بایگانی ماه : آوریل, 2017

 سیاسی_رسانه‌ها: روزنامه شرق نوشت:دو اتفاق در این مدت جریان نفتی‌ها و سیاست را دوباره به هم پیوند زده است. یکی فعال‌شدن آقای رستم قاسمی پس از سه‌سال‌ونیم سکوت و یکی هم همراهی میرکاظمی با آقای رئیسی در روز ثبت‌نام. البته ایشان برای چند ساعت هم رئیس ستاد ایشان شدند که تغییر کردند. هر دوی این آقایان که وزیر نفت دولت قبل بودند، در قالب جبهه اصولگرایی فعالیت خود را شدت بخشیدند و با توجه به اینکه هیچ‌کدام خودشان ثبت‌نام نکردند، فعالیت‌های انتخاباتی‌شان در جهت پیروزی شخص دیگری است. آقای میرکاظمی که بدون پرده‌پوشی کنار آقای رئیسی در روز ثبت‌نام حضور پیدا کرد. فعالیت آقای قاسمی هم در جهت کاندیدای برتر جمناست که به نظر می‌رسد آقای رئیسی باشد. از این جهت می‌توان از کاندیدای شاخص جمنا و اصولگرایان راجع به فعالیت‌های این دو آقایان سؤال کرد که آیا رویه گذشته این دو وزیر سابق قرار است در دولت احتمالی آقای رئیسی هم تکرار شود؟
در این خصوص سؤالات زیر به ذهن متبادر می‌شود:
١- آقای میرکاظمی مبدع اجرای طرح‌های ٣۵ ماه پارس جنوبی است. این طرح در خرداد ٨٩ با عنوان پرطمطراق «انقلاب نفتی» از سوی ایشان و رئیس دولت وقت، با سروصدای بسیار و حمایت‌های تبلیغاتی صداوسیما برپا شد. پیرو همین انقلاب نفتی بود که پروژه‌های میلیارد دلاری را به شرکت‌های ۱۰۰ هزار تومانی دادند که یک هفته قبل ثبت شده بودند.
در این انقلاب، قرار بود ٣۵ ماه بعد که مصادف با پایان دولت قبل در بهار ٩٢ بود، فاز‌های در دست اجرای پارس جنوبی به پایان برسد. همان موقع بسیاری از کارشناسان و خبرگان نفتی و حتی اصولگرایان نفتی ابراز کردند که این موضوع بعید است ولی آقای میرکاظمی نه‌تنها گوش نداد که منتقدان را به بدخواهی و سیاه‌نمایی متهم و حتی آنها را از پست‌های مدیریتی عزل کرد (نمونه مسعود سلطانپور) اما سرانجام این ادعا هم مانند بسیاری از حرف‌های دیگر دولت قبل روشن شد؛ پروژه‌ها نه در ٣۵ ماه که حتی در مدت دو برابر آن هم به ثمر نرسید، ولی آقای میرکاظمی ضمن اینکه خودش واقعیت اجرای پروژه‌ها را غیرواقعی نشان داد، رئیس دولت را هم به این وادی کشانده بود و عنوان انقلاب نفتی را در دهان احمدی‌نژاد هم گذاشت. حالا از آقای رئیسی سؤال داریم که توصیفات و تحلیل‌های آقای میرکاظمی از شرایط سیاسی و اقتصادی کشور تا چه حد در راسخ شدن شما برای به‌صحنه‌آمدن مؤثر بوده است؟ دوستانه توصیه می‌کنیم که در این خصوص دقت بیشتری کنید و به سرنوشت «انقلاب نفتی» که نسیم نفتی هم نبود، بیشتر دقت کنید.
٢- آقای رئیسی از توقف سوآپ در سال ٨٩ خبر دارید؟ آقای میرکاظمی به شما گزارشی داده است که چه کرد و چه موقعیت خاصی را از ایران گرفت که صادرات مجدد و ترانزیت روزانه ١٢٠ هزار بشکه نفت همسایگان از کشور دریغ شد که صدمات مالی زیادی به بار آورد. دقیق مشخص نشد ایشان بر چه پایه‌ای این اقدام را کرد. جایی که بدنه و بین‌الملل شرکت نفت به‌شدت با این موضوع مخالف بودند ولی میرکاظمی یک‌تنه آن را اجرا کرد. در واقع به دست خودمان، خودمان را در منطقه تحریم کردیم. این خودتحریمی چه معنایی دارد؟ با توجه به نزدیکی ایشان به آقای رئیسی بیم این نمی‌رود که دولت ایشان نیز، دولت خودتحریم است و موقعیت‌های خاص اقتصادی و تجاری را که برای کشور فراهم است با دست خود ویران می‌کند؟ کار و کرامت که شعار دولت ایشان است، با این مدل خودتحریمی‌ها چه نسبتی دارد؟
٣- خروج متخصصان نفتی یکی از مهم‌ترین تأثیرات حضور آقای میرکاظمی در نفت بود. چوب این خروج و تغییرات حتی اصولگرایان نفتی مانند مسعود سلطانپور و سیف‌الله جشن‌ساز را دربر گرفت. جابه‌جایی حدود ٢٠٠ مدیر نفتی از خدمات ایشان به نفت است. ایشان گویی برای انقلاب‌کردن در صنعت نفت نه در اجرای پروژه که برای زیروروکردن و جایگزینی افراد از فروشگاه رفاه به پست‌های مهم نفتی آمده بود. خرج متخصصان در دوره ایشان داستانی است پراشک‌ و آه، از آقای رئیسی باید پرسید واقعا دولت شما با متخصصان قرار است همان برخوردی را بکند که میرکاظمی با نفتی‌ها کرد؟ ایشان قدم‌به‌قدم شما برای ثبت‌نام یار شاطر بود. این چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ به تأثیرات این همراهی اگر آگاه هستید که حتما باید پاسخ دهید که در دولت شما قرار است این اتفاق‌ها در سطح کلان کشور هم صورت گیرد یا نه؟ اگر هم وقوف ندارید که…؟ به نظر مناسب نیست کسی که داعیه ریاست‌جمهوری دارد، نداند اطرافیانش چه سوابقی از خود به جا گذاشتند.
۴- آقای رستم قاسمی بعد از سه‌سال‌ونیم سکوت و در پرده‌نشینی به‌تازگی‌ به میان آمده است. هم درخصوص مدت زمان اجرای پروژه‌های پارس‌جنوبی اظهارنظر می‌کند و هم اینکه بیان می‌کند تمام افتتاح‌های اخیر پارس جنوبی همت وزارت نفت ایشان و دولت سابق بوده است. این سخنان در حالی است که ایشان در زمستان ٩١ گفته بود هم‌اکنون ٢۵٠ میلیارد دلار کار در صنعت نفت وجود دارد. مشخص نیست ایشان و آقای رئیسی به ابعاد یک صنعت ٢۵٠ میلیارد دلاری آگاه هستند یا نه؟ چون آقای قاسمی نشان داده است که بعدا راجع به اظهارات سابق خود طوری دیگر سخن می‌گوید (نقل به مضمون) که شواف کردیم که دشمن سوءاستفاده بیشتر نکند. مانند آنچه درخصوص تحریم‌شدن ایران و رسیدن قیمت نفت به ٢۵٠ دلار گفته بود. این پروژه‌های اخیر که افتتاح شد چیزی بالغ بر ٢٠ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در آن رفته بود. ٢۵٠ میلیارد دلار یعنی ما یک ١٢ ست از این پروژه‌ها را در دست داشته باشیم و معطل افتتاح. بررسی‌اش کار ساده‌ای است. این پنج فاز تقریبا فازهای نهایی پارس جنوبی هستند و غیر از فاز ١٣ و ١١ و یکی، دو پروژه دیگر، مگاپروژه‌ای در جریان نیست. (غیر از غرب کارون) ١٢ ست پروژه دیگر مانند اینها، یعنی ۶٠ فاز پارس جنوبی. پروژه‌های اخیر پنج فاز بودند. خب مشخص است که این حرف آقای قاسمی در آن شرایط هم چیزی مانند قیمت ٢۵٠ دلاری نفت بوده و خواستند به دشمنان و تحریم‌کنندگان نشان دهند تحریم هیچ تأثیری بر کشور نگذاشته است ولی میزان اغراق این‌قدر گسترده و دور از واقع است که همان بهتر درجا باور کنیم این حرف کاملا درست است و کند و کاوی در آن نکنیم که هر ذره دقت، ناامیدی بیشتری از دل‌خوش‌کردن به سخنان این تیپ مسئولان به همراه می‌آورد. حال سؤال اینجاست که آقای رئیسی با مشاوره این افراد به کارزار انتخابات آمده است؟ و قرار است با این تیم که یک بار ثمرات خود را به جا گذاشته است دوباره کشور را اداره کند؟
۵- از دیگر ثمرات دوران آقای قاسمی در نفت، فروش نفت به بابک زنجانی بود که هم‌اکنون کشور را درگیر خود کرده است و پس از گذشت چند سال هنوز پول‌هایی که بابت فروش میعانات نفتی و نفت ایشان به نفت بدهکار است، به خزانه کشور بازنگردانده است. آقای رئیسی به دلیل معاونت ریاست قوه قضائیه در این خصوص بهتر از هر کس می‌داند که چندوچون این ماجرا چه بوده است. آقای قاسمی سه‌سال‌ونیم در این مورد هیچ نگفت. چند نفر از مدیران ایشان به محکمه رفتند و مدتی گرفتار بودند اما ایشان در این خصوص مسئولیت‌پذیری از خود نشان نداد، در صورتی که ایشان به عنوان وزیر نفت مسئول اتفاقات رخ‌داده در وزارت تحت امر خویش بود. فروش نفت هم مسأله‌ای ساده نبود که ایشان درجریان آن قرار نداشته باشد. این هم از آثار دوران سخت تحریم است و راهکار فاقد پشتوانه‌ای بود که مدیران سابق در این خصوص اندیشیدند، اما چرا بعد از آن مسئولیت رفتار خویش را به گردن نمی‌گیرند.
جالب است که آقای قاسمی می‌گوید مسأله بابک زنجانی ریسک بود. یعنی ایشان بار ریسک این موضوع را برداشته است این در حالی است که قوه قضائیه که آقای رئیسی معاونت آن را تا یک سال پیش عهده‌دار بود نظر دیگری دارد و زنجانی را محکوم به اعدام کرده است. شکاف بین این دو نظر در جمنا و اصولگرایان از چه روست؟ آقای رئیسی به عنوان شاخص و کاندیدای مطرح این جریان به تبعات این دوگانگی اشراف دارد؟ در واقع ایشان به تبعات به‌کارگیری تیم نفتی احمدی‌نژاد آگاه است؟ مدیرانی که در وقت تنگی شعار‌های شیرین می‌دهند و به وقت نتیجه همان سختی‌ها را بهانه می‌کنند و اتفاقا دستاورد‌های دولت بعدی را از آن خود می‌دانند. افکار عمومی مسأله‌اش با این دوگانگی‌ها روشن است. چنانچه آقای میرکاظمی در انتخابات مجلس اقبالی نیافت، آقای قاسمی هم خود را در معرض رأی مردم قرار دهد موضوع روشن‌تر می‌شود، اما آقای رئیسی به تبعات این نوع چینش و مدیریت آگاهی دارد؟ فعال‌شدن این دو چهره نفتی دولت سابق و نزدیکی به آقای رئیسی این سؤالات و ابهامات را برای ایشان رقم می‌زند.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی_رسانه‌ها: روزنامه آرمان نوشت: شامگاه دوشنبه استقبال خوبی از مراسمی صورت گرفت که به مناسبت عید مبعث از سوی اصلاح‌طلبان برگزار شد و سالن محل برگزاری مملو از جمعیت بود.در این مراسم که شخصیت‌های سیاسی همچون حجت‌الاسلام موسوی لاری، وزیر کشور دولت اصلاحات، جواد امام، غلامرضا انصاری، محسن مهرعلیزاده و جمعی از فعالان سیاسی جنوب تهران برگزار شد، مسعود پزشکیان نایب رئیس مجلس هم با تاکید بر اینکه تمایلی به سخنرانی نشسته ندارد، ایستاد و از انصاف و لزوم اخلاق‌مداری در جامعه سخن گفت. موسوی لاری هم گفت: بی‌تفاوت بودن به انتخاب عاقلانه نیست و هر جا مردم با نشاط حضور پیدا کردند برنامه‌ها را تغییر دادند، چنان‌که در انتخابات قبلی هم دیدیم که اراده مردم شایعه تاثیرگذاری اراده عده‌ای تندرو بر نظر مردم را شکست داد. وزیر کشور دولت اصلاحات گفت: به دورانی که عرصه را بر مردم تنگ‌تر و مشکلات بین‌المللی را درست کرده و زمینه یغمای سه هزار میلیاردی را فراهم می‌کند، نباید برگردیم.

عدم استقبال از سخنرانی رئیسی در همان محله!
کمی آن طرف‌تر هم قرار بود برنامه انتخاباتی اصولگرایان در مسجد ۱۴ معصوم خانی‌آباد نو تهران برگزار شود و حجت‌الاسلام رئیسی یکی از کاندیداهای اصولگرایان سخنرانی کند. برای این مراسم که آن هم به مناسبت عید مبعث برگزار می‌شد، تبلیغات زیادی در سایت‌های اصولگرا صورت گرفته بود، چنان‌که خبرگزاری فارس آدرس دقیق این مسجد را درج کرد تا اصولگرایان برای پرشور شدن سخنرانی این کاندیدای ریاست جمهوری به آنجا مراجعه کنند اما نتیجه خلاف آنچه بود که اصولگرایان انتظار داشتند و آن‌طور که برخی سایت‌ها خبر دادند استقبالی از سخنرانی کاندیدای اصولگرایان نشد و سخنرانی به بهانه قطع برق لغو شد!فارس نوشت: «سخنرانی حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی کاندیدای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که قرار بود در مسجد محله خانی‌آباد تهران صورت بگیرد، به علت قطع برق بخشی از منطقه خانی‌آباد به دلیل وزش طوفان لغو شد.»باید در نظر داشت فاصله برگزاری مراسم سخنرانی رئیسی با مراسم اصلاح‌طلبان بسیار کوتاه بود و به راحتی قابل پذیرش نیست برق منطقه‌ای تنها در محل برگزاری مراسم اصولگرایان قطع شده باشد! این شرایط و عدم استقبال از رئیسی موید آن است که اصولگرایان پایگاه مردمی خود را که در جنوب پایتخت می‌دانستند، از دست داده‌اند و بی‌تردید در شمال تهران هم پایگاهی نداشته و نخواهد داشت.

منبع: بهارنیوز

فائزه طاهری- روزنامه بهار:
اگرچه اصلاح‌طلبان حمایت تمام‌قد خود را از حسن روحانی برای یازدهمین دوره ریاست جمهوری اعلام کردند و منتظرند تا دومین دوره از ریاست این مرد اعتدل‌گرا بر قوه مجریه نیز محقق شود، رقیبان جدی روحانی که از اصولگرایان هستند حتی اگر داعیه دیگری داشته باشند، آن‌طور که باید از حمایت این جبهه برخوردار نیستند و هم‌اکنون ستادهای انتخاباتی خود را از‌ترکیب اصولگرایان و احمدی‌نژادی‌ها پر می‌کنند. درباره  روی گرداندن  چهره‌های شاخص اصولگرایان از احمدی‌نژادی‌ها و روی آوردن کاندیداهای منتسب به  اصولگرایی به پایداری‌چی‌ها و وزرای دولت‌های احمد‌ی‌نژاد، با شهربانو امانی – فعال سیاسی اصلاح‌طلب- به گفت‌وگو نشستیم. او با بیان اینکه انتظار نداریم رقبای دور گذشته روحانی از اصولگرایی ناگهان به سمت اعتدال و اصلاح‌طلبی روی بیاورند، معتقد است حضور وزرای احمدی‌نژاد در اطراف رئیسی نشان از علاقه این افراد به این جریان و در جهت کمک به افزایش سبد رای اوست. همان‌طور که خود رئیسی برای جلب آرای احمدی‌نژاد به وزرا و معاونانش اقبال نشان داده است. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

ابراهیم رئیسی از طرفی از جمنا برخاسته و او را کاندیدای جبهه اصولگرا می‌دانند و از طرف دیگر خود او ادعای استقلال کرده و به عرصه آمده است و از حالا هم از احمدی‌نژادی‌ها در ستاد خود استفاده می‌کند و گفت‌وگوهایی با نزدیکان او‌ترتیب داده است. محمدباقر قالیباف نیز دیگر کاندیدای اصولگراست که از جمنا برای انتخابات برگزیده شد و خلاف دیگر کاندیداها که صلاحیتشان تایید نشد، توانست نظر مثبت شورای نگهبان را جلب کند. در نهایت کاندیدای نهایی اصولگرایان چه کسی خواهد بود؟
متاسفانه جمنا نتوانست به یک جمع‌بندی برسد. به دلیل سردرگمی که در جبهه اصولگرایان وجود داشت، آنها نتوانستند بر این تشتت آرا فایق بیایند و یک کاندیدای مرضی الطرفین اصولگرایی به افکار عمومی معرفی کنند. بنابراین آنها با فقدان کاندیدا در قامت ریاست جمهوری مواجه شدند لذا قالیبافی که پیش از این اظهار کرده بود به عرصه نمی‌آید نهایتا با توصیه‌هایی که به او شده بود کاندید شد. طبیعتا بخش مهمی از اصولگرایان و آرای آنها به سمت روحانی میل خواهد کرد. همچنین همان‌طور که اعلام کردند به نظر می‌رسد کاندیداهای اصولگرایان و حامیان آنها تا دقیقه آخر خواهند ماند به این امید که انتخابات ریاست جمهوری را به دور دوم بکشانند.

رئیسی همچنین سعی می‌کند از وزرای احمدی‌نژاد برای ستاد انتخاباتی خود استفاده کرده و گفت‌و‌گوهایی هم با پایداری‌چی‌ها و افرادی مانند سعید جلیلی داشته است. روی آوردن از سمت اصولگراها به پایداری‌چی‌ها چه معنی می‌تواند داشته باشد؟
وقتی بحث کاندیداتوری احمدی‌نژاد با همان روش‌ها و شعارهای غیرقابل اجرا در منظر و افکار عمومی مطرح شد، بخشی از آرا در زمره سبد رای احمدی‌نژاد قرار داشت. در حال حاضر به نظر می‌رسد برای اینکه رئیسی بتواند این آرا را به سمت خود جلب کند از وزرا و معاونان احمدی‌نژاد در ستادش انتخاب می‌کند.
خیلی از افراد انتظار داشتند سعید جلیلی هم کاندید شود. خود جمنا هم او را بین افراد منتخب خود قرار داده بود اما در نهایت او کاندید نشد و الان می‌شنویم که اعلام کرده می‌خواهد از رئیسی حمایت کند.از نظر قانونی و رفتار سیاسی هر کسی  می‌تواند در هر ستادی که مد نظرش بود حضور داشته باشد و کمک کند. خصوصا با توجه به اینکه تشتت آرای اصولگرایان مدیریت نشد و جمنا خودش یکی از مسببین تشدید تشتت آرا در بین اصولگرایان شد و دیدیم چه کسانی رای آوردند که صلاحیت آنها هم احراز نشد، زیرا بحث توانمندی‌ها مطرح است و با آن تفسیری که شورای نگهبان از رجل سیاسی دارد، کاندیداهای جمنا نتوانستند از آن مسیر عبور کنند و این خودش نشانگر سردرگمی و اختلاف نظر آنها در جمنا است.

از طرف دیگر آقایان احمدی‌نژاد و بقایی هم اعلام کردند از کسی حمایت نمی‌کنند. حالا رئیسی با توجه به اینکه از وزرای دولت‌های نهم و دهم استفاده می‌کند قصد در جلب نظر احمدی‌نژاد برای گرفتن آرایی که خود او ممکن بود در صورت تایید صلاحیت داشته باشد، نخواهد داشت؟
طبیعتا هر کسی حق دارد ستاد انتخاباتی خود را تشکیل دهد و این‌اندازه آزادی در کشور هست که هر فردی در هر ستادی که می‌خواهد فعالیت کند. ما انتظار نداریم رقبای دور گذشته آقای روحانی از اصولگرایی ناگهان به سمت اعتدال و اصلاح‌طلبی روی بیاورند، کما اینکه این چهار سال هم سعی کردند تا جایی که می‌توانند چوب لای چرخ دولت بگذارند. این بخش از وزرا و نزدیکان احمدی‌نژاد در ستاد رئیسی جمع شدند و نشان می‌دهند که به او و تفکراتش علاقه‌مند هستند. از جمله آقای جلیلی که خودش سال ۹۲ کاندیدا بود و علاقه‌مند است که سبد رایی که در سال ۹۲ داشت، به رئیسی کمک کند و کفه رای را به سمت او بیاورد.

به نظر می‌رسد با توجه به اینکه با احراز صلاحیت کاندیداهای ریاست جمهوری، محمود احمدی‌نژاد رد صلاحیت شد، جریان اصولگرا که در دوران ریاست جمهوری ایشان حامی رفتارها و عملکردهای ایشان بودند در حال حاضر سعی می‌کنند با کناره‌گیری از او، از عملکرد ناصحیح احمدی‌نژاد و عدم اقبالی که به او شده فاصله بگیرند. این موضوع چه تاثیری را در افکاری عموم خواهد داشت؟
وقتی در حوزه سیاسی به هر دلیلی حمایت نمی‌کنند و نمی‌گذارند احزاب توانمند و سراسری و شفافیت سیاسی در کشور نهادینه شود، در نتیجه در انتخابات اشخاص به جای احزاب و شعارها به جای برنامه‌ها جایگزین می‌شود که آشفته‌بازاری در عرض تبلیغات ایجاد شده، متاسفانه هزینه بسیار سنگینی نیز بر کشور تحمیل می‌شود و سرمایه‌های کشور هدر می‌رود. به اضافه اینکه مهم‌ترین سرمایه، سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی است که خدشه‌دار می‌شود.

چطور می‌توان این جریان حامی احمدی‌نژاد را نسبت به اتفاقات هشت ساله دولت‌های نهم و دهم مسئول اعلام کرد؟
زمانی که جلوی ۸۰ میلیون جمعیت ایران ایستادند، سرشان را بالا بردند و دروغ را نهادینه کردند و نهادهای نظارتی را به محاق بردند، ۷۰۰ میلیارد دلار مملکت معلوم نشد چه به سرش آمد، این آقایان نبودند؟ احمدی‌نژاد بود که تا دیروز قطعنامه را نعمت می‌دانست و جریان اصولگرا هم تایید می‌کردند که او توانست همین روش را پیشه کند. با همان روشها این بلاها را به سر کشور آوردند. امیدوارم این آقایان درس بسیار مهمی را از رای مردم در سال ۹۲ گرفته باشند. اینکه مردم به تغییر رای دادند، تغییری که شامل شخص احمدی‌نژاد نباشد بلکه تغییر تفکر و اندیشه‌ای که با ریاست جمهوری او، دولت و ارکان دولت‌های نهم و دهم کشور را به این مرحله رسانده بود، همه گزینه‌ها روی میز بود و حتی تاریخ حمله به ایران را هم به تعبیر خود آقایان اصولگرا تعیین کرده بودند. طبیعتا اگر امروز هم بخواهند اعلام برائت کرده و از احمدی‌نژاد کناره گیری بکنند، مردم آنها را آدم‌های ناسپاس و ابن‌الوقت نام‌گذاری خواهند کرد. امروزه مردم ایران چنین رویگردانی را ناجوانمردی می‌دانند، حالا افراد این جریان در در هر ستادی که می‌خواهند باشند.

پیش از احراز صلاحیت‌ها، احمدی‌نژاد برای اینکه از عملکرد دولت خود دفاع کند هجمه‌هایی را هم به دولت فعلی داشت. در حال حاضر که هم او و هم کاندیدای مورد حمایتش حمید بقایی رد صلاحیت شدند و از طرفی رقبای روحانی، از جبهه اصولگرایان هستند آیا او در این فرصت یک ماهه به این حمله‌ها ادامه می‌دهد؟
همه معمولا دولت مستقر و وضعیت موجود را نقد می‌کنند، تنها دولت احمدی‌نژاد بود که در تاریخ سیاسی کشور بازخوانی نشد. درواقع و عملکرد دولت او و ابعاد مهم مشکلاتی که در طول هشت سال بر کشور تحمیل کرده بود در کارزار انتخابات ۹۲ بازخوانی نشد. او سعی کرد جریان سومی را راه بیندازد و اتفاقی افتاد که همه می‌دانیم. آن بخش از اصولگرایان سنتی مانند آقای ناطق‌نوری که آقای روحانی را می‌شناسند در سال ۹۲ از او حمایت کردند.
در حال حاضر هم برای انتخابات ریاست‌جمهور پیش رو، تعداد قابل توجهی از این نحله سیاسی و منصفان و اصولگرایانی که مدیریت و کشورداری را تلمذ کردند و می‌دانند چیست، از روحانی حمایت خواهند کرد. اما آن بخشی از کاندیداهای رقیب آقای روحانی که حتی در انتخاب رئیس ستاد خودشان هم‌تردید دارند و امروز این را انتخاب می‌کنند و فردا کس دیگری را، سردرگمی فکری خود را نشان می‌دهند. درواقع شاید امید دارند به بعضی از بخش‌های حاکمیتی و نهادهای عمومی که از آنها پشتیبانی کنند.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: محمدآزاد جلالی زاده در سرمقاله امروز روزنامه بهار نوشت:

الف: هر آدمی لِمِ خاصی دارد و به تبع آن بدان باورم که هر جامعه‌ای هم به اصطلاح عامه لِمِ خاصی دارد و اگر تخصصی به واکاوی موضوع رویم بایست گفت: هر جامعه‌ای از آنجا که روانشناسی خاص اجتماعی بر آن حاکم است، بایست با توجه ویژه به این نوع روانشناسی به کنشگری سیاسی و اجتماعی روی آورد و به قولی چون سر و کارت با جامعه‌ای خاصی فتاد، پس زبان آن جامعه باید گشاد.
ب: یکی از اصولی که برای هر فرد و گروه فعالی به مثابه یکی از واجبات فعالیت ضروری به نظر می‌رسد آن است که «زبان» و «بازی‌های زبانی» جامعه‌ای که در آن مشغول فعالیتند را بشناسند و بتوانند با آن زبان، در عرصه عمل کار کنند، شناختن زبان عمومی خود زیرمجموعه شناخت ذهنیات حاکم بر هر گروه و جمعی است.
ج: جامعه ایران هم همچون هر جامعه انسانی در این کره خاکی، ذهنیات و به تبع زبان ویژه خود را داراست، شناخت ذهن و زبان ایرانیان برای کنشگری در این سرزمین اُس و اساس سیاست‌ورزی است و تا این مهم صورت نگیرد فعالیت‌ها منجر به نتیجه مورد نظر و مطلوب نخواهد شد.
د: جامعه ایران، جامعه به شدت جوانی است و تیپولوژی جوانان همیشه معطوف به امرهای نو، جدید و ناآزموده است و در این میان نوعی هیجان حرکت به سوی ناشناخته‌ها در بطن ذهنیت و زبان جوانان جاری و ساری است و چنین است که تین ایجرها هم افکار نویی در سر می‌پرورانند و هم اصطلاحات خاص خود را در جمع‌هاشان به‌کار می‌برند و جهان خودشان را می‌پرورند.
ه: اگر «اصلاح طلبان و اعتدالیون» و «اصولگرایان» را دو طیف اصلی بازیگر رسمی در سپهر سیاسی امروز ایران بدانیم، فارغ از قضاوت‌های ارزش داورانه بایستی اذعان کرد که تلاش کارکردگرایانه اصلاح طلبان و اعتدالیون برای نزدیک شدن به ذهنیت و زبان جامعه  «جوان محور» و «تحول خواه» ثمر بیشتری داشته و افکار عمومی فزون‌تری را همراه خود کرده‌اند.
و: اصولگرایان، «آشفته اند» و این آشفتگی از نحوه ورود به رقابت تا گرد هم آمدن در جمنا و تا برگزیدن نامزد نهایی و بحث‌ها و فحص‌هایشان مشخص است، و این «آشفتگی» نه از باب آن است که  «یار این آشفتگی را می‌پسندد» بلکه دودش از عدم شناخت ذهنیت و زبان حاکم بر جامعه برمی‌خیزد.
ز: رقابت سیاسی در ایران در نگاه کلان، در اصل رقابت بین دو پارادایم «تکلیف محوری» مبتنی بر نگاه سنتی و نگاه از بالا به پایین و پارادایم «حق شهروندی محوری» مبتنی بر نگاه نو بر انسان ایرانی فارغ از رنگ و نژاد و قبیله و نگاه برابر به همه به عنوان «شهروند» است، گفتمان اصلاح طلبی و اعتدال خواهی تلاش برای این گذار سخت پارادایمی را سالیانی‌ست که آغاز کرده اند، امّا اصولگرایان هنوز این نیاز را به درستی درک و درونی نکرده‌اند.
ح: رمزِ گذار از این آشفتگی نه وعده‌های «فول پوپولیستی» همچون توزیع پول و شغل و یا شعارهای کلی گرایانه‌ای چون «کرامت» که پذیرش این مطلب ساده‌ است که جامعه ایران و افکار عمومی آن اساساً تغییر کرده است و بایستی همراه با این تغییرات در نوع افکار و گفتار و کردار تغییراتی بنیادین صورت گیرد.   

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: خبرآنلاین نوشت: امیر محبیان، چهره سیاسی اصولگرا می‌گوید: نقش جامعه روحانیت در طرح نام رئیسی، نقشی اساسی و موثر نبوده و عملا جامعه روحانیت علی‌رغم انتظاری که از آن می‌رفت؛ موضعی کاملا انفعالی اتخاذ کرد و کارشناسان رویدادهای سیاسی تحلیل های متنوعی از آرایش صحنه رقابت ۲۹ اردیبهشت دارند. برخی نتیجه را از هم اکنون روشن و واضح به نفع روحانی توصیف می کنند اما برخی دیگر به نکاتی اشاره می کنند که گویی اوضاع معادلات خیلی پیچیده و مبهم است.


امیر محبیان از جمله کسانی است که معتقد است: سطح رقابت ها بهم نزدیک و فاصله ها برای عبور از خط پایان کم شده است. او عدم تحلیل دقیق از شرایط پیچیده، برخورد کُند در برابر پدیده ها و حوادث سیاسی را عامل انفعال و حاشیه نشینی چهره های شناخته شده اصولگرا همچون باهنر می داند به طوری که راحت میدان را به نیروهای رده دو و سه وانهادند. چرایی ثبت نام نکردن جلیلی، نقش جامعه روحانیت مبارز در آوردن رئیسی به صحنه انتخابات، وضعیت نامزدهای دو جناح در مناظرات تلویزیونی، نگاه و موضع رئیسی و قالیباف نسبت به یکدیگر و موقعیت هر کدام در صحنه رقابت از دیگر موضوعاتی بود که محبیان درباره آنها صحبت کرد.
مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید.

آقای محبیان! فکر می کنید چه عاملی باعث شد که آقای جلیلی تصمیم گرفت به رغم سفرهای استانی فراوان وارد صحنه انتخابات نشود، این کار را به نفع خود ندید یا آنکه می خواست به سبد رأی رئیسی کمک کند؟
طبیعی است که جلیلی با ارزیابی شرایط و امکان رای آوری ونیز فشردگی رقابت این دوره و نیز احتمال کم گزینه نهایی شدن در جمنا تصمیم گرفت که در انتخابات کاندیدا نشود؛ اما گرایش او به سمت آقای رییسی هم در قیاس با قالیباف خلاف عقل نیست. او همگونی فکری با قالیباف نداشته و نوع نگرشش به پایداری نزدیک تر است؛ از این رو،حمایت پایداری از رییسی انگیزه بیشتری برای حمایت از وی داده است.

چه اتفاقی می‌افتد که یکباره آقای رئیسی، یک چهره ای که سابقه اجرائی ندارد و تا به حال هم در صف‌بندی‌های سیاسی اصولگرایان از او هیچ نامی وجود نداشته است، به یکی از دو گزینه‌ جمنا تبدیل می‌شود؟ نقش جامعه روحانیت در این اتفاق چه بود؟
کاندیداهای بالفعل جریان اصولگرا همه به نحوی یا سابقه کاندیداتوری یا سابقه شکست در کارنامه خود داشتند؛ طرح رییسی که چنین سابقه ای نداشت و ضمنا پیش از این تخریب نشده بود؛ این ذهنیت را به جبهه مردمی داد که او فاقد رای منفی بازدارنده است به عبارتی هر چند شناخته شده نیست اما رای منفی زیادی هم ندارد و با تبلیغات گسترده می توان بر روی او اجماع ایجاد کرد؛ از لحاظ نظری هم تحلیل آن ها چندان غلط نبود ولی عدم محاسبه پیچیدگی های فضای سیاسی ما و ارزیابی بیش از حد توان اجماع آفرینی جمنا کار را دشوار کرد. بازی های احمدی نژاد هم صحنه را برای جمنا غبارآلود کرد اما نقش جامعه روحانیت در این میان نقشی اساسی و موثر نبوده و عملا جامعه روحانیت علیرغم انتظاری که از آن می رفت؛ موضعی کاملا انفعالی اتخاذ کرد.

فارغ از جهت گیری های امروز رئیسی و قالیباف که اعلام کردند تا آخر در صحنه انتخابات می مانند، پیش بینی می کنید بعد از مناظرات تلویزیونی حاضر می شوند یکی به نفع دیگری کنار برود؟
پیشاپیش نمی توان قضاوت کرد زیرا هر دو از لحاظ شخصیتی به گونه ای هستند که زیر فشار تا حدودی تغییر موضع می دهند؛ هر چند پس از ورود به صحنه معمولا عقب نشینی دشوار می شود.

با اینکه خیلی از اصولگرایان آقای رئیسی را نامزد اصلح می خوانند اما چرا حاضر نیستند به او اعتماد کنند و تمام تخم مرغ های خود را در سبد وی بگذارند؟ فکر می‌کنید رئیسی کارت مناسبی برای اصولگرایان در انتخابات است؟ یا در واقع اصولگرایان چاره‌ای نداشتند جز اینکه بخواهند سراغ ایشان بروند؟ قالیباف کارت بهتری برای بازی اصولگراها نیست؟
جمنا سازوکار و محاسبات ویژه خود را در گزینش رییسی داشته است و من قصد ندارم در مورد قضاوت آن ها قضاوت کنم اما این انتظار که جمنا با یک تهدید اصلاح طلبان مبنی بر آمادگی برای مناظره از صحنه کنار کشیده و کاندیدای خود را کنار گذارد؛ عاقلانه نیست. قالیباف و رییسی هر دو دارای ظرفیت ها و نقاط قوت و ضعف خاص خود هستند که جمنا را فعلا به آن جا رسانده که این دوکاندیدا را دوشادوش همدیگر حمایت کند تا در لحظه مناسب با ارزیابی نهایی صحنه گزینه اصلی را در برابر روحانی قرار دهد.

به نظر شما رئیسی که همواره در قوه قضائیه پرسشگر بوده می تواند هنگام مناظرات پاسخگوی خوبی باشد؟
به هر حال حقوقدان بودن رییسی می تواند در تنظیم دفاعیه های سیاسی به او کمک کند؛ ضمنا رییسی فرد نیست و احتمالا مشاورانش در این زمینه به او یاری خواهند داد.

برای قالیباف چه نقشی در انتخابات قائل هستید؟ دلیل اینکه او ریسک حضور سه‌باره در انتخابات به‌رغم دو شکست گذشته را پذیرفته است، چیست؟ آیا اصولگرایان به دنبال این هستند که در لحظه آخر قالیباف به سود رئیسی کنار بکشد؟

سیاست و بویژه اننتخابات جنگ اراده هاست؛ اتفاقا اگر کسی با دو شکست از باور به برنامه ها و توانایی خود دست بکشد شایسته ریاست جمهوری نیست اما گمان دارم اگر قالیباف بتواند ضعف هایی که پیش از این به او ضربه زده نظیر استفاده از مشاوران غیر سیاسی که پیچیدگی ها را نمی شناسند یا اتکا محض به بعضی از گروههای بازیگر را که فعلا هم او را دور زده اند؛ کنار بگذارد و تلاش کند با محاسبه دقیق فضای سیاسی و نه متاثر شدن از جو عمل کند؛ موقعیت خوبی خواهد داشت.

چرا اصولگرایان سنتی به طور مشخص جبهه پیروان خط امام و رهبری و جامعه روحانیت مبارز سکوت پیشه کردند. چرا آقای باهنر برخلاف ادوار گذشته هیچ کنشگری از خود در عرصه انتخابات نشان نمی دهد؟
عدم تحلیل دقیق از شرایط پیچیده، برخورد کند در برابر پدیده ها و حوادث سیاسی و اتخاذ رویکرد انفعالی، متاسفانه چهره های اصولگرای شناخته شده سیاست ایران را به انفعال و حاشیه کشانده است. آنها به راحتی میدان را به نیروهای رده دو و سه وانهادند. این رفتار اگر براساس برنامه از پیش تعیین شده باشد، خوب و اگر مبتنی بر انفعال باشد، بد است که البته به گمانم بیشتر گزینه اخیر مطرح است.

آینده سیاسی احمدی نژاد بعد از این ردصلاحیت چه طور می شود؟ آرای او چه سرنوشتی پیدا می کند؟
آینده سیاسی احمدی نژاد بستگی به واکنش های او داشته و دارد؛ برخلاف بعضی پیش بینی ها او در واکنش به رد صلاحیت خود رفتار رادیکالی انجام نداد؛ این نشان می دهد او بازی های قدرت را می شناسد.آرای او هم سه دسته خواهند شد؛ بخشی جذب کاندیدای اصولگرا، بخشی سفید و بخشی به سمت روحانی خواهد رفت اما حجم این آرا را در هر مورد نمی دانم باید نظر سنجی صورت گیرد. فعلا که کاندیداها با مسابقه برای دادن یارانه بیشتر تلاش دارند این آرا را ولو به ضرر منافع کشور به سمت خود بکشانند. الان با توجه به تقسیم کارهایی که صورت گرفته، به نظر شما کفه ترازو در مناظره ها به نفع کدام دو قطب سنگینی می کند؟ رئیسی-قالیباف یا روحانی-جهانگیری. قضاوت نهایی را مردم در لحظه آخر متناسب با فضای ایجاد شده و احساس خود می کنند و تشخیص دشوار است و بصورت مکاشفه ای نمی توان حکم داد اما سطح رقابت ها بهم نزدیک و فاصله ها برای عبور از خط پایان کم شده است.

آقای محبیان! فکر می کنید میرسلیم و هاشمی طبا واقعا باور دارند رأی می آورند یا آنکه سعی می کنند به نفع یکی از دو قطب شکل گرفته عمل کنند مثل آقای ولایتی که سال ۹۲ می دانست رأی نمی آورد اما کاری کرد که جلیلی هم پیروز میدان نباشد؟
پیروزی ناگهانی نامزدهای کمتر شناخته شده باعث شده است که همه کاندیداها به نحوی امیدوار باشند اما این که رای آنها در حدی باشد که به کاندیداهای اصلی ضربه وارد کنند شک دارم.

منبع: بهارنیوز