بایگانی ماه : می, 2017

دبیر شورای عالی امنیت ملی تصریح کرد: زمینه و ضرورتی برای مذاکره با آمریکا وجود ندارد.
 

به گزارش مهر، دریابان علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان در مصاحبه با روزنامه لوموند به تشریح سیاست های منطقه ای ایران، واکنش به کارشکنی آمریکا در اجرای برجام؛ موضع ایران در حمله نظامی آمریکا به سوریه وتاثیر آن در تحولات منطقه پرداخت. متن کامل این مصاحبه به این شرح است:

 پس از حمله ایالات متحده به سوریه در روز هفتم آوریل، آیا ایران هراسی ندارد  که ارتش آمریکا در منطقه خاورمیانه فعال‌تر از قبل شود؟
از جمله دلایل پیروزی دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا، در انتخابات این کشور، انتقاد او از جنگ‌هایی بود که ایالات متحده در گذشته در افغانستان و عراق به راه انداخت، جنگ‌هایی که هزینه زیادی بر دوش این کشور گذاشت. امروز متحدانِ منطقه‌ای ایالات متحده بدشان نمی‌آید اگر این کشور همچنان در باتلاق فرو رود. حال باید دید که آیا آن‌ها خطاهای گذشته‌شان را تکرار می‌کنند یا خیر. علاوه براین آمریکا و متحدان‌شان شش سال است که در سوریه فعال هستند: این  حرکتها هیچ نکته تازه‌ای ندارد. چنین حملاتی و به طور کلی درگیری مستقیم واشنگتن، شرایط را تغییر نخواهند داد.

 بمباران اخیر در واکنش به حمله‌ای شیمیایی انجام شد که در روستای خان‌شیخون، که در دست شورشیان بود-، رخ داد. ایالات متحده این حمله را به گردن حکومت سوریه، متحدِ شما، انداخت. آیا موضوع استفاده از سلاح‌های شیمیایی هنوز برای ایران خط قرمز محسوب می‌شود؟
من خود شاهد بودم که در جبهه جنگ ایران و عراق [۱۹۸۰-۱۹۸۸ میلادی]، علیه رزمندگانِ  و شهروندان ایرانی، حمله شیمیایی انجام شد. کشورهای اروپایی چنین سلاحهایی را به عراق دادند و از طرفی هرگز مسئولیت خود را در این زمینه به رسمیت نشناختند. ما معتقدیم که تولیدِ چنین سلاح‌هایی، نگهداری و استفاده از آن‌ها، گناهی نابخشودنی است، فرقی ندارد که کدام بازیگر [صحنه جنگ] آن را استفاده کرده باشد یا میزان آن چقدر باشد. با این حال، ما معتقدیم که دولت دمشق چنین حمله‌ای را در خان شیخون انجام نداده است. ما خواستار هیئت حقیقت‌یاب مستقل هستیم. در عین حال، ما حمله آمریکا را که به این بهانه در گرفت محکوم می‌کنیم: ایالات متحده، نمی‌تواند همزمان شاکی، قاضی و مُجری حکم باشد.

 مستنداتی در دست است که ثابت می‌کند از شروع درگیری‌ها، دمشق در چندین مورد از سلاح‌های شیمیایی بهره گرفته است، بخصوص چندین مورد بمباران با استفاده از گاز کلر. آیا از این موضوع با متحدِ خود سخنی به میان آورده‌اید؟ آیا آن‌ها به حرف شما گوش می‌دهند؟
هر دو طرف درگیر به استفاده از سلاح‌های شیمیایی در این جنگ، متهم شده‌اند. دولت سوریه انبار سلاح‌های شیمیایی خود را در سال ۲۰۱۳ تحویل داد و تحقیقات «سازمان منع سلاح‌های شیمیایی» نیز آن را تأیید کرد.

 امروز روابط ایالات متحده و روسیه به پایین‌ترین حد خود رسیده است. آیا این در جهت منافع ایران است؟
روابط ما با روسیه مستقل از وجود یا عدم وجود ارتباطات میان آن‌ها و ایالات متحده است. ما   با روسیه در دریای خزر  هم مرز و همسایه هستیم … ما حتی از پیش از انقلاب [سال ۱۹۷۹] با این کشور روابط خوبی داشته‌ایم، امروز هم با این کشور در زمینه های اقتصادی، هسته‌ای و گردش‌گری همکاری داریم. همکاری‌های ما با این کشور تا زمانِ حضورِ و فعالیت جنبش‌های تروریستی -که از برخی کشورهای منطقه الهام گرفته‌اند- بیشتر هم خواهد شد.

به نظر می‌رسد که روسیه، به خلاف ایران، چندان دلبستگی به حفظ بشار اسد در قدرت ندارد. آیا این کشور را متحدی معتمد در درازمدت می‌دانید؟ نگران نیستید که مسکو راه‌حلی سیاسی را بر سوریه تحمیل کند که خوشایند ایران نباشد؟
مداخلات خارجی تاثیری بر قدرت بشار اسد در سوریه ندارد. اکثریت مردم سوریه از او حمایت میکنند و سرنوشت مردم سوریه در دست مردم این کشور است. چنین شایعاتی را که شما از آن یاد کردید غربی‌ها به راه انداختند. ما چنین نگرانی نداریم، خود بشار اسد هم چنین نگرانی ندارد.

 ایران همراه با روسیه و ترکیه پایه‌گذار مذاکرات آستانه در قزاقستان بود. اما به نظر می‌رسد که بیشتر دغدغه‌اش حضور نظامی بر روی زمین باشد تا دیپلماسی. علت چیست؟
ما در ژنو نیز دولت سوریه و مخالفان را تشویق به مذاکره تحت نظارت سازمان ملل می‌کنیم. به اعتقاد ما، در آستانه مرحله‌ای مهم در حال انجام است تا آتش‌بسی محکم و پایدار را تضمین کند که نخستین گام در جهت انجام راه حلی سیاسی است. ما راه‌حل سوریه را نه نظامی که سیاسی می‌دانیم.
با این حال، بشار اسد تأیید کرده است که می‌خواهد کل خاک کشور را پس بگیرد.
او می‌خواهد با تروریسم بجنگد. داعش. جبهه النصره  و متحدانش، بخشی از خاک سوریه را در کنترل دارد. حتی اگر یک روستا در دست آنها باشد قابل پذیرش نیست. تروریست‌ها وقتی برای مذاکره به آستانه آمدند که [در دسامبر ۲۰۱۶] در حلب شکست قطعی خوردند: بدون قدرت داشتن بر روی زمین که مذاکره ممکن نیست.

آیا همچنان مخالفان مسلح را که در آستانه مذاکره می‌کند «تروریست» می‌نامید؟
ببینید، قبل و بعد از آزادی حلب موضوع فرق می‌کند. آن‌ها زمانی عقب نشستند که متقاعد شدند شکست خورده‌اند. اگر از جنگ دست بکشند، اگر ارسال سلاح توسط دولتهای خارجی به آنها متوقف شود، اگر آنها پیوندهای خود را با القاعده متوقف کنند، و خواسته های خود را یک چارچوب سیاسی مطرح کنند، در این صورت ما آنان را تروریست نمیدانیم. درباره ایالات متحده و کشورهای غربی نیز موضوع به همین ترتیب است: حدود دو سال پیش، نخستین شرط آنان در مذاکرات این بود که بشار اسد باید از قدرت کنار بکشد. این اشتباهی راهبردی بود و آنان نیز این شرط را کنار گذاشتند.

 ساکنان چهار شهر شیعه و سنی که به ترتیب در محاصره شورشیان و دولت بودند پس از مذاکرات ایران و قطر انتقال داده شدند. برخی نگرانند که چنین توافقی که مبتنی بر دلایل مذهبی است در جاهای دیگر کشور نیز رخ دهد. آیا چنین چیزی ممکن است؟
سال‌ها بود که ما می خواستیم مردمان تحت محاصره در این شهرها را نجات دهیم. روز ۱۵ آوریل، هنگام یکی از این انتقال‌ها نیز اتفاق ناخوشایندی افتاد، یک حمله تروریستی رخ داد که حدود صد و بیست نفر را کشتند. این انتقال البته تفکیک سرزمینی و آمایش جمعیتی نیست، بلکه راه‌حلی موقتی است و فکر نمی‌کنم در مناطق دیگر قابل انجام باشد.

 بخش‌هایی از دولت ایران از انتخاب آقای ترامپ به ریاست‌جمهوری استقبال کرد. آن‌ها بر این باور بودند که با شخصی که بازرگان و اهل بده بستان است می‌توان کار کرد. هنوز هم چنین صداهایی در ایران وجود دارد؟
رییس‌جمهور کنونی آمریکا همه امور را با منطق اقتصادی می‌فهمد و درک صحیحی از روابط بین‌الملل ندارد. در طی این مدت، کارهای او و حرف‌هایش نیز مدام متناقض بوده است. در زمینه مسائل خاورمیانه نه ما قصدی برای مذاکره با آمریکا داریم نه تمایل و ضرورتی میبینیم. اما در پی تنش نیز نیستیم چون آن را به زیان ثبات در منطقه میدانیم.

ترامپ اعلام کرد که به موضوع توافق هسته‌ای ایران باز نخواهد گشت. آیا نگران نیستید که او با وضع تحریم‌های تازه و مأیوس کردن سرمایه‌گذاران خارجی، از تأثیرات این توافق بکاهد؟
ایران با پیگیری دستور مقام معظم رهبری، آیت الله خامنه ای، نوعی «اقتصاد مقاومتی» را طراحی کرده است که مبتنی بر داشته‌های داخلی است. ما آگاهیم که ایالات متحده در حال پیش بردن جنگی اقتصادی علیه ماست. اما امروز آن‌ها در مقابل شرایط تازه‌ای قرار گرفته‌اند: اروپایی‌ها دیگر علاقه‌ای به همراهی با آمریکایی‌ها ندارند. ما آن‌ها را تشویق می‌کنیم که از شرکت‌های خودشان برای سرمایه‌گذاری در ایران حمایت کنند. به عنوان مثال منابع طبیعی و گازی ایران فرصتی برای همکاری با اروپاست تا به عرصه های [محدود] تامین انرژی خویش تنوع بخشد.

منبع: الف

انتشار سند جدید حماس که با تغییرات مهمی همراه بوده است این سوال را مطرح می‌‌کند که تفسیر عملی این تغییرات در سطح تاکتیکی خواهد بود یا راهبردی و اینکه آیا این تغییرات به مفهوم خروج این جریان از مدار مقاومت است یا نه.

رئیس دفتر سیاسی حماس شامگاه دوشنبه از سند جدید این جنبش رونمایی کرد. اما بلافاصله پس از رونمایی و انتشار این سند جدید گمانه‌زنی‌ها درباره نوع تغییرات و ماهیت این سند در رسانه‌ها مطرح شد. هر چند که هنوز به این موضوع آنطور که باید پرداخته نشده است و سئوالات زیادی درباره این سند برای افکار عمومی مطرح است.

در نمای کلی می‌توان دلیل صدور این سند را شرایط جنبش مقاومت اسلامی حماس و تلاش آن برای ایجاد تغییراتی متناسب با آن شرایط دانست. هر چند که برخی تلاش می‌کنند تغییرات ایجاد شده در سند جدید حماس در مقایسه با سند ۱۹۸۸ این جنبش را به نوعی عقب‌نشینی این جنبش در زمینه مقاومت قلمداد کنند، حقیقت ماجرا گویای نکات متفاوتی است.

به عبارتی حماس با این سند جدید چند هدف را در دو سطح داشته است. یکی زمینه‌سازی برای توافق ملی و همکاری با سایر جریان‌های فلسطینی و دومی تلاش برای جلب رضایت نسبی برخی طرف‌های خارجی. در این زمینه حماس در واقع نه به سمت طرف خاصی اصطلاحاً “غش” کرده و نه سعی کرده که در مقایسه با گذشته با کشور یا جریان خاصی زاویه قابل ملاحظه‌ای پیدا کند.

پذیرش مرزهای ۱۹۶۷
به گزارش تسنیم، از جمله نکات مهمی که پس از انتشار سند جدید در رسانه‌های خارجی مطرح شد، به رسمیت شناختن مرزهای ۱۹۶۷ است که در بند ۲۰ سند جدید به آن اشاره شده، اما بند ۱۹ بر این نکته تاکید می‌کند که حماس هرگز رژیم صهیونیستی را به رسمیت نخواهد شناخت. به عبارتی حماس با مرزهای ۱۹۶۷ موافقت کرده اما لزوماً این مسئله را به معنای عقب نشینی از کل اراضی تاریخی فلسطین نمی‌داند.

فلسطینِ «از نهر تا بحر»
در بند ۲ این سند همچنان به فلسطین به عنوان فلسطینِ «از نهر تا بحر» اشاره می‌شود که از رود اردن در شرق تا دریای مدیترانه در غرب است.

پذیرش مرزهای ۱۹۶۷ می‌تواند دو آورده برای حماس داشته باشد. یکی اینکه از فشارهای بین‌المللی بکاهد و زمینه را برای تعامل با طرفهای خارجی هموار سازد و از طرفی دیگر در سطح داخلی مقدمات همکاری با جریان‌های داخلی از جمله فتح را فراهم کند.

قدس پایتخت کشور فلسطین است
در بند ۱۰ سند بر این نکته تاکید شده که «شهر قدس پایتخت کشور فلسطین است». در این بند همچنان آمده است که «ملت فلسطین هرگز از ذره ای از خاک آن چشم پوشی نکرده و کوتاه نخواهد آمد و تمامی اقدامات رژیم صهیونیستی در قدس اعم از یهودی سازی، شهرک سازی و تلاش برای تحریف حقایق و از بین بردن آثار و نشانه های آن باطل و بیهوده است.»

عدم اشاره به اخوان المسلمون در سند جدید
در اکثر نقاط سند جدید از کلماتی نظیر «اسلامی» و «مسلمان» استفاده شده است و در آن اشاره‌ای به جریان «اخوان المسلمون» نشده است.  این در شرایطی است که در میثاق ۱۹۸۸ حماس به روابط این جنبش به اخوان المسلمون اشاره شده بود.

دلیل این اقدام را شاید بتوان به کاهش تنش‌ها با دولت فعلی مصر قلمداد کرد. در شرایطی که نوار غزه در محاصر است، جنبش حماس احتمالاً ترجیح داده است تا در این زمینه به جلب رضایت طرف مصری نیز بپردازد.

محمود الزهار در ژانویه سال ۲۰۱۷ از سفر مقامات حماس به قاهره برای مذاکره با مقامات مصر خبر داده بود. وی آن موقع گفت: «اسماعیل هنیه ، موسی ابومرزوق و روحی مشتهی در قاهره به سر می‌برند و با مقامات مصر درباره مسائل مربوط به باریکه غزه و روابط دوجانبه مذاکره می‌کنند. »

 الزهار همچنین گفته بود که روابط این جنبش با مصر در حال بهبودی است.

تفکیک بین یهودیت و صهیونیسم
در بند ۱۶ سند جدید حماس در ابتکاری جدید تلاش شده تا بین یهودیت و صهیونیسم قائل شود. در این بنده آمده که «مبارزه با پروژه صهیونیسم جنگ با یهودیان به علت دین آنها نیست، و حماس هرگز با یهودیان صرفاً بخاطر یهودی بودن وارد نبرد نشده است، بلکه علیه صهیونیست‌های اشغالگر و غاصب وارد مبارزه شده است».

این در شرایطی است که در ماده ۲۸ میثاق ۱۹۸۸ حماس عنوان شده بود که «اسرائیل، یهودیت و یهودیان برای اسلام و مسلمانان چالش ایجاد می‌کنند.»

به نظر می‌رسد مخاطب این بند بیشتر قشر و طرف اروپایی و غربی باشد، چرا که در محافل اروپایی بهانه «یهودستیزی» به عنوان ابزار تبلیغات منفی علیه فلسطینی‌ها از جمله حماس استفاده می‌شود. به عبارتی رسانه‌ها سعی می‌کنند مشکل و مقابله فلسطینی‌ها با اشغالگری و اقدامات صهیونیست‌ها را به شکلی وارونه و تحت عنوان  مشکل با «یهودیت» جلوه دهند. اما به نظر می‌رسد اقدام جدید در تفکیک بین یهودیان و صهیونیست‌ها بتواند تا حدودی از فشارهای اروپایی بر حماس بکاهد.

حذف بند مربوط به نابودی موجودیت اسرائیل
یکی از بندهای مهم تاسیس حماس در سال  ۱۹۸۸ که از سوی رهبران این جنبش بر آن تاکید شده بود «دعوت صریح به لزوم از بین بردن موجودیت اسرائیل» بود که در سند جدید حماس که شب گذشته رونمایی شد حذف شده است.

اینکه چرا چنین بندی در سند جدید حذف شده نیاز به بحث مفصل‌تری دارد که باید به آن پرداخت. اما مختصراً می‌توان حذف این بند را در نتیجه فشار برخی کشورهای عربی یا کشورهای منطقه‌ای دانست که با جنبش حماس در تماس هستند و در طرف دیگر با رژیم صهیونیستی نیز ارتباط آشکار یا مخفیانه دارند. چرا که به زعم آنها این کار می‌تواند از شدت فشارها بر این جنبش بکاهد. هر چند که این بند در سند جدید حذف شده، اما حماس همچنان بر ادامه مقاومت تاکید کرده است.

تاکید بر ادامه مقاومت

در بند یک سند جدید هدف حماس «آزادسازی فلسطین و مبارزه با پروژه صهیونیسم» عنوان شده و در بخش مقدمه آمده است که مقاومت «تا تحقق پروژه آزادسازی، بازگشت آوارگان و تشکیل کشور با حاکمیت کامل به پایتختی قدس ادامه خواهد داشت.»

سلاح مقاومت روی زمین گذاشته نمی‌شود
در بند ۲۵ سند جدید به بحث سلاح و مقاومت مسلحانه جنبش حماس اشاره شده و بر ادامه مقاومت تاکید شده است. این بند می‌نویسد: «مقاومت در برابر رژیم اشغالگر با تمامی ابزارها و راهکارها حق مشروع و مسلم ملت فلسطین است که ادیان آسمانی و عرف و قوانین بین المللی آن را به رسمیت شناخته است و در راس آن نیز مقاومت مسلحانه قرار دارد که گزینه ای راهبردی برای دفاع از اصول و بازپس گیری حقوق ملت فلسطین است.»

سند جدید در اصل ورود حماس به یک روند سیاسی جدید است که با پیچیدگی‌های خاص خود مواجه خواهد شد. کنار گذاشتن سلاح در اصل ماهیت مقاومتی حماس را می‌تواند دچار خلل کند. به نظر می‌رسد این جنبش با هدف حفظ ماهیت مقاومتی خود و اهرم‌های خود در آینده همچنان بر ادامه مقاومت مسلحانه تاکید دارد.

مخالفت با پیمان اسلو برای عدم تکرار ماجرای سازش فتح

از نکات مهمی که در این حین مطرح می‌شود این است که حماس الان که روند سیاسی جدید را شروع کرده، باید مراقب باشد تا ماجرای دهه ۱۹۹۰ که بر سر جنبش فتح آمد و منجر به پیمان اسلو شد، این بار برای حماس تکرار نشود. هر چند که حماس در بند ۲۱ سند جدید خود به مخالفت و رد پیمان اسلو تاکید می‌کند.

بند ۲۱ می نویسد: «پیمان اسلو و ملحقات آن با قواعد آمره حقوق بین الملل تعارض دارد؛ به گونه‌ای که تعهداتی را ایجاد کرده که با حقوق غیر قابل دخل و تصرف ملت فلسطین منافات دارد. به همین خاطر حماس این موافقت نامه‌ها را رد می‌کند»

جمع‌بندی
در مجموع می‌توان گفت که حماس در سند جدید خود تقریبا راهبرد اصلی خود یعنی «مقاومت» را حفظ کرده، اما در تاکتیک خود تغییراتی را ایجاد کرده است. اینکه «تفسیر عملی این تغییرات چه خواهد بود» و «در عمل چه اتفاقاتی رخ دهد» و سوالاتی از قبیل اینکه «بخش‌های سیاسی و نظامی حماس در خصوص این تغییرات آیا اتفاق نظر دارند یا نه»، «طرف‌‌های غربی آیا به این میزان تغییرات رضایت خواهند داد یا نه» و اینکه «آیا این تغییرات به همینجا ختم خواهد شد یا نه» سوالاتی هستند که همچنان مطرح هستند.

قطعا طرف اروپایی و غربی از برخی تغییرات ایجاد شده در سند جدید حماس استقبال خواهند کرد، اما اینکه آنها به این میزان تغییرات قناعت کنند، امری بسیار بعید است. به  همین دلیل باید همچنان انتظار حضور جنبش حماس در گروههای تروریستی را داشت، چرا که طبق سند جدید بناست که حماس به مقاومت مسلحانه خود ادامه دهد. از سویی دیگر بعید است که حماس هم برای تغییر این شرایط سلاح خود را بر روی زمین بگذارد، زیرا هویت این جریان در «ماهیت مقاومتی» آن گره خورده و هر گونه عقب نشینی از آن به مفهوم خودزنی خواهد بود.

شرایط منطقه و جهان در وضعیتی خاص قرار دارد. دولت دونالد ترامپ در آمریکا بر سر کار آمده و ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. نوار غزه هم مدت‌هاست که تحت محاصره است. اعراب و برخی کشورهای منطقه‌ای نیز آشکارا یا مخفیانه با اسرائیل رابطه دارند. قمار اخوان در خصوص تحولات سوریه و سوار شدن بر موج اخوان المسلمون در منطقه به همراه ترکیه باعث شده تا این گروه بازنگری در سیاست‌های خود را داشته باشد. تنوع تغییرات این گمانه را مطرح می‌کند که حماس ضمن تعدیل برخی فروع تقریباً بر اصول خود و مهمتر از همه بر «مقاومت» پایبند است.

اما این جریان باید همچنان مراقب باشد که همانگونه که در مسیر مقاومت بوده، در ادامه مسیر از طرف‌های عربی و غربی بازی نخورده و بلای دهه ۱۹۹۰ ساف و جنبش فتح بر سر این جنبش نازل نشود. مقامات حماس به خوبی می‌دانند که قوت و هویت آنها در راهبرد «مقاومت»شان است و هر گونه تخطی از این مسیر آنها را نزد فلسطینیان بی‌هویت خواهد کرد. به همین دلیل است که در سند جدید به صراحت بر ادامه «مقاومت مسلحانه» تاکید می‌کنند.

منبع: الف

محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت صبح امروز در نشست هفتگی خود با خبرنگاران در ارتباط با یافتن کالاى قاچاق در منزل دختر وزیر دولت یازهم گفت: انتظار داریم این مسئله همانطور که در قوه قضاییه مطرح شده بررسی و پیگیرى شود و در صورت رسیدن به نتیجه، اطلاع رسانى صورت گیرد چراکه دولت موافق شفاف سازى می باشد
 

منبع: الف

خنگوی شورای نگهبان در کانال تلگرامی خود نوشت: بدانیم که اگر مدافعان حرم نبودند، زود نوبت ما می شد در هتک حریم و حرمتمان.

عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان در کانال تلگرامی خود با تجلیل از مدافعان حرم نوشت: امروز باید تا قدردان ایثار مدافعان باشیم و نه اینکه زبان به سرزنش گشاییم.

متن این پست تلگرامی به شرح زیر است:

برای مدافعان_حرم!

آنان که گاهِ نشستن ما در گرماگرم رزم و مبارزه هستند و آنان که جان، کمترین ارزش را برایشان دارد، همانانی که دل از بازیهای دنیا گسستند تا به  جانان بپیوندند، آری دلاورمردان این مرز و بوم که گاه در شلمچه و بازی دراز راست قامت ایستادند و گاه دیگر در کنار  حرم دخت ولی خدا به مقاومت برخاستند، ایستادند تا سایه سار ما باشند و دشمن را از حریم خانه هایمان دور نگه دارند. امروز باید تا قدردان ایثار آنها باشیم و نه اینکه زبان به سرزنش گشاییم. باید ما را پاس بداریم حریم و حرمت آنانی که برای دفاع از حریم، قامت بر افراشتند و نه اینکه زبان به درازی باز کنیم در مذمت شان. و بدانیم که اگر آنها نبودند، زود نوبت ما می شد در هتک حریم و حرمتمان. زبان حال آنان این گونه است:

ما دشمن آه و آوخ و افسوسیم
بـا شوق لبان مرگ را می بوسیــم
دریـا دریا اگـــر زما برگیرنـد
کم می نشویم، از آن که اقیانوسیم

غلامحسین کرباسچی در روزهای اخیر در ستاد یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری سخنانی کنایه آمیز درباره مدافعان حرم گفته بود.

منبع: الف

پس از مسدود شدن صفحه پیشین حضرت آیت الله خامنه ای در توئیتر عربی، این صفحه با آدرس جدیدی آغاز به کار کرد.

به گزارش مهر، شبکه توئیتر در اقدامی تامل برانگیز، صفحه رسمی حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی را که به زبان عربی بود مسدود کرد. 

این اقدام مسئولان توئیتر، در منافات با حق آزادی بیان است و طنز تلخ اینجا است که گروه تروریستی و افراط گرای داعش از صد ها صفحه رسمی در توئیتر و دیگر شبکه های اجتماعی برخوردارند و به راحتی به نشر پیام های افراط گرایانه خود می پردازند، بی آنکه مدعیان در وغین آزادی و حقوق بشر در این زمینه حرفی بزنند.

پس از مسدود شدن این صفحه، آدرس جدید صفحه رسمی رهبر معظم انقلاب اسلامی شروع به کار کرد، که در ذیل آدرس جدید آن به همراه آدرس فحه فیس بوک ایشان را آورده شده است:


https://twitter.com/ar_khamenei

http://www.facebook.com/ar.khamenei


 







 

منبع: الف

روزنامه بهار: از ماه‌ها پیش از آغاز کارزار انتخابات۹۶ رهبر انقلاب در چند نوبت نسبت به دوقطبی شدن جامعه به بهانه انتخابات هشدار دادند. این هشدارها که ناشی از تجارب مسئولان کشور از بحران پس از انتخابات۸۸ بود ابن ابهام را ایجاد کرد که مگر انتخابات غیر دوقطبی هم داریم؟ در برداشت عده‌ای از این سخن رهبری این سوء تفاهم ایجاد شده بود که گویا باید فضا را با حذف رقبای سیاسی نامزدی خاص به شکل یک قطبی دربیاورند تا نام فرد مورد نظر از صندوق آرا خارج شود. اما واقعیت آن است که مقصود از نهی دوقطبی کردن جامعه نه آری به یک انتخابات غیررقابتی، بلکه هشداری مبنی بر نکشاندن اختلافات و رقابت‌ها به سطح جامعه و جدا کردن مردم از یکدیگر بوده است. اگر به انتخابات۸۸ باز گردیم شاهد آن هستیم که میرحسین موسوی نیز در ایام انتخابات همین توصیه را به همگان داشت که به بهانه انتخابات «جامعه را شقه شقه نکنید» . بنابراین آن چه که باید از آن حذر کرد دوقطبی‌سازی در جامعه است نه انتخاباتی رقابتی که قاعدتا دو قطب عمده سیاسی کشور را شامل می‌شود.

حال با این توضیح به رفتار نامزدهای انتخابات۹۶ نگاهی بیندازیم. آیا تلاشی برای اجرای این توصیه رهبری مشاهده می‌شود؟ هنگامی که یک نامزد انتخابات فضای جامعه را به تقلید از جنبشی اعتراضی در آمریکا به ۴درصد «زالو صفت» و ۹۶درصد مظلوم تقسیم‌بندی می‌کند آغاز همان دوقطبی نیست؟ هنگامی که در مناظره‌های انتخاباتی دولت منتخب اکثریت را دولتی متعلق به همان چهار درصد «زالوصفت» می‌نامد توهینی آشکار به رای دهنگان به دولت مستقر و باعث افزایش تنش‌ها در جامعه نیست؟ واقعیت آن است که نامزد اصولگرایان بی توجه به رعایت حداقل هایی از اخلاق انتخاباتی و همچنین زیر پا گذاشتن توصیه صریح رهبر انقلاب مشغول دوقطبی‌سازی آشکار در سطح جامعه است. او می‌خواهد با چنین تقسیم‌بندی هایی برای خود رای جمع کند و به این نکته ساده دقت نمی‌کند که نتیجه ایجاد چنین شکافی در جامعه که در توهم این کاندیدا ۴و۹۶ درصد است و در واقعیت چیز دیگری، چه خطرات بزرگی را در سطح جامعه ایجاد می‌کند.

تقسیم‌بندی مردم به فقیر و غنی شاید در انتخاباتی مانند انتخابات۸۴ باعث جلب توجه و حتی انتخاب شدن از سوی مردم می‌شد اما امروز که به یمن گسترش فضاهای اطلاع رسانی می‌توان به سادگی سابقه، عملکرد و کارنامه هر فرد را یافت این بازی‌های سیاسی – رسانه‌ای بیشتر شبیه یک شوخی است. وعده هایی مانند ۵و۶ میلیون شغل یا افزایش یارانه‌های نقدی با همه عوام فریبانه و غیر اجرایی بودنشان باز هم از این‌ترفند تازه سیاسی جریان اصولگرا بهتر است زیرا حداقل باعث دوقطبی شدن فضای جامعه نخواهد شد.

اصولگرایان در این تصور هستند که با هتاکی به حامیان جریانات اصلاحی و بزرگان این جریان فکری – سیاسی کشور می‌توانند متن جامعه را با خود همراه کنند. آنان چنین برداشتی از جامعه دارند که می‌شود با بزرگنمایی «نیمه خالی لیوان» و یکسره سیاه نشان دادن کارنامه دولت یازدهم برای خود رای جمع کرد و از این نکته ساده غافلند که مردم حتی اگر از دولت فعلی ناراضی باشند نیز به افرادی که با مدیریت خود فجایع بزرگ اقتصادی و سیاسی آفریده‌اند رای نخواهند داد.

جریان اصولگرا و نه فقط یک نامزد خاص از ماه‌ها پیش از انتخابات با تاکید بر اینکه مفهوم «انقلابی» بودن مورد تاکید رهبر انقلاب تنها و تنها شامل حال آنان خواهد بود نام جماعتی که برای انتخابات۹۶ گرد هم جمع شده بودند «نیروهای انقلاب» نهادند. چنین اقدامی و همچنین تاکید چندباره بر این که دولت مستقر فاقد روحیه انقلابی است یکی دیگر از نشانه‌های دوقطبی‌سازی در سطح جامعه توسط این حریان سیاسی است.

در نقطه مقابل شاهد آن هستیم که حسن روحانی چه در سه سال و نیم حضور در دولت و چه در روزهای اخیر که مشغول فعالیت‌های مرتبط با تبلیغات انتخابات است همواره بر وحدت و انسجام کشور تاکید داشته است. روحانی حتی در دولتی که با حمایت اصلاح طلبان بر روی کار آمده است نیز افرادی را از جریان رقیب برای حضور در کابینه انتخاب کرده است. افرادی در وزارت کشور، وزارت دادگستری، تیم اطلاع رسانی دولت، معاونت حقوقی و. . . این رفتار فراجناحی روحانی در دولت اعتدال برای یک هدف مشخص انجام شده است و آن اینکه به جامعه این پیام روشن منتقل شود که دولت اعتدال دولت همه مردم ایران و همه جریان‌های سیاسی درون نظام است. در این دولت مخالفان «خس و خاشاک» نیستند.

در این دولت شاهد تقسیم‌بندی نمایشی جامعه به ۴ درصد ظالم و ۹۶ درصد تحت ستم نیستیم، در این دولت همه مردم ایران به چشم دوستداران انقلاب دیده می‌شوند و کسی ضد انقلاب خوانده نمی‌شود، در این دولت حتی دستاورد بزرگی مانند برجام که تحریم‌های اثر گذار بر معیشت مردم را رفع و سایه جنگ را از کشور دور کرد و اگر این دولت نبود اثری از آن هم نبود نیز دستاورد همه تصمیم گیران در نظام خوانده می‌شود و رئیس جمهور به صراحت آن را نه متعلق به یک دولت، جناح و حزب خاص بلکه متعلق به همه مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی می‌داند. ما با چنین دولتی روبه‌رو هستیم و با چنان رقبایی که دستاوردهای فعالان صنعت هسته‌ای را به نام خود می‌زنند و مشغول سوء استفاده از شخصیت‌های ملی و ارزشهای دینی اند. رقابت انتخابات۹۶ رقابت بین کسانی است که به توصیه رهبری نظام به دنبال ایجاد وحدت و انسجام بیشتر در جامعه‌اند در مقابل افرادی که در پی ایجاد دوقطبی‌های کاذب بین مردم و بالابردن تنش‌های اجتماعی هستند.

منبع: بهارنیوز