بایگانی ماه : جولای, 2017

در اروپای غربی، حدود ۳ درصد جمعیت مبتلا به پسوریازیس هستند. این میزان در افرادی که اصلیت شرقی یا آفریقای غربی دارند، کمتر و در مردان بومی قاره آمریکا نادر است.
علت پسوریازیس چیست؟
این احتمال وجود دارد که پسوریازیس فقط در فردی به وجود بیاید که زمینه ژنتیکی مناسب داشته باشد. به طور کلی زمانی که پسوریازیس در اوایل زندگی ظاهر می شود، بیشتر زمینه مشخص خانوادگی مطرح می شود تا زمانی که دیرتر و در دهه ۵۰ یا ۶۰ شروع شود. پسوریازیس به علت اشکال در یک ژن نیست بلکه ژن های متعددی شاید تا ۱۵ ژن در این رابطه شناسایی شده است. از سویی دیگر، فقط به دلیل ناهنجاری های ژنتیکی ایجاد نمی شود. این موضوع به بهترین صورت در دوقلوهای همسان مشخص می شود، یعنی زمانی که یکی از دو قلوها به بیماری مبتلاست، بروز بیماری در قل دیگر ۷۰ درصد است در حالی که در صورت مطرح بودن زمینه ژنتیک انتظار می رفت این میزان ۱۰۰ درصد باشد.
قوی ترین همراهی با HLA – CW6 وجود دارد، البته خود این ژن، ژن پسوریازیس نیست. بعضی از ژن های ئیگر که با HLA ارتباطی ندارند و تعیین کننده سیتوکاین های پیش التهابی هستند نیز اهمیت دارند. احتمال دارد که این عدم قطعیت در مورد ژن های دخیل در بیماری، توجیه کننده اشکال مختلف تظاهرات این بیماری باشد.
در صورت وجود سابقه خانوادگی، خطر آن برای کودکان چقدر است؟
در صورتی که یکی از والدین مبتلا به پسوریازیس باشد، به طور تخمینی ۱۰ درصد احتمال دارد که کودک دچار بیماری شود. در صورتی که هر دو والد مبتلا باشند، این میزان تا ۵۰ درصد افزایش می یابد.
محرک های ظهور پسوریازیس چیست؟
در بعضی مواقع با یک یا چند مورد از موارد زیر، پسوریازیس نمایان می شود:
آسیب به پوست – مانند یک زخم – به صورت تصادفی یا در اثر جراحی
عفونت، خصوصا گلودردی که با باکتری استرپتوکوک پیوژن گروه A ایجاد شود.
داروها مانند لیتیوم و بعضی ضد مالاریاها
الکل و مصرف سیگار
آشفتگی احساسی
گاهی اوقات نور خورشید می تواند باعث ایجاد با تشدید تظاهرات پسوریازیس شود.
عفونت HIV
منبع: مه شو

تفاوت تظاهرات پسوریازیس از فردی تا فرد دیگر، در نواحی مختلف بدن و در یک فرد در طول زمان گیج کننده است. تظاهرات اصلی به شرح زیر است:
پسوریازیس پلاکی
در این نوع شایع، ضایعات کاملا شکل یافته، به صورت قرمز، برجسته، با حدود کاملا مشخص از پوست سالم اطراف و با پوسته های سفید در سطح آن، دیده می شود. خارش ممکن است وجود داشته باشد. پلاک ها عموما بر روی یا نزدیک آرنج ها، زانوها و قسمت تحتانی پشت ایجاد می شوند. در پوست سر، که محل شایعی است، وجود مو معمولا باعث ایجاد پوسته قابل توجه می شود که می تواند باعث شود پسوریازیس به صورت برجسته احساس شود. خاراندن سطحی باعث می شود که مقدار پوسته های قابل مشاهده افزایش یابد.
پسوریازیس سطوح فلکسور
در چین های بدن مانند زیر بغل، کشاله ران، ناحیه تناسلی و نزدیک مقعد، پسوریازیس بیشتر به صورت قرمز و براق دیده می شود و بدون پوسته ریزی است. این به علت انسدادی است که مانع خشک شدن می شود. ممکن است شقاق نیز ایجاد شود.
پسوریازیس قطره ای
گوتیت، واژه لاتین به معنای قطره باران، نوعی پسوریازیس است که شروع ناگهانی، ضایعات متعدد کوچک، قرمز رنگ و همراه با پوسته ریزی دارد و توزیع آن معمولا منتشر است. پسوریازیس گوتیت معمولا در بچه ها و نوجوانان اتفاق می افتد که در اکثر موارد قبل از آن گلو درد یا التهاب لوزه استرپتوکوکی وجود داشته است. این مشکل بیمار می تواند در طول چند هفته یا ماه به طور خود به خودی بهبود یابد.
کف دست و پاها
پسوریازیسی که به این سطوح محدود شده باشد، معمولا لایه خارجی بسیار ضخیمی دارد، ممکن است کمتر قرمز باشد و نمای برجسته آن ترک خوردن است. تشخیص آن بدون وجود پسوریازیس در سایر نواحی بدن می تواند بسیار دشوار باشد، زیرا لبه های آن حدود مشخصی ندارند.
پوست سر
این منطقه به وفور درگیر می شود و مثل سایر نواحی پوست، با نواحی پوسته ریزی دار در زمینه ای از پوست طبیعی، مشخص می شود. پوسته می تواند تا حد برجسته بودن، زیاد باشد به طوری که در لمس واضح است. پسوریازیس در محدوده پوست سر شایع است و از دست دادن موی سر به ندرت دیده می شود.
منبع: مه شو

علاوه بر پسوریازیس، بعضی از بیماران از مشکل فراتری به شکل آرتریت مخصوص پسوریازیس، رنج می برند که به آن آرتروپاتی پسوریازیسی گفته می شود. شاید این حالت بیش از آنچه قبلا تصور می شد شیوع داشته باشد زیرا در یک مطالعه رادیوگرافی نشان داده شد که در ۵۰ درصد از یک گروه بیماران پسوریازیسی تغییرات مفصلی ویژه ای وجود داشت.
اکثر این افراد در زمان مطالعه بدون علامت بودند لذا، شیوع واقعی ممکن است نزدیک به ۱۵ درصد باشد.
آیا انواع مختلفی از آرتریت مربوط به پسوریازیس وجود دارد؟
آرتروپاتی پسوریازیسی را می توان به ۵ نوع مختلف طبقه بندی کرد، لذا پاسخ سوال بله است.
با وجودی که دانستن این طبقه بندی بسیار آسان است، بیماران واضعی با تظاهراتی مراجعه می کنند که در این طبقه بندی نمی گنجد و یا با مرور زمان تغییر می کند.
الیگوآرتریت غیر قرینه درگیری یک یا دو مفصل بزرگ به صورت یکطرفه. حدود ۷۰ درصد از موارد به این شکل مراجعه می کنند ولی بعضی به صورت پلی آرتریت قرینه در می آید.
پلی آرتریت قریبنه – هم مفاصل بزرگ و هم کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد. ۱۵ درصد از موارد ابتلا را تشکیل می دهد و افتراق بالینی آن از آرتریت روماتوئید، دشوار است. ۵۰ درصد از بیمارانی که به این شکل مبتلا هستند، سیر پیشرونده و بدون توقف بیماری را تجربه می کنند.
آرتریت مفاصل بین انگشتی تحتانی – شکل کاملا شناخته شده در دست ها و پاها، خصوصا در حضور تغییرات ناخن هاست. عموما به صورت خفیف و مزمن است و ناتوانی خاصی ایجاد نمی کند. ۵ تا ۱۰ درصد موارد را نیز شامل می شود.
اسپوندیلیت و انتزوپاتی مشابه با اسپوندیلیت انکیلوزان، به صورت ساکروایلئیت و التهاب در محل اتصال تاندون های بزرگ دیده می شود.
آرتریت موتیلان یک واژه هراس انگیز برای شدیدترین شکل آرتروپاتی پسوریازیسی است. تظاهرات آن شامل بدشکلی شدید، در رفتگی ها و از دست رفتن استخوان ناشی از استئولیز است که می تواند بسیار ناتوان کننده باشد.
آیا در آرتروپاتی پسوریازیسی، ضایعات پوستی پسوریازیسی در همان زمان آرتریت ظاهر می شوند؟
هم می تواند هم زمان باشد و هم قبل یا پس از آن ظاهر شود. عمده مردم (۶۰%) ضایعات را قبل از آرتروپاتی پیدا می کنند، ۱۵ درصد در یک زمان به هر دو مبتلا می شوند و ۲۵ درصد ابتدا دچار مشکلات مفصلی می شوند. در صورت شک به آرتروپاتی پسوریازیسی بدون ضایعات پوستی، بهتر است درباره سابقه خانوادگی سوال شود و ناخن ها نیز برای مشاهده نشانه های تایید کننده، مورد معاینه قرار گیرند.
منبع: مه شو

در اکثر بیماران می توان پسوریازیس را به طور موفقیت آمیزی درمان کرد، ولی باید تاکید کرد که هر آنچه مورد استفاده قرار بگیرد، درمان آن مرحله از بیماری است و درمان قطعی برای تمام بیماری نیست.
قبل از آغاز جزئیات درمان، ضروری است که نگرانی های بیمار در مورد بیماری را بررسی کنیم. ممکن است منشا ترس بیمار، پسوریازیس در اقوام یا دوستان و نگرانی از تبدیل شدن یا هر گونه ارتباط پسوریازیس با سرطان باشد.
چگونگی اثر پسوریازیس بر کار بیمار، فعالیت های تفریحی (بسیاری از مبتلایان به پسوریازیس، شنا کردن را کنار می گذارند و غیره) و روابط باید به دست آید.
درمان واحدی وجود ندارد که برای همه افراد بهترین باشد و معمولا درمان های مختلف برای رسیدن به بهترین نتیجه با یکدیگر ترکیب می شوند. انتخاب دارو، به نوع پسوریازیس (پلاک، گوتیت، پوسچولر، اریترودرمیک)، محل آن در بدن، میزان وسعت آن و میزان مشکلی که ایجاد کرده است بستگی دارد. بعضی مواقع، انتخاب به علت ملاحظات پزشک محدود می شود.
درمان های موضعی
می تواند در خانه برای نواحی محدود مبتلا به پسوریازیس استفاده شود و در مراکز درماتولوژی درمان هایی که برای استفاده در منزل غیر عملی است، به وسیله پرستاران انجام می شود. یک نرم کننده، به خصوص پارافین نرم سفید، می تواند پسوریازیس خفیف را بهبود بخشد و پوسته ریزی و بعضی علائم دیگر را کاهش دهد. شاید این تنها نوع درمان در پسوریازیس باشد که بسیار مورد استفاده است. این درمان می تواند راحتی بیمار را بسیار افزایش دهد و خارش و پوسته ریزی را کم کند. درمان های فعال برای پسوریازیس عبارتند از: استروئید های موضعی، آنالوگ های ویتامین D (کلسی پوتریول، تاکلسیتول و کلسی تریول)، تازاروتن (مشتق ویتامین A)، ترکیبات کول تار و دیترانل. تمام این درمان ها می توانند موثر باشند که در بهترین حالت باعث پاکسازی پسوریازیس می شود و گاهی اوقات بهبودی طولانی مدت قبل از عود پدید می آید. تمامی این ها به غیر از استروئید موضعی می توانند تحریک کننده باشند. بهتر است استروئیدها در هر زمان، برای مدت کوتاهی استفاده شوند زیرا عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست و نیاز به ترکیبات بسیار قوی تری برای دستیابی به همان مزایا به وجود می آید.
تشعشعات ماوراء بنفش – درمان با نور
گاهی درمان پسوریازیس وسیع با کرم ها و غیره دشوار و وقت گیر است. تشعشعات ماوراء بنفش درمانی، در پسوریازیس گوتیت و در بسیاری از افراد که به پلاک وسیع پسوریازیسی مبتلا هستند، می توانند موثر باشد. اکثر دپارتمان های درماتولوژی در بیمارستان ها، UVB با باند باریک ارائه می دهند. ترکیب UVA با موج بلند و مشتق گیاهی پسورالن نیز می تواند مفید باشد.
منبع: مه شو

در صورتی که بیماران نتوانند لیتیم را قطع کنند، درباره استفاده از اینوزیتول برای مقابله با عوارض جانبی آن، چه اطلاعاتی وجود دارد؟
بعضی مواقع لیتیم تنها داروی موثر در بیماران با اختلالات عاطفه دو قطبی است ولی اغلب این دارو باعث بدتر شدن پسوریازیس می شود. نقصان اینوزیتول که در طول درمان با لیتیم اتفاق می افتد، تا حدودی عوارض جانبی دارو را توجیه می کند. در یک کارآزمایی دو سویه کور با گروه کنترل و پلاسبو که به خوبی اجرا شده بود، نشان داده شد که استفاده از مکمل اینوزیتول در بیمارانی که تحت درمان لیتیم هستند باعث بهبود پسوریازیس می شود.
درمان با ماوراء بنفش تا چه میزان بی خطر است؟
هم UVB و هم PUVA در زمان تشعشع می توانند عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد کنند و PUVA نیز می تواند سرطان پوست و همچنین پیری پوست در اثر نور را در طولانی مدت ایجاد کند. با وجود این، اگر به طور مناسب استفاده شود هر دو این ها، درمان های ارزشمندی هستند، به خصوص در پسوریازیس وسیع.
اصلی ترین عارضه جانبی کوتاه مدت در UVB، سوختگی است که مشابه آفتاب سوختگی است. با باند باریک جدیدتر UVB، احتمال بروز این عارضه کمتر است. UVB با باند پهن بیش از ۷۰ سال است که مورد استفاده قرار می گیرد و در اکثر مطالعات، افزایش خطر سرطان پوست دیده نشده است به استثنای پوست ناحیه تناسلی در مردان، در مواردی که دوز بالا مورد استفاده قرار گرفت است. UVB با باند باریک هنوز به مدت کافی مورد استفاده قرار نگرفته است تا بتوان عواقب طولانی مدت آن را شناخت.
PUVA، عبارت است از ترکیب پسورالن که داروی حساس کننده به نور است با UVA که طول موج بلندتری دارد و در ۳۰ سال گذشته به کرات مورد استفاده قرار گرفته است. همانند UVB، PUVA می تواند تغییراتی مشابه با آفتاب سوختگی ایجاد کند. سایر عوارض جانبی تجربه شده در طول درمان عبارتند: از برنزه شدن، خارش و گاهی درد. در موارد استفاده خوراکی از پسوالن ممکن است تهوع ایجاد شود. امروزه PUVA به جای کاربرد مداوم، به صورت دوره ای استفاده می شود. خطرات طولانی مدت PUVA عمدتا در افرادی اتفاق می افتد که پوستشان به راحتی دچار سوختگی می شود و به آسانی برنزه نمی شود. کک و مک های تیره با شکل نامنظم و حداقل درجاتی از آنچه به آن تغییرات پیری پوست گفته می شود و پس از سال ها مواجهه با نور خورشید ایجاد می شود، در درمان های مکرر شایع است. خطر سرطان پوست، خصوصا کارسینوم سلول سنگفرشی، افزایش می یابد.
منبع: مه شو