بایگانی ماه : می, 2017

گروه سیاسی_رسانه ها: روزنامه اعتماد نوشت: : نتیجــه انتخــابات ریــاست‌جمهـــوری سومین گام و سومین موفقیت جریان اصلاحات بود. این جریان سیاسی که در دهه گذشته هر چه بیشتر از قدرت کنار گذاشته می‌شد، حالا با اتخاذ راهبردهایی به عرصه بازگشته و در مجلس شورای اسلامی، قوه مجریه و شوراهای اسلامی شهر و روستا به اجرای سیاست‌های خود می‌پردازد. این جریان سیاسی در انتخابات پیشین توانست مردم را متقاعد کند که با رای بالا یک بار دیگر حسن روحانی را در قوه مجریه روی کار بیاورند.
 

اگر چه این امر پایان کار نیست. حالا مسوولیت ویژه‌ای برای این جریان سیاسی با قرار گرفتن در بخش‌های مختلف قدرت تعریف شده و اگر این جریان نتواند در سال‌های آتی پاسخگوی شعارها و وعده‌هایش به ملت باشد و در انجام وظیفه کاستی کند، آسیبی جدی به اعتماد مردم خواهد زد. همین است که مرتضی مبلغ، فعال سیاسی اصلاح‌طلب تاکید جدی بر کابینه دولت دوم روحانی دارد. او بیان می‌کند که کابینه دوم باید کابینه‌ای کارآمد و شجاع باشد تا بتواند وعده‌های رییس‌جمهور را به تحقق برساند.

پیام سیاسی رای ٢۴ میلیونی مردم به روحانی چیست؟
 
انتخابات ٢٩ اردیبهشت ٩۶ به خصوص با توجه به اینکه یک حضور حماسی و با شکوه مردم را به نمایش گذاشت، حامل پیام‌های مهمی است. این انتخابات هم در مورد میزان مشارکت مردم در انتخابات و هم در رای به آقای روحانی کم نظیر بود و درس‌ها و پیام‌های مختلفی را به همراه خود داشت. نتیجه انتخابات به نحو بارزی نشان داد که سطح بلوغ، هوشمندی و شایستگی مردم در مواجهه با مسائل سیاسی جامعه بسیار بالا است.

 

مردم در اوج فشارها، وعده و وعیدها و شعارهای رقیب که سعی می‌کرد نظرشان را به سوی خود جلب کند، توانستند خیلی منطقی، عاقلانه و با آرامش حرف و خواسته خود را از طریق صندوق‌های رای به کرسی بنشانند. این امر بسیار مهم بود. دیگر پیام این بود که مردم نشان دادند که دیگر تحت تاثیر شعارهای بی‌اساس، بی‌مبنا و غیرواقعی قرار نمی‌گیرند. ملت دیگر به پوپولیسم تن نمی‌دهند.

 

مردم یک بار تحت تاثیر این شعارها قرار گرفته‌اند و فهمیده‌اند که چه آسیب‌های فراوانی به آنها وارد می‌کند. لذا دیگر این روش‌ها را انتخاب نمی‌کنند. مردم هوشیار شده‌اند. در کشوری مثل امریکا که خود را مهد دموکراسی می‌داند، در سال گذشته اسیر پوپولیسم شد و نهایتا فردی همچون ترامپ بر سرنوشت مردم حاکم شد. مردم ایران نشان داده‌اند که به سطح بالای فرهیختگی و بلوغ رسیده‌اند که سعی می‌کنند راه خود را از طریق عقلانیت و امید ادامه دهند.

به نظر شما چرا چنین مشارکتی را در این انتخابات شاهد بودیم و آرای بالای روحانی در انتخابات ریشه گرفته از چه تحولی در جامعه بود؟
 
مردم در این انتخابات با وجود اینکه یک گروه به طور سیستماتیک در تخریب دستاوردهای دولت فعالیت می‌کرد و به‌شدت با انواع و اقسام روش‌های رسانه‌ای به دنبال این بود که دولت را ناکارآمد و ناتوان نشان دهد. آنها تلاش می‌کردند تا این تصور را در افکار عمومی به وجود آورند که دولت دستاوردی نداشته است و نتوانسته به وعده‌های خود عمل کند. این گروه مشکلات موجود را به‌شدت بزرگنمایی می‌کرد بدون اینکه در ازای آن بگوید که چه روش و برنامه‌ای برای حل مشکلات کشور دارد. در کوران چنین حرکت‌هایی به نکته‌ای مهم پی بردند. مردم فهمیدند که جریان‌هایی که با آقای روحانی رقابت می‌کنند، سیاست‌ها و رویکرد‌ها و گفتارهایشان بازتولید همان کارهایی است که آسیب‌های فراوانی در دولت پیشین به کشور زد. آنها احساس خطر کردند که اگر بخواهد این جریان بازتولید شود، معلوم نیست که کشور چه آسیب‌هایی خواهد دید و آیا اصلا امکان جبران آن وجود دارد.

 

همین امر باعث شد که مردم به خودشان بیایند و در صحنه حضور پیدا کنند که مبادا این اتفاق تکرار شود. متقابلا اتفاق مهم دیگری که افتاد و حاکی از عقلانیت مردم و دور از احساسات هیجانی بود این بود که مردم احساس کردند همین دولتی که انتخاب کرده‌اند و ۴ سال را پشت سر گذاشته با وجود همه تخریب‌هایی که علیه‌اش انجام شده و سیاه‌نمایی‌هایی که شده و با وجود همه کاستی‌هایی که دارد هیچ بدیل دیگری در این شرایط برای ادامه راهی که مردم برگزیده‌اند، ندارد.

 

لذا فهمیدند که دولت در طول این چهار سال کارهای بزرگی کرده است و در عین حال کارهای بزرگ دیگر هم روی زمین مانده است. همین دولت است که می‌تواند با بهبود و ارتقای خود و در ادامه راهکارهای زمین مانده را در دوره بعد انجام دهد. مردم همه کاستی‌ها را تحمل کردند و فهمیدند که این کاستی‌ها ربطی به دولت ندارد بلکه بازمانده مشکلات خسارت باری است که دولت توانسته بخشی از آن را حل کند. بخش دیگر را هم در آینده حل می‌کند.

اصلاح‌طلبان و حامیان دولت چه مسوولیت ویژه‌ای برای اعتماد ٢۴ میلیونی مردم باید برای دولت دوازدهم و خودشان در نظر بگیرند؟به نظر شما مهم‌ترین خواسته مردم از رییس‌جمهور بعدی خود چیست؟
 
مردم با اعتماد تمام پشت دولت آمدند و با این حماسه حضور خود یک پشتوانه توام با اقتدار گسترده برای آقای روحانی فراهم کردند. مردم از این لحاظ سنگ تمام گذاشتند ولی پیام‌شان این بود که آقای روحانی در دولت آینده باید با پشتوانه این حضور و با اقتدار حاصل از حضور مردم باید بتواند بیش از گذشته و با اقتدار و توانمندی بیشتر در راه‌حل مشکلات گام بردارد؛ به تعهدات خود عمل کند و مطالبات به حق مردم را پاسخ دهد. اینجا دیگر جای هیچگونه مماشات و غفلت نیست.

 

در این راه به نظر می‌رسد که مهم‌ترین کاری که آقای روحانی باید در نخستین فرصت انجام دهد این است که یک کابینه توانمند، کارآمد و شجاع را تشکیل دهد. آقای روحانی هر کاری بخواهد در پاسخ به مطالبات مردم و ایفای تعهدات خود انجام دهد، صرفا با مدیران توانا و شجاع ممکن خواهد بود. این امر بسیار مهم است. دولت در دوره اول به دلایل عدیده که مهم‌ترینش مواجهه با مجلسی ناهمسو و مخالف بود، نتوانست کابینه‌ای که در شأن روحانی است را تشکیل دهد.

 

در برخی موارد نقصان‌هایی وجود داشت و به همین دلیل هم در برخی حوزه‌ها به خصوص در عرصه سیاست داخلی و مسائل مربوط به حقوق شهروندی و جامعه رسانه‌ای قصورات و غفلت‌هایی شد. این‌بار باید جبران شود تا دولت بتواند کار خود را انجام دهد.

اشتباهات استراتژیک اصولگرایان در این انتخابات را چه می‌دانید؟ شکست‌های پی‌درپی این جریان سیاسی چه دلایل و ریشه‌هایی دارد؟
 
این انتخابات برای اصولگرایان نیز به عنوان نقطه عطف خواهد بود. درست است که در این رقابت با وجود همه تلاش‌های‌شان موفق نشدند اما بعد از این به دلایل مختلف اصولگرایان سعی می‌کنند بازسازی اساسی و نگاه جدی به اردوگاه خود داشته باشند. امروز برای آنها فرصتی پیش آمده که چنین کاری را انجام دهند. اصولگرایان با راهبرد تخریب و سیاهنمایی وارد شدند و راهبردی برنامه‌ای و جدی نداشتند. حرف‌هایی برخلاف اخلاق مطرح می‌کردند که با ادعای آنها مبنی بر ارزش مداری مطابقت نداشت. چیزهایی که در رقابت انتخاباتی اتفاق افتاد نقیض این ادعای آنها بود. حرف‌هایی که علیه سند ٢٠٣٠ یونسکو زده شد و تحریف شده به هیچ‌وجه در شأن جریان راست نبود و بدنه اجتماعی آنها را متزلزل می‌کرد. نتیجه این انتخابات شرایطی را فراهم کرد که تجدید نظری در کار خود کنند.

 

اصولگرایان برای اینکه به استحکام پایگاه و جایگاه خود بپردازند و منظر مثبت و سازنده‌ای در رفتارها، رویکردها و گفتمان‌های خود به وجود آورند نسبت به دو چیز باید اقدام کنند. یکی اینکه جریان سیاسی اصولگرا باید خود را از رانت‌های گسترده قدرت سیاسی که همواره از آن برخوردار بودند، جدا کنند. به همین دلیل هم هست که اصولگرایان اتکای به نفس خود را از دست داده‌اند. آنها همواره مصرف‌کننده فکری بوده‌اند به جای اینکه تولید‌کننده باشند. در حالی که یک جریان سیاسی باید گفتمان فکری خود را طی زمان و با توجه به مقتضیات تولید کند. دوم اینکه اصولگرایان باید فاصله‌ای جدی بین خودشان و تندرو‌های این جریان ایجاد کنند.

چون بزرگ‌ترین آسیب رفتارهای تندرو‌ها علاوه بر کشور به جریان اصولگرایی می‌رسد. فرصت خوبی است که خود را از این جریان جدا کنند. همچنین اصولگرایان باید بتوانند خود را با تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه که لایه‌های زیرین جامعه آن را پدید آورده، تطبیق دهند و رفتارها و گفتارهای خود را با روش‌های علمی و کارشناسی روز آمد کنند تا بتوانند به صورت یک جناح قدرتمند و پایگاه مردمی در رقابت‌ها حاضرشوند. امید است بتوانیم هر چه بیشتر سامان سیاسی کشور را تامین کنیم و رقابت سیاسی سازنده بین دو جناح را در آینده‌ای نزدیک شاهد باشیم.

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایسنا، صبح امروز به مناسبت پیروزی در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی رییس جمهور کشورمان   با حضور در حرم امام خمینی (ره) با نثار تاج گل و قرائت فاتحه، ضمن ادای احترام به معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران، با آرمان‌های ایشان تجدید بیعت کرد.حجت الاسلام سید حسن خمینی تولیت آستان حرم مطهر امام خمینی (ره) و حمید انصاری قائم مقام موسسه حفظ و نشر آثار امام راحل، رییس جمهوری  را همراهی کردند.محمد رضا نهاوندیان ،حسام الدین آشنا و مجید انصاری از دولت رییس جمهور را همراهی می‌کردند. روحانی همچنین با حضور بر مزار آیت الله هاشمی رفسنجانی و قرائت فاتحه یاد و خاطره رییس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام را گرامی داشت.همچنین قرار است رییس قوه مجریه  پس از تجدید میثاق با آرمان های بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی بر سر مزار شهدای ۷۲ تن و شهیدان رجائی، بهشتی و باهنر حضور یافته و با قرائت فاتحه و اهدای گل به مقام شامخ این شهدای والا مقام ادای احترام کند.

روحانی: می‎خواستند گروهی را از قطار انقلاب پیاده کنند، اما مردم همه را برگرداندند
 حجت الاسلام حسن روحانی صبح امروز پس از تجدید میثاق با بنیانگدار جمهوری اسلامی ایران طی سخنانی با گرامیداشت فرارسیدن سوم خرداد خاطرنشان کرد: اماما! تو انقلاب عظیم اسلامی را به ثمر رساندی! در قطار انقلاب افراد مختلف، اقشار مختلف و سبک های زندگی مختلف بودند. اماما بعضی ها تلاش کردند گروهی را از قطار انقلاب پیاده کنند، اما امروز مردم تصمیم گرفتند همه برگردند و سوار شوند. مردم همه ظلم‌هایی که به آیت الله رفسنجانی کردند را فراموش نخواهند کرد و همواره یادشان خواهد ماند که ایشان به خاطر انقلاب ایستادگی کردند و در برابر همه مشکلات مقاومت نمودند. همه تلاش ما بر این است که به وعده هایی که به مردم داده ایم عمل کنیم و در مقام عمل خواست مردم را تحقق بخشیم.

 

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی_رسانه ها: سیدمحمدعلی ابطحی در سالروز حماسه دوم خرداد ۷۶، در روزنامه «اعتماد» نوشته است: دوم خرداد یک روز ماندگار در تاریخ ایران است. این اتفاق دقیقاً ۲۰ سال پیش افتاد. طبعاً نسل جوان کشور فقط اسم معجزه‌گر روز دوم خرداد را شنیده است اما حق دارند که چیز زیادی از آن ندانند.
در آن روز یک انتخاب اتفاق افتاد. انتخاب آقای خاتمی به عنوان رئیس‌جمهور. انتخاب یک رئیس‌جمهور خیلی اتفاق مهمی نیست. اما آن روز آنقدر مهم بود که در طول عمر جمهوری اسلامی عنوان روز دوم خرداد، روزی که آقای خاتمی انتخاب شد، شهرتی همتای خود رئیس‌جمهور منتخب آن روز پیدا کرد. روز انتخاب هیچ رئیس‌جمهوری و اساساً روز هیچ انتخابی با عنوان نام آن روز، جز دوم خرداد ثبت نشده است. به عنوان یکی از خالقان دوم خرداد دوست دارم توضیح بدهم که چرا آن روز مهم شد و در ذهن‌ها ماند. سریع و گذرا.

از اول انقلاب تا خرداد ۷۶ چند رئیس‌جمهور عوض شد. بنی‌صدر، نخستین رئیس‌جمهور ایران توسط مجلس شورای اسلامی رأی عدم کفایت گرفت و عزل شد و بعد از ایران رفت. نخست‌وزیرش محمدعلی رجایی بود. پس از او مردم به محمدعلی رجایی رای دادند. شرایط سختی بود. از یک طرف تمام کشور درگیر جنگ ایران و عراق بود. جنگ سرزمینی که عراق تعدادی از استان‌های ایران را به صورت نظامی اشغال کرده بود. همزمان سازمان مجاهدین خلق در داخل اعلام جنگ مسلحانه داده بود. هر روز اخبار ترور شنیده می‌شد.

مدت کوتاهی رجایی، رئیس‌جمهور بود که محل ریاست‌جمهوری توسط منافقین منفجر شد و رئیس‌جمهور رجایی و نخست‌وزیرش باهنر در همان جا در آتش سوختند و شهید شدند. بعد از این فاجعه تلخ، با سرعت انتخابات جدید برگزار شد. آیت‌الله خامنه‌ای، رئیس‌جمهور شد. نخست‌وزیر هر دو دوره‌اش میرحسین موسوی بود. این استقامت مردم بر ادامه کار کشور و رای‌گیری‌های پشت سرهم در آن شرایط بحرانی واقعا عجیب بود. از همه جهات می‌شد کشور را در حالت ویژه اعلام کرد و انتخابات برگزار نکرد. اما امام و مردم انتخابات را برگزیدند. در اواخر دوره دوم ریاست‌جمهوری آقای خامنه‌ای، امام خمینی رحلت کرد.

آیت‌‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۶۸ به عنوان رهبر جمهوری اسلامی برگزیده شد. در همین دوران هم پست نخست‌وزیری حذف شد و پس از آن آقای هاشمی‌رفسنجانی به عنوان نخستین رئیس‌جمهور بدون نخست‌وزیر انتخاب شد. از بعد از سال‌های ترور و اواخر جنگ این‌گونه تلقی می‌شد که رئیس‌جمهور باید از بالا انتخاب شود. کسی که در ذهن مردم انتخاب بالا بود، رییس مجلس شورای اسلامی وقت، آقای ناطق‌نوری بود. اما جناح چپ که هنوز اسم اصلاحات نگرفته بود تصمیم گرفت کاندیدای مستقلی به صحنه بیاورد. آن زمان‌ها فضای جامعه خیلی اخلاقی‌تر بود. تقریبا در رقابت‌ها بداخلاقی و فحاشی وجود نداشت.

کاری که اتفاق افتاد این بود که طرف مقابل در ابتدا اینقدر به آرای خودش امیدوار بود که تنها برای گرم کردن تنور انتخابات به آقای خاتمی مجوز حضور دادند. تبلیغات دو طرفه شروع شد. برای شماها که انتخابات اخیر را دیده‌اید خیلی پدیده مهمی نیست. اما برای ما اهمیت داشت چون نخستین بار بود که این اتفاق می‌افتاد و چون شروع یک اتفاق بود، نخستین‌بار با حضور مردم برای کاندیدای غیررسمی به‌نام روز حماسه دوم خرداد ثبت شد.

وقتی انتخابات جلو رفت، جامعه مدنی و هنری و بدنه اجتماعی قهر با انقلاب، تصمیم گرفتند از خاتمی حمایت کنند. به موازات قدرت یافتن این مجموعه، در مقابل، نیروهای رسمی حکومتی تازه فهمیدند باید تلاش کنند. مهم‌ترین کاری که کردند، ایجاد اتحاد کامل در بین روحانیون بود. همه ائمه جمعه، جز دو یا سه نفر. همه نهادهای حکومتی، همه شخصیت‌های سیاسی پشت آقای ناطق‌نوری آمدند. تلویزیون هم پشتوانه آنان بود. حتی شورای نگهبان اسامی کاندیداها را به ترتیب الفبا منتشر نکرد و اسم ناطق را در بیانیه رسمی و سر صندوق‌ها قبل از خاتمی نوشتند. بدترین اتفاق این بود که دین مردم در برابر انتخاب یک فرد به حراج گذاشته شده بود.

نخستین‌بار حس اعتماد به نفس به جوانان دست داده بود. همه فعال شده بودند. هواداران خاتمی فقط نیروی جوان داشتند و پوستر. رسانه‌های مجازی به وجود نیامده بود. دسترسی به ماهواره سخت بود و فراگیر نشده بود. کانال‌های خبری بیرونی نبودند. اما با همه اینها نهایتا آقای خاتمی با ۲۰۰۰۰۰۰۰ (۲۰ میلیون) رأی موفق به کسب آرای مطلق اکثریت شد. به همین دلیل دوم خرداد تنها مناسبتی شد که در تقویم ذهنی و سیاسی جامعه باقی ماند. اهمیت دوم خرداد در شروع این محوریت واقعی مردمسالاری بود.
٢٠ سال از آن تاریخ گذشته و ما دوباره انتخاباتی از جنس دوم خرداد برگزار کردیم.

بعد از گذشت ٢٠ سال که دنیا دچار تحولات فراوانی شده است، ‌متاسفانه در جبهه اصولگرایان حتی در شیوه تبلیغ هم تغییری ایجاد نشده است. این‌بار هم تنها روش‌های ۲۰ سال پیش را در حمایت از کاندیدای اصولگرایان در پیش گرفتند. اما اصلاحات بارور شد. فشارهای زیادی را تحمل کرد. به خاطر رشد تحصیلی و علمی و به برکت جهان ارتباطات راهش پر فروغ ماند. مهم‌تر از همه اینکه بسیاری از نخبگان صادق کشور اندیشه‌های اصلاحی را تقویت کردند. مهمترین و زیبا‌ترین آن هم‌پیمانی و همفکری ناطق‌نوری و خاتمی در ۲۰ سال پس از آن رقابت سنگین است. خاتمی و ناطق هر دو اصیل بودند. هویت داشتند. به همین دلیل در بیستمین سالگرد دوم خرداد کنار یکدیگر ایستاده‌اند.

منبع: بهارنیوز

حسن رسولی در گفت‌وگو با  ایلنا، درباره رای مردم در ۲۹ اردیبهشت با بیان این‌که مردم پیش‌گام‌تر از سیاست‌مداران بودند، گفت: نتیجه انتخابات را حتی زبده‌ترین و کهنه‌کارترین سیاسیون هم به سختی پیش بینی می‌کردند. در این دوره شاهد افزایش ۱۰ درصدی رأی آقای روحانی بودیم.او تصریح کرد: افزایش بیش از ۱۰ درصد آرای روحانی نسبت به دوره اول نشان‌دهنده رضایت نسبی اکثریت مردم ایران از مواضع و عملکرد دولت یازدهم طی سال‌های اخیر است. طبعا این شاخص علاوه بر اینکه نشان‌دهنده افزایش اعتبار منزلت سیاسی و ملی آقای رئیس‌جمهور است نشان از امیدواری مردم و آینده بهتر دارد.
این عضو هیات‌مدیره بنیاد امید ایرانیان با اشاره به این‌که در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری این تفکرها بودند که انتخاب شدند، عنوان کرد: مردم ایران در انتخابات آزاد سالم و رقابتی شرکت کردند،‌ آنان میان دو رویکرد مدبرانه و تعاملی در داخل و خارج کشور در مقابل رویکرد تهاجمی و تدافعی در حوزه روابط بین‌الملل رویکرد اولیه را پذیرفتند.او خاطرنشان کرد: انتخاب مردم در ۲۹ اردیبهشت نشان‌دهنده رشد فهم و درک سیاسی جامعه  نسبت به تحولات خارجی، داخلی، چالش‌ها‌ و فرصت‌ها است.
رسولی عنوان کرد: رای‌دهندگان انتظار دارند که روحانی علاوه بر تداوم مواضع و عملکرد دوره اول نسبت به ابرچالش‌های جاری کشور مثل اشتغال و تولید سرمایه‌گذاری ، آسیب‌های اجتماعی و نیز باقیمانده تحریم‌های غیرهسته‌ای تلاش جدی داشته باشند.این فعال سیاسی اصلاح‌طلب اظهار داشت: یکی از انتقاداتی که ما دوستانه به دولت اول داریم کهنسالی کابینه است برکسی پوشیده نیست برخی از مسائل مملکت باید با تجربه سیاسی حل و فصل شود اما نبود نیروی جوان در ساختار دولت می‌تواند یک چالش باشد. انتظار از رئیس جمهور منتخب این است که با تکیه بر این سرمایه اجتماعی عظیم این نقاط ضعف را برطرف نماید.
استان‌دار دولت اصلاحات در پاسخ به این سوال که آیا دولت باید در کابینه تغییراتی ایجاد کند گفت: بله کابینه دوازدهم باید نسبت به کابینه یازدهم دچار تحولات فراوانی شود، برخی از وزارتخانه‌ها قطعا دستخوش تغییرات خواهند شد، ما قصد زیر سوال بردن تلاش وزیران را نداریم اما عملکرد بعضی از دولتمردان کلیت دولت را زیرسوال برده است که باید به این نکته نیز توجه شود.او یادآور شد: در بحث تغییرات باید گفت، فرهنگ و فضای سیاسی و عمومی دانشگاه‌های کشور زیبنده دولتی مانند دولت یازدهم نیست در سال ۹۲ فضای امنیتی تبدیل به فضای امن شد اما انتظار می‌رود که این فضا نیز در دانشگاه‌ها تکرار شود.
رسولی با اشاره به صحبت‌های روحانی در میان هوادارانش عنوان کرد: یکی دیگر از انتظاراتی که از دولت می‌رود همان طور که خود آقای روحانی مطرح کرد برطرف کردن بزرگترین چالش سیاست داخلی یعنی مساله حصر است. او ادامه داد: روحانی باید از یک سو گفت‌وگو با محصوران داشته باشد و از  طرفی به مسئولان نظام این اعتماد و اطمینان را بدهد که برطرف کردن این موضوع مشکلی ایجاد نخواهد کرد و این یکی از مهمترین اقدامات در سیاست داخلی است.رسولی در خاتمه گفت: امیدوارم رییس‌جمهور همان طور گفته‌ آینده بهتری را بر پایه مطالبات مردم با تشکیل کابینه‌ای چابک‌تر، کارآمدتر آن هم در شرایطی که مجلس شورای اسلامی  و پارلمان شهری با دولت همسو هستند فراهم کند.

منبع: بهارنیوز

حبیب مرتضوی- روزنامه بهار
دوم خرداد ۷۶، زلزله اصلاحات و آن اتفاق تاریخی. یک نه بزرگ به کاندیدای مشهور آن زمان یعنی علی اکبر ناطق نوری. ۷هزار و ۳۰۵ روز پیش، رئیس دولت اصلاحات توانست راه جدیدی را در سپهر سیاست ایران ایجاد کند. شادی‌های حاصل از این اتفاق پشت سر گذاشته شد و فضای آزاد مطبوعاتی به وجود آمد. کنسرت‌های پرشور، کتاب‌های پرفروش، روزنامه‌های پرتیراژ، فیلم‌های جذاب و فضای باز سیاسی آن چنان به مذاقمان خوش آمد که شروع کردیم به تسویه حساب با همه کسانی که دل خوشی از ایشان نداشتیم. عالیجناب سرخ پوش نوشته شد و تا جایی که امکان داشت هاشمی مورد هجمه قرار گرفت و کار تا جایی پیش رفت که در مجلس ششم هاشمی به عنوان نماینده تهران نفر آخر شد و نهایتا از حضور در مجلس کناره گیری کرد اما از سویی دیگر، سید اصلاحات با عبای شکلاتی‌اش شد مرد رویاهایمان. رئیس جمهوری که ادبش ما را ذوق زده می‌کرد و لحنش بوی صلح می‌داد و کلامش نشانی بود از کاوه آهنگر. از او بُت ساختیم و در ثنایش سرودیم: «کوروش! آسوده بخواب، رئیس دولت اصلاحات بیدار است!» اما خودش می‌دانست و این ماجراها را می‌فهمید. در همان ابتدای دولت اولش و در ۱۶ آذر ۷۷ در دانشگاه گفت: «در پی قهرمان نباشید.»

اما بدنه روشنفکر جامعه دست‌بردار نبود. درصد قابل توجهی از قشر نخبگان جامعه، متوقع بودند رئیس دولت اصلاحات اسلحه به دست گرفته و از تک تک آنانی که با دموکراسی و آزادی مدنی مخالفند، انتقام بگیرد. هرچه جلوتر می‌رفت می‌دیدیم دور است از آرمان‌های ما و کم کم سر در گریبان بردیم و گفتیم، ‌ای وای! خیانت کرد و عمل نکرد به آنچه می‌گفت. در ۱۶ آذر ۸۳ و در آخرین سالی که رئیس دولت اصلاحات رئیس جمهور بود، سید اصلاحات در مراسم روز دانشجو گفت: «انشاءالله بعد از من کسانی خواهند آمد که خوب عمل خواهند کرد و شما نیز نتیجه اعمالشان را خواهید دید.»  نتیجه آن رفتارها و آن خواسته‌ها آن شد که در سوم تیر ۸۴، محمود احمدی نژاد به پیروزی رسید و نهمین رئیس جمهور ایران شد. نکته عجیب این انتخاب آن بود که پس از ۸ سال اصلاحات و ۸ سال تلاش برای داشتن جامعه مدنی و گفتگوی تمدن ها، کسی به قدرت رسید که بیشتر از اینکه سیاست مدار و فرهنگ مدار باشد، هیجان مدار بود. در روزهای پسااصلاحات، ایرانیانِ خسته از جامعه مدنی و فضای اتوکشیده زمان رئیس دولت اصلاحات، به مردی با کاپشن بهاری رای دادند که حرف هایش به جامعه متوسط رو به پایین ایران نزدیکی بیشتری داشت و نسبتی با دوران اصلاحات نداشت.

در ۸۴ تا ۹۲، احمدی نژاد مرد هزاره سوم اصولگرایان بود و در ۷۶ تا ۸۴ مردی با عبای شکلاتی شد چگوارای ما؛ اما با یک تفاوت؛ احمدی نژاد خودش هم قائل بود به این القاب و صفات و خودش هم دور سرش هاله می‌دید و اعتقاد داشت امام زمان برایش دعا می‌کند و کودک نیویورکی عاشق اوست؛ اما رئیس دولت اصلاحات هیچ‌گاه خودش را قهرمان ملی و یار گرمابه و گلستان هیچ احدی نمی‌دانست و معتقد بود که دموکراسی گام به گام است و صبر می‌طلبد، آزادی هزینه دارد و با گفتگو حاصل می‌شود اما قشر نخبگان جامعه در خانه اش نشست، شجریانش را گوش داد، دولت آبادی اش را خواند و از فیلم‌های تقوایی و مهرجویی و فرمان آرا لذت برد بی آنکه برای توده مردم توضیح دهد که اصلاح طلبی چیست؛ بی آنکه در گام اول نگاه قهرمانانه اش را از رئیس دولت اصلاحات تغییر دهد و برای جامعه اش هم توضیح دهد که رئیس دولت اصلاحات دقیقا چه گفت و دموکراسی چه مسیری دارد. نتیجه آن هاشمی‌ستیزی و دو قطبی کردن فضا، به‌علاوه فروریختن برج آرزوهایمان که فکر می‌کردیم مسببش سکوت رئیس دولت اصلاحات و خیانتش است، آن شد که قشر متوسط و عامه مردم از جامعه روشنفکری دور شد و دیواری بینشان شکل گرفت که حس کردند نوبت تغییر است. حس کردند رو دست خورده‌اند و رئیس دولت اصلاحات با یاسش که برایش پاس داشتیم، گولشان زده است و وی شریک دزد است و رفیق قافله!! اصلا قشر روشنفکر یادش رفت از افتخارات اقتصادی آن زمان برای مردم بگوید، توضیح دهد که رشد ۸ درصد یعنی چه، دلار تک نرخی چه فوایدی دارد و نقدینگی پایین یعنی اقتصاد پویا بسنده کردیم به ارکستر ملی‌مان و فخر فروختیم به روزنامه سلام و مارمولک کمال تبریزی. قشر متوسط و خاکستری جامعه را فراموش کردیم و برای رکبی که از رئیس جمهور خورده بودیم مرثیه‌ها سرودیم و آن مرد رفت، با بغضی که حکایت از اقیانوسی از ناگفته‌ها داشت. «انشاءالله بعد از من کسانی خواهند آمد که خوب عمل خواهند کرد و شما نیز نتیجه اعمالشان را خواهید دید.»  معنای دقیق این جمله معروف رئیس جمهور وقت را ما یکی دو سال بعد، با تمام وجود درک کردیم.

بی شک، در ۱۶ آذر ۸۳، هیچ کدام از دانشجویانی که از عمق وجود شعار خائن و‌ترسو سر می‌دادند حتی در خواب هم نمی‌دیدند که دقیقا دویست روز بعد یعنی در ۳ تیر ۸۴ از دل صندوق‌های رای، مرد هزاره سومی متولد خواهد شد که تا سال‌ها می‌شود از او نوشت و گفت و خواند. اما سیاسیون آن زمان هم در تولد احمدی نژاد بی تقصیر نبودند. کسانی که در لوای پرچم اصلاحات، تندروی کردند و با درک نادرست از اصلاحات و اهداف اصلی آن، فضای متشنجی را رقم زدند که تا سال‌ها تاوانش را جبهه اصلاحات پرداخت کرد.  مسائلی مثل خروج از حاکمیت (در حالیکه دولت و مجلس در اختیار اصلاح‌طلبان بود) ، عبور از رئیس دولت اصلاحات و عدم اجماع بر روی گزینه‌ای که بتواند در سال ۸۴ راه اصلاحات را ادامه دهد کار را به جایی رساند که ما با دست خودمان تاج پاستور را بر کاکل محمود احمدی نژاد گذاشتیم.

امروز نیز همه سرخوشیم از پیروزی اصلاحلات و اعتدال و غلبه آن بر تندروی و رادیکالیسم. اما اگر به مانند دوران اصلاحات نخواهیم خواسته‌هایمان از حسن روحانی را با منطق و صبر پیگیری کنیم و از سویی دیگر، برای بدنه جامعه، مسائل مختلف علی الخصوص مشکلات اقتصادی را توضیح ندهیم و چگونگی عبور از این شرایط را تشریح نکنیم، باز احمدی نژادی دیگر متولد می‌شود. کوته نگرانه است که فکر کنیم پوپولیسم در جامعه ایرانی برای همیشه مرده است و دیگر هرگز نفس نخواهد کشید. اگر حسن روحانی در ۴ سالی که در پیش رو دارد، نتواند خواسته‌های اقتصادی و علی‌الخصوص مطالبات مردم طبقه ضعیف و متوسط جامعه را پاسخ دهد، قطعا ضربه سختی به اصلاحات خواهد خورد و شاید تا سالها نتوان بدنه جامعه را برای اعتماد مجدد به اصلاحات قانع کرد. یادمان نرود که تا همین یک هفته پیش، نگران آرای بخشی از جامعه بودیم که به راحتی، تخریب‌های دروغین در مورد مسائلی مانند سند ۲۰۳۰ یا قطع یارانه را باور کنند و به ابراهیم رئیسی رای دهند. بخشی از ۱۵ میلیون نفری که به جناب رئیسی رای دادند، از طبقه‌ای هستند که نیاز است به خواسته هایشان توجه کامل شود و علاوه بر آن، نخبگان و دگر اندیشان، راهی بیندیشند برای ارتباط با این بخش از جامعه که رای تعیین کننده‌ای در انتخابات‌های آینده خواهد داشت.

 عدم توفیق حسن روحانی، بی شک عدم توفیق اصلاحات است؛ چرا که همه می‌دانیم شیخ حسن روحانی را رای اصلاح طلبان به پاستور فرستاد. در این شرایط می‌طلبد که سیاسیون هم با درک درست شرایط کنونی به نقد درون گفتمانی اصلاحات و اعتدال بپردازند و با واکاوی صحیح ضعف‌ها و قوت‌های دولت یازدهم به کارآمدی دولت دوم روحانی کمک کنند. نه تایید روحانی به هرشکل و به هر طریق صحیح است و نه نقد بی رحمانه و غیرمنصفانه. روحانی علی رغم تمام ضعف هایی که داشته و دارد شایسته حمایت است اگرچه باید مواظب پاشنه آشیل هایش هم باشدو برای رفعش تلاش کند. در مجموع باید گفت که ارتباط بین روشنفکران، دگر اندیشان و نخبگان سیاسی با توده‌ی مردم و توضیح آرمان‌های اصلاح طلبی و اعتدال، تبیین مسائل و مشکلات پیش روی دولت و معرفی عوامل سنگ‌اندازی‌های متعدد در راه تحقق وعده‌ها برای تمام اقشار با زبان خودشان، باعث می‌شود که احتمال تولد امثال احمدی نژاد کم شود و سوم تیر ۸۴ دیگر تکرار نشود.

منبع: بهارنیوز