بایگانی ماه : مارس, 2017

ناو آمریکایی «یو اس اس کارتر هال»، حامل یک گردان تفنگدار دریایی عصر شنبه وارد دریای سیاه شد که روسیه در آن مرز آبی دارد.

به گزارش ایرنا، ناو «یو اس اس کارتر هال» در رزمایش دریایی مشترک ناتو «اسپرینگ استورم ۱۷» در رومانی شرکت می کند.

شبکه تلویزیونی روسی ار.ب.کا روز شنبه اعلام کرد: افزون بر ناو آمریکایی «یو اس اس کارتر هال» چند ناو دیگر کشورهای عضو ناتو نیز برای شرکت در ادامه عملیات رزمایش «اسپرینگ استورم ۱۷» در بندر اودسا در سواحل جنوب اوکراین در دریای سیاه لنگر انداختند. در این گزارش به نقل از بیانیه دفتر مطبوعاتی ناوگان ششم آمریکا گفته شده است: «اسپرینگ استورم ۱۷» رزمایش تفنگداران دریایی است که برای افزایش سطح همکاری های عملیاتی و تقویت همکاری های نظامی آمریکا و رومانی برگزار می شود.

در این رزمایش که از دو روز پیش آغاز شده است، ۲۱۰۰ نظامی و چندین فروند ناو شرکت دارند.
دریای سیاه یکی از راهبردی ترین پهنه های آبی جهان است که از تنگه بسفر و دریای مرمره با دریای مدیترانه و از تنگه کرچ با دریای آزوف پیوستگی دارد.

جز روسیه به عنوان یکی از کشورهای این منطقه، آمریکا و ناتو با دیگر کشورهای ساحلی دریای سیاه یعنی ترکیه، رومانی، بلغارستان، اوکراین، و گرجستان روابط گسترده یا حضور مستقیم نظامی به عنوان همپیمان دارند و از این موقعیت و پاپگاه های خود برای تحرکات نظامی بهره می گیرند.

از سوی دیگر، آمریکا و ناتو افزون بر گسترش فعالیت های نظامی در شرق اروپا و انجام پروازهای جاسوسی نزدیک مرزهای روسیه در محدوده دریای بالتیک در کشورهای لتونی، استونی و همچنین لیتوانی در این منطقه و مولداوی جمهوری های شوروی سابق حضور نظامی دارند و پایگاه های نظامیان آمریکایی در کره جنوبی نیز فاصله زیادی با مرزهای ساحلی روسیه در دریای ژاپن ندارد.

با وجود اینکه مسکو بارها اعلام کرده با اتخاذ تدابیر لازم از جمله تشکیل سه لشکر ویژه ضد ناتو نزدیک مرزهای خود با چنین اقدام هایی مقابله خواهد کرد، اما طرح های گسترش نفوذ نظامی غرب به نزدیک مرزهای روسیه ادامه دارد.

منبع: الف

نماینده مجلس عوام انگلیس با اشاره به نقش کشورش در اوضاع انسانی فاجعه آمیز مردم یمن خواستار اقدام برای پایان دادن به گرسنگی آنها شد.

العالم: یمناندرو میشل روز یکشنبه در مطلبی در روزنامه ایندیپندنت نوشت، سازمان های خیریه انگلیس تلاش می کنند تا غذا و کالاهای پزشکی و اساسی را که با پول مردم انگلیس خریداری شده است به یمن ارسال کنند، در حالی که ائتلاف تجاوز به یمن به رهبری عربستان و با حمایت و پشتیبانی انگلیس، بندرهایی را که قرار است این کمک ها از طریق آن وارد یمن شوند بسته اند.

وی افزود: حوادث سیاسی پیاپی باعث شد ما از یمن که به تدریج به قحطی و گرسنگی نزدیک می شد غافل بمانیم. قطحی در یمن با سایر قحطی ها متفاوت است زیرا ساخته دست انسان است. در حقیقت یمنی ها دچار قحطی نشده اند بلکه از سوی متجاوزان گرسنه نگه داشته شده اند و انگلیس هم با سیاست های خود به این روند کمک می کند.

این نماینده انگلیسی می افزاید: سازمان های خیریه و مسئولان سازمان ملل متحد قبلا هشدار دادند که رسیدن درگیری ها به بندر الحدیده پیامدهای وخیمی خواهد داشت چون در شرایط عادی ۸۰ درصد از واردات کالاهای مختلف و ۹۰ درصد از غذای مورد نیاز یمن از این بندر صورت می گیرد.

میشل معتقد است شیوع گرسنگی در یمن به نفع انگلیس و عربستان نیست و جنگ در این کشور در مسیر درست پیش نمی رود و علاوه بر آن، به انگلیس در جهان لطمه می زند.

منبع: الف

محمد مصدق، ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ شیر نفت را بر روی استعمارگران بیگانه بست تا سنگ بنای نفت ملی را در کشور بر زمین بگذارد و نقطه عطفی در تاریخ صنعت نفت جهان باشد. روزی که دادگاه لاهه رای بر ملی شدن صنعت نفت ایران داد، جرقه های مبارزه با استعمار در ایران زده شد تا ستیز با استعمار و مبارزه با بیگانگان شکلی جدی و منسجم تر به خود بگیرد.

به گزارش ایسنا، نهضت ملی شدن نفت در دورهای شکل گرفت که ایران بزرگترین تولیدکننده نفت خاورمیانه بود و حرکت مصدق در آن دوره برای کوتاه کردن دست استعمار از منابع و سرمایه های بیشمار ایران، حرکتی ملی گرایانه در جهت حفظ منابع و منافع کشور بود که با همراهی تعدادی از فرهیختگان و علمای آن زمان از جمله آیت الله کاشانی شکل گرفت. در دوره‌ای که سرمایه‌های کشور مانند رودی به سمت کشورهای بیگانه و استعمارگران سرازیر می‌شد، مصدق بود که توانست تفکر اقتصاد غیر وابسته را در کشور رقم بزند و به شکلی جریان‌های فکری را به سمت و سوی استقلال هدایت کند.

اکنون بیش از ۶۶ سال از اولین روزی که نفت ملی شد می گذرد و سیاستمداران و بزرگان کشور با بهره گیری از خطوط فکری مصدق در عرصه های مختلف سیاسی، داخلی و بین المللی حضور پیدا می‌کنند و با استفاده از این تفکرات استقلال طلبانه و ملی گرایانه توانسته‌اند، بندهای وابستگی را از کشورهای بیگانه ببُرند و رهاتر از همیشه به سوی استقلال در همه زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و … گام بردارند.

سالهاست نفت ایران ملی شده و امروز تمام عملیات در بحث اکتشاف، استخراج، مدیریت و بهره برداری از منابع نفتی در دست دولت ایران است اما گاها مساله ای در این زمینه مطرح می شود که آیا مصدق نفت را ملی کرد یا در آن زمان هم نفت ملی بود و منابع نفتی به ایران تعلق داشت اما ایرانی ها توان بهره برداری از آن را نداشتند؟ همچنین درباره اینکه آیا مالکیت بر منابع تنها شرط ملی شدن صنعت نفت است یا بحث مدیریت و تصمیم گیری نیز لازمه آن است صحبت هایی به میان می آید که در این زمینه نظر کارشناسان را جویا شدیم.

 ملی شدن صنعت نفت در دوره مصدق اتفاق نیفتاد
در این خصوص محمد جواد عاصمی پور، مشاور وزیر نفت معتقد است: با توجه به اینکه نظام حاکم در زمان مصدق در اختیار شاه قرار داشت و مصدق در آن دوره نظام حاکم نبود، می توان گفت که ملی شدن صنعت نفت هیچگاه در دوره مصدق اتفاق نیفتاد زیرا ملی شدن مالکیت بر منابع و معادن در جهان به دلیل آنکه منابع جا به جا نمی‌شوند، اتفاق نمی‌افتد و مالکیت منابع در اختیار حکومت‌ها است و کشورها مالک منابع خود هستند.

 وی افزود: مالکیت منابع و تاسیسات شرط لازم و اولیه در بحث ملی شدن صنعت نفت است اما شرط مدیریت و تصمیم گیری در خصوص منابع نفتی شرط ثانویه و مهمتر در این زمینه است که در زمان مصدق به وجود نیامد و به این دلیل می‌توان گفت که نفت در زمان مصدق هیچگاه ملی نشد.

 عاصمی پور تصریح کرد: ملی شدن واقعی صنعت نفت در زمان انقلاب اتفاق افتاد که اصل دوم یعنی مدیریت و تصمیم‌گیری در بحث منابع در اختیار ما قرار گرفت. سال های پیش از انقلاب با قراردادهای امتیازی، حق بهره برداری از میادین نفتی در خشکی و دریا به شرکت های بین المللی واگذار می شد. ما به علت آنکه در تصمیم گیری‌ها نبودیم، خدمات مورد نیاز حفاری، پیمانکاری ‌ا، تجهیزات مورد نیاز و مهندسی مربوط به شرکت‌های بزرگ بین المللی بود، بنابراین صنعت داخلی نمی‌توانست پا بگیرد.
 
وی ادامه داد: به علت آنکه تصمیم گیری در اختیار ما نبود و قراردادهای امتیازی با شرکت‌های خارجی انجام می‌گرفت، این شرکت‌ها نیز از پیمانکاران خود در پروژه‌های نفتی استفاده می‌کردند و سال‌ها بهره برداری از منابع در اختیار شرکت‌های خارجی بود اما ملی شدن واقعی پس از انقلاب اتفاق افتاد.

 وی گفت: می‌توان در پس از انقلاب تفاوت‌ها را به شکل کامل در بحث ملی شدن صنعت نفت دید به شکلی که شرکت ملی حفاری ایران از میان ۴۶ شرکت خارجی تشکیل شد و بیش از ۴۰ درصد هزینه‌های توسعه و نگهداشت میادین در اختیار شرکت‌های داخلی قرار گرفت. همچنین مهندسی به دست شرکت‌های ایرانی افتاد و توان داخلی شکل پیدا کرد.

این کارشناس مسائل نفت ادامه داد: اکنون اگر بخواهیم درباره غایت اقتصاد مقاومتی و استقلالی که در جمهوری اسلامی شعار اساسی بود، حرف بزنیم باید بگوییم که صنعت نفت آغازگر تمام این مسائل در کشور بود. وقتی پس از انقلاب صنعت نفت به شکل واقعی ملی شد، شرکت‌های داخلی در بحث مدیریت، مهندسی و طراحی شکل پیدا کردند.

وی عنوان کرد: در ابتدای کار پیمانکارانی که بتوانند بیش از ۲۰ اینچ لوله کشی کنند، نداشتیم اما امروز لوله های بالای ۱۰۰ اینچ در کارخانه‌های ما ساخته می‌شود. امروز پیمانکارانی که بتوانند قراردادهای نفتی را در کشور اجرایی کنند، به وجود آمده‌اند و شرکت‌های مهندسی داخلی شکل گرفته‌اند و ساخت بسیاری از قطعات را در داخل به عهده دارند.

 عاصمی پور ادامه داد: اکنون بیش از ۲۰هزار قطعه در صنعت حفاری در داخل کشور ساخته می‌شود. همچنین شرکت‌های توانمند داخلی امروز سکوهای دریایی و دکل های نیمه شناور را در درون کشور تولید می‌کنند و این مساله بیانگر توانمندی داخل در بحث صنعت نفت است.

 وی با اشاره به نقش ملی شدن صنعت نفت در توسعه سایر صنایع اظهار کرد: ملی شدن صنعت نفت نه تنها در خود صنعت نفت تحولاتی را به وجود می آورد بلکه به دلیل آنکه صنعت نفت یک صنعت چند منظوره است، باعث می‌شود در توسعه سایر صنایع نیز نقش موثری داشته باشد. تاثیر ملی شدن در دو زمینه است، یکی بحث مالکیت بر منابع که در زمان پیش از انقلاب نیز وجود داشته و یکی بحث مدیریت بر منابع است که پس از انقلاب در کشور به وجود آمد.

 وی افزود: ما در پیش از انقلاب تنها مالک منابع و مخازن نفتی بودیم اما پس از انقلاب مالک تاسیسات و تجهیزات نیز شدیم. همچنین در بحث مدیدریت و تصمیم گیری منابع که در پیش از انقلاب به طور کامل در اختیار ما نبود، پس از انقلاب صاحب آن شدیم. آن زمان ما دانش داخلی نداشتیم اما پس از انقلاب به لطف تصمیم گیری که در اختیار ما بود، صاحب دانش نیز شدیم.

 مشاور وزیر نفت خاطرنشان کرد: پیش از ملی شدن واقعی صنعت نفت، این صنعت نقشی در توسعه سایر صنایع در کشور نداشت زیرا هر آنچه را که نیاز داشت از خارج از کشور وارد می کرد اما پس از انقلاب به دلیل قانون ۵۱ درصد و به دلایل دیگر این صنعت ناچار شد تا در سایر بخش‌های اقتصادی و صنعتی نیز تاثیرگذار باشد و نیازهای خود را در حد توان از داخل تامین کند.

 فارغ التحصیلان صنعت نفت در زمان مصدق نفت را ملی کردند
در ادامه سید رضا شادی زاده، استاد دانشگاه صنعت نفت نیز در خصوص بحث ملی شدن صنعت نفت گفت: ملی شدن صنعت نفت در زمان مصدق و توسط فارغ التحصیلان صنعت نفت رخ داد زیرا دادگاه لاهه عنوان کرده بود که ایرانی ها توان و قدرت اداره صنعت نفت را ندارند اما با پاسخ هایی که دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه صنعت نفت آبادان در آن زمان در دادگاه لاهه به سوالات مطرح شده دادند، دادگاه توان ایرانی‌ها را در بحث اداره صنعت نفت تایید کرد و نفت در همان زمان ملی شد.

وی افزود: وقتی دادگاه لاهه نظر داد که کارشناسان ایران می توانند صنعت نفت را اداره کنند، در حقیقت مدیریت صنعت را به ما واگذار کردند و در آن زمان بود که نفت ملی شد زیرا بحث آنها در ابتدا آن بود که مالکیت برای ایران است اما ایرانی ها نمی توانند مدیریت و نفت را تولید کنند و نفت منابع بشریت است و باید همه از آن استفاده کنند اما فارغ التحصیلان صنعت نفت و مصدق این ادعا را رد کردند و نشان دادند که ایرانی‌ها می‌توانند صنعت نفت را اداره و مدیریت کنند.
شادی زاده عنوان کرد: بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز آمریکایی‌ها چنین ادعایی را عنوان کردند که اگر ایرانی‌ها فکر می‌کنند می‌توانند بدون سرمایه، مدیریت و تکنولوژی آمریکایی به تولید نفت بپردازند و از منابع نفت بهره برداری کنند؛ این مساله سرابی بیش نیست. در صورتی که در سال‌های گذشته نه تنها نشان داده‌ایم که ایرانی‌ها صنعت نفت را اداره می‌کنند، بلکه با توجه به وجود فارغ التحصیلان نفتی در بحث های بالادستی کشور به خودکفایی کامل رسیده‌ایم.

 نفت ملی شد اما صنعت نفت نه
وی ادامه داد: امنیت و اقتصاد کشور به حوزه نفت مرتبط  است و در این زمینه باید از زمانی که نفت ملی شد، برای خودمان صنعت نفت ایجاد می‌کردیم. ایران علاوه بر اینکه باید سازنده قطعات و تجهیزات چاه‌ها و پالایشگاه می‌بود، باید به کشورهای دیگر نیز صادرات انجام می‌داد که متاسفانه این اتفاق رخ نداده است.

 این استاد دانشگاه صنعت نفت گفت: سالانه در کشور بیش از ۱۰۰میلیون دلار خرج وسایل حفاری و چاه‌ها در کشور می‌شود و ما خریدار بسیاری از تجهیزات و قطعات هستیم و کاری که در صنعت نفت کشور نسبت به تولید نفت و گاز انجام می‌گیرد، مانند کلیه فروشی است. ما با زحمت فراوان نفت را تولید می‌کنیم و آن را به خارجی‌ها ارائه می‌دهیم، اما آن‌ها هروقت بخواهند مارا تحریم می‌کنند و نفت را به یک ابزار سیاسی تبدیل کرده‌اند.

شادی زاده با اشاره به این نکته که ما در ایران صنعت نفت نداریم، بیان کرد: ما زمانی صنعت نفت داریم که نه تنها نیاز خودمان را در کشور تامین کنیم بلکه بازارهای خلیج فارس را در اختیار گرفته باشیم و به صادرات قطعات و تجهیزات تاسیسات سرچاهی بپردازیم اما چنین چیزی نداریم و می‌توان گفت که ما صنعت نفت نداریم. زمانی که تمام ابزار و وسایلی که بتوانند صنعت بالادستی را بچرخاند خودمان تولید کنیم و خدمات درون چاهی و وسایل سرچاهی و امکانات را به کشورهای دیگر صادر کردیم، می‌توانیم بگوییم که صنعت نفت داریم.

 وی اظهار کرد: در ایران در بحث صنعت نفت علاوه بر اینکه به خودکفایی نرسیده‌ایم، از بازار جهانی نیز خرید می‌کنیم. ما نه تنها از بازار جهانی سهمی نداریم بلکه خودمان مشتری بازار جهانی هستیم و به این دلیل است که نمی‌توانیم بگوییم که صنعت نفت داریم. در صورتی که پس از گذشت این همه سال از ملی شدن صنعت نفت باید حداقل تعدادی از قطعات مهم را خودمان تولید می‌کردیم.

 این کارشناس مسائل نفتی با بیان اینکه نفت ملی شد اما صنعت نفت نه، خاطرنشان کرد: کل صنعت نفت در ایران مدیریت و اجرا می‌شود اما بحث نبود صنعت به این معنا است که ما آن ابزارهایی که نیاز داریم را از کشورهای دیگر وارد می کنیم؛ بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که صنعت نفت داریم. نفت ما ملی است اما صنعت نفتی که بتوانیم به کشورهای دیگر ابزارها و قطعات را صادر کنیم، نداریم.

صنعت نفت پس از انقلاب ملی شد
همچنین محمدرضا تاکایدی، قائم مقام شرکت ملی حفاری ایران در این خصوص اظهار کرد: صنعت نفت در سال ۵۷ و پس از تاسیس شرکت ملی حفاری به شکل واقعی ملی شد زیرا تا زمانی که منابع را در اختیار داشته باشیم اما کشورهای استعمارگر در خصوص بهره برداری از آن‌ها تصمیم گیری کنند، ملی شدن نفت بی معنا است.

 وی افزود: نفت در گذشته نیمه کاره ملی شد زیرا مدیریت منابع در اختیار ایران نبود و کشورهای استعمارگر در این زمینه برای ایران تصمیم گیری می‌کردند و ما تنها صاحب منابع بودیم. پس از انقلاب و با تاسیس شرکت ملی حفاری ایران، هنگامی که مدیریت منابع در اختیار ایرانی‌ها قرار گرفت تا در خصوص بهره برداری از منابع خود تصمیم گیری کنند، نفت به صورت واقعی ملی شد.

 تاکایدی تصریح کرد: اکنون و پس از انقلاب مدیریت کار در صنعت نفت به عهده ما است و این مساله به خوبی رهبری و پیگیری می‌شود، زیرا اگر این مدیریت نبود در دوره تحریم‌ها نمی‌توانستیم چاه‌های متعددی را حفاری کنیم.

 وی ادامه داد: در دوره تحریم علیرغم اینکه نفت از سوی کشورهای خارجی خریداری نشد اما مدیریت نفت و بهره برداری از مخازن در اختیار ما قرار داشت و با اراده و مدیریت خودمان در خصوص برداشت نفت و حفاری چاه‌های نفتی تصمیم گیری می‌کردیم.

 تاکایدی عنوان کرد: ملی شدن صنعت نفت تاثیرات فراوانی بر رشد اقتصادی و به خصوص اشتغالزایی گذاشت و اکنون نیز این مساله باعث شده تا افراد زیادی در این بخش به کار گرفته شوند. امروزه مالکیت نفت در اختیار ما است و نفت کاملا ملی شده، به این معنا که مدیریت مخزن بر عهده ما است و مدیریت مخزن یعنی مالکیت واقعی.

 قائم مقام شرکت ملی حفاری ایران خاطرنشان کرد: هنگامی که مدیریت در اختیار ما باشد در جهت منافع مردم و کشور گام برداشته می شود و همه می‌کوشند تا از این منابع به بهترین شکل صیانت کنند. ایران پتانسیل زیادی در جهت جهش اقتصادی بزرگ دارد و امیدواریم با برنامه ریزی‌هایی که در دولت انجام خواهد گرفت، به این مهم دست یابیم و شاهد جایگاه ویژه ایران در جهان باشیم.

بهره گیری از استعدادها و تکیه بر توان و تخصص نیروی داخلی، بومی سازی و دستیابی به تکنولوژی و دانش فنی روز دنیا گام‌هایی هستند که باید برای کمتر کردن وابستگی در بحث صنایع کشور به خصوص صنعت نفت برداشته شوند تا این صنعت که سنگ بنای ملی شدن آن از بیش از نیم قرن پیش نهاده شده، بیشتر از همیشه ملی شود و حتی توان آن را داشته باشد تا دانش و تولیدات خود را به کشورهای دیگر صادر کند.

 

‌امروز با گذشت بیش از ۶۶ سال از ملی شدن نفت، ایران می تواند در صحنه رقابت با کشورهایی که دعوی قدرت دارند با کمک “مصدق”ها و با بهره گیری از تفکرات استقلال طلبانه و ملی گرایانه آنها، بازی را به سود خود رقم بزند و پرچمدار استقلال، توسعه و رشد اقتصادی در منطقه و جهان باشد.

منبع: الف

آنگونه که از خاطرات خانم ثقفی و سایر اعضای خانواده امام بر می آید این ازدواج، زندگی عاشقانه ای را در پی داشت و امام خمینی در زندگی شخصی اش با عشق و احترام ویژه‌ای به پیمان زناشویی اش با خانم ثقفی وفادار ماند.

به گزارش تسنیم، میلاد حضرت زهرا(س) و روز مادر در ایران اسلامی همیشه با شور و شعف برگزار شده است. امسال که این روز مبارک همزمان با ایام نوروز شده است و به همین دلیل جامعه ایرانی اشتیاق دوچندان پیدا کرده است. در کنار این اتفاقات مصادف بودن میلاد امام خمینی(ره) با میلاد حضرت زهرا(س) باعث گردید تا باردیگر نگاهی به «نامه عاشقانه امام خمینی(ره)» به همسرشان بیاندازیم.

آنگونه که از خاطرات خانم ثقفی (همسر امام) و سایر اعضای خانواده امام بر می آید این ازدواج، زندگی عاشقانه ای را در پی داشت و امام خمینی در جایگاه یک روحانی بلندپایه و مبارز سیاسی در زندگی شخصی اش با عشق و احترام ویژه‌ای به پیمان زناشویی اش با خانم ثقفی وفادار ماند.

امام خمینی در سال ۱۳۱۲ عازم سفر حج شد و در بین راه نامه عاشقانه ای برای همسرش نوشته است که تصویر دیگری از بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را مقابل چشم مخاطب قرار می دهد. متن کامل این نامه را در ادامه می خوانید:

زمان: فروردین ۱۳۱۲/ذى القعده ۱۳۵۱٫
مکان: لبنان، بیروت.
مخاطب: ثقفى، خدیجه (۱).

تصدقت شوم؛ الهى قربانت بروم، در این مدت که مبتلاى به جدایى از آن نور چشم عزیز و قوّت قلبم گردیدم متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آئینه قلبم منقوش است. عزیزم امیدوارم خداوند شما را بسلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. [حالِ‏] من با هر شدتى باشد می‌‏گذرد ولى بحمدالله تا کنون هرچه پیش آمد خوش بوده و الآن در شهر زیباى بیروت هستم؛ (۲) حقیقتاً جاى شما خالى است فقط براى تماشاى شهر و دریا خیلى منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراه نیست که این منظره عالى به دل بچسبد.

در هر حال امشب شب دوم است که منتظر کشتى هستیم، از قرار معلوم و معروف یک کشتى فردا حرکت می‌‏کند ولى ماها که قدرى دیر رسیدیم، باید منتظر کشتى دیگر باشیم. عجالتاً تکلیف معلوم نیست امید است خداوند به عزت اجداد طاهرینم که همه حجاج را موفق کند به اتمام عمل، از این حیث قدرى نگران هستیم ولى از حیث مزاج بحمدالله به سلامت، بلکه مزاجم بحمدالله مستقیم تر و بهتر است. خیلى سفر خوبى است جاى شما خیلى خیلى خالیست. دلم براى پسرت (۳) قدرى تنگ شده است. امید است هر دو (۴) به سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خداى متعال باشند اگر به آقا (۵) و خانم‏ها‌(۶) کاغذى نوشتید سلام مرا برسانید. من از قِبَل همه نایب الزیاره هستم.

به خانم شمس آفاق (۷) سلام برسانید و به توسط ایشان به آقاى دکتر (۸) سلام برسانید. به خاور سلطان و ربابه سلطان سلام برسانید.
صفحه مقابل را به آقاى شیخ عبد‌الحسین بگویید برسانند.
ایام عمر و عزت مستدام. تصدقت، قربانت؛ روح اللَّه.
عکس جوف در حال دلتنگى از حرکت نکردن. (۹).

صحیفه امام، ج‏۱، ص: ۲
__________________________________________________

(۱)- ملقّب به قدس ایران، همسر امام خمینى.
(۲)- براى عزیمت با کشتى به عربستان براى انجام اعمال حج.
(۳)- آقاى سید مصطفى خمینى که در آن زمان سه ساله بوده است.
(۴)- اشاره به آقامصطفى و فرزند دیگرشان که درآن زمان هنوز به دنیا نیامده بود و چند روز پس از نگارش این نامه در زمانى که امام در سفر حج بودند، متولد گردید و او را «على» نام گزاردند. وى درکودکى بر اثر بیمارى درگذشت.
(۵)- آقاى میرزا محمد ثقفى، پدر همسر امام خمینى.
(۶)- مادر و مادربزرگ همسر امام خمینى که در آن زمان در قید حیات بوده ‏اند.
(۷)- شمس آفاق ثقفى، خواهر همسر امام خمینى.
(۸)- آقاى دکتر علوى.
(۹)- اشاره به نبودن کشتى جهت عزیمت به جدّه.

منبع: الف

“امانوئل مکرون” نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در مصاحبه با اشپیگل از صعود سیاسی، تمایل بسیاری از افراد برای سیاست‌های جدید و ضرورت اصلاحات گسترده در کشور سخن می‌گوید.

به گزارش فرارو به نقل از اشپیگل، در قطار بوردو به پاریس هستیم. امانوئل مکرون ۳۹ ساله، وزیر سابق اقتصاد و نامزد فعلی ریاست جمهوری در بخش درجه‌دو این قطار سفر می‌کند. تیم فیلم‌برداری در هر مرحله از مبارزات انتخاباتی او را همراهی می‌کنند. تنها پنج هفته به دور اول انتخابات باقی‌مانده و تحت‌فشار زیادی قرار دارند.

مکرون از یک بیگانه به یکی از بزرگ‌ترین نامزدهای ریاست جمهوری تبدیل شد. یکی از دلایل صعود او به بالا، رسوایی رقیب محافظه‌کارش “فرانسوا فیون” بود. فیون به همسر و فرزندانش بدون داشتن شغل حقوق دولتی پرداخت می‌کرد.

از زمانی که این اتهامات برملا شدند، مکرون در نظرسنجی‌ها از رقیبش پیشی گرفت. “مارین لوپن” پوپولیست جناح راستی هم تنها برتری مختصری از او دارد و ممکن است مکرون در دور دوم انتخابات از رهبر جبهه ملی پیشی بگیرد. اگر پیروز شود، جوان‌ترین رئیس‌جمهور فرانسه خواهد شد.

مکرون در طول مصاحبه با اشپیگل در قطار اندکی خسته بود. اما در سراسر مصاحبه با دقت و متمرکز بود.

اشپیگل: آقای مکرون، در این مبارزات انتخاباتی پرهیجان شما اساساً از فردی نه‌چندان شناخته‌شده به یکی از رقبای اصلی تبدیل شدید. شما یک نامزد مستقل هستید که حتی از حمایت حزبی هم برخوردار نیستید. آیا این مسئله شمارا شگفت‌زده نکرده است؟ و آیا بر شما فشار آورده است؟

مکرون: اگر نمی‌توانستم فشار مبارزات انتخاباتی را تحمل‌کنم، نامزد نمی‌شدم. و اینکه تا اینجا آمدم اصلاً من را متعجب نمی‌کند. همه‌چیز را در نظر گرفته‌ام: اگر باور نداشتم که می‌توانم پیروز شوم، اصلاً بر روی این انتخابات سرمایه‌گذاری نمی‌کردم.

اشپیگل: به‌هیچ‌وجه نمی‌توانستید پرونده کیفری رقیب محافظه‌کارتان آقای “فیون” را پیش‌بینی کنید.

مکرون: اما نظام سیاسی را می‌شناختم. در سمت وزیر، جای خالی چیزی را حس می‌کردم. به یک‌چیز جدید نیاز بود. اگر در ماه آوریل “En Marche” (انجمن تجدید سیاسی) را تأسیس نمی‌کردیم، احتمالاً نتیجه انتخابات اولیه کاملاً متفاوت می‌شد، هم در میان محافظه‌کاران و هم سوسیالیست‌ها.

اشپیگل: چه موقع به‌طورقطع تصمیم گرفتید نامزد شوید؟

مکرون: زمانی که En March را تأسیس کردم. سخنرانی‌ام در “Maison de la Mutualite” در پاریس که اولین رویداد بزرگ ما بود، موفقیت فوق‌العاده‌ای کسب کرد. این باعث شد از وزارت استعفا دهم و در ماه نوامبر اعلام نامزدی کنم.

اشپیگل: چرا این‌قدر باور دارید که کشور به شما نیاز دارد؟

مکرون: فرانسه به کسی نیاز ندارد. اعتقادی به ناجی‌ها ندارم. اما شیوه مدیریت کشور نیاز به تغییرات اساسی دارد. این تغییر از سیاستمداران آغاز می‌شود و به سیستم انتخاباتی و مسائل بزرگ‌تر می‌رسد. به تجدید اساسی درروند حاضر نیاز داریم. من این تجدید و نوسازی را به فرانسه ارائه می‌دهم. این جنبش هیچ ربطی به چشم‌انداز سیاسیِ مهروموم‌شده‌ای که تابه‌حال داشتیم ندارد.

اشپیگل: در سراسر جهان مردم علیه سران و روند موجود هستند؛ و در فرانسه طبقه سیاسی نخبگان تحت‌فشار زیادی قرار دارند.

مکرون: درست است، انتقادهای زیادی وجود دارد. سیستم سیاسی ما به این روند دامن می‌زند. ما در نظام انتخاباتی “نمایندگی تناسبی” نداریم. در طبقه سیاسی فرانسه نوسازی کمی وجود دارد و همیشه چهره‌های تکراری درصحنه حضور دارند. همچنین روابط اخلاقی رعایت نمی‌شود. همچنین سیستمی موفق نخواهد شد.

اشپیگل: چرا باید باور کنیم که شما متفاوت خواهید بود؟ شما هم در دولت “فرانسوا اولاند” وزیر اقتصاد بودید و به مدرسه نخبگان رفتید.

مکرون: با تمام این‌ها بازهم من یک سیاستمدار قدیمی نیستم و شعارهای معمول در سیاست روزمره فرانسه را دنبال نمی‌کنم. می‌خواهم رأی‌دهندگان بتوانند بازهم به کسی که به او رأی دادند اعتماد کنند. برای همین باید در دوره‌های ریاست جمهوری محدودیت داشته باشیم و درآمد مقامات منتخب باید شفاف باشد.

اشپیگل: چند هفته است که در سراسر کشور سفر می‌کنید. چه جور فرانسه‌ای را تجربه کردید؟

مکرون: هرروز باانرژی زیادی روبرو می‌شوم. برخلاف تصور همه، فرانسوی‌ها می‌خواهند چیزی بسازند. سرزندگی و انرژی‌ای می‌بینم که معمولاً به آن دقت نمی‌شود. این سرزندگی در رسانه‌های فرانسه دیده نمی‌شود. اما تردید و اضطراب زیادی درباره آینده وجود دارد. همچنین اکثر اوقات می‌بینم که فرانسوی‌ها حس می‌کنند از دیگران عقب‌مانده‌اند.

اشپیگل: چه افرادی چنین حسی دارند؟

مکرون: شهرهای بزرگ فرانسه مشکلی ندارند. به لیون، مارسی یا بوردو بروید. این شهرها مردم موفقی دارند. آن‌ها می‌دانند چگونه خود را به جهانی‌شدن وقف دهند. اما شهرهای در حاشیه فرانسه هم هستند که در شک و تردید غرق‌شده‌اند. باید این و منطقه را به هم نزدیک کنیم. راه‌حل این کار طبقه متوسط است. آن‌ها پایه‌های دموکراسی ما را تشکیل می‌دهند. نباید آن‌ها را از دست دهیم. باید حمایتشان کنیم.

اشپیگل: در این فرانسه‌ی غرق در شک و تردید مارین لوپن و جبهه ملی او موفق شده‌اند. برای نفوذ و جذب مردم در این مناطق چه برنامه‌ای دارید؟

مکرون: من سعی دارم نگرش مثبت را گسترش و دیدگاهی مخالف با افراد انزواطلب ارائه دهم. در مبارزات انتخاباتی مدام از اصلاحات موردنیاز کشور و دشواری‌هایش سخن نمی‌گویم. سی سال است که بحث همین بوده. اعتقاد ندارم که فرانسه با این روند بتواند اصلاحات صورت دهد. خوشبختانه در حال حاضر در شرایط خاصی قرار داریم. اکنون دوره‌ای است که همه‌چیز ممکن است.

اشپیگل: و شما اعتقاددارید فرصت برای شما سررسیده است؟

مکرون: دقیقاً. فکر می‌کنم در دوره تغییرات اساسی قرار داریم. می‌توانیم در این دنیای جدید موفق باشیم. فرانسوی‌ها مبتکر و خلاق هستند. اما بالاخره وقت آن است که خود را بالا بکشیم.

اشپیگل: اولین اقدام رسمی شما به‌عنوان رئیس‌جمهور چه خواهد بود؟

مکرون: سه اصلاح عمده: بازار کار باید باز شود، باید برنامه‌های آموزش حرفه‌ای را بهبود دهیم و سیستم مدرسه باید از فرصت‌های برابر پشتیبانی کند.

اشپیگل: بذارید واضح‌تر بگویم. شیوه مدیریت شما چه تفاوتی با روسای جمهور پیشین خواهد داشت؟

مکرون: هم نیکولا سارکوزی و هم فرانسوا اولاند کم‌وبیش اعضای کابینه خود را خفه کردند. من شیوه متفاوتی خواهم داشت. رئیس‌جمهور نباید حکومت کند. باید از خطوط حزبی فراتر برود و وظایف را به افراد مسئول واگذار کند. همچنین نباید به شیوه‌ای عمل کند که انگار مسئول همه‌چیز است و می‌تواند به‌تنهایی از پسِ همه کار برآید. مهم‌تر از همه، رئیس‌جمهور ضامن مؤسسات است. او باید جهت کلی را تعیین کند.

اشپیگل: شما دارید به‌عنوان یک طرفدار اروپا در انتخابات تبلیغ می‌کنید. آیا این کار ریسک دار نیست؟ مارین لوپن با حمله به اروپا خیلی موفق شده است.

مکرون: من از اروپا دفاع می‌کنم. اما در مواجه با اشتباهاتش ساده‌لوح نخواهم بود. بخشی از اروپا درست‌کار نمی‌کند. اما نمی‌توان این نقد را به ضد- اروپایی‌ها واگذار کرد. ده سال است که هرروز به آن‌ها فضای بیشتری می‌دهیم. همیشه همین بحث را داریم: اول خروج یونان و سپس خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا. خیلی راحت می‌بینیم که مجارستان و لهستان ارزش‌های اروپایی را لگدمال می‌کنند و هیچ نمی‌گوییم. نتوانی در ارائه‌ی یک هدف بلندپروازانه به شهروندان دارد رویای اروپایی را نابود می‌کند.

اشپیگل: پس شما از اروپا با روابط و اتحاد بیشتر حمایت می‌کنید؟

مکرون: ما در منطقه یورو به اتحاد و روابط عمیق‌تری نیاز داریم. نباید همه کشورها را به‌زور وارد این اتحاد کنیم. این‌یکی از اشتباهات اصلی در سال‌های گذشته بود. منطقه یورو را بیشتر از این گسترش ندادیم زیرا از هراس داشتیم این کار انگلیسی‌ها و لهستانی‌ها را بترساند. و این کار به کجا کشید؟ بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج شد و لهستان می‌گوید اروپا چیزِ وحشتناکی است. وقت زیادی را ازدست‌داده‌ایم.

اشپیگل: راه‌حل چیست؟

مکرون: به وزیر دارائی مشترک و یک رئیس دائمی گروه یورو نیاز داریم. همچنین باید نگاه دقیقی به نهادهای اروپایی بیندازیم و آن‌ها را برای آینده اصلاح و مقاوم کنیم. هیچ‌یک از کشورهای عضو نباید نادیده گرفته شوند و هیچ کشوری نباید جلوی دیگری را بگیرد. انگیزه‌ی این کار باید از فرانسه و آلمان به دیگر کشورها داده شود.

اشپیگل: در سال‌های اخیر، تعادلِ اتحادیه اروپا هرروز بیشتر برهم می‌خورد. آلمان مهم‌تر شده و فرانسه اندکی اهمیت خود را ازدست‌داده است.

مکرون: اگر فرانسه کار خود را انجام ندهد نمی‌شود به‌زور دوباره اروپا را شکل داد. اکنون وظیفه ماست که اصلاحات را انجام دهیم. فرانسه باید با اصلاح بازار کار و بودجه، اعتبار ازدست‌رفته خود را برگرداند. همزمان، فرانسه به کمک آلمان باید به دنبال رشد مجدد باشند. اعتقاددارم پنج سال آینده نقش تعیین‌کننده‌ای در آینده ما خواهد داشت؛ حتی شاید سه سال آینده. اکنون در سال ۲۰۱۷ در آلمان و فرانسه انتخابات است. سپس سه سال بدون انتخابات خواهیم بود که در آن باید اروپا را شکل دهیم.

اشپیگل: ترجیح می‌دهید با چه کسی کارکنید: آنگلا مرکل یا مارتین شولتز؟

مکرون: یکی از شعارهای من این است که با دیگر افراد تقابل نداشته باشیم. انجام سیاست‌ها در کشور خودم برایم کافی است.

اشپیگل: فرانسوا اولاند منفورترین رئیس‌جمهور در تاریخ مدرن فرانسه را چگونه قضاوت می‌کنید؟

مکرون: می‌خواهم در انتخابات پیروز شوم تا کشور را برای آینده آماده کنم. نیامده‌ام تا گذشته را ارزیابی کنم.

اشپیگل: اگر در انتخابات شکست بخورید و مارین لوپن پیروز شود چه می‌کنید؟

مکرون: کشورمان فقرزده خواهد شد. اگر فرانسه اتحادیه اروپا را ترک کند، قدرت رقابت و قدرت خرید ما کاهش می‌یابد. احتمالاً در سراسر کشور با شورش روبرو خواهیم شد. مارین لوپن اروپا و منطقه یورو را تخریب خواهد کرد. من او و سیاست‌هایش را خیلی جدی می‌گیرم. هرروز با آن‌ها می‌جنگم زیرا عقیده دارم سیاست‌هایش برای کشور ما غلط است. هم به شهروندان و هم به تجارت ما آسیب خواهد زد. پیروزی مارین لوپن در انتخابات عواقبی جدی برای فرانسه خواهد داشت.

اشپیگل: فکر می‌کنید چگونه باید با پوپولیست ها مبارزه کرد؟

مکرون: هر اتفاقی که بیفتد بازهم نباید میدان نبرد را به آن‌ها واگذار کنیم. ببینید چه اتفاقی دارد برایمان می‌افتد. محافظه‌کاران از حزب جبهه ملی تقلید می‌کنند و دارند اصول خود را فراموش می‌کنند. سعی دارند به هر قیمتی شده در انتخابات پیروز شود. نیکولاس سارکوزی در سال ۲۰۱۲ سعی کرد این کار را بکند و شکست خورد. آن‌ها مردم را احمق فرض می‌کنند؛ خیلی غم‌انگیز است.

اشپیگل: صحبت از محافظه‌کاران شد. در آلمان فردی مانند فرانسوا فیون که درگیر اتهامات کیفری است به‌سختی می‌تواند در مبارزات انتخاباتی حضور پیدا کند. چرا همه‌چیز در فرانسه متفاوت است؟

مکرون: فکر می‌کنم حاصل تفاوت میان فرهنگ پروتستان و کاتولیک است. در میان ما پروتستان‌ها، فردی مرتکب گناه شده و اعتراف می‌کند. چون درخواست بخشش کرده پس همه‌چیز بخشیده می‌شود.

اشپیگل: آیا مردم فرانسه فیون را می‌بخشند؟

مکرون: من در این زمینه دیدگاه بی‌طرفانه ندارم. اما معتقدم بسیاری از هم‌وطنانم از رفتار فیون ناراحت‌اند. او معتقد است قوانین بر او صدق نمی‌کند. فرانسوی‌ها دقیقاً از این نوع سیاست‌ها خسته شده‌اند.

“بریگیته مکرون” همسر ۶۳ ساله‌ای امانوئل مکرون وارد کوپه قطار می‌شود و در سکوت می‌نشیند. او تقریباً در تمام گردهمایی‌های انتخاباتی همسرش را همراهی می‌کند. بریگیته مکرون در دبیرستان معلم او بود. او متأهل بود و سه فرزند داشت، اما همسرش را ترک کرد تا با امانوئل زندگی کند. این زوج در سال ۲۰۰۷ ازدواج کردند.

اشپیگل: در هفته‌های اخیر به زندگی خصوصی شما حملات هدفمندی شده است. ادعاشده که شما همجنسگرا هستید و زندگیِ دوگانه‌ای دارید.

مکرون: خیلی وقت بود که می‌خواستم درباره این اتهامات صحبت کنم. همیشه بهتر است درباره مسائل با صراحت صحبت کرد تا جایی برای شایعات نماند. من رویکردی طنزآمیز به این مسئله داشتم و همه‌چیز پایان یافت.

اشپیگل: آیا درباره این استراتژی با همسر خود توافق داشتید؟

مکرون: آیا درباره این با هم صحبت کردیم بریگیته؟ نه فکر نکنم.

بریگیته مکرون: نه نمی‌دانستم می‌خواهد همچنین کاری بکند. او در این زمینه کاملاً مستقل فکر کرد.

اشپیگل: ازدواج یک مرد جوان با زنی که چندین سال از او بزرگ‌تر است… دقیقاً ۲۴ سال، هنوز هم برای بسیاری از مردم عجیب است، حتی در سال ۲۰۱۷٫ آیا به این موضوع عادت کرده‌اید یا هر بار که مطرح می‌شود ناراحت می‌شوید؟

مکرون: اگر با زنی بودم که بیست سال از من جوان‌تر بود، کسی تعجب نمی‌کرد. اما هرگز بر اساس توقعات دیگران زندگی نکرده‌ام.

اشپیگل: پس قادرید از تمام کینه‌توزی‌ها و شایعات دور بمانید؟

مکرون: البته، این لحظات مضر هستند. بدترین شایعات آن‌هایی نیستند که شمارا تحت تأثیر قرار می‌دهند، بلکه آن‌هایی هستند که دیگر اعضای خانواده را تحت تأثیر قرار می‌دهند. اما باید از آن‌ها دور شد. در غیراینصورت شمارا ناراحت خواهند کرد. بالاخره تصمیم گرفتیم اجازه ندهیم جهل دیگران بر ما تأثیر بگذارد.

اشپیگل: تأثیر هم دارد؟

مکرون: بله. من و بریگیته در برابر این نوع کینه‌ورزی ایمن هستیم.

اشپیگل: خودتان را پنج هفته قبل از دور اول رأی‌گیری چگونه توصیف می‌کنید؟ سرخوش یا عصبی؟

مکرون: من آرام هستم، تکلیفم با خودم روشن است و بسیار مصمم هستم. اما اتفاق‌های زیادی ممکن است رخ دهد- ریسک‌های زیادی وجود دارد.

اشپیگل: چه ریسک‌هایی؟

مکرون: شک و تردیدی که ممکن است ناگهان مردم فرانسه را شکست دهد.

اشپیگل: مثلاً اینکه شما برای ریاست جمهوری خیلی جوان هستید؟

مکرون: نه‌فقط این. ممکن است اشتباهات دیگری هم بکنیم. ماه آینده بسیار تعیین‌کننده خواهد بود.

اشپیگل: سخنان شما درباره اینکه دوران استعمار فرانسه جنایت علیه بشریت بود، افراد زیادی را خشمگین کرد. آیا از آن زمان به بعد در سخنان خود دقت بیشتری می‌کنید؟

مکرون: دوست دارم صریح سخن بگویم. در حرف‌هایم درباره الجزایر بسیار دقیق بودم.

اشپیگل: واقعاً؟ اما بعد از سخنرانی توضیحات زیادی درباره حرف‌هایتان دادید.

مکرون: فکر می‌کنم لازم بود زیرا توقع چنین واکنش‌هایی را نداشتم. نمی‌دانستم این موضوع هنوز هم تا این حد برای فرانسوی‌ها دردناک است.

اشپیگل: آیا از الآن می‌دانید در تاریخ ۷ مه و پس از دور دوم رأی‌گیری کجا خواهید بود؟

بریگیته مکرون: من و امانوئل در “لوتوکه” (Le Touquet) رأی خواهیم داد. بخشدار آنجا از الآن نگران اقدامات امنیتی است.

مکرون: عصر آن روز نیز در دفتر مرکزی “En Marche” خواهیم بود. با تمام کارکنانم.

اشپیگل: و ملاقات بعدی ما در کاخ الیزه خواهد بود؟

به این سؤال پاسخ نداد. نگاه سریعی به اطراف کرد و دستش را بر پیشانی‌اش زد.

اشپیگل: چه‌کار می‌کنید؟

مکرون: وقتی نمی‌توانیم به تخته بزنیم این کار را می‌کنیم.

اشپیگل: آقا و خانم مکرون، بابت این مصاحبه از شما متشکریم.

منبع: الف