بایگانی ماه : مارس, 2017

هادی خانیکی عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی در یادداشتی به تبیین رابطه میان فضای مجازی و فعالیت احزاب سیاسی در این فضا پرداخت.

به گزارش ایسنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:

برای کسانی که امروز در ایران به اندیشه سیاست ورزی اصلاح‌طلبانه رسیده‌اند و قدم در راه فعالیت‌های مدنی و حزبی گذاشته‌اند رویارویی با پدیده «مجازی شدن سیاست» درنگ‌ها و پرسش‌های گوناگونی پیش آورده است.

این‌که گسترش دامنه شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های مجازی تا چه حد توانسته است و می‌تواند از ضعف تاریخی گفت‌وگو، ناپایداری نهادهای مدنی و شکنندگی کار حزبی در ایران بکاهد و جایگزینی برای تقویت بنیان‌های جامعه مدنی باشد، جای تأمل جدی است.

برای بازاندیشی در این مسئله و مسائلی از این‌دست نه می‌توان در نگرانی‌های برآمده از انگاره‌های قدیم و نه از سهولت و سرعت کنش در فضای مجازی سیاست ذوق‌زده شد. تجربه‌های جامعه‌شناسی سیاسی در ایران معاصر شماری از مسائل دیرپای تاریخی در برابر کنشگران حزبی قرار می‌دهد که غلبه «مشارکت ستیزی و رقابت گریزی» بر فرهنگ سیاسی و «ضعف نهادها و سازوکارهای حل اختلاف» از جمله عنوان‌های کلی و مشترک آن‌هاست.

با پیروزی جنبش اصلاحات در خرداد ۱۳۷۶، ضرورت اهتمام به حل تاریخی ضعف جامعه مدنی از طریق پیشبرد «فرهنگ گفت‌وگو»، ایجاد نهادهای مدنی و سازمان‌های مردم‌نهاد و تقویت فعالیت‌های حزبی نظرهم‌کنشگران فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و هم نهاد دولت را به خود جلب کرده و گام‌های مثبت در این راه برداشته شد.

در این میان البته باید تأثیر گفتمان خاتمی که پیشاپیش سیاست‌ها و راهبردهای عملی در حاکمیت و جامعه قرار داشت را به‌طور خاص موردمطالعه قرارداد. به هر رو «سیاست ورزی اصلاح‌طلبانه» در این دوره از تاریخ تلاش‌های پردامنه ملت ایران برجستگی و جانی تازه گرفت، هرچند با موانع و تنگناهایی چشمگیر پس از سال ۸۴ و به‌ویژه ۸۸ روبه رو شد. انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری در سال ۹۲ و مجلس دهم در سال ۹۴ برای اصلاح‌طلبان به‌طور عام و کنشگران حزبی به‌طور خاص دربردارنده تجربه نو و موفقی بود که در درون آن ظرفیت‌ها، سازوکارها و نهادهای جدید شکل گرفت.

موضوعیت و محوریت نقش و گفتمان خاتمی و ایجاد هماهنگی و توازن میان آن و تشکل‌های سیاسی موجود، تأسیس احزاب و نهادهای مدنی و صنفی نوین و پیدایش صورت‌بندی‌های جدیدی از فعالیت اجتماعی و رسانه‌ای در قالب شبکه‌ها و گروه‌های مجازی ازجمله رهیافت‌ها و دستاوردهای مهم اصلاح‌طلبانه در این دوره است.

در این چشم‌انداز حزب اتحاد ملت ایران اسلامی در حد خود حامل تجربه‌های نسلی از کنشگرانی است که به‌طور مستمر هم در «گفتمان انقلاب» وهم در «گفتمان اصلاحات» کوشیده‌اند از تکاپو درراه دشوار آزادی و عدالت و دموکراسی بازنمانند و اندیشه‌های امام خمینی (ره) آرمان‌های انقلاب و نظام را در مسیر اصلاحات و تحقق همه ظرفیت‌های قانون اساسی پیش برند.

حزب اتحاد ملت ایران اسلامی با بهره‌مندی از ریشه‌های دیرین اصلاح‌طلبی و تجربه حزبی خود را محصول این دوره نو از اصلاح‌طلبی و مقید به نیازها و الزام‌های آن می‌دانند و بر این اساس لازم می‌داند که در بینش، روش، آموزش، اخلاق و مسئولیت مدنی و حزبی توجه اساسی به سازواره‌ها و ناسازواره‌های کنش سیاسی در فضای واقعی و مجازی را یادآور شود.

فضای واقعی و مجازی فعالیت سیاسی را نباید در برابر هم و نه مستقل از هم قلمداد کرد این دوجهان متفاوت اما پیوسته به همدیگرند. از این‌رو باید به تفاوت کنش حزبی در نهاد تشکیلات و فضای مجازی و رسانه‌ای مستقل از آن وقوف داشت و به قواعد آن وفادار بود.

همان‌گونه که در سیاست عملی نقش و شأن کنشگر الزاماً همان نقش و شأن نظریه‌پرداز و فیلسوف نیست در فضای مجازی و شبکه‌ای هم باید میان نقش کنشگر سیاسی اصلاح‌طلب و کنشگر رسانه‌ای اصلاح‌طلب تفاوت قائل شد. شبکه‌ها نه واحدهای مدنی و حزبی برای پیشبرد امر سیاسی‌اند و نه می‌توانند همه‌جا به‌عنوان جامعه واقعی نقش‌آفرینی کنند.

شبکه‌های مجازی آفریننده فرصت‌های نو سیاسی هستند. جایی که در امتداد کنش مدنی قرار بگیرند. اما تبدیل به تهدیدهای جدید در سیاست می‌شوند، آنجا که سست کوشی مجازی را به‌جای مسئولیت‌های مشخص مدنی و سیاسی می‌نشانند.

سیاست اصلاح‌طلبانه میدان کنشگری مدنی و تلاش سنجیده برای پیشبرد گفتمان اصلاحات از طریق سازوکارهای عملی است. در این‌گونه سیاست ورزی رسانه و شبکه در خدمت حزب و نهاد است، نه حزب و نهاد مقهور شبکه و رسانه.

در این فرایند کنش مقدم بر گفتار است. پیشبرد خردمندانه و جسورانه امر سیاسی می‌تواند و باید از ابزار خشم و امید نابجا پیش بیفتد. البته درک اقتضائات و ویژگی‌های جدید سیاست ورزی اصلاح‌طلبانه در میدان گشوده‌ای که شبکه‌ها و رسانه‌های مجازی ساخته‌اند خیلی آسان هم نیست؛ راه منع و پرهیز از فرصت‌های جدید پرخطرتر و نافرجام‌تر از قبول و حضور در آن‌ها حتی در مقیاس کنونی است، اما باید به جد به مخاطرات این‌گونه دو فضایی شدن کنش مدنی و سیاسی اندیشید.

گرایش فعالان سیاسی و حزبی به این‌که پیش از هرگونه کنش در فضای واقعی نخست در شبکه‌ها و رسانه‌ها بازنمایی و دیده شوند گرایشی است که عملاً بینش، رفتار، مسئولیت و اخلاق حزبی را آسیب‌پذیر می‌کند. سهولت کنشگری در فضای مجازی در قیاس با تلاش جمعی و تشکیلاتی در فضای واقعی تمایل به «تماشاگری سیاسی» را در برابر «عمل سیاسی» و «سست کوشی فضای مجازی» را در مقابل «سخت گوشی اصلاح گرانه» تقویت می‌کند. بروز این مسئله را باید جدی گرفت و به‌تناسب دامنه‌ها و ابعاد آن چاره‌ها اندیشید و شیوه‌های جدید به کاربست.

منبع: الف

وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: همان دلایلی که برای رد صلاحیت رحیم مشایی مطرح بود، در رابطه با بقایی نیز صدق می‌کند.

سید محمدحسینی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران، در رابطه با اعلام کاندیداتوری حمید بقایی، معاون رئیس جمهور سابق اظهار داشت: بقایی جزء ۲۱ نامزد جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی برای انتخابات ۹۶ نیست و نمی‌تواند به تنهایی عامل تقسیم آرا و انشقاق در اردوگاه اصولگرایان شود.

وی با تاکید بر اینکه در تأیید صلاحیت بقایی برای انتخابات ریاست جمهوری تردید جدی وجود دارد، ادامه داد: همان دلایلی که برای رد صلاحیت رحیم مشایی مطرح بود، در رابطه با بقایی نیز کم و بیش صدق می‌کند و بعید است صلاحیت وی از سوی شورای نگهبان تأیید شود.

عضو شورای مرکزی جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی با اشاره به اعلامیه اخیر صادر شده از سوی احمدی‌نژاد مبنی بر اینکه هیچ برنامه‌ای برای حمایت از جریان و شخصی در انتخابات سال آینده ندارد، متذکر شد: این اطلاعیه نشان می‌دهد که بقایی به صورت مستقل وارد انتخابات شده است.

حسینی با بیان اینکه اگر بقایی مورد حمایت احمدی‌نژاد بود شاید شرایطش فرق می‌کرد، گفت: احمدی‌نژاد از پایگاه مردمی قابل توجهی برخوردار است اما به صراحت اعلام کرده که از هیچ فردی حتی از نزدیکانش در انتخابات ۹۶ حمایت نمی‌کند.

وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در رابطه با صحبت‌های رحیم مشایی مبنی بر اینکه بقایی به احمدی‌نژاد شبیه و ادامه دهنده راه او است، اظهار داشت: این‌ها مطالبی است که آنان مطرح می‌کنند اما احمدی‌نژاد رسما موضعش را مطرح کرده و بقایی نمی‌تواند از وجاهت و پایگاه احمدی‌نژاد بهره ببرد.
 

منبع: الف

صادق صدرایی-روزنامه بهار:  چند روز پیش بود که رئیس جمهور در نطقی از برخی گله کرد که گویا اساسا با شادمانی مردم مشکل دارند و از رفتار و گفتارشان چنین بر می‌آید که گویا شادی مردم را حرام می‌انگارند. به چند اتفاق در این سال‌ها توجه کنید؛ برجام و رفع تحریم‌های اثرگذار بر معیشت مردم، تلاش برای نوسازی ناوگان فرسوده هوایی کشور که میانگین عمر آن عددی خجالت آور را نشان می‌دهد، و در حوزه فرهنگ کسب جایزه اسکار و پیش‌تر از آن جشنواره کن توسط اصغر فرهادی و شهاب حسینی و…. واکنش اقلیتی خاص که‌تریبون‌های بسیاری را ملک طلق خود می‌دانند به این موارد را با شادی جمعی ملت ایران مقایسه کنید. نتیجه این مقایسه جدا تاسف آور و نگران کننده است. هر گاه اکثریت ملت از افتخار و دستاوردی مشغول شادی و پایکوبی‌اند آنان به دنبال پیدا کردن نقطه ضعف هستند و وقتی بهانه‌ای برای نقد نمی‌یابند شروع به وارونه نمایی می‌کنند. با آمار و ارقام از دستاوردهای برجام گفته می‌شود و می‌گویند نه فلان تحریم هنوز سر جایش است، بررسی که می‌شود همه، حتی خودشان به این نتیجه می‌رسند که آن تحریم به پرونده هسته‌ای بی ارتباط است و اساسا ذیل ماموریت تیم مذاکره کننده تعریف نمی‌شود. پس از توضیح مطلب و اقناع ظاهری شان باز همان حرف قبل را تکرار می‌کنند و «روز از نو روزی از نو» خلاصه اش آنکه مرغ حضرات یک پا دارد و آن هم پایی است که فقط در مسیر مخالف خوانی در حرکت است. می گویند چرا به جای تولید ملی هواپیما می‌خرید و به این پرسش ساده پاسخ نمی‌دهند که کدام تولید ملی؟ مگر ما در صنعت هواپیما‌سازی قدم قابل قبولی تاکنون برداشته ایم؟ یا با پنهان شدن پشت نیازهای معیشتی مردم و رنج‌های اقتصادی می‌گویند چرا این پول را صرف فقرا نمی‌کنید؟ مشخص نیست بی خبرند یا خود را به راه دیگری زده اند. واقعیت آن است که ایران ریالی برای خرید هواپیماها از بودجه جاری مملکت خرج نکرده است و مدل قرار داد «اجاره به شرط تملیک» است. در این روزها هم «فروشنده» نقل محافلشان شده و آن را سیاه نمایی علیه کشور می‌نامند و از سیاسی بودن اسکار می‌نالند، دو پرسش اساسی در برابر چنین نگاهی این است که:  ۱- دقیقا چه بخشی از فیلم اصغر فرهادی با همان تعریفی که از سیاه‌نمایی ارائه می‌دهید و بسیاری از اهل فرهنگ را به بهانه آن دچار محدودیت کرده‌اید مصداق سیاه نمایی است؟ مگر می‌توان فیلمی مروّج اخلاق را با برخی توهمات سیاه نما خواند؟  ۲- بر فرض که اسکار سیاسی باشد برنده این میدان سیاست که بود؟ اصغر فرهادی بر خلاف برخی سیاسیون با رفتار و گفتارش بازی را به نفع ایران (بهتر بگویم میانه روهای سراسر جهان) برگردانده است، حال به جای آنکه قدردان او باشید، طلبکارید؟! از این نوع مصداق‌ها که به‌وفور یافت می‌شود می‌توان نتیجه گرفت که برخی اساسا با خواست اکثریت مشکل دارند و گویا فراموششان شده است که «میزان رای ملت است» از همین جهت هر جا در هر واقعه‌ای که مردم شادمان هستند این اقلیت تندرو و همیشه «دلواپس» بر طبل غم می‌کوبند.

منبع: بهارنیوز