بایگانی ماه : مارس, 2017

یکی از کارکنان وزارت در مورد ایام قدیم که از روز کاری ۶:۳۰ صبح شروع می‌شد، می‌گوید: «اگر می‌شد زودتر از ۱۰ شب از وزارت خارج شوم، روز خوبی بود. اما الان حدود ۹، ۹:۱۵ صبح می‌آیم و قبل از ۵:۳۰ عصر هم می‌روم.»

به گزارش فارس، در ادامه انتقادات از وضعیت نابسامان وزارت خارجه دولت جدید آمریکا، نشریه «آتلانتیک» در مصاحبه با چندین مقام کنونی و سابق وزارت خارجه به تشریح پشت پرده‌های دستگاه دیپلماسی در دولت «دونالد ترامپ» پرداخته است.

در ادامه متن کامل این گزارش، که تصویری از یک دستگاه آشفته، بی‌برنامه و بلاتکلیف را ترسیم کرده، آمده است:

عصر چند روز پیش در لابی وزارت خارجه، در حالی که پرچم‌های ساختمان غرق در سکوت و نور خورشید بودند، یکی از کارکنان وزارت خارجه وقتی دید ما محو خلوتی آنجا شده‌ایم، با حیرت گفت: «اینجا معمولا جای شلوغی است. معمولا اینجا رفت و آمد هست و افراد مختلف برای دیدار می‌آیند، اما الان اینطور سوت و کور شده است.» هر قدر اینجا در «فاگی باتم» (محل ساختمان وزارت خارجه) خلوت است، به جایش کافه تریای وزارتخانه شلوغ است و کارکنان که حالا کاری ندارند، با قهوه‌هایی که یکی پس از دیگری می‌نوشند، با همکارانشان وقت می‌گذرانند. یک کارمند میانی وزارت این وضع را غیرمعمول توصیف کرد و گفت: «کافه‌تریا این روزها بیش از حد شلوغ است. هیچ‌کس هیچ‌کاری انجام نمی‌دهد.» همین‌طور که همراه این کارمند بین میز و صندلی‌ها قدم می‌زدیم، می‌دیدیم که کارمندها نشسته‌اند و قهوه به دست با هم گپ می‌زنند. یکی هم سرگرم مطالعه با «کیندل» (کتاب‌خوان الکترونیکی) بود.

یکی از مقامات ارشدی که به تازگی وزارتخانه را ترک کرده، به من گفت: «انگار کلا هیچ خبری آنجا نیست.»

این هفته با این خبر آغاز شد که لایحه بودجه پیشنهادی رئیس‌جمهور «دونالد ترامپ» منابع مالی وزارت خارجه را به میزان چشم‌گیری کاهش می‌دهد؛ هفته پیش هم با اظهارات «استفان بنن» مشاور کاخ سفید و رئیس سابق سایت «بریتبارت» پایان یافت که خطاب به حاضران در کنفرانس سالانه اتحادیه محافظه‌کاران (CPAC) گفت او و رئیس‌جمهور جدید به دنبال «تخریب ساختار دیوان‌سالار دولت» هستند. در وزارت خارجه‌ای که حدود ۷۰۰۰۰ کارمند در سرتاسر دنیا دارد، این تخریب مدتی است که آغاز شده است.

در طول هفته گذشته من با چند ده نفر از مقامات کنونی و کارکنانی که به تازگی وزارت را ترک کرده‌اند، صحبت کردم و همه آن‌ها هم یا به دلیل اینکه اجازه صحبت با رسانه‌ها را نداشته و از واکنش این دولت که در تعقیب افشاگران است نگران بودند یا به دلیل آنکه نمی‌خواستند همکاران سابقشان را ناراحت کنند، از من خواستند که نامشان فاش نشود. هیچ‌کدام از این منابع منصوبین این دولت نیستند، بلکه کارکنان باسابقه سرویس خارجی یا بخش عمومی بودند که اغلبشان، هم با دولت‌های جمهوری‌خواه و هم با دولت‌های دموکرات کار کرده‌اند و بیشترشان هم یکدیگر را نمی‌شناسند. آن‌ها وزارت خارجه‌ای بی‌انگیزه و آشفته را برای من به تصویر کشیدند.

در برخی موارد این تخریب ساختار اداری به معنای واقعی کلمه رخ داده است. اخیرا بعد از آنکه به حدود ۲۰ نفر از کارکنان باسابقه در طبقه هفتم گفته شد که باید سمت تازه‌ای برای خود بیابند، آن هم در مواردی در فرصتی تنها ۱۲ ساعته، تیم‌های ساخت و ساز در تعطیلات «روز رئیس‌جمهور» (سالگرد تولد جورج واشنگتن) به این طبقه رفته و مشغول بازسازی و تغییر ترکیب دفتر شدند تا تیمی جدید و مفهومی جدید از نحوه کارکرد تیم هدایت وزارت خارجه در این طبقه مستقر شوند. (مفهومی که هنوز اغلب افراد نمی‌دانند قرار است چه باشد). الان، «راهروی ماهونی» که میزبان ستونی از دفترهای کار با دکور و دیوارهای چوبی است و دفتر شخص وزیر خارجه هم در آن واقع شده، به یک محوطه ساخت و ساز بدل شده که پارچه‌ای آبی آن را از دید مخفی کرده و کسی خبر ندارد که آن پشت چه خبر است.

در حالی که وزارت خارجه به نحوی آشکار از دیدارها با سران خارجی کنار گذاشته شده، پست‌های کلیدی وزارت خارجه خالی باقی مانده و کاخ سفید هم چندان از کارکنان وزارت خارجه مشاوره نمی‌گیرد، کار چندانی برای انجام دادن در وزارت باقی نمانده است. یکی از کارکنان وزارت در مورد ایام قدیم که از ۶:۳۰ صبح شروع می‌شد، می‌گوید: «اگر می‌شد زودتر از ۱۰ شب از وزارت خارج شوم، روز خوبی بود. الان حدود ۹، ۹:۱۵ می‌آیم و قبل ۵:۳۰ هم می‌روم.» خصومت آشکار کاخ سفید، ترک رویه‌های دیرینه سیاست خارجی آمریکا و آشفتگی در وزارت دارد به کسانی که عادت داشته‌اند آمال و آرمان‌گرایی‌شان را معطوف مشغله سنگین و به شدت جزئیات محوری کنند که چرخ‌های یک دیوان‌سالاری در هم‌تنیده را می‌گرداند، آسیب می‌زند. در نبود وضعیت سابق، همه مضطرب شده‌اند، آنقدر که درست خوابشان نمی‌برد. یکی از کارکنان [وقتی از او خواستم با هم ملاقات کنیم]، به من گفت: «می‌توانیم فردا یا امروز، یا هر وقت که خواستی دیدار کنیم. اصلا می‌خواهی همین الان، هم را ببینیم؟» او در این قرار ملاقات ناگهانی، گفت نمی‌تواند درست بخوابد و نگرانی در مورد شغلش و نقش رو به افول آمریکا در جهان خواب را از چشمان او گرفته است.

او گفت: «من عاشق شغلم بودم. اما الان احساس می‌کنم که انگار برای ملاقات با یکی از اعضای خانواده‌ام که به شدت بیمار است، به بیمارستان می‌آیم. شما هر روز می‌آیی، گل می‌آوری، موهایش را شانه می‌زنی، ناخنش را لاک می‌زنی، اما می‌دانی که فایده‌ای ندارد. فقط به خاطر دوست داشتن این کار را می‌کنی.»

هرچند هنوز برخی تلاش می‌کنند تا جلسات سیاستگذاری برگزار کنند تا همچنان متمرکز بمانند و از ذهنشان کار بکشند، اما یکی از کارکنان می‌گوید: «دو ماه اخیر بیشتر اینطور بوده که فقط بیکار نشسته‌ایم و زودتر از معمول به خانه برگشته‌ایم.» بعضی هم در خیابان‌های فاگی باتم پرسه می‌زنند یا مدت طولانی‌ای را صرف ناهار می‌کنند. این کارمند وزارتخانه در مورد جلسات سیاستگذاری با دیگر نهادهای دولتی می‌گوید: «قبلا من هر هفته در سه یا چهار جلسه بین سازمانی شرکت می‌کردم. اما در پنج هفته گذشته، فقط یک بار چنین جلسه‌ای برگزار شده است.» حتی سیل ایمیل‌های درون‌سازمانی هم خشک شده است. این کارمند وزارت خارجه به من گفت که قبلا روزی ۲۰۰ ایمیل دریافت می‌کرد، اما حالا ایمیل‌ها به تنها چند در مورد در روز کاهش یافته است. او گفت: «از ده سال پیش که من کارم را در وزارتخانه آغاز کردم، اینجا هیچ وقت اینقدر سوت و کور نبوده. همکارانم می‌گویند آن‌ها هم تا حالا شاهد چنین وضعی نبوده‌اند.»

او می‌گوید این وضعیت بیشتر به این دلیل است که اکنون «حلقه تصمیم‌گیری به شدت کوچک‌تر شده است» و بسیاری از کارکنان وزارت خارجه با تعجب شاهد این هستند که از این دایره بیرون گذاشته شده‌اند. آن کارمند میانی وزارت می‌گوید: «آن‌ها [دولت جدید] واقعا می‌خواهند دخل اینجا را بیارند. فکر نمی‌کنم که این دولت اصلا به لزوم وجود وزارت خارجه اعتقادی داشته باشد. فکر می‌کنند “جیرد” [کوشنر، داماد ترامپ] از پس همه کارها بر می‌آید. این وضع مرا یاد کشورهای در حال توسعه‌ای می‌اندازد که مأموریتم را در آن‌ها گذرانده‌ام. یک خاندان بر همه‌چیز حاکم است و وزارت امور خارجه از هیچ‌چیز خبر ندارد.»

فعلا به نظر می‌رسد دستکم کسانی که من با آن‌ها در وزارتخانه صحبت کردم، اطلاع چندانی از اینکه اوضاع از چه قرار است، ندارند. یکی از کارکنان که زمانی عادت داشت برای دقیقه دقیقه روزش برنامه داشته باشد و حالا چون کاری برای انجام دادن ندارد صبح تا شب مشغول روزنامه خواندن است، می‌گوید او هم تحولات وزارت خارجه را از رسانه‌ها می‌شنود و حتی منبع همین اخبار هم مقامات رسمی نیستند. از زمانی که این دولت روی کار آمده، حتی یک نشست خبری وزارت خارجه هم برگزار نشده و تازه قرار است این نشست‌ها از ۶ مارس از سر گرفته شود، در حالی که این نشست‌ها قبلا هر روز برگزار می‌شد. مخاطب این نشست‌ها فقط خبرنگاران نبودند، بلکه این کنفرانس‌های خبری راهنمایی مهم برای دیپلمات‌های ایالات متحده در سرتاسر جهان به شمار می‌آمدند تا بدانند که اولویت‌های وزارتخانه چیست و چطور باید در مورد آن‌ها صحبت کنند. در نبود این پیام‌رسانی روزانه از واشنگتن، دیپلمات‌هایی که در مناطق دور افتاده خدمت می‌کنند، عملا دارند چشم‌بسته عمل می‌کنند، آن هم بدون آنکه تحولات دیپلماتیک پیش روی آن‌ها کاهش یافته باشد.»

یکی از دیپلمات‌های آمریکایی مستقر در خارج از کشور می‌گوید: «دیدارهایی صورت می‌گیرد، اما باید توجه داشت که وقتی نشست‌های خبری روزانه برگزار نمی‌شود، سفرا باید برای دریافت خط مشی زمان زیادی منتظر بمانند. می‌توانیم حرف‌هایی که [جیمز] متیس [وزیر دفاع]، [رکس] تیلرسون [وزیر خارجه] و [مایک] پنس [معاون رئیس‌جمهور] می‌زنند را تکرار کنیم، اما فعلا به مرحله‌ای نرسیده‌ایم که بتوانیم به درستی سیاست‌های دولت را عرضه کنیم.» دیگر دیپلمات‌های آمریکایی به خصوص کسانی که در موقعیت‌هایی هستند که از لحاظ ژئوپلیتیکی حائز اهمیت است، همچنان دارند دستورالعمل‌های قدیمی مربوط به دولت [باراک] اوباما را اجرا می‌کنند، چون هنوز دستورالعمل جدیدی دریافت نکرده‌اند. یک دیپلمات دیگر در خارج از کشور می‌گوید: «دیپلماسی در جریان است. همه حتی کوچکترین تغییر موضع ما را متوجه می‌شوند. و ما همیشه نمی‌دانیم که موضع دولت چیست یا قرار است چه باشد، بنابراین تا زمانی که واشنگتن موضعی جدید بگیرد، بر اساس دستورالعمل‌های قبلی عمل می‌کنیم. ما بیشتر خط مشی خود را از اظهارات رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور و تیلرسون و همچنین خواندن متن نشست‌های خبری [شان] اسپایسر [سخنگوی کاخ سفید] دریافت می‌کنیم. اخبار را می‌بینیم و منتظر می‌مانیم ببنییم که کی متن [نشست‌های کاخ سفید] به دستمان می‌رسد.»

کسانی که من با آن‌ها صحبت کرده‌ام، گفتند زمانی که رکس تیلرسون بالاخره برای اولین بار وارد ساختمان وزارت خارجه شد، بسیار به او امیدوار بودند و می‌خواستند از اوحمایت کنند، اما اظهارات او بسیاری را ناامید و سردرگم کرد. یک کارمند وزارت خارجه گفت: «او فقط در مورد اصلاحات و پاسخگویی صحبت کرد و هیچ چشم‌اندازی در مورد آمریکا و جایگاهش در جهان ارائه نکرد.» تیلرسون در اظهاراتی که بسیاری آن را اشاره ضمنی به بنغازی (حمله به کنسولگری آمریکا) تفسیر کردند، از مراقبت از کارکنان در خارج از کشور هم صحبت کرد. کارمند وزارت خارجه می‌گوید: «این حرف او مثل پتک بر سر ما فرود آمد. اولویت اول همه، اینجا محافظت از نیروها در خارج از کشور است. او فکر می‌کند ما تا الان در طول همه این سال‌ها داشتیم چه کار می‌کردیم؟»

این واقعیت که هنوز قائم مقام وزیر مشخص نشده و بسیاری از معاونت‌های وزیر خالی هستند، این سازمان را که همواره بر اساس سلسله مراتب دقیق عمل می‌کرده، آشفته کرده است. یکی از کارکنان می‌گوید: «نبود قائم مقام… به زودی به یک معضل تبدیل می‌شود.» او و دیگر کارکنانی که با آن‌ها صحبت کرده‌ام، از بازتاب اینکه در دیدار تیلرسون با «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه در بن آلمان بسیاری از صندلی‌های کنار وزیر خارجه ایالات متحده خالی بود و همتای روسش چندین دستیار با خود به همراه داشت، ابراز نگرانی کردند. این جزئیات، پیام‌هایی می‌فرستند که سران و دیپلمات‌های دیگر کشورها در آن‌ها به دنبال نشانه‌هایی از تغییر بالقوه خط مشی هستند. یک کارمند وزارت می‌گوید: «برای چینی‌ها، پروتکل، یعنی سیاست. ما داریم سیگنال‌هایی می‌فرستیم که ممکن است به نحوی که انتظارش را نداریم، به روابط ما لطمه بزنند.»

بعضی از کارمندان هم نگران این هستند که تیلرسون احتمالا شخصا اختیار انتخاب قائم مقامش را نداشته باشد. کاخ سفید «الیوت آبرامز» گزینه نومحافظه‌کاری را که از سوی تیلرسون برای سمت قائم مقام نامزد شده بود، وتو کرد، چراکه او قبلا از ترامپ انتقاد کرده بود. از دید کارکنان وزارت خارجه این اتفاق نشانه‌ای دیگر بود از اینکه جایگاه آن‌ها و وزیرشان تنزل داده شده است. یک کارمند وزارت خارجه گفت: «اینکه او در اولین مقابله‌اش با رئیس‌جمهور شکست خورده، مایه تأسف است. اینکه او حتی نمی‌تواند شخصا نیروهایش را هم بچیند، برای مسائل آینده مایه نگرانی است.»

ترامپ روز سه‌شنبه آنچه را که کارکنان از آن هراسان بودند، تائید کرد. او به فاکس نیوز گفت اینکه او کرسی‌های خالی دولت را پر نمی‌کند، دلیلی دارد: «در بسیاری از موارد، من نمی‌خواهم آن پست‌ها را پر کنم… نیازی به آ‌ن‌ها نیست.»

در حالی که در یک سو هنوز برخی از پست‌های ارشد خالی هستند، در سوی دیگر نیروهای تازه‌ای وارد شده‌اند. دفتر برنامه‌ریزی خط مشی که بعد از جنگ جهانی دوم توسط «جورج کنان» ایجاد شد، حالا نه فقط مثل قبل مملو از افرادی با مدرک دکتری است، بلکه تعداد زیادی تازه فارغ‌التحصیل و یک وکیل از نیوجرسی که احتمالا تنها سابقه سیاست خارجی‌اش این است که در مجارستان متولد شده، هم به کارکنان آن اضافه شده‌اند. رئیس دفتر تیلرسون هم منصوب او نیست، بلکه آنطور که «واشنگتن پست» نوشته، یکی از اعضای تیم انتقال ترامپ به نام «مارگارت پترلین» است. یکی از مقامات ارشد که به تازگی وزارت را ترک کرده، می‌گوید: «تیلرسون را گروهی از ترامپیست‌های مرموز احاطه کرده‌اند. وقتی حتی دست راست او هم آدم خودش نیست، چه غلطی می‌تواند بکند؟» یک کارمند وزارت خارجه به من گفت پترلین به همه کارکنان گفته است که هر گفت‌وگویی با وزیر باید از طریق او انجام شود. او حتی یکی از کارکنان را به دلیل آنکه در یک نشست، مستقیما به سوال تیلرسون پاسخ داده، مواخذه کرد.

پترلین به درخواستم برای اظهارنظر پاسخ نداد، اما «آر. سی. هموند» دستیار سابق «نیوت گینگریچ» [نماینده سابق کنگره] و مشاور ارشد امور عمومی وزارت خارجه اینطور توضیح داد که آن وکیل رابط میان کاخ سفید و وزارت است. او صدور دستورالعمل از سوی پترلین یا آشفته و کند بودن وزارت خارجه را هم رد کرد. او گفت: «اینجا فعال است.»

او و کارکنانش از جمله مرا به «کریستین جیمز» سخنگوی عرب‌زبان اداره امور خاور نزدیک وزارتخارنه ارجاع دادند. او مشغول است و وقت زیادی را برای پاسخ به سوالات رسانه‌های عربی صرف می‌کند. او گفت: «با وجود آنکه از ژانویه تاکنون نشست خبری نداشته‌ایم، اما درخواست‌های زیادی دریافت می‌کنیم. کارهای زیادی در جریان است و باید پاسخ دهیم.» حالا در نبود نشست‌های خبری، کارکنان تلاش می‌کنند تا خودشان تفسیر کنند که معنی اظهاراتی که رئیس‌جمهور مطرح کرد و به نظر رسید که راهکار دو دولتی را کنار گذاشته، چیست. جیمز گفت: «این مسئله واقع دیروز مطرح شد. یک شبکه مصری از من خواست در این باره توضیح دهم.» جیمز هم بر اساس یک «دستورالعمل دو صفحه‌ای» که توسط مسئول رسانه‌ای میز اسرائیل-فلسطین تهیه شده بود، برای آن‌ها توضیح داد که ایالات متحده به آنچه که طرفین بر سر آن توافق کنند و «حل این مسئله متعهد است و برای آن تلاش خواهد کرد. هدف از این کار، تأکید بر تعهد ایالات متحده است و اینکه نمی‌خواهیم فعلا وارد جزئیات شویم و تا زمانی که وضعیت روشن‌تر شود، به کلیات بسنده می‌کنیم.»

«میشل برنیر توث» که مسئول خدمات به آمریکایی‌های خارج از کشور است، همچنان اوضاع را تحت نظر دارد تا بحران‌هایی را که ممکن است شهروندان ایالات متحده را در خارج از کشور تحت تأثیر قرار دهند، شناسایی کرده و به آن‌ها خدمات دهد. اما او به من گفت که سمت او نیازی به دستورالعمل‌های کاخ سفید یا حتی وزارت خارجه ندارد. او گفت: «ما کاری را که می‌کردیم ادامه می‌دهیم. ما مثل قلبی هستیم که به تپش ادامه می‌دهد. بخش کنسولی مبتنی بر قانون است و همین قوانین، راهنمای ما هستند.»

زمانی که با هم صحبت می‌کردیم، یک مسئول امور عمومی وزارت خارجه هم همراه ما بود. زمانی که با «پاکو پالمیری» از نیروهای باسابقه امور خارجی و دستیار موقت وزیر در امور آمریکای لاتین صحبت می‌کردم هم یک مسئول امور عمومی همراه ما بود. سر پالمیری بسیار شلوغ است، از دیدار تیلرسون با وزیر خارجه برزیل در بن آلمان گرفته تا سفرش به مکزیک. اما او دستیار موقت است و نمی‌داند چه قدر طول می‌کشد تا یک کارمند رسمی جایش را بگیرد. او به من گفت: «گاهی اوقات وقتی یک دولت آغاز به کار می‌کند، رسیدن به پاسخ زمان می‌برد، اما این به آن معنی است که برای رسیدن به پاسخ باید بیشتر تلاش کنی. هر انتقالی، منحصر به فرد است.» این را گفت و بعد یک کارمند امور عمومی او را به نشست بعدی برد.

اما، به گفته افراد دیگری که با آن‌ها صحبت کردم، به نظر می‌رسد ارتباط تیلرسون نه فقط با کاخ سفید، حتی با وزارت خارجه هم قطع است. یک کارمند وزارت خارجه گفت: «دستورالعمل تیلرسون این بود که هر قدرت کاغذبازی کمتر، بهتر. از گزارش‌های داوطلبانه چندان استقبال نمی‌شود و به همین خاطر اطلاعات چندانی به دست او نمی‌رسد. از سمت او هم چیزی به ما نمی‌رسد. این وضعیت به علاوه اینکه معاونین و دستیاران هم تعیین نشده‌اند، به این معنی است که دستورالعملی وجود ندارد و نیروها تنها دارند در جا می‌زنند.»

بسیاری در وزارت خارجه به صراحت اذعان دارند که این وزارتخانه فربه شده و در مواردی ناکارآمد و بی‌حاصل است. اما آن‌ها هم درک نمی‌کنند که چرا این اصلاحات اینقدر زمخت و بی‌ملاحظه انجام می‌شود. یک کارمند میانی وزارت در مورد کنار گذاشته شدن کارمندان طبقه هفتم گفت: «با هیچ‌کس در این باره صحبت نکردند، با آن‌ها در مورد کاری که انجام دادند صحبت نکردند، فقط به آن‌ها گفتند دنبال شغل دیگری باشند.» یک کارمند دیگر می‌گوید: «هیچ چیز سریع‌تر از کار کردن در دولت فدرال شما را آزادی‌خواه نمی‌کند. ناکارآمدی‌هایی وجود دارد و نیاز به اصلاحات هست. قطعا آن‌ها حق دارند که نیروها را تغییر دهند یا کنار بگذارند. اما انجام این کار بدون بررسی در مورد بخش‌های ناکارآمد و کنار گذاشتن افراد، نه عقلانی است و نه موثر. این کار فقط خصومت ایجاد می‌کند. انگار اتفاقات ماه قبل عمدا می‌خواستند استرس ایجاد کنند. به نظر می‌رسد هیچ تلاشی برای استفاده از دانش یا تجربه افرادی که اینجا هستند یا می‌خواهند کمک کنند، صورت نمی‌گیرد. یک کارمند میان‌رتبه وزارت می‌گوید کارکنان تصور می‌کنند که کاخ سفید آن‌ها را دیوان‌سالارهایی غیرمنتخب و نماد ساختاری می‌بیند که باید از آن اختیارزدایی شود.

وی گفت: «ما احتمالا احساسی شبیه یک کارمند وزارت خارجه بریتانیا بعد از جنگ دوم جهانی داریم، زمانی که دید، نه، آفتاب در امپراطوری آن‌ها هم غروب می‌کند. آمریکا پایان یافته است. اینکه وقتی بی‌دلیل این اتفاق می‌افتد، بخشی از آن باشی، عذاب‌آور است.»

منبع: الف

عضو کمیسیون تلفیق لایحه برنامه ششم توسعه درباره مصوبه افزایش ۶۰ درصدی سقف حقوق مدیران گفت: ما در صحن مجلس موافق اضافه شدن مشاغل مدیریتی به این افزایش ها نبودیم.

محمد دهقان در گفتگو با مهر، با اشاره به تصویب ماده ۳۸ لایحه برنامه ششم توسعه در جلسه روز گذشته مجلس و افزایش ۶۰ درصدی سقف حقوق مدیران، اظهار داشت: در تبصره ماده ۷۶ قانون مدیریت خدمات کشوری می گوید که حداکثر حقوق مستمر قابل پرداخت نباید از هفت برابر حداقل حقوق مستمر کارکنان دولت، بیشتر باشد.

وی افزود: مشکلی که وجود دارد این است که در این قانون درباره حقوق غیرمستمر حرف روشنی زده نشده و این مسئله مشکل ساز شده است؛ به نحوی که مدیران حقوق مستمر را طبق همین قاعده دریافت می کنند اما درباره حقوق غیرمستمر مانند برخی فوق العاده ها و مزایا هر طور که دلشان می خواهد عمل می کنند.

عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس خاطرنشان کرد: در قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت، مصوب سال ۹۳، در آنجا گفته شده است که حداکثر حقوق شرکتهای دولتی و سازمان ها و بانکها نباید بیش از ۱۰ برابر حداقل حقوق کارگر باشد؛ به عنوان مثال اگر حداقل حقوق کارگر، ۸۲۰ هزار تومان باشد، حداکثر حقوق مورد اشاره در این بخش نباید بیش از ۸ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان باشد.

سوءاستفاده دولت ها از «حقوق غیرمستمر» برای حقوق های نجومی

دهقان تصریح کرد: در چنین شرایطی متاسفانه دولتها مخصوصا در دولت جدید، از موضوع حقوق غیرمستمر استفاده کرده اند و مدام حقوق کارکنان و مدیران خود را بالا برده اند.

وی ادامه داد: مجلس برای اینکه این موضوع سر و سامان پیدا کند، متن جامعی را با هماهنگی مرکز پژوهش های مجلس تهیه کرد و در کمیسیون تلفیق برنامه ششم، برای کارکنان شاغل در مناطق خاص و حساس، ۲.۵ برابر حداکثر حقوق مستمر را در نظر گرفت که حدود ۱۷ میلیون و ۵۰۰هزار تومان می شد اما پس از بازگشت به کمیسیون، به طور کلی حداکثر دوبرابر حقوق مستمر را در نظر گرفتیم که مبلغ ۱۴ میلیون تومان در نظر گرفته شد.

این نماینده مجلس تاکید کرد: ما به دنبال این بوده ایم که سقف حقوق قابل پرداخت به مدیران در جایی بسته شود که اگر بیش از آن دریافت کردند، مجازات شوند.

دهقان گفت: بعد از اینکه این سقف درنظر گرفته شد، برخی کارشناسان دولت گفتند که عده ای از مدیران در مناطق نفتی و یا مرزی و حساس مشغول به کارند که باید آنها را استثنا کنیم و مثلا ۳۰ درصد از اضافه بر سقف برای آنها درنظر بگیریم؛ بعد از این که این مسئله در صحن مجلس تصویب شد، شورای نگهبان به این مصوبه ایراد گرفت و  گفت که این برخلاف بند ۱۰ اصل سوم قانون اساسی یعنی اجرای نظام صحیح اداری است.

وی افزود: ما به دنبال آن بوده ایم که با این سقف گذاری، نظام صحیح اداری را پیاده کنیم؛ در جلسه دیگری که در کمیسیون تلفیق برای بررسی این ایراد شورای نگهبان تشکیل شد، پرداخت ۶۰ درصد اضافه بر سقف را در نظر گرفتند تا بتوان به مشاغل تخصصی، خاص و مرزی چنین مبلغی پرداخت شود، اما نه برای مدیران.

عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس خاطرنشان کرد: مجددا شورای نگهبان به این مصوبه ایراد گرفت و آن را خلاف نظام صحیح اداری توصیف کرد، به همین دلیل قید «مشاغل مدیریتی» هم به مشاغل مشمول این افزایش حقوق، اضافه شد.

موافق اضافه شدن «مدیران» به استثنائات افزایش حقوق نبودیم

دهقان با بیان اینکه ما در صحن مجلس موافق اضافه شدن مشاغل مدیریتی به این استثنا نبوده ایم، تصریح کرد: ما می خواستیم که اختلاف و شکاف طبقاتی را کاهش دهیم و مانع از حقوق های نجومی شویم اما این نکته را هم باید یادآوری کرد که سقف حقوق در نظر گرفته شده در این ماده همان ۱۴ میلیون تومان است و تنها در موارد خاص که روسای قوا یا وزراء تقاضا کنند و شورای حقوق و دستمزد تصویب کند و رئیس جمهور هم تایید کند، امکان افزایش ۶۰ درصدی به سقف حقوق وجود دارد.

وی افزود: نکته مثبتی هم که وجود دارد این است که تاکنون حقوق های ۵۰ و ۶۰ میلیون تومانی هم داشته ایم، اما با این مصوبه جلوی آنها گرفته می شود و به پرداخت ها نظم داده می شود و علاوه بر آن، دریافت حقوق مازاد بر این سقف (۲۴ میلیون تومان) جرم انگاری شد.

مجازات نجومی بگیران بعد از این

به گفته دهقان، کسانی که مازاد بر این سقف دریافت کنند به مجازاتی که در همین ماده ۳۸ قید شده محکوم می شوند و مجازات آن نیز انفصال از خدمات و برگرداندن دو تا چهار برابر مبالغ دریافتی خواهد بود و این مجازات برای دریافت کننده و پرداخت کننده در نظر گرفته شده است.

عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس تاکید کرد: هرچند خواسته ما در این مصوبه تحقق نیافت و خودم نیز به آن رای ندادم، اما همین مصوبه هم از وضعیت هرج و مرج سابق در پرداخت ها به مراتب بهتر است.

منبع: الف

رئیس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر گفت: رد طرح تحقیق و تفحص از شهرداری در کمیسیون عمران مجلس جای تعجب دارد و آنها باید پاسخگوی افکار عمومی باشند.

به گزارش ایلنا، رحمت‌اله حافظی با اشاره به رد شدن طرح تحقیق و تفحص از شهرداری در کمیسیون عمران مجلس گفت: از آقای لاریجانی رئیس مجلس که در عمل نشان داده‌اند، فرد با درایتی هستند، انتظار داریم به گونه‌ای که مورد انتظار افکار عمومی و مردم است، موضوع را در صحن علنی مجلس مدیریت کنند.

وی با تاکید بر اینکه قطعا شهرداری می‌تواند با ایجاد لابی این موضوع را مدیریت کند، افزود: متاسفانه مشاهده کردیم تعداد قابل توجهی از اعضای کمیسیون عمران مجلس این طرح را رد کردند و مخالف آن بودند در حالی که دلیلی برای این مخالفت وجود ندارد.

حافظی با بیان اینکه از مردم انتظار داریم که با توجه به انعکاس اخبار و اطلاعات مشکلات شورا با شهرداری طی دو سال گذشته موضوع تحقیق و تفحص را پیگیری کنند، اظهار کرد: یکی از چالش‌هایی که در شورای شهر با آن مواجهیم فقدان دیوان محاسبات شهری است و انتظار داریم این دیوان جایگاه خود را پیدا کند تا شورا بتواند با چنین انحرافات و تخلفاتی برخورد کرده و تصمیم بگیرد.

رئیس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر در ادامه گفت: تا آن زمان انتظار داریم مجلس بتواند به حل این موضوع کمک کرده و خواسته افکار عمومی در خصوص تحقیق و تفحص مجلس از شهرداری را تامین کند.

وی با تاکید بر اینکه افکار عمومی به شدت به این موضوع حساسیت دارد، گفت: رد این طرح در کمیسیون عمران مجلس جای تعجب دارد و آنها باید پاسخگوی افکار عمومی باشند، زیرا افکار عمومی به راحتی از کنار چنین مسائلی نمی‌گذرد.

این عضو شورای شهر با بیان اینکه تحقیق و تفحص از شهرداری مطالبه مردم است، زیرا در ماجرای املاک شهرداری حقوق مردم پایمال شده است، عنوان کرد: ۱۶ نماینده کمیسیون عمران مجلس که مخالف این طرح بودند باید پاسخگوی مجلس باشند و انتظار داریم با تدبیر رئیس مجلس این طرح در صحن مجلس مصوب شود.

حافظی همچنین درباره طرح بازرسی و نظارت بر شهرداری که به تصویب شورای شهر رسیده است، گفت: ابتدا با طرح تحقیق و تفحص از شهرداری توسط شورای شهر مخالفت کردند و سپس گفتند محتوای طرح را قبول داریم، اما نام آن باید به بازرسی و نظارت تغییر داده شود، زیرا این نام بار منفی دارد.

حافظی با تاکید بر اینکه چنین دیدگاهی نشان دهنده وجود سیاسی‌بازی و سیاسی‌کاری در شورا است، ادامه داد: نهایتا این طرح با نام بازرسی و نظارت به تصویب اعضای شورای شهر رسید، اما همچنان در کشوی میز رئیس شورا است و رسانه‌ها و افکار عمومی باید نتیجه این طرح را از رئیس شورا مطالبه کنند.

وی با بیان اینکه ما هیچ گزارش مکتوبی از شهردار تهران درباره عملکردش و تیمی که اختیارات مربوط به املاک را به آن تفویض کرده بود، نداریم، اظهار کرد: ما این موضوع پیگیری می‌کنیم و امیدواریم افکار عمومی و رسانه‌ها هم در این خصوص مطالبه‌گر باشند.

رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر با تاکید بر اینکه تغییر نام تحقیق و تفحص از شهرداری به بازرسی و نظارت تنها جنبه پوپولیستی و ژورنالیستی دارد، گفت: آقایان در این زمینه آنقدر با عجله عمل کردند که فرصت نکردند عنوان تحقیق و تفحص در متن این طرح را به بازرسی و نظارت تغییر دهند.

وی اضافه کرد: با گذشت چند ماه از موضوع املاک شهرداری هیچ اتفاقی در خصوص رسیدگی به این موضوع در داخل شورا اتفاق نیفتاده است.

منبع: الف

افراد نزدیک به فتح‌الله گولن، مبلغ دینی مخالف دولت ترکیه که در آمریکا مستقر است، تاکید کردند که او قصد ندارد آمریکا را ترک کند. اخیرا گمانه‌زنی‌هایی درباره تصمیم گولن برای نقل مکان به کانادا مطرح شده بود.

به گزارش ایسنا، افراد نزدیک به فتح‌الله گولن، مبلغ دینی مخالف دولت ترکیه که در آمریکا مستقر است، تاکید کردند که او قصد ندارد آمریکا را ترک کند. اخیرا گمانه‌زنی‌هایی درباره تصمیم گولن برای نقل مکان به کانادا مطرح شده بود.

سازمان” ائتلاف به خاطر ارزش‌های مشترک” که یک سازمان وابسته به فتح الله گولن است در بیانیه‌ای سخنان مطرح شده از سوی نومن کورتولموش، معاون نخست وزیر ترکیه را مبنی بر اینکه فتح الله گولن قصد دارد آمریکا را به مقصد کانادا ترک کند، رد کرد.

در این بیانیه آمده است: فتح الله گولن هیچ املاک و مستغلاتی در کانادا یا دیگر کشورهای جهان خریداری نکرده و قصد ندارد آمریکا را ترک کند. این چیزی بیشتر از یک شایعه بی پایه و اساس نیست که مجددا برای منحرف کردن توجهات از اقدامات استبدادی و سرکوب‌های داخلی دولت رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه و تحت فشار گذاشتن دولت آمریکا برای بازداشت گولن مطرح شده است.

این ائتلاف همچنین بار دیگر خواستار پایان تلاش‌ها برای خفه کردن صدای مخالفت دموکراتیک از سوی روزنامه‌نگاران، اساتید، کردها، لیبرال‌ها واعضای جنبش خدمت شد.

گولن از سال ۱۹۹۹ در تبعید خود خواسته در ایالت “پنسیلوانیای” آمریکا زندگی می‌کند.

ترکیه گولن و تشکیلات او تحت عنوان “جنبش خدمت” را مقصر کودتای نافرجام ژوئیه سال گذشته می‌داند و به دنبال استرداد وی است. این درحالی است که گولن مدعی است اردوغان شخصا این کودتا را به راه انداخته تا بهانه‌ای برای سرکوب منتقدان ایجاد کند.

بکر بزداغ، وزیر دادگستری ترکیه نیز از ۲۸ ژوئیه گمانه زنی‌ها درباره نقل مکان گولن از آمریکا به کانادا را مطرح کرده بود.

منبع: الف