر تعرض جنسی کودکان خود به خاطر حفظ آبرو سکوت می‌کنند در حالیکه با ارائه آموزش‌های لازم و فرهنگسازی‌های صحیح بر روی این مسائل سرپوش گذاشته نخواهد شد.

لزوم ارائه آموزش‌های کافی در خصوص انواع کودک آزاریها به والدین و مربیان

چلک در ادامه با تاکید بر آنکه باید به والدین، مربیان و سایر کسانیکه با کودکان سر و کار دارند نیز ، آموزش‌های کافی و لازم در خصوص انواع کودک آزاری و مراقبت‌های اجتماعی ارائه شود ادامه داد: باید منابع اجتماعی به افراد معرفی شود. این در حالیست که در حال حاضر در بسیاری از مواقع این منابع اجتماعی در دسترس افراد نیستند و افراد چگونگی مراقبت جنسی از خود را نمی‌دانند.

وی در ادامه ضمن اشاره به آنکه پارس آباد استان اردبیل که محل زندگی این کودک بوده است شهر بسیار کوچکی است گفت: ما می‌بینیم که حتی در یک شهر کوچک هم نظارت، کنترل اجتماعی و مسئولیت اجتماعی وجود ندارد، تا جایی که خانواده این کودک پنج تا شش ساعت پس از این حادثه نمی‌دانستند که فرزندشان کجاست و این ساعات همان زمان طلایی آسیب به کودک بوده است.

رئیس انجمن مددکاری ایران ادامه داد: حادثه تلخ مرگ آتنا فرصتی است که یک بار دیگر بر ارائه آموزش‌های خود مراقبتی در کشور تاکید کنیم. چلک همچنین با اشاره به آنکه فرد متعرض به آتنا متاهل بوده است گفت: در این پرونده می‌بینیم که فرد متعرض به این کودک متاهل بوده اما باز هم به روابط فرازناشویی گرایش داشته است به این ترتیب عدم رضایت زناشویی عواقب جدی به دنبال دارد.

جای خالی مراقبت‌های اجتماعی پس از آزادی مجرمان از زندان
وی همچنین بر مسئله «مجرمان تحت رصد» نیز تاکید کرد و افزود: در این پرونده می‌بینیم که فرد متجاوز سابقه دار بوده است. این در حالیست که مراقبت‌های اجتماعی پس از زندان و آزادی فرد مجرم با توجه به نوع جرم و مجازات وی در کشور وجود ندارد.

رئیس انجمن مددکاری ایران در ادامه عنوان کرد: از سال ۷۸ ایده‌ای مبنی بر وجود پرونده اجتماعی برای تمامی آحاد جامعه دارم و معتقدم در حوزه اجتماعی همچون حوزه سلامت افراد نیاز به پرونده اجتماعی دارند تا بتوانیم اطلاعات صحیح از وضعیت آنها داشته باشیم.

چلک ادامه داد: در تمامی کشورهای دنیا افراد پس از خروج از زندان با توجه به جرم خود هر چند وقت یک بار خود را معرفی می‌کنند که نیاز است این روند در کشور نیز اجرایی شود، زیرا معتقدم باید بازتوانی و بازگشت افراد مجرم به جامعه گام به گام صورت بگیرد و نباید به یکباره آنها را رها کنیم.

ارائه جزییات حوادث آزارهای جنسی صلاح نیست و موجب هراس در جامعه می‌شود
وی در ادامه با بیان آنکه طرح مسائلی همچون حادثه آتنا با جزئیات دقیق موجب هراس اجتماعی می‌شود گفت: نباید با ارائه جزئیات چنین حوادثی هراس اجتماعی در کشور ایجاد کنیم و رسانه‌ها باید به بهانه وقوع اتفاقات اینچنینی فرهنگ سازی در جهت افزایش خودمراقبتی‌ها به منظور جلوگیری از وقوع چنین حوادثی را در دستور کار خود قرار دهند. این در حالیست که ارائه جزئیات در چنین مواردی کمک کننده نیست.

رئیس انجمن مددکاری ایران با بیان آنکه رسانه‌ها به تنهایی در حوزه مسائل اجتماعی نمی‌توانند موثر عمل کنند اما فعالیت آنها بسیار تاثیرگذار است عنوان کرد: وقتی رسانه‌ها در قالب رسانه‌های زرد چنین موضوعاتی را با جزئیات مطرح می‌کنند باید بدانند که این رویکرد به صلاح جامعه نیست و یک هراس اجتماعی ایجاد می‌کند.

چلک ادامه داد: به دنبال رسانه‌ای شدن حادثه آتنا شاهد جریحه دار شدن عواطف عمومی بودیم که البته ابراز احساسات نباید با خشم و رفتارهای خشونت آمیز همراه شود به طوریکه شاهد بودیم برخی از افراد به خانه فرد متجاوز و خانواده وی حمله کرده بودند.

وی افزود: به هر حال باید بپذیریم که آن فرد دارای فرزند و همسر و مادر است و آنها گناهی ندارند و نباید با چنین رفتارهایی احساس شرمندگی را در آنها افزایش دهیم تا جایی که آنها دیگر نتوانند در آن شهر زندگی کنند. باید اجازه دهیم قانون و قانونگذار در این حوزه تصمیم گیری کنند. البته قانونگذار نیز باید با سرعت و شفافیت و با توجه به اقتضای پرونده در این زمینه تصمیم بگیرد.

چلک ضمن تاکید بر اینکه باید تابوهای آموزش سلامت و بلوغ جنسی در جامعه شکسته شود گفت: با نگفتن و پنهان کردن و عدم ارائه اطلاعات به افراد نمی‌توانیم در جامعه سلامت جنسی داشته باشیم.

چند کودک را در اتاقی در بسته تنها نگذاریم
دستگاه‌هایی که می‌توانند خودمراقبتی را آموزش دهند

وی در ادامه به برخی رویکردهای تربیتی اشتباه از سوی خانواده‌ها اشاره کرد و گفت: در حال حاضر شاهد آن هستیم که چنانچه چند کودک در خانه‌ای در حال بازی کردن باشند خانواده‌ها آنها را در یک اتاق گذاشته و در را بر روی آنها می‌بندند در حالیکه منطق تربیت صحیح این نیست بلکه خانواده باید اجازه دهد کودکان در محیطی باز فعالیت کنند و سر و صداهای آنها را نیز تحمل کنند و هر چند یکبار نیز به محل بازی آنها سر بزنند.

رئیس انجمن مددکاری ایران با تاکید بر آنکه باید مراقبت از اعضای بدن را به کودکان خود آموزش دهیم اظهار کرد: باید به کودکان در این زمینه آموزش داده شود و به آنها گفته شود که چه کسی و در چه شرایطی می‌تواند حریم ممنوعه آنها را ببیند یا لمس کند.

چلک ادامه داد: باید فضای امنی را برای کودک ایجاد کنیم تا اگر توسط یکی از نزدیکان مورد آزار جنسی قرار گرفت به راحتی مسئله را به والدین خود اطلاع دهد. در راستای کاهش آسیب‌های اینچنینی بهزیستی، آموزش و پرورش، سازمان تبلیغات اسلامی، صدا و سیما و رسانه‌ها نیز می‌توانند بسیار موثر عمل کرده و در ارائه آموزش‌های خود مراقبتی فعالیت کنند.

رئیس انجمن مددکاری ایران همچنین در خصوص آنکه برخی حجاب نامناسب آتنا را علت بروز چنین حادثه‌ای می‌دانند گفت: کودکان کمتر از شش سال کودکان غیر ممیزه هستند و با طرح مسائلی مبنی بر آنکه عدم رعایت حجاب از سوی این کودک باعث وقوع چنین حادثه‌ای شده است موافق نیستم، زیرا معتقدم باید نوع نگاهمان را در این حوزه تغییر دهیم و بپذیریم فرد متجاوز به آتنا اختلال روانی داشته و سابقه دار نیز بوده است.

منبع: بهارنیوز

رئیس پلیس مرکز کنترل ترافیک راه‌های کشور از ترافیک نیمه سنگین در آزاد راه کرج-قزوین و کرج-تهران خبر داد.

به گزارش مهر سرهنگ نادر رحمانی گفت: بر اساس آخرین گزارش‌های دریافتی از مرکز کنترل ترافیک راه‌های کشور هم اکنون در باند جنوبی آزادراه کرج – قزوین از پایانه شهید کلانتری تا پل فردیس و باند جنوبی آزادراه کرج- تهران از پل فردیس تا پل گرمدره ترافیک نیمه سنگین و در غرب استان تهران محور اندیشه- تهران ترافیک پرحجم گزارش شده است.

وی در ادامه افزود: در سایر جاده‌ها و محورهای مواصلاتی کشور وضعیت ترافیکی عادی و روان است.

سرهنگ رحمانی با بیان اینکه  در محور کرج- چالوس در ارتفاعات کندوان بارش پراکنده باران گزارش شده است، گفت: در سایر راه‌ها و محورهای مواصلاتی کشور وضعیت جوی  آرام است.

منبع: الف

این قصه پر غصه روایت زندگی آتناهاست. دختر بچه‌های پاک و معصومی که هنوز دلبسته عروسک بازی هستند اما در تلخی ناتمام این زندگی، قربانی هوی و هوس مردانی می شوند که …

داستان آتنای هفت ساله را همه شنیده اند. دختر بچه ای که برای آب خوردن به مغازه ای رفت که صاحبش رسم مهربانی و انسانیت را  از یاد برده بود و … هنوز داغ آتنای پارس آبادی سرد نشده که خبر آزار و اذیت جنسی دخترکی هفت ساله در استان البرز سرزبان ها افتاده. دختری به نام کیمیا که از طرف ناپدری مورد تجاوز قرار گرفت تا این روزها روی تخت بیمارستان روزگار بگذراند.

آدرس روی کاغذ را نگاه می کنم. طبقه دوم. بخش کودکان. اتاق ۱۰۳٫ در اتاق باز است و مددکاری  که کارهای درمانی کیمیا را انجام می دهد کنار تختش نشسته است. عروسکی سفید رنگ گوشه تخت افتاده و دختری  که نامش کیمیاست آرام و بیصدا  کنار عرسک خوابیده. انگار نه انگار که دختری هفت ساله است و پر از انرژی. همسالانش یک جا بند نمی شوند اما  کیمیا  نه تنها حرف نمی زند و بازی نمی کند بلکه با عروسک  سفید رنگش هم قهر کرده.

کنارش می نشینم. ملحفه عروسکی اش را روی صورتش می کشد و می گوید با همه قهرم… مدد کارش  با دیدن این حرکت به کیمیا می گوید: سعی کن بخوابی عزیزم. ما چند دقیقه بعد برمی گردیم. اتاق خلوت و آرام کیمیا را ترک می کنیم تا  برای چند لحظه پای صحبت و درددل مددکار کیمیا بنشینیم و جویای حال دختر ۷ ساله ای باشیم. دختری  که این روزها لبخندش هم درد می کند.

کیمیا ٧ ساله  به همراه مادر و مادربزرگش در کرج زندگی می کرد، پس از سلب حضانت  او از پدر واقعی ( به دلیل اعتیاد شدید ، عدم حمایت مالی و عاطفی فرزند و همسر ، آزار و اذیت جسمی و ضرب و شتم کیمیا و مادرش و…)  حضانت کودک به مادرش داده شده و پدر و مادر از هم جدا می شوند.

رقیه موسوی مددکار موسسه خیریه مهرآفرین می گوید : پس از گذشت حدود یک سال، مادر کیمیا، برای تأمین مخارج و دیگر حمایت ها  با مردی ازدواج  کرد که ۵ سال از او کوچکتر بود.

موسوی می افزاید : طبق بررسی های صورت گرفته مشخص شد بابک علاوه بر مصرف  مواد مخدر( شیشه )، دارای افکار عجیب و توهمات خاص  است. مادر کیمیا  زمانی متوجه این رفتارها می شود که با بابک ازدواج کرده بود.

وی در این خصوص توضیح می دهد: پس از اینکه مددجو(مادر کیمیا) با همسرش عقد موقت ( صیغه) می کند متوجه رفتارهای عجیبی از سوی بابک می شود. یکی از این رفتارهای عجیب قرص خوابی است که هر شب  به مادر کیمیا می داد؛ به این بهانه که خوابی آرامتر داشته باشد.

موسوی می‌افزاید: پدر ناتنی بارها( طبق گفته کیمیا ٧٠ بار ) به  وی تجاوز کرده است. مادر از این تجاوزها بی اطلاع بوده و درخواست دارد، به قاضی بگوییم او(مادر کیمیا) بی گناه است.

وی ادامه می دهد: از آنجا که خواب مادر کیمیا سنگین بوده و قرص خواب هم می خورده، بابک از این خواب سنگین و مداوم سوء استفاده میکرده و  به آزار دختر هفت ساله می‌پرداخته است.

چند دقیقه بعد به اتاق باز می گردیم. کیمیا هنوز علاقه‌ای به صحبت کردن ندارد اما وقتی مددکار با او صحبت می کند عروسکش را در آغوش می کرد و با زبان کودکانه شروع به تعریف ماجرایی می کند که بارها وبارها تکرار شده است.

دخترک معصوم به راحتی در مورد نحوه‌ی ارتباط ناپدری با خود توضیح می‌دهد و این نشان از تکرار این اتفاق و پذیرش اجباری ( به دلیل ترس از تنبیه  فیزیکی به وسیله شلنگ) است.

به گزارش فارس، مادر نیز از زندانی شدن در خانه توسط همسر ، مورد ضرب و شتم قرار دادن به وسیله ی شلنگ ، اجبار به استفاده از قرص‌های محرک و خواب آور خود و دخترش صحبت میکند.

ناپدری متجاوز پس از بازداشت و زندانی شدن اعتراف  کرده که شیطان پرست بوده و به دختربچه ها علاقه داشته و به خاطر کیمیا با  مادرش ازدواج کرده است.

طبق گفته مددکار کیمیا ، مادر کیمیا که دچار مشکل عصبی شدیدی شده تحت درمان قرار گرفته و کیمیا به بهزیستی سپرده خواهد شد.

وی می افزاید : بی اطلاعی و نداشتن آگاهی از سوی مادر جهت مراقبت از کودک و ندادن آموزش به کودک در مواقع آزار جنسی از علل بروز این اتفاق ناگوار است .

کیمیا را با تمام دردها و تلخی هایی که بر روح و جسمش وارد شده ترک می کنیم. کیمیایی که برای التیام زخم هایش به زمان نیاز دارد. آن هم نه یک سال و دو سال . بلکه چند سال. شاید پس از این زمان طولانی اندکی از دردهایش التیام پیدا کند. شاید..

منبع: الف

روزنامه ایران نوشت: آزمون استخدامی آموزش و پرورش شهریور ماه امسال برگزار می‌شود. در دفترچه استخدامی آموزش و پرورش سلامت جسمانی، روانی و توانایی حسن انجام وظایف محوله برای استخدام، ضروری عنوان شده است.

حالا بد نیست شرایط دقیق ذکر شده برای استخدام را بدانید. نه شرط تحصیلی و توانایی و دانش که شروطی برای سلامت. شرایطی که خیلی از آدمها را برای استخدام و کاریابی در سیستم آموزشی کشور از اساس محروم می‌کند.

یک معلم معلول: حق التدریسی که بودم، کسی با معلولیتم مشکل نداشت اما وقتی قرار شد رسمی شوم، یک سری آزمایش‌ها گرفتند و گفتند تو نمی‌توانی تدریس کنی.۱۲ سال پیش بود. گفتم من ۵ سال معلمی کرده‌ام. اگر هم سختی کشیده‌ام برای خودم بوده، از کلاسم کم نگذاشتم و بازده کلاسم همیشه بالا بوده. گفتند نمی‌شود. ما ۴ نفر بودیم؛ دو خانم و دو آقا. هر چهارنفرمان عصا داشتیم. گفتند شرایط کلاس رفتن ندارید. ما چهار نفر شدیم کتابدار، دفتر دار… الان هم مربی پرورشی هستم.

دکتر حسین نحوی‌نژاد، معاون توانبخشی سازمان بهزیستی کشور: ما به معاونت سازمان سنجش و معاون ادارای و استخدامی ریاست جمهوری نامه نوشتیم و اساس این گزینش را مشکل‌دار اعلام کردیم. ما نگرانیم که دوباره تبعیض‌های سازمان یافته، نمونه آنچه در دولت نهم و دهم اتفاق افتاد، رخ دهد و معلولان از سیستم آموزشی کشور حذف شوند. در برخی سطوح تصمیم‌گیری و دستور العمل‌های داخلی سازمان‌ها برای استخدام چنان شرایطی گذاشته شده که گویی قصد استخدام کماندو را دارند.

«وقتی شرایط آزمون استخدامی آموزش و پرورش را می‌خوانی با خودت می‌گویی نکند دارند تکاور و کماندو استخدام می‌کنند، نه معلم. آیا مسئولان نمی‌دانند که با این شرط‌ها تعداد زیادی از کسانی را که با نقص مادرزادی به دنیا آمده‌اند یا هر مشکل جسمانی دیگری دارند از بازار کار خارج می‌کنند و به انزوا و خانه نشینی می‌کشانند.» این عقیده محسن ۲۸ ساله است. او با نوعی نقص مادرزادی در پاهایش به دنیا آمده. از کودکی با کمک عصا راه رفته و به قول خودش هیچ وقت در پیشبرد کارهایش از کسی کمک نگرفته. او این روزها در به در دنبال کار می‌گردد. امسال قصد داشت با تحصیلاتش در مقطع کارشناسی جامعه شناسی، در آزمون استخدامی آموزش و پرورش شرکت کند اما وقتی شرایط را خواند، فهمید هرگز امکان کار در آموزش و پرورش را نخواهد داشت.

آزمون استخدامی آموزش و پرورش شهریور ماه امسال برگزار می‌شود. در دفترچه استخدامی آموزش و پرورش سلامت جسمانی، روانی و توانایی حسن انجام وظایف محوله برای استخدام، ضروری عنوان شده. حالا بد نیست شرایط دقیق ذکر شده برای استخدام را بدانید. نه شرط تحصیلی و توانایی و دانش که شروطی برای سلامت. شرایطی که خیلی از آدم‌ها را برای استخدام و کاریابی در سیستم آموزشی کشور از اساس محروم می‌کند.

قد و وزن مناسب در بند اول شرایط استخدامی ذکر شده. بیماری‌های پوست و مو، سر و صورت، قلب و عروق و حتی بیماری‌های غدد مثل دیابت و… هم ازعوامل بازدارنده استخدام در آموزش و پرورش عنوان شده‌اند. همان‌گونه که بیماری اندام‌ها، استخوان‌ها و مفاصل. نابینایان و ناشنوایان هم که به طور کل از چرخه استخدام کنار گذاشته شده‌اند و این یعنی اینکه آنها حتی نمی‌توانند در مدارس استثنایی هم مشغول به کار شوند، چراکه این موضوع آزمون گزینش معلمان در همه مدارس را شامل می‌شود.

فرشته و حسین دو معلم موفق

فرشته امرایی، ۴۶ ساله، مربی پرورشی یک مدرسه در کرج، دچار معلولیت در پا به دلیل فلج اطفال است. چند سال پیش به خاطر معلولیتش از تدریس محروم و به کارهای دفتری فرستاده شد. خودش می‌گوید:«حق التدریسی که بودم، کسی با معلولیتم مشکل نداشت اما وقتی قرار شد رسمی شوم، یک سری آزمایش‌ها گرفتند و گفتند تو نمی‌توانی تدریس کنی.۱۲ سال پیش بود. گفتم من ۵ سال معلمی کرده‌ام. اگر هم سختی کشیده‌ام برای خودم بوده، از کلاسم کم نگذاشتم و بازده کلاسم همیشه بالا بوده. گفتند نمی‌شود. ما ۴ نفر بودیم؛ دو خانم و دو آقا. هر چهارنفرمان عصا داشتیم. گفتند شرایط کلاس رفتن ندارید. ما چهار نفر شدیم کتابدار، دفتردار… الان هم مربی پرورشی هستم. از همدان که انتقال گرفتم و آمدم کرج، گفتند حالا می‌توانی معلم ادبیات هم بشوی. یعنی از یک شهر به شهر دیگر هم قوانین فرق دارد.»

فرشته بارها تأکید می‌کند: «در فضای خانه نگذاشتند هیچ وقت معلولیت رویم تأثیر بگذارد. کاش در جامعه هم همین طور باشد. همان آقایی که به ما گفت شما نباید تدریس کنید، چند بار گفت این قانون را گذاشته‌اند، اما من از روی شما شرمنده‌ام چون می‌بینم درست مثل بقیه هستید. آن روزها حقوق معلم‌ها بالاتر بود، درست برعکس الان که کارهای اجرایی حقوق بیشتری دارد. اوایل تدریس از نظر احساسی برایم واقعاً سخت بود. این روزها که استاد دانشگاه نابینا و روی ویلچر هم داریم. خدا که یک ناتوانی می‌دهد درعوضش هزار توانایی دیگر هم می‌دهد. معلول‌ها باید در جامعه باشند تا ثابت کنند توانا هستند. اوایل که به یک مدرسه جدید می‌رفتم مدیر با تعجب نگاهم می‌کرد؛ یک جوری با ترس که یعنی این هم می‌تواند از پس کارها بربیاید؟ یک مدت که از کلاس‌ها می‌گذشت می‌گفتند بیا چند کلاس دیگر هم بگیر. یعنی باورم می‌کردند.»

حسین فرآذر، معلم ناشنوا با ۱۰ سال سابقه کار، فوق لیسانس مهندسی برق دارد و مدرس برق در ساختمان هنرآموز از مدارس استثنایی کشور است. او شرایط آزمون استخدامی آموزش و پرورش را خبر بدی برای همه معلولان می‌داند: «اگر این قانون اجرا شود، ناشنواها به‌کل کنار گذاشته می‌شوند. چون در دفترچه هم آمده که معلم باید حتی صدای نجوا را هم بشنود. برای کمک به پیشرفت و بهبود یادگیری دانش‌آموزان ناشنوا، لازم است از معلم‌های ناشنوا برای تدریس استفاده شود تا تبادل اطلاعات داشته باشند. این شرط‌ها واقعاً غیرکارشناسی است و در آینده به بچه‌های معلول در مدارس استثنایی هم ضربه بزرگی می‌زند. متأسفانه تعداد معلمان مدارس استثنایی مدام در حال کاهش است و اگر الان هم از پذیرش معلولان خودداری کنند، شرایط بدتر خواهد شد.»

بزرگ‌ترین آرزوی این معلم ناشنوا پیشرفت دانش‌آموزان معلول است. او بارها تأکید می‌کند که کارایی معلمان معلول گاهی بسیار بیشتر از معلمان دیگر است: «با فرض اینکه دیگر هیچ معلم معلولی در مدارس استثنایی نباشد، روز به روز وضعیت سیستم آموزش استثنایی هم بدتر می‌شود، چراکه معلمان معلول با شرایط این دانش‌آموزان آشناترند وشرایط و مشکلات آنها را بیشتر درک می‌کنند.»

بیکاری معلولان سه برابر دیگر افراد جامعه

راستی چقدر درباره مسائل و مشکلات معلولان می‌دانید؟ اصلاً چقدر آنها را می‌شناسید؟ راستی اگر یک معلم نابینا یا روی ویلچر داشتید یا معلمی که با چوبدستی راه می‌رفت، وضعیت جسمی و توانایی‌های ذهنی آنها برایتان ملموس‌تر نبود؟

هاله عظیمی، کارشناس حقوق معلولان در گفت‌و‌گو با ما به همین موارد اشاره می‌کند و ابعاد مختلف چنین تصمیمی را بررسی می‌کند: «این محدودیت آموزش و پرورش چند نتیجه منفی دارد؛ اول آنکه جامعه را از استعدادهای افراد معلول محروم می‌کند، چراکه معلولان ۱۵ درصد افراد جامعه را تشکیل می‌دهند. ضمن اینکه کودکان در مواجهه با معلولان مسائلی را می‌آموزند که ممکن است تا پایان عمرشان از آنها بی‌خبر بمانند، مثلاً تصور کنید کودکی در دوره ابتدایی یک معلم نابینا داشته باشد، او چقدر بیشتر با مسائل این افراد آشنا می‌شود؟ محرومیت از اشتغال هم از دیگر نتایج این تصمیم است. اکنون آمار بیکاری معلولان سه برابر دیگر افراد جامعه است و معلمی یکی از مشاغلی است که افراد معلول می‌توانند در آن موفق باشند اما با این تصمیم آنها از یک فرصت شغلی محروم می‌شوند. ما نمی‌دانیم باید کدام شعار مسئولان سازمان بهزیستی و وزارت رفاه را باور کنیم؛ اینکه می‌گویند ما می‌خواهیم برای معلولان اشتغال ایجاد کنیم یا این اقدامات را؟ انتقاد ما به مسئولان سازمان بهزیستی است، اینکه چرا اجازه چنین اقداماتی را می‌دهند و پیگیر نیستند.»

به گفته او، این شرایط با کنوانسیون حقوق معلولان و تعهدات دولت هم مغایرت دارد، چراکه طبق ماده ۲۷ کنوانسیون حقوق معلولان، آنها حق دارند به صورت برابر و بدون تبعیض با سایران از اشتغال برخوردار شوند.

او تأکید می‌کند: «شرایط فعلی آزمون استخدامی تبعیض‌آمیز است، چراکه این دولت و اعضای جامعه‌اند که باید سختی‌های کار و اشتغال افراد معلول را برطرف کنند نه آنکه با حذف آنها از جامعه صورت مسأله را پاک کنند. اگر قد کسی کوتاه است یا نابیناست مشکل او نیست و وظیفه دولت و جامعه است که پذیرای معلولیتش شود و شرایط را برای او آماده و فراهم کند.»

مخالفت بهزیستی با نحوه گزینش آموزش و پرورش

دکتر حسین نحوی‌نژاد، معاون توانبخشی سازمان بهزیستی کشور هم در گفت‌و‌گو با ما در این باره اعلام می‌کند: «ما به معاونت سازمان سنجش و معاون اداری و استخدامی ریاست جمهوری نامه نوشتیم و اساس این گزینش را مشکل‌دار اعلام کردیم. وزارت آموزش و پرورش هرگز درباره این شرایط با ما مشورت نکرده و با ما هیچ تعاملی نداشته است. ما نگرانیم که دوباره تبعیض‌های سازمان یافته، نمونه آنچه در دولت نهم و دهم اتفاق افتاد، رخ دهد و معلولان از سیستم آموزشی کشور حذف شوند. در برخی سطوح تصمیم‌گیری و دستورالعمل‌های داخلی سازمان‌ها برای استخدام چنان شرایطی گذاشته شده که گویی قصد استخدام کماندو را دارند. همه مسئولان باید به یاد داشته باشند ایران به کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت پیوسته و طبق این کنوانسیون معلولیت جزو تنوع‌های بشری پذیرفته شده و همان‌طور که ما تفاوت‌های افراد را در قد، وزن و رنگ چهره، پذیرفته‌ایم باید افراد دارای معلولیت را هم بپذیریم. بسیاری از افراد هنگام تولد با نقص مادرزادی به‌ دنیا می‌آیند و وظیفه جامعه است که شرایط زندگی را برای آنها فراهم کند نه اینکه آنها را از جامعه حذف کند.»

اما در عین حال تماس‌های ما با معاونت اداری آموزش و پرورش در این باره به نتیجه نرسید و آنها اعلام کردند باید با سازمان اداری – استخدامی کشور صحبت کنید. همچنین یکی از کارشناسان آموزش و پرورش در پاسخ به سؤال ما می‌گوید سازمان بهزیستی موظف است این بندهایی را که شما از آن نام می‌برید اصلاح کند. این قانون، سالیان سال اجرا شده و هیچ وقت سازمان بهزیستی اعتراضش را به ما اعلام نکرده، حالا معترض شده‌اند.

نحوی نژاد اما بهترین سن برای آشنایی افراد جامعه با معلولان را سنین کودکی و دبستان می‌داند: «در همین سنین می‌توان «معلول‌دوستی» را به افراد آموزش داد و به عادی‌سازی زندگی همه افراد جامعه در کنار یکدیگر کمک کرد نه اینکه با چنین تصمیم گیری‌های غلطی به ترس و ناآشنایی افراد جامعه نسبت به مسائل و حقوق معلولان دامن زد. ما با جلسات متعدد با
ان. جی.اوهای این حوزه سعی می‌کنیم آگاهی را در این‌باره بیشتر کنیم و از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی برای هدفمند کردن مطالبات و طرح مسائل و اعتراض به چنین تصمیم‌هایی استفاده کنیم.»

منبع: الف

رئیس سازمان نهضت سواد آموزی از رشد ٢.٨۵ درصدی باسوادی در کشور خبر داد و گفت: همچنان ٢ میلیون و ٧٠٠ هزار بیسواد کمتر از ۵٠ سال داریم.

به گزارش فارس، علی باقرزاده رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در جریان امضای تفاهم نامه همکاری با موسسه علمی آموزشی رزمندگان اظهار داشت: سی و یکمین تفاهم نامه امضا شد و برای ریشه کنی بیسوادی با همکاری موسسه علمی و آموزشی رزمندگان همکاری مشترک را دنبال خواهیم کرد.

وی افزود: با تلاش هایی که در سال گذشته انجام شد و بر اساس سرشماری سال ٩۵ شتال نسبتا قابل قبولی برای باسوادی مشهود است.

باقرزاده تصریح کرد: در سال‌های ٩١ تا ٩۵ موفق شدیم یک میلیون و ١١٣ هزار و ٧٠٠ نفر از تعداد بیسوادان ١٠ تا ۴٩ سال کشور کم کردیم. یک میلیون و ۴٨٠ هزار نفر هم از تمام گروه های سنی بیسواد کم شد.

منبع: الف