بایگانی ماه : ژوئن, 2017

گروه سیاسی: رییس جمهور با بیان اینکه پرتاب موشک از سوی سپاه علیه داعش کاملا درست، بجا و ضروری بود گفت:‌ درحوزه امنیت ملی بحث جناح و حزب وجود ندارد و اگر تصمیم می‌گیریم به مکانی موشک بزنیم این تصمیم درحوزه امنیت ملی ما قراردارد.

 
 به گزارش ایرنا، حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی شامگاه سه شنبه در ضیافت افطار با علما و روحانیون ،‏تبیین اسلام برای نسل جوان را از یکی ضروریات امروز دانست و تاکید کرد : بار ‏مسئولیت علما و فضلای حوزوی، برای تبیین احکام خداوند، اعتقادات اسلامی و نزدیک کردن نسل ‏جوان به دین، امروز کمی از دیروز سخت تر است چرا که امروز تبیین اسلام برای نسل جوان یک ‏ضرورت است.‏ وی اضافه کرد:‌بخشی از مسائل ما اعتقادی است و از دیدگاه دین مبین اسلام، همه بحثهای اعتقادی، برهان، دلیل، ‏بینه و استدلال دارد. در این بخش اعتقادی، بحث رای مردم و آرای مردم اصلا مطرح نیست، آنجا ‏عقل، استدلال، بینه و دلیل مطرح است و به همین دلیل هم این مباحث تقلیدی نیست.‏ روحانی ادامه داد: مباحث توحید، نبوت، امامت و عدل الهی، مسائلی نیست که بخواهیم درباره ‏اینها بگوییم کسی درباره امامت امام بیاید رای بدهد. اصلا بحث رای مطرح نیست؛ بحث علمی، ‏نظری، عقلی و استدلالی است. مساله علمی ارتباطی به رای مردم ندارد.‏

رییس جمهوری اظهارداشت: رسول خدا بار نبوت و رسالت را در مکه بر عهده گرفت، اما نتوانست ‏حکومت اسلامی را در مکه تشکیل دهد. در مکه عده محدودی اطراف پیامبر بودند که همین افراد ‏محدود نیز به شدت تحت فشار بودند و حتی نماز خواندن آنها به سختی امکانپذیر بود و جمعی از آنان ‏ناچار به هجرت هم می شوند. حالا در این وضعیت آیا پیامبر می تواند بیاید بگوید چون من پیامبرم، ‏حکومت شبه جزیره باید در اختیار من باشد.

روحانی تصریح کرد: بله پیامبر اشرف مخلوقات است و از همه نظر بالاترین است، اما در عین ‏حال شرایط مکه شرایطی نیست که پیامبر بتواند در آنجا حکومت تشکیل دهد. این باعث نمی شود که ‏ولایت او کم یا زیاد شود. ولایت الهی پیامبر در همه شرایط برقرار بود، اما برای تشکیل آن حکومت ‏ظاهریه که می خواهد تولی امور در جامعه را بر عهده داشته باشد، باید صبر کند تا در مدینه شرایط ‏مهیا شود.‏

رییس جمهوری خاطرنشان کرد: خود حضرت امیرالمومنین (ع) می فرماید که تشکیل حکومت حضور ‏حاضر و وجود ناصر می خواهد. نه تنها حضور که نصرت و فداکاری هم می خواهد والا نمی شود ‏حکومت اسلامی را تشکیل داد. امام خمینی (ره) که اواخر سال ۵۷ توانست حکومت تشکیل دهد، مگر ‏همان سال ۴۲ و ۴۳ به عنوان مرجع و ولی فقیه نبود و همان ولایت را نداشت؟ اما اعمال آن و اجرای ‏یک حکومت و تشکیل حکومت تا مردم بیدار نشوند و نیایند و حضور نداشته باشند، ممکن نمی شود.‏

روحانی گفت: این در حالی است که امام خمینی (ره) وقتی هم که با پیروزی انقلاب اسلامی این ‏امکان را می یابد که حکومت تشکیل دهد، آنقدر مراعات و ملاحظه می کند که اسم حکومت چه باشد. ‏همه مردم در راهپیمایی ها شعار استقلال آزادی جمهوری اسلامی را سر می دادند و جمهوری اسلامی ‏را قبول داشتند، اما در عین حال امام گفت مردم آزادانه برای تعیین نوع حکومت و نظام، پای صندوق ‏رای بیایند.‏ رییس جمهوری اضافه کرد: اصل حکومت ما این است. امام بالاتر از اینکه چه کسی حاکم باشد، شکل ‏حکومت و شرایطش را به رای مردم می گذارد و خیلی هم با عجله این کار را می کند. امام صبر نمی ‏کند یکسال بعد این کار را انجام دهد و تازه همه امور را هم به رای مردم می گذارد.‏

وی اظهارداشت: امام(ره) در آخرین نامه ای که به جلسه بازنگری که در اردیبهشت سال ۶۸ بود، ‏راجع به رهبری می گوید من از اول معتقد بودم که برای رهبری شرط مرجعیت لازم نیست، اما ‏دوستان اصرار کردند و این در قانون اساسی آمد.‏ روحانی خاطر نشان کرد: امام در نهایت در نکاتی که در این رابطه می گوید، این مطلب را ‏عنوان می دارد که یک مجتهد عادل که اعضای خبرگانی که منتخب مردم هستند به او رأی بدهند و ‏معنای آن این است که رأی مردم پشت سر آن ولی است، به عنوان ولی منتخب مردم از طریق خبرگان ‏برگزیده خواهد شد چرا که اعضای خبرگان با آراء مستقیم مردم انتخاب می شوند.‏

رییس جمهوری با بیان اینکه مجتهد عادل بر مردم ولایت دارد، اظهار داشت: ولی فقیهی که با رأی ‏خبرگان حکومت را در دست می گیرد، پیش از این نیز بر مردم ولایت داشته، اما اگر بخواهد حکومت ‏تشکیل بدهد و بر مردم فرمانروایی کند باید بسط ید داشته باشد، چرا که بدون بسط ید نمی توان در یک ‏مملکتی با ۸۰ میلیون جمعیت حکومت را تشکیل داد و بسط ید با دعوت و خواست مردم است و باید ‏مردم را به صحنه آورد.‏ روحانی افزود: روحانیت از ابتدا این رسالت را بر دوش داشت که علاوه بر دعوت مردم آنها را ‏اقناع کند ، در اصول دین با استدلال آنها را اقناع کرده و در فروع دین هم احکام خدا را برای مردم ‏تبیین کند.‏

رییس جمهوری با بیان اینکه مگر امیر المومنین(ع) تنها در ۵ سال آخر عمر خود بر مردم امامت و ‏ولایت داشت؟ گفت: اصل ولایت الهیه و امامت حضرت علی(ع) نصب الهی و نص نبوی است، اما ‏در عین حال امیر المومنین(ع) به دلیل شرایط جامعه پس از پیامبر در جامعه حاکم نبود و نتوانست ‏آنطور که پیامبر و خودش می خواهد تولی امور را در دست بگیرد و حکومت اسلامی را ایجاد کند و ‏‏۲۵ سال طول کشید تا زمینه در جامعه آماده و مردم خواستند تا حکومت به دست امام بیفتد.‏ روحانی خاطر نشان کرد: امام حسن(ع) نیز ناچار شد، حکومتی را که به واسطه بیعت مردم ‏تشکیل شده بود ،بخاطر شرایط جامعه ادامه ندهد و سایر ائمه هدی(ع) نیز با وجود آنکه ولایت و امامت ‏داشتند نتوانستند آنطور که باید در جامعه حکومت تشکیل دهند.‏

رییس جمهوری با بیان اینکه مسأله ولایت با تشکیل حکومت دو مقوله جدا از هم است که نباید با هم خلط ‏شود، گفت: این رسالت روحانیت عزیز ماست تا برای آنکه نسل جوان و جامعه ما برای اینکه این ‏واقعیت ها را به طور کامل درک و لمس کنند، بتوانند این حقایق را برای مردم تبیین کنند.‏ روحانی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر اینکه مسایل ملی، مسأله حزبی و جناحی ‏نیست، بلکه به همه ملت تعلق دارد، افزود: منافع ملی، امنیت ملی، مصالح ملی، قانون اساسی و ‏رهبری معظم انقلاب، حزبی نیستند، حتی خود دولت هم حزبی نیست؛ ممکن است دولت از طریق یک ‏حزب بالا بیاید، اما وقتی که رأی مردم داده شد و دولت با رأی مردم حکومت را در بخش اجرا در دست ‏گرفت، همه موظف به حمایت و کمک هستند، چرا که این دولت به همه تعلق دارد.‏

رییس جمهوری با بیان اینکه در مسایل مربوط به امنیت ملی بحث جناح و حزب، وجود ندارد، خاطر ‏نشان کرد: ما اگر تصمیمی می گیریم که به یک مکانی موشک بزنیم، این تصمیمات در حوزه ‏امنیت ملی ما قرار دارد.‏
روحانی اظهار داشت: اقدامی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای آماده کردن موشک و پرتاب ‏آن به نقاطی که سران داعش در دیرالزور بودند، انجام داد تصمیم فرد یا یک رکن نظامی نیست، بلکه ‏اینگونه تصمیمات در شورای عالی امنیت ملی اتخاذ می شود و این در حالی است که شورای عالی ‏امنیت ملی بعد از حادثه تروریستی تهران در حرم امام راحل و مجلس شورای اسلامی برای پاسخ به ‏تروریست ها اختیاراتی را به نیروهای مسلح داد که بیش از این اقدام اخیر بود.‏

رییس جمهوری با تأکید بر اینکه این اقدام کاملاً درست، بجا و ضروری بود، گفت: سیاست جمهوری ‏اسلامی ایران نسبت به منطقه و مسایل جهانی تغییر نکرده است، اما اگر از یک مرکز، گروهکی ‏افرادی را اعزام کند و با پررویی می خواهد در برابر برخی از معاندین ما در منطقه و خصم ما در ‏سطح جهانی خودی از خود نشان دهد و به عظمت جمهوری اسلامی ایران صدمه وارد کند، مسلماً پاسخ ‏قاطع دریافت خواهد کرد.‏ روحانی با اشاره به اینکه کاری که وزارت اطلاعات پس از آن حادثه در سطح کشور انجام داد و ‏با اقدامات شجاعانه افرادی که در سایر نقاط کشور تصمیمات دیگری داشتند را دستگیر کرد، افزود: البته ‏پیش از این حادثه نیز وزارت اطلاعات و نیروهای مسلح کشور و سایر ارگان های امنیتی ما اقدامات ‏بسیار خوبی علیه داعش داشتند، چرا که این اولین اقدام آنها علیه امنیت ایران نبوده و ده ها بار پیش از ‏این هم طراحی کرده بودند که نتوانستند موفق شوند.‏

رییس جمهوری با اشاره به اینکه تروریست ها در حمله به مجلس و حرم امام نیز نتوانستند به اهداف ‏خود دست پیدا کنند، اظهار داشت: جمهوری اسلامی ایران در برابر چنین اقداماتی که آنها در برابر ‏کشور از خود نشان می دهند، حتماً پاسخ خواهد داد و باز هم اگر خدایی نکرده حادثه ای رخ دهد ‏عاملان آن با جواب قاطع تر نظام جمهوری اسلامی ایران مواجه خواهند شد.‏ روحانی ادامه داد: همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند، آنهایی که تصور می کنند می توانند ‏به جمهوری اسلامی ایران سیلی بزنند، باید بدانند که از جمهوری اسلامی ایران سیلی خواهند خورد ‏چرا که این راه و مسیر ماست که تغییر نکرده و ما در برابر افرادی که می خواهند به مردم و کشور ما ‏خیانت کنند ، پاسخ خواهیم داد.‏

رییس جمهوری تأکید کرد: نظام جمهوری اسلامی با عزت و عظمت، به راه خود ادامه خواهد داد و ‏وحدت، اتحاد و انسجام خود را حفظ خواهیم کرد.‏ در این مراسم و پیش از سخنان رییس جمهوری، حجج الاسلام غرویان و قاضی زاده به ایراد سخن ‏پرداختند.‏

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی_رسانه ها: روزنامه شرق نوشت: لابی آپارتمان محل زندگی مصطفی تاجزاده تبدیل شده به محل دیدارهای او. در حین گفت‌وگو همسایه‌ها در حال عبورند و تاجزاده برای تک‌تک‌شان دستی بالا می‌گیرد. بعد کمی مکث می‌کند و می‌گوید «همسایه‌های نازنینی داریم، آدم‌های خوبی‌اند».برای تحلیل وضعیت پسا‌انتخابات سراغ تاجزاده رفته‌ایم. حمله اخیر تروریستی در تهران،  بررسی نقدها به فهرست امید و بررسی آینده اصلاح‌طلبی از دیگر محورهای این گفت‌وگو است.تاجزاده تأکید دارد  باید با تکیه بر تحزب و تشکل‌یابی، کاری کرد که در نبود خاتمی نیز سرمایه اجتماعی او تداوم یافته و این سرمایه موقعیتی و موقتی نباشد.
 

توصیه‌اش به حسن روحانی این است که در انتخاب وزرا، وزرایی انتخاب نکند که دلشان جای دیگری است و به اصلاح‌طلبان هم می‌گوید: «اگر مغرور شویم و به رانت‌خواری و فساد بیفتیم، باخته‌ایم».تاجزاده اگرچه آینده اصلاح‌طلبی در ایران را روشن و پررونق می‌بیند، اما تحلیلش این است که اصولگرایی رو به افول گذاشته و «اگر مسیر کنونی را ادامه دهند تنها در صورت خطای بزرگ ما، می‌توانند به پیروزی‌های موردی برسند».

به‌کاربردن مفهوم آتش به اختیار از سوی مقام ‌معظم رهبری با واکنش‌ها و تفاسیر مختلفی روبه‌رو شده، تحلیل شما از این تعبیر چیست؟
اصولا رهبری در چارچوبی صحبت می‌کرد که در آن تأکید استراتژیک بر انتخابات و لزوم مشارکت گسترده مردم و احترام به رأی اکثریت بود.بحث‌هایی که اتفاق افتاد خوب بود و تصور می‌کنم که منظور رهبری همان چیزی بود که امام خمینی می‌گفت؛ ایشان همیشه این آیه‌ را تکرار می‌کرد که «قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَهٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَ فُرَادَى»؛ یعنی کار برای خدا بکنید حالا دوتادوتا و جمعی یا فردی؛ یعنی اگر کسی بود با جمع و اگر کسی نبود خودتان. تصور می‌کنم منظور رهبری کار خودجوش بود. به همین دلیل، نگرانی ندارم و فکر می‌کنم که نتیجه این باشد که همه نیروها مسئولانه‌تر و منضبط‌تر عمل کنند.


فکر می‌کنید اتفاق تروریستی اخیر در ایران تا چه میزان فضای سیاسی جامعه ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؟
ما تجربه اقدام‏های تروریستی خیلی گسترده و وسیع را داریم و از پسِ آن توانستیم بربیاییم، به نظرم این‌بار هم می‌توانیم به کمک مردم بر این پدیده فائق بیاییم. درباره سؤال شما که آیا فضا امنیتی و بسته می‌شود، تصور می‌کنم این اتفاق رخ نخواهد داد؛ به چند دلیل.ول آنکه فضای اطلاع‌رسانی درحال‌حاضر به‌هیچ‌وجه انحصاری نیست و این انحصاری‌نبودن و چندصدایی‌بودن – به‌ویژه در فضای مجازی – اساسا امکان چنین فضایی را در جامعه ما به حداقل ممکن می‌رساند.دوم اینکه ما درون حکومت نیروهای بسیار توانایی از اعتدالیون و اصلاح‌طلبان داریم که تئوری آنها جمع بین آزادی و امنیت است؛ یعنی حاضر نیستند به بهانه تأمین امنیت، سکوت را بر جامعه حاکم کنند. آنان هنر جمهوری اسلامی و تفاوت آن را با رژیم گذشته در همین می‌بینند که هم می‌توانند امنیت را تأمین کنند و هم حقوق و آزادی مردم را پاس بدارند. تفاوت ما با رقیب هم همین است؛ آنها با مطلق‌کردن امنیت عملا آزادی را به محاق می‌برند. پس وجود نیروهای معتدل و اصلاح‌طلب در مجلس، در دولت، در شوراها و حتی در مجلس خبرگان باعث می‌شود که چنین اتفاقی می‌افتد.


سوم اینکه مناسبات دموکراتیک تا حدودی حتی بین خود اصولگرایان هم در حال شکل‌گرفتن است؛ اگرچه هنوز عملکرد آنها خیلی ضعیف‌تر از شعارهایشان است. دقت شود که گفتمان آقایان قالیباف و رئیسی در جریان انتخابات، گفتمان آزادی بود، گفتمان حقوق شهروندی بود و از ایجاد تک‌صدایی دفاع نمی‌کردند و حتی سعی می‌کردند خود را از آقای روحانی آزادی‌طلب‌تر نشان دهند.شخصا فکر می‌کنم این ترور که پارلمان را هدف قرار داده بود، می‌خواست ضربه محکمی به مجلس بزند؛ مثل ضربه‌ای که فرقه تروریستی رجوی در سال ۱۳۶۰ زد، اگرچه ناموفق بود، ولی حتی اگر موفق هم می‌بود، بازهم نمی‌توانست فضای کشور را عوض کند.


در بزنگاه پیروزی اصلاح‌طلبان هستیم و شاید بحث‌های انتقادی زیاد خوشایند دوستان نباشد اما از تاریخ آموخته‌ایم که در همین بزنگاه‌ها باید نقد کنیم. شما به‌عنوان فردی که در دوره‌های مختلفی حضور داشته‌اید و تجربه‌ اندوخته‌اید، بفرمایید برای پرهیز از اشتباهات گذشته چه باید کرد؟
در طول سالیان گذشته به‌ویژه در دو دهه اخیر یعنی از سال ۱۳۷۶ به بعد – تجربه ثابت کرده است که ما اصلاح‌طلبان هر گاه با هم باشیم و یک حرف بزنیم، اکثریت قاطع مردم با ما همراهی می‌کنند و می‌توانیم موانع و نیز رقبا را پشت‌سر بگذاریم و پیروز شویم. هروقت که خدای‌نکرده خودمان با یکدیگر درگیر شده‌ایم، به میزانی که اختلافات و تنش‌ها بیشتر بوده، شکست ما هم سنگین‌تر بوده است. بنابراین اصل اولی که باید دنبال کنیم این است که «همه با هم باشیم». حتی اگر خطا کنیم آسیبش از اینکه دو دسته شویم، حتی اگر حق با یک دسته باشد، کمتر است. با هم بودن اولین توصیه من است.ببینید ما چهار نهاد انتخابی داریم؛ ریاست‌جمهوری که تکلیفش اخیرا روشن شد. شوراها هم همین‌طور. در انتخابات مجلس هم درمجموع لیست امید پیروز شد. حتی در انتخابات خبرگان رهبری  با وجود برخی شرایط خاص رأی مردم معلوم کردند که چه کسانی را قبول دارند و مایل به حذف چه کسانی هستند.


‌البته در سال‌های گذشته وضعیت به‌گونه‌ای بود که طیف‌هایی از اصولگرایان پرونده فعالیت حزبی و تشکیلاتی اصلاح‌طلبان را بسته بودند.
آن توهمی که اصولگراها در سال ۱۳۹۰ داشتند که کار اصلاح‌طلبان تمام شده و از صحنه حذف شده‌اند و حالا نوبت رقابت درونی ما است و حداکثر انتخاب ملت بین حدادعادل و علی لاریجانی است، کلا برطرف شد و پذیرفته‌اند که اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان حذف‌شدنی نیستند.برپایه آخرین تحلیل، طیفی از جریان مقابل حال که نمی‌توانند از بیرون به اصلاح‌طلبان آسیب بزنند برنامه دارند از درون به آنها آسیب برسانند، پس ما باید به‌هوش باشیم تا وارد بازی آنها نشویم.


از سوی دیگر این را هم قبول دارم که ما به این دلیل که نباید وحدت خود را از دست بدهیم و دچار اختلاف شویم، نمی‌توانیم خود را نقد نکنیم و به انتقادها و ابهام‌ها پاسخ نگوییم. ما نمی‌توانیم از دولت و جریان مقابل شفافیت بخواهیم و خودمان شفاف نباشیم، اگر هم خطایی کرده‌ایم باید توضیح دهیم. نمی‌توانیم بگوییم قدرت حکومت به چندصدایی است و خودمان صداهای مختلف در اصلاح‌طلبان را تحمل نکنیم. بنابراین من موافق نقد درونی اصلاح‌طلبان هستم و خودم هم این کار را کرده‌ام اگرچه بیشتر بقیه را تشویق کرده‌ام که این کار را بکنند، اما و صد اما که نقد درونی با خودزنی خیلی فرق دارد. همیشه گفته‌ام در نقد اصلاحات باید به‌گونه‌ای سخن بگوییم که حرف‌های ما تیتر اول رسانه‌های منتقدان نشود که اگر شد معلوم می‌شود که یک جای کار لنگ است.


نقدهایی به کابینه اول دولت روحانی بود و از طرفی انتظار اصلاح‌طلبان هم برای حضور در کابینه بیشتر شده است، توضیح می‌دهید که اصلاح‌طلب‌ها قرار است چه لابی‌ای با دولت داشته باشند یا اصلا به این کار قائل هستید یا نه؟
سال‌هاست که من دو پدیده را از هم جدا می‌کنم؛ یکی اصلاحات است و دیگری اصلاح‌طلبان. اصلاحات به‌عنوان یک گفتمان برای ما اولویت دارد نسبت به اصلاح‌طلبان. یعنی اینکه جامعه به سمت استقرار دموکراسی پیش برود و مؤلفه‌های توسعه سیاسی را یکی پس از دیگری در خود ایجاد یا تقویت کند که اگر این اتفاق بیفتد اصلاحات پیروز شده است و این هدف اصلی ماست ولو ما نباشیم، به دست دیگران تحقق یابد.

 

طبیعی است هر فرد و جناحی ترجیح می‌دهد که خود برنامه خود را پیش ببرد ولی اگر مانع حضور ما در مدیریت‌ها شوند، از کسانی که می‌توانند فکر اصلاحی را پیش ببرند، حمایت می‌کنیم و نمی‌گوییم دیگی که برای ما نمی‌جوشد بگذار چیز دیگری در آن بجوشد. توجه دارید که ما در دوران اصلاحات خیلی حضور بیشتری در دولت و مجلس و شوراها داشتیم ولی اتفاقا به‌همین‌دلیل ارتباط ما با جامعه کم‌رنگ شد. ما امروز در قوای مختلف کمتر حضور داریم اما در درون جامعه بیشتر حضور داریم. من امروز تمام‌وقت در جامعه مدنی فعالم.


درباره دولت روحانی اولویت من چه خواهد بود؟
اولویت من اصلاحات است. یعنی اگر آقای روحانی برنامه‌های اصلاحی را با وزرای غیراصلاح‌طلب پیش ببرد من به او رأی می‌دهم و ما می‌توانیم در بیرون کمک‌حال دولت باشیم. الان جمع کثیری از اصلاح‌طلبان همین کار را می‌کنند.اما اگر آقای روحانی نتواند چنین چهره‌هایی را پیدا کند که متعهد به برنامه‌ها باشند و حاضر باشند کمی هزینه بدهند، یعنی فقط از مزایای قدرت بهره نبرند، همان گله‌ای که خود دکتر روحانی هم در انتخابات کرد؛ بعضی اعضای هیئت دولت حتی حاضر نشدند از دولت دفاع کنند و این حداقل انتظار اخلاقی در یک کار جمعی است. نمی‌شود از نتایج پیروزی تیمی بهره‌مند بشوی ولی اقدامی انجام ندهی. بنابراین اگر چنین افرادی پیدا نکرد باید از اصلاح‌طلب‌ها استفاده کند. در‌هرحال به آقای روحانی توصیه می‌کنم از وزرایی استفاده نکند که دلشان جای دیگر است.


ما چقدر داریم از پتانسیل رئیس دولت اصلاحات استفاده می‌کنیم تا قائل به شخص نشویم؟
ایشان بلا نسبت مثل نفت می‌ماند که ما باید از این سرمایه ملی استفاده کنیم و حداکثر استفاده را هم بکنیم، اما نباید یک‌بارمصرف و موقت و نادرست استفاده کنیم. به‌همین‌دلیل باید از ایشان در جهت نهادینه‌کردن مناسبات در جامعه بهره ببریم که اگر یک زمانی هم نبود ما بتوانیم مسیر را در نبودشان دنبال کنیم. این هیچ راهی ندارد جز اینکه نخبگان به سمت تحزب حرکت کنند.همان کاری که دنیای آزاد کرد؛ یعنی نهادهای حزبی و تشکل‌های مدنی و حاکمیت قانون و مناسبات دموکراتیک را جایگزین افراد برجسته و کاریزماتیک کردند.


بنابراین آنچه به ما برمی‌گردد این است که تشکل‌‌هایمان را تقویت کنیم و آنها را جایگزین افراد کنیم، آنچه به مردم برمی‌گردد این است که تشویقشان کنیم تا فعالیت و روش‌ کارشان و انتخابشان حزبی و جمعی باشد و مسئولیت را نیز از حزب و جناح بخواهند مثل کشورهای دموکراتیک.


آیا اصلاح‌طلبان مسیر درستی برای بهره‌مندی از سرمایه اجتماعی در پیش گرفته‌اند؟
جایگزین افراد نهادینه‌شدن مناسبات است؛ چه در فعالان سیاسی و چه در جامعه. اگر از سرمایه‌هایمان درست استفاده و مناسبات را نهادینه کنیم آیندگان بر ما درود خواهند فرستاد و اگر خدای‌نکرده یک‌بارمصرف از آن استفاده کنیم برای آیندگان مشکلات زیادی به ارث خواهیم گذاشت. راه درست استفاده از سرمایه این است که امروز از کاریزما برای پیروزی اصلاح‌طلبان استفاده کنیم و عادت‌دادن مردم به رأی‌دادن جمعی و فهرستی و به‌علاوه سریع اقدام کنیم برای اینکه واقعا تشکل‌های قوی تأسیس کنیم؛ یعنی هم احزاب قوی و هم جبهه قوی تا در غیاب بزرگان این نهادها بتوانند راه را ادامه دهند؛ یعنی مردم به آنها اعتماد کنند و آنها هم مسئولیت بپذیرند. ضمنا این کار رقیب را هم متشکل می‌کند؛ کمااینکه بعد از تَکرار رئیس دولت اصلاحات، آقای حداد هم ویدئو فرستاد و گفت که به ۲۱ نفر فهرست اصولگراها رأی بدهید، مستقل از اینکه چقدر جامعه به آن فهرست رأی داد، این کار خوب است.


‌‌ آینده‌ اصولگرایی را چطور می‌بینید؟
اصولگراها اگر بخواهند مسیری را که چند سال گذشته دنبال کرده‌اند، ادامه دهند، آینده‌ روشنی نخواهند داشت، اگر می‌خواهند به‌عنوان یک جناح رو به آینده در عرصه سیاست حضور بیابند باید پیوندشان را با مردم تقویت کنند و همان مسیری را که در دهه اول انقلاب رفتند بروند. آن زمان منتقد مسئولان بودند، اما روبه‌رشد بودند چون با مردم ارتباط برقرار کرده بودند، اما اگر مسیر کنونی را ادامه دهند تنها در صورت خطای بزرگ ما می‌توانند به پیروزی‌های موردی برسند. اگر ما خطا نکنیم، امید پیروزی برای آنها نیست، ولی اگر مسیر خود را تغییر دهند حتما به یک آلترناتیو قوی تبدیل خواهند شد که چند سال دیگر ما را شکست خواهند داد، چراکه طبع مردم همه‌جای دنیا تنوع‌طلب است. بعد از اینکه چند سال به یک حزب فرصت می‌دهند تمایل پیدا می‌کنند که به حزب دیگری فرصت دهند.


این پتانسیل را در آنها می‌بینید؟
بعد از انتخابات اخیر، اصولگراها نقدهای خوبی درباره خود نوشتند که امیدوار‌کننده است و البته برای ما خطرناک، چراکه هرقدر نقدهای آنها قوی‌تر، عمیق‌تر و واقع‌بینانه‌تر می‌شود ضمن اینکه ما خوشحال‌تر می‌شویم که به ضوابط و قوانین دموکراسی بیشتر تن می‌دهند، اما از نظر رقابت حزبی کار برای ما دشوارتر می‌شود. در حقیقت هرقدر نقدهای آنها عمیق‌تر می‌شود کار برای اصلاح‌طلب‌ها سخت‌تر می‌شود، اما اندیشه اصلاح‌طلبی گسترش می‌یابد. کمااینکه یکی از آنها بعد از انتخابات به من پیام داد که «ما ۱۴۰۰ جواب شما را می‌دهیم».این پیام را که شنیدم گفتم بردیم چون ما همین را می‌خواستیم که مثل لیگ فوتبال که اگر باختید در داربی بعدی جواب بدهید، نه‌اینکه بازی را به‌هم بزنند. همین که آنها به فکر شکست ما در ۱۴۰۰ هستند یعنی پیروزی دموکراسی و ما از اصولگراها همین را می‌خواستیم. حال دیگر مهم نیست ما ببریم یا ببازیم چون قاعده بازی رعایت می‌شود و اصلاح‌طلبی یعنی رعایت قاعده بازی، فقط این می‌ماند که این تیم بهتر است یا آن تیم.


‌‌آینده اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
آینده اصلاح‌طلبی بدون‌تردید روشن است زیرا ریزش‌ها از آن‌طرف است و رویش در این‌طرف. بسیاری از اصولگراها به این نتیجه رسیده‌اند که راهی جز اصلاح‌طلبی وجود ندارد.دموکراسی در جامعه ما به یک ضرورت تبدیل شده است. زمانی در دفاع از دموکراسی می‌گفتند که خوب است، حقوق‌بشری است، روشنفکرانه است، جهان‌پسند است. الان می‌گویند همه اینها هست، اما اتفاق مهم‌تری افتاده و آن این است که دیگر نمی‌توان کشور را غیردموکراتیک اداره کرد.


یکی دیگر هم رشد جامعه بود که تکثر را پذیرفته است. این نکته‌ای است که کمتر به آن توجه می‌شود. آقای رئیسی و روحانی هم‌زمان در مشهد میتینگ و سخنرانی داشتند و هیچ اتفاقی، تأکید می‌کنم هیچ اتفاقی نیفتاد. اتفاقا دو مراسم بسیار باشکوه برگزار شد. این نشان می‌دهد که جامعه ما کاملا ظرفیت این را دارد که در یک روز در یک شهر دو نامزد طرفداران خود را بسیج کنند و آب از آب تکان نخورد؛ یعنی جامعه دموکراسی را پذیرفته و بنابراین آینده اصلاحات بسیار روشن است. من بارها گفته‌ام داعش و داعشی‌گری در هیچ کشور مسلمانی به اندازه ایران دافعه ندارد.

درباره آینده اصلاح‌طلب‌ها باید بگویم که اگر وحدتمان را حفظ کنیم، اگر گفتمانمان را به‌روز کنیم و ارتباط‌ خود را با همه قشرها حفظ کنیم و به عدالت اجتماعی توجه ویژه مبذول داریم و سعی کنیم نیازهای اولیه و ضروری قشرهای محروم را برطرف و اشتغال، آموزش، مسکن، بهداشت، تغذیه و بیمه آنها را تأمین کنیم، آینده اصلاح‌طلبان، علاوه بر اصلاحات روشن است. اما اگر خدای‌نکرده وحدتمان را از دست بدهیم و مخاطبان ما فقط قشر خاصی باشند و مابقی اقشار از جمله محرومان را از دایره تخاطب خودمان خارج کنیم و اگر مغرور شویم و خدای‌نکرده آلوده رانت‌خواری و فساد شویم، قطعا شکست خواهیم خورد. این مردم با هیچ‌کس پیوند ابدی و ناگسستنی نبسته‌اند.

منبع: بهارنیوز