برترین ها: کلینت ایستوود، بازیگر، فیلمساز، موسیقیدان و چهرۀ سیاسی آمریکایی، روز ۳۱ مه ۱۹۳۰ در سان فرانسیسکوی کالیفرنیا به دنیا آمد. او ابتدا شانس بازی در نقش اصلی سریال “چرم خام” را به دست آورد و پس از آن با نقش آفرینی در مجموعه فیلم های وسترن سرجو لئونه و فیلم های دنباله دار “هری کثیف” به شهرتی عظیم رسید. ایستوود برای کارگردانی فیلم های برندۀ اسکاری چون “نابخشوده”، “رودخانۀ میستیک” و “دختر میلیون دلاری” تحسین های گسترده ای دریافت کرده است.
ایستوود با نام اصلی کلینتون ایستوود کوچک از پدری به نام کلینتون ایستوود بزرگ و مادری با نام روث ایستوود به دنیا آمد. او یک خواهر کوچکتر به نام جین دارد. خانوادۀ اش بعد از سفر برای یافتن کار در سراسر کالیفرنیا در دورۀ بحران بزرگ اقتصادی آمریکا، در شهر پیدمانت ساکن شد. ایستوود در همان شهر به دبیرستان رفت و در سال ۱۹۴۹ نیز از دبیرستان فنی اُکلند فارغ التحصیل شد.
در دورۀ دبیرستان و پس از آن به شغل های عجیبی پرداخت، از جمله بسته بندی علوفه، چوب بری، رانندگی کامیون و سوخت رسانی کورۀ فولادی. در سال ۱۹۵۰، به ارتش آمریکا فرا خوانده شد و در فورت اورد شبه جزیرۀ مونتری مستقر شد و در آنجا به عنوان مربی شنا خدمت کرد. بعد از ترخیص، به لوس آنجلس رفت و در آنجا همزمان به دانشگاه می رفت و در ایستگاه گاز کار می کرد. او که قد بلند و خوش قامت بود، با وجود تجربۀ کم در آزمون بازیگری یونیورسال قبول شد و قرارداد امضا کرد. اولین نقش های او، نقش هایی جزئی در فیلم هایی مثل “انتقام از مخلوق” و “فرانسیس در نیروی دریایی” بودند که هر دو در سال ۱۹۵۵ به نمایش در آمدند.
در سال ۱۹۵۸، شانس به سراغ ایستوود آمد و یک نقش اصلی در وسترن تلویزیونی “پوست خام” به او سپرده شد. با بازی در نقش رودی ییتس، فرماندۀ دوم گروه گاوچران ها، حرکت تدریجی خود را به سمت نقش گاوچران جوان سرسخت آغاز کرد. شخصیت او در طول هشت فصل این سریال رشد کرد و نزدیک به پایان سریال ییتس رئیس گروه شد.
در سال های ۱۹۶۰، به ایتالیا سفر کرد تا در سه گانۀ وسترن “دلار” به کارگردانی سرجو لئونه بازی کند. نقشی که به ایستوود واگذار شد-“مرد بی نام” خونسرد و کم حرف- قبلاً از سوی جیمز کوبرن و چارلز برانسون رد شده بود. این سه گانه شامل “یک مشت دلار” (بازسازی فیلم کلاسیک آکیرا کوروساوا به نام “یوجیمبو”) در سال ۱۹۶۴، “به خاطر چند دلار بیشتر” (۱۹۶۵) و “خوب، بد، زشت” (۱۹۶۶) بود. این فیلم ها که به خاطر تولیدشان در ایتالیا به “وسترن اسپاگتی” معروف شدند، در سراسر جهان محبوب شدند و ایستوود را به شهرتی بین المللی رساندند.
بعد از بازگشت به آمریکا، ایستوود شرکت تهیۀ فیلم خود، یعنی مالپاسو، را تأسیس کرد و دوباره نقش یک گاوچران را در فیلم “محکم دارشان بزن” (۱۹۶۸) بر عهده گرفت. او با این که می توانست به سرعت به ژانر ها و نقش های دیگر بپردازد، در وسترن های محبوب دیگری مانند “غریبۀ دشت های بالا” (۱۹۷۳)، “جوزی ولز یاغی” (۱۹۷۶) و “سوارکار رنگ پریده” (۱۹۸۵) شرکت کرد.
وی در سال ۱۹۷۱، در اولین فیلم خودش با نام “میستی را برایم پخش کن” بازی کرد و نقد های خوبی دریافت کرد. همان سال نقش هری کالاهان، پلیس ستیزه جوی سان فرانسیسکو، را نیز در فیلم “هری کثیف” به عهده گرفت. استقبال مخاطبان از این فیلم شجاعانه و خشن منجر به تولید دنباله های آن با نام های “نیروی مگنوم” (۱۹۷۳)، “مجری” (۱۹۷۶)، “ضربۀ ناگهانی” (۱۹۸۳) و “استخر مرده” (۱۹۸۸) شد.
در طی این دوره، ایستوود همچنین با بازی در فیلم هایی نظیر “رعد و برق” (۱۹۷۴) در کنار جف بریجز و “از هر راهی ولی شُل” (۱۹۷۸) در کنار یک اورانگوتان به سمت نقش های کمدی متمایل شد. او سپس در فیلمی جدی تر و مهم تر در نقش یک شخصیت واقعی، محکومی به نام فرانک لی موریس، در “فرار از آلکاتراز” (۱۹۷۹) ظاهر شد.
با کارگردانی فیلم زندگینامۀ چارلی پارکر با عنوان “پرنده” (۱۹۸۸) عشق خود را به موسیقی جاز آشکار ساخت و فیلمش از سوی منتقدان تحسین شد. او همچنین برای کارگردانی فیلم وسترن “نابخشوده” (۱۹۹۲) و بازی در آن تحسین شد و برندۀ اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی شد. فیلم های بعدی با بازی و کارگردانی او عبارتند از “یک دنیای بی نقص” (۱۹۹۳)، “پل های مدیسون کانتی” (۱۹۹۵)، “قدرت مطلق” (۱۹۹۷)، و “جرم واقعی” (۱۹۹۹).
در آگوست سال ۲۰۰۰، فیلم دیگری با بازی و کارگردانی ایستوود با نام “گاوچران های فضایی” منتشر شد که در آن ایستوود با جیمز گارنر، دانلد ساترلند و تامی لی جونز هم بازی بود. در سال ۲۰۰۳، او نیروی خود را پشت دوربین برای کارگردانی و آهنگسازی فیلم “رودخانۀ میستیک” متمرکز کرد. این فیلم فراموش نشدنی دربارۀ چند دوست دوران کودکی که درگیر یک بازجویی در مورد قتل شده اند، جایزۀ اسکار را نصیب بازیگرانش شان پن و تیم رابینز کرد. همان سال، وی مفتخر به دریافت جایزۀ یک عمر دستاورد هنری از صنف بازیگران فیلم شد.
در سال ۲۰۰۴، با بازی در نقش یک مربی بوکس سالخورده در “دختر میلیون دلاری”، موفقیت دیگری کسب کرد. این فیلم قدرتمند، جایزۀ اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای ایستوود و اسکار بهترین بازیگری را برای هیلاری سوانک و مورگان فریمن به دنبال داشت.
در سال ۲۰۰۶، دو فیلم دربارۀ جنگ جهانی دوم ساخت: “پرچم های پدران ما” و “نامه هایی از ایوو جیما”. این دو فیلم جنگ را از دو چشم انداز کاملاً متفاوت می بینند: “پرچم های پدران ما” سمت آمریکایی را بررسی می کند و قصۀ تلاش های مردی را می گوید که می خواهد دربارۀ سهم پدرش در اهتزاز پرچم آمریکا در ایوو جیما-لحظه ای که در یک عکس برندۀ جایزۀ پولیتزر ثبت شده است-بیشتر بداند. این فیلم تعدادی از بازیگران جوان هالیوود از جمله رایان فیلیپ، جس بردفورد و پل واکر را معرفی کرد.
“نامه هایی از ایوو جیما” با الهام از نامه های یافت شده در جبهۀ مربوط به این جزیره، به تجربه های سربازان ژاپنی در جنگ جهانی دوم می پردازد. هر دو فیلم بسیار تحسین شدند و نامه هایی از ایوو جیما چهار جایزۀ اسکار، از جمله اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی، را به دست آورد.
فیلم بعدی ایستوود تریلر خانوادگی “بچۀ جایگزین” بود که در آن آنجلینا جولی نقش مادر یک کودک ربوده شده را بازی می کند. شخصیت جولی در این فیلم، که از داستانی واقعی برگرفته شده است، مشکوک است که کودکی که به او برگردانده اند، پسر واقعی او نیست. ایستوود در ادامه چندین فیلم تحسین شدۀ دیگر کارگردانی کرد، مانند “گرن تورینو” در سال ۲۰۰۸ (که خود نیز در آن بازی کرد)، “شکست ناپذیر” در ۲۰۰۹ (با بازی مت دیمون و مورگان فریمن در نقش ماندلا) و “جِی ادگار” در سال ۲۰۱۱ که در آن لئوناردو دی کاپریو نقش مدیر سابق و بحث انگیز اف بی آی، جی ادگار هوور را بازی می کند.
وی دو فیلم دیگر کارگردانی کرد که در سال ۲۰۱۴ به نمایش درآمدند: “پسران نیوجرسی” اقتباسی از تئاتری موزیکال به همین نام دربارۀ به شهرت رسیدن فرانکی ولی و گروه فور سیزنز بود. در ادامۀ این فیلم زندگینامه ای، فیلم موفق “تک تیرانداز آمریکایی” را ساخت که زندگی حرفه ای و خانوادگی عامل یگان ویژۀ نیروی دریایی، کریس کایل، را به تصویر می کشید و نامزد دریافت تعداد زیادی اسکار شد.
سپس باز هم پشت دوربین رفت تا فیلم زندگینامه ای دیگری به نام “سالی” بسازد. این فیلم در مورد اقدام قهرمانانۀ خلبان چسلی سالنبرگر است که در سال ۲۰۰۹ هواپیمای آسیب دیده را سالم روی رود هادسن فرود آورد. فیلم در ۲۰۱۶ اکران شد و جوایز بسیاری را نصیب ایستوود و ستاره اش تام هنکس کرد.
وی به موسیقی جاز، بلوز، ریتم اند بلوز کلاسیک، کلاسیک و کانتری-وسترن علاقمند است؛ او همچنین نوازندۀ پیانو و آهنگساز است. جاز در زندگی وی نقش مهمی داشته است، هر چند هرگز آن را به طور حرفه ای دنبال نکرده و این علاقه را به پسرش کایل منتقل کرده که نوازندۀ باس و آهنگساز جاز حرفه ای و موفقی است. ایستوود ابتدا نواختن پیانو به سبک جاز را آموخت و پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان قصد داشت با تحصیل در رشتۀ تئوری موسیقی به صورت حرفه ای وارد این حرفه شود. در سال ۱۹۵۹ او آلبوم Cowboy Favorites را در نسخه های محدود منتشر کرد.
او خود مالک شرکت ضبط موسیقی مالپاسو است که به عنوان زیرمجموعۀ شرکت ضبط موسیقی برادران وارنرز قطعات مربوط به تمام فیلم های ایستوود را از “پل های مدیسون کانتی” به بعد منتشر کرده است.
برای فیلم های “رودخانۀ میستیک”، “دختر میلیون دلاری”، “پرچم های پدران ما”، “گریس رفته”، “بچۀ جایگزین”، “آخرت” و “جی ادگار” خودش آهنگسازی کرده و قطعات اصلی پیانو را برای فیلم “در خط آتش” نوشته است. او ترانۀ فیلم “گرن تورینو” را نیز نوشته و اجرا کرده است.
موسیقی فیلم “گریس رفته” از سوی انجمن مطبوعات خارجی هالیوود نامزد دریافت دو جایزۀ گلدن گلوب شد. ایستوود نامزد بهترین موسیقی فیلم شد و ترانۀ “گریس رفته” با آهنگسازی ایستوود و ترانه سرایی کارول بایر سیجر نامزد بهترین ترانۀ فیلم شد و جایزۀ ستلایت را در دوازدهمین مراسم این جوایز دریافت کرد. “بچۀ جایگزین” نامزد بهترین موسیقی چهاردهمین مراسم جوایز منتخب منتقدان، بهترین موسیقی فیلم در شصت و ششمین دورۀ جوایز گلدن گلوب و بهترین موسیقی در سی و پنجمین مراسم جوایز ساترن شد. در ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۷، در فستیوال جاز مونتری، ایستوود یک دکترای افتخاری موسیقی از کالج موسیقی برکلی دریافت کرد.
ایستوود در کنار حرفۀ موفق خود در هالیوود در سیاست هم دستی بر آتش دارد. در سال ۱۹۸۶، او به عنوان شهردار کارمل کالیفرنیا انتخاب شد و دو سال در آن پست خدمت کرد. وی همچنین به صراحت دربارۀ دیدگاه های سیاسی اش معروف است. با این که او ابتدا یک جمهوری خواه معرفی شده بود، از قوانین دموکراتیک مربوط به کنترل اسلحه پشتیبانی کرد و در سال های اخیر خود را یک آزادی خواه نشان داده است.
کلینت ایستوود دو بار ازدواج کرده است. در سال ۱۹۵۳ با مگی جانسون ازدواج کرد که از او دو فرزند به نام های کایل و آلیسون دارد. او درسال ۱۹۸۴ از همسرش جدا شد. در سال ۱۹۹۶، با دینا روییز، گویندۀ ۳۰ سالۀ اخبار تلویزیون، ازدواج کرد. آنها دختری به نام مورگان دارند. این زوج در سال ۲۰۱۳ از هم جدا شدند.
حقایقی در مورد کلینت ایستوود که شاید ندانید:
۱٫ در فوریۀ ۱۹۹۸، در پاریس برای مجموعۀ کارهایش یک جایزۀ سزار افتخاری دریافت کرد.
۲٫ مجلۀ امپایر در سال ۱۹۹۷، او را در ردیف دوم فهرست “۱۰۰ ستارۀ برتر تمام ادوار” قرار داد.
۳٫ او در هر سه قسمت فیلم های “وسترن مرد بی نام” (یا فیلم های “دلار”) یک ساراپه را بدون این که حتی آن را بشوید، به تن کرد.
۴٫ او ظاهراً به قدری در کارش دقیق و منظم بود که فیلم “قدرت مطلق” (۱۹۹۷) را چند روز پیش از موعد به پایان رساند.
۵٫ نقشش را در فیلم “چرم خام” زمانی به دست آورد که برای دیدن یک دوست به لاتاری سی بی اس رفته بود و توجه یکی از عوامل این استودیو را جلب کرد، زیرا شبیه گاوچران ها بود.
۶٫ در سال ۲۰۰۰ مفتخر به دریافت جایزۀ مرکز جان اف کندی شد.
۷٫ در آگوست ۲۰۰۰، از جشنوارۀ ونیز جایزۀ افتخاری شیر طلا را دریافت کرد.
۸٫ در زمان کارگردانی، اصرار دارد که بازیگران تا جایی که ممکن است کم گریم شوند و دوست دارد از اولین برداشت ها استفاده کند. در نتیجه، فیلم های او سر وقت و با بودجۀ اصلی تمام می شوند.
۹٫ زمانی که دان سیگل در حین تولید “هری کثیف” (۱۹۷۱) بیمار شد، ایستوود در کارگردانی سکانس پرش به قصد خودکشی مداخله کرد.
۱۰٫ وی ۳۵ سال از همسرش دینا بزرگتر بود. والدین دینا هنگام تولد او ۱۹ و ۲۱ ساله بودند. بنابراین ایستوود ۱۶ سال از مادر زن و ۱۴ سال از پدر زن خود مسن تر بود.
۱۱٫ او همیشه از خواندن دستور کار سیاسی و اجتماعی در فیلم هایش بیزار بود، چیزی که از “هری کثیف” (۱۹۷۱) تا “دختر میلیون دلاری” (۲۰۰۴) اتفاق افتاد. همیشه ادعا کرده است که تمام فیلم هایش غیر سیاسی
هستند و در زمان ساخت فیلم تنها به این فکر می کند که چطور می توان یک فیلم سرگرم کننده و متقاعد کننده ساخت.
۱۲٫ موشن پیکچر هرالد، در سال های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳، بر اساس یک نظرسنجی سالانه از نمایش دهندگان که توسط انتشارات کوییگلی انجام شد، او را پول ساز ترین ستاره نامید.
۱۳٫ نمونه ای از سوت زدن ایستوود را در قطعۀ Big Noise از آلبوم جاز Paris Blue (2004) کایل ایستوود می توان شنید.
۱۴٫ انتشارات کوییگلی، بر اساس نظرسنجی سالانۀ خود، ایستوود را پنج بار، بین سال ۱۹۷۲ و ۱۹۹۳، در ردیف اول پول ساز ترین ستاره ها جای داد. بینگ کرازبی، برت رینولدز و تام هنکس نیز پنج بار نفر اول این فهرست شده اند.
۱۵٫ در ۷۴ سالگی، مسن ترین کسی بود که اسکار بهترین کارگردانی را برای فیلم “دختر میلیون دلاری” (۲۰۰۴) دریافت کرد.
۱۶٫ او ۱۱ بازیگر مختلف را برای بازی های برندۀ اسکار کارگردانی کرد: جین هکمن، مریل استریپ، شان پن، تیم رابینز، مارسیا گی هاردن، هیلاری سوانک، مورگان فریمن، آنجلینا جولی، مت دیمون، بردلی کوپر و خودش (در
فیلم های “نابخشوده” و “دختر میلیون دلاری”). هکمن، پن، رابینز، فریمن و سوانک اسکارهایشان را در یکی از فیلم های ایستوود برنده شدند.
۱۷٫ در سال ۲۰۰۰، از سوی دانشگاه وسلیین در ایالت کانکتیکات دکترای افتخاری به او اهدا شد. این دانشگاه خانۀ آرشیوهای شخصی او نیز محسوب می شود.
۱۸٫ بازیگران مورد علاقه اش جیمز کاگنی، گری کوپر، هامفری بوگارت، رابرت میچام و جیمز استوارت هستند.
۱۹٫ برخی از فیلم های محبوب او عبارتند از “سی و نه پله” (۱۹۳۵)، “چه سرسبز بود درۀ من” (۱۹۴۱)، “گروهبان یورک” (۱۹۴۱)، “حادثۀ آکس بو” (۱۹۴۳) و “ارابه های آتش” (۱۹۸۱).
۲۰٫ او، وارن بیتی، رابرت ردفورد، مل گیبسون، ریچارد آتنبورو و کوین کاستنر تنها کارگردانانی هستند که بیشتر به بازیگری مشهورند و برندۀ اسکار کارگردانی شده اند.
۲۱٫ اعلام کرده است که رفتاری که بیش از همه نفرت او را بر می انگیزد، نژاد پرستی است.
۲۲٫ در مقام یک کارگردان، همیشه اکران آزمایشی فیلم هایش را قبل از اکران رسمی رد می کرد.
۲۳٫ بازی او در فیلم “هری کثیف” (۱۹۷۱)، در میان ۱۰۰ نقش آفرینی برتر تمام زمان ها در مجلۀ پریمیر در جایگاه ۴۲ و در نقش بلوندی در “خوب، بد، زشت” (۱۹۶۶) نیز در جایگاه ۵۰ قرار گرفت.
۲۴٫ طبق نظرسنجی های هریس در سال های ۱۹۹۳، ۱۹۹۴ و ۱۹۹۷، ستارۀ سینمای محبوب آمریکا اعلام شد. تام هنکس و هریسون فورد تنها بازیگرانی هستند که به همین میزان این عنوان را کسب کرده اند.
۲۵٫ در سال ۲۰۰۷، به پاس فعالیت های حرفه ای او در مقام بازیگر وکارگردان، نشان لژیون دونور توسط رئیس جمهور وقت فرانسه، ژاک شیراک، به او اهدا شد.
۲۶٫ نقش گریگوری پک در “طلای مک کنا” (۱۹۶۹) ابتدا به او پیشنهاد شد، اما او نقش را رد کرد تا فیلم “محکم دارشان بزن” (۱۹۶۸) را بسازد.
۲۷٫ با این که در بیشتر فیلم هایش سیگار می کشد، در تمام زندگی خود پشت دوربین سیگاری نبوده است.
۲۸٫ نقش کاپیتان وبلارد را در فیلم “و اینگ آخر الزمان” (۱۹۷۹) را رد کرد، زیرا داستان فیلم به نظرش بیش از حد تلخ بود.
۲۹٫ نقش جیمز باند در فیلم “زندگی کن و بگذار بمیرد” (۱۹۷۳) به او پیشنهاد شد. او گفت که نقش جیمز باند را باید یک بازیگر انگلیسی بازی کند و نقش را نپذیرفت.
۳۰٫ از شکار بیزار است و می گوید که از کشتن بی دلیل حیوانات لذتی نمی برد.
۳۱٫ در فوریۀ ۲۰۱۰، نشان ملی هنرهای آمریکا را به پاس خدماتش به هنر دریافت کرد.
۳۲٫ نقش هارمونیکا را در “روزی روزگاری در غرب” (۱۹۶۸) رد کرد و این نقش به چارلز برانسون سپرده شد.
۳۳٫ با این که در بیشتر فیلم ها نقش های خشن بازی کرده است، شخصاً از خشونت بیزار است و در فیلم هایی مثل “نابخشوده” (۱۹۹۲)، “یک دنیای بی نقص” (۱۹۹۳)، “قدرت مطلق” (۱۹۹۷)، “رودخانۀ میستیک” (۲۰۰۳)، “دختر میلیون دلاری” (۲۰۰۴) و “گرن تورینو” (۲۰۰۸) پیامد های ناگوار خشونت را با دقت نشان داده است.
۳۴٫ در سال ۱۹۷۳ همزمان دو فیلم”غریبۀ دشت های بالا” و “بریزی” را گارگردانی کرد.
منبع: برترینها
پول‌نیوز – داده‌های منتشرشده دولتی نشان میدهد که کمبود نیروی کار در ژاپن، به بیشترین میزان خود از ۴۰ سال پیش رسیده است.
