بایگانی ماه : مارس, 2017

حجت‌الاسلام سید احمدخمینی هفته پیش از مرگش و در جمع دیدار کنندگان سمنانی آخرین سخنرانی خود را ایراد کرد که به شدت منتقد سیاست‌های اقتصادی دولت وقت بود.

 


به گزارش فارس، بیست و دو سال از مرگ ناگهانی نزدیک‌ترین فرد به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی می‌گذرد.

«حجت‌الاسلام سید احمد آقا خمینی» ۵ سال بعد از فوت پدر و در حالیکه ۴۹ سال داشت صبحگاه روز ۲۱ اسفند ۱۳۷۳ در خواب دچار عارضه قلبی و تنفسی و سکته مغزی شد و پس از پنج روز در شامگاه ۲۵ اسفند ۱۳۷۳ درگذشت.

آخرین سخنرانی به شدت انتقادی‌اش از سیاست‌های دولت وقت را یک هفته پیش از مرگش و در جمع دیدار کنندگان سمنانی ایراد کرده بود.

هفته‌نامه «امید» تنها نشریه‌ای بود که در آن سال‌ها سخنرانی مرحوم سید احمد خمینی را پوشش داد.
متن کامل این سخنرانی پس از بیست و سال به صورت کامل منتشر می‌شود:
‌
*مقصر اختلاس و رشوه ما هستیم نه آمریکا

حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینی یادگار گرانقدر حضرت امام خمینی در آن سخنرانی، اظهارات چالشی را در یکی از دیدارهای عمومی خود خطاب به دیدارکنندگان سمنانی به این مضمون گفتند که: «ما نباید همه ندانم‌کاری‌ها و مشکلات‌مان را به گردن آمریکا بیندازیم. الان داخل شانزدهمین سال از عمر انقلاب اسلامی هستیم و هنوز بعضی از مسئولین حتی مسئولین نهادهایی که پس از انقلاب تأسیس شده‌اند مشکلات مدیریتی و مسائل خود را به گردن رژیم گذشته می‌اندازند و ندانم‌کاری‌های خود را ناشی از مشکلات به جای مانده از رژیم طاغوت می‌دانند.

ایضاً بعضی‌ها همه نقاط ضعف و بی‌کفایتی خود را با هیاهو به گردن استکبار جهانی و آمریکا انداخته و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند. 

در اینکه مشکلات و مسائل ما به کارشکنی دشمنان‌مان و خباثت و کارشکنی آمریکا و ضدیت صهیونیست‌ها برمی‌گردد شکی نیست. اما گسترش فساد اداری و رشوه‌خواری در ادارات و مؤسسات دولتی به خودمان برمی‌گردد. اتخاذ تصمیمات نابخردانه درباره ذخایر ارزی مملکت توسط خودمان بوده است.

آقای دکتر کاشان (حاج اصغر آقا فخریه) در زمان تصدی پست معاونت ارزی بانک مرکزی مملکت درِ خزانه بانک را باز کرد و به هر دلال و قاچاقچی و چاقوکش ۵ هزار دلار تقدیم کرد و روزانه میلیو‌‌ن‌ها دلار ذخایر ارزی بانک مرکزی را به جیب گانگسترها ریخت.

آیا این نقشه تهی‌ کردن خزانه ارزی مملکت را آمریکای جنایتکار جلوی حاج اصغرآقا گذاشته بود و یا به تصمیم‌گیری نابخردانه شخص او مربوط می‌شد؟



آخرین سخنرانی مرحوم سید احمدآقا خمینی

آیا این بابا رئیس و بزرگتری نداشت تا جلوی کار او را بگیرد؟ میلیاردها ریال بیت‌المال هزینه ساخت پل هوایی می‌شود و ناگهان صدها تن سیمان و بتون و میل‌گرد روی سر رهگذران آوار می‌شود و جان عده‌ای را می‌گیرد.

آیا سهل‌انگاری ساختن یک سازه بتنی توطئه آمریکای جنایتکار بوده است؟

ضعف مدیریتی و امنیت پرواز باعث سقوط پی‌درپی هواپیماهای مسافربری سیویل و نظامی می‌شود و هنوز مرکب خبر سقوط هواپیمای فوکر و آسمان‌ خشک نشده خبر سقوط طیاره دیگری منتشر می‌شود.

آیا این هم از توطئه آمریکا است؟

از یک طرف آقایان مرتباً مشکلات مملکت را به گردن نیروهای ناشناخته و استکبار موهوم می‌اندازند و مرتباً می‌گویند در محاصره اقتصادی و غیره و ذلک هستیم و از طرف دیگر عده‌ای از رجال می‌گویند ما چیزی نداریم که بخواهیم به آمریکا بفروشیم و احتیاجات خودمان را به نحو احسن از سایر کشورهای اروپایی و ژاپن تأمین کرده و نیازی به آمریکا نداریم. 
بنابراین اثر محاصره اقتصادی آمریکا مردود است و به اعتراف خود آقایان تأثیری در حال و روز ما ندارد. در ثانی اگر قرار بود محاصره اقتصادی آمریکا مؤثر باشد تا به حال باید دولت کوبا و ملت کوبا و کشور کوبا با طی چهار دهه گذشته که در محاصره کامل دریایی آمریکا قرار دارد از بیخ و بن مضمحل شده باشد.

آیا آمریکا به ما گفت که دور دنیا راه بیفتیم و از هر کشور و دولتی که سر راه‌مان بود چند صد میلیون و چندین میلیارد دلار وام بگیریم و مملکت را زیر بار استقراض خارجی ببریم؟

جالب اینکه در همان ایامی که آقایان برای اخذ وام خارجی دور دنیا راه افتاده بودند در روزنامه‌ها و نشریات داخل کشور مرتباً مضرات اخذ وام خارجی و سرنوشت ممالک مقروض و بدهکار جهان چاپ می‌شد و سرنوشت کشورهایی مثل برزیل و مکزیک مثال زده می‌شدند.

یک مدت ایام ماه عسل بود. آقایان از دردسر جنگ فراغت یافته و پول‌های موجود را هزینه می‌کردند. دوستان انقلاب و نظام مرتباً حرص می‌خوردند و مضرات دریافت وام‌های سنگین خارجی را گوشزد می‌کردند اما آقایان در مصاحبه‌های خود دریافت هر گونه وجهی را از کشورهای خارجی تکذیب کرده و با قاطعیت می‌گفتند ما هیچ‌گونه بدهی خارجی نداریم.
حالا اعلام می‌شود که صحبت از ۲۵ تا ۳۰ میلیارد دلار بدهی است و هر چند هفته یک بار اخبار مربوط به نحوه پرداخت بدهی‌ها به آلمان و فرانسه و انگلیس و هلند و کره و ژاپن و بعضی ممالک دور و نزدیک در جراید چاپ می‌شود و یک نفر هم نیست که این روزنامه‌ها را بردارد ببرد بگذارد جلوی برادر دکتر عادلی رئیس کل سابق بانک مرکزی و دکتر نوربخش وزیر سابق دارایی و از آقایان بپرسد که مگر شما نمی‌گفتید ما به ممالک خارجی بدهکار نیستیم. آقایان حالا عذر بدتر از گناه می‌آورند و می‌گویند عدم ثبات قیمت‌های نفت و کاهش درآمد ارزی مملکت باعث مقروض بودن مالی ما شده است.
به جای اینکه آینده قیمت نفت را به درستی و کارشناسانه پیش‌بینی کنید؛ براساس یک درآمد موهوم و تضمین نشده حساب نسیه باز کرده‌اید، گناه مشکلات امروز و نابسامانی اقتصادی زیر سر شیطان‌های بزرگ و کوچک است و می‌گویید باید مشکلات امروز را که ریشه در بی‌کفایتی چند ماه و چند سال قبل و تصمیم‌گیری‌های غلط اقتصادی دارد به گردن آمریکا بیندازیم؟

حاج‌ سیداحمدآقا اشاره‌ای حکیمانه‌ای کرده‌اند: ما حق نداریم همه ضعف‌ها و سوءمدیریتی‌ها و بی‌کفایتی‌های خودمان را به گردن این و آن بیندازیم. به قول یکی از برادران، ضرباتی که توسط خودمان طی چند سال اخیر به بدنه اقتصاد مملکت وارد آمده مهلک‌تر از توطئه‌های شرق و غرب است و اگر همه دشمنان انقلاب و نظام هم جمع می‌شدند نمی‌توانستند بلایی که خود ما بر سر پول ملی‌مان آوردیم، بر سر ریال بیاورند.

حالا سررسیدن وام‌های دریافتی یکی پس از دیگری فرا می‌رسد و آقایان مدیرانی که طی سال‌های اخیر با استراتژی «فردا که نیامده است فریاد مکن!» و «روش مدیریتی امروز را بگذران برای فردا خدا بزرگ است» به اداره کشور سرگرم بوده‌اند. فشار کشورهای وام‌دهنده برای بازپس‌گیری وام‌های پرداختی را به جامعه می‌خواهند از طریق سوبسید، کاهش ارزش پول ملی، افزایش قیمت کالا و خدمات و عدم تزریق کافی ارزهای معتبر خارجی به بازار و صنایع می‌کوشند چک‌ها و سفته‌های مملکت را پاس کنند. نتیجتاً یک شبه ۲۰ هزار تومان روی یک سکه طلا کشیده می‌شود و دلار آمریکا به مرزهای ۵۰۰ تومان نزدیک می‌گردد.

ظاهراً همه نبوغ و  زیرکی و سیاست‌ آقایان هم متوجه برخورد با مردم و داخل مملکت است. آقایان به جای اینکه سعی کنند ارز ناشی از صادرات را به داخل مملکت برگردانند ارزش نفت صادراتی را در بازارهای بین‌المللی افزایش دهند در خریدهای خارجی رعایت صرفه‌جویی و چانه‌ زدن را بکنند، هزینه‌های جاری مملکت را کاهش دهند.

از مخارج سنگین دستگاه‌های بروکراتیک مملکت بکاهند، تولید داخلی و ارزش افزوده صنایع و کالاها و تولیدات کشاورزی را افزایش دهند.

دلار آمریکا را تا حد امکان از مبادلات اقتصادی مملکت خارج کنند و در جهت تقویت اقتصاد و پول ملی و قدرت خرید مملکت و مردم تلاش کنند چون زورشان به اجنبی نمی‌چربد سرگرم چپاول مردم شده‌اند.

ملاحظه بفرمایید که چه بلایی بر سر پول ملی آمده آقای رئیس کل بانک مرکزی (رئیس سابق) همان وقت که به کار گماشته شد رئوس برنامه‌های خود را یک نرخ کردن ارز و افزایش ارزش پول ملی اعلام کرد. 

به شهادت دوره روزنامه‌های یومیه کشور ایشان اظهار داشت‌ که ارزش واقعی هر دلار آمریکا چیزی حدود ۱۰۰ تومان است و بانک مرکزی قیمت هر دلار را به ۱۰۰ تومان خواهد رساند.

همچنین ایشان هدف اجرای سیاست‌های پولی بانک مرکزی را تک‌نرخی کردن ارز اعلام کرد. برخی از این آقایان مدیران اقتصادی که حالا هنوز هم در مصدر کار هستند در شروع ادعا کردند که هدف از حذف ارز دولتی و شناور کردن قیمت ارز و تک‌نرخی کردن آن و اتخاذ سیاست‌های تعدیل اقتصادی، واقعی کردن قیمت‌ها و رونق اقتصادی و کاهش نقدینگی در جامعه است.

آیا حالا کسی هست بیاید یک رجوعی به برنامه‌های اقتصادی آقایان بکند و از آنها بپرسد چه شد آن‌همه وعده و وعیدی که می‌دادید؟ مگر قرار نبود ارز تک‌نرخی شود؟ چطور ۵-۴ نرخ جدید هم به آن اضافه شد. یک موقعی ارز دولتی، رقابتی و آزاد داشتیم حالا در روز یک نرخ جدید هم به آن اضافه می‌کنند. ارز دولتی و آزاد سابق حالا تبدیل به انواع ارز صادراتی، رقابتی، مداخله‌ای، مسافرتی، آزاد، بازار سیاه شده است.

آمدند اقدام به صدور جواز برای صرافی نموده و شغل بنی‌اسرائیلی را در میان امت اسلام رسمیت بخشیدند. قرار بود صرافی‌ها ارز را از بانک مرکزی خریداری کنند و با اندکی استفاده به خریداران تحویل نمایند. خریدوفروش ارز در پیاده‌روها و چهارراه استانبول ممنوع و بگیر و ببند دلالان خرده‌پا آغاز شد. این تحرکات جدید قیمت دلار را در بازار سیاه به حدود ۵۰۰ تومان رساند و دلاری که بانک مرکزی ۱۷۷-۱۷۶ تومان به صرافی‌ها می‌داد در بازار آزاد تا حدود ۵۰۰ تومان خرید و فروش می‌شد. فوراً اعلام شد که من بعد ۳۰۰ تا هزار دلار ارز به مسافران در فرودگاه داده می‌شود!



آخرین سخنرانی مرحوم سید احمد آقا خمینی

بنابراین صرافی‌ها که تا دیروز فروشنده ارز ۲۷۸ تومانی بودند بیکار ماندند و با اشاره بانک مرکزی شروع به فروش ارز ۴۰۰ تومان به بالا نمودند با توجه به اینکه صرافی‌ها دارای جواز رسمی از بانک مرکزی هستند. نصب قیمت ۴۳۰-۴۴۰ تومانی برای هر دلار پشت شیشه آنها یک قیمت رسمی تلقی می‌شود و باز هم با توجه به اینکه بانک مرکزی تأسیس‌کننده ارز مورد نیاز صرافی‌ها است مسلماً بانک هم ارز را با یکی دو تومان کمتر به آنها می‌دهد که دور و بر همین ۴۳۰-۴۰ تومان خواهد بود.

به این ترتیب بی‌سروصدا قیمت دلار که آقایان قول داده بودند دور و بر ۱۰۰ تومان تثبیت شود به مرزهای ۵۰۰ تومان نزدیک می‌شود و چون قیمت ارزهای خارجی به صورت معیار اصلی تعیین قیمت برای انواع کالا و خدمات مورد نیاز مردم درآمده است مسلماً باعث افزایش مجدد قیمت‌ها می‌گردد. آیا در این تصمیم‌گیری‌ها آمریکای جنایتکار اعمال نظر و نفوذ کرده و ما را در یک دور تسلسل باطل گرفتار ساخته است و یا اینکه ما به دنبال حوادث و رویدادها حرکت می‌کنیم و قادر به برنامه‌ریزی صحیح و تفکر صحیح اقتصادی و تدوین اصول خدشه‌ناپذیر اقتصادی نیستیم؟

اگر قدری منصف باشیم می‌بینیم که بسیاری از مشکلات و مسائل امروز ناشی از بد عمل کردن، سوءمدیریت، نابخردی و بی‌کفایتی مدیران نالایق است و بسیاری از این تصمیم‌گیری‌های غلط زیان‌هایی را به مملکت وارد می‌سازد که دشمنان ما هرگز قادر به وارد کردن آن به ما نیستند. 

یادگار گرامی و فرزانه امام این نکته را هم اضافه می‌کند که اگرچه همه مشکلات را نمی‌شود به گردن آمریکا انداخت اما بسیاری از مشکلات ما از آمریکا است و بقیه مشکلات ما هم به گردن تحصیلکرده‌های آمریکا، آمریکاگرایان، معقتدین به لیبرالیسم اقتصادی و خودباخته‌هایی است که به درمان‌های بانک جهانی و نسخه‌های صندوق بین‌المللی پول اعتماد دارند.

این مسائل اقتصادی، اما حالا ببینیم که بلیه مشکلات ما از کجاست؟

آیا در اختلاس کلانی هم که توسط گروهی از افراد قدر قدرت و صاحب‌نام از بانک صادرات صورت می‌گیرد و ۱۲۴ میلیارد تومان سواستفاده مالی می‌شود نیز آمریکا دخالت دارد؟

جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۹۲ بزرگترین واردکننده برنج جهانی بوده و از اغلب کشورهای تولیدکننده، برنج وارد کرده است. یعنی واردات برنج ما از چین و ژاپن و شوروی سابق و کلیه ممالک کوچک و بزرگ دنیا بیشتر بوده است.
ژاپن با ۱۲۵میلیون نفر جمعیت و مساحتی کمتر از استان‌های مازندران و گیلان هم نیاز مردم خودش را تأمین و هم به خارج برنج صادر می‌کند و ما که فقط مساحت استان مازندران و استان گیلان کشورمان برابر مساحت چندین کشور اروپایی است و این دو استان زرخیز قابلیت تأمین غذای چندصدمیلیون نفر جمعیت را دارند، بزرگترین واردکننده برنج جهان بوده‌‌ایم! آیا آمریکا مقصر است که ما مزارع برنج و زمین‌های مرغوب کشاورزی را به ویلا و آپارتمان تبدیل می‌کنیم؟
در طول سال‌های اخیر بسیاری از جنگل‌های شمال کشور نابود شده و نابودی پوشش گیاهی موجب نابودی موانع طبیعی و جاری شدن سیل و تخریب شدید شده است. آیا آمریکا جلوی وظایف سازمان‌های ذی‌ربط در حفظ جنگل‌ها و مراتع گرفته است. کوره بلند کارخانه ذوب‌آهن در فردای روز بهره‌برداری فرو می‌ریزد آیا استکبار و دست‌های پنهان در محاسبات فنی ما دستکاری کرده بودند؟

مدیر بلندپایه‌ای در وزارت معادن و فلزات با حجم بزرگی از بیت‌المال از کشور فرار می‌کند آیا آمریکا ما را مجبور کرده بود که یک چنین شخص دزد و بی‌ایمان را استخدام کنیم و امکانات عمومی را به دستش دهیم؟

آیا نابسامانی در توزیع دارو و سرگردان کردن مردم در کوچه پس کوچه‌های ناصرخسرو ناشی از شیطنت استکبار جهانی است یا سوءمدیریت در ارگان‌های دارویی کشور؟

بعضی از مشکلات ما در سیاست‌های خارجی ناشی از فشارهای آمریکا است اما در اداره امور داخلی مملکت بیشتر مسائل و مشکلات به سوءمدیریت و بی‌برنامگی و روزمرگی و باری به هر قیمت بودن برمی‌گردد و ما نه تنها نباید گناه ندانم‌کاری‌های خود را به گردن استکبار و این و آن بیندازیم بلکه باید با زیرکی و درایت و هوشیاری مشکلات و مسائل نیز به جوامع آنها منتقل کنیم.

منبع: الف

توقع رشد اقتصادی در سایه توافق هسته ای در میان مردم برخواسته از الگوی رفتاری برخی از مسولین در قبال برجام شکل گرفته بود که ادبیات سیاسی کشور نیز با واژه جدید پسا تحریم مواجه گشت. اما دوران پسا تحریم نیز نتوانست سایه تحریم را از سر ملت ایران دور کند و مسولان نیز به ناچار با چرخشی نرم در مواضع خود، واژه پسا برجام را جایگزین آن ساختند تا شاید توقع خود ساخته از رفع تحریم ها، در افکار عمومی کاهش یابد.

در حالی که بسیاری از رسانه ها از  بیست و ششم دی ماه ۱۳۹۴ به عنوان نقطه عطفی در تاریخ روابط بین الملل ایران یاد می کردند ؛ در صبح روز اجرایی شدن برنامه جامع اقدام مشترک با تیترهایی چون « فروپاشی تحریم»، « اینک بدون تحریم»، «صبح بدون تحریم»، «کلید چرخید-ایران خندید» و «تحریم ها به تاریخ پیوست» به استقبال این روز رفته بودند، واژه جدید-پسا تحریم- وارد ادبیات سیاسی کشورمان شد.

حال پس از گذشت بیش از یک سال از آغاز دوران پسا تحریم و دفاع تمام قد مقامات ارشد تیم مذاکره کننده کشورمان در خصوص نتیجه مذاکرات موسوم به توافق وین یا همان برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) ، سید عباس عراقچی معاون وزیر امور خارجه در تازه ترین اظهار نظرش توقع رشد اقتصادی پس از برجام را وارد نمی داند و مدعی می شود که چنین توقعی از برجام وجود نداشته است.

این اظهارات ناخودآگاه روزهای مذاکرات هسته ای ایران با ۵+۱ و پس از آن اجرایی شدن برنامه جامع اقدام مشترک را به یاد مردم می اندازد، روزهایی که وعده گشوده شدن دروازه های اقتصادی جهان به روی ایران نوید داده می شد، روزهایی که قرار بود با برچیده شدن موانع جهانی و ریزش دیوار تحریم ها، اقتصاد ایران بتواند کمی نفس بکشد.

شاید بهتر باشد میان ایجاد توقع در افکار عمومی و متوقع بودن تمایزی قائل شد چراکه این توقع در امتداد تبلیغات روزهای مذاکرات و در ادامه آن در دوران پسا تحریم و اظهارات مقامات ارشد اجرایی کشور شکل گرفت. شاید آقای معاون به یاد نمی آورند که در همان نخستین روزهای توافق در سال ۱۳۹۴ ، رئیس جمهور در گفت وگوی زنده تلویزیونی اجرای برجام و برداشتن تحریم ها را عامل محرک در رشد اقتصادی معرفی کردند.

 روحانی حتی در اظهار نظری دیگر در هفته محیط زیست و اعطای جایزه ملی این حوزه در سال ۱۳۹۴ با تاکید بر لزوم رفع تحریم ها ، مشکل محیط زیست، اشتغال و حتی آب آشامیدنی را در گرو رفع تحریم هایی دانست که گویا قرار بود در همان ابتدای اجرایی شدن برجام لغو شوند.

تامل در روند جریان حل مناقشات هسته ای در دوسال گذشته نشان می دهد پروپاگاندای برجامی که از زمان مذاکرات تیم جدید هسته‌ای کلید خورده بود، بعد از گذشت چند ماه از آغاز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک کم رنگ و به تدریج به سناریوی دیگری تبدیل شد. آنها که روزی برجام را کلید حل مشکلات و عامل رشد اقتصاد کشور می دانستند و از آن به عنوان بزرگترین دستاورد یاد می‌کردند ، در مدت زمانی کوتاه، دچار چرخشی آشکار در مواضع پسابرجامی خود شدند.

صرفا جهت اطلاع!

محمد علی نجفی مشاور رئیس جمهور  نیز در امور اقتصادی در جلسه شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی  مدتی پس از اجرایی شدن برجام در گزارشی، سال ۱۳۹۴ را یکی از بدترین سالهای اقتصادی در  ۳۷ سال پس از انقلاب خواند و نمایان شدن آثار لغو تحریم ها را به سال ۹۵ موکول کرد در حالی که پیش از برجام، توافق هسته ای را باعث سرعت بخشیدن به خروج از رکود و رونق رشد اقتصادی را منوط به بهترشدن فضای سیاست خارجی دولت در سایه توافق هسته ای دانسته بود.

یکی دیگر از چهره های شاخص دولت که پیش از توافق هسته ای رونق اقتصادی را در گرو برجام و لغو تحریم ها اعلام کرده بود اسحاق جهانگیری معاون اول دولت تدبیر است. وی معتقد بود با توافق هسته ای روند بازار سرمایه اصلاح خواهد شد و در نتیجه  اقتصاد ایران در شرایط مناسبی برای سرمایه گذاری قرار خواهد گرفت. اما بشارتهای آقای معاون اول، پس از اجرای برجام رنگ دیگری به خود گرفت ودر آخرین سفرش به کرمان در سال ۹۴، برای مشاهده تحقق آثار برجام، مردم را به سال ۹۵ حواله داد.

اما محمد باقر نوبخت سخنگوی همیشه متبسم و عضو تیم اقتصادی دولت تدبیر که پیش از برجام در سالروز پیروزی آقای روحانی پیش شرط تکمیل پروژه های عمرانی و گشایش اقتصادی را توافق در مذاکرات هسته ای اعلام کرده بود مدتی پس از اجرایی شدن برنامه جامع اقدام مشترک آب پاکی را روی دست مردم ریخت و اعلام کرد که نباید منتظر گشایش اقتصادی پس از لغو تحریم ها بود.

شاید هیچ یک از اعضای هیئت دولت در روزهای مذاکرات که بازار اظهارات امیدبخش مسولان داغ بود به اندازه طیب نیا وزیر اقتصاد با قاطعیت وعده رشد اقتصادی پس از توافق هسته ای را به مردم نداده بود، اوکه در روزهای مذاکرات مدعی به ثمر نشستن بذر اقتصاد در سال ۹۴ بواسطه توافق هسته ای شده بود چندی بعد در همان نخستین روزهای پسا تحریم به صراحت از ناکار آمد بودن لغو تحریم ها در رشد اقتصادی کشور سخن گفت.

این اظهار امیدواری ها برای رشد اقتصادی در دوران پسا برجام به همین جا ختم نشد، نهاوندیان رئیس دفتر رئیس جمهور سال ۹۲ در گفتوگو با یکی از رسانه ها اعلام کرد که از سال آینده مردم باید منتظر رشد اقتصادی، خروج از رکود و کاهش ۱۰ درصدی تورم باشند زیرا مذاکرات به نفع اقتصاد کشور تمام خواهد شد. اما روزها یکی پس از دیگری سپری شدند و چند ماهی از دوران پسا برجام نگذشته بود که اقای رئیس دفتر در چرخشی ۱۸۰ درجه ای گفت: که در برهه فعلی نباید منتظر رونق اقتصادی بود.

نعمت زاده وزیر صنعت معدن تجارت  نیز یکی دیگر از اعضای اقتصادی تیم دولت بود که اظهارات پیش از برجام اش نوید رشد اقتصادی را می داد و  مدعی شده بود و جهش صادراتی را از پیامدهای توافق هسته ای اعلام کرده بود در دوران پسا برجام  در روز صنعت و معدن در تبریز اعلام کرد که توافق هسته ای در همه حوزه های اقتصاد گشایش ایجاد نمی کند.

مشاور ارشد رئیس جمهور اکبر ترکان نیز که پس از بیانیه لوزان رونق اقتصادی و هجوم سرمایه های خارجی به ایران را نوید داده بود بعد از برجام در گفتوگو با با یک پایگاه اطلاع رسانی اعلام کرد که نباید بار اضافی به تعهدات دولت اضافه کرد و فعلا برای رونق اقتصادی باید صبر داشت.

شاید آقای عراقچی از یاد برده باشند که اینها بخشی از اظهارات امیدوار کننده مسولینی بود که توقع رشد و پیشرفت اقتصادی در سایه توافق هسته ای را در افکار عمومی ایجاد و به گسترش آن دامن زدند، حال که بیش از یک سال از زمان اجرایی شدن برجام می گذرد و سایه تحریم ها همچنان بر سر ملت ایران باقی مانده و در عین حال آمریکا از تحریم ها به عنوان الگوی آزمایش شده برای محدود سازی قدرت راهبردی ایران استفاده می کند ، دیگر واژه پسا تحریم موضوعیتش را از دست داده و موافقان و مخالفان توافق، واژه پسا برجام را جایگزین آن کرده اند ، در عین حال تغییر رویکرد دولتمردان در قبال توافق هسته ای نیز  موید آن است که چانه زنی بین طرفین مناقشات هسته ای نه تنها منجر به پایان  تحریم ها نگردیده  بلکه در این فرایند تحریم های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی به گونه تدریجی افزایش پیداکرده است.

منبع: الف

کارشناسان روابط آمریکا و عربستان معتقدند که عربستان با سرمایه گذاری هنگفت در آمریکا، وعده دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور برای اشتغال زایی را برآورده می‌کند.

به گزارش تسنیم به نقل از شبکه تلویزیونی روسیا الیوم، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و محمد بن سلمان جانشین ولیعهد سعودی سه شنبه شب مسائل مهمی و در صدر آن افزایش سرمایه گذاری و طرح چشم انداز عربستان برای سال ۲۰۳۰ را بررسی کردند.

یکی از بزرگترین مستشاران جانشین ولیعهد سعودی، دیدار محمد بن سلمان و دونالد ترامپ را “نقطه تحولی تاریخی در روابط دوجانبه” دانست.

این مستشار افزود: در ملاقات محمد بن سلمان و ترامپ شمار زیادی از پرونده های اقتصادی بین دو کشور بررسی شد که از جمله آنها سرمایه گذاری بزرگ عربستان در آمریکا و اعطای فرصت های بزرگ و استثنایی به شرکت های تجاری آمریکایی برای ورود به بازار عربستان بود.

وی تصریح کرد: اگر تلاش های ترامپ برای بهبود فضای سرمایه گذاری در آمریکا نبود، این امر هرگز محقق نمی شد.

همزمان یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود، گفت: موضوع اصلی نشست، سرمایه گذاری عربستان در آمریکا است که چه بسا به رئیس جمهور آمریکا کمک می کند تا وعده های خود برای ایجاد فرصت های شغلی برای آمریکایی ها را محقق کند.

در همین حال، انگرید نارانگو از کارشناسان روابط آمریکا و عربستان گفت: “ایجاد فرصت های شغلی از طریق سرمایه گذاریها… ترامپ خواهان نتایج و آمارهای مهمی در این زمینه است… این امر برای راهبرد متنوع عربستان جهت سرمایه گذاری در خارج بویژه آمریکا کاملا منطقی است.

عربستان درحالی قصد دارد که به طور گسترده درعربستان سرمایه گذاری کند که هم اکنون به دلیل کاهش قیمت های نفت با کسری بودجه شدیدی روبرو است و از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار نمی باشد.

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا پیشتر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را به “صندوق های” پولی تشبیه کرده بود که بدون حمایت آمریکا، موجودیتی برای آنها تصور نمی شود.

منبع: الف