بایگانی ماه : آوریل, 2017

محمدآزاد جلالی زاده

امر سیاسی و کنشگری در حوزه آن، خود از محصولات دوران مدرن و سربرآوردن عقل حسابگر ایام جدید است، عقل مدرن با دو دو تا چهار تا کردن ها جلو می رود، و جهان را به مثابه «جهان ریاضیاتی» می بیند و اصول موضوعه خویش را بر اساس یقین ریاضیاتی تعریف می کند، حال به این موضوع که چه انتقاداتی به این رویکرد وارد است، ورود نمی کنم، چرا که نه مجال است و نه مقالش، تنها سَرِ آن دارم که متاع خویش از بازار این بحث بستانم.

اساساً هسته اصلی سیاست در عصر ما عنصر «قدرت» است و به دست آوردن و حفظ و توسعه آن برای پیشبرد اهداف، شاید بد نباشد که این نکته کوتاه هم گفته شود که «قدرت» خود «هدف» محسوب نمی شود، بلکه «وسیله ای» است برای پیشبرد «اهداف» و خود پروژه به دست آوردن قدرت نیز متکی به استفاده از سازوکارهای «عقل مدرن» است، و اینجاست که به راحتی می توان متوجه رابطه دیالکتیکی امر سیاسی و عقل نوین شد.

امّا خلط مبحثی که در ایران — چه در بین عوام و چه در بین خواص — بسیار پیش می آید آنست که اساساً «سیاست» را در به دست آوردن «قدرت» خلاصه می کنند و متوجه نیستند که «قدرت» خود بایست صرف رسیدن به اهداف تعیین شده گردد و چنین به نظر می آید که عامل اصلی رخ دادن این ناسره، غلبه شور و شعر بر حسابگری در سرزمین ما باشد .

در حوزه کنش ورزی سیاسی- اجتماعی، اهداف و راههای رسیدن به آنها بایستی کاملاً روشن و مشخص باشد، زمانی که می طلبد تا به این نقطه ها رسید نیز علی الاصول باید تعیین گردد و علاوه بر آنها تقسیم پذیری اهداف به کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت و نیز بازه زمانی هر یک از تقسیم بندی ها باید پیش چشم افکار عمومی باشد و مهم تر از هر چیز بایست بین اهداف معقول و قابل دسترس و اهداف شعاری و غیرقابل دسترس تفکیک قایل شد .

الغرض: انتخابات ریاست جمهوری در پیش است و بازار مکاره!؟ شعارها و وعده ها آغاز به کار کرده است و در این میان روزی نیست که نامزدی نیاید و وعده ای جدید را مطرح نسازد، لشکر اصولگرایان در برابر روحانی — نامزد تحول خواه — قد علم کرده و تیرهای انتقادات و مخالفت ها را به شدت به سوی او پرتاب می کنند و از ملموس نبودن نتیجه کارهای پرزیدنت می گویند، امّا در این بین شرط عقلانیت آن است که رجوعی دوباره به عقل حسابگر داشته و کرده و نکرده های روحانی را روی دایره بریزیم .

قبل از همه بایستی «پیش فرض ها» را بزداییم و در گام اول از خود سوال کنیم که «ما دقیقاً از روحانی — در حوزه های مختلف سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی — چه می خواهیم؟»، سپس امکان حداقلی و حداکثری مانور و بازی فرد رییس جمهور را در سپهر نظم سیاسیِ پیدا و پنهان ِمستقر برآورد و محاسبه نماییم، بعداً با توجه به تقسیم بندی اهداف ممکن و ناممکن؛ و بررسی جمیع شرایط، از خود بپرسیم آیا روحانی وعده ای بود که می توانست عملیاتی اش کند و نکرد؟

از آن مهم تر آیا اساساً آن وعده قابل عملیاتی شدن توسط شخص رییس جمهور است یا نه؟؟ و در گام بعدی اگر وعده ای قابل اجرا شدن است و نشده است، آیا بهتر نیست که فرصتی دیگر در اختیار «روحانی» بگذاریم تا امور را بیشتر به سامان کند، چرا که با توجه به روانشناسی عملگرایانه شخص روحانی کمتر پیش آمده که موردی را مطرح کند و آن را اجرایی ننماید.

از همه مهم تر آنست که ایده وهم آلود «همه توانی رییس جمهور» را به کناری نهیم و میزان قدرت واقعی شخص رییس جمهور را در عرصه ی بازی سیاسی درک کنیم، همه توان پنداشتن رییس جمهور است که سطح مطالبات را به صورت کاذب بالا می ببرد و بعد از مدتی هم عدم دستیابی به این مطالبات باعث سرخوردگی افکار عمومی و پاره شدن زنجیرهای اعتماد دولت و ملت می گردد.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: سید احمد علم الهدی در دیدار با جمعی از نخبگان علمی، فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد گفت: ضد هنر نیستم و خود را بیش از هنرمندان طرفدار هنر می‌دانم چون اگر هنر در مسیر تعالی انسانی قرار گیرد بهترین عبادت است. با برگزاری کنسرت در سراسر کشور مخالفم چون کنسرت هنرکش است! تمام جریانهای هنری اعم از موسیقی، نقاشی، شعر و سینما ابزاری هستند برای تعالی انسانی و اسلامی و هنر در کنار علم بال دیگری در تکامل انسانی می باشد اما در قرنهای گذشته هنر به ‌عنوان ابزار لذت، هوسبازی و خوشگذرانی مصادره شده است.

وی توضیح نداد در صورت ممنوع شدن کنسرت، موسیقی چگونه باید در کشور برای مردم اجرا شود!
 

وی ادامه داده است: جناحگرا نیستم ولی در برابر جناحها نیز بی‌تفاوت نمی باشم. تخصص من فقه است و به حکومت فقیه رسیده ام و مبدأ مشروعیت نظام را ولایت‌فقیه می‌دانم، اگر ولایت ‌فقیه در حکومت نباشد حکومت طاغوت است ولو همه مردم به آن رأی بدهند. رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند تریبون نماز جمعه باید در اختیار تشکلهای دانشجویی باشد اما نمی‌شود جریان سیاسی سکولار که اصل موضوع را قبول ندارد بتواند در نماز جمعه سخنرانی کند.

منبع: بهارنیوز

فائزه طاهری-روزنامه بهار:
این روز‌ها تحلیل و ارزیابی آرایش انتخاباتی نامزد‌های دوازدهمین دوره ریاست جمهوری داغ است. آمدن‌ها، ماندن‌ها و کنار کشیدن‌های احتمالی نامزد‌ها صورت نهایی رقابت‌های داغ پیش‌رو را مشخص می‌کند و از همین رو هر کدام از کمپین‌های انتخاباتی و فعالان سیاسی و تحلیلگران همسو با آنها در تلاشند تا هر چه زودتر دست رقیب را بخوانند و بتوانند با تصویری منسجم‌تر به برنامه ریزی بی‌نقص‌تری در برنامه‌های کمپین کاندیداهای خود کمک کنند. در همین ارتباط به سراغ علی تاجرنیا عضو ارشد حزب اتحاد ملت و از فعالین سیاسی برجسته اصلاح طلب رفتیم و درباره کاندیداهای مطرح انتخابات ریاست جمهوری آتی به گفت‌وگو نشستیم. او که معتقد است جناح اصولگرایی در یک سردرگمی برای حضور در انتخابات به سر می‌برد، درباره اعلام استقلال ابراهیم رئیسی از اصولگرایان برای کاندیداتوری می‌گوید وضعیت اصولگرایی در افکار عمومی به گونه‌ای لطمه خورده که با وجود آرای زیادی که رئیسی به عنوان یک چهره تندروی اصولگرا در جمنا آورده است، حاضر نیست حمایت آنها را برای خود به یدک بکشد.
***
کاندیدای اصلی اصلاح‌طلبان همان‌طور که از طرف شورای عالی سیاست‌گذاری اعلام شده، آقای روحانی است. از طرفی اسحاق جهانگیری هم به این جمع اضافه شده  و محمد  هاشمی با توجه به گفته‌های خودش به صورت مستقل کاندید شده است. از جبهه اصولگرا، جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی یا جمنا نیز ابراهیم رئیسی، علیرضا زاکانی و محمدباقر قالیباف کاندیداهای مطرح هستند. به نظر شما این روند چطور ادامه خواهد داشت و سبد رای این افراد در صورت تایید صلاحیتشان چطور خواهد بود؟
در اردوگاه اصلاح‌طلبان موضوع کاملا روشن است و حسن روحانی کاندیدای مورد حمایت اصلاح‌طلبان است. بنابراین اصلاح‌طلبان و اعتدالیون انتخابات را با حمایت از ایشان جلو خواهند برد. ثبت‌نام آقای محمد هاشمی یک تصمیم شخصی است و ثبت‌نام جهانگیری هم حضوری در طول ثبت‌نام روحانی است و حضور جهانگیری درواقع در جهت دفاع از برنامه‌های دولت، تقویت این برنامه‌ها و طرح سؤالات اصلاح‌طلبی است که در تعارض با دولت روحانی نخواهد بود. از طرف دیگر و درباره جناح اصولگرایی، به نظر می‌رسد آنها در یک سردرگمی برای حضور در انتخابات به سر می‌برند و اصلا استراتژی‌ای که از طرف آنها مطرح شده، استراتژی «چه‌پیش‌ آید» است. بنابراین آنها سعی می‌کنند چندین تئوری را با هم جلو ببرند و ببینند نهایتا به چه جمع‌بندی و نتیجه‌ای می‌رسند. به نظر می‌رسد این تشتت تا نزدیکی انتخابات ادامه پیدا خواهد کرد و نهایتا ما شاهد انتخابات چندنفره‌ای خواهیم بود که در جبهه اعتدالیون و اصلاح‌طلبان تنها آقای روحانی باقی خواهد ماند اما در جبهه اصولگرایان چند نفر حضور خواهند داشت. نهایتا نیز ممکن است یکی از کاندیداهای اصولگرایی بیش از همه مورد اقبال قرار گیرد و یک انتخابات شبه دوقطبی داشته باشیم اما پیروز این انتخابات بدون شک روحانی خواهد بود.

کدام یک از کاندیداهای جبهه اصولگرا به‌عنوان کاندیدای نهایی این جبهه انتخاب می‌شود؟
در حال حاضر شرایط به گونه‌ای است که خود اصولگرایان هم نمی‌دانند چه اتفاقی خواهد افتاد. با وجود این به نظر می‌رسد کاندیدای اصلی ابراهیم رئیسی خواهد بود، کاندیداها هم تا زمان انتخابات جلو می‌روند و افراد دیگر ماموریت دارند که ایشان را حمایت کنند اما اگر احساس کنند که رئیسی نمی‌تواند آن اقبال لازم را داشته باشد،‌ترجیح می‌دهند با نیروهای دست دوم خود در مقابل روحانی شکست بخورند. بنابراین استراتژی اصولگرایان با توجه به اینکه دورنمای خیلی شفافی از اقبال مردم ندارند، چند جهت را دنبال می‌کند. باید منتظر روزهای نزدیک به انتخابات بود که تصمیم آنها جدی‌تر و عملی‌تر خواهد شد.

یکی از مسائلی که وجود دارد این است که آقای رئیسی اعلام کرده به صورت مستقل وارد عرصه انتخابات شده است، از طرف دیگر در جبهه اصولگرایی کسانی مانند قالیباف، زاکانی و حاجی‌بابایی حضور دارند که شاید از طرف مردم مقبولیت زیادی نداشته باشند. مثلا خود قالیباف چندین مرتبه در این عرصه ظاهر شده و اقبال زیادی به او نشده است. در حال حاضر هم با توجه به حوادث شهرداری، این اقبال اگر کمتر نشده باشد، بیشتر نشده است. این کاندیداها چه شرایطی را پیش رو خواهند داشت؟
به نظر می‌رسد جنس مستقل‌بودن آقای رئیسی از جنس مستقل‌بودن احمدی‌نژاد است. آقای رئیسی بدون شک در مجموعه اصولگرایی است. وقتی با یک آرای با تفاوت زیاد در جمنا رای می‌آورد و گروه‌های دیگر هم به نوعی از او حمایت می‌کنند، نشان می‌دهد که او از جبهه اصولگرایی است. منتها گویا اصولگرایان یک رفتار غیرصادقانه با مردم یاد گرفتند و آن هم این است که کاندیداهایی حضور پیدا کرده و از ظرفیت اصولگرایی استفاه می‌کنند، اگر رای آوردند کشور را اداره می‌کنند و زمانی که ناتوان بودند، اعلام می‌شود که کاندیدای مستقل بوده و از حمایت اصولگرایان برخوردار نبوده است. حتی اگر هم این اظهار نظر صادقانه باشد، نشان می‌دهد وضعیت اصولگرایی در افکار عمومی به گونه‌ای لطمه خورده که حتی یک چهره  اصولگرا حاضر نیست حمایت آنها را جزو تابلوی خود به یدک بکشد.

درباره مهرداد بذرپاش که جزو پنج نفر اولیه لیست جمنا بود چطور؟ و یا سعید جلیلی که درصورت کاندید شدن از طرف جبهه پایداری حضور پیدا می‌کرد که البته هیچ یک از این افراد برای کاندیداتوری اقدام نکردند برخی معتقد بودند با کاندیداتوری او بخشی از سبد رای به طرف پایداری کشیده شود. برخی از بذرپاش و جلیلی حتی به عنوان نیروهای ارزشی یاد می‌کنند که به خاطر نیروهای انقلاب حاضر نشدند کاندید شوند.
مطرح و کاندید شدن مهرداد بذرپاش یک شوخی بیشتر نبوده است. اتفاقا عدم حضور هیچ یک از این دو جنبه ارزشی نداشته است. سعید جلیلی متوقع بود که جریان اصولگرا بدون هیچ آلترناتیوی به صورت همه‌جانبه از او حمایت کند و وقتی این حمایت را ندید، کنار کشید. او می‌دانست حضورش در عرصه انتخابات زمانی که اجماعی روی او نباشد قطعا با شکست دیگری مواجه می‌شود، بنابراین عدم حضور او هیچ دلیل ارزشی دیگری نداشت. مهرداد بذرپاش هم اگر ثبت‌نام می‌کرد، با توجه به تاخیری که در ثبت‌نام خود در وزارت کشور داشت، اولین سؤالی که باید پاسخ می‌داد این بود که چطور کسی که قرار است حافظ قانون اساسی باشد خودش در یک اقدام غیرقانونی در مرحله شروع به کارش در ثبت‌نام، کار خود را آغاز کرد. ضمن اینکه به هیچ عنوان شرایط ریاست‌جمهوری را نداشت و حتی شاید اطلاعاتی به او رسیده بود مبنی بر عدم تایید صلاحیت که طبیعتا برای او یک ضربه بود. اینکه کسی که جمنا به عنوان کاندیدای سوم برگزیده، شرایط ریاست‌ جمهوری را نداشته باشد و دلیل عمده کنار کشیدنش این مسئله بود. بنابراین من فکر نمی‌کنم هیچ کدام از این عدم حضورها بار ارزشی داشته باشد.

کمی درباره احمدی‌نژاد و حضور او و معاون اولش، بقایی توضیح دهید. در یک هفته اخیر، ثبت‌نام احمدی‌نژاد برای انتخابات علی‌رغم توصیه رهبری، یکی از غیرقابل‌پیش‌بینی‌ترین اتفاقات بود. حضور او به چه نحو است و اگر تایید صلاحیت شود چه سبد رایی خواهد داشت؟
به نظر من برعکس آنچه که خیلی‌ها می‌گویند، یکی از قابل‌پیش‌بینی‌ترین اتفاقاتی که در طول ثبت‌نام‌ها افتاد، حضور احمدی‌نژاد بود. به شخصه به عنوان یک تحلیل‌گر همان‌اندازه مطمئن بودم به حضور احمدی‌نژاد برای کاندیداتوری که به حضور روحانی اطمینان داشتم. علت این موضوع هم به خصوصیات شخصیتی او برمی‌گردد. فردی که همیشه مطرح بودن و ماجراجویی و دست‌زدن به رفتارهای غیرعرف جزو خصایصش هست، طبیعتا در یک مسئله مهم مانند ریاست‌جمهوری نمی‌توانست ساکت بنشیند. بنابراین قابل پیش‌بینی بود که احمدی‌نژاد صبر و تحمل برای چهار سال ماندن ندارد و ثبت‌نام خواهد کرد.

حتی با وجود توصیه رهبری و اینکه خود او بارها اعلام کرده بود این کار را نمی‌کند؟
این برمی‌گردد به رفتارهای غیرصادقانه‌ای که ما در طول هشت سال از احمدی‌نژاد زیاد دیده بودیم و فکر نمی‌کنم کسی حرف‌های او مبنی بر عدم کاندیداتوری را باور کرده باشد. حضور احمدی‌نژاد چنانچه به هر دلیلی بتواند اجماع اصولگرایان را داشته باشد و به عنوان کاندیدای واحد آنها مطرح شود، می‌تواند مقداری برای انتخاب آقای روحانی چالش‌برانگیز باشد، هرچند نتیجه انتخابات در نهایت به نفع روحانی خواهد بود.

یعنی شما فکر می‌کنید اصولگرایان ممکن است روی احمدی‌نژاد اجماع کنند؟
اصولگرایان زمانی در سال ۸۸ روی او اجماع کردند که چهار سال عملکرد او را شاهد بودند و رفتارهای او را دیده بودند. متاسفانه اشتباهی که اصولگرایان در سال ۸۸ مرتکب شدند این بود که به خاطر شکست رقیب حاضر شدند به نوعی هر هزینه‌ای بکنند. فراموش نکنیم که رفتارهای شبیه به این از اصولگرایان سر زده است. نمی‌گویم در انتخابات پیش رو هم الزاما این اتفاق خواهد افتاد اما موضوع این است که امر غیرممکنی نیست چون ما شاهد بودیم که مطرح شدن احمدی‌نژاد و حمایت همه‌جانبه جریان اصولگرایی، سابقه‌ای را نشان می‌دهد که بعید نیست اصولگرایان به خاطر منافع جناحی دست به چنین رفتارهایی بزنند. از طرف دیگر، احمدی‌نژاد اگر به همین صورت بیاید و مورد اقبال جریان اصولگرا قرار نگیرد و اصولگرایان همه پشت سر کاندیدای دیگری باشند، حضورش در انتخابات یک انتحار سیاسی خواهد بود.

حمیدرضا بقایی چطور؟ او از ابتدای کاندیداتوری حمایت احمدی‌نژاد را به‌همراه داشت.
بقایی به لحاظ شخصیت و سوابقی که دارد، اصلا قابل طرح نیست. حتی تایید صلاحیت او به نوعی زیر سؤال رفتن شورای نگهبان است.

یعنی شما تصور می‌کنید احمدی‌نژاد آمده که حضور داشته باشد تا اینکه این کار، راهی برای تایید صلاحیت بقایی باشد؟
این موضوع و ثبت‌نام برای تایید صلاحیت گرفتن دیگران، از نظر سیاسی عرف نیست.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: انصراف کاندیداهای شناخته شده به دلیل اطلاع یافتن از رد صلاحیتشان در حال افزایش است و در پی انصراف یکی از فعالان سیاسی، امروز هم فردی که در محافل سیاسی به اصلاح‌طلب بدلی معروف شده، از نامزدی در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری انصراف داد. خبرگزاری اصولگرای فارس که همواره تریبون محمد زارع فومنی است نوشت: از نامزدی در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری انصراف داد. طبق آن چیزی که در اطلاعیه وی آمده است دلیل انصرافش ایجاد فضای بیشتر برای در دست گرفتن امور توسط نسل دوم و سوم اعلام شده است!

گفتنی اینکه روزنامه بهار در شماره امروز خود گزارشی با تیتر «الو، انصراف بده» درباره آغاز روند انصراف‌های سفارشی طی روزهای پایانی این هفته خبر داده است. {اینجا}

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: عضو حقوقدان شورای نگهبان با تاکید بر این نکته که شورای نگهبان در مورد داوطلبان هنوز هیچ تصمیمی نگرفته است اظهار کرد: قبلا جلسات مقدماتی داشتیم ولی امروز روزی است که وارد بحث می شویم؛ ما باید در جلسات رسمی تصمیم گیری کنیم.

خبرنگار خبرگزاری میزان از ابراهیمیان می پرسد که اگر شورای نگهبان بخواهد صلاحیت تک به تک این ۱۶۳۶ نفر را بررسی کند وقت زیادی از این شورا گرفته خواهد شد؛ آیا شورای نگهبان در مهلت پیش بینی شده می تواند نتایج بررسی صلاحیت ها را اعلام کند؟ که او در پاسخ به این سوال می گوید: قطعا آدمی که سواد ندارد و برای انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرده، وقت زیادی از شورای نگهبان نخواهد گرفت. وی علاوه بر این می افزاید: “عده ای که روشن است صلاحیتشان موجود نیست، خیلی وقت ما را نخواهند گرفت.”

ابراهیمیان در پاسخ به سوال دیگر ی که آیا شورای نگهبان قبل از اعلام عمومی به داوطلبان شاخصی که صلاحیتشان در این شورا احراز نمی شود خبر می دهد تا خود آنها پیش از اعلام عمومی، از انتخابات ریاست جمهوری انصراف دهند یا خیر، می گوید: “در مورد اینکه {َشورای نگهبان} خبر بدهد یا ندهد، قبول بشود یا رد بشود، بررسی های مقدمات را انجام داده ایم ولی هنوز هیچ تصمیم قانونی اداری قابل ابلاغی را نگرفته ایم.”

 

منبع: بهارنیوز