بایگانی ماه : می, 2017

به گزارش ایرنا، استاد حوزه و دانشگاه گفت: این انتخابات چند پیام مهم را همراه داشت. نخست اینکه مردم از بداخلاقی، دروغ، تزویر، افترا و تهمت خسته شده بودند از این رو به آقای روحانی رای دادند چرا که از ادب، نزاکت و اخلاق ایشان خشنود شدند.وی ادامه داد: دیگر پیام حماسه ۲۹ اردیبهشت ۹۶، انتخاب بین جنگ و صلح بود. جامعه نشان داد که طالب صلح و آرامش هم در داخل و هم عرصه بین الملل است. آنها در داخل طالب برداشتن منع و حصرها و داشتن آزادی بیشتر هستند.غرویان اظهار داشت: درس دیگر این حماسه، علاقه ایرانیان به پیشرفت علمی و توسعه صنعتی و درخشش در سطح جهان است. ملت می خواهند زمینه های رشد و پیشرفت در داخل کشور وجود داشته باشند تا جوانان ناگزیر به مهاجرت به سایر نقاط دنیا نباشند.وی ادامه داد، جامعه نشان داد که می خواهد از سوی مردم دنیا به دیده عزت، اقتدار و سربلندی مورد توجه قرار گیرد و از افراط و خشونت بیزار است.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی_رسانه‌ها: هفته‌نامه جامعه پویا نوشت:  «مرد میانسالی با پیراهن مردانه راه‌راه در خانه را به روی‌مان باز می‌کند. علی با رویی گشاده ما را به خانه دعوت می‌کند: «بفرمایید داخل» صدای اسحاق جهانگیری به گوش می‌رسد. وارد خانه می‌شویم تلویزیون برنامه جهانگیری را نشان می‌دهد. یک چشمش به ماست، چشم دیگر به تلویزیون. به‌ گرمی از ما استقبال می‌کند. صدای تلویزیون را کمی زیاد می‌کند و به آشپزخانه می‌رود. چند دقیقه بعد با ظرفی از میوه از آشپزخانه می‌آید. اسمش «علی عاشوری» است؛ دوست دوران بچگی رئیس‌جمهور: «همه برنامه‌های انتخابات را دنبال می‌کنم. هر کسی یک نظری دارد؛ اما از نظر من در میان کاندیداها هیچ فردی مثل حسن سابقه‌ ندارد.»
 
رئیس‌جمهور را با اسم کوچک صدا می‌زند. «حسن دو سال از من بزرگ‌تر است. از بچگی همراهش بودم. دایی حسن معلم ریاضی ما بود. تا زمانی که با هم در مدرسه نظامی سرخه بودیم، هیچکس در درس ریاضی به پای حسن نمی‌رسید. حسن از بچگی درس‌خوان بود و اهل هیچ چیزی نبود. تا کلاس پنجم ابتدایی با هم به مدرسه می‌رفتیم. با هم همسایه بودیم. هنگامی که به مدرسه می‌رفتیم، معمولا در کوچه همدیگر را می‌دیدیم و با هم به مدرسه می‌رفتیم. در مدرسه حسن جلوتر از من می‌نشست. من چون قدم بلندتر بودم، عقب می‌نشستم. بیشتر اوقات با هم بودیم تا این که من ترک تحصیل کردم و او  برای ادامه تحصیل به سمنان رفت. بعدش کم و بیش با یکدیگر در ارتباط بودیم تا این که در دهه چهل زمانی که به  نیشابور رفت، ارتباط‌مان بیشتر شد. حسن ازدواج کرده بود و منزلش نزدیک پارک سنگی بود. من هم آن زمان راننده بیابان بودم. به من می‌گفت: مشکلات زیاد است، باید کاری انجام داد. یک‌ بار آمد جلوی گاراژ امیران و برایم یک پاکت‌نامه آورد و گفت: من در فلان جا سخنرانی دارم بیا آنجا منتظرت هستم. در پاکت را چسب زده بود. آن زمان یک جیپ داشت. چند باری به جلسات سخنرانی‌اش رفتم. معمولا شب‌ها تا پاسی از شب جلسه داشت اما من چون راننده کامیون بودم نمی‌توانستم در همه سخنرانی‌های او شرکت کنم. فقط توانستم در شش الی هفت سخنرانی‌ شرکت کنم. روزهای قبل از انقلاب به خاطر خفقانی که در کشور حاکم بود، نمی‌شد در مسجد جلسه برگزار کرد. برای همین جلسات را در خانه‌ تعدادی از بچه‌های روشن‌فکر سینما و تئاتر برگزار می‌کرد. آنها در خانه‌ای جمع می‌شدند و حسن برای‌شان سخنرانی می‌کرد. بعد از سربازی رفت تهران.»
 
عکسی از خودش و رئیس‌جمهور نشان می‌دهد، بیشتر در خاطرات قدیمی غرق می‌شود و لبخندی روی لبش می‌نشیند: «خانه قدیمی‌شان دو در داشت؛ یکی سمت کوچه باز می‌شد و دیگری سمت مسجد ولیعصر.»  خنده اجازه نمی‌دهد حرفش را ادامه دهد. یاد خاطره‌ای از گذشته افتاده ‌است: «ساعت تقریبا یک شب بود کارم کمی‌ طول کشیده بود برای همین دیر به خانه برگشته ‌بودم. ناگهان سر کوچه مردی‌ روبه‌رویم ظاهر شد از ترس چند متر به هوا پریدم. آن مرد هم از من ترسید و به هوا پرید. قلبتم تندتند می‌زد ناگهان متوجه شدم آن مرد حسن است. او هم من را شناخت و خنده‌مان کل کوچه را گرفت. حسن به من گفت اینجا چه کار می‌کنی؟ گفتم کارم طول کشید برای همین دیر به خانه برگشتم. بعدها در مراسمی از آقای ناطق نوری شنیدم چند شب قبل از این که ما در کوچه یکدیگر ببینیم، حسن در مراسم آقای مصطفی خمینی بالای منبر رفته است. آقای ناطق به من گفتند که همه در مراسم نشسته بودیم و نمی‌دانستیم چه کسی باید برای سخنرانی به بالای منبر برود. بالا رفتن از منبر آسان بود اما این که بعدش چه اتفاقی می‌افتد کسی نمی‌دانست. همان زمان آقای روحانی گفتند: من می‌روم سخنرانی می‌کنم. سخنرانی تمام شد همه ترسیده بودند، نمی‌دانستیم چه اتفاقی می‌افتد. ما بعد از آن روحانی را ندیدیم و فهمیدیم همان شب که ما در کوچه ترسیده بودیم، روحانی از دست ساواک فرار کرده بود. بعد از آن به سمنان رفت و شناسنامه‌اش را عوض کرد و فامیلیش را از فریدون به روحانی تغییر داد تا شناسایی نشود و به مبارزات ادامه دهد. ما علاوه‌ بر این که همسایه بودیم، با هم دوست بودیم مثل دو تا برادر. قبل از انقلاب هنگامی که ایشان در حال مبارزه بود، همیشه خبرش را از خانواده و آشناهای‌شان می‌گرفتم و از کارهایی که انجام می‌داد، اطلاع داشتم.»
 
ناگهان تلویزیون چهره آقای روحانی را نشان می‌دهد. با عشق به چهره دوست قدیمی‌اش نگاه می‌کند: «بعد از این که رئیس‌جمهور شد، فقط چند بار در سرخه او را دیدم. ایشان آدم خاکی هستند. من خودم می‌دانم او سرش شلوغ است و مزاحمش نمی‌شوم. فکر نمی‌کردم رئیس‌جمهور شود اما فکر می‌کردم با این سواد و هوشی که دارد، به مراتب بالایی برسد. زمان بچگی ما مثل حالا نبود که ماشین حساب داشته باشیم، هر چیزی به او می‌دادند سریع حساب می‌کرد.»
 
در خانه باز می‌شود و همسر علی وارد خانه می‌شود. تازه از جلسه با زنان ستاد تبلیغاتی آقای روحانی به خانه برگشته ‌است: «خیلی خوش آمدید.» با زبان سرخه‌ای شوهرش را صدا می‌زند. علی به آشپزخانه می‌رود و بعد از چند دقیقه برمی‌گردد: «قبل از این که کاندیدا شود، یک شب رفتم قبرستان سرخه سر خاک. برادرش حسین را دیدم که سر خاک پدرش بود. حسین آن روز به من گفت: حسن می‌خواهد کاندیدای ریاست‌جمهوری شود. به او پیشنهاد دادند که رئیس‌جمهور شود. حسن هم دارد به این پیشنهاد فکر می‌کند که آیا قبول کند یا نه. در نهایت حسن قبول کرد و کاندیدای ریاست‌جمهوری شد. شب انتخابات من مکه بودم. یادم هست چند روز قبل از انتخابات هنگامی که در مدینه بودم، با بچه‌های کاروان درباره انتخابات حرف زدیم. یکی از بچه‌های کاروان گفت: آقای روحانی رأی نمی‌آورد. نمی‌دانست من دوست آقای روحانی هستم. گفتم: شما چقدر از سابقه ایشان خبر ‌داری؟ شما اصلا ایشان را می‌شناسید؟ خلاصه آنجا با هم شروع کردیم به حرف‌ زدن و من از سابقه کارهای آقای روحانی گفتم. شب رأی‌گیری در مکه بودم، آن شب خیلی دعا کردم.»
 
علی ادامه می‌دهد: «بعد از این که رئیس‌جمهور شد، ۳۰ هکتار از زمین‌های کشاورزی‌ام به دلیل سرما آسیب دید. تصمیم گرفتم برای حسن نامه‌ای بنویسم، نامه‌ای برایش نوشتم و امضا کردم. می‌خواستم فردای همان روز آن را به دست حسن برسانم اما صبح که می‌خواستم نامه را برایش بفرستم، چند دقیقه‌ای به آن نگاه کردم و در نهایت آن را پاره کردم که یک وقت طوری نشود که از دوستی‌مان سوءاستفاده کرده باشم. نامه را خطاب به وزیر کشاورزی نوشتم. در نهایت هم جوابی نگرفتم.
 
همسر علی هنوز چادر سیاهش را از سرش درنیاورده است، برای‌مان چایی می‌آورد. علی یک استکان چایی از سینی برمی‌دارد: «کسی نمی‌داند چه اتفاقی خواهد افتد. شب انتخابات همه‌ چیز مشخص می‌شود که چه کسی رأی می‌آورد. من فکر می‌کنم این بار هم حسن رأی می‌آورد به امید خدا. تا آنجایی که من به‌ عنوان دوست دوران بچگی‌اش اطلاع دارم، از همه کاندیداها بهتر است. حسن انسان پاکی است. آقای احمدی‌نژاد هم سمنانی است. کمی هم دورادور او را می‌شناسم اما در هیچ دوره‌ای به آقای احمدی‌نژاد رأی ندادم. اهل آرادان است که چند کیلومتر با اینجا فاصله دارد. یکی از بستگان احمدی‌نژاد را می‌شناختم.»  تلفنش به صدا درمی‌آید. به زبان سرخه‌ای حرف می‌زند و خنده‌کنان می‌گوید: «می‌دانی زبان سرخه‌ای زبان ویژه‌ای است. از همه زبان‌ها توش هست، فارسی، لری، ترکی و کردی.»  تلویزیون همچنان برنامه‌های انتخاباتی را نشان می‌دهد. علی روی کاناپه لم می‌دهد، کمی صدای تلویزیون را زیاد می‌کند و با هر حرفی که از تلویزیون می‌شنود، چهره‌اش تغییر می‌کند.»

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی:‌ دکتر علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی در پیامی به حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی انتخاب ایشان به عنوان رییس جمهور ایران را تبریک گفت. متن پیام رییس مجلس شورای اسلامی به این شرح است:


حجت‌الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی (دام عزه)
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم و رحمه الله
با سپاس و خاکساری به پیشگاه ایزد متعال و ستایش ملتی متحد و هوشیار و تبریک به آنان که با حضور شورانگیز خود در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا و میان دوره‌ای مجلس شورای اسلامی، عزت ملی کشور را تأمین نمودند، انتخاب مجدد جناب عالی را در این رخداد باشکوه تبریک عرض می‌کنم.

در شرایطی که صحنه بین‌المللی بیش از هر زمان دچار بی‌سامانی است و اوضاع منطقه‌ای از آشفتگی و سردرگمی امنیتی رنج می برد حضور غیرتمندانه و سخاوتمندانه ملت بزرگ ایران، حکایت از هوشمندی ستایش برانگیزی دارد که قطعاً نقش محوری در استواری امنیت پایدار ایران عزیز داشته و پشتوانه‌ قوی برای دولت آینده در حل مشکلات اقتصادی کشور دارد.

این موفقیت غرورآفرین ملت عزیز میسر نمی‌گشت جز با عنایات الهی و توجهات حضرت ولی عصر – عجل الله تعالی فرجه الشریف- و تدابیر حکیمانه رهبری معظم انقلاب اسلامی و حمایت‌های مراجع عظام تقلید و فرهیختگان کشور. اینک در تعهد دولت جدید است که به پاس این حماسه افتخارآفرین ملت، مطالبات بر حق مردم شرافتمند را در اولویت تدابیر خویش قرار دهد. مجلس شورای اسلامی ضمن قدردانی از همت بلند ملت عزیز و صبر و متانت آنان در راه تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی، آمادگی همکاری خود را با دولت جدید جهت حل مشکلات و بهبود اقتصادی و آبادانی بهتر و شایسته‌تر کشور اعلام می‌دارد.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: محمد هاشمی در پی برگزاری انتخابات باشکوه ۲۹ اردیبهشت پیامی صادر کرد و در این پیام، متن پیام آیت‌الله هاشمی رفسنجانی برای پیروزی ملت در انتخابات پیشین را نیز بازنشر کرد. متن این پیام به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ملت فهیم و شریف ایران

برآن بودم تا مانند همه ایرانیان و به سنت حسنه مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، پس از خلق حماسه‌ بی‌نظیر ۲۹ اردیبهشت ماه، رسم ادب بجا آورم و از تک تک شما تشکر نمایم. مخصوصاً در این بهار دل انگیز واقعی که ایشان در میان ما نیستند تا همراه با شما برای نهادینه شدن فرهنگ اسلامی و علوی، خدای بزرگ را شکر نمایم، ولی مطمئنم که روح بلند و بزرگ این عزیز سفر کرده که پایه‌گذار خط مشی اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط است، امروز ناظر و شاهد پیروزی غرورانگیز و حماسه آفرین شماست و در شادی و سرور مردم ایران سهیم است.

به یاد پیام سراسر معنا و امید رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره حماسه ۲۴ خرداد ۹۲ افتادم و دیدم هر چه بگویم، به قدر و منزلت آن نیست، ضمن اینکه مطمئنم روح آن ابرمرد دین و سیاست نیز این روزها با شما و شریک جشن ملی شما در این پیروزی بزرگ است.

بازنشر پیام دلنشین ایشان را حرف دل خویش می‌دانم و تقدیم می‌نمایم.

پیام مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به مناسبت حماسه‌ ۲۴ خرداد ۹۲ با جایگزینی تاریخ حماسه‌ی جدید یعنی ۲۹ اردیبهشت ۹۶

هاتف آن روز به من مژده‌ی این دولت داد که در آن جور و جفا، صبر و ثباتم دادند

مردم بزرگوار و شریف ایران اسلامی؛

آنچه روز جمعه؛ ۲۹ اردیبهشت با قدم‌ها و قلم‌های شما در صحیفه‌ی تاریخ این سرزمین رقم خورد؛ اوج شور و شعور ملّی و اسلامی و بهترین تعبیر برای اجتهاد سیاسی بود که خاتمیت اسلام را در توجه به شرایط زمان و مکان؛ در دنیا جاودان کرد. حضوری که اگرچه در امتداد انقلاب اسلامی؛ بر دوام بود؛ امّا زمزمه‌های شومی به گوش می‌رسید تا بر این آیینه‌ی همدلی؛ همراهی و همکاری، غبار یأس و ناامیدی بنشانند.

اینجانب خاضعانه از همه شما؛ مردان و زنان، دختران و پسران و پیر و جوان از همه‌ی قشرها و صنوف در شهرها و روستاها که «حماسه سیاسی» در تعبیر مقام معظم رهبری را عینیت بخشیدید؛ تشکّر و قدردانی می‌نمایم و خود را در شادمانی سیاسی و شیرینی تحقق وعده‌های الهی با شما مردم زمان‌شناس و فهیم، سهیم می‌دانم و به منتخب مردم؛ حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی تبریک می‌گویم و امیدوارم با سرمایه ارزشمند اعتماد و اطمینان مردم و حرکت در مسیر تحقق وعده‌های انتخاباتی و برنامه‌های ارائه شده؛ نور امید را با تدبیر دولت خویش هر روز در جامعه مشعمشع‌تر نماید.

این انتخابات و نتایج معنادار آن درس‌های فراوانی در ابعاد سیاست داخلی و خارجی داشت که واکاوی و یادآوری آن از ضرورت‌های تحلیل‌های منطبق بر واقعیت‌هاست.

به جهانیان و مدعیان سردمداری ملل و نحل درس داد که مردم ایران را نمی توانید پشت دیوارهای تحریم محصور نمایید و شعار تعامل با ملت‌ها، بدون حضور صاحبان متمدن‌ترین و بافرهنگ‌ترین آنها، یعنی ایرانیان، مانند بهار بدون سرسبزی است و خزانی بیش نیست.

به همسایگان مرزهای جغرافیایی این کشور، درس داد که باید قدر همجواری با مهربان‌ترین و با درایت‌ترین ملت منطقه را بدانند و بیهوده بر طبل اختلاف نکوبند و صلاح مملکت خویش را در همکاری با ایران بجویند.

به بزرگان مدعی اندیشه‌سازی در داخل کشور، درس داد که تحجّر، دگم‌اندیشی، بداخلاقی‌ها، حذف‌ها، طردها و انحصارطلبی‌ها حتی اگر با لعاب دروغ و تزویر زینت شود، متاعی بی‌بها و مقطعی است و جایی در طاقچه‌ی ذهن و زبان مردم این سرزمین ندارد.

به خشونت‌طلبان در هر لباس و منصبی درس داد که مهربانی، تعامل و اعتدال، بهترین زبان برای گفتگوی با مردم است و به‌ویژه جوان ایرانی خوب می‌داند که چگونه در برگه‌های آرای خویش به سفیران عطوفت سلام دهد.

به تحریف‌کنندگان تاریخ که متأسفانه شیوه ناپسند آنان در سالهای اخیر در برنامه‌سازی‌ها و مستندسازی‌ها رایج شده بود، درس داد که مردم پازل‌های بریده شده از قیچی تحریف و سانسور را در واقعیت‌های جامعه پیدا می‌کنند و نمی‌گذارند قلب، در تاریخ نهادینه شود.

به سردمداران طریقه توهین و تهمت و افترا درس داد که زمانِ شادمانیِ مقبولیتِ دروغ‌پراکنی‌ها تا اولین فرصت ممکن برای اعلام بیزاری عمومی است و آنچه در دین مبین اسلام ناپسند است، برای همه عقول، با همه اختلافات سلیقه‌ای و جناحی، ناپسندتر است.

به کینه‌جوسازان و دشمن‌تراشان درس داد که مردم، به هنگام نیاز «أَشِدَّاء عَلَی الْکُفَّارِ» را با «رُحَمَاء بَیْنَهُمْ» در یک آیه تلاوت می‌نمایند و برای تبیین تعامل با جهانیان، به این کلام نورانی قرآن پایبندند که «وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ»

انتخابات ۲۹ اردیبهشت فقط یک رویداد سیاسی نبود، بلکه یک اتفاق فرهنگی، یک هشدار اقتصادی و یک همراهی اجتماعی برای اعلام انزجار از کلّه‌شقی، قانون‌گریزی و فراز و فرودهای افراط و تفریط و برگشت به راه اعتدال و عقلانیت است که جانْ‌مایه رسالت نبوی و اساس تعالیم ائمه هداست.

به منتخب محترم مردم که الحمدلله از السابقون عقلای قوم و از آشنایان با رمز و راز دفاع منطقی از جمهوریت، اسلامیت و تمامیت ارضی ایران و از فرزندان فهیم حوزه و دانشگاه است، مشفقانه و برادرانه توصیه می‌نمایم که فرصت‌ها و امتحان الهی چون ابرها می‌گذرند و باران نیز، اگر طریق افراط بپیماید، سیلاب می‌شود و اگر معتدل ببارد، هم چشم‌انداز و هم واقعیتِ طبیعت را عوض می‌نماید.

ایشان خوب می‌دانند که صدف‌های اصلاح‌طلبی، اصول‌گرایی و مستقل‌های سیاسی، در این سرزمین پُر از مرواریدهای درخشان است که دلشان برای سربلندی ایران می‌تپد و رویگردانی امروز مردم از یک جریان سیاسی، نتیجه‌ی تنگ‌نظری آنان در استفاده از ظرفیت‌های انسانی و خانه‌نشین کردن سرمایه‌های ملی و دینی است.

اینجانب یک بار دیگر به آحاد مردم عزیز ایران در اقصی نقاط کشور به‌ویژه مراجع عظام، حوزویان و دانشگاهیان «دست‌مریزاد» می‌گویم و از دست‌اندرکاران برگزاری انتخابات که از ماهها پیش زمینه‌های خلق این حماسه سیاسی را فراهم کردند، تشکر می‌نمایم و امیدوارم جناب آقای دکتر روحانی، در پایان رقابت‌ها و آغاز فصل رفاقت‌ها، در راه رسیدن به «حماسه اقتصادی» که وعده‌اش را در تبلیغات انتخاباتی داده بودند، از ظرفیت مدیریتی نامزدهای محترم و کارشناسان هوادار آنها استفاده نمایند.

طبیبی در یکی نکته نهفته است

ز بسیار و ز کم بگذر که خام است

خدا آن نکته را با خلق گفته است

نگه دار اعتدال، اینت تمام است

اکبر هاشمی رفسنجانی

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام

منبع: بهارنیوز