بایگانی ماه : آوریل, 2017

این بازیگر که این روزها فیلم «یک روز بخصوص» را روی پرده دارد، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره حضورش در این فیلم بیان کرد: اواخر سال ۱۳۹۴ و پس از بازی در فیلم «دختر» بود که پیشنهادی از طرف همایون اسعدیان دریافت کردم و خیلی سریع هم با آن موافقت کردم، چون ما سال‌ها قبل سریال خوبی به نام «راه بی‌پایان» را با یکدیگر کار کرده بودیم که در زمان خود بسیار خوب دیده شد و مجموعه ارزشمندی بود، اما در بخشی از کار با آقای اسعدیان به مشکل برخوردیم و طوری شد که در اواخر سریال دیگر کار کردن برایم غم‌انگیز شده بود.
آرزو می‌کردم کدورت «راه بی‌پایان» برطرف شود
او افزود: شرایط به حدی بود که حتی با هم حرف نمی‌زدیم و این برایم بسیار دردناک بود. بعدها خیلی از رفتار خودم پشیمان شدم و آرزو می‌کردم شرایطی پیش آید که آن کدورت برطرف شود. این درخواست قلبی من با پیشنهاد بازی در فیلم «یک روز بخصوص» برآورده شد و من هم به سرعت آن را پذیرفتم و در نهایت همه چیز به خوبی حل شد.
اصلانی درباره نقش متفاوت خود در این فیلم در مقایسه با فیلم‌های اخیرش که بیشتر وجه خانوادگی داشتند، ادامه داد: موضوعی که در این فیلم درباره فروش اعضای بدن مطرح می‌شد، برایم بسیار جالب بود چون تقریبا کنترلی روی آن نیست و پرداختن به آن خیلی خوب بود. به همین دلیل سعی کردم به بهترین شکل آن را اجرا کنم و انصافا آقای اسعدیان هم بسیار با ایده و با برنامه بود و یک گروه فوق‌العاده هم داشتیم که تقریبا بیشتر آن‌ها از همان گروه «راه بی‌پایان» بودند.
او که در جشنواره فجر سال قبل علاوه بر «یک روز بخصوص» فیلم «زیر سقف دودی» پوران درخشنده را هم داشت، اضافه کرد:‌ نقشی که در «یک روز به خصوص» داشتم به شدت با کارهای دیگر متفاوت بود و اصلا این یکی از درخواست‌های من برای کار است چون دوست ندارم نقشی را تکرار کنم. البته معتقدم بیشتر فیلم‌هایی که تاکنون کار کرده‌ام یک پیشینه اجتماعی قوی داشته و صرفا خانوادگی نبوده که اگر این طور بود قبول نمی‌کردم.
بازیگر فیلم‌های «دوران عاشقی» و «کوچه ‌بی‌نام» همچنین در ادامه این گفت‌وگو درباره ادامه روند بازی در نقش‌های متفاوت‌تر در سال ۹۶ گفت: پیش‌بینی خاصی ندارم که چه اتفاقی می‌افتد چون در سینمای ایران گاهی چیزهای دیگری ممکن است پیش آید، مثلا یک دوست بخواهد در کاری حضور داشته باشی یا اصلا نیاز سینما بر این باشد که نقشی را بازی کنی. با این حال کماکان دوست دارم متفاوت کار کنم چون این باعث می‌شود حیات هنری خودم هم ادامه پیدا کند.

درباره خودم کم‌کاری می‌کنم
فرهاد اصلانی در پاسخ به اینکه برای متفاوت کار کردن به جز پیشنهاد نقش‌های متفاوت، خودش فکر می‌کند چه کارهایی باید انجام دهد، بیان کرد: بخشی از این میل به متفاوت بودن به خود من بستگی دارد و معتقدم درباره خودم کم کاری می‌کنم، به همین دلیل از دست خودم عصبانی هستم و امیدوارم سال جدید در این‌باره جدی‌تر برخورد کنم.
او درباره اینکه از چه چیزهایی عصبانی است که قصد دارد جدی‌تر روی آن‌ها کار کند، گفت: رخوتی در من بوجود آمده که یکی از دلایل بوجود آمدن آن هم سینماست و این، شرایط بیرون آمدن از  رخوت و خلاف جهت شنا کردن را به یک کار سخت تبدیل می‌کند. شاید یک دلیل مهم آن هم این باشد که من واقعا نمی‌خواستم به صورت حرفه‌ای بازیگری کنم و بیشتر تجربی کار کردن را ترجیح می‌دادم، چون گاهی این شرایط حرفه‌ای شدن طراوت کار آدم را از بین می‌برد.
برای صدور مجوز به فیلمنامه‌ها باید شجاعت وجود داشته باشد
وی با اشاره دوباره به صحبت‌های خود درباره ایفای نقش‌های متفاوت خاطرنشان کرد: به نظرم ضرورت دارد فیلمنامه‌ها هم چار تغییراتی شوند چون به نظر می‌رسد یک سیاستی برای صدور پروانه ساخت وجود دارد که اجازه پذیرفتن هر فیلمنامه‌ای را نمی‌دهد در صورتی که اگر شجاعت بیشتری وجود داشته باشد و اجازه دهند فیلمنامه‌های متفاوتی عرضه شود اتفاق بهتری برای رشد سینما خواهد افتاد.
این بازیگر افزود: اگر در جشنواره سال گذشته بسیاری از اهالی هنر رضایت چندانی از فیلم‌ها نداشتند به دلیل همان اتفاقی است که در مرحله صدور پروانه ساخت رخ داده به ویژه آنکه در جریان هستم فیلم‌های بهتری می‌توانستند ساخته شوند که متأسفانه اجازه ساخت به آن‌ها داده نشد.
اعتقادم به داوری فجر را از دست داده‌ام
اصلانی در پاسخ به اینکه با توجه به جایزه‌های جهانی متعددی که در سال گذشته برای بازی در فیلم «دختر» کسب کرده، آیا دوست نداشت در جشنواره فجر هم با یک جایزه سال را به پایان برساند؟ گفت: آنقدر جشنواره فجر سال گذشته پر از اعتراض بود که به نظرم جایزه هم دیگر بی‌ارزش شده است، یعنی هم آن‌هایی که جایزه می‌گیرند و هم آن‌هایی که نمی‌گیرند حس خوشایندی ندارند. البته من شخصا اگر جایزه‌ای بگیرم خوشحال خواهم شد اما اعتقادم به داوری جشنواره فجر را از دست داده‌ام، چون مسائلی در این بخش در نظر گرفته می‌شود که خارج از بحث هنری است. در حالی که بارها در این باره صحبت شده و سال‌ها شیوه‌های مختلف کار را دیده‌ایم، اما نمی‌دانم چه زمانی قرار است این ماجرا درست شود.
وی در بخش پایانی این گپ و گفت کوتاه درباره فیلم‌های جدیدش واینکه دوست دارد امسال را مثل سال قبل با جشنواره‌های متعدد بگذراند؟ بیان کرد: سال گذشته سه فیلم به کارگردانی پوران درخشنده، همایون اسعدیان و رحمان سیفی‌آزاد داشتم و چند سفری را هم به واسطه جشنواره‌هایی که فیلم «دختر» در آن‌ها حضور داشت در برنامه‌ام داشتم اما نمی‌خواهم دیگر امسال مانند سال گذشته باشد و آرزو دارم این طور نشود، یعنی ترجیح می‌دهم فقط روی یکی دو کار متمرکز شوم. ضمن اینکه امیدوارم در سال جدید پیشنهاد نقش‌های متفاوتی داشته باشم؛ البته بیشتر نقش‌هایی اجتماعی که برایم جذاب‌تر است و اجازه کار بیشتری هم می‌دهد.

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایسنا، زنده‌یاد علی حاتمی، مسعود کیمیایی، سیروس الوند، سعید سهیلی، زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور، منوچهر محمدی، عزت‌الله انتظامی، زنده‌یاد داود رشیدی، جهانگیر کوثری، علی‌اکبر ثقفی، کمال تبریزی، فرامرز قریبیان، ابراهیم حاتمی‌کیا، علیرضا داودنژاد، مجید مظفری، زنده‌یاد پرویز فنی‌زاده، اسماعیل محرابی، مهدی هاشمی، جلیل فرجاد و آتیلا پسیانی ازجمله پدرانی هستند که فرزندانشان در سینما فعال هستند.

لیلا حاتمی اولین حضورش در سینما در نقش کودکی کمال‌الملک در فیلم «کمال الملک» به کارگردانی پدرش علی حاتمی بود. در سال ۱۳۷۰ در فیلم «دلشدگان» که آن هم ساختهٔ پدرش بود ایفای نقش کرد. پس از آن در ۱۳۷۵ برای اولین بار در یک کار سینمایی در فیلمی که کارگردان‌اش پدرش نبود (فیلم «لیلا» از داریوش مهرجویی) نقش یک زن نازا را ایفا کرد و برای آن دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر را گرفت.این بازیگر با حضور در فیلم های مختلف و  با کسب چندین جایزه از جشنواره‌های داخلی و خارجی یکی از موفق‌ترین بازیگران ایرانی از لحاظ تعداد جوایز دریافتی محسوب می شود.

باران کوثری هم با نقش‌آفرینی در فیلم‌هایی که تهیه آنها را پدرش جهانگیر کوثری برعهده داشت، وارد سینما شد.این بازیگر کارش را با فیلم «نرگس» آغاز کرد و در ادامه در «بهترین بابای دنیا»، «روسری آبی»، «بانوی اردیبهشت» و «زیر پوست شهر» ساخته مادرش رخشان بنی‌اعتماد مقابل‌دوربین رفت و رفته رفته جایگاهی مستقل پیدا کرد و در آثار فیلمسازان دیگری به ایفای نقش پرداخت.

مسعود کیمیایی از فیلم «تجارت» پسرش، پولاد را وارد سینما کرده است که فعالیت او تا به امروز ادامه دارد.این بازیگر علاوه بر فیلم‌های پدرش در آثار دیگری چون «شمعی در باد»، «صحنه‌ جرم، ورود ممنوع»، «زندگی با چشمان بسته» و «گشت ارشاد» به ایفای نقش پرداخته است و این روزها «گشت۲» را روی پرده دارد.حضور این بازیگر در آخرین ساخته پدرش «قاتل اهلی» با حواشی زیادی همراه شد.

ساعد سهیلی فرزند سعید سهیلی کارش را با «چارچنگولی» آغاز کرد و با فیلم «گشت ارشاد» معرفی شد که با این فیلم کاندید دریافت سیمرغ بلورین هم شد.این بازیگر هم رفته رفته با حضور در آثار فیلمسازان دیگر هویت مستقلی پیدا کرد و به یکی از پرکارترین بازیگران تبدیل شد.سهیلی برای «چند متر مکعب عشق» تندیس بازیگری جشن سینما را به خود اختصاص داد.سارا سهیلی دیگر فرزند سعید سهیلی هم در فیلم های پدرش به ایفای نقش پرداخته اشت.
سام قریبیان  فرزند فرامرز قریبیان از نوجوانی با بازی در فیلم های «گردباد»، «جدال در تاسوکی»، «شکار خاموش» و «ترانزیت» وارد سینما شد و پس از بازگشتش از آمریکا در مقابل دوربین فیلم‌های «لاله» و «خط ویژه» رفت و اولین تجربه کارگردانی‌اش با عنوان «۳۶۱ درجه» مقابل دوربین برد.

لیلی رشیدی فرزند زنده‌یاد داود رشیدی  با نقش کوتاهی در «دلشدگان» بازیگری‌اش را آغاز کرد اما سال های زیادی گذشت تا با مجموعه «قصه‌های تا به تا» شناخته شود.این بازیگر که در فیلم های «نوک برج»، «در به درها» و «مربای شیرین» بازی کرده، بیشتر روی صحنه تئاتر فعالیت دارد.

رضا داودنژاد فرزند علیرضا داودنژاد با بازی در فیلم «بی‌پناه»  ساخته پدرش وارد سینما شد و با دومین فیلمش «مصائب شیرین» نامش در میان نامزدهای دریافت سیمرغ قرار گرفت.در کارنامه این بازیگر هم همکاری با کارگردان های دیگر به چشم می‌خورد.

نیکی مظفری فرزند مجید مظفری، آشا محرابی فرزند اسماعیل محرابی، نورا هاشمی فرزند مهدی هاشمی، مونا و مارال فرجاد فرزندان جلیل فرجاد، المیرا عبدی فرزند اکبر عبدی و ستاره پسیانی فرزند آتیلا پسیانی دیگر بازیگرانی هستند که حرفه پدرشان را برگزیدند.

ماهور الوند فرزند سیروس الوند برخلاف دیگران فعالیتش را در سینما با کارگردانی غیر از پدرش آغاز کرد و با نقش اصلی «دختر» ساخته سیدرضا میرکریمی وارد سینما شد.در این فیلم میرکریمی نقش کوتاهی را نیز برای دخترش نگار میرکریمی در نظر گرفت.

اصغر فرهادی هم در فیلم «جدایی نادر از سیمین» نقش نوجوان فیلمش را به دخترش سارینا فرهادی داد و رسول صدر عاملی نیز در فیلم «من ترانه ۱۵ سال دارم» چنین فرصتی را در اختیار پسرش میلاد صدرعاملی گذاشت که بیشتر در کنارش به عنوان دستیار حضور داشته است.

اما سینماگران دیگری هم  هستند که فرزاندشان حرفه‌ای غیر از بازیگری را انتخاب کرده اند که مطرح‌ترین آنها مجید انتظامی  فرزند عزت‌الله انتظامی است.این آهنگساز ساخت موسیقی متن بسیاری از آثار شاخص سینمای ایران از جمله «آژانس شیشه ای»، «بوی پیراهن یوسف»، «بازمانده»، «از کرخه تا راین» و «دوئل» را بر عهده داشته است.علی تبریزی فرزند کمال تبریزی و کوهیار کلاری فرزند محمود کلاری هم حرفه مدیریت فیلمبرداری را انتخاب کرده‌اند.
زنده یاد دنیا فنی‌زاده عروسک‌گردان مطرح هم که چندی پیش درگذشت، فرزند مرحوم پرویز فنی‌زاده بازیگر سینما بود.علی ملاقلی‌پور فرزند زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور مانند پدرش حرفه کارگردانی را انتخاب کرده و فیلم اولش را با عنوان «قندون جهیزیه» ساخت، امیر حسین ثقفی فرزند علی اکبر ثقفی نیز فعالیت کارگردانی پدرش را در پیش گرفته و فیلم اولش با عنوان «مرگ کسب و کار من است» به تهیه‌کنندگی پدرش موفق به دریافت دیپلم افتخار از جشنواره فجر شد.

یوسف حاتمی‌کیا فرزند ابراهیم حاتمی‌کیا هم فعالیت مستندسازی دارد و به تازگی مجوز ساخت اولین فیلم سینمایی‌اش را دریافت کرده است«همه چیز برای فروش» و «مردی که اسب شد» دیگر ساخته‌های او هستند.

شاهد احمدلو کارگردان و بازیگر سینما که از نوجوانی به‌عنوان بازیگر در سینما فعالیت دارد، فرزند محمدولی احمدلو از مدیران تدارکات باسابقه سینما است.حامد محمدی فرزند منوچهر محمدی که «فرشته‌ها با هم می‌آیند» را به‌عنوان اولین تجربه کارگردانی‌اش مقابل دوربین برد  پیش از این به عنوان فیلمنامه‌نویس فیلم‌هایی چون «طلا و مس» و «حوض نقاشی» بوده است.این کارگردان فیلم «اکسیدان» را به تهیه‌کنندگی پدرش در حال ساخت دارد.

منبع: بهارنیوز