برترین ها: طی هفته ای که گذشت بسیاری از ستاره ها زادروزشان را جشن گرفتند: از «مایکل فسبندر» بگیرید تا «هیث لجر» بگیرید تا اُلیویا وایلد. در اینجا نگاهی به نکات و حقایق جالب زندگی ستاره هایی که در هفته پیش به دنیا آمدند می اندازیم.
سرخیو راموس ۳۱ ساله شد
سرخیو راموس گارسیا (Sergio Ramos) زادۀ ۳۰ مارس ۱۹۸۶، فوتبالیست حرفه ای اسپانیایی است که بازیکن و کاپیتان رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا است. او در پست دفاع میانی و هافبک راست بازی می کند. راموس پس از ظهور از طریق آکادمی جوانان سویا، رفته رفته به یک مهرۀ اصلی برای رئال مادرید تبدیل شد و در این تیم با کسب ۱۳ افتخار بزرگ، تا حد یکی از گلزنان برتر لا لیگا از خط دفاعی، ارتقا یافت.
وی در سطح بین المللی نمایندۀ تیم ملی اسپانیا در سه جام جهانی و سه دوره بازی های قهرمانی اروپا بوده و تیمش در جام جهانی ۲۰۱۰ و بازی های اروپایی ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ پیروز میدان بود. او اولین بازی خود را در ۱۸ سالگی انجام داد و در سال ۲۰۱۳، جوان ترین بازیکن ملی بود که تا آن زمان ۱۰۰ بازی ملی انجام داده بود.
در سپتامبر ۲۰۱۲ سرخیو وارد رابطه ای با پیلار روبیو، روزنامه نگار و مجری، شد که این رابطه در جشن توپ طلای فیفا از سوی هر دوی آنها تأیید شد. آنها دو پسر به نام های سرخیو و مارکو دارند. دارایی خالص سرخیو راموس ۶۰ میلیون دلار برآورد شده است.
اریک کلپتون ۷۲ ساله شد
اریک پاتریک کلپتون (Eric Clapton)، زادۀ ۳۰ مارس ۱۹۴۵، گیتاریست راک و بلوز، خواننده و ترانه سرای انگلیسی است. او تنها کسی است که سه بار به تالار شهرت راک اند رول راه یافته است: یک بار به عنوان یک هنرمند انفرادی و دو بار دیگر به عنوان عضو گروه یاردبردز و گروه کریم (Cream). از کلپتون به عنوان یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین گیتاریست های تمام دوره ها یاد می شود. او در فهرست «۱۰۰ گیتاریست برتر تمام زمان ها»ی مجلۀ رولینگستون جایگاه دوم و در فهرست «پنجاه گیتاریست برتر تمام دوران» شرکت گیتار گیبسون جایگاه چهارم را دارد. او همچنین در فهرست «۱۰ نوازندۀ برتر گیتار الکتریک» مجلۀ تایم در سال ۲۰۰۹، پنجمین نفر بود.
در میانۀ سال های ۱۹۶۰، کلپتون گروه یاردبردز را ترک کرد تا با گروه جان مایال و بلوزبرکرز همکاری کند. کلپتون بعد از ترک این گروه بلافاصله گروه سه نفرۀ کریم را با جینجر بیکر، طبل نواز، و جک بروس، نوازندۀ بیس، تشکیل داد که کلپتون قطعه های بلوز بداهۀ طولانی و قطعه های پاپ روان پریشانه و هنری به سبک بلوز می نواخت.
علاوه بر آن، او گروه راک بلایند فیث را با بیکر، استیو وینوود، و ریک گرش تشکیل داد. در بیشتر سال های ۱۹۷۰، آثار کلپتون از سبک دلپذیر جی جی کیل و سبک رگی باب مارلی تأثیر گرفت. بازخوانی او از آهنگ باب مارلی با نام I Shot the Sheriff کمک کرد سبک رگی به بازار انبوه دست یابد. محبوب ترین آثار او، Layla، با گروه درک و دومینو ضبط شد و Crossroads، از آهنگ های رابرت جانسون بود با گروه کریم ساخته شد. اندوه کلپتون پس از مرگ پسرش کانر در سال ۱۹۹۱، در ترانۀ Tears in Heaven بیان شده که در آلبوم Unplugged معرفی شد.
کلپتون ۱۸ جایزۀ گرمی و جایزۀ بریت برای سهم چشمگیرش در موسیقی دریافت کرده است. در سال ۲۰۰۴، او نشان فرماندۀ عالی ترین رتبۀ امپراتوری بریتانیا (CBE) را به پاس خدماتش به موسیقی در کاخ باکینگهام دریافت کرد. کلپتون که خود اعتیادش را به الکل و مواد مخدر درمان کرده، مرکز کراسرود را در جزیرۀ آنتیگا برای بازپروری افراد وابسته به مصرف مواد تأسیس کرده است. دارایی خالص اریک کلپتون ۱۱۵ میلیون دلار برآورد شده است.
وارن بیتی ۸۰ ساله شد
هنری وارن بیتی معروف به وارن بیتی (Warren Beatty) فیلمساز و بازیگر آمریکایی است که در ۳۰ مارس ۱۹۳۷ به دنیا آمد. او چهارده بار نامزد دریافت جایزۀ اسکار شده-چهار بار برای بهترین بازیگر مرد، چهار بار برای بهترین فیلم، دو بار برای بهترین کارگردان، سه بار برای بهترین فیلمنامۀ غیر اقتباسی و یک بار برای بهترین فیلمنامۀ اقتباسی- و اسکار بهترین کارگردانی را برای فیلم «سرخ ها» (۱۹۸۱) دریافت کرده است. بیتی اولین وتنها کسی است که همزمان برای بازیگری، کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی یک فیلم نامزد جایزه شده است-اولین بار برای «بهشت می تواند صبر کند» (۱۹۷۸) که آن را با الن مِی نوشت و به همراه باک هنری کارگردانی کرد و دومین بار برای «سرخ ها» که فیلم نامه را با ترِوِر گریفیث نوشت.
در سال ۱۹۹۹، او بالاترین افتخار آکادمی اسکار یعنی جایزۀ ایروینگ جی تالبرگ را دریافت کرد. بیتی هجده بار نامزد دریافت گلدن گلوب شده که شش بار آن را برنده شده است، از جمله جایزۀ سسیل بی دیمیل گلدن گلوب که در سال ۲۰۰۷ آن را دریافت کرد. در بین فیلم های نامزد گلدن گلوب او میتوان به این فیلم ها اشاره کرد: اولین فیلم سینمایی اش «شکوه علفزار» (۱۹۶۱)، «بانی و کلاید» (۱۹۶۷)، «شامپو» (۱۹۶۷)، «دیک تریسی» (۱۹۹۰)، «باگزی» (۱۹۹۱)، «بول ورث» (۱۹۹۸) و «قوانین صدق نمی کنند» (۲۰۱۶)؛ بیتی تهیه کنندۀ این فیلم ها نیز بوده است.
آرتور پن، کارگردان بانی و کلاید، بیتی را “تهیه کننده ای کامل” توصیف کرده و اضافه کرده است: «او همه را مجبور می کند تا بیشترین انتظار را از خودشان داشته باشند… او کاملاً سخت تر از هرکس دیگری که تا به حال دیده ام کار می کند.» بیتی از سال ۱۹۹۲ با آنت بنینگ بازیگر ازدواج کرده است. آنها چهار فرزند دارند: استیفن آیرا، بنجامین، ایزابل و اِلا. دارایی خالص وارن بیتی ۷۰ میلیون دلار برآورد شده است.
اوان مک گرگور ۴۶ ساله شد
اوان گوردون مک گرگور (Ewan McGregor) بازیگر اسکاتلندی زادۀ ۳۱ مارس ۱۹۷۱ است. اولین نقش حرفه ای اش را در سال ۱۹۹۳، در سریال «رژ لب روی یقه تو» به دست آورد. شهرت او بیشتر به خاطر بازی در نقش مارک رنتن، جوان معتاد به هروئین، در درام «رگ یابی» (۱۹۹۶) و «رگ یابی ۲» (۲۰۱۲)، جِدی اُبی وان جوان در سه گانۀ «جنگ ستارگان» (۲۰۰۵-۱۹۹۹)، کریستین شاعر در فیلم موزیکال «مولن روژ» (۲۰۰۱)، پدر پاتریک مک کنای کامرلنگو در «فرشتگان و شیاطین» (۲۰۰۹)، دکتر آلفرد جونز در درام کمدی رمانتیک «صید ماهی سالمون در یمن» (۲۰۱۱) و لومیر در اقتباس لایو اکشن از «دیو و دلبر» (۲۰۱۷) است.
او نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر فیلم کمدی یا موزیکال گلدن گلوب برای هر دو فیلم مولن روژ و صید ماهی سالمون در یمن شد. مک گرگور در تئاتر های «مردان و عروسک ها» (۲۰۰۷-۲۰۰۵) و «اتللو» (۲۰۰۸-۲۰۰۷) نیز بازی کرده است. او در فهرست «۱۰۰ ستارۀ برتر سینما در تمام زمان ها»ی مجلۀ امپایر در ردۀ ۳۶ جای گرفت. در یک نظرسنجی توسط بی بی سی در سال ۲۰۰۴، مک گرگور چهارمین فرد تأثیرگذار در فرهنگ بریتانیا نام گرفت. او در کارهای خیرخواهانه دست دارد و از سال ۲۰۰۴، سفیر یونیسف انگلستان شده است. در سال ۲۰۱۶، او جایزۀ بفتای بشردوست بریتانیا را به دست آورد.
از دیگر فیلم های مک گرگور می توان به «یک زندگی کمتر معمولی» (۱۹۹۷)، «بمان» (۲۰۰۵)، «سایه نویس» (۲۰۱۰)، «غیرممکن» (۲۰۱۲)، «آگوست: اوسیج کانتی» (۲۰۱۳) اشاره کرد. او در سال ۲۰۱۶ فیلم «نغمۀ آمریکایی» را کارگردانی کرد و خود نیز در آن بازی کرده است. مک گرگور از سال ۱۹۹۵ با ایو ماوراکیس، طراح تولید یونانی فرانسوی ازدواج کرده است. آنها چهار دختر دارند که یکی از آنها را از مغولستان به سرپرستی گرفته اند. دارایی خالص اوان مک گرگور ۳۵ میلیون دلار برآورد شده است.
کریستوفر واکن ۷۴ ساله شد
کریستوفر واکن (Christopher Walken) زادۀ ۳۱ مارس ۱۹۴۳، بازیگر تئاتر و سینمای آمریکایی است که در بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی و نمایش تلویزیونی ظاهر شده است، از جمله «آنی هال» (۱۹۷۷)، «شکارچی گوزن» (۱۹۷۸)، «سگ های جنگی» (۱۹۸۰)، «منطقۀ مرده» (۱۹۸۳)، «نمایی از یک قتل» (۱۹۸۵)، «بتمن بازمی گردد» (۱۹۹۲)، «داستان عاشقانۀ واقعی» (۱۹۹۳)، «داستان عامه پسند» (۱۹۹۴)، «اسلیپی هالو» (۱۹۹۹) «اگه می تونی منو بگیر» (۲۰۰۲)، «اسپری مو» (۲۰۰۷)، «هفت روانی» (۲۰۱۲) و اولین قسمت از سه گانۀ «رسالت» و همچنین موزیک ویدیو های بسیاری از هنرمندان موسیقی.
واکن در طول دوران حرفه ای خود چندین بار برنده و نامزد جایزه شده است، از جمله برای بازی در نقش نیکانور نیک شیووتارویچ در شکارچی گوزن، اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را به دست آورد. او برای بازی در نقش فرانک ابگنیل بزرگ در فیلم «اگه می تونی منو بگیر» نیز نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد و جایزۀ بفتا و صنف بازیگران را برای این فیلم به دست آورد. واکن در فیلم «مردان قوی» (۲۰۱۲) با آل پاچینو و آلن آرکین هم بازی بود. او در فیلم های «پسران جرسی» (۲۰۱۴)، خانوادۀ فانگ (۲۰۱۶)، «ادی عقاب» (۲۰۱۶) نیز بازی کرده است.
فیلم های واکن در ایالات متحده بیش از یک میلیارد فروش داشته است. او در نمایشنامه های شکسپیر، «هملت»، «مکبث»، «رومئو و ژولیت» و «کوریولانوس» نیز نقش اصلی را بازی کرده است. او از مجریان مهمان محبوب برنامۀ «پخش زندۀ شنبه شب» است و از آوریل ۲۰۰۸ تا کنون هفت بار در این برنامه شرکت کرده است.
واکن کارگردانی و نمایشنامه نویسی را با فیلم کوتاه «میگو با پاپ کورن» در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد. او همچنین در سال ۱۹۹۵، نقش اصلی الویس پریسلی، خوانندۀ محبوبش را در نمایشنامه ای به همین نام نوشت و کارگردانی کرد. او در سال ۱۹۶۹ با جورجن واکن (ثون)، مسئول انتخاب بازیگران ازدواج کرد. مهم ترین کار او در سریال «خانوادۀ سوپرانو» است. واکن در مصاحبه هایش اظهار کرده که نداشتن فرزند یکی از دلایل پرکار بودن او در بازیگری است. دارایی خالص کریستوفر واکن ۳۰ میلیون دلار برآورد شده است.
مایکل فسبندر ۴۰ ساله شد
مایکل فسبندر (Michael Fassbender) زادۀ ۲ آوریل ۱۹۷۷، بازیگر ایرلندی متولد آلمان است. اولین حضور سینمایی او در فیلم حماسی فانتزی «۳۰۰» (۲۰۰۷) در نقش یک جنگجوی اسپارتی بود؛ نقش های قبلی او شامل چند نمایش صحنه و نقش های اصلی در مینی سریال «جوخۀ برادران» (۲۰۰۱) و درام فانتزی تلویزیونی «جادو» (۲۰۰۵-۲۰۰۴) است. اولین بار با نقش بابی سندز، فعال اجتماعی، در فیلم «گرسنگی» (۲۰۰۸) به شهرت رسید که برای بازی در آن برندۀ جایزۀ فیلم های مستقل بریتانیایی شد.
نقش های بعدی او شامل فیلم مستقل «تنگ ماهی» (۲۰۰۹)، «حرامزاده های لعنتی» (۲۰۰۹) در نقش یک ستوان نیروی دریایی سلطنتی، اقتباس سال ۲۰۱۱ از «جین ایر» در نقش ادوراد راچستر، «یک روش خطرناک» (۲۰۱۱) در نقش کارل یونگ، «پرومته» (۲۰۱۲) در نقش یک ربات دارای ادراک، و درام کمدی موزیکال «فرانک» (۲۰۱۴) در نقش یک موسیقیدان غیرعادی به شدت متأثر از فرانک سایدباتم، است.
در سال ۲۰۱۱، فسبندر برای اولین بار نقش مگنتو، ضد قهرمان فیلم «مردان ایکس: درجه یک» را ایفا کرد و بعد ها این نقش را با یان مک کلن در «مردان ایکس: روزهای آیندۀ گذشته» (۲۰۱۴) سهیم شد و دوباره آن را در «مردان ایکس: آخرالزمان» (۲۰۱۶) به دست آورد. در سال ۲۰۱۳، در نقش یک برده دار به نام ادوین اپس در فیلم حماسی برده داری «۱۲ سال بردگی» بسیار تحسین شد و این فیلم اولین نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را برایش رقم زد. فسبندر در همان سال در فیلم دیگری از ریدلی اسکات با نام «مشاور» ظاهر شد.
در ۲۰۱۵، در فیلم زندگینامه ای دنی بویل به نام «استیو جابز» نقش این شخصیت را بازی کرد و در اقتباس سینمایی جاستین کرزل از «مکبث» شکسپیر نقش اول را بر عهده گرفت. برای نقش آفرینی در فیلم استیو جابز نامزد دریافت جایزه های اسکار، بفتا، گلدن گلوب و ساگ شد. در سال ۲۰۱۵، او تهیۀ فیلم وسترن «غرب آهسته» را بر عهده گرفت و در آن بازی کرد.
فسبندر در سال ۲۰۱۶ در فیلم های «نوری در میان اقیانوس ها»، «کیش یک آدم کش» و «تجاوز علیه ما» حضور یافت. آخرین فیلمی که از او به نمایش در آمد، «ترانه به ترانه» (۲۰۱۷) است که در آن با رایان گاسلینگ و ناتالی پورتمن هم بازی بود. او فیلم های «بیگانه: پیمان» و «آدم برفی» را در نوبت اکران دارد.
فسبندر از سال ۱۹۹۶ در منطقۀ هکنی لندن ساکن است. او آلمانی را بسیار روان صحبت می کند و به بازی در فیلم ها و نمایشنامه های آلمانی زبان علاقه دارد. فسبندر از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ با خوانندۀ ژاپنی استرالیایی، مایکو اسپنسر، رابطه داشت. از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ با مدل آمریکایی، لیسی اندروز بود و از دسامبر ۲۰۱۴ نیز با آلیسیا ویکاندر، بازیگر سوئدی رابطه دارد. دارایی خالص مایکل فسبندر ۳۰ میلیون دلار برآورد شده است.
۳ آوریل، زادروز مارلون براندو
مارلون براندو (Marlon Brando) بازیگر، کارگردان و فعال اجتماعی آمریکایی بود که در ۳ آوریل ۱۹۲۴ زاده شد و در ۱ ژوئیه ۲۰۰۴ در گذشت. وارد کردن واقع گرایی به بازیگری سینما را به او نسبت می دهند. او که در سالهای ۱۹۴۰ در استودیوی بازیگری استلا ادلر تحصیل می کرد، در شناسایی سیستم بازیگری استانیسلاوسکی سهیم بوده است. بیشترین شهرت براندو به دلیل نقش آفرینی هایش به عنوان تری مالوی در «در بارانداز» (۱۹۵۴) و ویتو کورلئونه در «پدر خوانده» (۱۹۷۲) که برای هر دو برندۀ اسکار شد و همچنین بازی در «اتوبوسی به نام هوس» (۱۹۵۱)، «زنده باد زاپاتا!» (۱۹۵۲)، «جولیوس سزار» (۱۹۵۳)، «وحشی» (۱۹۵۳)، «انعکاس در چشمان طلایی» (۱۹۶۷)، «آخرین تانگو در پاریس» (۱۹۷۲)، «و اینک آخرالزمان» (۱۹۷۹) است. براندو در بسیاری موارد ، از جمله جنبش حقوق شهروندی و جنبش های مختلف بومیان آمریکا، نیز فعالیت اجتماعی داشت.
او اولین بار برای بازی در نقش استنلی کووالسکی در اقتباس سینمایی از نمایشنامۀ تنسی ویلیامز، «اتوبوسی به نام هوس» تحسین و نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد، نقشی که پیش از آن در تئاتر به خوبی از عهدۀ آن برآمده بود. تحسین بعدی را برای بازی در نقش تری مالوی در فیلم «در بارانداز» به دست آورد و بازی او در نقش یک رهبر باند شورشی موتور سوار به نام جانی استرابلر در «وحشی»، او را به تصویری ماندگار در فرهنگ عامه بدل کرد. براندو برای بازی در نقش امیلیانو زاپاتا در «زنده باد زاپاتا»، مارک آنتونی در اقتباس سینمایی جوزف ال منکیویچ از «جولیوس سزار» اثر شکسپیر، و افسر نیروی هوایی لوید گرووِر در «سایونارا» (۱۹۵۷) برگرفته از رمان جیمز میچنر در ۱۹۵۴، نامزد دریافت اسکار شد. براندو در سال های ۱۹۵۰، سه بار در فهرست ۱۰ ستارۀ پولساز برتر قرار گرفت؛ در سال ۱۹۵۴ در ردیف دهم، در ۱۹۵۵ در ردیف ششم و در ۱۹۵۸ در ردیف چهارم.
سال های ۱۹۶۰ برای براندو دهۀ رکود بود. او وسترن کالت «سربازان یک چشم» را کارگردانی کرد و در آن بازی کرد؛ این فیلم یک شکست تجاری و انتقادی بود و بعد از آن براندو مجموعه ای از شکست های گیشه ای را تجربه کرد که اولین آنها اقتباس از رمان «شورش در کشتی بونتی» در سال ۱۹۶۲ بود. بعد از ده سالی که در هیچ فیلم موفقی حضور نداشت، برای بازی در نقش ویتو کورلئونه در «پدر خوانده» کار فرانسیس فورد کاپولا، نقشی که منتقدان آن را یکی بهترین کارهای او می دانند، دومین جایزۀ آکادمی را به دست آورد. پدر خوانده در آن زمان یکی از موفق ترین فیلم های تاریخ سینما بود. براندو با این فیلم و «آخرین تانگو در پاریس» که برای بازی در آن نامزد دریافت اسکار شد، جایگاه خود را در میان برترین ستاره های گیشه تثبیت کرد و در نظرخواهی ستاره های پول ساز در ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳، به ترتیب رتبۀ ششم و دهم را به دست آورد. براندو بعد از چهار سال وقفه در «آب بندهای میسوری» (۱۹۷۶) ظاهر شد.
بعد از آن وی از حضور افتخاری خود با دستمزد های بالا، در فیلم هایی مانند «سوپرمن» (۱۹۷۸) و «فرمول» (۱۹۸۰) خرسند بود و سپس نه سال از بازی در فیلم ها فاصله گرفت. به گزارش کتاب رکوردهای جهانی گینس، براندو دستمزد بی سابقۀ ۳٫۷ میلیون دلار (۱۵ میلیون دلار با احتساب تورم) و ۱۱٫۷۵ درصد از سود ناخالص فیلم را برای ۱۳ روز حضور در فیلم سوپرمن دریافت کرد. او دهۀ هفتاد را با بازی بحث انگیز در نقش کلنل کرتس در فیلم دیگری از کاپولا، واینک آخر الزمان، به پایان رساند؛ فیلمی موفق در گیشه که برای آن دستمزد بالایی گرفت و سرمایۀ خوبی برای سالهای بیکاری خود در دهۀ ۸۰ به دست آورد.
براندو توسط انستیتوی فیلم آمریکا چهارمین ستارۀ سینما در میان ستاره های مرد نام گرفت که در سال ۱۹۵۰ یا قبل از آن شروع به کار کرده بودند. او، به همراه چارلی چاپلین و مریلین مونرو، یکی از سه بازیگر حرفه ای بود که مجلۀ تایم در سال ۱۹۹۹، آنها را در فهرست ۱۰۰ نفرۀ مهم ترین افراد قرن قرار داد. وی در ۱ ژوئیۀ ۲۰۰۴، در سن ۸۰ سالگی بر اثر نارسایی تنفسی درگذشت. دارایی خالص و میراث مارلون براندو ۲۱٫۶ میلیون دلار برآورد شده است.
ادی مورفی ۵۶ ساله شد
ادوارد ریگن “ادی” مورفی (Eddie Murphy) زادۀ ۳ آوریل ۱۹۶۱، کمدین، بازیگر، نویسنده، خواننده و تهیه کنندۀ آمریکایی است. مورفی از بازیگران ثابت برنامۀ «پخش زندۀ شنبه شب» از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ بود. او استند آپ کمدین بوده و در فهرست ۱۰۰ استند آپ برتر تمام زمان ها در شبکۀ کامدی سنترال در جایگاه دهم قرار دارد. مورفی برای نقش آفرینی در فیلم های «۴۸ ساعت»، مجموعۀ «پلیس بورلی هیلز»، «اماکن تجاری»، و «پروفسور دیوانه» نامزد دریافت جایزۀ گلدن گلوب شده است. در سال ۲۰۰۷، برای بازی در نقش خوانندۀ سول ،جیمز تاندر ارلی، در «دختران رویایی» برندۀ جایزۀ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد نقش مکمل و نامزد دریافت اسکار همین شاخه شد.
کارهای مورفی در مقام صداپیشه شامل ترگود استابز در «پی جی ها»، خر در مجموعه فیلم های «شرک» و موشو اژدهای چینی در «مولان» است. او در بعضی فیلم ها علاوه بر نقش اصلی خود، چند نقش دیگر نیز بازی می کند، این کار او ادای احترامی است به یکی از بازیگران مورد علاقه اش، پیتر سلرز که در «دکتر استرنجلاو» و فیلم های دیگر چند نقش بازی کرده است. او در «سفر به امریکا»، «خون آشام در بروکلین»، «پروفسور دیوانه» (که در آن نقش اصلی را در دو تجسم، به علاوۀ پدر، برادر، مادر و مادربزرگ شخصیت خودش را بازی کرد)، «بوفینگر»، «ماجرا های پلوتو نَش»، «نوربیت» و «ملاقات با دِیو» چند نقش بازی کرده است.
او در فیلم های «تصورش کن» (۲۰۰۹)، «سرقت از برج» (۲۰۱۱)، «هزار کلمه» (۲۰۱۲) بازی کرده است. وی یکی از بازیگرانی است که در کنار دیگر جوایز خود، بارها نامزد دریافت تمشک طلایی برای بدترین بازیگر شده است. مورفی در سال ۲۰۱۶ در فیلم درام «آقای چرچ» نقشی جدی بر عهده داشت. فیلم های او از سال ۲۰۱۴، بیشتر از ۳٫۸ میلیلرد دلار در کانادا و آمریکا و ۶٫۶ میلیارد دلار در سراسر دنیا فروش داشته است. در ۲۰۱۵، او ششمین بازیگر پول ساز آمریکا بود. مورفی جایزۀ مارک تواین برای طنز آمریکا را از مرکز هنرهای نمایشی جان اف کندی دریافت کرده است. او در سال ۱۹۹۳، با نیکول میچل ازدواج کرد. آنها پنج فرزند دارند. این زوج در سال ۲۰۰۶ طلاق گرفتند. او چهار فرزند دیگر نیز از روابط دیگر خود دارد. دارایی خالص ادی مورفی ۸۵ میلیون دلار برآورد شده است.
الک بالدوین ۵۹ ساله شد
الکساندر ری “الک” بالدوین (Alec Baldwin)، زادۀ ۳ آوریل ۱۹۵۸، بازیگر، نویسنده، تهیه کننده و کمدین آمریکایی است. او در میان ۴ برادر بالدوین که همگی بازیگر هستند، بزرگ ترین است. بالدوین اولین بار با حضور در فصل ۶ و ۷ درام تلویزیونی «ناتس لندینگ» در نقش جاشوآ راش شناخته شد. از آن پس، او در نقش های اصلی و فرعی دیگری نظیر کمدی فانتزی ترسناک «بیتل جوس» (۱۹۸۸)، در نقش جک رایان در تریلر اکشن «در تعقیب رد اکتبر» (۱۹۹۰)، کمدی رمانتیک «مرد متأهل» (۱۹۹۱)، فیلم ابر قهرمانی «سایه» (۱۹۹۴)، و دو فیلم به کارگردانی مارتین اسکورسیزی: زندگینامۀ هاوارد هیوز «هوانورد» (۲۰۰۴) و درام جنایی نئو نوآر «رفتگان» (۲۰۰۶). نقش آفرینی او در درام رمانتیک «کولر» (۲۰۰۳) نامزدی اسکار بهترین بازیکر مرد نقش مکمل را برایش به دنبال داشت.
بالدوین از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳ در نقش جک دوناهی در طنز موقعیت «۳۰ راک» بازی کرد و برای آن دو جایزۀ امی، سه گلدن گلوب و هفت جایزۀ صنف بازیگران دریافت کرد و به بازیگر مرد با بیشترین تعداد جایزۀ ساگ تبدیل شد. او در «مأموریت غیر ممکن: ملت یاغی»، پنجمین بخش مجموعه فیلم های مأموریت غیر ممکن، بازی کرد که در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۵ به نمایش در آمد. او همچنین یکی از مقاله نویسان شبکۀ خبری لیبرال هافینگتون پست است. از سال ۲۰۱۶ او مسابقۀ تلویزیونی «مچ گیم» را اجرا می کند. وی برای ایفای نقش رئیس جمهور دونالد ترامپ در برنامۀ «پخش زندۀ شنبه شب»، هم در دورۀ انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ و هم پس از تحلیف او، توجه و تحسین جهانی را به خود جلب کرده است. بالدوین فیلم های «نابینا»، «کوچک سازی» و «والدین مست» را برای سال ۲۰۱۷در نوبت نمایش دارد.
بالدوین در سال ۱۹۹۰، با کیم بیسینگر، هم بازی اش در «مرد متأهل» آشنا شد و در ۱۹۹۳ با او ازدواج کرد. آنها دختری به نام آیرلند دارند. این زوج در سال ۲۰۰۲ رسماً از هم طلاق گرفتند. بالدوین در ۲۰۱۱ با یک مربی یوگا به نام هیلاریا تامس آشنا شد و پس از مدتی در سال ۲۰۱۲ ازدواج کردند. آنها یک دختر به نام کارمن و دو پسر به نام های رافائل و لئوناردو آنجل چارلز دارند. دارایی خالص الک بالدوین ۶۵ میلیون دلار برآورد شده است.
۴ آوریل، زادروز آندری تارکوفسکی
آندری آرسنیِویچ تارکوفسکی (Andrei Tarkovsky) زادۀ ۴ آوریل ۱۹۳۲ و در گذشته به تاریخ ۲۹ دسامبر ۱۹۸۶، فیلم ساز، نویسنده، ویرایشگر فیلم، نظریه پرداز فیلم و کارگردان تئاتر و اپرای اهل شوروی بود. فیلم های تارکوفسکی شامل «کودکی ایوان» (۱۹۶۲)، «آندری روبلف» (۱۹۶۶)، «سولاریس» (۱۹۷۲)، «آینه» (۱۹۷۵) و «استاکر» (۱۹۷۹) است. او پنج فیلم اول از هفت فیلم سینمایی اش را در اتحاد جماهیر شوروی کار گردانی کرد؛ دو فیلم آخرش «نوستالگیا» (۱۹۸۳) و «ایثار» (۱۹۸۶) به ترتیب در ایتالیا و سوئد تولید شدند. ویژگیهای ساختاری فیلم های او عبارتند از صحنه های طولانی، ساختار دراماتیک نا متداول، استفادۀ مؤلفانۀ از فیلم برداری و مضامین معنوی و ماورایی.
فیلم های «آندری روبلوف»، «آینه» و «استاکر» تارکوفسکی پی در پی در فهرست بزرگ ترین فیلم های تمام دوران جای گرفته اند. سهم وی در سینما چنان تأثیرگذار است که کارهای شبیه به فیلم های او «به سبک تارکوفسکی» توصیف می شوند. اینگمار برگمان دربارۀ او می گوید: «تارکوفسکی برای من بزرگ ترین (کارگردان) است، کسی که یک زبان نو ابداع کرد، زبانی وفادار به ماهیت فیلم، طوری که فیلم زندگی را به عنوان یک اندیشه، به عنوان یک رویا ترسیم می کند.»
رابرت داونی جونیور ۵۲ ساله شد
رابرت جان داونی جونیور (.Robert Downey Jr) بازیگر آمریکایی زادۀ ۴ آوریل ۱۹۶۵ است. زندگی حرفه ای او شامل موفقیت انتقادی و تجاری در جوانی و به دنبال آن یک دوره مصرف مواد مخدر و مشکلات قانونی و بازیابی موفقیت تجاری در میان سالی است. سه سال پیاپی، از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵، داونی در صدر فهرست گران ترین بازیگران هالیوود مجلۀ فوربز بود، مثلاً بین ژوئن ۲۰۱۴ تا ژوئن ۲۰۱۵ درآمدی حدود ۸۰ میلیون دلار داشت.
داونی جونیور بازیگری را در ۵ سالگی با شرکت در فیلم پدرش «آغل» (۱۹۷۰) آغاز کرد و بعدها به همراه گروه بازیگری برت پک (Brat Pack) در فیلم هایی مثل کمدی علمی تخیلی نوجوانانۀ «علم عجیب و غریب» (۱۹۷۰) و درام «کمتر از صفر» (۱۹۸۷) ظاهر شد. او در فیلم «چاپلین» (۱۹۹۲) نقش اصلی را بر عهده داشت و برای بازی در آن نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد و برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر مرد در نقش اول بفتا شد. در سال ۲۰۰۰، بعد از آزادی از مرکز درمان سوء مصرف مواد مخدر و زندان ایالتی کالیفرنیا به اتهام مصرف مواد، به بازیگران سریال تلویزیونی «الی مک بیل» پیوست. این سریال برایش یک جایزۀ گلدن گلوب به دنبال داشت. زندگی حرفه ای داونی با حضور در تریلر رمزآلود «زودیاک» (۲۰۰۷) و اکشن کمدی «تندر استوایی» (۲۰۰۸) بهبود یافت؛ او برای تندر استوایی نامزد دریافت جایزۀ اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل شد.
داونی از سال ۲۰۰۸ شروع به بازی در نقش مرد آهنین کرد و در چندین فیلم شرکت کرد که در آنها یا در نقش اصلی بازی می کرد یا نقش فرعی و یا حضور افتخاری داشت. هر کدام از این فیلم ها بیش از ۵۰۰ میلیون دلار در سراسر دنیا فروش داشت؛ چهار فیلم-«انتقام جویان»، «انتقام جویان: عصر اولترون»، «مرد آهنین ۳» و «کاپیتان امریکا: جنگ داخلی»- بیشتر از ۱ میلیارد به دست اوردند. داونی نقش اصلی فیلم گای ریچی، «شرلوک هلمز» (۲۰۰۹) و دنبالۀ آن «شرلوک هلمز: بازی سایه ها» (۲۰۱۱) را نیز بازی کرده است.
داونی در «مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه» بازی کرده که در سال ۲۰۱۷ به نمایش در خواهد آمد. وی هم اکنون سه فیلم در حال تولید دارد: «انتقام جویان: جنگ ابدیت» (۲۰۱۸) و «انتقام جویان(بدون عنوان)» و «دکتر دولیتل» در سال ۲۰۱۹ به نمایش در خواهند آمد. داونی در ۱۹۹۲ با دبورا فالکونر بازیگر و خواننده ازدواج کرد. آنها پسری به نام ایندیو دارند. بعد از چند بار زندانی شدن و بازپروری داونی، فالکونر او را ترک کرد و آنها در ۲۰۰۴ رسما از هم طلاق گرفتند. در سال ۲۰۰۵، او با سوزان لوین ازدواج کرد. آنها یک پسر و یک دختر دارند. دارایی خالص رابرت داونی جی. آر. ۸۰ میلیون دلار برآورد شده است.
۴ آوریل، زادروز هیث لجر
هیثکلیف اندرو “هیث” لجر (Heath Ledger) بازیگر و کارگردان آمریکایی بود که در ۴ آوریل ۱۹۷۹ به دنیا آمد و در ۲۲ ژانویۀ ۲۰۰۸ درگذشت. لجر بعد از بازی در چندین فیلم و سریال تلویزیونی استرالیایی در سال های ۱۹۹۰، در ۱۹۹۸ برای توسعۀ حرفه اش به ایالات متحده رفت. او نوزده فیلم سینمایی کار کرده است، از جمله «۱۰ چیز دربارۀ تو که ازشان متنفرم» (۱۹۹۹)، «میهن پرست» (۲۰۰۰)، «داستان یک شوالیه» (۲۰۰۱)، «مهمانی هیولا» (۲۰۰۱)، «اربابان داگ تاون» (۲۰۰۵)، «کوهستان بروکبک» (۲۰۰۵)، «شوالیۀ تاریکی» (۲۰۰۸)، و «دکتر پارناسوس، مردی که به شیطان رو دست زد» (۲۰۰۹) که دو فیلم آخر پس از مرگش به نمایش درآمدند. او همچنین موزیک ویدیو تولید و کارگردانی می کرد و آرزو داشت کارگردان فیلم شود.
لجر برای بازی در نقش اِنیس دل مار در کوهستان بروکبک جایزۀ انجمن منتقدان فیلم نیویورک را برای بهترین بازیگر مرد و جایزۀ بهترین بازیگر بین المللی را از انستیتوی فیلم استرالیا دریافت کرد و نامزد دریافت جایزۀ بفتا برای بهترین بازیگر مرد نقش اول و اسکار برای بهترین بازیگر مرد شد. پس از مرگش، به همراه بازیگران، کارگردان و مسئول انتخاب بازیگران فیلم «من آنجا نیستم»، الهام گرفته از زندگی و آهنگ های باب دیلن، خواننده و ترانه سرای آمریکایی، جایزۀ ایندیپندنت اسپریت رابرت آلتمن سال ۲۰۰۷ را دریافت کرد. در این فیلم، لجر نقش یک هنرمند خیالی به نام رابی کلارک را بازی می کند که یکی از شش نفر ی است که جنبه های مختلف شخصیت و زندگی باب دیلن را مجسم می سازند.
لجر در ۲۲ ژانویۀ ۲۰۰۸، بر اثر مسمومیت دارویی درگذشت. چند ماه قبل از مرگ، او بازی در نقش جوکر فیلم شوالیۀ تاریکی را تمام کرده بود. مرگ او در مرحلۀ ویرایش این فیلم و در اواسط فیلم برداری بازی او در نقش تونی در فیلم دکتر پارناسوس اتفاق افتاد. مرگ نابهنگام او سایه ای بر روند تهیۀ قسمت بعدی فیلم ۱۸۵ میلیون دلاری بتمن انداخت. لجر پس از مرگ، برای نقش آفرینی تحسین برانگیزش در این فیلم (شوالیۀ تاریکی) جایزه های بسیاری دریافت کرد، از جمله جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل، جایزۀ بین المللی بهترین بازیگر در مراسم جوایز انستیتوی فیلم استرالیا ۲۰۰۸ (اولین بازیگری که پس از مرگ این جایزه را گرفت)، جایزۀ انجمن منتقدان فیلم لوس آنجلس ۲۰۰۸ برای بهترین بازیگر نقش مکمل، جایزۀ گلدن گلوب ۲۰۰۹ برای بهترین بازیگر مرد نقش مکمل و جایزۀ بفتای ۲۰۰۹ برای بهترین بازیگر نقش مکمل.
لجر بعد از رابطه با لیسا زین، هدر گراهام و نائومی واتس، با هم بازی خود در کوهستان بروکبک، میشل ویلیامز آشنا شد. آنها یک دختر به نام ماتیلدا دارند. لجر و ویلیامز در سال ۲۰۰۷ به رابطۀ خود پایان دادند. دارایی خالص و میراث هیث لجر ۱۶٫۳ میلیون دلار برآورد شده است.
منبع: برترینها
graphic-fatty-liver کبد چرب
وزیر کشور گفت: تبلیغات زودهنگام انتخاباتی قطعا تخلف است و همه افراد، احزاب و گروه ها و حامیان آنها از تبلیغات زودهنگام پرهیز کنند. 
