بایگانی ماه : می, 2017

این فیلمساز که در جشنواره ملی و جهانی فجر جدیدترین ساخته‌اش با نام «مَلی و راه‌های نرفته‌اش» را رونمایی کرد و چند سالی است، قصد ساخت فیلمی جنگی با نام «تنهایی پرهیاهو» را دارد، همزمان با سوم خرداد و سالگرد آزادسازی خرمشهر در گفت‌وگویی با ایسنا درباره سرانجام این پروژه سینمایی بیان کرد: متأسفانه برخی دستگاه‌ها نگذاشتند این فیلم را بسازم چون به نوعی جنگ را میراث  خود می‌دانند و عنوان می‌کنند که من شایستگی ساخت فیلم جنگی را ندارم.
میلانی با اشاره به اینکه چند سال قبل مجوز ساخت «تنهایی پرهیاهو» توسط سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر شده است، ادامه داد: سال‌های ۹۱-۹۲ بود که ۶ ماه برای پیش تولید این فیلم زمان صرف و بودجه لازم هم از سوی منطقه آزاد سرمایه‌گذاری شد، اما در نهایت با وجود اینکه فیلم مورد توجه حوزه هنری و بنیاد سینمایی فارابی بود و آقای ایوبی (رئیس وقت سازمان سینمایی) هم آن را بسیار دوست داشت و می‌گفت که یکی از بهترین داستان‌های جنگی است که تاکنون خوانده است، نتوانستم فیلم را کلید بزنم. این در حالی است که حتی با برخی عوامل قرارداد بسته شده بود و به همراه محمود کلاری لوکیشن‌های فیلم را هم در شهرهای آبادان و اهواز و خرمشهر انتخاب کرده بودیم.
کارگردان فیلم‌های «دو زن»، «نیمه پنهان» و «واکنش پنجم» در پاسخ به اینکه اگر مجوز ساخت فیلم صادر شده بود چطور امکان فیلمبرداری آن فراهم نشده است؟ گفت: انجمن دفاع مقدس به‌عنوان متولی موافق ساخت فیلم نبود و با ایجاد موانع بسیار مانع ساخت فیلم شد و در نهایت با شکایتی که از سوی یک نهاد نظامی از من صورت گرفت و یک سال و نیم در دادگاه در حال رفت و آمد بودم سازمان سینمایی هم عقب‌نشینی کرد و دیگر امکان ساخت فیلم  از بین رفت.
وی در این‌باره توضیح داد:‌ در آن شکایت یکی از موارد مورد پرسش این بود که چرا می‌خواهم فیلم جنگی بسازم؟! این در شرایطی است که با هک شدن کامپیوتر شخصی من، به عکس‌های شخصی‌ام دسترسی پیدا کرده بودند و آن‌ها دستاویزی شده بودند تا مانع از فیلمسازی‌ام شوند، به همین دلیل در طول آن یک سال و نیم مرا بسیار اذیت کردند و شرایطی بوجود آوردند که حتی مدتی طولانی از تهران بیرون رفتم. هرچند که با این همه آزار در نهایت در دادگاه انقلاب تبرئه شدم؛ اما انچه ازبین رفت عمر من بود و آنچه صدمه دید، روح من و ساخته نشدن فیلمی که می‌توانست یکی از بهترین فیلم‌های جنگی باشد.
میلانی خاطرنشان کرد: پس از آن دوران سخت، سراغ ساخت فیلم «مَلی و راه‌های نرفته‌اش» رفتم که فکر می‌کنم یک فیلم مهم است و مسائلی را مطرح می‌کند که ناشی از احساس مسئولیتی است که در این جامعه بر گردن خود احساس می‌کنم چون معتقدم همه ما باید برای بهتر شدن جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم باید تلاش کنیم.
وی درباره داستان فیلم‌«تنهایی پرهیاهو» نیز گفت: قهرمان این فیلم یک دختر ۱۸ ساله است. در واقع برای اولین بار داستان زنان در اولین روز جنگ روایت می‌شود که درگیر جنگ شده‌اند. در این فیلم قرار بود ببینیم که در روزهای اول جنگ بر زنان ما چه گذشت، چون زندگی مردان و آنچه بر آن‌ها گذشت را بارها دیده‌ایم. من برای این فیلم سال‌ها تحقیق کردم و ساعت‌ها مصاحبه‌های طولانی انجام دادم، آن هم با زنانی که خودشان قهرمان جنگ هستند.
تهمینه میلانی با تاکید براینکه «در فیلم «تنهایی پرهیاهو»جبهه و جنگ کمتر دیده می‌شود و بیشتر فضای شهری و روابط انسانی روایت می‌شود» در پایان اظهار کرد: من دوست دارم جامعه‌ام رشد کند و برای خود وظایفی قائل هستم. فیلم «تنهایی پرهیاهو» درباره ارزش سرزمین و خاک بود و امیدوارم پس از آنچه بر من گذشته بتوانم مجددا تجدید قوا کنم و با حمایت دولت جدید آن را بسازم.
به گزارش ایسنا، فیلم «ملی و راه‌های نرفته‌اش» به عنوان آخرین ساخته تهمینه میلانی در جشنواره جهانی فجر هم نمایش داده شد که به گفته این فیلمساز دست‌اندرکاران جشنواره تمایل به حضور آن در بخش مسابقه داشتند ولی میلانی با این قضیه موافقت نکرد. با این حال پروانه نمایش فیلم حدود یک ماه قبل صادر شده و با اصلاحیه‌هایی که در آن انجام شده، فیلم آماده نمایش است.

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایسنا، در این برنامه که شامگاه ۲ خرداد ماه به همت بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد، سینماگرانی چون بهمن فرمان آرا، فاطمه معتمدآریا، غلامرضا موسوی، محمد مهدی عسگرپور و امیر اسفندیاری درباره این دو هنرمند فقید صحبت کردند.غلامرضا موسوی تهیه‌کننده سینما با بیان اینکه سینمای ایران را به اسم عباس کیارستمی می‌شناختند،گفت: ما همیشه پُز زنده‌یاد کیارستمی را داده‌ایم. او شناسنامه سینمای ایران بود و شخصیتی بزرگ داشت. علی معلم هم جزو روزنامه‌نگاران بسیار شریف بود که به سلامت و پاک بودنش باید اشاره کنم و حال امیدوارم قدر همدیگر را بیشتر بدانیم.

 

فاطمه معتمد آریا بازیگر هم با اشاره به عباس کیارستمی اظهار کرد: اگر دنیا یک سینماگر مهم را از دست داده ما یک ستون خیلی محکم را از دست دادیم. نه فقط ستون حرفه‌ای مان را، ستون انسانیت و هنرمند بودنمان و تکیه‌گاه محکم در حرفه‌مان را از دست دادیم.وی افزود: امیدوارم  قدر افرادی مثل بهمن فرمان آرا که هنوز هستند را بیشتر بدانیم که وقتی نیستند، اینگونه کنار هم جمع نشویم، وقتی هستند با هم باشیم.

 

محمد مهدی عسگرپور هم با بیان اینکه “عباس کیارستمی هنرمند بزرگی بود”، گفت: عباس کیارستمی در حوزه فیلمسازی برای ما غرور آفرینی به همراه آورد. هر جشنواره‌ای که می‌رویم تاثیر کارهای ایشان دیده میشود.وی ادامه داد: با علی معلم هم دانشکده‌ای بودیم. او بخشی از حافظه زنده سینمای ایران بود،کمتر مانند ایشان داریم. خوشحالم امید راه پدرش را ادامه می‌دهد.بهمن فرمان آرا و امیر اسفندیاری نیز به ذکر خاطراتی پرداختند.امید معلم هم با تشکر از حاضران اظهار امیدواری کرد که بتواند ادامه دهنده راه پدرش باشد.

 



 



 

سید علی احمدی، مهدی کرم پور، محمد اطبایی، حسن نجاریان، محمد حمیدی مقدم، محمد رضا عباسیان، مجید جوزانی، کمال تبریزی، داریوش دالوند، احمد احمدی، نسرین میرشب و .. از جمله حاضران در این برنامه بودند.

منبع: بهارنیوز

مرجان یگانه پرست- روزنامه بهار
قاچاق کالاهای فرهنگی به ویژه کپی‌های پرده‌ای یا اصلی فیلم‌های سینمایی در این سال ها، یکی از معضلات اصلی بوده و در این کارزارآثار سینمایی موفق، رونق بخش بازارهای قاچاق شده است.
برای این معضل بارها توصیه و درخواست شده است و هنرمندان زیادی از مردم خواسته‌اند تا از خرید این کالاها خودداری کنند و به حقوق خالق اثر احترام بگذارند. در طی این سال‌ها نه قاچاق فیلم‌ها متوقف شده است و نه امید چندانی به کاهش رغبت عمومی و خرید محصولات قاچاق وجود دارد. اخیرا و در حواشی انتخابات ۹۶، فیلم «گشت ۲» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سعید سهیلی از بازارهای قاچاق سر درآورد. آن هم بعد از موفقیت در شکستن رکورد پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینما. ساعد سهیلی، بازیگر و فرزند سازنده این فیلم مدعی شده است که کپی موجود، همان کپی ارائه شده به صدا و سیما جهت بازبینی است و سعید سهیلی هم در واکنش به این اتفاق و اعتراض به عدم امنیت شغلی، سخنان تندی مبنی بر آتش زدن کارت خانه سینما و توطئه گرانی که در پشت قاچاق فیلم‌ها پنهان هستند، اظهار داشت. انجمن تهیه‌کنندگان خانه سینما هم در واکنش به این اتفاق و شائبه انتشار نسخه بازبینی صدا و سیما بیانیه‌ای مبنی بر حضور سازنده در جلسه بازبینی منتشر کرد. گروه فرهنگ و هنر روزنامه «بهار» در جهت پیگیری این معضل فرهنگی با سید ضیاء هاشمی، رئیس هیات مدیره جامعه صنفی تهیه کنندگان گفتگو کرده است که در ادامه می‌خوانید.
‌***
چقدر صحت دارد که کپی قاچاق شده فیلم «گشت ۲» همان کپی ارائه شده به صدا و سیما جهت بازبینی است؟
وقتی کپی اثری به عنوان اصالت اثر تحویل مرکزی می‌شود، حتما باید در حضور فرد انجام شود ولی انواع کپی‌های دیجیتالی قابل کنترل نیستند و درنتیجه قابل اثبات هم نیست که کپی ارائه شده در بازار قاچاق، همان کپی بازبینی است. در نتیجه قانونی نمی‌شود این اتهام را پیگیری کرد زیرا معلوم نیست این اتفاق در جایی که این اثر کپی شده یا کسی که آن را به صدا و سیما تحویل داده رخ داده یا در استودیویی که صداگذاری شده است. در بسیاری از مراحل دیگر تولید، احتمال کپی برداری و قاچاق اثر وجود دارد. به قدر یقین نمی‌توان این اتهام را دنبال کرد که کپی موجود از «گشت ۲» همان کپی ارائه شده به صدا و سیما است. امنیت حفظ اثر سینمایی در همه مراحل تولید در معرض خطر است. برای همین تصمیم بر این شد که از این پس برای نمایش تیزر تلویزیونی، نماینده‌های هر فیلم سینمایی، خودشان در جلسه حاضر شوند و کپی نمایش را ببرندو همین طور در ارشاد هم، نمونه بازبینی را به صورت  DPCارائه دهند یا اگر قصد دارند فیلم را در اختیار ارشاد قرار دهند، حتما باید خود خالقان اثر حضور داشته باشند.

چرا هر از چند گاهی با قاچاق آثار سینمایی روبه‌رو می‌شویم و راهکاری برای مقابله با این معضل تمهید نمی‌شود؟
واقعیت این است که ما قانونی برای مبارزه با این معضل نداریم. اگر ما کسی را پیدا کنیم که قاچاق اثری را در دست داشته باشد، هیچ اقدام قانونی نمی‌توانیم انجام بدهیم و هیچ راهکاری در قانون برای مقابله پیش بینی نشده است و حقوق مولف و مصنف هم شامل آن نمی‌شود. همه این موارد به ضعف قانونی موجود مرتبط است و قوه قضاییه نمی‌تواند در این مسئله همکاری کند و حتی اگر این دستگاه نسبت به این مسئله مجاب هم بشود و قاچاقچی مربوطه را دستگیر کنیم و به دادگاه بکشانیم هم باز راه به جایی نمی‌توانیم ببریم زیرا دادگاه این مجرم را آزاد می‌کند. به راحتی. چون قانونی برای مقابله با این افراد تبیین نشده است و قاچاقچی‌ها هم احتمالا با کسب پول‌های فراوان از این راه، آدم های با نفوذی دارند که بتوانند از زیر بار این مشکل فرار کنند. مادامی که قانونی برای کنترل این معضل طراحی و تعیین نشود، ما نمی‌توانیم کاری کنیم. متاسفانه در امر عرضه دیجیتال هنوز کم تجربه و تازه کاریم. پیش از ارائه آثار به مراکز مختلف می‌توان آنها را کدگذاری کرد اما این کدگذاری ها، هزینه بالایی دارند و سوای از مراکز دولتی، دیگر مراکز امکان ارسال کدها وجود ندارد. جای خوشحالی است که فیلم «گشت ۲» فروش قابل توجهی در اکران داشت ولی ممکن بود که هفته اول این مشکل پیش بیاید و در آن شرایط چه اقدامی می‌توانستیم بکنیم؟ قاچاقچی‌ها زمان را خوب شناخته بودند و دقیقا در زمان انتخابات که نیروهای انتظامات درگیر مقوله انتخابات بودند، اقدام به قاچاق این اثر کردند. در نهایت هم نمی‌توانستیم قاچاقچی اصلی را پیدا کنیم که کپی این اثر را در بازار منتشر کرده است. در خارج از کشور، سرویس‌های امنیتی قابل توجهی طراحی شده است و می‌توانند اقدامات قانونی کنند و به راحتی از آمریکا یا اروپا به کشورهایی چون چین، هند و جنوب شرق آسیا، آثارشان را با امنیت کامل ایمیل می‌کنند ولی ما اینجا اگر هارد اصلی را با خودمان ببریم باز هم اطمینانی نداریم. ممکن است هاردمان را جابه جا کنند، کد مخصوص هم بگذاریم باز هم امکان تغییر تاریخ آن در سرور وجود دارد. خیلی گرفتاری‌های متعددی در این مسیر پیشرو داریم.

یکی از کارگردان‌های معتبر معتقد است که فیلم‌ها وارد بازار قاچاق می‌شوند تا سریع‌تر صاحب اثر پای مذاکره با شبکه خانگی برود. به نظر شما این احتمال صحت دارد؟
همه این احتمالات مالی وجود دارند و نه می‌توان این نکته را رد کرد و نه تایید. به نظرم این قضیه اهمیت دارد و پول در آن رد و بدل می‌شود که امکان خریدن هر کسی وجود دارد. البته ما هم بی احتیاطی کم نداریم وفیلم هایمان را با پیک به مراکز مختلف می‌فرستیم و هر بلایی ممکن است در طی این مسیر برای اثر مورد نظر پیش بیاید. یا حتی در استودیویی که کار می‌کنیم امکان دارد کسانی یا کارمندی باشد که کپی از کار به دست بیاورد. به هر حال هر احتمالی وجود دارد.

واکنش اخیر تهیه کنندگان خانه سینما قدمی در جهت صیانت از آثار سینمایی است اما در نهایت چطور ساز و کاری قانونی و رسمی برای مقابله با قاچاق فیلم‌ها ممکن می‌شود؟
روز گذشته هیات مدیره خانه سینما برای رسیدگی به این مسئله جلسه‌ای برگزار کرد تا راه حلی برای این معضل ارائه شود. ستاد صیانت از کالای فرهنگی که زیر نظر تهیه‌کنندگان خانه سینما فعالیت می‌کند و به طور مشخص آقای فرح بخش به طور گسترده‌ای در حال مبارزه با قاچاق فیلم‌ها هستند اما این اقدامات شامل جمع آوری محیطی و منطقه‌ای کالاهای فرهنگی هستند. در صورتی که پیش از اقدام میدانی، پلیس فتا و مراکز قانونی مقل قوه قضاییه و مجلس باید به کمک مان بیایند چون مسئله پیشگیری در اولویت است. این یک امر ملی است و نیاز به اعلام آمادگی همه ارگان‌هاست. در اقدام اولیه با صدا و سیما  و ارشاد مذاکره کرده‌ایم تا افراد خودشان در جلسه بازبینی حضور داشته باشند و بعد از بازبینی آن را تحویل بگیرند. این اقدامات می‌توانند کمی امنیت زا باشند ولی امنیت آثار در بسیاری از مراکز و پروسه تولید در معرض خطر است. مدت‌ها است که قاچاقچیان فیلم‌ها در کرج ظاهر می‌شوند و از آن شهر برنامه‌ریزی‌ها انجام می‌شود ولی ما تا بخواهیم از تهران برویم و با این گروه‌ها برخورد کنیم، باید مراحل بسیاری را برای اخذ حکم بگذرانیم که این مراحل منجر به صرف هفته‌های بسیار می‌شود و در نهایت نمی‌شود برخورد جدی انجام داد. در صورتی که مسئله مبارزه با قاچاق، مسئله‌ای سریع‌السیر است و نیروهایی ویژه با احکامی قضایی را می‌طلبد که بتوانند سریعا اقدام کنند. مادامی که این شرایط مهیا نشود، باید شاهد قربانی شدن آثار و برباد رفتن سرمایه همکاران مان باشیم.

برای دست یافتن به یک بازوی قانونی و کارآمد نیاز به فعالیت صنفی و همچنین همکاری خانه سینما هستیم. این دو نهاد چگونه باید نهادهای قانونی را با خود همراه کنند؟ چرا حمایت از بخش خصوصی جدی نیست؟
در وزارت ارشاد، یک نهادی به عنوان ستاد صیانت از آثار سینمایی وجود دارد که طبق قانون می‌تواند اقداماتی انجام دهد و رئیس آن هم توسط وزیر ارشاد انتخاب می‌شود اما اختیارات آن ستاد هم محدود است. همه نهادهای موجود غیر از عملیات میدانی کار دیگری نمی‌توانند بکنند. یعنی نظارت در امور و همکاری جدی پلیس فتا لازم است که در هر زمانی بتوانیم درخواست پیگیری داشته باشیم چون این نهاد به امر دیجیتال و جزییات مورد نیاز واقفند اما اولویت شان مسئله صیانت از آثار فرهنگی نیست و همکاری جدی هم صورت نگرفته است. در دادگاه هم همکاری جدی انجام نمی‌شود و وقتی فرد خاطی را به دادگاه می‌کشانیم، می‌گویند این فیلم‌ها که قاچاق نیست، این‌ها مجوز نمایش دارند. در نتیجه با سطحی‌ترین رفتار با دزدی کالای فرهنگی برخورد می‌کنند. در مواردی هم فیلم‌های قاچاق شده‌ای که به دادگاه ارائه می‌کنیم از جایی سفارش می‌شوند و بازگردانده می‌شوند. همه نهادهای مرتبط از خانه سینما، ارشاد و سازمان سینمایی آماده‌اند تا با این معضل مقابله کنند اما ما پشتوانه اجرایی نداریم! اقداماتی در تهران طی دو سال اخیر انجام داده‌ایم اما در شهرستان‌ها نتوانسته‌ایم پیش برویم. نه پلیس و نه دادگاه شهرستان‌ها همکاری جدی با ما نکرده اند. این روند با این شیوه اجرایی سال‌ها طول می‌کشد. مبارزه با قاچاق کالای فرهنگی یک عزم ملی می‌خواهد زیرا در امر دیجیتال می‌توان با یک هارد، ده هزار فیلم و نسخه جابه جا کرد. تا نیروهای کمکی قانون گذار مثل قوه قضاییه و نیروهایی اجرایی مثل نیروی انتظامی در این مقوله همکاری نکنند، راه به جایی نخواهیم برد و بازی را به قاچاقچی‌ها خواهیم باخت. کسانی که کار قاچاق انجام می‌دهند چه در بخش فرهنگ و چه در بخش‌های دیگر، شرکایی قوی دارند که می‌توانند هر کسی را بخرند.

به نظر می‌رسد بخشی از این مشکل، نپیوستن ایران به قانون کپی رایت باشد و در نتیجه بسیاری در این زمینه متضرر هستند. آیا در صورت اجرای قانون کپی رایت، ممکن بود کمتر این اتفاقات رخ بدهد؟
وقتی قوانین «برن» را نپذیریم، هیچ جای جهان هم ما را تایید نخواهند کرد. در نتیجه فیلم‌های ما در سایت‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای مختلف نمایش داده می‌شوند اما ما نمی‌توانیم اقدام قانونی انجام بدهیم. برخی به غلط فکر می‌کنند باید بروند و اثرشان را در خارج از ایران کپی رایت کنند، در صورتی که این امتیاز قابل پیگرد نیست و باید حتما فرد در خارج از ایران سکونت داشته باشد. اگر ما قانون پیمان «برن» را بپذیریم، پلیس بین الملل مدافع ما خواهد بود در هر شرایطی می‌توانیم شکایت مان را پیگیری کنیم. ما دستمان در همه زمینه‌ها بسته است. در مملکت خودمان باخته‌ایم چه برسد به دیگر ممالک. با شرایط موجود در مقابل قاچاقچی‌ها دستمان را بالا برده‌ایم و اعلام تسلیم کرده ایم. اگر اصحاب رسانه کمک کنند، دولت و قوه قضاییه و البته نیروی انتظامی را وادار به همکاری کنند، می‌توانیم در صیانت از آثار اقدامات جدی انجام بدهیم. باید کار ریشه‌ای کرد و به حقوق فرهنگی جهانی احترام بگذاریم. تا مادامی که احترام نگذاریم و فرهنگ لازم فراهم نشود، حقوق‌مان تضییع می‌شود.

منبع: بهارنیوز