بایگانی ماه : می, 2017

ویکی لیکس اعلام کرد که به هر کسی که نواری از مکالمات صورت گرفته میان ترامپ و کومی را در اختیار این سایت قرار دهد، ۱۰۰ هزار دلار پاداش می‌دهد.

به گزارش تسنیم به نقل از روزنامه آمریکایی «یو اس ای تودی»، سایت افشاگر «ویکی لیکس» اعلام  کرد که به هر کسی که بتواند نوار مربوط به گفت و گوهای بین «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا با «جیمز کومی» رئیس سابق اف بی آی را برای این سایت بفرستد، ۱۰۰ هزار دلار پاداش می دهد.

ویکی لیکس این پیشنهاد را روز گذشته (جمعه) از طریق شبکه اجتماعی «توئیتر» عنوان کرد.

یو اس ای تودی نوشت که افشای مکالمات احتمالی ضبط شده بین رئیس جمهور آمریکا و رئیس سابق اف بی آی، موضوعی بود که توسط خود ترامپ مطرح شد.

رئیس جمهور آمریکا با توئیت صبح روز جمعه خود گفت که کومی بهتر است قبل از اقدام به افشای مکالمات ما نزد رسانه ها بداند که هیچ نواری از این مکالمات وجود ندارد.

گزارش هایی منتشر شده است مبنی بر اینکه ترامپ در یک جلسه محرمانه هنگام صرف شام با کومی، از رئیس اف بی آی خواسته است که به او وفادار بماند.

«شان اسپایسر» سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید اعلام کرد که هیچ اطلاعی از مکالمات ضبط شده بین ترامپ و کومی ندارد. اسپایسر از پاسخ به سوالات مکرری که درباره احتمال اقدام ترامپ در ضبط مکالمات و تماس های تلفنی اش با دیگران در دفتر کاریش اش در کاخ سفید مطرح شد، خودداری کرد.

رئیس اف بی آی اخیرا توسط ترامپ از سمت خود برکنار شده است. ترامپ و معاونان او در کاخ سفید در بیان علت اخراج کومی، توجیهات متناقضی ارائه کرده اند به طوریکه رسانه های خبری آمریکا این رویکرد ترامپ را عامل نابودی اعتبار باقی مانده کاخ سفید توصیف کرده اند.

ترامپ نیز در واکنش به این تناقض گویی های خود و معاونانش، تهدید کرده است که تمام نشست های خبری کاخ سفید را لغو می کند.

رسانه های خبری آمریکا تاکید دارند که علت اصلی اقدام ترامپ در برکنار کردن کومی، نظارت رئیس اف بی آی بر تحقیقات پیرامون روابط احتمالی ستاد ترامپ با روسیه بوده است.

منبع: الف

روزنامه فایننشال تایمز گزارش داد که کاخ سفید تصویب تحریم‌های جدید علیه حزب الله لبنان و حامیان آن را بررسی می‌کند.

به گزارش ایسنا این روزنامه نوشت که اد رویس، رئیس کمیسیون خارجه در کنگره آمریکا در حال تدارک برای تصویب تحریم‌هایی علیه شخصیت‌های حامی حزب الله در لبنان از جمله میشل عون، رئیس جمهوری لبنان و نبیه بری، رئیس پارلمان این کشور است.

طبق ارزیابی این روزنامه، در صورتی که لیست جدید از اسامی حامیان حزب الله لبنان برای تحریم علیه آنها تصویب شود، ثبات لبنان به شدت در وضعیت نابسامانی قرار می‌گیرد.

ناظران در واشنگتن به این امر اشاره کردند که ممکن است پس از تحریم‌ها علیه حزب الله، تحریم‌هایی شدیدتر علیه ایران به دلیل فعالیت‌های موشکی‌اش تصویب شود.

منابع دیپلماتیک که اوضاع را از نزدیک در واشنگتن دنبال می‌کنند، گفتند، پیش‌بینی می‌شود تحریم‌های آمریکا این بار شامل حال شخصیت‌های هم‌پیمان حزب الله از جمله جنبش امل و احزاب سیاسی و موسساتی شود که به طور مستقیم و غیرمستقیم با حزب‌الله در ارتباط هستند و آن را حمایت مالی می‌کنند.

اد رویس و یک عضو دیگر مجلس سنا به زودی این طرح تحریم‌ها را جهت بررسی از سوی کنگره ارائه خواهند کرد. این طرح اصلاحیه قانون مصوب سال ۱۹۹۵ است که تمامی حامیان دور و نزدیک حزب الله لبنان را نیز شامل می‌شود. در صورت تصویب در کنگره این طرح اجرایی می‌شود.

منبع: الف

محمدآزاد جلالی زاده- روزنامه بهار
مناظره روز جمعه آخرین آوردگاه معرفی آرا و نظرات ۶ تن از نامزدهای دوازدهمین دوره انتخابات بود. عرصه‌ای که گرچه بنا بود اقتصادی باشد اما سیاسی‌تر از همیشه دنبال شد و در بسیاری از لحظات حقانیت دولت را بیش از پیش عیان ساخت. الف» قاچاق کالا: جهانگیری، سونامی‌اش را از همان ب بسم الله مناظره شروع کرد و از نامزدها خواست تا از گذشته و پیشینه خود نهراسند و آن را با افکار عمومی در میان بگذارند، وی همچنین به عدم ارائه برنامه مشخص توسط کاندیداها تاخت و رییسی و قالیباف را نواخت، رییسی در پاسخ به این موضوع نتوانست وضعیت خود را بهبود بخشد و پاسخ دست و پاشکسته‌ای داد، از آن‌طرف هاشمی طبا با انتقاد از ۱۱۴ اسکله غیرقانونی، این موضوع را در دنیا بی مانند دانست. قالیباف دوباره داستان را ۴ درصدی‌ها را شروع کرد، و از حقوق‌های نجومی دولت گفت و باز هم روایت تکذیب شده فعالیت خصوصی و غیرقانونی وزیرآموزش و پرورش را به میان آورد و پیشگیری از قاچاق کالا را وظیفه دولت دانست. میرسلیم، در دفاع از رییسی خود جهانگیری را به عدم ارائه برنامه متهم کرد و دولت را به خواب رفتگی در حوزه‌  مبارزه با قاچاق دانست. روحانی در پی چرایی پدیدآمدن پدیده  قاچاق کالا برآمد و ایجاد رقابت آزاد و مهلت دادن به بخش خصوصی را آنتاگونیست این امر دانست. در پاسخ، جهانگیری، رییسی را تقریباً و قالیباف را به طور جدّ به گوشه رینگ راند و قالیباف را به فساد مالی گسترده متهم کرد‌.
ب» توسعه صادرات و کاهش بودجه کشور به درآمدهای نفتی: در این حوزه، میرسلیم به پاسخگویی فراخوانده شد، و افزایش خام فروشی نفت از یک میلیون بشکه به دو و نیم میلیون بشکه را از طرف دولت مورد انتقاد قرار داده و این رویه را نادرست دانست. روحانی، باز شدن بازار صادرات پس از برجام را از افتخارات دولت دانست و صادرات نفت خام را بر اساس سیاست‌های کلی نظام و قوانین مجلس دانست و گفت: ما در غرب کارون امروزه می‌توانیم ۳۰۰ هزار بشکه نفت صادر کنیم، و اگر این‌کار را به قول آقای میرسلیم صادر نکنیم، عراقی‌ها این کار را خواهند کرد. جهانگیری میرسلیم را ناآگاه از مسائل کشور دانست و‌تراز مثبت کالای صادر شده را نسبت به واردات بدون تکیه به نفت خام در دو سال اخیر را باعث افتخار برای کشور دانست. رییسی در مورد خام فروشی پیشنهاد داد پالایشگاه‌هایی در شهرهای ایران برپا شوند و راه جلوگیری از وابستگی به نفت را رو کردن جدی به مالیات‌ها دانست و کولبری را به اشتباه کوله بری خواند‌. هاشمی طبا با بیان اینکه صادرات ما باید واقعی باشد، زیربنای این امر را تولید کالاهای خوب داخلی دانست. قالیباف با تاکید دوباره بر ۴ درصدی ها، گفت اینها هستند که با روحیاتشان، واردات به کشور را تقویت می‌کنند، سپس جهانگیری و روحانی را به «دروغ گویی راست راست راه رونده» !؟ متهم کرد.
ج» نظام بانکی و وام‌های هدفمند: روحانی در این حوزه، تقویت بانک‌ها و دخالت بانک‌ها در طرح‌های عمرانی را و همچنین اصلاح نظام بانکی را مهم دانست، دو برابر کردن سرمایه بانک‌های دولتی را در دولت خود مورد اشاره قرار داد، تقویت بانک‌ها را برای جذب سرمایه گذاری خارجی ضروری دانست، و برای بهبود زندگی مردم، خواستار افزایش صادرات شد. روحانی در حمله به وعده‌ توزیع پول از طرف رییسی و قالیباف، خواستار آن شد که این دو نامزد، منابع مالی خود را برای عملیاتی کردن این وعده‌ها به مردم بگویند. جهانگیری با اشاره به بانک محور بودن اقتصاد ایران، منابع مالی در دولت قبل از دولت یازدهم را حبس شده دانست و به معوقات نظام بانکی در آن دولت‌ها و پیگیری جدی این معوقات در دولت تدبیر اشاره کرد. رییسی خواستار برگزاری مناظره بین دولت روحانی و دولت احمدی نژاد شد و از روحانی خواست عدد و رقم جذب سرمایه گذاری خارجی در کشور را بیان کند و اشاره کرد که میعانات جزو صادرات نفتی است و نه غیرنفتی. هاشمی طبا اشاره کرد نظام بانکداری اسلامی، در اصل نظام بانکداری اروپایی است که عقود اسلامی را بر آن سوار کردیم و ابهام در صنعت بانکداری اسلامی را از مشکلات پیش روی بانک‌ها در ایران دانست. قالیباف، دولت را در اداره و نظارت بر بانک‌ها ناکارآمد دانست و وام‌های کلان پرداخت شده در دولت را تنها پرداخت شده به چند هزار نفر خاص دانست و اضافه کرد که امروز امنیت سپرده گذاری وجود ندارد. میرسلیم صراحتاً بانکداری کشور را بانکداری رباگونه اعلام کرد و آن را فرسنگ‌ها  دورتر از بانکداری اسلامی دانست. روحانی در وقت پاسخگویی به این موضوع با حمله‌ای به نسبت تند، به نحوی ستاد رئیسی را همان دولت احمدی نژادی دانست.
د» رونق تولید و ایجاد اشتغال پایدار: هاشمی طبا، حفظ ایران را مهم‌تر از هر امری دانست و نقش شهدا و رزمندگان را در حفاظت ایران بی بدیل دانست، اما سوال وی این بود که بعد از حفظ و ثبات ایران چه کردیم؟ ؟ وی پیشنهاد مدرن‌سازی کامل کشاورزی ایران را داد، جذب سرمایه گذاری خارجی و اصلاح نظام بانکی و استفاده از نیروهای تلاشمند در همه حوزه‌ها و کارآفرینی را خواستار شد. قالیباف، با مهم خواندن بحث تولیدگفت که نیازمند نیروی مناسب و آموزش دیده و سرمایه داخلی هستیم، وی تعطیلی کارخانه‌ها را روندی ادامه دار دانست و این امر را معلول مدیریت چهاردرصدی‌ها دانست. میرسلیم بی توجهی به موضوع رکود را از طرف دولت منشا مشکلات اقتصادی کشور دانست و ازهاشمی طبا خواست، شفاف اعلام کند که راه حلش برای رکود اقتصادی کشور چیست.
 روحانی، رونق تولید را در جذب سرمایه گذاری خارجی و اطمینان به سرمایه داخلی و شرکت‌های دانش بنیان دانست، روحانی از اراده دولت برای دادن ۳ تا ۵ میلیارد بودجه برای مناطق محروم و مردمانش داد. جهانگیری اشاره کرد که بایست با تمام توان پشت اقتصاد خصوصی و تقویت بخش خصوصی ایستاد، جهانگیری به آمار ارائه شده توسط میرسلیم تاخت و عنوان کرد که احساس می‌کند دارد با دولت احمدی نژاد مناظره می‌کند. رئیسی، مشکل کارگاه‌ها را کمبود نقدینگی دانست و دولت را به جد در این امر مقصر دانست و خطاب به مردم گفت آیا تا حالا شده که وامی صفر درصد بگیرید و خود جواب خیر داد!؟
ه» قانون هدفمند کردن یارانه ها: رئیسی بعد از آنکه یک دور، دور خودش چرخید!؟ به پشت‌تریبون رفت و تقوا و خداترسی و کارآمدی وتوجه به مردم را از ویژگی‌های دولت مهدوی دانست، وی خواستار توزیع یارانه به همه‌ی اقشار شد، رییسی گسترش فقر را در دولت روحانی را ۳۳ درصد اعلام کرد و سفره‌ی مردم را کوچکتر شده دانست و حضور برنج و روغن و گوشت و کره را در دولت یازدهم بر سرسفره‌ی مردم را کمرنگ‌تر دانست. سخنگوی وزارت بهداشت گفت: حدفاصل پاییز ۹۱ تا بهار ۹۲، ۳۵۰ قلم هاشمی طبا، خواست که رییسی پیش بینی منابع دیگر برای یارانه‌ها را اعلام کند و افزایش یارانه‌ها را کاملاً به ضرر مردم دانست و گفت که منابع یارانه از آسمان ظهور نمی‌کند. قالیباف گفت که رسیدگی به محرومین وظیفه‌ی همه ماست و برای این امر باید تولید کار صورت گیرد ولی چهاردرصدی‌های زالو صفت! را باعث بوجود آمدن محرومان دانست. میرسلیم گفت اگر تولید درست بشود و قیمت‌ها کاهش پیدا کند، بسیار بهتر خواهد بود از آنکه پول‌ها را بین مردم پخش کنیم و در دوران انتخابات مانور بر روی پخش و توزیع پول را امری کاملاً نادرست خواند. روحانی اشارت کرد که عده‌ای خواهان بازگشت به دولت احمدی‌نژاد و پخش گسترده‌ی پول و به جا ماندن بسیاری تخلفات هستند، روحانی بر توزیع یارانه به همان شیوه‌ی دولت یازدهم تاکید کرد و مستمری پرداختی به محرومان و تحت پوشش نهادهای حمایتی را سه برابر اعلام کرد وی همچنین حداقل حقوق را یک میلیون و دویست هزار تومان اعلام کرد. جهانگیری گفت دولت احمدی نژادی ۴۵ هزار در جیب مرم گذاشت و از آن سمت ۲۰۰ هزار تومن را برداشت مرد، جهانگیری همچنین به شدت، به رفتن به خونه‌ی فقرا و عکس تبلیغاتی گرفتن با آنها تاخت. رییسی در پاسخگویی توانمندی محرومان را ضروری دانست وبا اشاره به طرح سلامت، گفت که طرح نتیجه‌ی خوبی در بر نداشته است، وی دولت را به افزایش هفتصد هزار میلیارد نقدینگی متهم کرد. رییسی خود را نماینده کارگران و محرومان و فاقد روزنامه‌های زنجیره‌ای دانست و گفت: به عنوان خودم!؟ موضع می‌گیرم و دولت روحانی را دولت پرخرجی دانست.
و» اهداف چشم‌انداز ۱۴۰۴: قالیباف پشت جایگاه رفت تا در مورد چشم‌انداز ۱۴۰۴ بگوید، وی گفت که امروزه گرانی وجود دارد و به عنوان مثال گفت قیمت شکر از ۱۵۰۰ تومان به ۳۵۰۰ تومان افزایش پیدا کرده است. قالیباف گفت که دولت روحانی به کمک مردم نیامده است و افزایش قبوض آب و برق و گاز را دست درازی دولت در جیب مردم دانست.
وی گفت که باید به تولیدکنندگان معافیت مالیاتی داد و ازطرف دیگر ۴۰ درصد فرار مالیاتی وجود دارد. قالیباف از افزایش اشتغال گفت و گلایه کرد با شکایت دولت سایت ثبت کارانه‌ی منتسب به وی را بسته است. میرسلیم اشاره کرد که رسیدن به چشم‌انداز، فداکاری بسیار میخواهد و اجرای حدی اصل ۴۴ را خواستار شد و پرسید به چه دلیل دولت موتور فروشی می‌کند؟! و گفت دولت اصلاً نفهمید با اقتصاد مقاومتی چه کند. روحانی پرسید که چگونه آقای قالیباف می‌خواهد به رشد ۲۶ درصدی برسد؟ وگفت دولت یازدهم به رشد ۸ درصدی رسید. جهانگیری، رشد اقتصادی را یکی از مهم‌ترین هدف‌ها دانست و اشاره کرد باید برای این رشد سیاست‌ها و برنامه ریزی‌های مشخص داشت، وی ادامه داد برای رشد باید ۶۵ میلیون دلار سرمایه گذاری خارجی جذب کرد و از قالیباف پرسید با توجه به تیمش آیا می‌تواند این میزان جذب را انجام دهد.
رییسی ۶ درصد رشد اقتصادی را مربوط به نفت دانست و گفت که اصل رشد بایست با توجه به میزان اشتغال سنجیده شود، رییسی اضافه کرد که رکود رکورد زده و مردم این را فهمیده اند. هاشمی طبا انتقاد کرد که به توصیه‌ها و حرفهای اقتصاددانان متخصص و بازرگانان سابقه دار گوش نمی‌دهیم، وی اضافه کرد با رنگ و روغن کردن و یا سیاه نمایی نمی‌توان توسعه ایجاد کرد. قالیباف در پاسخگویی با عزیز خواندن مردم! گفت که اهل شعار نیست و گفت که مطمئن باشید که ۵ میلیون شغل در دولت «مردم» ایجاد خواهد شد، وی همچنین توجه به صنایع مادر و صنایع پایین دستی را مهم دانست، تمرکز بر حوزه‌ی مسکن و گردشگری و‌ای تی را از اولویات خود دانست، قالیباف کارنامه‌ی دولت را غیرقابل دفاع خواند.
ز» و مردم جمعه آینده نشان خواهند داد که با کدام یک از این ۶ نفر سر سازگاری بیشتری داشته و کدام را به پاستور خواهند فرستاد. برای پاسخ به این سوال بایستی یک هفته منتظر ماند.

منبع: بهارنیوز

رضا صادقیان
شکل‌گیری ادبیات تحریم انتخابات و فراگیر شدن آن به اوایل دهه ۸۰ باز می‌گردد، ایامی که بسیاری تصور می‌کردند دولت وقت هیچ کاری در حوزه سیاست داخلی، خارجی و فرهنگی انجام نداده و دائم در حال برخورد با موانع ساختاری و قانونی است. همان سال‌ها برخی از دانشجویان که بعدها سیاست‌ورزی متعادل‌تری را پیشه کردند و پروژه عبور ازرئیس‌جمهور را کلید زدند، کسانی که گمان می‌کردند باید و می‌توان در چهار سال بسیاری از رویه‌های حکمرانی را تغییر داد. طرفداران عبور از خاتمی که بعدها به تحریمی‌ها ملحق شدند آنقدر در میان تئوری‌ها و نظریه‌های اجتماعی، سیاسی و کتاب‌های‌ترجمه شده غرق شده بودند که جایی برای دیدن وضعیت کشورمان به صورت واقعی باقی نمانده بود. ظاهرا خواهان کسب تمامی مولفه‌های مردم‌سالاری بودند، ولی با برداشتن گام‌های بعدی نشان دادند که قرار نیست وقت خود را برای حفظ و پاسداشت مهمترین و تاتیرگذارترین نماد دموکراسی که همان صندوق رای است بسوزانند.

در آن سال‌ها آنقدر مطالبات متراکم شده طی سال‌های قبل در میان شهروندان شکل گرفته شده بود که پاسخ دادن به همه آنها عملا ناممکن می‌نمود با این حال خواسته‌های جدیدی نیز در کنار مطالبات برزمین مانده از دولت درخواست می‌شد که با دریافت پاسخ منفی از سوی دولت اصلاحات بسیاری برمی‌آشفتند و دولت را به مماشات، کم‌کاری و حتی‌ترسو بودن متهم می‌کردند. دامنه این نشدن‌ها، نتوانستن‌ها، نمی‌توانیم و نمی‌توانیدها آنقدر زیاد شد که به یکباره و بعد از تحصن نمایندگان مجلس ششم در مقابل رد صلاحیت بسیاری از چهره‌های سیاسی این پیام به شهروندانی که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۰ به کاندیدای جبهه اصلاحات رای داده بودند انتقال و شمار قابل توجهی از مردم را به این نتیجه رساند که تنها راه حل سیاست‌ورزی نه از صندوق رای که از راهی دیگر میسر است. کدام راه؟ پاسخ بسیار روشن بود: تحریم انتخابات. همان زمان از طرفداران تحریم پرسش می‌شد، گام بعدی شما بعد از تحریم چیست، به‌اندازه یک خط جواب قانع کننده ارائه ندادند! چنین شد که به همین قاعده پیش رفتند تا دولت احمدی‌نژاد سر برآورد.

اگر به آمارهای همان سال نگاه کنیم شمارگان افراد واجد شرایط رای دادن از شهروندانی که به رئیس دولت نهم رای داده بودند فزونی می‌گرفت ولی عده‌ای که خواستار تغییرات سریع و پاسخ دادن به مطالبات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در کمترین زمان بودند آنقدر بر طبل تحریم کوبیدند که ناخواسته ریشه تغییرات آرام و پیوسته سال‌های قبل براساس قانون اساسی و درک شرایط موجود را به کلی نفی و به این باور رسیدند که با گوشه‌نشینی و پیشه کردن رفتار انزواجویانه راهی برای اصلاحات و رفتارهای قانونی گشوده خواهد شد. کمتر از یک سال از روی کار آمدن دولت نهم نگذشته بود که تفاوت‌های معنادر دولت فعلی و قبلی را با تمام سلول‌های بدنشان درک کردند، سفال شکیل، زیبا و گاه دلفریب تحریم انتخابات در همان روزها‌ترک خورد و شکست. تحریم کنندگان سال‌های گذشته امروز نه تنها منادی تحریم انتخابات نیستند، بلکه با کلامی شفاف مردم را به مشارکت گسترده در انتخابات پیش‌رو دعوت می‌کنند. جبهه تحریم در مقایسه با ابتدای دهه هشتاد ضعیف شده است، ولی کسانی که سال‌های گذشته و اتخاذ سیاست‌های پرهزینه دولت قبل را از یاد برده‌اند و گلایه‌ها و مطالبات پیوسته خود را به سوی دولت وقت روانه می‌کنند و بعضا با ادبیاتی مشابه با جریان سیاسی منتقد دولت هم‌آواز شده و خبر از نشدن‌های بسیار می‌دهند.

شاید تفاوتی میان تورم ۴۰ درصد و ۱۰ درصد قائل نیستند. احتمال دارد نرخ تثبیت شده ارز را طی چهار سال گذشته از یاد برده باشند و… هواداران تحریم برخلاف مطالباتی که از دولت دارند و خود را خواهان تغییرات معرفی می‌کنند، با پیشه کردن سیاست تحریم نه تنها به سوی یک کنش اجتماعی گام برنمی‌دارند، بلکه فعالیت ماه‌های گذشته و مطالبات طرح شده خود را با دنبال‌روی از تحریم نفی می‌کنند، به ناامیدی دامن می‌زنند و در اوج بروز رفتاری متناقض به بی‌کنشی محض می‌رسند. تحریم انتخابات هر معنایی می‌تواند داشته باشد، مگر فعالیت، حرکت کردن و خواستار تغییر بودن. وقتی آدمی به این باور می‌رسد که حق مسلم خویش را با لجاجت، عناد و یکدندگی با هر نام و نشانی نفی کند، خود را از عرصه اظهار نظر با حاکمان به دور نگاه داشته است.

دیگر اینکه، طرفداران تحریم رساندن صدای اعتراض خود به گوش تصمیم‌گیران درون قدرت را موکول به ندادن رای و نادیده گرفتن صندوق‌های رای می‌کنند، به عبارتی روشن و متناقض بیان می‌کنند: ما رای نمی‌دهیم، پای صندوق رای هم حاضر نمی‌شویم ولی با این عمل صدای مطالبات خود را به گوش سیاست‌مداران می‌رسانیم. در مقابل این سخن می‌توان گفت؛ قبل از آنکه صدای شما با انتخاب گزینه تحریم انتخابات به گوش حاکمان برسد، به جان دل عده‌ای خوش خواهد آمد که از نبودن و خانه‌نشینی شما موفق به کسب قدرت می‌شوند. سفال شکسته نه تنها دیدنی نیست، بلکه دور انداختنی هم هست، به فکر بند زدن تغار شکسته تحریم انتخابات نباشید. تجربه کسانی که در گذشته به دنبال سیاست‌های تحریمی بودن نشان می‌دهد راه به جایی نگشودند. تا مادامی که صندوق‌های رای در میان است و فرصت سخن گفتن با تصمیم‌سازان و کارگزاران سیاست فراهم است، مجال نگاه کردن به گزینه‌های دیگر و رفتن در راهی که پایانی برای آن متصور نیست اشتباه است. هزینه زندگی در عالم واقع را با حضور در پای صندوق‌های می‌توان کاست. رای دادن و مشارکت در انتخابات حق همگان است، این حق را به بهانه‌های واهی فراموش نکنیم.

منبع: بهارنیوز