محمدآزاد جلالی زاده- روزنامه بهار
الف» اولین نکته‌ای که در رابطه با انتخابات دوره‌ی دوازدهم ریاست جمهوری به ذهن متبادر می‌گردد این است که فارغ از نتیجه، آنچه لذت بخش بود، رقابتی نفسگیر، تنگاتنگ، سخت و چهارچوب دار بود، رقابتی تماشایی که تقریباً همه ایمان داشتند نه نمایشی از پیش طراحی شده، بلکه در معنای واقعی کلمه «رقابت» بود.
ب» جمهوری اسلامی در دورانی که در حال تثبیت خویش بود و موانعی بسیار در پیش رو داشت هم شاهد انتخابات بود امّا بنا به دلایلی که در این کوته‌نوشتار نمی‌گنجد، رقابت بسیاری اوقات به دلیل نبود رقیبان قدر، یک جانبه و قابل پیش بینی دقیق حتی مدتهاقبل از برگزاری انتخابات بود و این امر موجب شده بود که مخالفان داخلی و دشمنان خارجی در بسیاری اوقات کل پدیده انتخابات در جمهوری اسلامی را زیر سوال ببرند.
ج» بعد از دوران گذارِ تثبیت، استحکام نظم مستقر سیاسی بیشینه شد و نظام سیاسی آنقدر اعتماد به نفس پیدا کرد که انتخاباتی سنگین، نفسگیر و محکم برگزار کند، انتخاباتی همچون انتخابات ۷۶ و ۸۴ و حتی ۸۸ مخصول اعتماد به نفس نظم مستقر سیاسی بودند، انتخاباتی که تقریباً همه مردم ایران را به جدّ درگیر و کنشگر می‌کرد.
د» اما بعد از وقایع عجیب و تلخ انتخابات ۸۸، نوعی نگاه ظن آلود و امنیتی بر پیکره‌ی تصمیم گیریهای کلان و خرد کشور حاکم شد و می‌شد فهمید که نظم مستقر و سپهر سیاسی و حوزه اجتماعی کشور دچارسوءتفاهم شده و حرف یکدیگر را نمی‌فهمیند و دوران تعلیقی بر کشور سایه گسترد.
ه» انتخابات۹۲، محصول دوران تعلیق در نظام بود، چهره‌های نه چندان کاریزما و اجرایی در غیاب حضور چهره‌های متنفذ و احزاب قوی و نیز ستادهایی بی روح و بی رونق تبلیغاتی در سراسر کشور و در یک کلام نبود جو هیجانی انتخابات موجب شد که تدبیریان و امیدورزان بر سر کار بیایند, امّا اختلاف‌ها با رقیب تنها یکی دو درصد بود.
و» امّا در زمان و مکان فعلی و در طی رقابت‌های انتخاباتی که برگزار شد، می‌شد به نوعی بازگشت نظم مستقر سیاسی به اعتماد به نفس سالهای پیش از ۸۸ را یافت، تایید دو نامزد تحول خواه جدی همچون روحانی و جهانگیری و دو نامزد اصولگرای آتشین همچون رییسی و قالیباف و تب تند انتخابات و هیجان حاکم که کل کشور را در بر گرفت، این دوره از انتخابات را به نبردی گلادیاتوری شبیه کرد که علاوه بر ۶ نامزد، ۴۲ میلیون ایرانی را نیز به میان رقابت کشاند و انتخاباتی تماشایی و ناب را سبب شد.
ز» برنده این رقابت بی چون و چرا مردمان و نظم مستقر سیاسی و اعتماد ایجاد شده متقابل مابین شهروندان ایرانی و حاکمیت است که این خود دستاوردی عظیم در حوزه سیاست داخلی و نیز موجب ارائه چهره‌ای قدر از ایران و ایرانی در ساحت مسائل و روابط بین الملل است. این نبرد گلادیاتوری، نتیجه فزون شدن اعتماد به نفس نظم سیاسی، اعتماد دوباره نظم اجتماعی به کنشگری سیاسی و بده بستان چهارچوب دار میان این دو طرف معادله است.
ح» رفتارهای گلادیاتوری تنها به درد زمان رقابت انتخاباتی و جلب توجه رأی دهندگان می‌خورد و بعد از رقابت، ادامه دادن چنین روحیاتی از سوی هر طرف که باشد، نتیجه اش خسران برای مملکت خواهد بود، کنون که رقابت تمام شده، همه باید کلاه‌خودهامان را دربیاوریم و فارغ از اینکه کدام طرف بوده‌ایم به یاری رئیس جمهور تحول خواه برویم، اکنون زمان ۲۳ و ۱۷ میلیون کردن‌ها نیست کنون زمانیست که همه ۴۲ میلیون رای دهنده در ادامه مسیر توسعه کشور با هم همراه و هماهنگ شوند.
منبع: بهارنیوز
