بایگانی ماه : آوریل, 2017

اسدالله امرایی در گفت‌وگو با ایسنا درباره وضعیت ادبیات و کتاب در سال ۹۵ گفت: سال گذشته آثار خوبی منتشر شد که در وضعیت صنعت نشر کتاب تأثیرات مثبتی داشت.  روند صدور مجوزهای کتاب نسبت به دولت قبل راحت‌تر شده بود و سخت‌گیری‌های زیادی که در سال‌های قبل وجود داشت، کمتر شده؛ هرچند از بین نرفته است.او با بیان این‌که سال گذشته در میان عناوین ‌زیادی که چاپ شد، عناوین خوب زیادی‌ هم بود، اظهار کرد: تعداد زیاد عناوین به این دلیل بود که پروسه چاپ راحت‌تر شده است. به طور کلی تغییرات در این حوزه مثبت بوده و وضعیت کتاب و نشر در سال گذشته بهتر شده بود.

امرایی درباره تیراژ پایین کتاب‌ها نیز اظهار کرد: به نظر من این‌طور نیست که پایین بودن تیراژ به تعبیری حتما عیب است. ناشر بر روی کتابی که می‌داند به فروش می‌رود، سرمایه‌گذاری می‌کند و آن‌را چاپ می‌کند، این‌طور نیست که ناشر بخواهد عمدا کتابی‌ را که می‌داند ۳۰۰۰ نسخه فروش می‌رود در ۵۰۰ نسخه منتشر کند.او در ادامه افزود: بخشی از این مسئله به شرایط بازار برمی‌گردد، ممکن است ناشر نسبت به انتشار کتاب به‌ویژه کتاب‌ ترجمه‌ای مردد شود. نکته‌ای که وجود دارد این است که تیراژ پایین در کتاب‌های ترجمه‌ای با وجود ترجمه‌های متعدد و مکرر از یک کتاب جبران می‌شود؛ به طور مثال اگر از هر کتاب پنج ترجمه و هر کدام در ۱۰۰۰ تیراژ منتشر شود در مجموع ۵۰۰۰ نسخه می‌شود. هر چند این وضعیت مطلوب نیست.
این مترجم درباره این‌که آیا ترجمه‌های متعدد از یک اثر تأثیر منفی نخواهد داشت نیز گفت: من این‌طور به این قضیه نگاه نمی‌کنم و معتقدم کسی که سراغ خرید کتاب می‌رود معمولا با چشم باز خرید می‌کند. کسی که کتاب می‌خرد، با کسی که هندوانه می‌خواهد بخرد، حتما فرق دارد! این فرد بر حسب شناختی که از کتاب، ناشر و مترجم  و شاعر و نویسنده دارد، کتاب را می‌خرد و یا این‌که به نقدهایی که بر روی کتاب نوشته می‌شود اطمینان می‌کند. خواننده آثار ادبی را نمی‌توان گول زد، زیرا آن‌ها با چشم باز سراغ کاری می‌روند.او خاطرنشان کرد: در مقابل تیراژهای پایین کتاب شاهد این هستیم که برخی از کتاب‌ها به چاپ ۲۵ یا ۴۰ هم رسیده‌اند و منتشر می‌شوند و فقط تیراژ ۵۰۰تایی کتاب را نباید ببینیم. چرا کتاب دشوارخوانی را که دو ترجمه خوب از آن در بازار است و نزدیک ۵۰ بار چاپ شده نبینیم؟ هر کتابی مخاطب خود را پیدا می‌کند. بعضی کتاب‌ها هم ممکن است مخاطب نداشته باشد یا مخاطب‌شان محدود باشد. کتاب یک کالای فرهنگی است. کسانی که سراغ کتاب می‌روند، با شناخت کامل و چشم باز سراغ کتاب می‌روند و اولین کتابی را که به دست‌شان رسید نمی‌خرند. به هر حال هر کتابی بازار خود را دارد اما ممکن است تیراژ یک کتاب ۵۰۰ باشد و یکی ۱۰۰۰ تا.

امرایی یادآور شد: نکته دیگری که در چاپ کتاب وجود دارد این است که تولید کتاب راحت‌تر شده است. در نظر بگیرید ناشری که در یک سال ۵۰۰ عنوان کتاب منتشر می‌کند؛ اگر از هرکدام ۲۰۰۰ نسخه چاپ کند، می‌شود یک میلیون نسخه که این حجم از کتاب نیاز به انبار دارد، اما اگر با ۱۰۰۰ نسخه و یا ۵۰۰ نسخه چاپ ‌کند، زودتر می‌فروشد و نیازش به انبار کمتر است، و اگر ناشر ببیند کتابی فروش می‌رود حتما آن را تجدید چاپ می‌کند، زیرا سود کتاب، هم برای ناشر و هم برای پدیدآورندگانش در تجدید چاپ آن است.

این مترجم اظهار کرد: اتفاق جدید و خوشایندی که افتاده، این است که خود نویسندگان، مترجمان و شاعران هم کتاب‌های خود را معرفی و تبلیغ می‌کنند؛ کاری که قبلا نبود و جایش خالی بود. قبلا از باب فروتنی، نویسندگان، شاعران و مترجمان درباره آثاری که پدید می‌آورند حرف نمی‌زدند و معتقد بودند “مشک آن است که خود ببوید نه آن‌که عطار بگوید”. این عادت تقریبا از بین رفته و به نظرم در حال شکستن است، خیلی‌ها کتاب‌های‌شان را تبلیغ می‌کنند و مراسم رونمایی می‌گذارند که همه این‌ها در وضعیت نشر مؤثر است.

او سپس درباره عملکرد رسانه‌ها در سال ۹۵ در زمینه ادبیات و کتاب، اظهار کرد: رسانه‌ها در این زمینه خوب عمل کردند به‌ویژه رسانه‌های مکتوب فرهنگی. یک‌سری روزنامه و مجله داریم که رویکردشان عمدتا سیاسی است، البته بعضی از روزنامه‌ها تیراژی در حد کتاب دارند و در بهترین حالت ۵۰۰۰ نسخه منتشر می‌شوند. شبکه‌های اجتماعی در زمینه ادبیات و کتاب موثرند، روزنامه‌هایی که رویکرد فرهنگی دارند، خود را موظف می‌دانند آثاری را که منتشر می‌شود معرفی کنند؛ البته ممکن است گاهی اوقات آثاری از قلم بیفتد.
امرایی افزود: یه طور مثال خود خبرگزاری ایسنا یکی از خبرگزاری‌های فعال در این زمینه است. ایبنا هم کارش کتاب است و فقط به حوزه کتاب می‌پردازد، اما ایسنا حوزه‌های دیگر هم دارد و به نظرم من در حوزه فرهنگ خوب عمل و اطلاع‌رسانی کرده است.این مترجم درباره بهترین و بدترین خبری که در سال ۹۵ در حوزه ادبیات و کتاب شنیده است، گفت: بدترین خبر برای من این است که کتابی‌ توقیف شود و یا کتابی اجازه چاپ نداشته باشد که این مسئله کم نبوده است. بهترین خبر نیز که منتظر آن هستیم برداشته شدن سانسور است که به صورت محترمانه نامش را گذاشته‌اند ممیزی. به نظرم دلیلی وجود ندارد عده‌ای بنشینند آن‌جا و کلی هزینه به بار بیاورند و کتاب‌ را بخوانند تا یک خط پیدا کنند که این خط از نظر آن فرد ممکن است نامطلوب باشد. تشخیص مطلوب و نامطلوب را به‌عهده مردم رشیدی که هر وقت آن‌ها را لازم داریم و به آن‌ها افتخار می‌کنیم، بگذارند.

او در معرفی بهترین کتاب‌هایی که در سال ۹۵ خوانده است گفت: خیلی از کتاب‌هایی را که خوانده‌ام در روزنامه اعتماد معرفی و پیشنهاد کرده‌ام. همچنین در شبکه‌های مجازی که در آن‌ها حضور دارم کتاب‌هایی را که می‌خوانم پیشنهاد می‌کنم و عکسی از آن‌ها می‌گذارم که ممکن است این کتاب‌ها از نویسندگان و مترجمان دیگر باشد و گاهی هم از کتاب‌های خودم است که چند خطی درباره‌ آن‌ها می‌نویسم.اسدالله امرایی درباره کتاب‌هایش در سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران نیز با بیان این‌که کتاب جدیدی برای نمایشگاه ندارد گفت: برای نمایشگاه کتاب‌های تجدید چاپی دارم و امیدوارم در سال ۹۶ فعال‌تر در خدمت باشم.

او افزود: کتاب‌هایی که از من تجدید چاپ شده و در نمایشگاه آن‌ها را خواهید دید به این شرح هستند: رمان «کوری» نوشته ژوزه ساراماگو به چاپ بیستم و رمان «بینایی» از همین نویسنده به چاپ چهارم رسیده است که در انتشارات مروارید منتشر شده‌اند. تفاوت این چاپ با چاپ قبلی جلد شومیز آن‌هاست که ارزان‌تر به دست خواننده برسد. مجموعه داستان «جفت شش» که ۱۲ داستان از ۱۲ نویسنده‌ای است که جایزه نوبل گرفته‌اند قرار است با چاپ سوم در نمایشگاه عرضه شود و «بیست بیست» که مجموعه ۲۰ داستان از ۲۰ نویسنده نوبلیست است به چاپ هشتم رسیده و ناشر آن نشر گل‌آذین است. «دختر بخت» نوشته ایزابل آلنده به چاپ نهم رسیده است که انتشارات کتابسرای تندیس ناشر آن است. چاپ دوم «چنگ و دندان» از تی سی بویل در نشر افق منتشر شده است. نشر افق چاپ پنجم «مردان بدون زنان» ارنست همینگوی را همراه با چاپ دوم «آن‌سوی رود میان درختان و زیر آفتاب هیچ چیز تازه نیست» تجدید چاپ کرده و در نمایشگاه عرضه می‌کند. همچنین «داستان‌های بااجازه» مجموعه داستان‌های کوتاه از چند نویسنده است که نشر قطره آن را منتشر کرده و به چاپ دوم رسیده و در نمایشگاه کتاب عرضه می‌شود.

منبع: بهارنیوز

مرجان یگانه پرست- روزنامه بهار

بهار امسال باز هم شاهد پر کشیدن یکی دیگر از هنرمندان خوب کشورمان بودیم.
 نقی سیف جمالی، بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون. بازیگری کوشا در کار و بسیار بی ادعا و کم حاشیه. خبر درگذشت این هنرمند پیشکسوت در شرایطی اتفاق افتاد که طی روزهای اخیر مشغول تمرین نمایش «مطرب عاشق» به نویسندگی و کارگردانی بهزاد فراهانی بود. این هنرمند فقید در سال‌های اخیر بیش از قبل در عرصه سینما و تئاتر فعال شده بود و شمایی از توان و انضباط شخصی‌اش در کار را به یادگار گذاشت.شاید بسیاری آخرین تصویری که از او به یاد دارند، تصویر همان پدر سخت گیر و معتقدی است که در فیلم «مارمولک» دوست دارد پسرش یک روحانی شود و یا آن پدر دلسوخته ای که در «عادت می کنیم» پیگیر سرنوشت دختر ناکامش است. کارنامه کاری او پر از این پدران دلسوخته و مهربانی است که به طبقه زحتکش جامعه هم تعلق دارند اما سوای این نقش های فرعی اما باورپذیر و دوست داشتنی، سیف جمالی در عرصه تئاتر بسیار پرکار و دقیق بود. کسی که در اوان حضورش در صحنه تئاتر توسط دکتر رفیعی مهر تایید می گیرد و با تلاشی بی اندازه حتی با وجود زمانی طولانی که از این عرصه دور بود، به کار حرفه ای پرداخت.

کسی که همیشه پشتیبان خانواده اش و توده‌های زحمتکش جامعه بود
بهزاد فراهانی، از پیشکسوتان عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر کشور در واکنش به ضایعه درگذشت دوست و همکار قدیمی خود نقی سیف جمالی در گفتگو با «بهار» گفت: نزدیک به ۴۰ سال پیش ایشان به تئاتر پیوستند و از آن موقع تا به حال تئاتری نبوده است که ایشان را در کنار گروه مان نداشته باشیم. به نظر من مهربان‌ترین آرتیستی بود که روزگار ما به خود دیده است. هم از نظر اخلاق و هم از نظر دیسیپلین و منش کاری. می‌توانم بگویم از بزرگترین شخصیت‌های عدالت خواه این مملکت بود.
فراهانی، سیف جمالی را از نظر بازیگری دارای منشی خاص دانست و افزود: مهم‌ترین ویژگی سیف جمالی این بود که فردی مسلک‌گرا و آرمان خواه بود. کسی که همیشه پشتیبان خانواده‌اش و توده‌های زحمتکش جامعه بود. خود او مردی زحمت کش و کوشا بود و از جایگاهی مردمی برخوردار بود. یاد و نامش گرامی.

مسئولیت پذیری و تعهدش به کار،تقدیر داشت
حمیدرضا نعیمی، نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان تئاتردر گفتگو با «بهار» گفت: من به شخصه خیلی دیر آقای سیف جمالی را پیدا کردم اما با استناد به شعری از شاملو، آن شاهکار بی نظیر که می‌گوید: سفر کوتاه بود، اما یگانه بود و هیچ کم نداشت، می‌توانم بگویم آقای جمالی چنین بود و فردی یگانه برای خود بود. با آن که سه یا چهار سالی می‌شد که آقای سیف جمالی را می‌شناختم و با ایشان همکاری داشتم، احساس می‌کنم قرن هاست ایشان را می‌شناسم و متوجه شدم که این احساس حتی برای کسانی که تنها یک بار با ایشان ملاقات داشته‌اند هم صادق است و به نظرم این احساس به جان آزاد و روح بزرگی که ایشان داشتند، برمی گردد. وی در ادامه افزود: حتما شنیده‌اید که مرگ آدم را عزیز می‌کند اما این مسئله در مورد آقای سیف جمالی صدق نمی‌کند به این دلیل که هیچ کس را پیدا نخواهید کرد که از این مرد لحن یا کلامی برخورنده یا خالی از مهر و لطف و خنده دیده باشد. او کسی بود که حتی اگر در امنیت مالی به سر می‌برد،؛ بزرگی و والامنشی خود را حفظ می‌کرد و اگر که در شرایط نامساعد مالی هم به سر می‌برد باز هم این روحیه و منش را نگاه می‌داشت و نمی‌گذاشت شرایط سخت مالی و زندگی، او را به پذیرش رفتارهای دور از منش شخصی اش وادار کند.

کارگردان تئاتر «سقراط» و «ترور» با نقل خاطره‌ای از نقی سیف جمالی چنین گفت: سیف جمالی از آن دست بازیگرانی بود که در جوانی همراه با استاد پرویز پرستویی که انشاءالله سایه‌شان بر هنر ما مستدام باشد و در سینما و تلویزیون سلطنت کنند، در اواخر سال‌های ۴۰ کار تئاتر را شروع کردند. به یاد می‌آورم خاطره حضورشان در زمینه تئاتر به این شکل بوده است که در سال‌های دور وقتی دکتر علی رفیعی تعدادی از جوان‌ها را برای کار دعوت می‌کنند، از میان تمام آن جوان‌ها تنها دو نفر یعنی پرویز پرستویی و نقی سیف جمالی را تایید می‌کنند. نعیمی با اشاره به تجربه سال هایی که با سیف جمالی همکاری کرده است از سجایای اخلاقی و حرفه‌ای او یاد کرد و افزود: او تمام آن اصولی که اکنون در تئاتر رعایت نمی‌شود، رعایت می‌کرد. در وهله اول هم همان عشق به این وادی است و باید این نگرش را در خود تقویت کرد و برای ارتقا و پیشبرد فرهنگ و هنر قدم برداشت و مباحث ثانویه‌ای چون قرارداد و دستمزد در درجه دوم اهمیت باشد. ضمن اینکه انتظام به نظم و پشتکار که یک بازیگر را در آمادگی اجرا قرار می‌دهد تا به کاراکتری که بازی می‌کند، نزدیک شود. بازیگر باید کاری را که پذیرفته و با کارگردانی وارد همکاری شده است، یک مسئولیت بزرگ بداند و با تمرکز تمام روی صحنه ظاهر شود. این ویژگی‌های رفتاری و کاری سیف جمالی بود. ایشان هر زمانی که ما تئاتر داشتیم، یک ساعت زودتر در سالن حاضر بودند و سعی می‌کردند خودشان را آماده اجرا کنند.

این کارگردان باسابقه همچنین از صدای خوش سیف جمالی و تسلط او به هنر آواز یاد کرد و گفت: ایشان صدای بسیار زیبا و گرمی داشتند و دستگاه‌های ایرانی را به زیبایی اجرا می‌کردند. به آوازهای کوچه باغی و‌ترانه‌های عامیانه مردم تسلط بسیار بالایی داشتند و حتی کسانی بودند که علاقه‌مند صدای خوش ایشان را در قالب کاست‌هایی آماده کنند و اگر این آوازها ضبط نشده باشند و فرصت ثبت نشدن را پیدا نکرده باشند، در جان و خاطر کسانی که همیشه صدای ایشان را می‌شنیدند، به یادگار مانده است.

کارگردان تئاتر به یاد ماندنی «ترور» درباره نگرش سیف جمالی به مباحث هنری و حرفه‌ای‌اش به «بهار» گفت: ایشان سعی می‌کردند وارد بحث‌های حاشیه‌ای نشوند. بسیار در زمینه حرفه‌شان بازیگری، مطالعه داشتند و به مباحث و تکنیک‌های بازیگری از جمله فن بدن، ایست و بازی‌های ژست اشراف داشتند. ضمن اینکه اگر قرار بود در نمایش‌هایی که نیاز به بازی‌های رهاتر و آزادتری دارند مثل نمایش‌های ایرانی هم توانمند بودند. از ویژگی‌های خاص کاری‌شان این بود که هم در بازی طنز و هم در بازی جدی تبحر داشتند. به جد می‌توانم بگویم تمام روزهایی که ما در سال گذشته سر تمرین نمایش «ترور» بودیم، بازیگران جوان رفتارهای ایشان را مدنظر داشتند. آن نمایش مملو از طراحی حرکات و رقص‌هایی برگرفته از فرهنگ عربی بود و آقای سیف جمالی در سن ۵۸ سالگی به خوبی اجراها بر می‌آمد و همه حواس شان به طراح بود تا کمترین اشتباه را داشته باشند. وقتی ایشان با پشتکاری باورنکردنی حرکات ریتمیک و طراحی‌ها را اجرا می‌کردند و شکایتی هم نداشتند که رعایت سن شان بشود، همه را شگفت‌زده می‌کردند.

حمید رضا نعیمی با اشاره به تمرین‌های پیچیده و دشوار نمایش «ترور» گفت: به خاطر دارم که ایشان آنقدر در اجرا دقیق بودند که تصور می‌کردم قبلا تجربه اجرای رقص عربی و طراحی حرکات ریتمیک داشته‌اند ولی گفتند که اولین بار چنین تمرینی را تجربه می‌کنند. ایشان در ضمن داشتن اجرایی کم نقص، اگر دچار اشتباهی می‌شدند از من به عنوان کارگردان عذرخواهی می‌کردند در حالی که تماشاگران هم متوجه آن اشکال نمی‌شدند و بسیار خود را ملامت می‌کردند. این مسئولیت‌پذیری برای من بسیار ارزشمند و تقدیر داشت که یک بازیگر پیشکسوت چطور با تعهدش به ما درس می‌داد. تاسف می‌خورم به خاطر سال هایی که نقی سیف جمالی به خاطر مسائل مالی مجبور شد کار هنری‌اش را کنار بگذارد و به کاری دیگر مشغول شود.
 ایشان بالغ بر ۱۵ تا ۲۰ سال به دلیل عدم امنیت مالی مجبور به دوری از سینما و تئاتر شدند تا زمانی که توانستند سروسامانی به زندگی خانوادگی شان بدهند و دوباره به صحنه هنر بازگردند هر چند دیگر پا به سن گذاشته بودند. با اینکه پا سن گذاشته بودند اما به نظرم نقش‌هایی که از خودشان به جا گذاشتند، چه در تئاتر و چه در سینما و تلویزیون برای همیشه وجود دارد. این کارگردان تئاتر اظهار داشت: صادقانه می‌گویم که بسیار از او آموختم و یک تشکر و سپاسگزاری به ایشان بدهکارم و امیدوارم که حتی در این لحظه که دیر شده و او را از دست داده‌ایم، سپاسگزاری‌ام را اعلام می‌کنم و امیدوارم که کائنات ابراز تشکر من به ایشان برسد.

نقش‌های فرعی در خدمت قصه‌ها
عرصه هنر و فرهنگ ما، افرادی همانند نقی سیف جمالی کم ندارد. همان هایی که بی ادعا و بی حاشیه بر سر کار حاضر می شوند و بی دریغ و تلاشگر به کار و تمرین می پردازند و در هزارتوی هنر، جای آن نقش هایی که پر می‌کنند که هستند تا قصه روایت شود و نقش اصلی ها  قوام بگیرند. همان خرد ه شخصیت‌هایی که خرده روایت هایی را پیش می برند و روح قصه را جان می دهند.

منبع: بهارنیوز