بایگانی ماه : مارس, 2017

معاون سیاسی سپاه در واکنش به ادعای رسانه های بیگانه گفت: حضور ما در سوریه مستشاری است که با درخواست دولت این کشور صورت گرفته است.


به گزارش العالم، سردار سرتیپ دوم “رسول سنایی راد” معاون سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، درباره ادعاهای برخی رسانه های بیگانه درباره احتمال احداث پایگاه نظامی ایران در استان لاذقیه عنوان داشت: این‌ها جنجال رسانه‌ای است و می‌خواهند تحولات سوریه را مدیریت کنند.

معاون سیاسی سپاه ادامه داد: رسانه‌ها می‌خواهند با این گونه ادعاها ایران را متهم به حضور دائمی در یک کشور اسلامی کرده و استقرار نیروهای آمریکایی را در سوریه توجیه کنند.

وی افزود: حضور ما در سوریه مستشاری است که با درخواست دولت این کشور صورت گرفته و دنبال پایگاه نظامی در استان لاذقیه سوریه نیستیم و این‌ها فضاسازی برای تحریک کشورهای منطقه و ایجاد اختلاف است.

معاون سیاسی سپاه در رابطه با اهمیت راهبردی استان لاذقیه گفت: استان لاذقیه به دلیل اینکه مشرف به مدیترانه است و از استان‌های غربی کشور سوریه به حساب می‌آید، در آنجا روس‌ها پایگاه دارند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، سردار سنایی راد ادامه داد: تکفیری‌ها اصرار داشتند که آنجا را بگیرند تا راهی به سمت مدیترانه و غرب باز کنند که از حالت انزوا در بیایند و به آب‌های بین‌المللی دسترسی داشته باشند که از این جهت استان لاذقیه اهمیت دارد.

وی افزود: لاذقیه نسبت به برخی استان‌ها از جمله “تدمر” اهمیت راهبردی بالاتری دارد.
 

منبع: الف

وظیفه جمنا را چه تعریف کردیم؟ قرار است این تشکیلات تا روز انتخابات چه چیز را رقم بزند؟

اگر قرار است با جمنا به وحدت رئوس اصولگرایی برسیم، این ضرورت به تشکیلات بزرگ و همایش و غیره نیاز ندارد. پیشتر هم عده ای ریش سفید دور هم جمع می شدند و برای نامزد نهایی به روش چانه زنی تصمیم می گرفتند.

به نظر میرسد جمنا با یک تغییر اساسی در ساخت تشکیلات و تعیین هدف جدی تری، وارد صحنه انتخابات شده است و همین تغییر است که نقطه امتیاز و مدل رشدیافته تجربیات گذشته است.

ائتلاف در راس، بدون توجه به بدنه و پایگاه های مردمی بزرگترین اشکال مدل های گذشته است. جمنا تلاش می کند ائتلاف را از بدنه آغاز کند. اگرچه راه بسیاری تا نیل به این مقصود در پیش دارد اما همین تصمیم، گام مبارکی است و یک قدم بلند نزدیکی به مردمگرایی است.

اما سوال این است که در ادامه راه قرار است چه اتفاقی بیافتد؟ بی عملی تا شب انتخابات و سپردن بازی به دست طبیعی سیاست؟

نگرانی اینجاست؛ جمنا کدام سمت می رود: اصلح یا صالح مقبول؟

این بحث اختلافی جدید نیست. اما یک بدفهمی در این سطح وجود دارد که اگر توجه نشود اساس تشکیل چنین جمع هایی را زیر سوال می برد.

انتخاب میان اصلح و صالح مقبول تنها شب انتخابات نیست. شب انتخابات طبیعی است که بین اصلح و صالح مقبول، حکم، انتخاب صالح مقبول است. حکم عقل هم چنین است. مگر اینکه به تکلیف منقطع از نتیجه فکر کنیم که عقل سلیم چنین چیزی را برنمی تابد.

اما چند ماه مانده به انتخابات چی؟ بازهم بین اصلح و صالح مقبول باید سراغ صالح مقبول رفت؟

نگرانی کسانی که می گویند؛ از این قبیل جمع ها، اصلح در نمی اید بیراه نیست. مساله اینجاست که فلسفه وجودی چنین جمع هایی تبدیل اصلح به صالح مقبول است. البته این زحمت دارد و تلاش می خواهد. طبیعی است که چنین هدفی به همایش و جلسات داخلی منحصر نمی شود. کار رسانه ای و فعالیت پرحجم میدانی می طلبد. اساسا نقش کسانی که در جمنا دور هم جمع شدند همین است نه ریش سفیدی.
ریش سفیدی که در گذشته هم انجام می شد. به این فهم امتیاز جمنا در اتصال به بدنه است.

جمنا باید به وحدت بدنه برسد و بدنه را پای کار نامزد اصلح بیارد نه صالح مقبول. انتخاب صالح مقبول برای شب انتخابات است و نیازی به جمنا و غیره ندارد. نزدیکی و همدلی در بدنه، خود به خود ائتلاف در راس می سازد. بدنه باید هدایت شود. جان فدا باید ساخته شود.

هدف فقط شکست رقیب نیست. برای کشور برنامه ریزی می کنیم نه برای صندوق انتخابات. قرار است یکی برود و یکی بیاید که در نهایت کار مردم و کشور جلو برود. این هدف البته زحمت دارد و کار شبانه روزی و هنر فعالیت اجتماعی می طلبد. باید کف میدان بود.

تکلیف امروز رای سازی است نه کشف رای. کشف رای برای یک هفته مانده به انتخابات است؛ نه روز تصمیم گیری برای نامزدها.

نامزد اصلح باید گفتمانی و منتقد وضع موجود و دارای برنامه و البته تجربه اجرایی و کارنامه روشن کارآمدی باشد. چنین نامزدی را اگر یافتیم باید اصلح مقبول کنیم.

منبع: الف

احمدی‌نژاد مشکوک است؟ /تیم احمدی‌نژاد رودروی اصولگرایان قرار گرفت

شرق نوشت؛«دوقطبی در کشور مضر است به حال کشور. من صلاح نمی‌دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است. بله، ما این توصیه را به یکی از آقایان، به یکی از برادران کردیم».

بعد از انتشار سخنان مقام معظم رهبری در کلاس درس خارج فقه، مهرماه گذشته، تصور بر این بود که دوران دوقطبی‌سازی‌هایی که یک سر آن احمدی‌نژاد است، به پایان رسیده اما این معادله درست از چند هفته پیش به‌شدت به هم خورده است. درحالی‌که اسفندیار رحیم‌مشایی تهدید کرده است در صورت رد صلاحیت حمید بقایی، جامعه گرفتار دوقطبی خواهد شد اما تحلیلگران سیاسی معتقدند از قضا‌ آمدن دوباره جریان احمدی‌نژاد است که بر این فضای دوقطبی دامن خواهد زد. اگرچه فضای انتخابات ایران در بیست‌واندی سال اخیر هیچ وقت از دوقطبی‌سازی گریزی نداشته اما این دوقطبی در سال‌های ٨۴ و٨٨ به اوج خود رسید. درست در دو مقطعی که یک طرف مناقشه فردی به نام محمود احمدی‌نژاد قرار داشت. مهم‌ترین گزینه مقابل محمود احمدی‌نژاد برای این دو‌قطبی‌سازی در این سال‌ها همواره مرحوم اکبر هاشمی‌رفسنجانی بود. او سال ٨٨ هم با پیونددادن رقبا به هاشمی‌رفسنجانی به طور مستقیم و غیرمستقیم، سعی در بازتولید این دوقطبی کرد. محمود احمدی‌نژاد که بعد از معرفی غیرمستقیم حمید بقایی به عنوان نامزد جریان منسوب به خود حضورش در عرصه عمومی را شدت داده و بیانیه‌هایی به بهانه دفاع از خود و با هدف حمله به دولت منتشر کرده است، شاید بتواند دوباره فضای ٨۴ و ٨٨ را تکرار کند. شیوه‌ای که البته مختص به جریان احمدی‌نژاد نیست و سایر اصولگرایان هم از آن بهره می‌برند. سخنرانی‌های مشایی و بقایی و بیانیه‌های احمدی‌نژاد دست‌کمی از حملات مهرداد بذرپاش و سعید جلیلی به دولت ندارد. با وجود این شباهت‌ها با این حال بخشی از اصولگرایان اصولا تمایلی به دیدن بخش دیگر خود ندارند. آنها که زمانی خود عامل برآمدن این جریان بودند، حالا خود را به ندیدن می‌زنند. محمدرضا باهنر، عباسعلی کدخدایی و حجت‌الاسلام مصباحی‌مقدم تاکنون به طور مشخص اعلام کرده‌اند که درباره بقایی و احمدی‌نژاد اظهارنظر نمی‌کنند.

بیشترین آسیب را به اصولگراها می‌زند

ناصر ایمانی تحلیلگر سیاسی با اشاره به اینکه «من با این نظر که آمدن آقای بقایی نوعی پروژه دوقطبی‌سازی است، کاملا موافقم»، به «شرق» می‌‌گوید: «تردیدی نیست که بقایی از طرف احمدی‌نژاد آمده است تا جایی که مشایی هم صراحتا از او حمایت کرده است اما درباره اینکه حملات آقای احمدی‌نژاد به دولت در راستای تکرار همان دوقطبی‌سازی‌هاست، باید بگویم که در وهله نخست او حق دارد به عنوان رئیس دولت سابق، از عملکرد خودش دفاع کند، فارغ از درستی یا نادرستی آن. اما آنچه جای سؤال دارد این است که چرا یک سال یا دو سال قبل شروع به دفاع نکرد؟ چرا در آستانه انتخابات شروع به دفاع کرده است؟ همین ماجرا را مشکوک می‌کند. به نظر من این مسیری که ایشان می‌رود، کاملا در ادامه روند گذشته است».

او با اشاره به اینکه احمدی‌نژاد جایگزین‌های زیادی برای دوقطبی‌سازی دارد، می‌گوید: «او نه‌تنها با روحانی و دولتش بلکه با اصولگراها هم می‌تواند دوقطبی‌سازی کند. ایشان به هر حال می‌خواهد با مطرح‌کردن بقایی، در داخل اصولگراها هم رأی‌شکنی کند. به اعتقاد من آسیبی که او با قطبی‌کردن فضا به جامعه وارد می‌کند، برخلاف آنچه برخی فکر می‌کنند، صرفا به دولت و اصلاح‌طلبان و روحانی مربوط نیست بلکه بیشترین آسیب را به اصولگراها خواهد زد، چون پایگاه رأی بقایی از پایگاه رأی‌ اصلاح‌طلبان نیست. دلیل دیگری که برای این گفته‌‌ام دارم این است که احمدی‌نژاد فقط به هاشمی حمله نمی‌کرد بلکه او کل تاریخچه انقلاب را زیر سؤال می‌برد. سال ٨٨ او به ناطق هم حمله کرد، عملکرد بنیاد شهید زمان مهدی کروبی و حتی عملکرد سپاه دوران رضایی را هم زیر سؤال برد».

این تحلیلگر سیاسی در ادامه می‌گوید: «نباید از این نکته غافل شد که احمدی‌نژاد بین یک‌سری از اقشار پایگاه دارد. عده‌ای در زمان ایشان حمایت مالی شدند درحالی‌که الان خیلی بهره‌ای از آن حمایت‌ها نمی‌برند. احمدی‌نژاد می‌داند با مدیریت یک فضای دوقطبی چه بهره‌ای از آن خواهد برد».

منبع: الف

بعد از پیروزی های جبهه مقاومت در سوریه، رژیم صهیونیستی، برخی کشورهای عربی منطقه، ترکیه و کشورهای غربی که از تروریست ها حمایت می کردند به فکر ایجاد ائتلافی ضد ایرانی افتادند. از سوی دیگر نتانیاهو و اردوغان با سفر به مسکو و دیدار با پوتین تلاش کردند تا با شکاف انداختن بین روسیه و ایران، نفوذ تهران در منطقه را مهار کنند.

به گزارش الف، ولادیمیر پوتین در چند روز گذشته میزبان رجب طیب اردوغان، همتای ترک خود و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل بود. مهمترین موضوع مشترکی که در دستور کار این دیدارها قرار داشت مساله سوریه بوده است.

مذاکرات اردوغان با پوتین
در دیدار پوتین و اردوغان، مسائل گسترده ای از جریان لوله گاز ترکیه گرفته تا هماهنگی اقدامات نظامی در سوریه بحث و بررسی شد.

در مقطع کنونی آنکارا شدت پیگیر این است تا ارتباطات و تعاملات خود را با مسکو افزایش دهد. این موضوع برخلاف دیدگاه قبلی ترک ها و زمان هدف قرار دادن جنگنده روسیه است. در آن زمان ترکیه احتمالاً با این هدف که ناتو را وادار به ورود به درگیری های سوریه کند مبادرت به هدف قرار دادن سوخوی روسیه کرد تا به زعم خود  از پیشروی نیروهای مقاومت جلوگیری به عمل آورد. اما آمریکا و کشورهای اروپایی حاضر به ورود نظامی به موضوع سوریه و افزایش سطح تنش با روسیه نبودند.

شاید در آن مقطع کشورهای غربی تصور می کردند بهترین استرات‍ژی درگیر ساختن بیشتر روسیه در بحران نافرجام سوریه باشد. اما با پیشروی های مهم جبهه مقاومت،جدی شدن تشکیل دولت کردی در سوریه و افزایش تنش با کشورهای اروپایی، آنکارا این بار به سمت مسکو گرایش پیدا کرده و تمام تلاش خود را در راستای رسیدن به اهدافش با کمک گرفتن از روسیه داشته است. ترکیه بدون شک مخالف حضور ایران و پیروزی جبهه مقاومت است و خواهان سرنگونی نظام سیاسی سوریه می باشد اما اولویت اول آنها مقابله با کردهای یگان‌های مدافع خلق در سوریه می باشد که آمریکا از حامیان جدی آنها برای ایفای نقش در بحران سوریه و آزادسازی رقه است.

از سوی دیگر، مسکو نیز با تحریم های اروپایی- آمریکایی ناشی از بحران کریمه و تهدید گسترش ناتو به شرق مواجه است. اما موضوع مهم این است که در بزنگاه حاکمان ترکیه نگاهی غرب گرایانه دارند و هیچ وقت نخواسته اند هویت و سیاست خود را با دنیای شرق تعریف کنند. ترکیه همچنان عضو ناتو است و به شدت چشم انتظار اقدامات دولت امریکا برای ورود به بحران سوریه و حمایت از آنکارا می باشد. همچنین هر دو کشور ترکیه و روسیه خواهان احیای قدرت گذشته هستند و از این لحاظ احتمال این که در قالب پیمان های راهبردی و بلندمدت عمل کنند ضعیف می باشد.

مذاکرات نتانیاهو با پوتین
 نتانیاهو نیز در سفر به مسکو و دیدار با پوتین اعلام کرد در مبارزه علیه داعش و القاعده پیشرفت های جدی حاصل شده و در این مورد، روسیه سهم بسزایی داشته است اما نباید نیروهای شیعه طرفدار ایران جایگزین آن شوند.

نخست وزیر رژیم صیهونیستی در گفتگو با پوتین عنوان کرد در روزهای ١٢ و ١٣ ماه مارس، یهودی ها جشن پوریم را برگزار خواهند کرد که یادآور نجات یهودیان از دست شاه اخشوش پارسی است.

اما پوتین در جواب نتانیاهو پاسخ می دهد: این سخنان برای پنج قرن پیش از میلاد مسیح است؛ اکنون جهان متفاوت است و بیایید درباره حال صحبت کنیم.

نتانیاهو در ادامه عنوان می کند: ایران همچنان فعالانه، به این نوع تلاش های خود ادامه می دهد. او مدعی شد اگر ایران در سوریه حضور داشته باشد هیچ صلحی در این کشور به اجرا در نمی آید.

به نظر می رسد برای اسرائیل ابتدائاً ادامه جنگ سوریه در راستای درگیر کردن کشورهای منطقه حائز اهمیت بود اما با توجه به پیروزی جبهه مقاومت در جنگ حلب، رژیم صهیونیستی به تکاپو افتاده تا ضمن ایجاد اتحادی با کشورهای عربی و ترکیه زمینه فشار آوردن برای خروج حزب الله و ایران را از سوریه فراهم نماید. در واقع در اینجا، موضع اسرائیل با کشورهای عربی و و ترکیه همسویی و اشتراک دارد.

آینده سوریه و نقش کشورهای مختلف
وجود کشورهای بین المللی و منطقه ای درگیر در جنگ سوریه موجب شده که وضعیت پیچیده ای بوجود بیاید که احتمال حل و فصل این بحران را به شدت سخت نموده است. اما روسیه و ایران در سوریه دارای یک سری اهداف راهبردی مشترک می باشند که احتمال اختلاف اندازی کامل بین آنها توسط کشورهای عربی، ترکیه، اسرائیل و آمریکا را منتفی می سازد. در قضیه سوریه هر دو کشور در پی یکپارچگی سوریه، حفظ ساختار و نظام سیاسی بشار اسد می باشند. علاوه بر این در نگاهی کلان تر، روسیه و ایران به شدت مخالف هژمونی‌ و سلطه آمریکا و جولان رژیم های دست نشانده آن در خاورمیانه هستند.

از سوی دیگر ایران خواهان استحکام و پایداری جبهه مقاومت است و نقش بی بدیلی در مقابله با گروه های تروریستی و داعش داشته است. روسیه نیز با دخالت در جنگ سوریه و همراهی با محور مقاومت، وقت و انرژی خودش را صرف مقابله با گروه های تندرو و تکفیری کرده تا خطرات آنها را از مرزهای خود دور کند. همچنین پوتین خواهان این است با حفظ منافع راهبردی روسیه در سوریه، توجهات را از منطقه کریمه بردارد. با توجه به این شرایط باید گفت تیره کردن روابط دو کشور بسیار بعید به نظر می رسد.

از سوی دیگر ایران در بحران سوریه به عنوان بازیگری تعیین کننده هیچ گاه نقش انفعالی و صرفاً تابع نداشته است. در این راستا بود که میخائیل بوگدانف، معاون وزیر امور خارجه روسیه در گفت وگو با برخی رسانه ها اعلام کرد که «هر گونه تصمیم گیری در مورد خروج نیروهای ایرانی از سوریه به رهبران سوریه بستگی دارد».

منبع: الف