بایگانی ماه : می, 2017

در جریان سفر “دونالد ترامپ” به ریاض، نشست سران کشورهای عربی-اسلامی برگزار می‌شود و انتظار می‌رود در آن تلاش برای تشکیل «ناتوی عربی» آغاز شود.

به گزارش تسنیم، روزنامه «نیزوایسیمایا گازیتا» در تحلیلی می نویسد: “دونالد ترامپ” رئیس جمهوری آمریکا در نخستین سفر خارجی خود ابتدا به عربستان سعودی و اسرائیل (فلسطین اشغالی) سفر کرده و سپس به ایتالیا و بلژیک عزیمت خواهد کرد تا در نشست سران ناتو و گروه جی-۷ شرکت کند.

انتخاب ریاض بعنوان نقطه آغاز سفر ترامپ تصادفی نیست. هم آمریکایی‌ها و هم مقامات سعودی این اواخر اظهارات بسیار بلندی در باره اهمیت توسعه روابط دوجانبه سر داده اند. توان بالقوه همکاری‌های دو کشور در عرصه‌های مختلف در سال‌های آتی چیزی معادل ۲۰۰ میلیارد دلار تخمین زده شده است. آمریکا اعلام آمادگی کرده تا تسلیحات و تجهیزات نظامی جدیدی، از جمله سامانه‌های دفاع ضدموشکی «تاد»، سیستم‌های ردیابی ماهواره‌ای برای واحدهای ارتش و برنامه های نرم ابزاری ویژه و آخرین مدل مهمات و بمب‌ها را به عربستان سعودی بدهد. مذاکرات برای فروش ۴ فروند کشتی نظامی به ریاض نیز در جریان است. در عوض عربستان نیز حاضر است در بخش‌های مختلف اقتصاد آمریکا بیش از ۴۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری کند.

هدف واقعی ترامپ از سفر به ریاض چیست؟
البته اهداف مورد نظر برای سفر دونالد ترامپ به ریاض، بسیار گسترده تر از روابط دوجانبه است. اتفاقی در عربستان همزمان با مبارزات انتخاباتی در آمریکا رخ می دهد که نتیجه آن برای منطقه و در مجموع جهان، به همان اندازه اهمیت دارد. این اتفاق برگزاری نشست سران کشورهای عربی-اسلامی است که در آن نمایندگان بلندپایه بیش از ۵۰ کشور اسلامی دعوت شده اند. انتظار می رود که در این نشست ترامپ خواستار ایجاد تشکیلاتی شود که اکنون چند سالی است که از آن بعنوان «ناتو عربی» نام برده می شود.

به عقیده رئیس کاخ سفید، این تشکیلات باید تلاش کشورهای مسلمان، مسیحی و یهود را در منطقه هماهنگ سازد تا به گفته وی، بتواند منشاء هرج و مرج در منطقه که گروه تروریستی داعش و القاعده را از بین ببرند و همچنین اقدامات دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و سوریه را نیز مهار کنند.   

عربستان ریاست این ائتلاف جدید را برعهده خواهد داشت و واشنگتن دقیقا بر این مسئله تاکید دارد. روابط آمریکا و عربستان پایه و اساس دیگر راهکارهای آمریکا در منطقه قرار خواهد گرفت. احتمال دارد که در این ائتلاف، کشورهای عرب منطقه خلیج فارس، مصر و اردن و دیگر کشورهای مرسوم آمریکا و عربستان حضور داشته باشند. البته ایجاد این تشکیلات، موقعیت مصر که آنهم هم مدعی رهبری در جهان عرب است را تضعیف خواهد نمود. ولی کشورهای عربی حق انتخاب زیادی برای مشارکت در این ائتلاف ندارند.

سفر ترامپ به فلسطین اشغالی صرفا جنبه نمایشی دارد
هدف دیگر سفر خاورمیانه‌ای دونالد ترامپ، تل آویو است که حضور ۲۶ ساعته وی در اسرائیل (فلسطین اشغالی) بیشتر اهمیت سمبلیک دارد. ترامپ نیاز دارد نشان دهد که به وعده های انتخاباتی خود پایبند است و نه تنها روابط واشنگتن با اسرائیل در حال عادی شدن است، چرا که در اواخر کار دولت “باراک اوباما” رو به تیرگی گذاشته بود، بلکه به سطح بالاتری نیز ارتقاء خواهد یافت. این مسئله برای رئیس کاخ سفید که در معرض اعمال فشار زیادی از سوی مخالفانش در آمریکا قرار دارد، اهمیت زیادی دارد.

اصلی ترین مسئله تحریک آمیز در رابطه با این سفر آن است که آیا ترامپ تصمیم خود در مورد انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به بیت المقدس را اعلام خواهد کرد، یا نه. برخی مقامات بلندپایه آمریکایی به ترامپ توصیه کرده‌اند که از چنین اقدامی خودداری ورزد، چرا که چنین اعلامی تنها به منافع آمریکا آسیب خواهد رساند و جز برانگیختن تمایلات ضدآمریکایی بیشتر، نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت.   

رئیس جمهور آمریکا تاکنون سخنی در مورد لزوم تشکیل دولت مستقل فلسطینی در کنار دولت یهود نگفته است، در حالیکه باراک اوباما روی این مسئله بسیار تاکید داشت. سخنان «دوستانه» ترامپ در مورد فلسطین تنها محدود به گفته‌هایی در مورد ضرورت «زندگی شایسته» برای مردم فلسطین بوده است. بنابراین بعید است در دوره ریاست جمهوری ترامپ، پیشرفتی در روند حل و فصل مناقشه فلسطین و اسرائیل حاصل شود.

منبع: الف

یک کارشناس مسائل غرب آسیا اهداف ارتش ترکیه از ساخت پایگاه نظامی در شهر الباب استان حلب را تشریح کرد.

“حسن هانی‌زاده” کارشناس مسائل غرب آسیا در گقتگو با باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره ساخت پایگاه نظامی ارتش ترکیه در استان حلب و اهمیت ژئوتوپلیک این پایگاه نظامی عنوان داشت: هدف ارتش ترکیه و اردوغان از گسترش نفوذ جغرافیایی در  شمال سوریه کاملا استعماری و تجزیه طلبانه است. وی افزود: ارتش ترکیه به دنبال تجزیه بخش شمالی سوریه است که هدف اصلی آن جدا سازی استان “حلب” و “ادلب” و الحاق آن به ترکیه است.

کارشناس مسائل غرب آسیا با اشاره به اقدامات مخرب ترکیه در سوریه گفت: ترکیه از سال ۱۹۳۸ به دنبال آن بوده که بخش‌هایی از شمال سوریه را به “اسکندرون” در ترکیه متصل کند. هانی زاده خاطرنشان  کرد: این اقدام ارتش ترکیه در راستای تجزیه سوریه و اقدام استعمار گونه و خطرناک است.
 
وی افزود: ترکیه با کمک عربستان و قطر یک مثلث تخریبی در بحران سوریه ایجاد کردند و در طول ماه های اخیر ارتباط تنگاتنگی براساس اهداف دراز مدت اردوغان ایجاد شده که اکنون با فراز و نشیب مواجه شده است.
 
کار‌شناس مسائل غرب آسیا با اشاره به نگاه نو‌عثمانی ترکیه و دیدگاه استعماری این کشور به سوریه و وجود ریشه تاریخی در این موضوع گفت: ترکیه به دنبال گسترش حوزه جغرافیایی چشم طمع به استان ادلب دارد و هدف ترکیه از اشغال خاک سوریه افزایش نفوذ خود در شرق دریای مدیترانه است.  
 
گفتنی است ارتش ترکیه پس از آنکه کنترل شهر استراتژیک الباب را در ماه فوریه (اسفند) به دست گرفت، از این منطقه به عنوان یک مرکز موقت فرماندهی استفاده می‌کرد. اما این کشور اکنون به دنبال احداث یک مرکز دائمی است.قیناق معاون نخست وزیر ترکیه اخیرا گفته است که از زمان اعلام پایان عملیات فرات، شمار نیروهای مستقر در این منطقه از ۸ هزار تن به هزار و ۵۰۰ نفر رسیده است.
 

منبع: الف

بنا بر اعلام رسانه‌های محلی آمریکا، جان مک‌کین،‌ سناتور جمهوری‌خواه و یکی از منتقدان قدرتمند رئیس‌جمهور این کشور از استیضاح دونالد ترامپ حمایت نکرده است.

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، برخی دموکرات‌ها در کنگره آمریکا پیشنهاد دادند که درخواست استیضاحی علیه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور این کشور به خاطر ارتباطات احتمالی‌اش با روسیه، تنظیم شود. با این حال جان مک‌کین، سناتور جمهوری‌خواه و یکی ازمنتقدان ترامپ به خبرنگاران گفت: فکر نمی‌کنم مردم این قضیه را جدی گرفته باشند. هر روزه ما با اتفاقات غیرمنتظره‌ای روبرو می‌شویم در نتیجه فکر می‌کنم استیضاح ترامپ در برهه کنونی منطقی نیست.

از زمانی که ترامپ جیمز کومی،‌ رئیس سابق اف‌بی‌آی را در بحبوحه تحقیقاتش درخصوص مداخله ادعا شده روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اخراج کرد، فشارها بر وی افزایش یافته است.

این در حالی است که روسیه بارها این ادعاها را رد کرده و آنها را بی‌پایه و اساس دانسته است.

منبع: الف

روزنامه انگلیسی “آی” امروز پنجشنبه سیاست دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا درقبال عراق را نظیر باراک اوباما رئیس جمهور پیشین این کشور دانست.

العالم – روزنامه “آی” همچنین نوشت: محال است که عملیات نظامی علیه داعش به ترامپ برای نجات یافتن از بحران سیاسی در آمریکا کمک کند.

این روزنامه نوشت: سیاست ترامپ در قبال سوریه و عراق بسیار شبیه سیاست اوباما است.

پاتریک کوبرن، نویسنده این مطلب همچنین در روزنامه آی خاطرنشان کرد: ماجرای فاش شده درباره اطلاعات محرمانه ترامپ به روسیه درباره یک جاسوس اسرائیلی، بسیار به ضرر ترامپ است.

منبع: الف

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام  علی یونسی درر نسیم شهر بهارستان گفت: همه مردم با رای خودشان رییس جمهور را انتخاب خواهند کرد، انتخابات فقط انتخاب یک شخص نیست، انتخاب یک راه است انتخاب آینده و گفتمان است، این انتخابات نه گفتن به دروغ ها، پلیدی ها و اختلاس هاست.وی گفت: دولت تدبیر و امید توانست شر تحریم را بردارد و ماشین تولید انرژی را راه بیندازد، ولی مخالفین اینها را نهی می کنند در حالی که مردم می بینند و درک می کنند چهار سال دولت تدبیر و امید توانست کارهای ارزشمندی انجام دهد. یونسی افزود: در ۴ سال دولت شرایط را به حالت عادی برده و حالا می خواهند بیایند و ملت را ببرند در شرایطی که ۸ سال احمدی نژاد بود.یونسی، مشارکت مردم در پای صندوق های رای را خواستار شد.همچنین وی قول داد که در دولت دوازدهم، روحانی که با پیروزی همراه خواهد بود مشکلات شهرستان بهارستان را پیگیری و رفع کند.

منبع: بهارنیوز

محمد توکلی
روزنامه بهار
۲۹ اردیبهشت در همین نزدیکی است و کمتر از ۲۴ ساعت تا روز انتخاب باقی مانده است. می‌توانیم دست روی دست بگذاریم و با خیال راحت در گوشه‌ای بنشینیم و با بهانه‌های رنگارنگ خود را از این حق حداقلی رای دادن که برایمان باقی مانده است محروم کنیم و یا به میدان بیاییم و آینده ایران را از تباهی دور کنیم. بسیاری از آنان که بیشتر از مدعیانِ امروز آسیب دیده‌اند و در محدودیت و فشار قرار گرفته‌اند اعلام کرده‌اند که برای آینده ایران به میدان خواهند آمد تا کشور بار دیگر به دورانی که از آن عبور کرده است بازنگردد، برخی اما همچنان بر تداوم روش‌های دولت‌های سابق مصرند. واقعا امروز عدم مشارکت در این انتخابات به معنای یاری رساندن مستقیم به کدام جریان است؟ تندرو یا معتدل؟ واقعا قرار است ایران را به چه کسی بسپاریم؟

یک سوی میدان تفکری است که در همه این سال‌ها جز محدودیت و افراط در کارنامه اش نداشته است. از فشار اقتصادی و معیشتی تا فشارهای روحی و روانی ناشی از ایجاد محدودیت‌های فراوان، از بی‌کفایتی‌هایی که سبب ساز تحریم‌های گسترده‌ای شد تا افکندن سایه جنگ بر کشور. آنان یک بار دیگر با تمام قوایشان به میدان آمده‌اند تا جریان میانه رو را از میان بردارند.  منشور حقوق شهروندی را انشا‌ء می‌خوانند و معتقدند حقوق زنان، اقلیت ها، اقوام و. . . را خدا داده است. معنای دیگر چنین نگاهی آن است که دیگر نیازی به برنامه ریزی برای احقاق حق این گروه‌ها نیست زیرا این حق را خدا به آن‌ها داده است.

بسیاری از کسانی که در شصتمین روز بهار به پای صندوق‌های رای می‌روند و به جریان میانه رو رای می‌دهند شاید دل خوشی هم از دولت مستقر نداشته باشند و بر این اعتقاد باشند که دولت یازدهم می‌توانست قدم‌های بلندتری را در حوزه‌های مختلف بردارد اما آن‌ها به خوبی نمی‌دانند با عدم مشارکت جدی در انتخابات آیا معیشت روزمره مردم دچار آسیب‌های جدی خواهد شد، سیاست خارجی همچون تجربه گذشته به نقطه‌ای خواهد رسید که دوست و دشمن تحریم هایی شدید علیه ملت ایران را اجرایی کنند و آزادی‌های حداقلی موجود نیز به خط پایان خود خواهد رسید؟  قرار است فرهنگ کشورمان را به  چه کسانی بسپاریم؟ آنان که سخت گیری‌های نابجایشان حتی گاهی فریاد اعتراض همفکرانشان را درآورده است یا آنان که معتقد به اعتماد به اهل فرهنگند؟ و معیشت و سفره مردم را قرار است به چه کسانی بسپاریم؟ جماعتی که  مدعی بودند «نفت را بر سر سفره مردم می‌آورند» اما در نهایت بدترین کارنامه چهل سال اخیر در حوزه اقتصادی را بنا بر آمار‌های خودشان به جا گذاشته‌اند و یا کسانی که توانستند ثبات و آرامش را به اقتصاد کشور بازگردانند؟ قرار است ایرانمان را به کسانی بسپاریم که عزت ملی را لگد مال کردند و کار را به جایی رساندند که مجبور بودیم نفت کشور خودمان را تنها به کسانی که خارجی‌ها می‌گفتند بفروشیم و یا افرادی که عزت را به این کشور بازگرداندند و جایگاه ایران را در بازار نفت باز پس گرفتند؟ بهداشت و درمان و داروی بیماران را قرار است به کدام مسیر هدایت کنیم؟ مسیری که نتیجه آن بحرانی دوباره باشد و یا ادامه مسیری که هزینه پرداختی از جیب مردم را به کمترین میزان ممکن کاهش داد؟ در محصولات کشاورزی انتخابمان چیست؟ واردات هفت میلیون تن گندم و یا صادرات گندم؟ در قاچاق کالا قرار است به کجا برویم؟ افزایش قاچاق از سه میلیارد دلار به ۲۵میلیارد دلار و یا کاهش آن از ۲۵ میلیارد دلار به ۱۲ میلیارد دلار؟ در فرهنگ قرار است کدام مسیر را انتخاب کنیم؟ مسیری که انتهای آن بسته شدن خانه سینما و ایجاد محدودیت برای اهل فرهنگ است و یا ایجاد فضایی باز و اعتماد آفرین؟ قرار است به تحریم‌ها و بازگشت سایه جنگ آری بگوییم و یا تلاش و برنامه ریزی برای استفاده از ظرفیت‌های برجام و رفع تحریم‌های غیر هسته‌ای؟ انتخابمان کدام است؟ ایرانی پرتنش و یا ایرانی مبتنی بر گفتگو و مدارا؟

منبع: بهارنیوز